Narkotyki audiobook

Bycie uczniem Jezusa nie sprowadza się do pobożnych modlitw, ale raczej do toczenia regularnej i czasami wyczerpującej walki duchowej na wzór Jezusa. Zdawał sobie z tego sprawę św. Ignacy Loyola, który okazał się ważnym strategiem duchowym w dziejach Kościoła Chrystusa i wytrawnym nauczycielem tej sztuki. Sesja zarysowuje horyzont odwiecznej walki duchowej oraz uczy praktycznego zastosowania ignacjańskich reguł rozeznawania duchów. Dzięki żywemu językowi autora z łatwością można przyswoić treści duchowe, co zaowocuje lepszym zrozumieniem przeżywanych strapień duchowych, ale i przedłużeniem dawanych przez Boga pocieszeń duchowych. Spis utworów: • Konferencja 1. Św. Ignacy rycerz walki duchowej • Konferencja 2. Życie duchowe jako front walki • Konferencja 3. Nieprzyjaciel Boga i człowieka • Konferencja 4. Uczeń Jezusa jako czujny mocarz • Konferencja 5. Diagnostyka strapienia duchowego • Konferencja 6. Jezus pociesza walczącego ucznia

Debiutancka powieść Witkacego, której inspiracją był jego burzliwy romans z wybitną aktorką, Ireną Solską – niewydana za życia autora z powodów osobistych oraz dlatego, że zawiera śmiałe sceny erotyczne. Dla tytułowego Bunga, początkującego artysty, kobieta artystka jest obietnicą wtajemniczenia w dziwne i niezwykłe misteria metafizyczne. Bungo pożąda Akne, śpiewaczkę operową, pragnąc posiąść ją nie tylko fizycznie, ale i duchowo. Młodzieńcza miłość kształtuje subiektywny obraz wyidealizowanej kochanki jako bóstwa, tłamszonego przez otoczenie. To prowadzi do urojonego wyobrażenia siebie jako wybawcy. Wizja ukochanej i własnej roli zmienia się w zderzeniu z rzeczywistością. Bohater stacza się i przeobraża zgodnie z oczekiwaniami Akne, przyoblekając maskę tyrana, brutala i sadysty.

Błyskotliwa, parodystyczna i mocno kontrowersyjna diagnoza zbiorowości i jednostki. Zafascynowany Freudem, Witkacy zaleca psychoanalizę jako lekarstwo chroniące przed nadciągającym kataklizmem. Sam autor nadał dziełku podtytuł: „Studium psychologiczne nad kompleksem niższości, węzłowiska upośledzenia przeprowadzone metodą Freuda, ze szczególnym uwzględnieniem problemów polskich”.

Klasyczna synteza Ćwiczeń duchowych to zebranie najważniejszych medytacji i kontemplacji trzydziestodniowych rekolekcji ignacjańskich, odprawianych w czasie ośmiu dni. W niniejszym nagraniu proponujemy ośmiodniowe rekolekcje według metody św. Ignacego, wygłoszone przez o. Wacława Królikowskiego SI w Centrum Duchowości Księży Jezuitów w Częstochowie. Całość składa się z piętnastu wprowadzeń do medytacji i kontemplacji. Początek stanowi Fundament - odkrywanie stworzoności i celu człowieka. Następnie podjęte są rozważania Pierwszego Tygodnia na temat grzechu. Dalszy etap stanowią kontemplacje Drugiego Tygodnia, dotyczące tajemnic życia Jezusa, wraz z tak zwaną triadą ignacjańską oraz kontemplacje przygotowujące do dokonania dobrego wyboru lub reformy życia. Po nich następują kontemplacje Trzeciego Tygodnia na temat męki i śmierci Jezusa. Wreszcie proponowane są kontemplacje Czwartego Tygodnia dotyczące zmartwychwstania Pana Jezusa. Całość duchowej drogi Ćwiczeń zwieńcza Kontemplacja dla uzyskania miłości, pogłębiająca dotychczasowe przeżycia rekolektanta i przygotowująca go do podjęcia treści całych Ćwiczeń duchowych w codziennym życiu. Wymiary: 12.5 x 14.0 cm

Niedokończona, ostatnia powieść Witkacego Przyjaźń dwóch głównych bohaterów, Izydora i Marcelego, zostaje wystawiona na próbę, gdy jeden żeni się z byłą partnerką drugiego. Fabuła jest jednak tylko pretekstem do snucia rozważań nad sensem historii, rolą sztuki i filozofii. Witkacy prezentuje tu swój specyficzny system filozoficzny, poddaje krytyce czołowych polskich intelektualistów dwudziestolecia międzywojennego, a także realizm w literaturze i sztuce.

Kot był pięknym mężczyzną - podkreślają przyjaciele, jakby obraz Konstantego Jeleńskiego natychmiast wyświetlał się na ekranie ich pamięci, jakby to była zasadnicza cecha, bez której nie sposób przeniknąć do jego wnętrza. Dopytuję o szczegóły, ale rozumiem, że chodzi o coś nieuchwytnego. Padają określenia: wdzięk, maniery, esprit, ale to już przecież cechy duchowe, a nie fizyczna uroda. Przeglądam fotografie, rysunki, obrazy. Na szczęście Jeleński przyjaźnił się z artystami. Największe wrażenie robią na mnie dwa albumy przechowywane w paryskim archiwum Leonor Fini. Malarka przygotowała je po śmierci Kota, to była jej praca żałoby. Miał w sobie lekkość, nie licującą z polskim charakterem, o ile jest coś takiego jak polski charakter - opowiadała Julia Hartwig. Lekkość nawiązywaniakontaktów, wchodzenia w relacje z nowymi ludźmi. Ale może jego największymatutem była umiejętność słuchania, która zjednywała ludzi. Rozmówca czuł się doceniony, uszanowany. We wspomnieniach o Jeleńskim pisarze przytaczali jegoopinie o ich własnej twórczości. Ale to nie wynikało tylko z ich egotyzmu. Przeglądali się w nim jak lustrze - mówi Renata Gorczyńska.

Powieść opowiada o dojrzewaniu i upadku młodego dekadenta Atanazego Bazakbala. Jego działania i wszelkie eksperymenty (narkotyczne, erotyczne, psychiczne) doprowadzają do samobójstwa jego żonę, zaś on sam popada w całkowitą zależność od Heli Bertz. Powieść stanowi również rozważania na temat przyszłości, studium dekadencji (upadek wartości, sekularyzacja, znużenie światem) i opis ówczesnego rozwoju społecznego, etapów rewolucji i tego w jaki sposób degraduje ona świat „pożerając własne dzieci” (w imię szczytnej idei niwelistycznej - staje się dyktaturą). Autor wyraża swoje przekonanie o końcu kultury indywidualistycznej.

Bycie nieuporządkowanym to łatwa pokusa, która skutecznie spowalnia życie duchowe chrześcijanina. Św. Ignacy był pewien, że Bóg nie przemawia do człowieka do czasu, do kiedy ten nie zdoła zaprowadzić spokoju w swoim sercu i uporządkować go. Dlatego założyciel jezuitów cenił milczenie, skupienie, wewnętrzne scalenie, zdolność do pokonywania rozproszeń oraz emocjonalne uporządkowanie, ponieważ decydowało to potem o postępie w miłości Jezusa. Sesja poświęcona jest rozpoznaniu najczęstszych nieuporządkowań i ich źródeł oraz ignacjańskim sposobom zaradzeniu im. Spis utworów 01-02 Konferencja 1: Zwietrzała sól i zgaszone światło 35?00? 03-05 Konferencja 2: Rozproszony uczeń Jezusa 64?00? 06-07 Konferencja 3: Siedem rozpraszających idoli cz. 1 39?00? 08-09 Konferencja 4: Siedem rozpraszających idoli cz. 2 43?00? 10-11 Konferencja 5: Pomoce ignacjańskiego uporządkowania 56?00? Zasada tantum quantum, o tyle o ile Zasada magis, czyli więcej Zasada wolności wewnętrznej 12-14 Konferencja 6: Stopnie uporządkowania i miłości Jezusa 62?00?

Jest bardzo mało ludzi, którzy przeczuwają, co Bóg uczyniłby z nich, gdyby zaparli się siebie i całkowicie oddali się Chrystusowi Panu, aby On ukształtował ich dusze w swych dłoniach. Ta genialna sentencja św. Ignacego Loyoli jest nie tyle poradnikiem duchowym, co zapisem jego doświadczenia z Bogiem. Prekursor duchowości ignacjańskiej był pewien, że głęboka przemiana duchowa dokonuje się w sercu ucznia Jezusa, który dobrowolnie rezygnuje z miłości własnej, ponieważ tylko w sercu rezygnującym z ukierunkowania na siebie inicjatywę przejmuje Bóg, który z miłością formuje swego sługę, przekształcając go wedle swej świętej woli. Święty Ignacy był tego najlepszym dowodem. Lista nagrań: 01. Wprowadzenie: Pokonany uczeń Jezusa – 08’00” 02-03. Konferencja 1: Co Bóg uczyniłby ze mną, gdybym…? – 38’00” 04-05. Konferencja 2: Fiołki pokory i upadły młyn – 47’00” 06-07. Konferencja 3: Żółte światło na drodze życia – 50’00” 08-09. Konferencja 4: Pielęgnowanie obecności Boga – 45’00” 10-11. Konferencja 5: Rozpałka serca w Emaus – 57’00” 12-13. Konferencja 6: Co przyniosę Panu w owym dniu? – 45’00” 14. Homilia 1: Piotrowa posługa miłości (J 21,15-19) – 14’00” 15. Homilia 2: Chcę, żeby pozostał aż przyjdę (J 21,20-25) – 21’00” 16. Homilia 3: Ignacjańska dyskrecja o Duchu Świętym (J 15,26-27; 16,12-15) – 14’00”

Szewcy. Naukowa sztuka ze „śpiewkami” w trzech aktach jest groteskowym dramatem modernistycznym należącym do kanonu literatury polskiej. Witkiewicz podjął w nim temat rewolucji i totalitaryzmu w czasach, kiedy nad Europą zawisły groźby komunizmu i faszyzmu. Bohaterami utworu są z jednej strony szewcy, skarżący się na trudy swojej pracy i głęboko przekonani, że są ofiarami krzywdy społecznej, a z drugiej strony ich ciemiężyciele: Robert Scurvy i jego „Dziarscy Chłopcy”. Roszczeniowa postawa prowadzi szewców od buntu do rewolucji, a wreszcie do przejęcia władzy i narzucenia rządów terroru. Jednak rywalizacja o władzę przynosi nowy przewrót, na czele którego stoi Hiper-Robociarz. Toruje on drogę do władzy towarzyszowi X i towarzyszowi Abramowskiemu. Katastroficzna a zarazem prorocza wizja przyszłego społeczeństwa, jaką kreśli Witkiewicz, mówi o mechanizacji relacji międzyludzkich i upadku cywilizacji. Lektura dla szkół średnich

Treść książki oraz dokładne, wyczerpujące opracowanie. Jest więc: ciekawie napisana biografia pisarza, kalendarium jego życia i twórczości, precyzyjnie określone: rodzaj i gatunek literacki utworu, szczegółowy plan wydarzeń, plan losów głównego bohatera, wyczerpująca charakterystyka postaci, interpretacja treści. Absolutną nowością jest indeks komentarzy do tekstu. Na marginesach poszczególnych stron oznaczone są fragmenty, w których jest mowa o czasie, miejscu akcji, poszczególnych bohaterach, najważniejszych wydarzeniach, scenach, opisach, motywach i symbolach występujących w książce. Spis tych informacji wraz z numerami odpowiednich stron pomoże łatwo odnaleźć potrzebny fragment i cytat.

Wydanie Szewców kompletne bez skrótów i cięć w treści. W tym wydaniu znajdziesz odpowiedzi na pytania z podręcznika - „pewniak na teście”, czyli wskazanie zagadnień, które zwykle pojawiają się w pytaniach z danej lektury we wszelkich testach sprawdzających wiedzę, a także w podręcznikach i na klasówkach. Zawiera bardzo szczegółowe streszczenie oraz drugie skrócone, ułatwiające szybkie przygotowanie się przed lekcją. Opracowanie zawiera plan wydarzeń, wnikliwie wyjaśnioną problematykę oraz szerokie charakterystyki bohaterów.

Najsłynniejsza powieść Stanisława Ignacego Witkiewicza Jak sam pisał są to: przeżycia bandy zdegenerowanych byłych ludzi na tle mechanizującego się życia. Erotyczno-intelektualny świat dekadencji przeżywający kryzys egzystencjalny pchany ku upadkowi przez nową ideę niwelizmu, rewolucji społecznej i dyktatury nowego człowieka. Jakże prawdziwa wizja upadku epoki i tego, co nadejdzie niebawem. Pisana w 1926 r. choć mniej szokuje dzisiaj ówczesną pornografią czy wyzwoleniem erotycznym, to zachwyca przenikliwością opisu przemian jakie nadejdą za paręnaście lat na świecie. Prawdziwie wizjonerski obraz historii pisany prawie sto lat temu. Pożegnanie jesieni to powieść intelektualna, filozoficzna, a jednocześnie psychologizująca, w której najważniejszą rolę odgrywają analizy stanów psychicznych, przemyślenia i dyskursy metafizyczne, egzystencjalne i historiozoficzne. Część odbiorców odczytywała ją podobnie jak wystawiane wcześniej utwory dramatyczne Witkacego: na poły groteskowa proza skłoniła ich do traktowania utworu jako autorskiej zabawy, szyderstwa i żartu. Inni przeciwnie, zauważyli, że jest to utwór pisany serio, ale krytykowali powieść za to, że jest to „osobista spowiedź autora” i dlatego jest tylko „pseudopowieścią”. Nieprzychylne przyjęcie Pożegnania jesieni nie zniechęciło Witkacego do napisania następnej powieści podobnego typu, Nienasycenia.

Lektura wraz opracowaniem to znakomita pomoc i inspiracja dla uczniów oraz nauczycieli. Tekst opatrzono wskazówkami interpretacyjnymi i hasłami ułatwiającymi nawigację po książce – dzięki nim łatwo znaleźć potrzebny w trakcie omawiania lektury fragment, zgromadzić materiały do wypracowań i ustnych wypowiedzi, zapamiętać najważniejsze informacje i utrwalić znajomość lektury. Zamieszczone na końcu książki opracowanie podporządkowano podstawie programowej. Zawiera ono ciekawy biogram autora, streszczenie, mapę mentalną, najważniejsze zagadnienia omawiane na lekcjach, a także wiele inspirujących informacji, podpowiedzi i zadań, dzięki którym czytanie lektury staje się twórczą przygodą. Opracowanie powstało pod kierunkiem Katarzyny Zioły-Zemczak, nauczycielki języka polskiego z bogatym doświadczeniem w pracy z dziećmi i młodzieżą, wieloletniej doradczyni metodycznej, a obecnie konsultantki ds. języka polskiego pracującej na co dzień z nauczycielami.

Lektura wraz opracowaniem to znakomita pomoc i inspiracja dla uczniów oraz nauczycieli. Tekst opatrzono wskazówkami interpretacyjnymi i hasłami ułatwiającymi nawigację po książce – dzięki nim łatwo znaleźć potrzebny w trakcie omawiania lektury fragment, zgromadzić materiały do wypracowań i ustnych wypowiedzi, zapamiętać najważniejsze informacje i utrwalić znajomość lektury. Zamieszczone na końcu książki opracowanie podporządkowano podstawie programowej. Zawiera ono ciekawy biogram autora, streszczenie, mapę mentalną, najważniejsze zagadnienia omawiane na lekcjach, a także wiele inspirujących informacji, podpowiedzi i zadań, dzięki którym czytanie lektury staje się twórczą przygodą. Opracowanie powstało pod kierunkiem Katarzyny Zioły-Zemczak, nauczycielki języka polskiego z bogatym doświadczeniem w pracy z dziećmi i młodzieżą, wieloletniej doradczyni metodycznej, a obecnie konsultantki ds. języka polskiego pracującej na co dzień z nauczycielami.

Prezentujemy klasykę literatury polskiej i światowej w starannym wydaniu z przypisami i ilustracjami. To książka, którą warto mieć w swojej domowej biblioteczce i do której warto wracać.

Być może niniejszy tom dzieł zebranych Witkacego powinien mieć tytuł Małe pisma, zgodnie z przewidywaniem autora, który dedykując wiersz Kobra kuzynce Dziudzi, dodał z właściwą sobie autoironią, że wiersz pochodzi z Małych pism, będących częścią Dzieł pośmiertnych. Tom zawiera m.in. reportaże (z tropików i opisujący pierwszy lot samolotem), felietony, wiersze, wywiady, Papierek lakmusowy, legendarny pseudofachowy artykuł Polepszenie na rynku dykt i fornierów oraz rozprawę Ogólna podstawa krytyki poglądów Koła Wiedeńskiego i pokrewnych.

Niedokończona, ostatnia powieść Witkacego Przyjaźń dwóch głównych bohaterów, Izydora i Marcelego, zostaje wystawiona na próbę, gdy jeden żeni się z byłą partnerką drugiego. Fabuła jest jednak tylko pretekstem do snucia rozważań nad sensem historii, rolą sztuki i filozofii. Witkacy prezentuje tu swój specyficzny system filozoficzny, poddaje krytyce czołowych polskich intelektualistów dwudziestolecia międzywojennego, a także realizm w literaturze i sztuce.

Debiutancka powieść Witkacego, której inspiracją był jego burzliwy romans z wybitną aktorką, Ireną Solską – niewydana za życia autora z powodów osobistych oraz dlatego, że zawiera śmiałe sceny erotyczne. Dla tytułowego Bunga, początkującego artysty, kobieta artystka jest obietnicą wtajemniczenia w dziwne i niezwykłe misteria metafizyczne. Bungo pożąda Akne, śpiewaczkę operową, pragnąc posiąść ją nie tylko fizycznie, ale i duchowo. Młodzieńcza miłość kształtuje subiektywny obraz wyidealizowanej kochanki jako bóstwa, tłamszonego przez otoczenie. To prowadzi do urojonego wyobrażenia siebie jako wybawcy. Wizja ukochanej i własnej roli zmienia się w zderzeniu z rzeczywistością. Bohater stacza się i przeobraża zgodnie z oczekiwaniami Akne, przyoblekając maskę tyrana, brutala i sadysty.