O sołtysie Salomonku i tęczy

Książka wyróżniona w V Konkursie Literackim im. Astrid Lindgren na współczesną książkę dla dzieci i młodzieży. „Nie zgadzam się na dorastanie. Czuję się tak, jakbym już kiedyś była dorosła. Teraz mam plan, żeby być dzieckiem”. Diana ma opaskę z kocimi uszkami, z którą nigdy się nie rozstaje, i najwspanialszą na świecie babcię – zwariowaną projektantkę krzeseł. Nie ma natomiast rodziców – przynajmniej w tej chwili – i nie wiadomo, czy to się kiedyś zmieni. Diana nie lubi zostawać sama w domu. Nie lubi też tajemnic. Za dużo ich było w jej dwunastoletnim życiu. Dla dziewczynki najważniejsze jest teraz poczucie bezpieczeństwa. Ale życie nie stoi w miejscu, przeciwnie – robi wszystko, żeby Dianę zaskoczyć. A to niemowlęciem z agrafką...

Rzeczy, które widuje Michalina, bywają niebezpieczne, zabawne, ciekawe, dziwne, piękne, brzydkie, niekiedy straszne, ale nigdy, przenigdy nie są zwyczajne. Oczywiście mowa tu o rzeczach, których inni poza nią nie dostrzegają. Michalina, która niebawem skończy dwanaście lat, ma już tyle oleju w głowie, żeby o rzeczach tych nikomu nie opowiadać, bo – jak sądzi – nie są rzeczywiste. Pewnego dnia okazuje się się jednak, że nieprawdziwe rzeczy mogą być naprawdę przerażające, a jej niezwykły dar sprowadzi na Michalinę i jej bliskich śmiertelne niebezpieczeństwo...

Książka wyróżniona w V Konkursie Literackim im. Astrid Lindgren na współczesną książkę dla dzieci i młodzieży. Lampa Aladyna na osiedlowym śmietniku równa się kłopoty. I to jakie! Kamilowi, Patrykowi i Antkowi nauczyciele przestają stawiać (zasłużone) jedynki, oczywiście ku niezadowoleniu całej klasy. Mała Misia dostaje od dżina cudzego pieska. Tata Misi dostaje dziesięć milionów na konto... oraz wezwanie na policję. Wygląda na to, że tylko Daria, która ma w szkole opinię szarej myszki, wie, jak uratować sytuację... a także antykwariat i pewnego smutnego chłopca. Katarzyna Majgier zaczęła pisać książki w pierwszej klasie szkoły podstawowej. W czwartej – wspólnie z koleżanką – założyła dwuosobowe wydawnictwo. To była świetna zabawa, ale...

Obcy sobie, oddzielni, zaplątani w codzienne obowiązki, zniewoleni przez lęki. Kto mógł przypuszczać, że staną się sobie tak potrzebni, jak Harry, Hermiona i Ron! Maria. Codziennie garść suplementów i paskudne smoothie. „Zdrowe i smaczne” – z pewnością! A na święta plastikowa choinka z supermarketu i wigilia z cateringu, bo – jak twierdzi mama – nie można tracić życia na drobnostki. Lena. Zawsze ze słuchawkami na uszach. To jedyny sposób, żeby odciąć się od ludzi. Niespecjalnie ich lubi. No i mama... Czasami myśli, że to raczej ona sama jest matką w tej rodzinie. Czuje się stara i zmęczona. Ale może porysuje, kiedyś to lubiła... Miłosz. W naciągniętym na głowę kapturze, z wielkim futerałem na wiolonczelę. Osobny. Nie lubi się wychylać. Gd...

Nastoletni as wywiadu i jego przyjaciele ze szkoły szpiegów powracają! Benjamin Ripley inaczej wyobrażał sobie życie w szkole przyszłych agentów CIA. Po roku nauki w Akademii Szpiegostwa ledwo trafia do tarczy (cud, że się nie postrzelił), z samoobroną idzie mu kiepsko, na szczęście lepiej radzi sobie z szyframi i kryptologią. Marzy już o wakacjach, ale z odpoczynku nici – znów ściga go organizacja terrorystyczna Pająk. Nie poradziłby sobie, gdyby nie pewna wybitna szpieżka, Erica Hale. Zdecydowanie najsprawniejsza i najbystrzejsza przyszła agentka w całej szkole, a przy okazji najmądrzejsza dziewczyna, jaką Ripley w życiu spotkał. Tych dwoje świetnie się uzupełnia, choć nie bez zgrzytów. Druga część „Szkoły szpiegów” to nie jest historia dla grze...

Wrobiony przez mamę, byłą koszykarkę, Greg dołącza do drużyny kompletnych przegrywów. A ci goście są tak beznadziejni, że mają tylko jednego sponsora: bar sałatkowy zamknięty przez sanepid. Po zawaleniu całego sezonu i doprowadzeniu do rozpaczy trenera załapują się na Turniej Drugiej Szansy, czyli konkurs dla najgorszych koszykarzy. Biorą w nim udział między innymi: Ponure Pomrowy, Lepsze Numery, a także Gangreny – banda najtwardszych i najbardziej zajadłych dziewczyn, jakie widział świat. Tak że wiecie… to nie będzie krótka piłka. Jeff Kinney jest twórcą internetowych gier komputerowych oraz serii książek „Dziennik cwaniaczka”, numeru jeden na liście bestsellerów „New York Timesa”. W 2009 roku czasopismo „Time” umieściło go wśród Stu...

Co by tu dzisiaj namalować? Van Dog, psi malarz, wyrusza w plener. Wczesnym rankiem rozstawia sztalugi, miesza farby, kontempluje krajobraz. Łąka budzi się do życia: ślimak szuka śniadania, mrówki zabierają się do pracy, dzieci grają w piłkę, orkiestra daje koncert, a wielka jaszczurka wyrusza w podróż do Tokio. Ale zamieszanie! Trudno pracować w takim hałasie! Mimo to Van Dog maluje niestrudzenie aż do zmierzchu. Jakie dzieło stworzył tym razem? Van Dog jest pełną humoru opowiastką o sztuce, tworzeniu i obserwacji świata. Łączy klasyczną książkę obrazkową z wyszukiwanką. Niedługie teksty w komiksowej formie zachęcą dziecko do samodzielnego czytania. Do książki dołączony jest plakat niespodzianka.

Opowieści o tym, co w życiu ważne to wyjątkowa książka dla dzieci stworzona z myślą nie tylko o małych czytelnikach, ale i ich rodzicach, nauczycielach i wychowawcach. Marek Michalak przedstawia w niej wartości utylitarne i tematy niekiedy skomplikowane dla małego czytelnika. Do tej dyskusji o wartościach i ważnych pojęciach Marek Michalak zaprasza czytelników z dwójką bohaterów jego książki – Julką i Miłoszem. Dzięki temu tłumaczy dzieciom trudne pojęcia w sposób mądry i zrozumiały, z wrażliwością i empatią, która towarzyszy tylko wyjątkowym wychowawcom. W książce Marka Michalaka odnajdziecie odpowiedzi na nurtujące pytania i wyjaśnienie takich pojęć jak: miłość, tolerancja, odwaga, szacunek. Dzieci dowiedzą się z niej, czym jest patriotyzm...

Przezabawna powieść drogi o dojrzewaniu i akceptacji siebie. Francuska Młodzieżowa Książka Roku 2015. Odkąd w facebookowym głosowaniu przyznano im tytuły Złotego, Srebrnego i Brązowego Paszteta, Mireille, Astrid i Hakima są oficjalnie najbrzydszymi dziewczynami w szkole. Ale czy to znaczy, że mają siedzieć i płakać? Właściwie to… tak właśnie robią. Ale niezbyt długo. Bo wkrótce wpadają na lepszy pomysł: wsiadają na rowery i wyruszają na wielką wakacyjną wyprawę. Kierunek: Paryż. Cel: ściśle tajny. Tak zaczyna się zwariowana podróż, która przyniesie bohaterkom mnóstwo przygód, straszliwe zakwasy, prawdziwą przyjaźń, a także… całkowicie niespodziewaną sławę. We Francji powieść stała się bestsellerem i zdobyła szereg nagród, w tym tytu...

Dunia zawsze marzyła o tym, żeby pójść do szkoły. Ale kiedy nadchodzi ten moment, zaczyna się niepokoić. Bo co będzie, jeśli nie zaprzyjaźni się z nikim w swojej klasie? W nocy przed pierwszym dniem szkoły Dunia nie może zasnąć. Tata mówi, żeby liczyła owce. Ale Dunia postanawia policzyć wszystkie te razy, kiedy była szczęśliwa. Ciekawe, jaki będzie jutrzejszy dzień! Pogodna opowieść o szkole i przyjaźni z perspektywy pierwszoklasistki – w sam raz dla początkujących czytelników nie tylko ze względu na treść, ale i formę. Czytanie ułatwiają prosty język, duża czcionka, przejrzysty układ strony i świetne rysunki Evy Eriksson.

Nigdy nie miałem psa, nie wiedziałem więc, jak to jest. Kiedy jednak zobaczyłem wesoły pysk Elfa na zdjęciu – zakochałem się w nim od pierwszej chwili! Okazało się, że pies to mnóstwo czułości, przezabawnych sytuacji i miłość na całe życie! Oraz kilka niezłych przygód. Zresztą, sami przeczytajcie! Sposób na Elfa jest na liście lektur nowej podstawy programowej dla klas I-III

„Skąd imię Lotta? Z książek (…) prosto ze Szwecji – z przygód Lotty z ulicy Awanturników Astrid Lindgren. To doskonałe imię, bo szwedzka Lotta miała mocny charakter, niezaprzeczalny urok i jasne włosy. No i lubiła jedzenie. Zupełnie jak ta nasza…” Lotta – przygarnięty z domu tymczasowego pies rasy kundel – wywraca do góry nogami życie pewnej rodziny. Nagle w tajemniczych okolicznościach znikają z domu różne przedmioty, pojawiają się za to żółtawe kałuże, błotne ślady, sierść na kanapie, nieznane dotąd zapachy i mnóstwo miłości! Lotta z wrodzonym wdziękiem i stoickim spokojem, krok po kroku, wychowuje sobie swoje ludzkie stado, które – choć ma wrażenie, że panuje nad sytuacją, jest całkowicie, absolutnie, bezgranicznie podporządkowan...