Nauka gry w szachy

Oto drugi (i ostatni) z klasycznych podręczników gry szachowej autorstwa trzeciego mistrza świata uważanego za większość znawców szachów za największy talent w dziejach królewskiej gry. Podobnie jak w swoje wcześniejszej książce Nauka gry w szachy (Wydawnictwo RM 2021) Capablanca przedstawił tu, w typowy dla siebie, lakoniczny i elegancki sposób, praktyczne zalecenia, dotyczących różnych elementów i aspektów prowadzenia walki na szachownicy. Obydwie wspomniane publikacje uzupełniają się wzajemnie tworząc spójną całość i mimo upływu wielu lat, nie straciły nic ze swojej wartości, nadal będąc najodpowiedniejszą lekturą dla tych, którzy chcieliby poznać i zrozumieć najważniejsze elementy szachowej strategii i taktyki, nie grzęznąc przy tym w gąszczu zawiłych i skomplikowanych przykładów. Wśród omówionych zagadnień znalazły się m.in. poniższe: • zasady i cel gry, • ruchy i charakterystyka poszczególnych bierek szachowych, • cenne, praktyczne rady, jak szybko dorównać i przewyższyć innych szachistów, • podstawowe zasady rozgrywania szachowych debiutów. José Raúl Capablanca (1888–1942) – uważany jest za jednego z najwybitniejszych szachistów w historii, niezrównanego wirtuoza gry pozycyjnej. Tytuł mistrza świata zdobył w 1921 roku, pokonawszy jego wieloletniego posiadacza Emanuela Laskera. Cieszył się wtedy sławą niezwyciężonego, gdyż na swojej drodze do tej godności przegrał zaledwie kilka partii turniejowych. Po niespodziewanej porażce w meczu z Aleksandrem Alechinem w 1927 roku nie zdołał odzyskać szachowego tronu (m.in. dlatego, że Alechin odmawiał udzielenia mu rewanżu), lecz aż do wybuchu drugiej wojny światowej pozostawał w ścisłej czołówce arcymistrzów.

W książce tej Euwe udziela wielu cennych rad rozwijającym się szachistom. Omawia na wybranych przykładach takie elementy gry pozycyjnej, jak realizowanie przewagi większościowej na skrzydle hetmańskim, kwestie silnych i słabych pól oraz ataku na skrzydle królewskim czy tez wykorzystywanie otwartych linii. Piąty mistrz świata Max Euwe zasłynął jako autor znakomitych podręczników szachowych. Jego książki odznaczają się świetnymi walorami dydaktycznymi. Euwe nauczyciel z zawodu, przedstawiał wybrane zagadnienia w sposób klarowny i zrozumiały dla wszystkich miłośników szachów. Słusznie zasłużył więc na miano jednego z największych popularyzatorów królewskiej gry.

Otwarcie jest bardzo ważnym stadium w potyczkach szachowych. Jeśli szachista na początku gry osiągnie przewagę materialną lub pozycyjną, wtedy przeciwnikowi będzie trudno ją zniwelować w grze środkowej, natomiast do końcówki może w ogóle nie dojść. Aby uniknąć wczesnych katastrof debiutowych, należy prawidłowo rozgrywać pierwszą fazę partii. W celu głębszego zrozumienia wszystkich problemów tkwiących w otwarciu poleca się analizowanie pojedynków mistrzów i arcymistrzów oraz studiowanie ich komentarzy. Szybkie zwycięstwa są zbiorem 204 interesujących i ważnych dla teorii debiutów szachowych batalii z lat 1963-2008, które trwały nie dłużej niż 25 posunięć. Czytelnik w trakcie ich analiz pozna wiele typowych błędów spotykanych w zmaganiach przy szachownicy, które może później ominąć we własnej praktyce turniejowej. Wszystkie przytoczone przykłady kończą się jakąś efektowną kombinacją. Studiując je, czytelnik pozna także wiele ciekawych i ważnych motywów taktycznych. Książka składa się z dwóch części. Część pierwsza zawiera 204 diagramy, które ilustrują krytyczny moment w partii. Zadaniem Czytelnika jest znalezienie właściwej drogi do wygranej. Część druga to partie, których numeracja odpowiada kolejności diagramów. Tutaj można sprawdzić poprawność swych analiz i poprzez ocenę punktową ? oszacować aktualną siłę gry w zakresie taktyki szachowej. Rzetelne przestudiowanie wszystkich przykładów zwiększy także z całą pewnością wiedzę Czytelnika z zakresu debiutów szachowych.

Jest to jedna z najlepiej sprzedających się książek szachowych wszystkich czasów. Wciąż jest jednym z najlepszych dostępnych podręczników treningowych, zachowującym świeżość podejścia i znaczenie dla szachów.

Każdy początkujący szachista zadaje sobie z pewnością pytanie: jak trenować, aby nieustannie i szybko podwyższać swoje kwalifikacje sportowe. Podstawowym warunkiem właściwego rozwoju młodego zawodnika – oprócz praktyki turniejowej – są praca z trenerem i samokształcenie. Wiedza w szachach nieustannie się rozwija. Każdy turniej jest praktycznie kuźnią nowych pomysłów. Szczególnie w sferze teorii otwarć szachowych spotykają nas ciągłe niespodzianki. Kto zlekceważy studiowanie początkowej fazy partii, ten szybko pogubi się w gąszczu nowych wariantów oraz idei. Podręcznik "Szachy dla przyszłych mistrzów" to przede wszystkim szybki kurs otwarć szachowych. Prezentuje debiuty otwarte, zamknięte i półotwarte, a także zasady pracy nad repertuarem debiutowym, który jest siłą każdego szachisty. Pomaga udoskonalić technikę liczenia wariantów oraz zmysł taktyczny. Zwraca uwagę na najważniejsze problemy gry końcowej. Podkreśla znaczenie analizowania i komentowania partii dla własnego rozwoju. Podpowiada też, jak efektywnie wykorzystać komputer i internet w treningu szachowym. Ta książka przeznaczona jest dla młodych adeptów królewskiej gry, którzy posiedli już podstawową wiedzę i chcą bliżej poznać tajniki fachowego treningu szachowego. Może być ona także pomocą w działalności szkoleniowej trenerów.

Jednym z istotnych elementów walki w szachach – szczególnie gry środkowej – może stać się kombinacja szachowa, będąca forsownym wariantem zawierającym ofiarę i stanowiącym korzystną zmianę sytuacji dla strony, która tej ofiary dokonuje. Autorzy postawili sobie za cele 1) usystematyzowanie wiedzy na temat teorii strategii, taktyki i kombinacji w szachach oraz 2) opisanie najpopularniejszych motywów kombinacji szachowych, które proponują samodzielnie przećwiczyć w 192 zadaniach. Nie rezygnowali także z próby podniesienia poziomu gry szachistów, którzy sięgną po tę książkę. Obszerną jej część stanowi bowiem 600 zadań o różnym stopniu trudności z zakresu motywów taktycznych, zaczerpniętych z praktyki turniejowej. Zadania prezentują różny stopień trudności, dzięki czemu początkujący szachiści i amatorzy mogą się zapoznać się z kombinacją szachową i jej motywami, a zaawansowani gracze – doskonalić swoje umiejętności. Jacek Gajewski – rekordzista świata zapisany w Księdze rekordów Guinnessa na najdłuższy maraton szachowy (15–17 grudnia 2017 r., Katowice; 50 godzin, 1 minuta i 7 sekund), nauczyciel wychowania fizycznego, historii, wiedzy o społeczeństwie oraz instruktor szachów w Szkole Podstawowej nr 62 im. Józefa Kocurka w Katowicach. Jest współautorem trzech książek (razem z Jerzym Konikowskim) o tematyce szachowej oraz sześciu artykułów naukowych o szachach. Przygotowuje rozprawę doktorską Rozwój szachów kobiet w Polsce w latach 1945–1989 pod kierunkiem prof. dr hab. Wojciecha J. Cynarskiego na wydziale socjologiczno-historycznym Uniwersytetu Rzeszowskiego. Mąż Izabeli i ojciec Julii. Jerzy Konikowski – mistrz szachowy i doświadczony szkoleniowiec I klasy. W latach 1978–1981 był trenerem kadry narodowej Polskiego Związku Szachowego. Pod jego kierunkiem drużyna kobiet zdobyła brązowy medal na olimpiadzie na Malcie w 1980 roku. Jest uznanym teoretykiem szachowym. Jego liczne fachowe książki oraz artykuły ukazały się w Polsce, Niemczech, USA, Hiszpanii, Włoszech, Holandii, Republice Czeskiej, Rosji, Luksemburgu i Danii.

Jeśli spodobała ci się powieść Gambit królowej Waltera Tevisa lub oparty na niej serial Netfliksa, to powinieneś koniecznie sięgnąć po Ostatni bastion umysłu arcymistrza szachowego Garriego Kasparowa, specjalnego konsultanta wspomnianego serialu! To pasjonująca opowieść o szachach i apoteoza postępu technologii, napisana przez człowieka, któremu technologia zagroziła końcem kariery. Przeczytaj o grze mistrzów, psychologii szachowych zmagań, inteligencji (ludzkiej i sztucznej), a także o niesamowitych kulisach najsłynniejszych pojedynków człowieka z maszyną: dwóch meczach szachowych Kasparow – IBM Deep Blue. *** Mecz szachowy, który w 1997 roku Garri Kasparow rozegrał z superkomputerem IBM Deep Blue, był przełomowym momentem w historii technologii. Wyznaczył początek nowej ery – ery sztucznej inteligencji. Oto maszyna pokonała człowieka – i to aktualnego mistrza świata w dyscyplinie wymagającej największej sprawności intelektualnej! Dotarcie do tego etapu zajęło ludzkości ponad sto lat. W swojej wyjątkowej książce Kasparow po raz pierwszy ujawnia własną – zaskakującą, a może nawet szokującą – wersję tamtych wydarzeń. Opisuje, jak się czuł, obmyślając strategię przeciw nieustępliwemu, niezmordowanemu przeciwnikowi w sytuacji, gdy oczy całego świata śledziły jego poczynania. Opowiada o historii sztucznej inteligencji z perspektywy mikrokosmosu szachów – gry uważanej przez pokolenia naukowców za klucz do zrozumienia mechanizmów poznania ludzkiego i maszynowego. Kasparow, korzystając ze swoich wyjątkowych doświadczeń, wybiega w przyszłość i przedstawia sztuczną inteligencję jako wspaniałą szansę rozwoju człowieka. Podczas gdy wielu wciąż widzi w niej zagrożenie, w szczególności jeśli chodzi o wpływ na rynek pracy, Kasparow pokazuje, jak ludzkość zamiast obawiać się swoich najbardziej wyrafinowanych wytworów intelektu, może przy ich pomocy wznieść się na nieosiągalne dotąd wyżyny.

To kontynuacja książki "Myśl jak arcymistrz". Wybitny szachista, Aleksander Kotow, jako pierwszy przedstawił jasno i przejrzyście wszystkie czynniki sprzyjające osiągnięciu mistrzostwa w grze w szachy. Sugestie te nie straciły nic na aktualności, mimo czasu, jaki upłynął od chwili ukazania się pierwszego wydania tej książki.

Większość szachistów woli atakować, niż się bronić. Skutkiem tego technika gry w defensywie często jest ich najsłabszą stroną. Książka wyjaśnia podstawy gry obronnej. Zawiera również wiele testów pozwalających Czytelnikom na przećwiczenie swoich umiejętności. Obejmuje m.in. następujące tematy: Budowanie blokady, Uproszczenia, Aktywna obrona i kontratak.

Wybitny specjalista w dziedzinie obrony królewsko-indyjskiej zdradza swoje sekrety. Obrona królewsko-indyjska jest żelaznym punktem programu wszystkich powojennych szachistów o agresywnym stylu gry. Do jej głównych propagatorów należeli mistrzowie świata Garii Kasparow oraz Bobby Fischer. W tym debiucie czarne nie zadowalaja się równowagą, lecz przydają grze napięcia i dynamiki. Autor tej książki, Eduard Gufeld, to międzynarodowy mistrz szachowy i powszechnie uznany ekspert w dziedzinie obrony królewsko - indyjskiej. Czerpiąc z własnego bogatego doświadczenia pokazuje, w jaki sposób czarne mogą ruszyć do kontrataku w każdym z wariantów. Gufeld pochodził z radzieckiej Gruzji; pod koniec życia mieszkał w Seattle, w Stanach Zjednoczonych. Był bardzo popularny; słynął ze swych anegdot i zabawnych historyjek.

Poradnik skierowany do szachowych naturszczyków. Patrick Wolff, dwukrotny szachowy mistrz USA, przedstawia: • szybkie i łatwe metody poznawania podstaw gry w szachy, • strategie wygrywania z przeciwnikiem, rzeczowe porady dotyczące otwarć, gry środkowej i końcówek. Szachy dla żółtodziobów to doskonałe wprowadzenie w ten niezwykły świat, bez względu na to, czy chciałbyś grać dla przyjemności, czy dla sportu. Znajdziesz tutaj: • wskazówki dotyczące podstawowych taktyk i strategii gry, • porady eksperta, jak wygrać z komputerem, • mnóstwo diagramów, przykładów i ćwiczeń dokładnie objaśniających, jak grać i wygrywać • ciekawe anegdoty o największych mistrzach szachowych, • zwięzłe informacje o encyklopediach szachowych, informatorach i szachowych programach komputerowych. Dzięki tej książce nauczysz się szybko i bez trudu: • rozpoznać, jakie strategie stosuje przeciwnik, i z powodzeniem kontratakować, • dawać mata tylko jedną bierką, • prowadzić atak na króla, • przewidywać posunięcia komputera, • grać w szachy przez Internet.

Partia włoska należy do najstarszych debiutów w historii królewskiej gry. Choć początkowo otwarcie to zwano giuoco piano, to czytelnik szybko odkryje, że nawet owa pozornie „spokojna gra” może doprowadzić do prawdziwych eksplozji na szachownicy. Ilustracją tego są analizy przykładowych partii w części teoretycznej (rozdziały 1-11) oraz 51 partii tematycznych, w których ukazano różnorodne efektowne motywy kombinacyjne. Książka pozwala na zapoznanie się ze strategią i taktyką partii włoskiej i na zrozumienie jej niuansów. Autor przedstawił propozycje repertuaru debiutowego tak, aby zawodnicy – niezależnie od tego, którym kolorem grają – po ich przestudiowaniu i odpowiednim treningu mogli podjąć samodzielne decyzje we wszystkich momentach praktycznych partii. A to z pewnością zaowocuje pozytywnymi rezultatami w pojedynkach turniejowych. Jerzy Konikowski jest mistrzem szachowym i doświadczonym szkoleniowcem I klasy. W latach 1978–1981 był trenerem kadry narodowej Polskiego Związku Szachowego. Pod jego kierunkiem drużyna kobiet zdobyła brązowy medal na olimpiadzie na Malcie w 1980 roku. Jest uznanym teoretykiem szachowym. Jego liczne fachowe książki oraz artykuły ukazały się w Polsce, Niemczech, USA, Hiszpanii, Włoszech, Holandii, Czechach, Luksemburgu i Danii.

Oto drugi (i ostatni) z klasycznych podręczników gry szachowej autorstwa trzeciego mistrza świata uważanego za większość znawców szachów za największy talent w dziejach królewskiej gry. Podobnie jak w swoje wcześniejszej książce Nauka gry w szachy (Wydawnictwo RM 2021) Capablanca przedstawił tu, w typowy dla siebie, lakoniczny i elegancki sposób, praktyczne zalecenia, dotyczących różnych elementów i aspektów prowadzenia walki na szachownicy. Obydwie wspomniane publikacje uzupełniają się wzajemnie tworząc spójną całość i mimo upływu wielu lat, nie straciły nic ze swojej wartości, nadal będąc najodpowiedniejszą lekturą dla tych, którzy chcieliby poznać i zrozumieć najważniejsze elementy szachowej strategii i taktyki, nie grzęznąc przy tym w gąszczu zawiłych i skomplikowanych przykładów. Wśród omówionych zagadnień znalazły się m.in. poniższe: • zasady i cel gry, • ruchy i charakterystyka poszczególnych bierek szachowych, • cenne, praktyczne rady, jak szybko dorównać i przewyższyć innych szachistów, • podstawowe zasady rozgrywania szachowych debiutów. José Raúl Capablanca (1888–1942) – uważany jest za jednego z najwybitniejszych szachistów w historii, niezrównanego wirtuoza gry pozycyjnej. Tytuł mistrza świata zdobył w 1921 roku, pokonawszy jego wieloletniego posiadacza Emanuela Laskera. Cieszył się wtedy sławą niezwyciężonego, gdyż na swojej drodze do tej godności przegrał zaledwie kilka partii turniejowych. Po niespodziewanej porażce w meczu z Aleksandrem Alechinem w 1927 roku nie zdołał odzyskać szachowego tronu (m.in. dlatego, że Alechin odmawiał udzielenia mu rewanżu), lecz aż do wybuchu drugiej wojny światowej pozostawał w ścisłej czołówce arcymistrzów.