Paranoja

Powieść w stylu zlepka gatunkowego. Połączenie kryminału, thrillera psychologicznego, z mocnym wątkiem obyczajowym, a wszystko to utrzymane w dusznym klimacie. I pomysł, który do samego końca został świetnie prowadzony.

Historia osnuta jest niedopowiedzeniami, tajemnicą, trudnymi relacjami. Klimat budowany niespiesznie, wręcz odniechcenia, a powieść wręcz czyta się sama. Mimo gabarytu, bo książka do cienkich nie należy, przeczytałam ją błyskawicznie. Jednak największym plusem była ta atmosfera małego miasteczka. Bohaterowie może byli trochę sterotypowi i momentami przewidywalni, ale to nie odebrało mi przyjemności z czytania. Bogato rozbudowany wątek społeczny to też coś, co trochę ugładza ten kryminalny, dlatego jeśli na codzień unikacie krwawych powieści, to ta może wam przypaść do gustu.

Podsumowując, "Paranoja" to taka powieść, która idealnie wpasuje się w jesienny klimat i dostarczy rozrywki w długie wieczory. Ciekawa, angażująca i trzymająca w napięciu historia, od której ciężko się będzie oderwać.

"Paranoja" to bardzo wciągająca historia!

Dwadzieścia lat temu w miasteczku Edgewater doszło do rodzinnej tragedii. W czasie zabawy nastolatków zginął chłopak - Luke, przypadkowo postrzelony, ale czy na pewno? Przecież to miała być zabawa tylko z bezpiecznymi wiatrówkami. Czy ktoś celowo podmienił naboje? Wszystko wskazuje, że to siostra zamordowała przyrodniego brata. Ludzie w miasteczku uważają, że nie poniosła odpowiedzialności za ten czyn. Co naprawdę się wtedy wydarzyło? Sprawa ponownie budzi zaciekawienie w miasteczku, gdy zbliża się szkolny zjazd po dwudziestu latach od tragedii. Na jaw wychodzą nowe fakty. Jak to wpłynie na rodzinę Luka?

Zdecydowanie polecam lekturę. Czytając, miałam kilka wersji na rozwiązanie tej zagadki. Finał jednak okazał się bardzo zaskakujący, nie do przewidzenia! Książka trzyma czytelnika cały czas w napięciu. Dowiedzcie się, kto był sprawcą tego niewyjaśnionego morderstwa!

Przed dwudziestoma laty Rachel została uniewinniona z zarzucanej jej winy zabójstwa swego przyrodniego brata. To miała być tylko niewinna zabawa. Ciemność, wrzaski nastolatków, petardy i jeden śmiertelny wystrzał, w wyniku którego zginął Luke. Mimo upływu lat Rachel nie może pogodzić się z tym zdarzeniem, ma koszmary i wpada w panikę z nawet najbardziej błahych powodów. Teraz w rocznicę śmierci brata wszystko wraca. Jej obecna na miejscu dawnej zbrodni koleżanka zostaje zamordowana, a ona sama czuje, że ktoś czyha również na życie jej i jej dzieci.

Mam pewien problem z tą książką. Sama historia mi się podobała, ale uważam, że została w dużej mierze przegadana, na siłę przeciągana. O ile pierwszą połowę czytało m się szybko, o tyle druga dłużyła mi się niemiłosiernie i nie mogłam się doczekać, kiedy nareszcie ją skończę. Według mnie było tu za mało akcji, a za dużo gdybań, rozmyślania, a także kwestii prywatnych, które niewiele wnosiły do tej historii. Summa summarum dla mnie było tu za mało thrillera w thrillerze.

Mam wielką ochotę nazwać główną bohaterkę histeryczką, paranoiczką, lecz powstrzymuje mnie od tego przeżyta przez nią trauma, w końcu ciężko żyć normalnie, kiedy ma się świadomość, że własny brat zginął w tracznych okolicznościach, a obecnie ktoś napada na osoby mające z nim związek, chyba sama w takiej sytuacji zachowywałabym się podobnie, nie mogę jednak zrozumieć zachowania jej dzieci. Gdzieś w okolicy czyha morderca, a one jak gdyby nigdy nic wymykają się, demontują alarmy i niesłuchaną zaleceń rodziców, by nie wychodzić z domu.

Na plus uważam zakończenie, ponieważ zupełnie nie spodziewałam się takiego obrotu spraw. Lubię bawić się w „czytelnika – detektywa” i odgadywać, jak potoczą się losy bohaterów. Tym razem autorce udało się mnie przechytrzyć. No i co najważniejsze finisz był mocny i efektowny. Szkoda tylko, że jedynie na sam koniec można było poczuć dreszczy emocji.

Czy poleciłabym Wam tę książkę? Tak, jeśli lubicie pozycje obyczajowe, z thrillerem toczącym się w tle. Jeśli nie przeszkadza Wam, że główne skrzypce przejmują tutaj wątki rodzinne, zwłaszcza relacje matki z dorastającymi dziećmi w trudnym, nastoletnim wieku, to myślę, że Wam się ona spodoba. Jeśli jednak oczekujecie wartkiej akcji, mocnych wrażeń, dreszczyku emocji, to raczej nie znajdziecie tego w tej pozycji.

Przypadkowy strzał z broni. Ona się bała, a broń wystrzeliła sama..

Życie z przekonaniem o popełnieniu przestępstwa nie jest łatwe. Śmierć w wyniku oddanego strzału który był przypadkowy, powoduje że Rachel przez dwadzieścia lat żyje z piętnem zabójstwa swojego przyrodniego brata. Ale przecież ta broń nie miała prawa wystrzelić! Ktoś podmienił naboje ! Czy to wszystko było ukartowane ?

Parę dni temu przeczytałam właśnie tą książkę - Paranoja. Muszę przyznać że na początku się zastanawiałam dlaczego właśnie taki tytuł, ale wraz z rozpoczęciem czytania, znalazłam na to pytanie odpowiedź.

Przede mną wyłonił się obraz dorosłej kobiety, żyjącej z piętnem zabójstwa, dotąd tak naprawdę niewyjaśnienionego. Tutaj warto pochylić się nad profilem psychologicznym głównej bohaterki. Jest on dość ciekawie skonstruowany gdyż z jednej strony patrzymy na ofiarę systemu, ale i na osobę która swoimi poczynaniami jak i myślami potrafi wyprowadzić czytelnika z równowagi. W moim odczuciu była to kobieta dość pretensjonalna, ale i co było bardzo widoczne - zniszczona przez życie, pozbawiona przyjaciół, empatii i prawdy.

Zbyt dużo tajemnic, manipulacji i zbiegów okoliczności powodowało że nie potrafiłam zaufać Rachel w stu procentach i przez cały czas myślałam że mimo wszystko to ona stała za tym co się stało i że to wcale nie było takie niewinne.

Fabuła która się wyłania, została napisana w bardzo ciężkim klimacie. Czuć tutaj niepewność, zlowrogość ale i w pewnym sensie dysfunkcje - ( jakie musicie je sami znaleźć :)) .

Jak na thriller psychologiczny, akcja rozwija się dość szybko. Pomimo tego że książka jest sporych rozmiarów czytało mi się ją bardzo szybko.

Została napisana w bardzo obrazowy sposób, ale także autorka zrezygnowała z długich nudnych opisów. Bardzo podobało mi się pomieszanie wydarzeń z przeszłości z teraźniejszymi, głównie chodzi mi tutaj o spotkanie po latach oraz całą otoczką związana z tym spotkaniem. To właśnie w tych momentach można było odczuć najwięcej grozy Faktycznie w tych momentach bałam się o Rachel ale może nie jako o jej osobę a raczej o jej stan psychiczny. Myślę że autorka celowo tak stworzyła postać aby można było ją odbierać w dwojaki sposób. Paranoja wkoncu nie bierze się z niczego ! Przyznaję że książkę czytało mi się bardzo dobrze. Jest dobrze napisana ale i przemyślana. Trzeba przy niej troszkę pomyśleć aby móc zauważyć to co autorka chciała zawrzeć pomiędzy wersami a uwierzcie mi można to dostrzec! Bardzo dobra książka :) polecam !:)

Ktoś mnie chyba śledzi?

Ktoś mnie obserwuje.

Żwirek tak szeleści.

Wiatr tak pogwizduje.

Bać się już zaczynam.

Niepokój narasta.

Chyba komuś chodzi

Bym na nowo zgasła.

Jakie jeszcze życie

Próby mi szykuje

Paranoja rządzi

Moje losy truje

Niektórzy uważają, że 20 lat temu Rachel Gaston popełniła zbrodnię i nie została za nią ukarana. Niewinna zabawa nastolatków przemienia się bowiem w tragedię. Ktoś podmienił naboje, Rachel strzeliła i okazało się, że trafiła w swojego przyrodniego brata, Luca.

Kobieta do dziś nie może otrząsnąć się z tej traumy, a na samą myśl o zbliżającym się zjeździe szkolnym dostaje paraliżu. Gdy na jaw zaczynają wychodzić nowe fakty i zaczynają ginąć ludzie, uzmysławia sobie, że ma prawo się bać, a od przeszłości nie da się uciec.

Czy Rachel dowie się co tak naprawdę wydarzyło się tamtej nocy, kiedy zginął Luck?

Dowiecie się z tej niepokojącej i pełnej tajemnic książki, której zakończenie wbija w fotel.

Mnie się ona bardzo podobała, zwłaszcza ten paranoidalny klimat. Autorka potrafiła mnie wciągnąć w swoją grę, by na koniec tak zamieszać pionkami, że cały mój plan dotyczący tego: kto, co, jak i dlaczego rozsypał się jak domek z kart.

Jeśli więc lubicie zagadki i zaskakujące końcówki, ta książka jest dla Was.

Ja polecam.

Są w miasteczku Edgewater ludzie, którzy uważają, że dwadzieścia lat wcześniej Rachel Gaston popełniła morderstwo i nie została ukarana.

Jednak do dziś nikt nie zna całej prawdy. Niewinna zabawa nastolatków przerodziła się w tragedię. Ktoś podmienił naboje w broni. Gdy nagle z ciemności wyłoniła się nieznana postać, Rachel wystrzeliła, by dopiero po chwili odkryć, że to jej przyrodni brat ? Luke.

Makabryczne sny do dziś paraliżują Rachel. A teraz, gdy zbliża się szkolny zjazd, kobieta czuje, że traci rozum. W powietrzu czuje znany tylko jej zapach perfum, ktoś śledzi jej auto i ktoś obserwuje jej dom...

Ma prawo się bać, a gdy na jaw wychodzą nowe fakty na temat wypadku sprzed lat, Rachel uzmysławia sobie, że nie ucieknie przed przeszłością.

A prawda może okazać się o wiele mroczniejsza niż najgorsze lęki...

To moje pierwsze spotkanie z twórczością autorki, nie ukrywam, że do sięgnięcia po "Paranoję" najbardziej skusił mnie ogromnie intrygujący opis oraz liczba sprzedanych egzemplarzy. Styl i język jakim posługuje się autorka jest bardzo przyjemny w odbiorze, co sprawiało, że książkę pochłonęłam w jeden wieczór, a w zasadzie wieczór i kawałek nocy, ponieważ skończyłam około 2. To historia z gatunku tych, które zaczynasz czytać i po prostu przepadasz, nie mogą się oderwać póki nie rozwikłasz zagadki i nie przeczytasz ostatnich słów. Fabuła została w bardzo ciekawy, realny sposób nakreślona, dopracowana i równie dobrze poprowadzona, a bohaterowie jakich wykreowała autorka są bardzo na wskroś prawdziwi, targają nimi przeróżne emocje, nie są krystaliczni i dlatego tak łatwo się z nimi w niektórych kwestiach utożsamić. Historia ta przedstawiona jest z perspektywy kilkorga bohaterów, co pozwoliło mi lepiej ich poznać, dowiedzieć się co czują, myślą oraz lepiej zrozumieć ich postępowanie oraz decyzję. Myślę, że w tym przypadku był to fajny zabieg, ponieważ tym sposobem każda z postaci odegrała tutaj istotną rolę, dostarczając tym samym wielu emocji. Autorka od początku wprowadza tutaj mroczny, ciężki klimat, pobudzając wyobraźnię i świetnie budując napięcie. Głównym wątkiem w książce jest oczywiście ten kryminalny dotyczący wydarzeń sprzed dwudziestu lat oraz tego co obecnie się dzieje w życiu bohaterki, jednak autorka również w interesujący sposób ukazała temat traumy, trudne relacje międzyludzkie, szczególnie te na stopie dziecko - rodzic oraz udowadnia, że wydarzenia i traumy z przeszłości znacząco wpływają na resztę życia. Tajemnice, które stopniowo zaczynają wychodzić na światło dzienne naprawdę mocno szokują, wywołują natłok skrajnych emocji i kiedy w mojej głowie wszystkie elementy układanki wskoczyły na swoje miejsce autorka poraz kolejny dawała mi pstryczka w nos i sprawiała, że ciężko było przewidzieć co dalej się wydarzy. Zakończenia jakie zaserwowała autorka moim zdaniem nie sposób było przewidzieć, naprawdę! "Paranoja" to wciągający, emocjonujący, poruszający thriller psychologiczny. Naprawdę świetnie spędziłam czas z tą książką i chętnie sięgnę po inne powieści autorki. Polecam! Moja ocena 8/10.

Dwadzieścia lat temu, w małym miasteczku Edgewater wydarzyło się coś, co do dzisiaj jest na językach ludzi. Reachel nigdy nie pogodziła się z tym, że jako nastolatka zabiła swojego przyrodniego brata. Koszmary senne, lęki, paranoja - wszystko, co przez te dwadzieścia lat jej towarzyszyło. W rocznicę śmierci brata dostaje wiadomość, którą traktuje jak pomyłkę, ale kiedy dochodzą inne, dziwne i przeraźliwe wydarzenia, zaczyna się bać coraz bardziej o życie swoje i bliskich. Zjazd klasowy, artykuł w gazecie, wszystko z przeszłości zostaje "rozgrzebane". Nowe fakty, nowe przeraźliwe wydarzenia zbliżają ją do poznania prawdy.

Czy faktycznie ta - wtedy dla nastolatków - fajna zabawa skończyła się śmiercią brata przez nią?

Pierwsze spotkanie z autorką i mogę stwierdzić, że całkiem udane. Co prawda pierwsze strony nie porywały jakoś bardzo. Wymagały ode mnie większego przyłożenia się, ale z każdą kartką, gdy akcja nabierała tempa, historia pochłaniała i odcinała od rzeczywistości. Prosty język, dużo emocji, wspomnień, brutalnych faktów i chora obsesja, to idealny wkład w dobrą książkę. Mogę wam jeszcze zdradzić, że akcja nie jest przewidywalna, a nawet mocno zaskakuje, nie raz rozwalając na kawałki moje przemyślenia.

To była wspaniała i paraliżująca powieść, która miesza w głowie i powoduje, że uczucie wszechogarniającej paranoi przechodzi na czytelnika i obezwładnia go niemal natychmiastowo. Ta książka to obietnica spędzenia kilku godzin w ciszy, ale w głowie będzie się dzialo tyle, że trzeba będzie ją na chwilę odłożyć by zaczerpnąć tchu. Polecam!

PARANOJA.

Jakże trafny jest to tytuł.

Jak dobitnie obrazuje szaleństwo i obłęd, nastrój bezbrzeżnego niepokoju, od których aż kipi ta powieść.

Ta historia jest tak obsesyjnie (myślę, że to odpowiednie słowo) wciągająca, tak nieprzewidywalna i pozbawiająca tchu, że aż zacieram ręce na myśl, że jej lektura przed Wami i doświadczycie podobnych emocji.

Lisa Jackson to autorka bestsellerowych thrillerów, znana z budowania niepowtarzalnego klimatu niepokoju, z obdarowywania swoich bohaterów niezwykle trudnymi doświadczeniami. Cóż, ewidentnie ich nie oszczędza. Nic więc dziwnego, że jej twórczość pokochali czytelnicy na całym świecie, nie sposób bowiem nie uzależnić się od tych intensywnych, przepełnionych akcją i szaleństwem książek.

„Paranoja” mnie obezwładniła. Zafascynowała jej główna bohaterka Rachel, kobieta pokutująca za jedną nierozważną decyzję z przeszłości, która doprowadziła do niewyobrażalnej tragedii. Kobieta z traumą, walcząca z chorobliwym lękiem, natręctwami, pełna żalu.

Gdy bolesne wydarzenie sprzed 20 lat, z którym usilnie stara się pogodzić, nagle dobitnie o sobie przypomina, Rachel, choć już zdruzgotana, przygnieciona strachem, nie ma najmniejszego pojęcia, że to dopiero przedsionek piekła…

Fascynująca powieść!

Bez opamiętania angażująca czytelnika. Jestem pewna, że wyjmie z Waszego życia niejeden jesienny wieczór.

To zdecydowanie najlepsza z powieści autorki.

Szalona, nieokiełznana.

Dajcie się jej porwać.