Pisma. Tom 1. Opowiadania, publicystyka, krytyka

„Ta książka nie może pozostać obojętna. Obojętna dla historii literatury, a także dla krytyki i wiedzy historycznej. Aby rozumieć sytuację powojennej Polski, trzeba czytać źródła z epoki, źródła powstali w tak zwanym wolnym świecie, poza krajami Układu Warszawskiego. (...) Drugi tom oprócz paru utworów fikcjonalnych (proza narracyjna, dramat) koncentruje się na formach publicystycznych. Tradycyjnie zakłada się, że są one orzekaniem o rzeczywistości adekwatnie, intencjonalnie [...] słowem – bardziej dosłownie i z roszczeniem prawdziwościowym w przeciwieństwie do fikcji literackiej. Dlatego tom drugi ma walory poznawcze nie tylko w sensie metaliterackim, lecz także w znaczeniu bezpośrednim, pozwala bowiem na wgląd w realia społeczno-historyczne”. Z rec...

Proza Straszewicza stała się na powrót niewiarygodnie aktualna, bo właśnie teraz unaocznia się okrucieństwo i cierpienie świata, a niebywała pod względem skali fala wojennej emigracji przychodzi zza polskiej wschodniej granicy sprawiając, że głos pisarza okazuje się być głosem profety, a jego twórczość dotyka fundamentów naszej egzystencji. Turyści z bocianich gniazd i Turyści z bocianich gniazd nie tyle ciągle poszukują własnego miejsca, ile nie mogą wrócić do domu… (ze wstępu prof. Violetty Wejs-Milewskiej) Wyróżnia się w epistolograficznym dorobku Straszewicza blok listów z Giedroyciem oraz Nowakiem-Jeziorańskim i dziennikarzami z Radia Wolna Europa. W najlepszych literacko listach Straszewicz w pewnym sensie powielał poetykę swojej prozy z okres...

Książka poświęcona twórczości prozatorskiej Zygmunta Haupta jest próbą jej usytuowania na tle polskiej nowoczesności literackiej i zdefiniowaniu jej odrębnego miejsca jako "manierystycznej" manifestacji "nienachalnej misterności", kwestionującej wszelką jednostronność światopoglądową oraz totalizujące ambicje koncepcji artystycznych na rzecz dyskretnej gloryfikacji sztuki, która nie chce być ani absolutnym i jedynym punktem odniesienia, ani też wyłącznie wirtuozerską grą konwencjami literackimi i szablonami językowymi. Haupt nie jest pisarzem, którego należałoby bezkolizyjnie wkomponować w obraz nowoczesności, lecz kimś, kto komplikuje i tak już zawiły obraz XX-wiecznych problemów, a także - kwestionując różnego rodzaju gotowe recepty ich rozwiązani...

"Krzysztof Ćwikliński ma dar zwięzłego i jasnego tłumaczenia spraw bynajmniej nie prostych. Jego studia czytać mogą więc nie tylko odbiorcy profesjonalni, humaniści, lecz również oczytani laicy, miłośnicy literatury nowoczesnej. Zresztą, trzeba podkreślić, autor zawsze buduje dla swych analiz utworów Bobkowskiego interesujący kontekst. [...] Na tle dość obfitej już literatury polonistycznej na temat Bobkowskiego teksty Krzysztofa Ćwiklińskiego wyróżniają się przede wszystkim tonem ścisłości i rzeczowości. Nie jest to kwestia dystansu, bo i u niego - podobnie jak u innych badaczy - czujemy fascynację pisarzem. Ćwiklińskiego można by określić mianem trzeźwego entuzjasty. Pisanie o Bobkowskim wymaga rozległych, nie tylko literaturoznawczych kompetencji,...

Maciej Urbanowski - historyk literatury, krytyk literacki, profesor UJ, autor książek poświęconych literaturze polskiej. Ostatnio opublikował antologię "Jest Bóg, żyje prawda. Inna twarz Stanisława Brzozowskiego". Szczęście pod wulkanem jest zbiorem kilkunastu szkiców poświęconych życiu i twórczości Andrzeja Bobkowskiego, jednego z najwybitniejszych i najciekawszych polskich pisarzy ostatniego stulecia.

W serii Biblioteka Klasyków prezentujemy pięciotomową edycję Utworów wybranych Marka Twaina, której lwią część stanowią krótkie i dłuższe prozy: opowiadania, bajki, skecze, felietony i humoreski. Dwa pierwsze tomy aspirują do miana najobszerniejszej polskiej edycji małych i większych utworów Twaina. Wiele z nich ma swoją polską premierę - w przekładach Macieja Świerkockiego i Hanny Pustuły-Lewickiej. Zbieramy i wznawiamy klasyczne tłumaczenia Antoniego Słonimskiego, Antoniego Marianowicza, Krystyny Tarnowskiej. Pod szyldem Eposu rzeki Missisipi wznawiamy świetne przekłady Zbigniewa Batki przygód Tomka Sawyera i Hucka Finna oraz autobiograficzne Życie na Missisipi. Edycję wieńczą utwory, które można by nazwać fantastycznymi, wśród nich Tajemniczy przyby...

Bohdan Osadczuk (1920-2011) Ukraiński dziennikarz, publicysta, historyk, sowietolog i nauczyciel akademicki. Najbliższy ukraiński współpracownik paryskiej „Kultury” Jerzego Giedroycia. Publikował w „Kulturze” od roku 1952 do końca istnienia czasopisma w 2000 roku. Jeden z architektów polsko-ukraińskiego zbliżenia po II wojnie światowej. Urodził się w Kołomyi, w II Rzeczypospolitej. Przez większą część życia mieszkał w Berlinie, podczas zimnej wojny w zachodniej, demokratycznej części miasta. Od 1966 roku do końca lat 80. XX wieku był profesorem historii najnowszej Europy Wschodniej na Wolnym Uniwersytecie w Berlinie Zachodnim. W Republice Federalnej Niemiec należał do grona wybitnych sowietologów. Publikował w języku niemieckim pod pseudonimem Alexande...

„Dora” to konspiracyjny i powstańczy pseudonim. Ta książka to nie wywiad ani spisany życiorys, ale opowieść o „Dorze”, bliskich jej ludziach i czasach, w których żyła. Z setek usłyszanych historii Autorka wybrała te, które zrobiły na niej największe wrażenie.

Dwie poruszające historie amerykańskiego mistrza pióra, który jak nikt inny objawia prawdę o człowieku. „Księżyc zaszedł”, nowela, której posiadanie w faszystowskich Włoszech było karane śmiercią, rozgrywa się w czasie II wojny światowej w nadmorskim miasteczku w północnej Europie. Niespodziewany desant batalionu spadochroniarzy doprowadza do zajęcia portu przez wroga. By zachować spokój, okupanci decydują się na wyjście „humanitarne” – zamiast zmienić ludzi u władzy, całkowicie ich sobie podporządkowują. Mieszkańcy nie zamierzają jednak łatwo się poddać. Kiedy ich bierny sprzeciw zamienia się w czynny opór, na jaw wychodzi prawda o wojnie i naturze ludzkiej. W powieści „W niepewnym boju” Jim Nolan jest jednym z organizatorów strajku węd...

Bitwa narodów II wojny światowej. Klasztor na Monte Cassino stał się wielkim symbolem ludzkiego poświęcenia i niemal niewyobrażalnego cierpienia. Monte Cassino było zapewne najdoskonalszą pozycją obronną w Europie. Szczególnie umocniony przez Niemców rejon był częścią linii Gustawa blokującej aliantom drogę do Rzymu na początku 1944 roku. Z powodu skalistego, usianego urwiskami terenu działania bojowe prowadziła tam głównie piechota wspierana ostrzałami artyleryjskimi. Kiedy przywódcy aliantów spierali się o strategię, zwykli żołnierze z blisko dwudziestu krajów walczyli w straszliwych warunkach. Sześciomiesięczne walki przerodziły się w rzeź – przywołującą na myśl najgorsze epizody pierwszej wojny światowej – w której ćwierć miliona ludzi z...

Totalitaryzm był bez wątpienia hańbą XX wieku, nie tylko w wymiarze europejskim, lecz także globalnym. Waga problemu nakazuje jednak nie poprzestawać na tym prostym stwierdzeniu, ale szukać odpowiedzi na pytanie, dlaczego doświadczenie totalitaryzmu dotknęło tak wiele społeczeństw w minionym stuleciu. Naturalne wydaje się przy tym poruszenie kwestii relacji, jaka istnieje między totalitaryzmem a sferą religijną, zwłaszcza o relację między totalitaryzmem a chrześcijaństwem. Czy wyznawanie chrześcijaństwa w ogóle, a przynależność do Kościoła katolickiego w szczególności, miały wpływ na to, jak zachowywali się poszczególni ludzie, jak i całe społeczności, skonfrontowani z totalitarnym złem? I czy polskie doświadczenie związku między antytotalitarnym...

Proza Straszewicza stała się na powrót niewiarygodnie aktualna, bo właśnie teraz unaocznia się okrucieństwo i cierpienie świata, a niebywała pod względem skali fala wojennej emigracji przychodzi zza polskiej wschodniej granicy sprawiając, że głos pisarza okazuje się być głosem profety, a jego twórczość dotyka fundamentów naszej egzystencji. Turyści z bocianich gniazd i Turyści z bocianich gniazd nie tyle ciągle poszukują własnego miejsca, ile nie mogą wrócić do domu… (ze wstępu prof. Violetty Wejs-Milewskiej) Wyróżnia się w epistolograficznym dorobku Straszewicza blok listów z Giedroyciem oraz Nowakiem-Jeziorańskim i dziennikarzami z Radia Wolna Europa. W najlepszych literacko listach Straszewicz w pewnym sensie powielał poetykę swojej prozy z okres...

„Ta książka nie może pozostać obojętna. Obojętna dla historii literatury, a także dla krytyki i wiedzy historycznej. Aby rozumieć sytuację powojennej Polski, trzeba czytać źródła z epoki, źródła powstali w tak zwanym wolnym świecie, poza krajami Układu Warszawskiego. (...) Drugi tom oprócz paru utworów fikcjonalnych (proza narracyjna, dramat) koncentruje się na formach publicystycznych. Tradycyjnie zakłada się, że są one orzekaniem o rzeczywistości adekwatnie, intencjonalnie [...] słowem – bardziej dosłownie i z roszczeniem prawdziwościowym w przeciwieństwie do fikcji literackiej. Dlatego tom drugi ma walory poznawcze nie tylko w sensie metaliterackim, lecz także w znaczeniu bezpośrednim, pozwala bowiem na wgląd w realia społeczno-historyczne”. Z rec...

„Uważam go za najwybitniejszego pisarza mego pokolenia”, napisał w roku 1951 Jerzy Giedroyc o Czesławie Straszewiczu. Ten ostatni był prozaikiem i krytykiem literackim, który po II wojnie znalazł się na emigracji w Urugwaju. Dzięki Giedroyciowi Straszewicz zaczął publikować w „Kulturze” i napisał Turystów z bocianich gniazd, jedną najważniejszych i najśmieszniejszych książek emigracyjnych. Listy 1946–1962 to nieocenione, unikalne źródło wiedzy o powojennych losach Straszewicza, jego literackich planach, współpracy z „Kulturą” i Radiem Wolna Europa. Są tu też cenne fragmenty wspomnieniowe. Interesujące są uwagi poświęcone Gombrowiczowi, z którym Straszewicz opuścił kraj latem 1939 roku. Listy 1946–1962 pełne też są jego specyficznego humor...

Niniejszą edycję powieści wzbogacono o esej autobiograficzny „Pióra w ukropie albo strach nami rządzi” 1952.