Lśnienie

Nie pamiętam czy ja to kiedyś czytałam czy to mój pierwszy raz ale było warto. Horror nad horrorami, kanon twórczości Mistrza – bo tylko tam mogę określić Stephena Kinga i jego „Lśnienie”. Co to była za powieść. Perełka. Kunszt. I trwoga. Bo mimo tego hotelu Panorama, mimo że był lód, śnieg i inne zamiecie to wyobraź sobie że być może to nie w tym domu tkwiło to, co najgorsze. Może to tylko i wyłącznie omamy Jacka Torrance doprowadziły to tragedii. Już kiedyś to napisałam ale znowu powtarzam – „gdy rozum śpi budzą się demony”. Jack się stara, zaczął nowe życie, odciął się od nałogu alkoholowego i wraz z żoną i synkiem rozpoczął inny rozdział. Tak bardzo się starał być dobrym mężem i ojcem bo kochał i swoją rodzinę i swoje życie. Jednak nie potrafił żyć jak inni ludzie – czy to sprawił ten przeklęty hotel czy jego przeszłość – opanowała go ta zła strona jego osobowości. Jest teraz zagrożeniem – dla żony, dla syna i dla każdego, kto zetknie się z Panoramą. W tym miejscu czai się pierwotne zło. W tym człowieku czai się pierwotne zło. Uważaj aby nie pochłonął ciebie. „świat to trudne miejsce. Jemu nie zależy. Dzieją się na nim rzeczy straszne, których nikt nie potrafi wytłumaczyć. Pamiętaj jednak , żeby robić swoje”. Absolutnie polecam. Mistrz jest tylko jeden – nazywa się King.

"Lśnienie" to książka, o której każdy z pewnością słyszał, a o Stephenie Kingu tym bardziej. Opinie na temat tego horroru są podzielone, jedni go uwielbiają, drudzy krytykują. Dla mnie zaś jest to pierwsza twórczość tego pisarza, z którą się zapoznałam i wiązałam duże nadzieje, a także byłam bardzo ciekawa wyglądu stylu pisania autora.

Główny bohater, czyli Jack Torrance stara się zarobić na utrzymanie rodziny. W końcu dostaje posadę dozorcy w słynnej "Panoramie", Jego syn, Dann jest bardzo z nim związany i mimo dziwnych snów, nie ostrzega go przed niebezpieczeństwem. Jest też trzecia osoba, żona i matka, Wendy, która chce o wszystkich zadbać.

Lecz wkrótce okazuje się, że nie będzie to spokojna zima, bowiem hotel czyha na ich życie.

Podstawa fabuły jak mogłoby się wydawać, niewiele różniąca się od większości horrorów, a jednak Stephen King wyprowadza Nas z tego założenia. Od chwili rozpoczęcia czytania, czekałam tylko na moment, w którym zjawiska nadprzyrodzone wkroczą do akcji. Krok po kroku poznajemy historię hotelu i wkraczamy na zmącone wody tajemnicy, którą skrywa. Autor przedstawiając te mroczną opowieść, wprowadza Nas do zupełnie nieznanego nam świata. Jego sposób ukazania legendy "Panoramy" sprawia wrażenie, jakby była nie z tej Ziemi, a mimo to losy rodziny są bardzo realistyczne.

Akcja książki po przekroczeniu progu budynku staje się żwawa i trzyma Nas w napięciu, aż do chwili jej zakończenia. Ciekawość, którą budzą w Nas kolejne wydarzenia, każe Nam wprost czytać dalej, dalej, i dalej. Swoje trzy grosze dokłada do tego oczywiście styl pisania autora, który wywarł na mnie duże wrażenie. Nie jest ani nudny, ani monotonny i czyta się go "luźno".

Rodzina bohaterów to prawie zwyczajna rodzina, z lepszymi i gorszymi dniami. Każda postać ma inne cechy charakteru i usposobienie, ale w obliczu niebezpieczeństwa wszystko się zmienia. "Lśnienie" jest chyba pierwszą i jedyną książką, w której nie poczułam "więzi" z jakimś bohaterem. Raczej byłam nastawiona neutralnie.

Podsumowując, Lśnienie to słynny bestseller należący do literatury grozy, napisany przez Stephena Kinga, który bardzo przypadł mi do gustu. Wydaje mi się, że jego największą zaletą jest paranormalna fabuła i główna postać. "Lśnienie" jak najbardziej spełnia warunki horroru, bo trzyma Nas w napięciu i budzi pewną grozę, choć wiadomo, że w książkach odczuwamy ją inaczej. Autor reprezentuje bardzo dobry poziom pisania i z pewnością zachęcam innych do czytania, jeżeli ktoś jeszcze tego nie zrobił!

Recenzja pochodzi z http://filizanka-ksiazkoholika.blogspot.com

Na początku poznajemy skrótowy zarys charakterów rodziny Torrance`ów, który King systematycznie uzupełnia wraz z biegiem powieści. Jack, który jest głową rodziny, przedstawiony jest jako człowiek przegrany, który od jakiegoś czasu wpadł w sidła alkoholizmu przekreślając tym swoją karierę. W pijackim amoku krzywdził swoją rodzinę i zaniedbywał pracę. Złamał po pijaku rękę malutkiemu synkowi i nawet to nie pomogło mu przestać pić. Jedno traumatyczne przeżycie później zmusiło go do odwyku, ale i tak nie uratowało to jego nauczycielskiego stołka - pobił ucznia, gdyż nie mógł odegnać ogarniającego go, tak znajomego gniewu. W chwilowej przeprowadzce do Panoramy Jack jest tragiczną postacią, która walczy z własnymi demonami. Dusi destrukcyjne instynkty dla dobra rodziny, którą darzy miłością. Po co te zabiegi autora odnośnie charakteru? Otóż są one kluczowe w późniejszych, przerażających wydarzeniach w Panoramie. Panorama to nowoczesny i ogromny hotel, w którym rodzina będzie uwięziona w okresie zimowym. Znajdą się w towarzystwie wrogo nastawionych duchów, które będą pragnęły ziścić swój diabelski plan.

Historia opisywana przez Kinga pokazana jest oczami różnych bohaterów. Zobaczymy świat oczami zagubionego dziecka, które nie potrafi odnaleźć się w skomplikowanych relacjach dorosłych. Postać Jacka ukazuje osobę uzależnioną od alkoholu, obnaża zagmatwaną psychikę takiego człowieka - co jest ciekawe, autor daje nam możliwość, abyśmy mogli dokonać diagnozy tej postaci. Większa część tej powieści to opisy życia Torrence`ów, przyczyny ich złożonej relacji, uczucia i wewnętrzne dylematy. Od połowy powieść nabiera tempa i złowieszczej atmosfery, bohaterowie doświadczają omamów, wszystko zaczyna wymykać się spod kontroli.

Ta książka to klasyk, potrafi zachwycić tak samo jak jej ekranizacja Stanleya Kubricka i główna rola Jacka Nicholsona. Prawdziwe mistrzostwo. Jest to powieść przerażająca, ukazującą instynkty ludzkie, które prowadzą do zguby. Jak do tej pory "Lśnienie" Kinga jest najlepszą książką o nawiedzeniu, jaką przeczytałem do tej pory i czuję, że długo przyjdzie czekać na inną, która jej dorówna. "Lśnienie" powstało na początku kariery Kinga, a on nie znał jeszcze wtedy wszystkich tajników pisarstwa. Mimo to dokonał rzeczy niezwykłej kończąc tę książkę. Prawdziwe mistrzostwo.