O krok za daleko

Coben po raz kolejny mnie nie zawiódł. “O krok za daleko” miałam na czytniku już od ponad roku, ale zawsze było coś innego w kolejce do przeczytania i jakoś mi tak zeszło aż do teraz. Jest to odrębna historia, więc śmiało można sięgać po nią bez obaw, że nie znamy poprzednich części.

Jak ja uwielbiam satysfakcjonujące zakończenia! To tutaj było tak misternie utkane, że nawet śledząc fabułę w pełnym skupieniu, trudno byłoby dojść po nitce do kłębka i wysnuć samodzielnie takie wnioski, jakie autor nam zaprezentował na końcu. Bardzo lubię książki, w których ukazana jest relacja ojca z dzieckiem, siła ich wzajemnego uczucia oraz determinacja rodzica, gdy w grę wchodzi bezpieczeństwo potomka. Tutaj dostajemy to wszystko jak na tacy.

Simon Greene od wielu miesięcy poszukuje swojej córki, Paige, która wpadła w złe towarzystwo i sidła narkotyków. Swoje poszukiwania skrzętnie ukrywa przed żoną. Pewnego dnia natrafia na córkę w Central Parku i wdaje się w szamotaninę z Aaronem, mężczyzną, który wciągnął Paige w uzależnienie. Simonowi zostają postawione zarzuty, jego córka znów znika bez śladu, żona zostaje postrzelona, a Aaron znaleziony martwy. Czy ojciec może być zdolny do zabójstwa? A może to Paige miała już dość toksycznego związku? Jest jeszcze trzecia opcja, powiązana z dwójką innych bohaterów. Jedno jest pewne, przy tej książce nie ma czasu na nudę. Fabuła jest dynamiczna, pełna napięcia, a zakończenie wciska w fotel. Kto jeszcze nie czytał, polecam gorąco!

"O krok za daleko", opowiada historię opierającą się na typowym dla Cobena schemacie. Dla fanów jego twórczości cała opowieść może nie być dużym zaskoczeniem, jednakże ja nie mogłam oderwać się od lektury 🙂.

Jak zawsze u Cobena znajdziemy tu dużo akcji, napięcie trzymające do ostatnich stron, mnóstwo wątków, zagadek czy tajemnic, które mają ogromny wpływ na dalsze losy bohaterów.

Książkę, polecam szczególnie osobom, które szukają zawiłego thrilleru, bez rozlewu krwi jak w przypadku Cartera czy Mastertona 😊

Dawno nie dorwałam thrillera, który stanowiłby dla mnie tak spore wyzwanie czytelnicze. Niemal do ostatnich stron nie potrafiłam przewidzieć, jaka będzie finalna odsłona. Uwielbiam, kiedy prawie nic nie udaje mi się potwierdzić w domysłach i przypuszczeniach. Pozornie zbliżam się do prawdy, a tak naprawdę wędruję czytelniczo jedynie po jej krawędziach. Podobało mi się zgrabnie wytworzone napięcie, zaczynające się od pierwszych akapitów, rewelacyjnie podtrzymujące uwagę przez kolejne odsłony historii, aby na koniec dostarczyć ciekawego i frapującego zakończenia. Powieść usatysfakcjonowała mnie, świetnie się przy niej zrelaksowałam, sympatycznie podążałam za wciągającą intrygą, dawałam się wielokrotnie zaskoczyć, nie opuszczał mnie dreszczyk emocji. W pełni zasługuje, aby uwzględnić ją w planach czytelniczych, zwłaszcza przez miłośników zakręconych thrillerów, opowieści napisanych zwinną narracją, wyposażonych w atrakcyjny klimat, kuszących zapętleniem zdarzeń i nagłymi zwrotami akcji.

Warto podkreślić, że profile postaci przedstawiono w przekonujący sposób, są na tyle rozwinięte, aby móc współodczuwać ich spostrzeżenia i emocje. Każda z nich patrzy na mające miejsce incydenty z odmiennej perspektywy. Fantastycznie je przeplatano i zespolono w logiczną całość. Simon Greene od wielu miesięcy poszukuje zaginionej córki narkomanki, a kiedy wreszcie trafia na jej ślad, wpada w pułapkę niesprzyjających zbiegów okoliczności. Nie pozostaje mu nic innego jak tylko zintensyfikować aktywność pościgową za dzieckiem, wyłapywać drobne sygnały i tropy. Jednak kolejne dni pokazują, że sytuacja coraz bardziej gmatwa się i przybiera niebezpieczne nuty. Simon i jego żona nie wiedzą, że przyjdzie im się zmierzyć z czymś wyjątkowo mrocznym i złym. W napotkanym otoczeniu, będąc zdeterminowanym i zdesperowanym, łatwo posunąć się o krok za daleko, wkroczyć na ścieżkę, z której nie można już zawrócić.

bookendorfina.pl

Powiedzieć, że nie zna się Harlana Cobena to tak, jakby powiedzieć, że nie zna się Adama Mickiewicza. Mam wrażenie, że każdy przynajmniej raz usłyszał jego nazwisko, a jeden z jego kryminałów chowa się gdzieś w szafie albo na półce.

Mając do czynienia z takimi autorami, można mieć wrażenie, że nic nowego w ich wydaniu już się nie przeczyta, ale muszę zapewnić każdego, który tak myśli, że pozory mogą mylić. Tak jak w przypadku "Instytutu" Stephena Kinga, "O krok za daleko" Harlana Cobena bardzo pozytywnie mnie zaskoczyło.

Simon traci swoją córkę i, jak łatwo można się domyślić, jest w stanie zrobić bardzo dużo, a także bardzo dużo jej wybaczyć, aby ją odzyskać. Poszukiwania okazują się bardziej skomplikowane, niż można by się na początku spodziewać i wpędzają go w duże kłopoty. Jednym z motywów książki jest także tajemnicza sekta i zbrodnie na jej zlecenie. Początkowo wydaje się, że te dwie sprawy nie są ze sobą powiązane, ale po czasie dowiadujemy się, że mają ze sobą o wiele więcej wspólnego, niż moglibyśmy przypuszczać.

Czytając książkę, bardzo zaangażowałam się w życie bohaterów i z zapartym tchem reagowałam na każde decyzje, jakie podejmowali, a kiedy w końcu poznałam wszystkie jej tajemnice, nie mogłam otrząsnąć się i wrócić do normalnego funkcjonowania bez myślenia o niej. Sekrety te jednak nie były wcale oczywiste i łatwe do rozszyfrowania. Sama przeszłość żony Simona tak przepełniona bólem i traumą również jest ogromną zagadką, mimo że jest jedynie wątkiem pobocznym. Co do zakończenia, jest ono tak wstrząsające, że nie można go określić innym słowem, jak tylko fenomenalne.

M.K., lat 17

Gdybym miała wybrać autora, którego będę czytać zawsze i bezwzględnie uwielbiać, to mój wybór padnie na Harlana Cobena. I dlatego teraz będzie w samych superlatywach.

Książki Cobena mają specyficzną formę, taki sznyt, nawet gdzieś spotkałam się z określeniem "książka jest cobenowska", ale rzeczywiście coś w tym jest. Styl autora jest bardzo przyjemny, swobodny, taki trochę "odniechcenia". Bynajmniej nie jest to spowodowane łatwą treścią, bo powieści charakteryzują się, oprócz zagadki kryminalnej, świetnym tłem społecznym. Autor często dotyka problemów współczesnej Ameryki, przeplata z zagadką, nie omijając też aspektu psychiki bohaterów.

Harlan Coben ma wielki dar do mamienia czytelnika, akcja toczy się tak, że niesposób domyślić się zakończenia. Czytamy, czytamy i jesteśmy coraz bliżej finału, a tak naprawdę nie wiemy nic. Najlepsze jest w tym wszystkim to, że gdy przewracamy ostatnią stronę, wszystko okazuje się takie logiczne i oczywiste. I tak jest za każdym razem.

"O krok za daleko" jest powieścią niepowiązaną z innymi książkami Cobena i można ją czytać bez znajomości innych. Bardzo mi się podobała, autor wykorzystał motyw, który lubię w thrillerach (ale nie mogę napisać jaki, bo zaspojleruję wszystko), umiejętnie powiązał wątki, świetnie wykreował postać ojca szukającego córki, zagmatwał handel narkotykami, handel ludźmi, wielokrotne morderstwo i tajemnicę z przeszłości. Kto nie czytał musi koniecznie nadrobić.

Pierwszą książkę autorstwa Harla Cobena dała mi siostra. Pamiętam, że przeczytałam ją jednym tchem, dlatego teraz bez wahania sięgam po kolejne. Rozumiem w pełni zachwyt nad twórczością najpoczytniejszego autora kryminałów i thrillerów. "O krok za daleko" to kolejna książka autora, która dostarczyła mi dużo czytelniczych doznań.

Tym razem głównymi bohaterami najnowszej powieści Cobena stają się rodzice, a w szczególności ojciec Paige, dziewczyny z dobrego, bogatego domu, po której ślad zaginął. Dziewczyna rozpoczyna studia, a zaraz potem wpada w nałóg narkotykowy, a po pewnym czasie zrywa kontakt z rodziną. Rodzice, będący już prawie na skraju obłędu, dokładają wszelkich starań, by odnaleźć ukochane dziecko. Udaje im się w końcu trafić na trop pierworodnej córki. Dochodzi do spotkania w Central Parku, które przerywa Aaron, chłopak dziewczyny - dealer, który wciągnął ją w nałóg. I po raz kolejny rodzice tracą kontakt z Paige. Nie ustają w poszukiwaniach, ale wtedy w mieszkaniu, w którym przebywała ich córka, policja odnajduje zwłoki chłopaka. Rozpoczyna się więc policyjne śledztwo, ale Simon i Ingrid, prowadzą swoje własne dochodzenie. Kobieta jednak zostaje postrzelona i walczy o życie w szpitalu. Simon, pomimo wszelkich przeciwności, nie poddaje się i próbuje rozwiązać zagadkę zaginięcia córki. Zrozpaczony, ale zdeterminowany ojciec jest w stanie zrobić naprawdę wiele by odnaleźć i ratować ukochaną córkę, nawet posunąć się o jeden krok za daleko.

Autor w swoim najnowszym thrillerze niesamowicie zaskakuje czytelnika ciekawymi pomysłami, które niejednokrotnie totalnie wbijają w fotel. W tle opisanego wyżej dramatu rodzinnego wybrzmiewa bowiem handel dziećmi, narkotykowe gangi czy niebezpieczne sekty religijne. Mnóstwo tu zwrotów akcji, odkrywanych nowych faktów, zawiłych relacji, zagmatwanych zagadek, które ostatecznie mają swój finał w genialnie przemyślanym zakończeniu, satysfakcjonującym suspensie.

"O krok za daleko" to świetny, umiejętnie trzymający w napięciu thriller, który świetnie się czyta, głównie za sprawą lekkiego pióra autora. Świetnie skonstruowana fabuła, momentami mroczna i niepokojąca atmosfera sprawiają, że nie mamy ochoty odłożyć ksiażki. Chcemy rozwiązać zagadkę, jak ojciec Paige. Jeśli tak jak ja lubicie thrillery i kryminały, ta książka z pewnością wam się spodoba. Polecam!

Na wstępie szczerze się przyznam – nigdy jakoś nie zaczytywałem się szczególnie w Harlanie Cobenie… Owszem, zdarzyło mi się przeczytać to i owo (w pamięć zapadły mi zwłaszcza „Nie mów nikomu”, „W głębi lasu”, „Zostań przy mnie”), jednak jakimś mega fanem Cobena nigdy nie byłem (nie bijcie ;) ). Czy po lekturze „O krok za daleko” ten stan rzeczy w moim przypadku się zmieni?...

… Chyba raczej nie ;) Pomieszanie thrillera z kryminałem to połączenie bardzo fajne i nie przeczę, że je lubię, jednak to w dalszym ciągu nie jest coś, co postawię w swoim prywatnym rankingu gatunków literackich na jakimś piedestale. Sięgnę chętnie, to prawda, ale bardziej jako odskocznię od innych lektur. Dlaczego „O krok za daleko” nie zmieni mojego zdania w tej materii?

Książka jest, przynajmniej jeśli chodzi o mój stan wiedzy na temat twórczości tego autora, „typowo cobenowska”: dostajemy na początek społeczno-rodzinny problem, z różnych względów trudną i skomplikowaną sytuację w punkcie wyjścia, autor natomiast nieustannie podsyca atmosferę tajemnicami; główni bohaterowie próbują działać, przez co sytuacja w nieuchronny sposób się komplikuje, a Coben jak na złość dokłada kilka niespodziewanych zwrotów akcji mających na celu zmylenie czytelnika. Na końcu z kolei okazuje się, że w całej historii niebagatelną rolę odgrywa mroczny sekret z przeszłości. Ot, cały Coben.

W niniejszej powieści jest w zasadzie dokładnie tak, jak to wyżej opisałem. Storyline zawiera w sobie historię rodziców, których ukochana córka schodzi na złą drogę i ucieka z domu. Zrozpaczony ojciec postanawia poświęcić wszystko żeby ją odnaleźć. Udaje mu się to, ale prawie nie poznaje własnego dziecka, które woli narkotyki i swojego chłopaka od własnego ojca. Tatuś jednak nie odpuszcza. Sytuację komplikuje fakt, że chłopak dziewczyny umiera, a ona sama po raz kolejny znika… Kto zabił? Czyżby ukochana córeczka tatusia? Co jeszcze wyjdzie w tej historii na jaw, jakie mroczne tajemnice z przeszłości?

Lektura może być zajmująca – ba!, także ciekawa – jednak, pomimo fabularnych twistów, może być w pewnym stopniu przewidywalna. Jak bardzo przewidywalna, to już zależy od stopnia waszej znajomości tego rodzaju literatury ;) Jak dla mnie wszystko jest pod tym kątem poprawnie, chwilami ciekawie, nie brakuje dreszczyku emocji, jednak Coben tą książką żadnej Ameryki nie odkrywa… Mało tego – mając w pamięci inne książki tego autora (chyba jednak dużo lepsze niż właśnie omawiana) i wiedząc jak bardzo jest on popularny mogę iść o zakład, że wierni fani Harlana Cobena będą trochę buczeć… No cóż – autor ustawił sobie poprzeczkę swoimi największymi książkowymi hitami bardzo wysoko.

Powyższe wytykanie minusów nie oznacza jednak, że książka ta jest zła. Bynajmniej ;) Nie jest po prostu odkrywcza i może być dla wytrawnego czytelnika przewidywalna. Lecz na przykład na początek przygody z Harlanem Cobenem… czemu nie? To może być dobry wybór jeśli chcecie zacząć czytanie jego książek, „O krok za daleko” nie jest bowiem wcale złe, a epizodycznemu czy średnio zaawansowanemu (pod kątem liczby przeczytanych pozycji) czytelnikowi thrillerów ta książka zdecydowanie może się spodobać.

A poza tym… czy można pisać tylko i wyłącznie tchnące powiewem świeżości, innowacyjne bestsellery? Każdy pisarz ma książki lepsze i gorsze, zapadające w pamięć i zapominane tuż po ich przeczytaniu. „O krok za daleko” nie odkrywa Ameryki, ale też warto dać tej pozycji szansę i ją przeczytać – a nuż się Wam spodoba :)

https://cosnapolce.blogspot.com/2020/02/o-krok-za-daleko-harlan-coben.html

Od czasu, kiedy sięgnęłam po pierwszą książkę Cobena, przepadłam. Najchętniej czytałabym teraz tylko jego twórczość, ale brakuje mi tytułów na półce, więc pozostałe książki, które czekają na swoją kolej nie są zagrożone. Decyzja jednak o sięgnięciu po tą najnowszą została podjęta natychmiast, więc mam ją już za sobą. Czy była dobra?

'(...) jeśli oglądasz coś codziennie, nawet nie wiadomo jak efektownego, to może spowszednieć.'

Simon od miesięcy poszukuje swojej córki. Wie, że jest uzależniona od narkotyków, ale nie wie gdzie dokładnie się znajduje. Pewnego dnia spotyka ją w parku i wydarzenia zaczynają mknąć jak szalone. Wraz z żoną znajdują się w miejscu, w którym ich córka zaopatrywała się w narkotyki i Ingrid zostaje postrzelona. Walczy o życie. Chłopak Paige zostaje zamordowany. Czy za tym wszystkim stoi dziewczyna? A może ktoś zupełnie inny?

Uzależnienie od narkotyków to okropny nałóg, który pociąga za sobą całą rodzinę. Nieważne czy ktoś jest zamożny, czy wręcz przeciwnie. Paige miała w życiu wszystko, a mimo to stoczyła się na samo dno. Czy ojcu uda się ją uratować?

Historia przepełniona jest niesamowitą ilością zwrotów akcji. Liczba wątków pobocznych prowadzi do jednego celu, jednak każdy jest tak samo ważny i wciągający. Od książki wręcz nie można się oderwać. Odkrycie jednej tajemnicy wcale nie prowadzi od razu do rozwiązania, bo w zanadrzu mamy jeszcze kolejne. Zakończenie faktycznie otrzymujemy dopiero na ostatniej stronie, nie sposób się go domyślić wcześniej.

'Wyobraził to sobie: brutalną rękę zaciskającą się w pięść - jak jego własna - a potem biorącą zamach pod skrzywioną twarzą i uderzającą jego bezbronną córkę.'

Po raz kolejny Harlan Coben pokazał, że jest mistrzem gatunku, który tworzy. Historia wciąga od pierwszych stron i trzyma w napięciu do samego końca. Czy jest to najlepszy jego tytuł? Z pewnością jest na równie wysokim poziomie jak poprzednie, które czytałam. Polecam!

'Widzimy płoty ze sztachet, ładne fasady domów, dwoje uśmiechniętych rodziców, zdrowe rodzeństwo, ale nie wiemy, co się za tym kryje, nie mamy pojęcia o rozgrywających się za zamkniętymi drzwiami dramatach, gniewie i przemocy, zniweczonych marzeniach i wygórowanych oczekiwaniach.'

Małe kłamstewka i wielkie tajemnice zaplątane w walkę o odnalezienie córki.

Simon Greene od wielu miesięcy szuka swojej córki Paige. Paige jest narkomanką pozostającą pod wpływem Aarona – mężczyzny odpowiedzialnego za jej uzależnienie i powolne staczanie się na samo dno nałogu. Sytuacja komplikuje się, kiedy Aaron zostaje zamordowany w swojej melinie, a Paige znika na dobre. Simon wraz z żoną zrobią wszystko oby odszukać córkę. Posuną się nawet o jeden tytułowy "krok za daleko"...

"Zło zostaje. Nie odchodzi. Może je pan zakopać, a ono i tak wydostanie się spod ziemi. Może je pan wyrzucić do oceanu, a ono wypłynie i wróci do pana z falą pływową".

Podobno książki pisane przez Cobena są ciekawe, zaskakujące, pełne zwrotów akcji i... zapomina się o czym były już po tygodniu. Możliwe :) to moje siódme spotkanie z autorem a poprzednich ni w ząb nie pamiętam ;) Zaryzykuję jednak stwierdzenie, że akurat ta powieść na dłużej zagości w mej dziurawej pamięci ;) Bo Coben porusza w "O krok za daleko" bardzo wzruszające i trudne tematy. Miłość ojca do córki, niemoc rodzicielską i walkę o dziecko, nawet z tak bezwzględnym przeciwnikiem jakim jest uzależnienie. Autor kreśli bardzo autentyczny obraz rozpaczy, uporu i potęgi miłości. Postać Simona jest wiarygodna i bardzo poruszająca. Działania, jakie podejmuje w obliczu tragedii są chaotyczne, pełne niepewności, ale i determinacji – czyli bardzo rzeczywisty obraz zrozpaczonego rodzica, który wierzy i walczy do końca.

Coben miesza ze sobą zaginięcie Paige z wątkami aktywności tajemniczej pary płatnych morderców oraz działalności hermetycznej sekty. Sama intryga nie jest zbyt oryginalna i ponoć nieskomplikowana (ja nie rozwikłałam jej zbyt szybko :D), ale mnie się po prostu podobała i wciągnęła bez reszty. Niebanalny wpływ miał także klimat i tło tej intrygi. Dobrze sytuowany doradca finansowy, który do tej pory opływał w luksusach musi zmierzyć się z syfem narkomańskich melin. Bogactwo miesza się z biedą i brudem, poukładane życie z egzystencją uzależnioną od kolejnej działki. Coben fenomenalnie kreśli ten dysonans między dwoma światami, w których żyła Paige i w którym musi odnaleźć się Simon, aby odnaleźć pierworodną. Bardzo emocjonalnie odebrałam także wątek detektyw Eleny Ramirez.

"O krok za daleko" to thriller na dobry z plusem. Spektakularnych zwrotów akcji w nim nie ma, raczej płynnie odsłaniamy kolejne karty dość zagmatwanej zagadki z wieloma pozornie niełączącymi się wątkami. Ogromnym zaskoczeniem było dla mnie bardzo dobre, emocjonalnie podkręcone zakończenie, które pozostawia nas z pytaniem "co byś zrobił/zrobiła w tej sytuacji?"...

Moim zdaniem warto przeczytać.

Jeden krok za dużo może kosztować bardzo wiele. Jedna chwila zapomnienia, jeden zły ruch mogą zaważyć na naszym dalszym życiu. Warto się zastanowić, czy takie szybkie i czasem nieprzemyślane postępowanie może nas pogrążyć? Zanim coś zrobimy, zastanówmy się nad tym chwilę, pozwólmy emocjom się uspokoić i podjąć właściwą dla nas decyzję …

Simon Greene ma jeden zasadniczy cel w życiu, odnaleźć swoją córkę, Paige, która zniknęła bez śladu. Na dodatek córka zadaje się z narkomanami, sama też nie stroni od narkotyków. Gdy wydaje się już, że ojciec ją odnalazł, ona ponownie znika. Zadaje się ze złym człowiekiem, Aaronem, którego czasami poniosą emocje, czego efektem jest stosowanie przemocy wobec dziewczyny. Aaron zostaje zamordowany. Jak się domyślacie, kto jest podejrzany? Paige, a może jej ojciec? Mieli ku temu słuszne powody. W trakcie dalszych poszukiwań córki, żona Simona zostaje postrzelona. Dla rodziny nadchodzą trudne chwile. Nie dość, że poszukują córki, to jeszcze muszą uciekać przed ludźmi, z którymi zadawała się Paige. I zrobią o krok za daleko, krok, który odkryje rodzinne tajemnice. Czy zburzy ład rodzinny? A może wielka miłość nakaże wybaczać błędy przeszłości?

O krok za daleko to zawrotna powieść o odkrywaniu prawdy o samym sobie i o najbliższych. To próba odpowiedzi na pytanie, do czego mogą doprowadzić tajemnice, jakie mogą nieść skutki dla bliskich. Warto zadać sobie pytanie, gdzie jest granica pomiędzy kłamstwem a prawdą? Czy ją przekroczyliśmy? Może nasze niestosowne zachowanie ma jednak swoje uzasadnienie? U osób otwartych i zdających sobie sprawę ze swoich błędów, mogą się pojawić dylematy moralne. A to dobry znak, znaczy, że nie jest z nami tak do końca źle … Ale to również powieść o sile i potędze miłości, nie tylko tej małżeńskiej, ale również miłości rodziców do dzieci. Miłość to potęga i moc, i ta historia jest tego godnym potwierdzeniem.

„Boże, daj mi pogodę ducha,

abym godził się z tym, czego nie mogę zmienić,

odwagę, abym zmieniał to, co mogę zmienić,

i mądrość, abym odróżniał jedno od drugiego”.

Harlan Coben zręcznie nami manipuluje. Och, jaką on nam serwuje ucztą emocjonalną. Ucztę, w której uczestnictwo to wielki zaszczyt, o której trudno jest zapomnieć, uważam, że jest to wręcz niemożliwe. Jeżeli miałabym wskazać jedno słowo klucz, wokół którego zaprojektowany jest główny wątek to będzie to „kłamstwo”. Ono króluje na kartach tej lektury, zmienia bieg wydarzeń, wyciąga na jaw nieznane fakty i zdarzenia, wprawia bohaterów w osłupienie i zdumienie. Kłamstwo kroczy dumnie i rozpiera się, tak naprawdę w pewnym momencie traci się poczucie prawdy, i mnożą się wątpliwości. Czytelnik nie wie co jest prawdą, a co kłamstwem, sam musi dokonać stosownej segregacji.

„Jeśli człowiek pozwoli sobie na jedno kłamstwo, choćby z najszlachetniejszych pobudek, potem utonie w kolejnych. Te kłamstwa przesłonią prawdę”.

Wątek, o którym wspomniałam wcześniej, zdecydowanie ma drugie, nieodkryte dno. Nie zdradzę, jakie ono jest naprawdę, nie mogę wam odebrać miłych chwil z tą powieścią. Ale jego odkrycie pozwala na inne spojrzenie na całą fabułę, zmienia nasze podejście do zachowań bohaterów, a czasami nawet pozwala usprawiedliwić ich postępowanie. Pojawia się niedowierzanie, zdumienie i zaskoczenie. Ale trzeba przyznać, że pomysł całej fabuły zasługuje na gromkie i głośne oklaski.

Przez tę powieść płynie się lekko, sprzyja temu głównie bardzo przyjazny język, jakim posługuje się autor. Krótkie rozdziały, bardzo czytelne i proste dialogi pozwalają przenosić się szybko w czasie, mknąć do przodu bez chwili wytchnienia.

Niecodzienna fabuła, niezliczone i dynamiczne zwroty akcji, szybkie i zdecydowane tempo niepozwalające na chwilę oddechu to tylko namiastka tego, co może was spotkać w najnowszej powieści Harlana Cobena. Drżenie ciała, spłycony i szybki oddech i wędrujące po całym ciele prądy emocji i wrażeń nie pozwolą spokojnie odłożyć tej książki i zasnąć.

Godna uwagi, jej nawet nie trzeba polecać, ona sama w sobie jest cenną wartością. Odpowiednia lektura na weekend, wchłania bez opamiętania, rano można mieć problemy z wstaniem do pracy.

Fanką twórczości Cobena jestem od lat. Moja sympatia, ani na moment nie osłabła. Zdarzały się książki, które przeczytałam nie były zbytnio spektakularne, jednak częściej zdarzały się takie, które na długo zapadły w mojej pamięci. Jak było w przypadku najnowszego thrillera ,,O krok za daleko"?

Coben doskonale wie, jak namieszać czytelnikowi w głowie. Sprawy oczywiste stają się tak zagmatwane, że nie wiadomo od czego zacząć. Autor wyrwa swoich bohaterów ze spokojnej rzeczywistości i rzuca w wir intryg, tajemnic i krwawych morderstw. Budowane stopniowo napięcie, nagłe zwroty akcji sprawiają, że ciężko oderwać się od lektury.

Za każdym razem przerabiam ten sam scenariusz, nie mogę się doczekać nowej książki Cobena, powtarzam sobie z milion razy, że będę dawkować sobie przyjemności, a kończy się na tym, że przeczytam ją jednym tchem, zapominając o całym świecie.

Harlan Coben to mój literacki pewniak, jeśli chodzi o mocniejsze wrażenia. Nikt tak jak on nie potrafi mnie zaskoczyć oraz zafundować spory mętlik w głowie. Ktoś, może stwierdzić, że już nic nowego nie wymyśli, że jego styl jest oklepany i przewidywalny. Nie znam drugiego, takiego autora, który wydał tyle thrillerów, a w dalszym ciągu, tak dobrze się czyta to co stworzył.

,,O krok za daleko" to historia w której nic nie jest oczywiste, mieszanka ludzkiego obłędu, fanatyzmu z miłością do rodziny i walki o nią. Nie brakuje brudnych sekretów, które zmieniają życie bohaterów po ich wyjawieniu. Kawał dobrej, intrygującej oraz wciągającej książki od pierwszych stron.

Jeden z krytyków powiedział kiedyś, że obejrzeć jeden z filmów Woody’ego Alena, to jak obejrzeć wszystkie, bo reżyser ten ciągle kręci filmy o jednym. To samo można powiedzieć o prozie Cobena. Rzecz w tym, że nie zmienia to faktu, iż wciąż warto ją poznać. I tak też rzecz ma się z „O krok za daleko”, powieścią jakże podobną do wielu innych dzieł autora, a jednak nadal wartą przeczytania, wciągającą i dostarczającą porcji niezłych przeżyć.

Zaginiona córka. Poszukiwania prawdy. Obłęd ojca. Tak w skrócie można podsumować życie Simona Greene’a, który od kilku miesięcy poszukuje swojej pociechy, Paige. Gdy w końcu udaje mu się wpaść na jej trop, wszystko idzie nie tak. Na jego drodze staje niejaki Aaron, Paige ucieka… a to dopiero początek. Wkrótce bowiem zwłoki Aarona znalezione zostają w lokum, w którym przebywała córka Simona a do jego żony ktoś strzela. Sytuacja z każdą chwilą staje się coraz trudniejsza, pytań o to, co właściwie dzieje się z Paige przybywa, a odpowiedzi mogą okazać się bardzo niebezpieczne…

Na wstępie napisałem, że przeczytać jedną książkę Cobena, to jak przeczytać wszystkie, które wyszły spod jego ręki. Co ciekawe, kiedyś, przy omawianiu jednej z jego powieści wspomniałem, że „to pisarz, który upodobał sobie w szczególności jeden rodzaj thrillera – a dokładniej ten, traktujący o zniknięciach i zbrodniach sprzed lat, które dopiero po długim czasie zaczynają wychodzić na światło dzienne.” I jak widzicie wszystko to doskonale pokazuje, że miałem rację. Spójrzcie tylko na opis niniejszej powieści – czyż nie doskonale wpasowuje się w ten schemat? Ale jest to schemat, który fani lubią i którego zawsze będą pożądać. W końcu nawet najwięksi pisarze wciąż powracają do swoich ulubionych motywów (weźmy choćby Johna Irvinga z jego bohaterami pisarzami, aborcją, prostytucją, gwałtami, kazirodztwem, chłodnymi kobietami, niedźwiedziami, katastrofami lotniczymi, religią… długo by wymieniać), liczy się by robić to dobrze i Coben dobrze zrobił to także tym razem.

A co to właściwie znaczy? Dla tych, którzy nie są za bardzo zaznajomieni z prozą autora, trzeba powiedzieć, że to po prostu lekka i szybko poprowadzona opowieść. Nie brak jej napięcia, intrygującej tajemnicy i tego, bez czego nie obejdzie się żadna powieść, jeśli ma przekonać czytelnika, że to co się dzieje, jest możliwe – dobrego zaplecza obyczajowego. Nie ma tu co prawda zbyt głębokiej psychologii, ale za to życiowe wątki sprawiają, że całość nabiera ludzkiego, bliskiego każdemu czytelnikowi wymiaru, przez co bardziej identyfikuje się on z postaciami i wydarzeniami.

Wszystko to napisane oczywiście w sposób lekki, momentami nawet bardzo, podane stylem prostym, pełnym dialogów, bardzo łatwym, ale przede wszystkim przyjemnym w odbiorze. Owszem, chociaż stałych czytelników Cobena i tych, którzy choć trochę znają thrillery całość bardzo nie zaskoczy, mimo warta jest polecenia tym, którzy cenią lektury z dreszczykiem. I tyle wystarczy.

Harlan Coben to autor, którego nikomu przedstawiać nie trzeba. Jego twórczość uwielbiam od ponad dwudziestu lat. Każda napisana przez niego książka to dla mnie wyjątkowa przygoda, a na kolejne czekam zawsze z ogromną niecierpliwością. Tak też było i tym razem. "O krok za daleko" to jedna z najbardziej wyczekiwanych przeze mnie premier tego roku!

Chyba nie ma rodzica, który nie zastanawiałby się, jak daleko byłby w stanie posunać się żeby chronić własne dziecko. Przed takim dylematem staje Simon Green. Od miesięcy szuka swojej, uzależnionej od narkotyków, córki Paige. Odnajduje ją w Central Parku i ze złamanym sercem obserwuje jak dziecko, które tak bardzo kocha, zbiera pieniądze na kolejną działkę. Simon bardzo chce jej pomóc, jednak Aaron - chłopak, który wciągnął Paige w nałóg, skutecznie mu w tym przeszkadza. Dochodzi do bójki, a dziewczyna kolejny raz ucieka. Jednak tym razem zrozpaczony ojciec postanawia się nie poddawać i odzyskać córkę. Nie będzie to proste. Żona Simona zostaje postrzelona, policja odnajduje zmasakrowane zwłoki Aarona, a Paige znika bez śladu. Sytuacja bardzo się komplikuje, jednak Simon ma zamiar walczyć do końca. Czy uda mu się uratować Paige i sprowadzić ją bezpiecznie do domu?

"O krok za daleko" to typowa powieść w stylu Cobena. Mamy w tej książce misternie skonstruowaną zagadkę, wartką akcję, świetnie wykreowanych bohaterów i ironiczne poczucie humoru. Czyli wszystko to za co ja uwielbiam autora! Jak zawsze trzyma w napięciu i niepewności do samego końca, po drodze myląc tropy i manipulując czytelnikiem. W mistrzowski sposób łączy wątki w niezwykle zaskakujące zakończenie. Chociaż muszę przyznać, że tym razem nie do końca dałam się nabrać. Udało mi się wytypować sprawcę, ale przyznaję nie było to łatwe.

Czytając od tylu lat Cobena jestem w stanie zauważyć pewien schemat w jego powieściach, co niektórzy traktują jako wadę tych książek, mi jednak zupełnie to nie przeszkadza i za każdym razem, podczas lektury bawię się wyśmienicie!

Coben często w swoich książkach porusza ważne problemy społeczeństwa. W "O krok za daleko" zwraca uwagę na temat uzależnienia od narkotyków i sekt,które niszczą życie tak wielu ludzi.

Harlan Coben kolejny raz udowodnił, że w swoich powieściach potrafi stworzyć niesamowity klimat, a ja już teraz czekam niecierpliwie na następną napisaną przez niego historię. Jedyny problem jaki mam z jego książkami, jest taki, że kończą się zdecydowanie zbyt szybko!

Polecam z czystym sumieniem! Czytajcie, bo warto!