Matki, które nie potrafią kochać. Uzdrawiający poradnik dla córek

Mamo, gdzie byłaś? Patrzyłaś, lecz mnie nie widziałaś. Twoje ciepło nigdy nie ogarnęło mojego dziewczęcego serca. Dlaczego się rozminęłyśmy, Mamo? Gdzie byłaś? Czy to przeze mnie? Czasem wypieramy z naszej świadomości ból i gniew, bojąc się skonfrontować z prawdą na temat niedostatków naszej matki, a to właśnie relacja z nią pozytywnie kształtuje lub deformuje nasze dorosłe życie. Być może masz problemy w relacjach z innymi ludźmi. Być może starasz się zaspokoić głód matczynej miłości i wciąż potrzebujesz troskliwej opieki z dzieciństwa. Być może masz problemy z poczuciem własnej wartości i wiarą w siebie, bo rzadko słyszałeś słowa „kocham cię, jesteś dla mnie kimś wyjątkowym, jestem przy tobie...” Jako dorosłe dziecko niedostępnej emocjonalnie matki możesz nie potrafić określić dokładnie, czego brakuje ci w życiu. Psychoterapeutka Jasmin Lee Cori pomoże ci lepiej zrozumieć zarówno postępowanie twojej matki jak i wyleczyć ukryte rany niedostatecznego dzieciństwa. W swojej książce podpowie ci m.in.: • czym jest „deficyt matki” i dlaczego twoja matka nie była w stanie dać ci w dzieciństwie miłości, • jak odnaleźć dziecko w sobie i wypełnić „matczyną lukę”, • czym jest zaniedbanie i przemoc emocjonalna i jak sobie z nimi radzić w dorosłym życiu, • jak uzdrowić „pomatczyne” rany i zadbać o szczęśliwszą przyszłość dla siebie (i być może dla swoich dzieci). Dzięki praktycznym ćwiczeniom zawartym w książce możesz uzdrowić swoje wewnętrzne niekochane dziecko i stać się silnym a jednocześnie czułym dorosłym – uwierz, że ta droga jest warta przebycia! Jasmin Lee Cori, jest licencjonowaną psychoterapeutką specjalizującą się w pracy z dorosłymi, którzy doświadczyli molestowania i zaniedbywania w dzieciństwie. Doświadczenie nabyte w trakcie praktyki klinicznej łączy z wiedzą z dziedziny neuronauki. Wykładała psychologię w szkołach wyższych i szkołach dla profesjonalnych terapeutów. Jest autorką licznych artykułów i pięciu książek, w tymHealing From Trauma.

Pacjenci Susan Forward to ludzie, skatowani przez własnych rodziców. Fizycznie bądź psychicznie Krytykowani, dręczeni okrutnymi żartami, przygniatani winą, napastowani seksualnie, czy... rozpaczliwie ochraniani. Niewielu z nich przed podjęciem terapii zdawało sobie sprawę z tego, że zostali zniszczeni destrukcyjnym wpływem „toksycznych” rodziców, umiejętnie zaszczepiających w dziecku wieczną traumę, poczucie znieważenia i poniżenia. Mają zachwiane poczucie własnej wartości prowadzące do samoniszczących zachowań. Zawsze, nawet niezależnie od faktycznych zasług, czują się bezwartościowi, niezależnie od kochającego partnera – niekochani, niezależnie od życiowego powodzenia – nieprzystosowani. Uczucia te wynikają w znacznej mierze z faktu, że jako dzieci zostali pozbawieni wiary w siebie i wpędzeni w poczucie winy. A stając się dorosłymi, nie potrafią zrzucić tego ciężaru, co odbija się na każdym aspekcie ich życia.

Matka automatycznie kojarzy się nam z troskliwą miłością, serdeczną bezinteresownością i ciepłem rodzinnego domu. Nie każdej z nas jednak dane było mieć taką mamę. Niekiedy ta teoretycznie najbliższa nam osoba jest tak zaabsorbowana sobą, że cały rodzinny świat kręci się wokół niej i jej własnych niespełnionych potrzeb, frustracji czy ambicji. Córka nie nabywa wówczas naturalnego poczucia własnej wartości i nie ma szans, by harmonijnie budować odrębną osobowość. Odczuwa niewyjaśnioną pustkę i smutek, ma trudności z rozumieniem własnych i cudzych emocji, nie umie przyjmować i dawać miłości, a w efekcie – sabotuje siebie i całe swoje życie. To negatywne dziedzictwo psychologiczne można przerwać, odzyskując kontakt z własnymi autentycznymi emocjami. Psychoterapeutka Karyl McBride, która sama zmagała się z narcystycznym dziedzictwem matki, a w swej karierze pomogła setkom pacjentek, przedstawia w swej książce drogę zrozumienia i przebaczenia, która doprowadzi zagubione córki do zdrowia emocjonalnego.

Zadbaj o swoje wewnętrzne dziecko to książka, która pomogła setkom tysięcy dorosłych dzieci z rodzin dysfunkcyjnych odkryć swoje prawdziwe „ja” i wieść satysfakcjonujące życie. Nie potrafisz doceniać własnych dokonań? Doświadczasz wewnętrznej pustki i niewyjaśnionego smutku? Nie umiesz mówić o swoich uczuciach? Robisz wszystko, by pokazać światu, że dasz sobie radę? Te trudności, najprawdopodobniej, biorą się z twojego dzieciństwa. Być może należysz do osób DDD, czyli dorosłych dzieci z rodzin dysfunkcyjnych, wśród których znajdują się osoby DDA, czyli: dorosłe dzieci alkoholików. Dysfunkcje w rodzinie mogą obejmować inne uzależnienia rodzica, niż alkoholizm, między innymi: pracoholizm, skłonność do stosowania przemocy i rozbudowanego systemu kar, zbytnią kontrolę, chłód emocjonalny, nadopiekuńczość i wiele innych. Dziecko wychowane w takim domu wypracowuje obronne mechanizmy przetrwania, odcina się od własnych uczuć, blokuje w sobie radość oraz spontaniczność, zaprzecza własnej krzywdzie. Zaopiekuj się zalęknionym i zranionym dzieckiem w sobie. Pozwól mu wyjść dojść do głosu i daj mu dorosnąć. Doktor Charles L. Whitfield w trakcie wielu lat praktyki odkrył, że nawiązując relację ze swoim wewnętrznym dzieckiem, możemy je uwolnić i usunąć trudności, które nas blokują. Dzięki przeżywaniu emocji i uleczeniu dawnych ran, przestajemy postrzegać teraźniejszość wyłącznie w kategoriach cierpienia. Kiedy nasze motywy są tożsame z prawdziwym „ja”, możemy odczuwać ból, zranienia, smutek, poczucie winy, złość, i mimo to czuć, że uczucia nas nie przytłoczą. Możemy też czuć radość, zadowolenie, szczęście, natchnienie, a nawet ekstazę. Kiedy przestajemy zaprzeczać emocjom i zaczynamy je w końcu przeżywać, czujemy się kompletni, na właściwym miejscu, prawdziwi, spełnieni i zdrowi.

Autorzy bestsellerowych książek Oswoić narkomana i Pułapki przyjemności skupiają się na problemie trudnej relacji z matką. Starają się odpowiedzieć na pytania: Jaka jest toksyczna matka? Jakie mechanizmy stosuje? Jak się zachowuje i jaki ma to wpływ na nas i nasze funkcjonowanie w dorosłym życiu? Jak z nią postępować? Jak się bronić przed jej wpływem i ustalać granice? Czy wreszcie – w jaki sposób można uwolnić się od niesprzyjającej nam relacji i poczucia winy?

Wznowienie książki, która jest wysoko cenioną pomocą w terapii psychologicznej, zwłaszcza w ruchu Anonimowych Alkoholików. Autor uświadamia nam, jak krzywdy z okresu dzieciństwa i dorastania mogą wpływać na problemy, z jakimi borykamy się w dorosłym życiu. Pokazuje to na autentycznych życiorysach i własnej historii: dorastania w rodzinie dysfunkcyjnej, swojego alkoholizmu i trudnego poszukiwania drogi życiowej. Książka zawiera różne techniki terapeutyczne: kwestionariusze, medytacje, afirmacje, pisanie listów, a także wiele innych ćwiczeń, które pozwolą nam pozbyć się bolesnych urazów z przeszłości, poczucia winy, wstydu, złości, niskiej samooceny. Pokonując ograniczające schematy myślenia i ból emocjonalny, będziemy mogli: podejmować nowe wyzwania i przedsięwzięcia, które dają satysfakcję i spełnienie; nawiązywać konstruktywne, twórcze relacje z ludźmi; tworzyć radosne, udane związki uczuciowe; radzić sobie w codziennych sytuacjach, które dotąd wywoływały poczucie winy czy złość; odnaleźć nową radość i energię życia i z ufnością patrzeć w przyszłość.

Poznaj sposób na pokonanie traumy i trudnych doświadczeń z dzieciństwa. Osoby wychowywane przez niedojrzałych emocjonalnie, niedostępnych i egoistycznych rodziców często doświadczają utrzymujących się uczuć złości, samotności, zdrady i porzucenia. W dzieciństwie ich potrzeby emocjonalne nie były zaspokajane, a zachowanie rodziców wymuszało wzięcie na siebie odpowiedzialności w stopniu odpowiednim dla dorosłych. Autorka tej przełomowej książki udowadnia, że można sobie poradzić nawet z trudną przeszłością i zacząć się cieszyć życiem. Lindsay Gibson dzieli trudnych rodziców na cztery typy i ujawnia destrukcyjny wpływ, jaki wywierają na psychikę i życie emocjonalne swoich dzieci. Opierając się na licznych przykładach, pokazuje, jak wyleczyć cierpienie wynikające z przeszłych doświadczeń oraz jak odzyskać swoje prawdziwe „ja”. Książka ta uczy, w jaki sposób kontrolować reakcje na zachowania niedojrzałych rodziców i unikać rozczarowań, a także budować nowe, pozytywne relacje. To doskonała pozycja zarówno dla osób chcących poradzić sobie z trudnym dzieciństwem, jak i specjalistów – psychologów i psychoterapeutów. Lindsay C. Gibson jest psychologiem klinicznym prowadzącym praktykę prywatną. Specjalizuje się w terapii indywidualnej skierowanej do dorosłych dzieci niedojrzałych emocjonalnie rodziców. Jest autorką książki Who You Were Meant to Be, a także publicystką czasopisma „Tidewater Women”. W przeszłości pracowała jako wykładowca psychologii w College of William and Mary oraz na uniwersytecie Old Dominion. Gibson mieszka i pracuje w Virginia Beach w stanie Wirginia.

Pacjenci Susan Froward to ludzie, skatowani przez własnych rodziców. Fizycznie bądź psychicznie. Krytykowani, dręczeni okrutnymi żartami, przygniatani winą, napastowani seksualnie, czy... rozpaczliwie ochraniani. Niewielu z nich przed podjęciem terapii zdawało sobie sprawę z tego, że zostali zniszczeni destrukcyjnym wpływem „toksycznych” rodziców, umiejętnie zaszczepiających w dziecku wieczną traumę, poczucie znieważenia i poniżenia. Mają zachwiane poczucie własnej wartości prowadzące do samoniszczących zachowań. Zawsze, nawet niezależnie od faktycznych zasług, czują się bezwartościowi, niezależnie od kochającego partnera – niekochani, niezależnie od życiowego powodzenia – nieprzystosowani. Uczucia te wynikają w znacznej mierze z faktu, że jako dzieci zostali pozbawieni wiary w siebie i wpędzeni w poczucie winy. A stając się dorosłymi, nie potrafią zrzucić tego ciężaru, co odbija się na każdym aspekcie ich życia

Tłumaczenie: Trzebiatowska Małgorzata

O tym, jak strata, która jest w naszym życiu nieunikniona, wzmacnia nas i zmienia. Doświadczenie straty towarzyszy nam w życiu bardzo często. Strata to nie tylko śmierć najbliższych, ale również rozłąka i rozstanie z tymi, których kochamy, świadoma i nieświadoma utrata romantycznych marzeń oraz niemożliwych do spełnienia oczekiwań, a także zaakceptowanie tego, co nieuniknione. Judith Viorst w swojej klasycznej książce dowodzi, że doświadczamy straty: • już w momencie narodzin, gdy opuszczamy ciało matki, przestając być jej częścią i stopniowo stając się oddzielnym „ja”, • gdy uświadamiamy sobie, że nasza władza i możliwości są ograniczone i że musimy ustąpić przed tym, co zakazane i co niemożliwe do spełnienia, • gdy musimy zrezygnować z marzeń o idealnych związkach między ludźmi i zastąpić je naszą rzeczywistością więzi niedoskonałych, • w drugiej połowie naszego życia, gdy ostatecznie rozumiemy, jak kruche ono jest, i przyjmujemy do wiadomości, że wszystko ma swój kres. Autorka przekonuje, że radzenie sobie z naszymi stratami pomoże nam wzmocnić się emocjonalnie i psychicznie. Uświadomienie sobie, w jaki sposób strata ukształtowała nasze życie, może stać się początkiem mądrej i rodzącej nadzieję zmiany. „Mądrość jest zwykle zdobywana kosztem wielkiego bólu, ale Judith Viorst napisała tę książkę tak dowcipnie i tak dobrze, że czyni nas mądrymi prawie bezboleśnie. To, co musimy utracić to wspaniała książka” – Harold S. Kushner, autor książki Kiedy złe rzeczy zdarzają się dobrym ludziom. „Z mądrością, współczuciem i dowcipem Judith Viorst analizuje etapy naszego życia, w tym bolesną utratę bliskości z matkami, labirynty małżeństwa, a nawet różne formy śmierci” – Benjamin Spock. „Nie bierz tej książki do wanny; jest zbyt naładowana elektrycznością. Nie pożyczaj jej przyjacielowi, nigdy jej nie odzyskasz. Ale nie krępuj się płakać, śmiać się i dziwić się odwadze Judith Viorst, by stworzyć książkę o tak potężnej inteligencji i współczuciu. W książce To, co musimy utracić Viorst daje nam – między innymi – siebie. Jej strata, nasz zysk” – Phillis Theroux. Judith Viorst jest autorką książek dla dzieci i dorosłych. Wydała kilka tomików wierszy. Absolwentka Waszyngtońskiego Instytutu Psychoanalizy oraz Uniwersytetu Rutgersa. Jej książka To, co musimy utracić, wydana w 1986 roku, utrzymywała się przez prawie dwa lata na liście bestsellerów „The New York Timesa”. Uniwersalność i ponadczasowość treści w niej zawartych są bezcenną lekcją pokory wobec życia.

Matka automatycznie kojarzy się nam z troskliwą miłością, serdeczną bezinteresownością i ciepłem rodzinnego domu. Nie każdej z nas jednak dane było mieć taką mamę. Niekiedy ta teoretycznie najbliższa nam osoba jest tak zaabsorbowana sobą, że cały rodzinny świat kręci się wokół niej i jej własnych niespełnionych potrzeb, frustracji czy ambicji. Córka nie nabywa wówczas naturalnego poczucia własnej wartości i nie ma szans, by harmonijnie budować odrębną osobowość. Odczuwa niewyjaśnioną pustkę i smutek, ma trudności z rozumieniem własnych i cudzych emocji, nie umie przyjmować i dawać miłości, a w efekcie - sabotuje siebie i całe swoje życie. To negatywne dziedzictwo psychologiczne można przerwać, odzyskując kontakt z własnymi autentycznymi emocjami. Psychoterapeutka Karyl McBride, która sama zmagała się z narcystycznym dziedzictwem matki, a w swej karierze pomogła setkom pacjentek, przedstawia w swej książce drogę zrozumienia i przebaczenia, która doprowadzi zagubione córki do zdrowia emocjonalnego. Nowe wydanie bestsellerowej książki Nigdy dość dobra.

Książka po raz pierwszy ukazała się w 1979 roku i cały czas uznawana jest za najgłośniejszy bestseller Alice Miller Jest to niezwykle poruszające studium dyskretnej toksyczności rodziców i opiekunów, którzy swoim dzieciom zapewnili [pozornie] szczęśliwe dzieciństwo w pędzie do doskonałości i nieustannych sukcesów. Czy odkrywając zranienia, których doświadczyliśmy w dzieciństwie, zdołamy dotrzeć do naszego prawdziwego Ja? Czy kiedykolwiek potrafimy w pełni wyzwolić się od iluzji, którymi wypełnione jest życie każdego z nas? Czy odkryjemy siebie, by w ten sposób zyskać nową, pełną wolności przestrzeń? To jedyna droga do odzyskania utraconej integralności i skorygowania postawy wobec siebie i życia.