Powroty z Sybiru Repatriacja obywateli polskich z głębi terytorium ZSRR 1945-1946

W Bogu urojonym Dawkins nie pisze (przynajmniej nie bezpośrednio) o biologii. „Bohaterem” jego książki jest religia i relacje między nauką a religią. Dawkins z całą mocą swojej wiedzy, talentu i intelektu wprost i bezpośrednio odrzuca religię i wszelkie jej roszczenia. Zaczyna od tego, że ukazuje fałsz założeń logicznych wierzeń religijnych, a potem – między innymi – pisze o ewolucyjnych korzeniach teizmu. Dawkins nie oszczędza bogów we wszelkich ich postaciach – kieruje ostrze swej krytyki zarówno przeciw cierpiącemu na obsesję seksualną krwawemu tyranowi Starego Testamentu, jak i przeciw znacznie łagodniejszemu (acz wciąż nielogicznemu) „Boskiemu Zegarmistrzowi”, „odkryciu” oświeceniowych myślicieli. Rozpoczyna swą krytykę od logicznej wiwisekcji najczęściej przywoływanych argumentów za istnieniem Boga i na ich podstawie wykazuje, że jakakolwiek Istota Najwyższa jest bytem w najwyższym stopniu nieprawdopodobnym. W kolejnych rozdziałach możemy przeczytać o tym, w jaki sposób religia – a raczej wszelkie religie (rozróżnienie między krzyżem, gwiazdą Dawida a półksiężycem ma dla Dawkinsa znaczenie drugorzędne) – staje się obfitą pożywką dla wojen, niewyczerpanym źródłem bigoterii i dyskryminacji oraz narzędziem upośledzenia dzieci. Fascynującą lekturę stanowią rozdziały, w których Dawkins – tym razem jako biolog – poddaje miażdżącej krytyce dorobek nowych kreacjonistów, czyli (pseudo)naukowe ataki na ewolucjonizm. Wniosek Dawkinsa jest jednoznaczny – religia (której kreacjonizm i różne teorie „inteligentnego projektu” są nieodrodnymi dziećmi) jest nie tylko nielogiczna. Jest szkodliwa, czasem wręcz śmiertelnie niebezpieczna, a obowiązkiem uczonego i humanisty jest zwrócić na ten fakt uwagę. Religie dość już narobiły zła, konkluduje Richard Dawkins, pora by wreszcie nauka zajęła należne jej miejsce.

Jan Bober należy do tych osób, których wspomnienia ocalają pamięć o polskich jeńcach przebywających w obozach sowieckich. W 1926 r. jako podkomisarz był komendantem powiatowym Policji Politycznej w Brzesku. Następnie pełnił funkcje naczelnika Urzędu Śledczego w Nowogródku, a także naczelnika Urzędu Śledczego w województwie poleskim. W stopniu nadkomisarza był naczelnikiem Urzędu Śledczego w Brześciu nad Bugiem. Po wybuchu II wojny światowej dostał się do sowieckiej niewoli i został osadzony w obozie w Ostaszkowie. Wiosną 1940 r. uniknął śmierci. Znalazł się w grupie niespełna 400 więźniów ocalałych z trzech obozów specjalnych NKWD w Kozielsku, Starobielsku i Ostaszkowie. Przebywał następnie w kilku innych obozach, m.in. w Griazowcu. Wraz z armią Andersa przedostał się na Zachód, gdzie zastał go koniec wojny. Osiadł w Wielkiej Brytanii, skąd w 1971 r. powrócił do kraju. Wspomnienia zaczął pisać już po II wojnie światowej. Wykorzystał jednak notatki robione skrzętnie podczas pobytu w kilku obozach. Dziennik pisany na gorąco pozwolił mu zachować wiele szczegółów zdarzeń rozgrywających się za drutami obozów sowieckich. Ponadto na podstawie wielu wydanych na Zachodzie materiałów źródłowych mógł uszczegółowić zanotowane nazwiska oraz miejsca, w których przebywał. Korespondencja z kolegami z okresu wojny pomogła Boberowi dodać wiele faktów dotyczących m.in. wyżywienia w obozach czy też obsady strażników. Nadszedł czas, aby wspomnienia Jan Bobera ujrzały światło dzienne i stały się świadectwem losów wielu tysięcy Polaków przebywających w obozach sowieckich, z których bardzo wielu już nigdy do Polski nie wróciło.

Ta powieść chwyta za gardło i trzyma do ostatniej strony! Zmęczony metropolią Wiktor wyjeżdża z Pragi, by zostać kasztelanem morawskiego zamku. Pragnie odnaleźć wewnętrzną równowagę i zażegnać kryzys małżeński. Jednak wizja spokojnego życia wśród zabytkowych mebli i dzieł sztuki szybko odchodzi w zapomnienie. Na zamku czeka dość zagadkowy personel oraz… demony przeszłości. Tajemnicze odgłosy i niewyjaśnione zdarzenia przejmują władzę nad Wiktorem i jego rodziną. Czy mają swoje wytłumaczenie? Czy racjonalny umysł Wiktora rozwikła tajemnicę zamku? Pamiętajcie: niczemu się tutaj nie dziwcie! Evžen Boček – kasztelan, autor bestsellerowej Ostatniej arystokratki i Arystokratki w ukropie.

Pasjonująca historia polskich pilotów, których odwaga i męstwo przyczyniły się do uratowania Anglii w czasie bitwy powietrznej w 1940 roku. To także opowieść o zaskakującej zdradzie, jakiej dopuścili się alianci pod koniec II wojny światowej. Losy pięciu pilotów słynnego Dywizjonu 303, którzy weszli do grona najbardziej bohaterskich i skutecznych lotników II wojny światowej. Źródłami są nieoficjalny dziennik dywizjonu, pełen osobistych relacji ze starć z nieprzyjacielem, oraz listy, wywiady, wspomnienia, opowieści i fotografie. Towarzyszymy pilotom w czasie szkolenia przed wojną, ich dramatycznej ewakuacji do Francji, a później do Wielkiej Brytanii, w której – początkowo pogardliwie potraktowani przez RAF – odegrali kluczową rolę w bitwie o Anglię, a ich brawura i umiejętności w bezpośrednich starciach na śmierć i życie z niemieckimi messerschmittami przeszły do legendy. Poznajemy także ich powojenne losy, gdy marzenia o niepodległości zostały brutalnie rozwiane, a Polska oddana Związkowi Radzieckiemu. Sprawa honoru odkrywa historię Polski w czasie II wojny światowej i dzieje wielotysięcznej armii żołnierzy Polskich Sił Zbrojnych walczących u boku aliantów. Opowiada o bezustannych zmaganiach z Hitlerem i Stalinem, długiej walce o niepodległość i o oszustwie, które boleśnie dotknęło Polskę. Wspaniała historia, wspaniale opowiedziana. Opowieść o bohaterstwie i zdradzie, którą czyta się z wypiekami na twarzy. Ta książka powinna ukazać się dawno temu. – Norman Davies Zdumiewające dzieło! Lynne Olson i Stanley Cloud przedstawiają nam fascynującą relację ze świetnie udokumentowanej śmiałej, bohaterskiej walki grupy polskich pilotów wojskowych i poprzez ich losy ukazują w skrócie trudną i bolesną historię Polski i Europy w czasie drugiej wojny światowej. – Ryszard Kapuściński Fascynująca opowieść o męstwie jednostek i politycznej zdradzie. Staje w jednym szeregu z najnowszymi bestsellerami o żołnierzach drugiej wojny światowej. – Zbigniew Brzeziński Olson i Cloud uczynili historię pilotów tematem fascynującej, napisanej z pasją relacji o zdradzie, jakiej wobec Polski dopuściły się Wielka Brytania i Stany Zjednoczone. – Andrew Nagorski, „Newsweek” To nie tylko hołd złożony polskim pilotom, ale – w szerszym aspekcie – dobitne oskarżenie pragmatyzmu politycznego Wielkiej Brytanii i Ameryki, które w późniejszej fazie wojny odwróciły się od Polski, tchórzliwie próbując udobruchać Stalina. Wciągnięci w opis jednostkowych losów Polaków, którzy ewakuowali się z kraju w 1939 roku, by walczyć u boku aliantów, zagłębiamy się w tragiczną opowieść o politycznej zdradzie i ciosie w plecy. – „The Times of London” Lynne Olson i Stanley Cloud są małżeństwem i mieszkają w Waszyngtonie. Stanley Cloud przez wiele lat pracował dla prestiżowego magazynu „Time”, był też korespondentem politycznym i korespondentem Białego Domu. Lynne Olson była moskiewską korespondentką agencji Associated Press i korespondentką przy Białym Domu dla gazety „Baltimore Sun”.

Pierwsza pełna biografia księdza Józefa Tischnera, a zarazem dzieło w prawdziwie Tischnerowskim duchu. Jest to nie tylko oparta na faktach, rzetelna relacja o życiu i kształtowaniu się wybitnego uczonego, ale przede wszystkim pasjonujący reportaż biograficzny, którego autor dociera do najbardziej zaskakujących miejsc, do najmniej spodziewanych świadków, by dzięki nim pełniej zrozumieć swojego bohatera. Książka powstawała przy wielkiej życzliwości i pomocy ze strony rodziny Księdza Profesora. Autor dopuszczony został do rodzinnego archiwum – stąd w książce mnogość znakomitych, nieznanych fotografii – a zarazem nie szczędzono mu czasu i uwagi, gdy trzeba było odtworzyć i zweryfikować rozmaite fakty z przeszłości. Ów trud poszukiwania, odkurzania pamięci, zarówno ze strony autora, jak i wspierających go przyjaciół i świadków życia księdza Tischnera, sprawia, że książka Bonowicza tętni życiem, a pasja poszukiwacza udziela się czytelnikowi.

Ucho Igielne to poruszająca medytacja nad ludzkim losem, pamięcią i historią, zagadkowością intymnych relacji, a przede wszystkim nad tajemnicą spotkania młodości i starości. W powieści Myśliwskiego jak w lustrze odbija się kawał polskiej historii ze wszystkim, co w niej dramatyczne, bolesne, przemilczane i niewypowiedziane. Przede wszystkim jednak jest to rzecz o tym, jak upływający czas odciska piętno na ludzkim doświadczaniu siebie i świata. Piękna, głęboka literatura, w której przenikliwość obserwacji i swoista czułość wobec człowieka splatają się z wymiarem symbolicznym. „Biegłem przez tę dawną dziką, zieloną dolinę do Ucha Igielnego. Stał już na brzegu tych spadzistych schodów, stukał laską w schodek poniżej, sprawdzając, o ile głębiej musi teraz zstąpić niż poprzednim razem. Widocznie stwierdził, że jest dużo głębiej, bo podobnie sprawdził i następny schodek, i następny. Jak można być takim starym, pomyślałem, a nawet zezłościło mnie to. W jego wieku już mało co ze świata zostaje, więc gdzie on idzie, po co?” – fragment książki. Wiesław Myśliwski – jeden z najważniejszych polskich pisarzy, dwukrotnie uhonorowany literacką Nagrodą Nike. Jego książki tłumaczono na wiele języków, m.in. hiszpański, francuski, niderlandzki, hebrajski, czeski, litewski, włoski i słowacki.

Koszmar życia w getcie, pierwsza miłość, wywózka do Auschwitz Skromny rozmiarami dziennik Rutki ujawniony sześćdziesiąt lat po wojnie był sensacją historyczną. Rekonstruując losy dziewczyny w zbeletryzowanej formie Zbigniew Białas w nowej, niecierpliwie wyczekiwanej powieści, składa wzruszający hołd nastolatce, której przyszło dorastać w nieludzkich czasach.

Rozdarty świat. Królowiectwo bez dziedziczki. W trzewiach ziemi pradawny wróg budzi się z tysiącletniego snu. Dom Berethnet włada Inys od stuleci. Wciąż niezamężna królowa Sabran IX musi wydać na świat córkę, by uchronić swoje królowiectwo przed zgubą – lecz u jej wrót kłębią się skrytobójcy. Ead Duryan, choć jest na dworze od lat i wyniesiono ją do rangi damy dworu, pozostaje lojalna jedynie wobec tajemniczej organizacji czarodziejek. Ma za zadanie strzec Sabran przed zakazaną magią. Po drugiej stronie mrocznego morza Tané jest gotowa poświęcić wszystko, by zostać jeźdźcem smoków, ale los zmusza ją do podjęcia decyzji, która może zniszczyć jej życie. Wschód i Zachód nie potrafią się wyzbyć wzajemnej wrogości nawet w obliczu wzbierających sił chaosu, żądnych na zawsze odmienić oblicze świata. „Świat stworzony z epickim rozmachem, potężne królowe, dzielne wojowniczki, piraci, smoki i dużo magii. Czy muszę dodawać coś więcej? Jestem totalnie oczarowana tą książką! Jedna z najlepszych powieści fantasy, jakie czytałam w całym moim życiu. Musicie przeczytać!” – Anita Boharewicz-Dąbrowska, Book Reviews by Anita. Samantha Shannon – urodziła się w zachodnim Londynie w 1991 roku. Zaczęła pisać w wieku piętnastu lat. W latach 2010-2013 studiowała angielską literaturę i literaturę powszechną w college’u Świętej Anny w Oxfordzie. W 2013 roku wydała Czas Żniw, pierwszą książkę z siedmiotomowej serii. Czas Żniw stał się bestsellerem w rankingu „New York Timesa”, „Sunday Timesa” i „Asian Age”, a także został wybrany Książką Roku przez „Daily Mail”, „Stylist” i „Huffington Post”. Ponadto powieść nazwano jedną z najlepszych książek roku 2013 w serwisie Amazon. Czas Żniw został przetłumaczony na dwadzieścia osiem języków. Prawa do ekranizacji nabyła wytwórnia Imaginarium Studios i 20th Century Fox. W 2014 roku Samantha Shannon znalazła się na liście Evening Standard Power 1000.

Trzecia część literackiego sitcomu! Rozpoczynają się wakacje, a załoga zamku Kostka ma nadzieję na najlepszy sezon w historii. Lecz złośliwy los jak zwykle niweczy wszystkie plany. Arystokratka Maria, kucharka pani Cicha, kasztelan Józef i ogrodnik pan Spock zapraszają na kolejną odsłonę swoich przygód. Błyskotliwe dialogi, humor sytuacyjny i wiele zaskakujących zwrotów akcji – warto odwiedzić mieszkańców Kostki po raz trzeci! Evžen Boček (1966) jest kasztelanem na zamku w Miloticach (Morawy Południowe). Debiutował w 1999 roku powieścią Dziennik kasztelana. W 2012 roku ukazała się w Czechach Ostatnia arystokratka, która zdobyła duże uznanie wśród czytelników. Dotychczas sprzedano ponad 300 tys. egz. serii o Arystokratce.

Świat jest straszny, ale ja postanowiłem, że jest piękny. Co robi obserwator końca świata? Chodzi i podsłuchuje. Najchętniej w tramwaju, ale może być też w osiedlowym sklepie i pobliskiej przychodni. Ze spojrzeniem jak u krowy smutnym gapi się przez okno. No cóż, taki zawód. A świat zrobił się pod swój koniec niebezpieczny. Trzeba brać kwas foliowy, witaminę B, popijać nalewką. Między wizytami w Krysieńce i Pięknym Psie posłuchać pieśni patriotycznych, obejrzeć plakaty przedwyborcze, zadumać się nad tym, czy ludzie są jeszcze w stanie rozumieć siebie nawzajem. No i przede wszystkim: trzeba mieć rację. Własne sądy zawsze się potwierdzają. „Na klatce stoją dwie atrakcyjne kobiety, ubrane tak, żeby ich atrakcyjność była zakryta, ale nie zupełnie. - Chciałyśmy porozmawiać - odzywa się blondynka. Twarz ma szeroką i przyjazną. Nie bardzo wiem, jak zareagować. Myślami jestem gdzie indziej, wszystko we mnie kipi i byłbym raczej nieprzyjemnym rozmówcą. Mimowolnie robię ruch, jakbym chciał zamknąć drzwi bez słowa. Wtedy druga, brunetka, pyta: - Nie obawia się pan końca świata? - Obawiam się? Nie - odpowiadam niespodziewanie ożywiony. - Raczej czekam. Niech by raz wreszcie przyszedł”. Fragment Wojciech Bonowicz (ur. 1967) - poeta, publicysta, stały felietonista „Tygodnika Powszechnego” i miesięcznika „Znak”. Autor m.in. bestsellerowej biografii Tischner (2001), książek dla dzieci Bajki Misia Fisia i Misiu Fisiu ma dobry dzień, dobry dzień, tomów rozmów z Michałem Hellerem i Wojciechem Waglewskim, a także siedmiu tomów poetyckich. W 2007 r. otrzymał Nagrodę Literacką Gdynia za tom Pełne morze, zbiór Polskie znaki był nominowany do Nagrody Silesius (2011), a tom Druga ręka - do Literackiej Nagrody Nike i Nagrody im. Wisławy Szymborskiej (2018). Mieszka w Krakowie.

We wrześniu 2007 w waszyngtońskim mieszkaniu Christophera Hitchensa odbyła się dwugodzinna rozmowa, w której udział obok gospodarza wzięli Richard Dawkins, Sam Harris i Daniel Dennett. Ta dyskusja „Czterech Jeźdźców Apokalipsy”, jak już wówczas nazywali ich dziennikarze, została nagrana i sfilmowana. Było to pierwsze i jedyne w tym gronie spotkanie czterech autorów, których przetłumaczone na dziesiątki języków i wydawane w milionowych nakładach książki stały się zarzewiem „Nowego Ateizmu”. Nagranie trafiło do Internetu – między innymi na YouTube oraz na witrynę fundacji Richarda Dawkinsa, która je realizowała – i miało miliony odsłon. Dziś po raz pierwszy ta dyskusja, która w niczym nie straciła na aktualności, ukazuje się w druku. Publikacji towarzyszą specjalnie na tę okoliczność przygotowane teksty jej uczestników. Niestety tylko trzech, bo gospodarz spotkania, Christopher Hitchens, umarł na raka w grudniu 2011 roku. Książka poprzedzona jest wstępem pióra Stephena Fry, znanego brytyjskiego aktora, komika, pisarza i reżysera, a także – o czym już nie wszyscy wiedzą – ateisty. Richard Dawkins – biolog ewolucyjny. Bóg urojony Richarda Dawkinsa stał się w wielu krajach książką kultową, ale już poprzednie jego książki uczyniły go jednym z najpopularniejszych pisarzy naukowych na świecie. Samolubny gen, Ślepy zegarmistrz, Rozszerzony fenotyp, Rzeka genów, Wspinaczka na szczyt nieprawdopodobieństwa i Rozplatanie tęczy oraz Najwspanialsze widowisko świata, Opowieści przodka i Magia rzeczywistości, a także dwa tomy autobiografii (Apetyt na cuda i Światełko w mroku) to tytuły, które znają — i cenią — miliony czytelników, również w Polsce. Dawkins jest członkiem zarówno Royal Society, jak Royal Society of Literature. Za swoje książki i działania na rzecz popularyzacji wiedzy biologicznej uhonorowany został wieloma najbardziej prestiżowymi nagrodami, w tym Royal Society of Literature Award (1987), Michael Faraday Award of the Royal Society (1990), International Cosmos Prize for Achievement in Human Science (1997), Kistler Prize (2001), Shakespeare Prize (2005), Lewis Thomas Prize for Writing about Science (2006), Galaxy British Book Awards Author of the Year Award (2007), Nierenberg Prize for Science and the Public Interest (2009). W roku 2008 Richard Dawkins osiągnął wiek emerytalny i opuścił katedrę Charles Simonyi Professor for the Public Understanding of Science na Uniwersytecie Oksfordzkim, której był pierwszym profesorem, ale nadal pozostaje członkiem oksfordzkiego New College i prowadzi wykłady. Jest założycielem Richard Dawkins Foundation for Reason and Science. Daniel C. Dennett – filozof. Profesor filozofii na Uniwersytecie Tuftsa, zajmuje katedrę Austin B. Fletcher Professor of Philosophy jest też współdyrektorem Center for Cognitive Studies. Zajmuje się głównie filozofią umysłu i filozofią nauki. Interesuje się między innymi biologią ewolucyjną oraz kognitywistyką, jest jednym z twórców darwinizmu neuronalnego. Autor licznych artykułów i wielu książek w tym: Darwin's Dangerous Idea; Natura umysłów; Freedom Evolves; Słodkie sny: Filozoficzne przeszkody na drodze do nauki o świadomości; Odczarowanie: Religia jako zjawisko naturalne; Dźwignie wyobraźni i inne narzędzia do myślenia; Caught in the Pulpit: Leaving Belief Behind (z Lindą LaScola); Od bakterii do Bacha. Sam Harris – neurobiolog i filozof. Współzałożyciel i dyrektor generalny The Reason Project. Ceniony publicysta współpracujący między innymi z pismami takimi jak „New Statesman”, „Nature”, „The Washington Post”, „Edge”, „The New York Times” i „Newsweek”. Jego książka Koniec wiary. Religia, terror i przyszłość rozumu przez osiem tygodni zajmowała pierwsze miejsce na liście bestsellerów „New York Timesa” i w 2005 roku została uznana za najlepszą książkę nonfiction przez amerykański PEN Club. Opublikował też: Letter to a Christian Nation; Pejzaż moralny. W jaki sposób nauka może określać wartości; Lying; Free Will; Przebudzenie. Duchowość bez religii oraz Islam and the Future of Tolerance: A Dialogue (wspólnie z Maajidem Nawazem). Christopher Hitchens – pisarz, dziennikarz i krytyk literacki. Urodzony w Anglii, w roku 1981 przeniósł się do Stanów Zjednoczonych (od 2007 miał też amerykańskie obywatelstwo). Publikował między innymi w pismach takich jak „Times” (był tam redaktorem działu nauk społecznych), „New Statesman”, „Vanity Fair”, „The Atlantic”, „The Nation”, „Free Inquiry” i „The Wall Street Journal”. Za młody radykalny lewak (trockista), został wyrzucony z Labour Party za krytykę amerykańskiego zaangażowania w Wietnamie. Po latach jego dawni lewicowi znajomi będą go potępiać za poparcie amerykańskiej interwencji w Iraku i w Afganistanie i za... krytykę religii. Opublikował między innymi No One Left to Lie To; The Trial of Henry Kissinger; Bóg nie jest wielki. Jak religia wszystko zatruwa; Thomas Paine. Prawa człowieka; Śmiertelność i Listy do młodego kontestatora. W roku 1997 na prośbę watykańskiej Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych Hitchens składał zeznania (jako advocatus diaboli) w procesie kanonizacyjnym Matki Teresy, co opisał w głośnej książce Misjonarska miłość. Matka Teresa w teorii i w praktyce. Christopher Hitchens zmarł w grudniu 2011 roku w wieku 62 lat.

Richard Dawkins miał piętnaście lat, gdy sam wyrósł z religii. Napisał tę książkę, by pomóc tym wszystkim, którzy podobnie jak on w tym wieku mają coraz więcej wątpliwości, ale obawiając się reakcji rodziny, środowiska, nie chcąc zrywać z tradycją albo urazić najbliższych i wreszcie wciąż wątpiąc, nie podejmują tego ostatecznego kroku. Tymczasem Dawkins pokazuje, że w Boga (czy w bogów) wierzyć nie należy, bo prawdopodobieństwo, że takie istoty istnieją jest znikomo małe, a już z zupełną pewnością nie one stworzyły świat, w którym żyjemy, a też wierzyć nie warto, bo po pierwsze nie z religii pochodzi nasza moralność (i w żadnych świętych księgach nie znajdziemy przepisu na to, by być dobrym człowiekiem), a po drugie świat bez bogów i bez kleru jest piękniejszy i lepszy. A przede wszystkim prawdziwy!. Wyrastając z Boga to zatem przewodnik dla wszystkich, którzy chcą... dorosnąć. W sześciu rozdziałach części pierwszej wspólnie z autorem przyglądamy się temu, dlaczego religie – i ich święte księgi, czyli oczywiście też Biblia – nie mogą być dla nas wzorcem dobra, moralności i zwykłej ludzkiej przyzwoitości, w sześciu składających się na część drugą zaś Richard Dawkins wyjaśnia, dlaczego jedynie niereligijne myślenie, a przede wszystkim nauka, mogą pomóc zrozumieć nam, jak świat powstał i jak działa. A ta wiedza jest warunkiem, by świat ten uczynić lepszym.

6 lipca 1945 roku w Moskwie została podpisana polsko-radziecka umowa umożliwiająca masową repatriację obywateli polskich z głębi ZSRR. Polacy powracający ze Wschodu byli tam w większości deportowani przez Sowietów w wyniku represji prowadzonych po 17 września 1939 roku. Po pięciu-sześciu latach zesłańcy, łagiernicy i więźniowie przyjeżdżali do ojczyzny zniszczonej wojną, o narzuconym ustroju politycznym, w większości przeważnie na obce ziemie poniemieckie, a nie na swoją ojcowiznę.Do nadzorowania repatriacji na szczeblu dyplomatycznym została powołana Polsko-Radziecka Komisja Mieszana Do Spraw Ewakuacji. Każdy legalnie powracający do ojczyzny Polak posiadał zaświadczenie wydane przez tę Komisję, które niejednokrotnie było jedynym dowodem potwierdzającym pobyt na zsyłce.Niniejszy ten zawiera wybór dokumentów Polskiej Delegacji w Komisji Mieszanej, która przez ponad dwa lata zabiegała u radzieckich władz o jak najszerszy zasięg repatriacji. Źródła te, w większości pochodzące z zasobów Archiwum Ministerstwa Spraw Zagranicznych, przybliżają nie tylko skomplikowaną sytuację prawną obywateli polskich w ZSRR, ale także rzucają światło na działalność powojennej polskiej dyplomacji, zwłaszcza w sprawach Polaków na Wschodzie.

Pierwsza część książki ma na celu określenie tajemnic firmowych w oparciu o obowiązujące w Polsce przepisy. Starałem się przedstawić je w możliwie przystępny sposób. Definicja tajemnic firmowych jest niezbędna, gdyż wynika z niej sposób ich ochrony. Zanim napiszę, jak chronić tajemnice firmowe, najpierw trzeba je zdefiniować. W kolejnej części wskazałem zasady postępowania zmierzające do ochrony tajemnic firmowych zarówno wewnątrz firmy, jak i poza nią. Trzecia część opisuje wynikającą z obowiązujących przepisów odpowiedzialność za bezprawne ujawnienie informacji uzyskanych w trakcie świadczenia pracy lub w związku z prowadzoną współpracą. W czwartej części krótko przedstawiłem propozycje, kto w firmie powinien zajmować się ochroną tajemnic firmowych. ze Wstępu