Początki kina w Japonii na tle przemian społeczno-politycznych kraju

Miecz zagłady to jedna z najgłośniejszych powieści japońskich pierwszej połowy XX wieku. Od momentu powstania zyskała olbrzymią sławę i zdobyła rzeszę czytelników z dworem cesarskim włącznie. Popularności przysporzył jej również cały szereg ekranizacji filmowych, tak że niemal każdy w Japonii przynajmniej słyszał o Tsukue Ryunosuke: mrocznym, nihilistycznym mistrzu szabli, którego interesuje jedynie szermierka i czasami... kobiety. Na kartach książki przewija się szereg postaci i wydarzeń historycznych, ale też legend, zwyczajów i elementów japońskiego folkloru, dzięki czemu Miecz zagłady jest dziś nie tylko skarbnicą wiedzy o sztukach walki, ale i społeczeństwie oraz kulturze Japonii u zarania nowoczesności.

Książka dotyczy filmów nowych i najnowszych, nad którymi dyskusje recenzentów i publicystów w większości jeszcze nie ucichły. Dlatego punktem odniesienia nie jest tu proces historyczno-filmowy, ale realia społeczno-kulturowe i polityczne, w obrębie których te filmy cyrkulują. W żadnym wypadku jednak nie chodzi tylko o uporządkowanie repertuaru kina niemieckiego ostatniej dekady XX i pierwszej dekady XXI wieku, lecz przede wszystkim o wykorzystanie klucza epokowego - symbolicznego `przełomu wieków` - do diagnozy kultury zjednoczonych Niemiec lat wczesnych w całym bogactwie jej przejawów.

Zuihitsu, czyli „w ślad za pędzelkiem”: notatki gromadzące to, co przyjdzie nam na myśl, co sobie przypomnimy w wolnej chwili, co samo spłynie na papier. Zapiski spod wezgłowia japońskiej damy dworu znanej nam pod przydomkiem Sei Shonagon (z przełomu X i XI wieku) uważane są za początek tego gatunku w Japonii i jeden z jego najpiękniejszych przykładów. Łączą w sobie wiersze i zabawne historie, które wydarzyły się na dworze cesarskim, wyliczenia rzeczy pięknych i rzeczy nudnych czy irytujących, krótkie listy nazw gór czy równin i melancholijne szkice o tym, jak zachowuje się kochanek doskonały. Dama Sei Shonagon była niezwykle wnikliwą obserwatorką życia codziennego. Obdarzona wielkim talentem poetyckim i nie mniejszym temperamentem, na kartkach papieru...

Rewelacyjna powieść Lecha Majewskiego. „Minęło tyle lat, ale wciąż się boję. Gdy wszedłem dzisiaj na Ponte Accademia, serce ścisnęło mi się tak mocno, że o mało nie zemdlałem. Zapadł zmierzch i wszędzie rozpalały się światła. Wszędzie tylko nie w palazzo. Jego mroczna bryła wznosiła się nad Canale Grande jak ogromna czaszka z martwymi oczodołami; wszystkie okiennice były zatrzaśnięte. Patrzyłem długo, dłużej niż zazwyczaj, chociaż lęk nie dawał mi spokoju. Złamałem przecież pieczęć i opisuję to, czego mi nie dozwolono.” Dziejąca się w Wenecji niezwykła opowieść, pełna grozy i tajemnicy, utrzymana w duchu literatury masońskiej i osiemnastowiecznych traktatów symbolicznych.

Klasyka literatury postapo. Kultowa powieść wielokrotnego zdobywcy nagród Hugo i Nebula. Wojna nuklearna spustoszyła świat. W Ameryce Północnej ocalali ludzie usiłują przetrwać w niewielkich enklawach, pozostałościach dawnych stanów. Hell Tanner, brutalny członek gangu motocyklowego, otrzymuje szansę odkupienia swych win. Na wschodzie wybuchła epidemia i ktoś musi dostarczyć szczepionkę z Los Angeles do Bostonu. Tanner rusza Aleją Potępienia, by mierzyć się z promieniowaniem, gniewem natury, zmutowanymi zwierzętami i jeszcze gorszymi niż one ludźmi. Powieść nominowana w 1968 r. do nagrody Hugo. Na jej podstawie powstał w 1977 r. film, była też inspiracją dla utworu legendarnej grupy Hawkwind.

„Lekkość zaproponowanego dyskursu utkanego ze wspomnień odbiorczych uwikłanych w okoliczności oglądania filmów: nastrój, czas czy osoby, które z opisywanymi filmami się kojarzą, sprawia, iż dajemy się ponieść narracji Autora, który uwodzi nas wspominkami, doprowadzając do konkluzji/hipotez naukowych. Pitrus przyjął przemyślaną strategię i napisał książkę zarówno osobistą, jak i intymną. Jest ona bowiem wyrazem osobistych fascynacji Autora, zaś każdy rozdział inspirowany był osobistą historią, która oparta jest na relacji z babcią Heleną, którymś z kolegów sprzed lat albo najbliższych teraz osób. Nie należy jednak tej propozycji traktować jako albumu wspominkowego, jest to raczej zapis rekonstrukcji okoliczności odbiorczych, przywołanie stanu...

Dlaczego Obywatel Kane Orsona Wellesa jest uznawany za jeden z najważniejszych filmów w historii kina? W ilu ujęciach Hitchcock nakręcił słynną scenę ataku ptaków na Bodega Bay? Jakie funkcje pełni ścieżka dźwiękowa w Ucieczce skazańca Roberta Bressona? Na czym polega analiza filmu i co to znaczy, że film jest systemem formalnym? Odpowiedzi na te pytania i wiele innych, związanych z X muzą, udzielają autorzy jednego z najbardziej popularnych i cenionych podręczników do wiedzy o filmie Film Art. Sztuka filmowa: wprowadzenie, który wreszcie doczekał się polskiego wydania. Film Art. Sztuka filmowa: wprowadzenie to podręcznik niemalże kultowy, bardzo często cytowany przez wykładowców wiedzy o filmie na całym świecie. Autorzy uczą patrzenia na film w sposób cał...

Kontynuacja Księżycowych blizn Dziewięcioletni Date Masamune zdążył już poznać mroczne strony bycia dziedzicem daimyo, a jego kalectwo sprawia, że odsuwają się od niego najbliższe osoby... W młodym chłopcu zaczynają rodzić się talenty i ambicje, które w przyszłości doprowadzą go do pozycji jednego z czołowych dowódców okresu jednoczenia Japonii (1568-1603). Tymczasem jednak wygląda na to, że w jego najbliższym otoczeniu kryje się zdrajca, a porwanie chłopca to tylko początek dramatycznych wydarzeń. Czy jego wierny towarzysz i opiekun Kagetsuna zdoła ochronić go przed najgorszym? Oparta na faktach powieść rozgrywająca się w XVI-wiecznej Japonii

Klasyka japońskiej literatury konfesyjnej. Autor, żyjący na przełomie XIII i XIV wieku poeta, twórca wierszy z gatunku tanka, w młodym wieku wstąpił na służbę na cesarskim dworze, by po kilku latach zostać buddyjskim mnichem. Zamieszkał w odosobnieniu i do końca żył w samotności, zapisując swoje myśli, obserwacje, wspomnienia. Zawarł w nich całe bogactwo spostrzeżeń – od opisu rozmaitych zwyczajów czy uprawianych w ówczesnej Japonii form artystycznych po ponadczasowe uwagi dotyczące ludzkiej natury, przyrody czy przemijania. Co ciekawe, jego zapiski cechuje nie tylko wielka uroda języka, ale też niemałe poczucie humoru. W lekturę zbioru wprowadza tekst tłumacza, Henryka Lipszyca.

To niezwykły, osobisty dziennik Przewodniczącego Rady Europejskiej. Dzień po dniu towarzyszymy jego pierwszym krokom w nowej roli, poznajemy kulisy europejskiej polityki i śledzimy najbardziej dramatyczne wydarzenia ostatnich lat: zamachy terrorystyczne w Paryżu i Brukseli, kryzys uchodźczy, śmierć prezydenta Gdańska Pawła Adamowicza, niekończące się negocjacje w sprawie Brexitu. W książce znajdziemy też wielowymiarowe i zaskakujące portrety najważniejszych postaci światowej polityki, od Baracka Obamy i Angeli Merkel po Donalda Trumpa i Borisa Johnsona. Ale Szczerze to znacznie więcej niż książka o kulisach władzy. To również zapisane potoczystym, barwnym językiem polityczne credo Donalda Tuska i opowieść o Europie, która pozostaje wielkim marzeniem. A także...

Tajemnicza historia inspirowana baśnią o szczurołapie, w której samotność i ból jednej osoby stają się plagą całego miasta Utrzymana w tajemniczej aurze historia samotności portiera hotelu Waldorf Astoria, w której stany emocjonalne materializują się w agresję zwierząt: ból po rozstaniu z ukochaną potęguje atak szczurów na Manhattan. Jedyną nadzieją staje się Chaim, chłopiec ratujący miasto przed plagą jak w starej opowieści z Hamelin. Lech Majewski to poeta, pisarz, malarz i reżyser urodzony w Katowicach, od 1981 pracuje przede wszystkim za granicą. Początkowo studiował malarstwo w Akademii Sztuk Pięknych, a następnie ukończył studia na Wydziale Reżyserii PWSTFTviT w Łodzi. Jego filmy, m.in.: Rycerz, Lot Świerkowej Gęsi, Więzień Rio, Ewangelia w...

Oszałamiające połączenie przygody oraz mistycyzmu, ekologii i polityki. Arrakis, zwana Diuną, to jedyne we wszechświecie źródło melanżu. Z rozkazu Padyszacha Imperatora planetę przejmują Atrydzi, zaciekli wrogowie władających nią dotychczas Harkonnenów. Zwycięstwo księcia Leto Atrydy jest jednak pozorne – przejęcie planety ukartowano. W odpowiedzi na atak Imperium i Harkonnenów dziedzic rodu Atrydów Paul staje na czele rdzennych mieszkańców Diuny i sięga po imperialny tron. Diuna otrzymała dwie najbardziej prestiżowe nagrody SF: Nebula i Hugo. Dom Wydawniczy Rebis oddaje czytelnikom nowe, poprawione wydanie cyklu „Kroniki Diuny”, który tworzą: Diuna, Mesjasz Diuny, Dzieci Diuny, Bóg Imperator Diuny, Heretycy Diuny i Kapitularz Diuną. Najnowszą ekranizac...