Niewinny, że inny

Tolerancja to niezwykle ważny temat w literaturze dla dzieci. Jestem więc pod wrażem tej książki, bo pomysłowo tłumaczy, co jest ważne i wartościowe. Jestem wdzięczna, że ta pięknie ilustrowana i mądra książka trafiła w nasze ręce.

Budzik stawia na nogi dom, w którym mieszka Pola i Janek. Gdy wszyscy wyszli już z domu, do życia budzą się ich zabawki. Szczególną uwagę zwracają zielone i czerwone klocki, które mówią w odmiennych językach. Czerwonym nie podoba się wygląd i mowa zielonych, zaczyna się plotkowanie i tworzenie buntu przeciw nim oraz rodzi się pomysł ich zniewolenia. Na szczęście inne zabawki, a zwłaszcza pozostałe klocki w innych kolorach, postanowiły wynegocjować pokój. Towarzyszy nam tu wiele emocji i rozmów. Zakończenie jest szczęśliwe i daje dużo do myślenia, na pewno zmotywuje do wielu dyskusji. Historia naprawdę robi wrażenie, bo za pomocą wizualizacji tłumaczy czytelnikom, czym jest tolerancja. Podkreśla też znaczenie słów jak: plotka czy dyplomacja.

Na ostatnich stronach znajdziecie rozdział “Nie tacy sami”, gdzie pomożecie dziecku zrozumieć, jak być tolerancyjnym, a cała opowiastka robi to idealnie. Zdecydowanie polecamy z całego serca.

Ważna lektura o odmienności i akceptacji inności.

Jak sam tytuł wskazuje, książka jest o tolerancji.

Bardzo podoba mi się pomysł przedstawienia problemu przy pomocy personifikacji zabawek, które są bardzo bliskie dzieciom.

Narratorem jest budzik, który relacjonuje nam to, co widzi że swojego miejsca, jest tym bardzo zaniepokojony.

Poranek zaczął się jak zwykle - gdy tylko zamknęły się drzwi za mieszkańcami, w pokoju zrobiło się gwarno i wesoło. Ale zaczęło się też dziać coś dziwnego. Nie wiadomo dlaczego, nagle czerwonym klockom zaczęło przeszkadzać to, jak wyglądają i mówią zielone klocki. Z minuty na minutę robiło się coraz gorzej. Czerwone klocki wykluczyły zielone klocki, odrzuciły je tylko z powodu tego, że są w innym kolorze. Zielonym klockom zrobiło się bardzo przykro z powodu tego, że nie są akceptowane. wśród swojemu gatunku.

Budzik widząc to, co się dzieje, natychmiast zaalarmował pozostałe zabawki, które dopiero wtedy zauważyły niepokojące zachowanie czerwonych klocków. Czy razem zdołają opanować sytuację?

Książeczka wyraźnie pokazuje jak można skrzywdzić kogoś przez niesprawiedliwą oceną bazującą jedynie na powierzchowności drugiej osoby. Według mnie to doskonała bajka terapeutyczna dla dzieci szkolnych, ponieważ właśnie w szkole dzieciaki zaczynają dostrzegać różnice między sobą, tworzą się grupki, a każdy ma potrzebę przynależności i akceptacji. Dlatego tak ważne jest rozwijanie w dzieciach od najmłodszych lat empatii i szacunku względem innych.

„Niewinny, że inny. Bajka o tolerancji” to książka, której byłam bardzo ciekawa i na którą czekałam. Jesteście ciekawi czego o tolerancji może nas nauczyć…budzik jako narrator oraz klocki jako główni bohaterowie? Okazuje się, że całkiem sporo.

Poranek w pokoju Poli i Janka wyglądał jak każdy inny - zabawki rozmawiały ze sobą, bawiły się, a wszystkiemu przyglądał się budzik, który w pewnym momencie usłyszał rozmowę dwóch czerwonych klocków. Stwierdziły one, że zielone klocki są inne i tylko te czerwone są jedynymi „właściwymi”. Do dwóch klocków zaczęły dołączać inne, otaczając klocki zielone i biorąc je w niewolę. Zielone klocki były niczego nieświadome i nie miały pojęcia czym zawiniły. Co zrobiły w tej sytuacji inne zabawki? Przyglądały się nie wiedząc za bardzo co mają zrobić. Dopiero inne klocki - kolorowe - postanowiły rozwiązać konflikt.

Agata Karpińska „ugryzła” temat tolerancji w sposób, który początkowo może wydawać się nieoczywisty. Jednak ta niepozorna bajka dobrze pokazuje jaki efekt może przynieść plotka, w jaki sposób eskaluje niechęć oraz rodzą się uprzedzenia. Zachowania czerwonych klocków oraz innych zabawek można przypisać nam - ludziom.

Antek bardzo polubił tę książkę i często po nią sięga. Przedstawiona historia jest dobrym punktem wyjścia do rozmów o tolerancji, odmienności, akceptacji, różnorodności.

Nieco zastrzeżeń mam do strony redakcyjnej, niemniej uważam, że książka jest godna uwagi i w dobry sposób tłumaczy młodszym czytelnikom tak istotne kwestie.

„Ktoś inny wcale nie oznacza kogoś gorszego (…). Wszyscy mniej lub bardziej różnią się od siebie. I całe szczęście”.

W pewnym dziecięcym pokoju stoi rezolutny budzik. Ze swojej komody ma świetny widok na cały pokój, dlatego chętnie obserwuje wszystkie zabawki.

Jednak pewnego dnia zauważa coś bardzo niepokojącego - czerwone klocki zaczynają kłócić się z zielonymi, uznając, że te są mniej wartościowe, z powodu swojego koloru. No bo kto to widział, być zielonym? Przecież to czerwone ściany są solidniejsze i ładniejsze.

Czerwone klocki postanawiają uwięzić zielonych braci, by ci już nie uczestniczyli w zabawie. Na szczęście pozostałe zabawki, a w szczególności inne, kolorowe klocki, przemówiły do czerwonych, ucząc ich poszanowania inności i równości.

A potem wspólnie utworzyły, pewną inspirującą budowlę.

Książek o tolerancji moim zdaniem nigdy dość. A ta na podstawie prostej historii, opowiada o najważniejszych zasadach szacunku i traktowania drugiego człowieka. Dodatkowo w środku znajdziecie tematyczną piosenkę wraz z zapisem nutowym, którą możecie odtworzyć

Jedna z ulubionych dziecięcych książek jakie wpadły w moje łapki w 2022! Jest to książka bardzo ważna, mądra i ucząca już małe dziecko, jak ważna jest tolerancja i akceptacja inności która przecież może być atutem.

__

Narratorem tej historii jest budzik, taki jakie kiedyś bywały, analogiczny, nakręcany. Bohaterami zaś klocki. Budzik obserwuje z boku ich poczynania i opowiada czytelnikowi historię. Historię o tym, jak czerwone klocki zaczęły się wywyższać nad zielonymi, jak zaczęła im przeszkadzać zielonych mowa TI-TI brzmiąca inaczej niż ich, czerwonych TA-TA oraz jak zgodnie stwierdziły, że kolor zielony nie sięga do pięt czerwonemu, i w ogóle należy je odseparować od reszty klocków bo są gorsze..

Na szczęście pozostałe Inno kolorowe klocki nie stały biernie.

__

Dorosłym przy tej lekturze powinna cierpnąć skóra i od razu nasuwać skojarzenia z II wojną Światową. Ale nie tylko, bo i teraz wielu ludzi przez brak tolerancji krzywdzi innych, uważając kogoś za gorszego przez odmienny kolor skóry czy język, wyznanie, orientację seksualną, czy nawet ubiór albo zachowanie - jak choćby osoby ze spektrum autyzmu czy z innymi problemami. Nie wolno się na to zgadzać, a dzieci od małego powinny być uczone, że inny nie znaczy gorszy. To że się różnimy jest normalne i nikogo nie wolno wytykać palcem.

__

"Niewinny, że inny" to książka która powinna się znaleźć w każdym domu!

Jednym z zadań każdego rodzica jest przekazanie dziecku podstawowych wartości m.in. tolerancji i szacunku dla inności drugiego człowieka. Od najmlodszych lat warto uświadamiać dzieci, iż odmienność nie jest czymś złym, a dzięki różnorodność świat nabiera barw i staje się ciekawszy.

Książka Agaty Karpińskiej "Niewinny, że inny" w przystępny i obrazowy sposób tłumaczy czym jest tolerancja i na zasadzie analogii do dziecięcych klocków pokazuje jak ważna jest akceptacja dla inności.

Historia ma na celu uświadomić dzieciom krzywdzący i niewłaściwy wpływ segregacji ze względu na cechy, poglądy czy miejsce urodzenia w kategoriach całych narodowości.

Narratorem opowieści jest budzik, który pewnego dnia zauważa dziwne zachowanie zielonych i czerwonych klocków rozsypanych na podłodze poprzedniego dnia.

Czerwone klocki szepczą po kontach rozsiewając nieprzyjemne plotki o swoich zielonych braciach. Zachęcone brakiem reakcji ze strony innych zabawek stają się coraz bardziej agresywne, a ich zachowanie z każdą chwilą nabiera cech ksenofobicznych. Zaczynają dyktować zielonym co mają robić, otaczając je szczelnym murem, zabraniając budować i porozumiewać się w ojczystym języku. W końcu nieprzyjemną sytuację dostrzegają kolorowe klocki z pudełka, które podejmują się trudnej sztuki dyplomacji. Na znak porozumienia budują wielokolorową, dużą i stabilną wieże, w której każdy element konstrukcyjny pełni równie ważną rolę.

Zastosowanie motywu spersonifikowanych zabawek sprawia, że zwykła opowieść o tolerancji staje się filozoficzną bajką o równości z wyraźnie zaznaczoną linią dobra i zła.

Nawiązanie do niepodległości jako symbolu wolności i niezależności przypomina, że z brakiem akceptacji spotykają się nie tylko jednostki, ale i całe społeczności w okrutny sposób traktowane przez narodowości ze skłonnością do tyrańskich zapędów często rządzone przez bezwzględnych dyktatorów.

Nauka szacunku i wyrozumiałości dla inności drugiej osoby jest niezwykle ważna. Tolerancja i akceptacja odmienności otwiera nas na świat sprawiając, że granice przestają mieć znaczenie. Warto pielęgnować w dzieciach ich naturalną otwartość i chęć poznawania tego co nowe oraz nieznane bez zbędnych uprzedzeń i niepotrzebnego szufladkowania ograniczającego horyzonty.

"Niewinny, że inny" Agaty Karpińskiej to pozycja skierowana do maluchów.

Jest to historia zabawek, żyjących w dziecięcym pokoju, które pewnego dnia doświadczają czegoś okropnego. Zielone klocki zostają zdominowane przez czerwone. Nagle, ni stąd, ni zowąd, określa się je mianem gorszych i dziwnych. No i ten ich kolor, jakiś taki... inny. Czerwone raz za razem, dyskryminują zielone, puszczają plotki, obgadują, wreszcie szykują plan, w którym to inne klocki, mają być im podległe. Na szczęście, inne zabawki przychodzą zielonym na pomoc, a czerwone zaczynają rozumieć, że ich zachowanie było karygodne.

"Niewinny, że inny" to niezwykła opowieść o tolerancji, inności i empatii. Ciekawym jest, że jej akcja osadzona została w dniu Święta Niepodległości, i tak, jak Polska, zielone klocki stały się niepodległe. Bardzo podoba mi pokazanie, jak tworzą się mury ludzkich umysłów, jak powstaje i rozchodzi się plotka. I jak to wszystko wpływa na tych, których te rzeczy dotykają. Ludzki świat idealnie przeniesiony do zabawkowej rzeczywistości.

Co ma czerwony klocek wspólnego z tolerancją? Jeśli przeczytacie, książkę Agaty Karpińskiej Niewinny, że inny, wydaną przez Wydawnictwo Nowa Baśń, to można się dowiedzieć, że całkiem dużo!

Bajka o tolerancji to nie jest kolejna bajka terapeutyczna, z dziećmi w rolach głównych. Autorka postanowiła, że znaczenie tolerancji wytłumaczy na przykładzie zabawek, a dokładniej kloców Poli i Janka. Dzieci lubiły budowanie i do tworzenia solidnych konstrukcji, używały klocków czerwonych i zielonych. Zapewne nawet sobie nie zdawały sprawy, że klocki posiadały dwa oddzielne języki: czerwone porozumiewały się w języku tatatakim, a zielone w tititikim tititikim.

Pewnego dnia, czerwone klocki zaczęły rozpuszczać kłamliwe plotki na zielone, a następnie dążyć do dominacji i pozbawienia ich wolności. Wtedy też na drodze dyplomacji wkraczają klocki różnokolorowe i pomagają rozwiązać kłopotliwą sytuację…

Książka w prosty i przystępny dla dziecka sposób, tłumaczy genezę powstawanie konfliktów oraz pojęcia takie jak dyplomacja, hymn, niepodległość oraz tolerancja. Pokazuje, że nie można być obojętnym na krzywdę, reakcja musi być zdecydowana i szybka.

Książką jest świetną pomocą np. na dzień 11 listopada, a dodatkowo posiada słowa oraz zapis nutowy do pięknej piosenki „Nie tacy sami” w której jest fragment:

„Bo życie to jest losowanie

I nie wiadomo co dostaniesz,

Czy czarną buzię czy białe lica,

Włosy jak węgiel, czy jak pszenica,

Oczy niebieskie, może czarne?

To wszystkie nie jest aż tak ważne.

Liczy się serce, co ono czuje,

Czy innych kocha i szanuje.”

Książka posiada twardą oprawę, 32 strony oraz proste ilustracje.

Publikacja powstała przy wsparciu Arte Fundacji Kultury i Edukacji.

Na pierwszy rzut oka można by było się zastanawiać, co wspólnego z tolerancją mają kolorowe klocki? Czy to, że różnią się kolorem, jedne są zielone inne czerwone ma znaczenie i co, o tym zamieszaniu właściwie myśli budzik?

Autroka Pani Agata Karpińska stara się wytłumaczyć czym jest tolerancja w oparciu o zabawek Poli i Janka.

Klocki, które są właściwie takie same, różnią się. Czerwone klocki rozmawiają w języku ta-ta, Zielone ti-ti. W pewnym momencie wśród klocków pojawiły się szepty, że to te czerwone klocki są tymi prawdziwymi, krzywdząc zielone, którym stawały się coraz to smutniejsze, a ich kolor pociemniał. Plotki niosły się po pokoju. Każdy klocek dodawał coś od siebie. Czerwone klocki krytykowały zielone, mówiąc że tylko czerwone ściany budynie są trwałe, mocne, solidne. Zielone czuły się odtrącone i coraz bardziej tuliły się do siebie.

W końcu budzik, który przez cały czas przyglądał się z boku tej sytuacji nie wytrzymał, jak nie zadzwonił drrrr..., aż klocki różnokolorowe z pudełka obok, to dyplomacja będzie najlepszym rozwiązaniem. Klocki zielone powiedziały jak się czuły w takiej sytuacji, przecież nie masz wybory jakiego koloru klockiem jesteś. Czerwone przysłuchiwały się robiąc się jeszcze bardziej czerwone, zaczęły żałować swoich słów, zachowania.

Książka w wartościowy, prosty sposób uczy dzieci czym jest tolerancja. Uczy, że niezależnie od kolory, wyglądu jesteśmy wartościowi i nie należy być obojętnym na krzywdę innych, tylko trzeba działać!

Na końcu książki znajdziemy też tekst piosenki "Nie tacy sami", którą warto poznać.

Książka została wydana w twardej oprawie, ma 32 strony, to nowość wydawnicza z 2022 roku.

Myślę, że warto ją przeczytać wspólnie z dziećmi.

To książka o tolerancji, o tym, że nie wolno segregować ludzi ze względu na kolor skóry, poglądy czy wyznawaną wiarę. Ta książka ma na celu pokazanie już najmłodszym dzieciom, że jesteśmy jacy jesteśmy, nikt z nas nie jest lepszy czy gorszy. Wszyscy jesteśmy tak samo ważni, wszyscy chcemy być akceptowani, nikt nie chce być wykluczonym czy czuć się mniej ważnym.

W pokoju wśród zabawek klocki czerwone nagle stwierdzają, że zielone klocki nie mogą być sobą i muszą słuchać czerwonych i od dziś mówić jedynym i słusznym językiem czerwonych. Czy tak możemy się zachowywać? Jak w tej sytuacji czują się zielone klocki? Jakim prawem czerwone czują się kimś lepszym, ważniejszym?

Ciekawa książka, która pozwoli najmłodszym wprowadzić pojęcie tolerancji i segregacji

Tolerancja - ładne słowo, prawda?

Fajnie, jakbyśmy od małego uczyli nasze dzieci co ono znaczy.

I sami to sobie przypominali.

Pod przykrywką dużej sprzeczki między klockami (mogłabym to nawet nazwać mocniej) autorka przemyca prosty, a jednak często trudny do zrealizowania przekaz - to, że ktoś jest inny znaczy, że jest inny. I tyle.

Plotki, izolacja i same głośne słowa nie pomagają nikomu.

Przy okazji jest mowa o dyplomacji (super, bo mój 7letni syn ma z tym ostatnio pod górkę) i niepodległości.

Dużo ważnych tematów. Ale wszystko fajnie się ze sobą łączy i o dziwo, nie ze szkodą dla bajki. Wiecie, często jest tak, że bajka o trudnych/ważnych tematach staje się monologiem albo podkolorowaną magią pogadanką. Tutaj tak nie jest.

Nam się bardzo podobało.

Szkolne dzieci mogłyby to czytać jako lekturę albo zadanie domowe. Razem z rodzicami

W pewnym domu wszystkie zabawki pod nieobecność swoich właścicieli wspólnie spędzają czas. Ich spokojna zabawa kończy się jednak, gdy czerwone klocki zaczynają uważać się za lepsze od zielonych tylko z powodu swojego koloru i wspólnego języka. Całe zajście obserwuje i komentuje budzik, bardzo zaniepokojny sytuacją.

,,Niewinny, że inny" to króciutka bajka, która w przystępny sposób przybliży najmłodszemu czytelnikowi zagadnienia takie jak dyskryminacja, tolerancja i różnorodność. Książka jest pięknie wydana i zilustrowana.

Autorka, posługując się animizacją zabawek, przedstawia modele zachowań obecnych często wśród ludzi. Przygląda się nie tylko jednostkom wykluczającym i wykluczanym, ale też tym postronnym.

Choć morał historii trafi do każdego, historię polecam raczej młodszym czytelnikom.

Czym tak właściwie jest tolerancja i jak o tolerancji rozmawiać z najmłodszymi?

Odpowiedzi na to pytanie znajdziecie w najnowszej książce Agaty Karpińskiej „Niewinny, że inny”. Autorka na podstawie przedmiotów bliskich dziecku - na zabawkach uświadamia, że nie wszyscy jesteśmy tacy sami, co więcej objaśnia i uzmysławia, że klasyfikowanie innych ze względu na wygląd, czy na jakąkolwiek odmienność nie może być powodem wyśmiewania czy więcej – prześladowania.

A wszystko za sprawą czerwonych klocków, które w pewien poranek postanowiły, że są najważniejsze i próbowały podporządkować sobie inne kolory klocków. Zielone milczały, czerwone tworząc plotkę o swojej bezkonkurencyjności próbowały anektować sobie pozostałe. Całej tej potyczce przyglądał się budzik, próbując znaleźć rozwiązanie tego dylematu…

Choć tematyka książki nie należy do łatwych z pewnością mogę polecić ją dzieciom w wieku przedszkolnym. Myślę też, że ta niepozorna objętościowo książka, a właściwiej jej wspólna lektura może być świetnym wstępem do rozmowy z dziećmi o tolerancji. O budowaniu ich świadomości o otaczającym świecie, o przyzwyczajaniu ich do tego, że w zwyczajnym życiu ludzie też się od siebie różnią i, że te różnice nie są niczym niewłaściwym.

Moją uwagę zwróciła też piosenka „Nie tacy sami”, która zaprezentowana tutaj wraz z zapisem nutowym jest doskonałym uzupełnieniem treści książki i świetnym podsumowaniem rozmowy o tolerancji.

Czy Twoje dziecko wie, czym jest tolerancja? Czy potrafi akceptować innych, mimo różnic w kolorze skóry, kulturze i języku? Czy rozumie, że odmienny wygląd, wyznania czy upodobania nie powinny być powodem wyśmiewania?

Pokazanie dziecku czym jest tolerancja i dlaczego jest tak ważna leży po naszej stronie - rodziców, opiekunów, wychowawców, nauczycieli.

Z pomocą przychodzi pisarka @Agata Karpińska, autorka książki pt. "Niewinny, że inny. Bajka o tolerancji", która ukazała się nakładem Wydawnictwo Nowa Baśń

W świecie dziecięcych zabawek dochodzi do niecodziennego zdarzenia. Czerwone i zielone klocki, rozsypane na podłodze, zaczęły się między sobą przepychać i kłócić. Czerwone, jeden po drugim, coś pomiędzy sobą szeptały. Zdarzeniu z zaciekawieniem przyglądał się stojący na nocnym stoliku budzik. Sytuacja stała się bardzo rozwojowa. Klocki czerwone coraz śmielej i głośniej mówiły o tym, że są ważniejsze, jedyne i prawdziwe, a zielone klocki należy sobie podporządkować, nauczyć jedynego słusznego języka, albo na lata zamknąć. Tak kłamliwa wiadomość w postaci plotki zaczęła krążyć wśród wszystkich czerwonych klocków. Zielone klocki posmutniały, próbowały porozumieć się z czerwonymi, ale szybko zrozumiały, że na nic ich starania. Z minuty na minutę ich sytuacja stawała się coraz bardziej beznadziejna. Czerwone klocki otoczyły je tworząc szczelny mur i nie pozwoliły dojść do głosu. Budzik patrzył na wszystko z przerażeniem. Długo zastanawiał się, co może zrobić. I znalazł rozwiązanie! Jakie? Czy zielone książki uwolniły się z niewoli? Czy odzyskały swoją niepodległość?

Czy klocki mogły liczyć na pomoc innych zabawek?

Tego musicie dowiedzieć się już sami z książki

Autorka w ciekawej historii przedstawia najmłodszym czym jest tolerancja i jak wiele szkód może wyrządzić jej brak. W bajce ukryte zostały ważne pojęcia, takie jak plotka, niewola, niepodległości czy dyplomacja. Jej lektura może być bodźcem do rozmowy na temat akceptacji odmienności w różnych sferach życia społecznego. Polecam, bo warto

Na pierwszy rzut oka można by było się zastanawiać, co wspólnego z tolerancją mają kolorowe klocki? Czy to, że różnią się kolorem, jedne są zielone inne czerwone ma znaczenie i co, o tym zamieszaniu właściwie myśli budzik?

Autroka Pani Agata Karpińska stara się wytłumaczyć czym jest tolerancja w oparciu o zabawek Poli i Janka.

Klocki, które są właściwie takie same, różnią się. Czerwone klocki rozmawiają w języku ta-ta, Zielone ti-ti. W pewnym momencie wśród klocków pojawiły się szepty, że to te czerwone klocki są tymi prawdziwymi, krzywdząc zielone, którym stawały się coraz to smutniejsze, a ich kolor pociemniał. Plotki niosły się po pokoju. Każdy klocek dodawał coś od siebie. Czerwone klocki krytykowały zielone, mówiąc że tylko czerwone ściany budynie są trwałe, mocne, solidne. Zielone czuły się odtrącone i coraz bardziej tuliły się do siebie.

W końcu budzik, który przez cały czas przyglądał się z boku tej sytuacji nie wytrzymał, jak nie zadzwonił drrrr..., aż klocki różnokolorowe z pudełka obok wkroczyły do rozmowy twierdząc, że dyplomacja będzie najlepszym rozwiązaniem. Klocki zielone powiedziały jak się czuły w takiej sytuacji, przecież nie masz wybory jakiego koloru klockiem jesteś. Czerwone przysłuchiwały się robiąc się jeszcze bardziej czerwone, zaczęły żałować swoich słów, zachowania.

Książka w wartościowy, prosty sposób uczy dzieci czym jest tolerancja. Uczy, że niezależnie od kolory, wyglądu jesteśmy wartościowi i nie należy być obojętnym na krzywdę innych, tylko trzeba działać!

Na końcu książki znajdziemy też tekst piosenki "Nie tacy sami", którą warto poznać.