Maleńka

Skończyła się wojna. Anna ma prawie 13 lat. Mieszka w Tilsti z rodziną biologicznego ojca, która nadała jej imię Elise. Jest dobrze traktowana. Mimo prób całkowitego zniemczenia i przekonania, że matka nie żyje, Hoffenbergom nie udało się do końca wyprzeć z pamięci dziecka polskiej przeszłości. Zimą 1945 roku do Prus wchodzi Armia Czerwona. Hoffenbergowie nie zdążyli uciec. Giną. Umiera zgwałcona przez Sowietów żona Klausa, a rodzeństwo nie wraca z wyprawy po żywność. Anna szybko pojmuje, że w zdobytym przez wroga, obróconym w gruzy i głodnym mieście, w którym szerzy się terror Sowietów, przeżyje tylko ten, kto jest sprytniejszy. Nie dać się zabić, znaleźć bezpieczne schronienie i zdobyć cokolwiek do jedzenia - to najważniejsze cele zaradnej trzynastolatki. Tuż po wojnie, w sowieckich już Prusach Wschodnich ukrywały się w lasach tysiące niemieckich sierot. Później nazwano je „wilczymi dziećmi"”. W poszukiwaniu chleba, ryzykując, że zostaną zastrzelone przez sowieckich żołnierzy, przekradały się na Litwę, by szukać pracy u tamtejszych chłopów. Anna sama próbuje dotrzeć do Wilna, które pamięta z wczesnego dzieciństwa, żeby odnaleźć kogoś z polskiej rodziny albo ciocię Ester. Wioletta Sawicka – urodziła się i mieszka na Warmii. Z wykształcenia jest pedagogiem, ale zawodowo realizuje się jako dziennikarka. Jej specjalnością są reportaże. Wyciszenia od zgiełku życia szuka w warmińskich lasach i w Bieszczadach, które niezmiennie ją fascynują. Autorka dziesięciu powieści.

Oparta na faktach opowieść o pierwszej dyplomowanej lekarce praktykującej na ziemiach polskich. Koniec lat 70. XIX wieku. Anna Tomaszewicz po zakończeniu studiów medycznych na Uniwersytecie w Zurychu wraca do Warszawy z zamiarem otwarcia praktyki. Jest utalentowana, pełna zapału, ma na koncie doskonale przyjęte przez środowisko publikacje naukowe, chce pomagać ludziom. Ale Towarzystwo Lekarskie, do którego zgłasza się niedługo po przyjeździe, widzi w niej przede wszystkim kobietę – kogoś, kto nigdy nie powinien leczyć. Anna cały czas jednak uparcie dąży do celu i po to, by nostryfikować dyplom i w końcu móc pracować w zawodzie, gotowa jest udać się choćby do samego cara. Tymczasem w stołecznych domach i szpitalach szerzą się choroby powodowane przez wszechobecny brud i nieprzestrzeganie zasad higieny. Zalecenia Josepha Listera, inicjatora antyseptyki, nawet jeśli znane, są ignorowane i wykpiwane przez większość lekarzy i personel medyczny. Po przytułkach i kamienicach jak dziki ogień rozprzestrzenia się gruźlica, a na salach operacyjnych wielu pacjentów umiera, mimo udanych zabiegów. Żniwo zbiera też gorączka połogowa – przypadłość, na którą doktor Anna zwracała szczególną uwagę. W tkankę powieści Grabowska wplata historie postaci, które miały przełomowy wpływ na dzieje medycyny: Elizabeth Blackwell, Louisa Pasteura, Wilhelma Röntgena czy Charlesa Darwina.

Janusz Majewski – reżyser, pisarz ceniony przez czytelników i gremia jurorskie – tym razem zabiera nas w podróż. Podróż życia. Nie dla oszałamiających widoków za oknami ekskluzywnego Glacier Expressu. Malownicza Szwajcaria jest zaledwie tłem, pretekstem do spotkania przyjaciół. Karola, w którego mistrzowskich ripostach rozpoznać można samego Autora (elementy autobiograficzne świetnie łączą się z fikcją literacką), i Maxa, który po wydarzeniach ’68 roku wyemigrował z Polski, ale nigdy nie przestał żyć jej sprawami. To podróż do wspomnień z dzieciństwa, do zaczarowanego Lwowa i Kresów – utraconej Atlantydy. Do lat młodości spędzonej w Krakowie. Do pierwszych (drugich, trzecich…) miłości, do absurdów życia (nie tylko w PRL-u). Bo to właśnie Życie jest głównym bohaterem książki. Życie, które przyjdzie pożegnać. Z żalem czy z ulgą? – zastanawiają się dwaj starsi panowie, przypominający chwilami bohaterów słynnego kabaretu, to filozofów z Nalewek; to greckich stoików, to znów lwowskie baciary. Rozmowa o Życiu? I już? Nie! Zbrodnia?! Oczywiście, nawet dwie! Miłość? Też niejedna. Namiętności – i to nie tylko we wspomnieniach. Ile może się wydarzyć, gdy o 9.15 do Glacier Expressu wsiądzie dwóch prawdziwych miłośników życia?

William Wisting jest na urlopie, gdy pewnego dnia wyciąga ze skrzynki list. W białej kopercie znajduje się tylko kartka papieru z jedną linijką tekstu: 12–1569/99. Jest to sygnatura akt sprawy, która prowadzi komisarza do zbrodni popełnionej ponad piętnaście lat wcześniej. Latem 1999 roku zaginęła Tone Vaterland, wracając na rowerze do domu z pracy w Bamblegrillen. Dwa dni później znaleziono jej zwłoki. Sprawa została wyjaśniona, ale najwyraźniej ktoś chce, żeby Wisting spojrzał na nią świeżym okiem. Komisarz zagłębia się w akta sprawy i trafia na coś, co ukazuje ją w nowym, przerażającym świetle. Komisarz doświadczył już tego wielokrotnie: powrót do starej sprawy zawsze powoduje nieoczekiwany zwrot akcji.

„Hipis to człowiek, który poszukuje i nie zgadza się na krzywdę innych, ani na porządek rzeczy, który sprawia innym przykrość, rozumiesz?” – pytał tata, a ja baaaardzo powoli mu potakiwałem. – „Dotyczy to nie tylko ludzi, ale zwierząt i roślin też”. „A jeśli hipis sam sobie robi krzywdę?” – miałem trzynaście lat, kiedy zadałem tacie to pytanie. Wolność od konwenansów, reżimu, ciasnych zasad i kołnierzyków. Ucieczka w sztukę, naturę, w drogę, dragi, w cokolwiek. A potem...? Tomek od lat nie chce znać swego ojca. Jacek wciąż mieszka w głuszy jak jego rodzice. Anka, matka dwojga małych dzieci, potrzebuje w swym życiu przede wszystkim porządku. Małgosia, niegdyś „królowa wędrówek”, zmieniła życie hipiski na zen. Iza Klementowska prowadzi nas przez trzy kontynenty, żeby odpowiedzieć na pytanie, jak ruch hipisowski wpłynął na życie dzieci kwiatów, a przede wszystkim ich dzieci i wnuków. Co o swej młodości w oparach marihuany sądzą dawni hipisi i jak potoczyły się ich losy? Czy ich córki i synowie, wychowywani „na luzie”, bez rygorów, a czasem nawet bez chodzenia do szkoły, przejęli system wartości rodziców? W jaki sposób wychowują teraz swoje dzieci? Czy cena wolności nie okazała się zbyt wysoka? Iza Klementowska – reporterka i dziennikarka, publikowała m.in. w „Dużym Formacie” Gazety Wyborczej, „Wysokich Obcasach Extra”, „Newsweeku”, „Polityce”, „Machinie”, „National Geographic”, „Sukcesie”, „Bluszczu” i „Nowym Dzienniku” (Nowy Jork). Jej teksty ukazały się również w antologiach Swoją drogą, Pytania, których się nie zadaje, Odwaga jest kobietą, Twarze sukcesu. Zespół Downa. Autorka książek Samotność Portugalczyka (wyd. Czarne, nominacja do Nagrody im. Teresy Torańskiej), Minuty. Reportaże o starości (DW PWN, nominacja do nagrody Radia Wrocław Emocje), Szkielet białego słonia (wyd. Czarne, nominacja do nagrody Radia Wrocław Emocje, nominacja do nagrody Travelery 2017), Skóra. Witamy uchodźców (wyd. Karakter, nominacja do nagrody im. Beaty Pawlak za rok 2019).

Błyskotliwy zbiór dowcipnych, zjadliwych felietonów pióra Fran Lebowitz, gwiazdy dokumentalnego miniserialu Netfliksa „Udawaj, że to miasto” w reżyserii Martina Scorsese. Lebowitz bierze na celownik swojego ciętego humoru wszystko – od dzieci („rzadko dysponują sensowną gotówką, którą można by od nich pożyczyć”) przez rozmowy o seksie („gdyby twoje fantazje erotyczne kogoś interesowały, już dawno nie byłyby fantazjami”) po nowojorskich kamieniczników („świętym obowiązkiem każdego kamienicznika jest utrzymywanie w budynku odpowiedniej liczby karaluchów”). Jej stosunek do pracy to świetna odtrutka na współczesną wyczerpującą kulturę samodoskonalenia („13.40 -- Myślę, czy by nie wstać, dochodzę jednak do wniosku, że nagły ruch mógłby mi zaszkodzić. Jeszcze trochę czytam i sobie popalam”). Fran Lebowitz jest żywą legendą Nowego Jorku. Przyjechawszy do tego miasta przeszło pięćdziesiąt lat temu, szybko wyrobiła sobie markę jako felietonistka założonego przez Andy'ego Warhola miesięcznika „Interview”, z czasem opublikowała też dwa bestsellerowe zbiory tekstów. Należy do najbardziej przenikliwych komentatorów amerykańskiego życia społecznego, jest cenioną mówczynią, ikoną stylu, wytrawną ironistką i flanerką. „To, co przyjęło się nazywać kulturalną rozmową, zazwyczaj nie ma wiele wspólnego ani z kulturą, ani z rozmową”. „Nie wszystkie dzieci boże są piękne. Większość dzieci bożych w ogóle nie powinna wychodzić do ludzi”. „Pomyśl, zanim coś powiesz. Poczytaj, zanim coś pomyślisz”.

Lato w pensjonacie na wzgórzu trwa. Patrycja, Klaudia i Martyna postanawiają wspólnymi siłami rozkręcić na nowo rodzinny biznes. Relacje pomiędzy siostrami stopniowo się poprawiają, a ich ojciec wraca do zdrowia. Każda z kobiet mierzy się jednak z własnymi problemami. Patrycja, która ma za sobą traumatyczne małżeństwo, boi się zaangażowania w związek z Sewerynem. Kiedy dowiaduje się, że mężczyzna ma córkę, postanawia się wycofać. Martyna jest w ciąży, której nie planowała, z mężczyzną, z którym nie chce mieć nic wspólnego. Myśl o tym, że miałaby zostać samotną matką, wydaje jej się absurdalna. Klaudia wierzy, że jej kochanek rozwiedzie się dla niej, ale nie jest do końca przekonana, czy to mężczyzna, z którym chce spędzić resztę życia. Wszystkie trzy stoją przed ważnymi życiowymi decyzjami. Czy siostry będą dla siebie nawzajem wsparciem? Czy bieszczadzki pensjonat okaże miejscem, w którym odnajdą spokój?

Ekstrawagancka Madison i skromna Lilian różniły się niemalże wszystkim, więc ich zażyła przyjaźń była dla całej szkoły wielkim zdumieniem... Sięgnij po Nic tu po was i poznaj historię niezwykłej, młodzieńczej znajomości, która odmienia dorosłe życie kobiet! Lilian zupełnie nie pasuje do elitarnej szkoły, gdzie bogactwo, plotki i okrucieństwo są na porządku dziennym. Odnaleźć się w takim środowisku pomaga jej Madison - bogata i atrakcyjna dziewczyna, po której nikt się nie spodziewa, że będzie rozmawiać z Lilian dłużej niż kilka minut. Staje się jednak inaczej - obie dziewczyny połączy zażyła przyjaźń, która zacznie słabnąć dopiero, gdy Lilian zostanie zmuszona do opuszczenia liceum. Wiele lat później dorosłą już Lilian zaskakuje nietypowy list od Madison. Kobieta prosi przyjaciółkę, by pomogła jej w opiece nad dziećmi, które trapi niewytłumaczalna przypadłość. Gdy odczuwają silne emocje, ich ciało zaczyna trawić ogień. Lilian uważa to jedynie za wymyślny żart, lecz wkrótce musi zmierzyć się z prawdą i zadbać o to, by niepokorne dzieci nie były narażone na samozapłon... Nie pomaga w tym ich ojciec – mężczyzna oschły i poświęcający się swojej wymagającej pracy. Lilian odkrywa, że w tym dziwnym domu znalazła to, czego zawsze szukała. Staje się wdzięczna Madison za możliwość poznania dzieci, które na nowo ją uzdrowiły. Jaka jest ich tajemnica?

Czterdzieści trzy ciosy nożem. Tak pożegnała się z życiem Róża Englot. Obok otwartych ran na jej ciele sprawca pozostawił coś jeszcze – klucz. Gdy mąż kobiety, skazany za to brutalne zabójstwo, kończy odsiadywać wyrok, w warszawskiej kamienicy rozgrywa się kolejna tragedia. Z balkonu na siódmym piętrze w niewyjaśnionych okolicznościach wypada teściowa Englota. Kobieta ginie na miejscu. Szybko okazuje się, że do zdarzenia doszło podczas przepustki skazanego. Brakuje jednak niezbitych dowodów, które pozwoliłyby na postawienie mu zarzutów. Hubert Meyer na prośbę prokurator Weroniki Rudy przyjeżdża do Warszawy, by jej pomóc w tej trudnej sprawie. Rudy uważa, że to zabójstwo na tle finansowym. Wiele jednak wskazuje na to, że rzecz jest bardziej skomplikowana, ma swój początek siedemnaście lat wcześniej i wiąże się z zaginionymi wtedy kobietami. Hubert jak zwykle działa po swojemu – szybko, niekonwencjonalnie, profesjonalnie. Ale tym razem sam ledwie ujdzie z życiem, a co więcej, stanie się jednym z głównych podejrzanych. Co oznacza klucz pozostawiony na ciele Róży Englot jest wskazówką czy przestrogą? Czy Meyer dotarł za blisko prawdy? Czy zagroził komuś ważnemu? Kto jest sprzymierzeńcem, a kto wrogiem?

Idziesz do więzienia i Kobiety bez litości to kwintesencja kryminalnych opowiadań, w których sekrety i zdrada prowadzą do makabrycznej zemsty. To Camilla Läckberg jaką wszyscy uwielbiamy! Idziesz do więzienia: Czworo młodych ludzi świętuje Nowy Rok w luksusowej willi nad jeziorem pod Sztokholmem. To najlepsi przyjaciele, podobnie jak ich rodzice, którzy urządzają przyjęcie w willi obok. Mają oni wszystko, ale noszą też swoje mroczne tajemnice, których nikomu nie zdradzili. Nawet sobie nawzajem. Kiedy gra w Monopoly się kończy, a stawka wzrasta, sekrety powoli zaczynają wychodzić na jaw i odsłania się skomplikowany plan… Kobiety bez litości: Ingrid zrezygnowała z kariery, aby wesprzeć męża. Niedługo potem dowiaduje się, że ten ma romans. Birgitta pomija wizyty lekarskie. W ten sposób nikt nie odkryje siniaków, które zostawia jej mąż. Victoria porzuciła swoje życie w Rosji, aby poślubić mężczyznę poznanego przez internet. Tylko on nie jest taki, jak sobie wyobrażała. Wszystkie te kobiety postanawiają wziąć sprawy w swoje ręce. Czy jedynym wyjściem będzie zbrodnia doskonała?

Najnowsza książka mistrza gatunku Billy Summers jest najlepszy w swoim fachu. Eliminuje ludzi, ale tylko tych naprawdę złych. Był snajperem w Iraku, więc zna się na rzeczy i zawsze strzela celnie. Tym razem przyjmuje ostatnie zlecenie. Czas w końcu na zasłużoną emeryturę. Niestety, coś idzie nie tak… A nawet wszystko. Stephen King (ur. 1947) napisał ponad pięćdziesiąt książek – wszystkie zyskały status światowych bestsellerów, a wśród nich Lśnienie (1998), Miasteczko Salem (1998), Misery (2004) i Pod kopułą (2010). Powieści Kinga osiągnęły rekordowe nakłady (na całym świecie wydano ponad trzysta milionów jego książek), przetłumaczono je na przeszło 30 języków. Stephen King mieszka w stanie Maine z żoną, powieściopisarką Tabithą King.

Odważna i bezkompromisowa powieść o Normie Jeane Baker, kobiecie, z której kultura Hollywood zrobiła produkt. Historia narodzin i upadku najbardziej błyskotliwej kariery w kinematografii światowej. W jednym ze swoich najbardziej ambitnych dzieł Joyce Carol Oates odważnie przedstawia wewnętrzne, poetyckie i duchowe życie Normy Jeane Baker – dziecka, kobiety, nieszczęśliwej celebrytki i idealizowanej blondynki, którą świat poznał jako Marilyn Monroe. Jej życie było naznaczone dramatami, smutkiem i żalem. Oraz ogromną tęsknotą za uczuciem. Lgnęła do mężczyzn, szukała miłości na siłę, wchodziła w trudne i niszczące związki. Jej życie dalekie było od bajki rodem ze srebrnego ekranu. Była boginią dla tłumów, a tak naprawdę nieustannie szukała akceptacji, piękna i miłości. Zaskakująco intymnym i bogatym głosem Norma Jeane opowiada własną historię kultowej amerykańskiej artystki – mocno skonfliktowanej i zdeterminowanej – która w pewnej chwili się zagubiła. To poruszający obraz kultury zahipnotyzowanej przez własne mity, a także niepewnej rzeczywistości kruchych żywotów, które kultura ta pochwyciła w swój drapieżny uścisk. Blondynka to monumentalna epopeja, która jest hołdem dla nieuchwytnej magii i zniszczenia, które stały za kulisami powstania wielkiej amerykańskiej gwiazdy XX wieku.

Prawdziwie akuninowska opowieść na ekranach kin w reżyserii Janusza Majewskiego. Jest rok 1939. Mecenas Karol Holzer postanawia zaryzykować życie dla swojej byłej studentki, Żydówki, a zarazem obiektu niespełnionej miłości. Aby odsunąć podejrzenia, Aneta otrzymuje tożsamość żony mecenasa i oboje zaczynają udawać małżeństwo. Karol przypadkowo poznaje Maxa, arystokratę, oficera SS wyższej rangi i zaprzyjaźniają się. Max zaczyna bywać w domu mecenasostwa, pozornie jest urzeczony Anetą, demonstracyjnie ją adoruje, ale naprawdę jest zafascynowany Karolem. Wkrótce Aneta ginie. Sprawę tajemniczej śmierci pięknej młodej kobiety ma rozwikłać nadkomisarz Rafał Król, funkcjonariusz policji granatowej, współpracującej z Niemcami, ale także zaprzysiężony żołnierz polskiego podziemia, wykonujący jego rozkazy. Równoległe dochodzenie prowadzi Kluge, radca kryminalny Kripo. Obaj uważają się za apolitycznych profesjonalistów, więc nawiązują nieformalną współpracę. Zbrodnie, namiętność, tłumione instynkty, zakazane związki. Nielegalny handel nieruchomościami na rzecz głodującego getta, rozgrywki w niemieckich służbach, polskie podziemie. Tajemnica goni tajemnicę, w tle Warszawa i Lwów – i ich zaskakujące wojenne oblicza. Getto z drogą restauracją, markowym szampanem i śpiewającą Wierą Gran…

Janusz Majewski, twórca głośnych i obsypanych nagrodami obrazów: docenionych Srebrnymi Lwami w Gdyni „Excentryków, czyli po słonecznej stronie ulicy”, a także „Zaklętych rewirów” czy filmu „C.K. Dezerterzy”, przedstawia ekranizację kryminalnej powieści własnego autorstwa. „Czarny Mercedes” to pełna napięcia i zwrotów akcji opowieść sensacyjna o miłości, zbrodni i zabójczej namiętności. W rolach głównych w filmie wystąpiła imponująca plejada gwiazd: Artur Żmijewski, Andrzej Zieliński, Maria Dębska, Aleksandar Milićević, Bogusław Linda, Marcel Sabat, Sonia Bohosiewicz, Danuta Stenka, Natalia Rybicka, Izabela Dąbrowska, Andrzej Seweryn, Marian Opania, Wiktor Zborowski, Andrzej Mastalerz, Andrzej Baranowski, Przemysław Bluszcz i Antoni Królikowski. Autorem zdjęć do filmu jest jeden z najbardziej utalentowanych polskich operatorów – Arkadiusz Tomiak. Scenografię przygotował Andrzej Haliński, zaś za montaż odpowiada Milenia Fiedler. „Janusz Majewski umie kręcić świetne kryminalne filmy” – – Juliusz Machulski. W podejrzanych okolicznościach zostaje zamordowana Aneta (Maria Dębska) – piękna żona szanowanego adwokata Karola Holzera (Artur Żmijewski). Sprawę tajemniczego zabójstwa próbuje rozwikłać nadkomisarz Rafał Król (Andrzej Zieliński), funkcjonariusz współpracującej podczas okupacji z Niemcami Granatowej Policji. Kolejne tropy mnożą podejrzenia i ujawniają głęboko skrywane sekrety zmarłej oraz niejasne powiązania jej męża z wysoko postawionym oficerem SS (Aleksandar Milićević). Wśród podejrzanych znajduje się także nieco ekscentryczny hrabia Leon Przewiedzki (Andrzej Seweryn), który ma w zwyczaju podglądanie osób obecnych w mieszkaniu adwokata, szczególnie kobiet. W toku śledztwa, nadkomisarz Król znajduje nieoczekiwanego sojusznika w osobie radcy niemieckiej policji kryminalnej – Ernsta Kluge (Bogusław Linda). Sytuacja Holzera staje się coraz bardziej niebezpieczna, tymczasem znajdujący się na wolności morderca jest być może o krok od popełnienia kolejnej zbrodni.

Jest rok 1939. Ginie młoda kobieta ukrywana przez mecenasa Karola Holzera. Sprawę ma rozwikłać nadkomisarz Rafał Król, funkcjonariusz policji granatowej, współpracującej z Niemcami, ale także zaprzysiężony żołnierz polskiego podziemia, wykonujący jego rozkazy. Równoległe dochodzenie prowadzi Kluge, radca kryminalny Kripo. Obaj uważają się za apolitycznych profesjonalistów, więc nawiązują nieformalną współpracę. Zbrodnie, namiętność, tłumione instynkty, zakazane związki. Nielegalny handel nieruchomościami na rzecz głodującego getta, rozgrywki w niemieckich służbach, polskie podziemie. Tajemnica goni tajemnicę, w tle Warszawa i Lwów – i ich zaskakujące wojenne oblicza. Getto z drogą restauracją, markowym szampanem i śpiewającą Wierą Gran… W nowym filmie Janusza Majewskiego zrealizowanym na podstawie książki gwiazdorska obsada: Maria Dębska, Artur Żmijewski, Aleksandar Milićević, Andrzej Zieliński, Bogusław Linda, Sonia Bohosiewicz i Andrzej Seweryn.

Kolejna – po Czarnym mercedesie – wspaniała powieść mistrza pióra! Ruszyła także produkcja serialu na podstawie obu powieści. Nadkomisarz Rafał Król ucieka przed gestapo do Lwowa. Ma nadzieję zatrzymać się u Lenki, prostytutki, która dorabia jako biuralistka w Ratuszu. Niestety, Lenka parę dni wcześniej zniknęła. Dowiaduje się przy okazji, że Lenkę nachodził jakiś Ukrainiec. I że nie prezentował się specjalnie przyjaźnie. Kiedy Król jedzie do Molendowej, wdowy, którą znał z dawnych lat, zastaje zgliszcza. Molendowa nie żyje. I nie był to wypadek. Rafał Król zaczyna śledztwo. Chce przede wszystkim odszukać zaginioną Lenkę i dopaść podejrzanego Ukraińca. Rekomendowany przez swoich warszawskich zwierzchników z konspiracji, nawiązuje też współpracę z lwowskim podziemiem i bierze udział w kilku spektakularnych akcjach. Zaprzyjaźnia się przy tym z jowialnym olbrzymem Lolkiem, swoim bezpośrednim przełożonym w konspiracji, i już wkrótce stają się nierozłączną parą. Ich przyjaźń zacieśnia się i krzepnie w konspiracyjnej aktywności. Nieraz narażają się na ryzyko, ale wychodzą z opresji dzięki pogodzie ducha i poczuciu humoru, które ich nie opuszcza nawet w najgorszych chwilach. Janusz Majewski, wybitny reżyser filmowy, po raz kolejny udowadnia, że jest także wybitnym pisarzem: subtelnym, dowcipnym i zadziornym. Janusz Majewski (ur. 1935) – arystokrata polskiego kina, lwowiak, pisarz, scenarzysta, reżyser wielu kultowych filmów. Absolwent Wydziału Architektury Politechniki Krakowskiej i Państwowej Wyższej Szkoły Filmowej w Łodzi, której Wydział Reżyserii ukończył w 1959 roku. Reżyser ponad stu filmów i spektakli Teatru Telewizji. Wielokrotnie nagradzany i nominowany do wielu nagród. Jego najwybitniejsze filmy to m.in.: „Błękitny pokój” (1965), „Zbrodniarz, który ukradł zbrodnię” (1969), „Zazdrość i medycyna” (1973), „Zaklęte rewiry” (1975), „Królowa Bona” (1980), „C.K. Dezerterzy” (1985) czy „Mała matura 1947” (2010). W 2001 roku odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski, w 2012 roku uhonorowany nagrodą Orła w kategorii Za Osiągnięcia Życia, a w 2013 roku odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski. W 2011 odsłonił swoją gwiazdę w Alei Gwiazd na ulicy Piotrowskiej w Łodzi. Autor książek: Retrospektywka, Ostatni klaps, Po sezonie, Siedlisko, Zima w Siedlisku, Mała matura, Ekshibicjonista, Glacier Express 9.15., Czarny mercedes.

„Lwów w starej fotografii” to piękny i pełen nostalgii album o przedwojennym Lwowie – mieście bliskiemu sercu wielu Polaków. Na czarno-białych fotografiach odnajdujemy przedwojenne bezcenne zabytki, lwowskie ulice, Cmentarz Łyczakowski, gwar wielkomiejskiego życia – to wspaniała fotograficzna wędrówka po zawsze wiernym mieście. Album powstaje w serii książek miast Foto Retro i ma na celu przybliżenie minionych czasów i miejsc oraz utrwalenie archiwalnych materiałów fotograficznych. Książka opatrzona wstępem autorstwa Janusza Majewskiego wprowadzającym czytelnika w niezwykły klimat przedwojennego Lwowa. Janusz Majewski (ur. w 1931 we Lwowie) – reżyser, scenarzysta, profesor nadzwyczajny sztuki filmowej, wykładowca Państwowej Szkoły Filmowej w Łodzi, długoletni prezes, a od 2006 roku Honorowy Prezes Stowarzyszenia Filmowców Polskich. Do najważniejszych jego filmów należą: Zaklęte rewiry, Sprawa Gorgonowej, Lekcja martwego języka, Mała matura – powstała według książki reżysera pod tym samym tytułem, serial telewizyjny Królowa Bona. Wyreżyserował także popularne komedie: C.K. Dezerterz” i Złoto dezerterów, serial Siedlisko. Jan Łoziński – z wykształcenia archeolog, popularyzator historii. Od lat zajmuje się dziejami obyczajowości, przede wszystkim okresu międzywojennego w Polsce, a także historią kuchni i fotografią archiwalną. Wraz z żoną Mają opublikował między innymi Wokół stołu i kuchni, Bale i bankiety Drugiej Rzeczpospolitej, W przedwojennej Polsce. Życie codzienne i niecodzienne.

„Excentrycy” to niezwykła historia jazzmana (Maciej Stuhr), który u schyłku lat 50. XX wieku powraca z Anglii do Polski.Wraz z grupą ekscentrycznych muzyków zakłada swingowy big-band. Gwiazdą zespołu zostaje Modesta (Natalia Rybicka), wspólnie odnoszą wielki sukces. Muzyk szybko traci głowę dla uwodzicielskiej i tajemniczej femme fatale. Wkrótce zaczyna ich łączyć gorący romans. Jako król i królowa swingu ruszają w trasę koncertową po Polsce, a ich życie zaczyna przypominać hollywoodzki film. Czy uczucie okaże się prawdziwe? Wydaniu DVD towarzyszy płyta CD z muzyką z filmu. Lista utworów: 1. I'm Getting Sentimental over you [3:20] 2. On the Sunny Side of the Street [3:21] 3. Moonlight Serenade [4:18] 4. Take the A Train [3:12] 5. Satin Doll [2:27] 6. American Patrol [3:58] 7. I'm Beginning to See the Light [3:37] 8. I'm Getting Sentimental [2:14] 9. Bei Mir Bist Du Schoen [3:28] 10. On Green Dolphin Street [2:09] 11. In the Mood [3:53] 12. Chattanooga Choo Choo [3:54] 13. St. James Infirmary Blues [3:19] 14. I've Got You Under My Skin [2:51] 15. Niezwykły Zwykły Walczyk Zajęczy [1:25] 16. On the Sunny Side of the Street [3:10] 17. I'm Getting Sentimental [3:20]

„Excentrycy” to niezwykła historia jazzmana (Maciej Stuhr), który u schyłku lat 50. XX wieku powraca z Anglii do Polski. Wraz z grupą ekscentrycznych muzyków zakłada swingowy big-band. Gwiazdą zespołu zostaje Modesta (Natalia Rybicka), wspólnie odnoszą wielki sukces. Muzyk szybko traci głowę dla uwodzicielskiej i tajemniczej femme fatale. Wkrótce zaczyna ich łączyć gorący romans. Jako król i królowa swingu ruszają w trasę koncertową po Polsce, a ich życie zaczyna przypominać hollywoodzki film. Czy uczucie okaże się prawdziwe?

Janusz Majewski – reżyser, pisarz ceniony przez czytelników i gremia jurorskie – tym razem zabiera nas w podróż. Podróż życia. Nie dla oszałamiających widoków za oknami ekskluzywnego Glacier Expressu. Malownicza Szwajcaria jest zaledwie tłem, pretekstem do spotkania przyjaciół. Karola, w którego mistrzowskich ripostach rozpoznać można samego Autora (elementy autobiograficzne świetnie łączą się z fikcją literacką), i Maxa, który po wydarzeniach ’68 roku wyemigrował z Polski, ale nigdy nie przestał żyć jej sprawami. To podróż do wspomnień z dzieciństwa, do zaczarowanego Lwowa i Kresów – utraconej Atlantydy. Do lat młodości spędzonej w Krakowie. Do pierwszych (drugich, trzecich…) miłości, do absurdów życia (nie tylko w PRL-u). Bo to właśnie Życie jest głównym bohaterem książki. Życie, które przyjdzie pożegnać. Z żalem czy z ulgą? – zastanawiają się dwaj starsi panowie, przypominający chwilami bohaterów słynnego kabaretu, to filozofów z Nalewek; to greckich stoików, to znów lwowskie baciary. Rozmowa o Życiu? I już? Nie! Zbrodnia?! Oczywiście, nawet dwie! Miłość? Też niejedna. Namiętności – i to nie tylko we wspomnieniach. Ile może się wydarzyć, gdy o 9.15 do Glacier Expressu wsiądzie dwóch prawdziwych miłośników życia?