Niebieski płaszczyk

Opis od wydawcy

Wiek XX w Polsce, tak bogaty w wydarzenia: pełne nadziei pierwsze lata niepodległości, rozczarowania lat 30-tych, tragedia wojny i okupacji, skomplikowane powojenne czasy PRL-u ? a na tym tle koleje losów Autorki i jej najbliższych. Ludzi niezwykłych, z sercami ?po lewej stronie?, wnikliwie i plastycznie przez Autorkę opisanych.

Udajmy się wraz z Nią w podróż przez wiek XX. Przez rodzinne dzieje, tak mocno z dziejami kraju i ludzi w nim żyjących powiązane. W części pierwszej Czarny Sosnowiec, robotniczy Żyrardów i wreszcie sanacyjna Warszawa widziane oczami dziecka, zadziornej dziewczynki, dorastającej panienki. Opowieści przerywane wakacjami na Podhalu, na Kresach czy nad Bałtykiem.

Część druga ? to przejmujący, wielobarwny obraz wojennych losów w Warszawie. Życie codzienne, konspiracja i walka podziemna. Wreszcie... tragedia Powstania i tułaczki.

Część trzecia ? powojenne losy głównych postaci dramatu: Anity, jej męża, jej dzieci. Ich wyprawa ?na Zachód? ? poszukiwanie nowego miejsca do życia w Sudetach, a potem na Górnym, ?Białym? Śląsku. Barwna opowieść o pierwszych powojennych latach tam spędzonych.

Wreszcie, po wielu latach... powrót do innej, ale wciąż jakoś tej samej, z ruin powstałej ? Warszawy.

Ze wstępu

Niebieski płaszczyk! Skąd taki tytuł?...

Otóż Autorka pierwszych dwóch części, narratorka, a jednocześnie główna postać tej książki, gdy studiowała tuż przed wojną w warszawskiej Wyższej Szkole Nauk Politycznych, nosiła często swój ulubiony niebieski płaszczyk i takiż ? z zawiniętym rondkiem ? kapelusik. A był to rok 1938, czas, kiedy w Polsce narastała fala skrajnego nacjonalizmu, narodowo-prawicowa młodzież dominowała w studenckich korporacjach, organizowała uniwersyteckie getta ławkowe...

Znałem Anitkę ?od zawsze?. Pamiętam Ją ?jak przez mgłę? oczami malucha z tamtych sosnowieckich lat trzydziestych i z opowiadań mojej Mamy ? Muńki, a od jesieni ?44 aż do końca Jej dni ? już osobiście, spędzając z Nią, Jurkiem i chłopakami miesiące w ich leśno-górskich samotniach. Anita, moja cioteczna siostra, była człowiekiem niezwykłym. Jej talent, odwaga, przedsiębiorczość, charyzma...

Swoim optymistycznym nastawieniem do życia (mimo tak wielu tragicznych przeżyć), swoją postawą, dobrocią ? była przykładem, jak należy walczyć z wszelkimi przeciwnościami, nie tracąc jednocześnie wiary w lepszą przyszłość.

To, że jestem również obecny na kartach tej księgi (choć jako mały i śmieszny szkrab), że znam przedstawione tam wydarzenia z rodzinnych opowieści, a częściowo i z własnych przeżyć, ośmieliło mnie do napisania tych kilku zdań, aby zachęcić Czytelnika do bliższego zapoznania się z tą wziętą z życia historią!

Życzę ciekawej lektury!

Iwo Indelak,

Maj 2017, Kanada