Odwyk

Adam Widerski w bardzo realistyczny sposób przedstawił pracę policji, sposób funkcjonowania komisariatu, emocje targające prowadzącymi śledztwo oraz cały proces badania zwłok. Akcja w powieści jest równomierna, nie ma niepotrzebnych dłużyzn a tempo jest wystarczająco szybkie, by nie znużyć czytelnika. Dzieje się sporo, ciekawie, choć nie zaskakująco. W miarę szybko można się domyślić o co chodzi i kto jest celem. Niemniej nie odebrało mi to przyjemności czytania, głównie za sprawą rozdziałów, w których poznajemy dzieciństwo komisarza oraz zapoznajemy się z myślami mordercy.

Brutalne morderstwa oraz straszne wspomnienia z dzieciństwa komisarza Krzyskiego stanowią główną oś całej powieści. Akcja została umieszczona w Łodzi, a miejskie zaułki doskonale opisane i zaprezentowane przez autora. Zachwycił mnie sam pomysł opisania zbrodni „prawie doskonałej”, działania policjantów i przebieg śledztwa oraz portrety psychologiczne bohaterów. Psychopatyczny morderca zabijający swoje ofiary w bardzo przemyślany sposób i pozostawiający przy nich tajemnicze symbole - to było wręcz fascynujące. Książka jest tak wciągająca, że czytałam ją dosłownie w każdej chwili - przy śniadaniu, obiedzie i podczas oglądania telewizji. Nie mogłam się od niej oderwać, ze względu na wartką akcję i mnożące się ofiary oraz przybywająca ilość podejrzanych - naprawdę już dawno nie czytałam tak świetnego kryminału.

Uważam, że debiut jest spektakularny, a nazwisko Autora niedługo zagości na pierwszych miejscach list najlepszych polskich kryminałów 👍 Ogromnie gratuluję i trzymam mocno kciuki za kolejne sukcesy 🙂

Jeżeli to jest dopiero debiut, to ja zdecydowanie chcę więcej! Ta książka posiada wszystko, co charakteryzuje porządny kryminał. Z historią opisaną w "Odwyku" nie da się nudzić - jest przemyślana, a autor zadbał o sporą dawkę wrażeń i zwrotów akcji ;)

Nie wiem co dokładnie przyciągnęło mnie do książki „Odwyk". Wiem, że po przeczytaniu opisu, poczułam iż muszę zapoznać się z tą pozycją. Lubię kryminały, a ten miał coś w sobie, co sprawiło, że czułam, że mi się spodoba. Do tego wszystkiego, cała historia jest umieszczona w Łodzi, w której byłam kilka razy. Osadzenie historii w tym mieście spowodowało, że wszystkie wymienione ulice w książce z chęcią śledziłam na mapie i zastanawiałam się czy kiedyś tam byłam. Nabrałam też chęci, aby ponownie odwiedzić to miasto.

„Odwyk" to udany debiut literacki pana Widerskiego. Jednak nie jest on pozbawiony wad. Niektóre wątki zostały naciągnięte, a inne niedociągnięte. Jestem nawet w stanie wybaczyć pewne naciągnięte kwestie, bo rozumiem, że autor zrobił to, aby fabuła się ładnie potoczyła i czytelnik się nie nudził. Niestety, nie jestem w stanie wybaczyć niedopracowanych i za to książka dostała ode mnie minus. Według mnie kolejną wadą tej książki jest zbytnia seksualizacja kobiet. Prawie każda występująca pani musiała być skomentowana jak bardzo jest atrakcyjna czy też podkreślone co ma na sobie. A jakoś nie znalazł się ani jeden opis mężczyzny, jak to jego czerwone spodnie podkreślają jego idealnie ukształtowany tyłeczek.

Nie zmienia to faktu, że z chęcią przeczytałabym kolejny kryminał napisany przez pana Widerskiego, ponieważ oprócz wad ta książka posiada także zalety. Pomimo że jest to ponad sześćset stronicowa cegiełka to nie było czuć, że coś się ciągnie czy jakieś opisy są za długie i nudne. Cała historia płynęła w przyjemnym dla czytelnika tempie. Bardzo szybko wsiąknęłam się w przedstawiony świat i nie mogłam się doczekać rozwiązania sprawy. Ostatnie sto stron połknęłam w trymiga, bo chciałam jak najszybciej poznać zakończenie. Ta książka utwierdziła mnie w tym, że uwielbiam kryminały i powinnam zdecydowanie częściej po nie sięgać.

Książka, która zaciekawiła swoim tytułem i opisem. A sama treść porwała mnie na dobre parę godzin. Czytając ta książkę poczułam się jak bym sama prowadziła to śledztwo i przemierzała ulice Łodzi.

Mamy tu morderstwo w klinice uzależnień, które jest dość makabryczne. Sprawcy nikt nie widział, nikt nic nie słyszał, a w budynku znajdowało się parę osób. Dostajemy wiele pytań, które wyjaśnia finał tej historii. A mówiąc o finale. Szokuje, nie podejrzewałam danego bohatera o to, ze to on zabijał. Koniec daje nam również nadzieję na dalsze losy( za co się modlę ;))

Książka obiecywała wiele,a dostałam jeszcze więcej. Polecam z całego serca ;)

"Odwyk" to kryminał, debiut Adama Widerskiego. W ośrodku leczenia uzależnień w Łodzi zostają znalezione zwłoki. Każdy może być sprawcą zbrodni, a sam morderca jest bardzo nieprzewidywalny. Lektura jest emocjonująca i wciągająca. Ciekawi bohaterowie, wartka akcja i zagmatwane wątki sprawiają, że od tej lektury trudno się oderwać. Polecam!

https://kochajacaksiazki.blogspot.com/2019/05/238-adam-widerski-odwyk.html

Gdy sięgałam po „Odwyk” Adama Widerskiego, targały mną wątpliwości. Po pierwsze, jest do debiut, na dodatek polskiego autora, a nasza rodzima literatura nie zawsze mnie do siebie przekonuje. Gdy książka do mnie dotarła i zobaczyłam jej dość duże gabaryty (ponad sześćset stron), byłam dość sceptycznie nastawiona do tego kryminału.

Popularne powiedzenie „nie oceniaj książki po okładce” idealnie pasuje do „Odwyku”, gdyż mogę śmiało przyznać, że jest to jeden z najlepszych kryminałów, z jakim miałam ostatnio do czynienia.

W upalnej Łodzi panuje tylko pozorny spokój. W renomowanej klinice leczenia uzależnień ofiarą zabójcy pada jeden z pacjentów. Dochodzenie prowadzi inspektor Ryszard Walski z czwartego komisariatu.

Kim jest nieuchwytny sprawca? W kogo uderzy ponownie?

Dlaczego jego celem są ludzie uzależnieni i związani z narkotykowym półświatkiem?

Co oznaczają symbole, które zostawia przy zwłokach?

Czy psychopata prowadzi jakąś przerażającą rozgrywkę z policją?

Śledczy wchodzą do gry, mimo iż nie znają jej reguł. Mnożą się komplikacje, na jaw wychodzą skrywane sekrety. Kto zatriumfuje w ostatecznym starciu?

Po raz pierwszy krótka opinia o historii, zawarta a okładce tytułowej książki jest konsekwentna i trafiona w punkt. „Idealne tempo, mocna akcja, zaskakujące zakończenie” – te trzy cechy to zdecydowanie największe atuty tego kryminału.

Po pierwszych stu stronach miałam mieszane uczucia. Natłok licznych imion i nazwisk bohaterów, wywoływał u mnie uczucie zagubienia. Momentami długo zastanawiałam się, kto był kim. Potrzebowałam dużo czasu, by zakodować wszystkich bohaterów: począwszy od ich danych, po wykonywane zawody, profesje itp.

Pan Widerski dużą uwagę przykuł do jak najwierniejszego odzwierciedlenia miejsca akcji, którym jest Łódź. W historii zawarte są liczne opisy poszczególnych miejsc, nazwy ulic itp. Osobiście nigdy nie miałam okazji być w tym mieście, więc ciężko mi stwierdzić, czy autor przedstawił to miasto takim, jakim naprawdę jest. Bywały jednak momenty, gdy trafiając na dłuższy opis np. trasy poruszania się poszczególnych bohaterów odczuwałam niewielkie znużenie.

Cieszę się, że autor postawił na niezwykle krwawe i brutalne morderstwa, mające psychologiczny wymiar. Historie takie być może większość z nas mogą szokować, mnie jednak one fascynują i pozostają w pamięci znacznie dłużej niż np. kryminał, w którym ktoś zostaje po prostu zastrzelony itp. W „Odwyku” znalazłam również to, co wprost uwielbiam w kryminałach, a mianowicie wnikliwą analizę psychologiczną mordercy.

Pomimo dużej objętości, „Odwyk” czyta się w ekspresowym tempie. Być może spowodowane jest to tym, że wszystko jest idealnie wyważone. Kiedy akcja nieco zwalnia, pan Adam zaskakuje kolejnymi bestialskimi morderstwami. Gdy czytelnikowi wydaje się, że wie kim jest morderca, autor wskazuje dowody, które go uniewinniają. Nie ma co ukrywać, ten kryminał dopracowany jest w każdym szczególe.

Historia została opowiedziana z perspektywy kilku bohaterów. Mamy np. krótkie fragmenty opowiedziane przez mordercę, retrospekcje z przeszłości jednego z bohaterów, a także zwykłe opisy codzienności bohaterów. Świetnie zostały odtworzone wszelkie działania policji: począwszy od wspólnej „burzy mózgów” po działania, akcje w terenie.

Zostałam pozytywnie zaskoczona w finale, gdyż mordercą okazała się osoba, której w ogóle nie typowałam. Z kolei zaś, niektóre wątki „obyczajowe” , dotyczące głównych bohaterów autor pozostawił otwarte. Mam nadzieję, że autor kiedyś zdecyduje się na napisanie kontynuacji. Ja z pewnością po nią sięgnę.

„Odwyk” to rewelacyjny debiut Adama Widerskiego. Wielbiciele tego gatunku, z pewnością będą tą historią zachwyceni. Mam nadzieję, że autor nie zakończy swojej pisarskiej przygody na tej książce i w przyszłości jeszcze nie raz zaskoczy nas równie dobrymi (jak nie lepszymi!) książkami.

Polecam gorąco!

Moja ocena: 9/10

"Odwyk" to bardzo udany debiut, który wciąga od pierwszych stron, uzależnia i sprawia, że chce się więcej. Adam Widerski na kartach swojej książki ukazał doskonale przemyślaną historię, która, aby rozwiązać sprawę przed policją, zmusza do wytężenia szarych komórek i poskładania w całość wielu poszlak. Dodatkowo umiejscowienie akcji w naszej polskiej Łodzi, której klimat i urok autor stara się odsłonić przy bardzo wielu okazjach, nadaje powieści ciekawego i oryginalnego charakteru. Po takim zakończeniu mam nadzieję, że Pan Adam już zaczął pisać kontynuację. Innej opcji nie widzę.

Szpitale, kliniki, czyli miejsca, gdzie powinniśmy czuć się bezpiecznie, będąc pod dobrą i fachową opieką. Jednak nasze spojrzenie może ulec diametralnej zmianie, gdy zacznie grasować morderca… Kim jest, dlaczego atakuje? Czy zostanie złapany, zanim znowu nadejdzie?

Ostatnie miesiące obfitują w sporo udanych debiutów. Cieszę się, że wiele osób uzyskało możliwość podzielenia się ze światem swoim talentem, iż zdecydowali się pokazać swoją twórczość. Dzisiaj chciałabym wspomnieć o pierwszej powieści Adama Widerskiego, mojego „kolegi po fachu”, autora bloga poświęconego recenzjom. Trzymałam kciuki od momentu, gdy tylko dowiedziałam się o dacie premiery. I, uwaga, warto czekać! Moja sympatia do człowieka nie ma tu znaczenia, podchodzę do tematu tak obiektywnie, jak mogę. Thrillery oraz kryminały dopiero od niedawna zaczęły mnie w pewnym stopniu interesować, choć, przyznaję, ciągle się ich „uczę”. To wada z zaletą, ponieważ stawiam dość wysoko poprzeczkę. Podobnie było również w tym przypadku — szybko się nudzę, jeśli dana pozycja bywa schematyczna. Na szczęście, Adam Widerski uniknął tego typu problemów. Jego powieść naprawdę wciąga bez reszty.

To opasły tom, gabaryty początkowo mogą przerazić. Lecz gwarantuję, że z tą książką trudno wpaść w monotonię. Autor nie zapycha stron zbędnymi dialogami, są wyważone, łącznie z opisami. Bardzo ciekawe wydały mi się analizy zbrodni, właściwie razem z bohaterami prowadzimy śledztwo. Taki zabieg pomaga lepiej wczuć się w akcję, niepokojącą, wzbudzającą lekką grozę. Fabuła trzyma w napięciu, ciężko natychmiastowo odgadnąć motywy danych postaci, nic nie jest oczywiste. Owszem, przed lekturą obawiałam się szablonowości. Jednak całość wypada dosyć oryginalnie, zwłaszcza z porządnym wykonaniem. Pytania rodzą pytania, aż do interesującego finału.

Sam język jest surowy, ale też prosty, dzięki czemu książkę czyta się szybko. Świetnie, gdyż człowieka nachodzi chęć, aby jak najprędzej dowiedzieć się prawdy. Dlatego sądzę, iż dużo osób zarwie noc, na tę powieść warto poświęcić weekend! A mamy do czynienia z fabułą ciekawą, w równocześnie trudną. „Odwyk” — tytuł nie dotyczy wyłącznie kliniki uzależnień, lecz także uzależnienia ogółem. Jego wpływu na dzieciństwo oraz późniejszą dorosłość. Mnóstwo w tym wszystkim psychologii, co bardzo lubię w kryminałach i thrillerach.

Autor przedstawia całą gamę bohaterów. Komisarz Piotr Krzyski wydaje mi się najbardziej fascynujący. Dobrze skonstruowany charakter, z mroczną przeszłością. Jego historia należy do mocnych punktów powieści, łączy z głównym wątkiem, czyli zbrodnią. Łatwo się z Piotrem zżyć, przetrwał tyle tragicznych momentów, zniszczyłyby sporo ludzi. Odbił się od dna, umiał poukładać to, co zostało zniszczone. Z pomocą bliskich, ale miał w sobie ogromną siłę, godną pochwały. Na uwagę zasługuje też fakt, iż akcja dzieje się przede wszystkim w Łodzi. Często tam bywałam, Widerski znakomicie opisuje ciemne uliczki, różne zakątki. Wybór tego miasta jest trafiony w dziesiątkę, abstrahując od stereotypów.

„Odwyk” to książka po którą zdecydowanie powinni sięgnąć miłośnicy dobrych kryminałów, niebanalnych fabuł. Na pewno będę śledziła dalszą karierę Adama Widerskiego, mam nadzieję, że nie spocznie na laurach i wkrótce zauroczy czytelników kolejnymi świetnymi publikacjami. Widzę w jego twórczości potencjał i jeszcze raz podkreślę: wspaniale, iż dano mu szansę. Nie żałuję czasu spędzonego nad lekturą, czekam na następny tom. Od „Odwyku” można skutecznie się uzależnić, trudno oderwać się od egzemplarza, gdy już wpadnie w ręce.

Książka, którą czyta się na jednym tchu. Akcja wciąga i nie pozwala się oderwać dając również do myślenia. Polecam nie tylko miłośnikom gatunku

Uzależnienie. To słowo, z którego znaczeniem każdy spotkał się z mniejszym lub większym stopniu. Jedni być może dowiedzieli się, co oznacza poprzez własne doświadczenia, inni przez obserwacje, a jeszcze inni zupełnie inaczej. Tak więc to słowo nie jest nam obce i bardzo dobrze, bo powinniście mieć je na uwadze czytając zarówno tę recenzje jak i książkę.

Wyobraźcie sobie scenerię: Łódź, klinika leczenia uzależnień. Jest to z pozoru zwyczajny dzień, w którym to trzej pacjenci odwiedzają to miejsce, aby zwierzyć się terapeutą ze swoich wzlotów i upadków. Wśród nich jest jeden mężczyzna, który już wcześniej miewał problemy z agresją. Wychodzi do łazienki, a gdy wraca po dłuższej chwili, pisze niepokojący wiersz i zwierza się z swoich problemów. Moment później słychać krzyk. W łazience zostaje odnalezione ciało zamordowanego mężczyzny, a zarazem uczestnika terapii. Gdy na miejsce przyjeżdża policja, nie ma śladu po autorze następujących słów:

"Życie nie ma,

Krew już płynie,

Ran nikt nie zawinie!"

Zniknął bez śladów. Szybko się jednak okazuje, że ofiarami mordercy padają osoby, które są w jakimś stopniu powiązane z narkotykami. Dlaczego? Czy sprawa może być tak oczywista jak mogłoby się wydawać na pierwszy rzut oka?

Nakreślona sceneria już od samego początku przykuła moją uwagę i sprawiła, że czytanie tej powieści było dla mnie czysta przyjemnością. Było w niej nie mało zaskoczeń oraz ogrom pytań, dzięki czemu moja ciekawość nie malała aż do ostatniej strony.

Ogólnie rzecz biorąc, pierwsze na co zwróciłam uwagę czytając tę książkę, to fakt, że mimo iż jest to debiut, całość jest naprawdę niesamowita i osobiście nie zmieniałabym w niej zupełnie nic. Czasami co prawda lekko denerwowało mnie to ciągle przedłużanie fabuły, co nie znaczy, że nie miało to swojego specyficznego uroku. Dzięki temu lepiej zaznajomiliśmy się z sprawą oraz poznaliśmy charaktery bohaterów, którzy prawdę rzecz ujmując od samego początku wydawali mi się lekko nietypowi, co nie znaczy że chcę przez to wypomnieć kolejną wadę. Nic z tych rzeczy, dzięki temu wydawali się o wiele bardziej prawdziwi.

To genialny kryminał, który zaskoczy nie jednego miłośnika tego gatunku. Osobiście mimo iż miałam do czynienia z wieloma tego typu lekturami, bawiłam się świetnie i spędziłam przy tej lekturze kilka naprawdę zadowalających godzin. Jeżeli więc szukacie czegoś nowego i zaskakującego, bądź też jesteście ciekawi czy każdy debiut musi być jednoznaczny "niezbyt dopracowany", ta książka jest dla was i dzięki niej z pewnością nie tylko pozbędzie się uprzedzeń, lecz także zastanowicie się nad wieloma wątkami przedstawionymi w tej lekturze. Jak dla mnie strzał w dziesiątkę!

Ataki bombowe, narkotyki, porwania i morderstwa. „Odwyk” nie jest książką dla ludzi o słabych nerwach. Dużo tu emocji, nerwów, stresu. Pan Adam nieźle namieszał, stworzył naprawdę dobry kryminał, który zostanie w pamięci na długo. Myślę sobie, że momentami jest zbyt brutalny (kryminał, nie Pan Adam), ale dzisiaj chyba właśnie tego oczekuje się od książek. Mają poruszyć, wywołać emocje, namieszać w naszych głowach. I Panu Adamowi się to udało.

Łódzka policja z komisarzem Krzyskim na czele usiłuje rozwiązać sprawę mordercy, którego ofiarami są pacjentami kliniki leczenia uzależnień. Zagadka goni zagadkę, trup trupa ale jak to się skończy?

Powieść mimo poruszenia wielu trudnych tematów jest przyjemna do czytania. Bohaterowie są dopracowani i intrygujący. Autor swoimi opisami przeniósł czytelnika w centrum akcji i pozwolił na bliższe poznanie Łodzi.

Fabuła jest dobrze przemyślana i zaskakująca.

Świetny debiut, po który warto sięgnąć!

Muszę przyznać się, że polscy pisarze też mają smykałkę do konstruowania zawiłych opowieści. Właściwie to Adam Widerski ma ten dar. Stworzył kryminał, który może wstrząsnąć wielbicielami gatunku. Być może już po kilkudziesięciu stronach wprawne oko czytelnika wyłapie kto ukrywa się za maską mordercy, a może do końca będzie obstawiał zupełnie inną osobę. Ta powieść może zaskakiwać, ale też nie musi. Wszystko zależy od tego jak i gdzie będziecie kierowali swoje myśli, a myśleć, to tutaj trzeba, żeby przechytrzyć autora i znaleźć rozwiązanie zagadki przed ekipą śledczą. Pewne jest jednak to, że ta historia obezwładnia czytelnika i nie pozwala o sobie zapomnieć. Bardzo udany debiut i interesująca historia. Poczytajcie bo warto!

„Witam panów. Przyszliście popatrzeć na nagiego leżącego w morzu krwi?”, czyli udany debiut Adama Widerskiego.

Odwyk to debiut Adama Widerskiego. Jeśli wszystkie książki będą takie jak ta, autor ma szansę na sławę. Tytuł książki kojarzy się z uzależnieniem, ale uwaga to jest kryminał, więc nie dajcie się zwieść tytułowi.

Akcja rozpoczyna się w jednej z klinik odwykowych w Łodzi, w której zostaje zamordowany jeden z pacjentów. Wkrótce okazuje się, że morderca ma na celu osoby uzależnione lub powiązane z narkotykowym światem. Co oznaczają symbole, które morderca zostawia przy zwłokach? Czy psychopata prowadzi jakąś przerażającą rozgrywkę z policją?

Świat wykreowany w Odwyku jest bardzo surowy, męski i pełen kłamstw. Widerski używa bardzo dużo dialogów, nie skupia tak bardzo na opisach (co dla mnie jest plusem). Przez ponad 600 stron wciągamy się w klimat kłamstw, morderstw, w życie policjantów. Wszystko idealnie do siebie pasuje, co sprawia, że książkę czytamy z przyjemnością.

Mrożąca krew w żyłach akcja wciąga czytelnika, który nie jest w stanie odłożyć tej książki. Znakomicie skonstruowana historia. Autor zadbał o każdy element układanki i dobre zakończenie, a wielowątkowość urozmaica fabułę.

Ciekawą postacią jest policjant Piotr Krzyski śledczy z wydziału kryminalnego Łódzkiej policji. Jest jednym z najlepszych policjantów. Wraz z partnerem Łukaszem Majskim tworzyli zgrany duet. W pojedynkę Krzyski nie radzi sobie zbyt dobrze, ale teraz nie ma wyjścia. Jaką tajemnicę ukrywa Piotr?

Nie zrażajcie się ilością stron. Ja też na początku byłam sceptycznie nastawiona do Odwyku ze względu na jego objętość, ale okazało się, że niepotrzebnie. Historia jest bardzo realistyczna, momentami niezwykle brutalna. Na pewno spodoba się fanom gatunku. Ja bawiłam się świetnie i liczę, że Widerski wkrótce powróci z nową powieścią.

Adam Widerski napisał książkę, od której trudno się oderwać. Akcja gna do przodu, nie zwalnia ani na trochę, a to nie bagatelna sprawa, kiedy książka liczy sobie ponad sześćset stron! Łatwo było czytelnika zanudzić „opisami przyrody”. A tu nie; ciągle coś się dzieje, ciągle pojawiają się nowe tropy, nowe osoby czy nowe ustalenia. Jak na debiut – kapitalna robota!

„Odwyk” już od samego opisu mnie zaintrygował, jednak czasem z opisami jest tak jak z trailerami filmowymi, dostajemy najlepsze sceny, a reszta jest niewypałem. Jak było w tym wypadku? W tym wypadku to prawdziwa kryminalna bomba! Jestem pod wrażeniem dopracowania tej książki, bo autor poruszył wiele kwestii, sam się przy tym nie gubiąc.

Akcja od samego początku jest dynamiczna i choć momentami zwalnia, to i tak trzyma na tyle wysoki poziom, że książkę, mimo ponad 600 stron, czyta się błyskawicznie. Śledztwo jest wielowątkowe, istna piramida powiązań i osób zamieszanych, uzależnienia, korupcja, handel nielegalnymi substancjami. Mamy odniesienia do przeszłości, a ona w pewien sposób łączy się z bieżącymi wydarzeniami oraz śledczych, którzy naprawdę skrupulatnie przekładają się do swojej roboty, do tego stopnia, że ich działania niekiedy ocierają się o granicę prawa, jednak mimo to nadal są krok za mordercą. Ile osób zginie, zanim policja rozwiąże zagadkę?

„Odwyk” zawiera to, co ja lubię najbardziej, czyli wnikliwą analizę psychologiczną mordercy, która łączy się z motywem. Uczestniczymy w przygotowaniu do każdej kolejnej zbrodni, poznajemy potencjalną ofiarę i rozumiemy, że one nigdy nie są przypadkowe, że łączy je uzależnienie, ale jak ma się ono do motywu? Ha! Ma się i to dość wiarygodnie. Poza mordercą w książce jest jeszcze jedna postać, szczególnie zapadająca w pamięć — komisarz Piotr Krzyski. Policjant z bardzo popapraną przeszłością, a retrospekcje z udziałem małego Piotra przyprawiają o zawroty głowy. Łódź chyba jeszcze nie była tak splamiona krwią i brudem ulicy, za co należą się Adamowi Widerskiemu wyrazy uznania.

„Odwyk” to bardzo dobry debiut, na tyle dobry, że mam nadzieję, iż Adam Widerski nie spocznie na laurach i zacznie pisać coś nowego. Będę z przyjemnością śledziła rynek wydawniczy w poszukiwaniu kolejnej jego książki. Polecam!

Coraz więcej dobrej literatury pojawia się w naszym kraju. Książka na 5

Książka jest naprawdę dobrze napisana, a fabuła dopracowana w najmniejszych szczegółach. Czyta się szybko. Ta mocna, realistyczna historia zdecydowanie powinna przypaść do gustu miłośnikom kryminałów.