Laudato Si'

Tekst adhortacji Amoris laetitia (radość miłości) - owoc synodu o rodzinie - choć obszerny jest napisany zrozumiałym językiem. Jak sam papież Franciszek radzi, nie należy czytać jej jednym "haustem", tylko wybierać sobie najbardziej interesujący spośród ośmiu rozdziałów. Rozpoczyna dokument biblijna refleksja-wykład ewangelicznych przypowieści oraz nauki o miłości św. Pawła. Mamy opowieść o dzisiejszej rodzinie żyjącej w trudnych czasach, ale będącej zalążkiem dobra i miłości. Następnie przypomniane zostały podstawowe kwestie nauczania Kościoła o małżeństwie i rodzinie. Mamy piękne przesłanie dla narzeczonych, którzy niebawem staną się rodziną, o wychowaniu dzieci. Słowa, które zostały zapisane to nie tylko opis, ale ciepło, pociecha, życzliwość spojrzenia na problemy, podsuwanie rad, obrazów dobra. Inspirujący jest też rozdział kierowany do kapłanów. Ale rozdział ostatni o związkach nieformalnych - jak stwierdza Papież - będzie dla wielu ciekawy. Tych ludzi Papież nie odrzuca, a wręcz daje im pocieszenie, praktyczne, codzienne rady odnoszące się do ciepła rodzinnego i ludzkiego, które w każdej sytuacji należy podtrzymywać, nawet wtedy, kiedy jest się daleko od ideału, gdy nie żyje się łaską sakramentalną. W Roku Miłosierdzia dokument ten powinien pobudzić rodziny chrześcijańskie do docenienia darów małżeństwa i rodziny.

Pierwsza encyklika papieża Franciszka „Lumen fidei” (światło wiary) została naszkicowana przez Benedykta XVI. Jest zatem owocem rozmyślań dwóch Następców św. Piotra i zamyka rozważania na temat wiary, nadziei i miłości. Jak stwierdził papież Franciszek to encyklika dla każdego, kto poszukuje Boga i sensu życia.

O powszechnym powołaniu do świętości, zagrożeniach w jej realizacji, aktualności programu zawartego w Ewangelii Jezusa Chrystusa, niektórych cechach świętości w świecie współczesnym, a także koniecznej do jej osiągnięcia walce, czujności i rozeznaniu pisze papież Franciszek w swojej trzeciej adhortacji apostolskiej: ?Gaudete et exsultate? ? ?Cieszcie się i radujcie? (Mt 5, 12).

Encyklika papieża Franciszka Fratelli tutti podpisana 3 października 2020 r. w Asyżu jest encykliką społeczną skierowaną nie tylko do ludzi wierzących, ale do wszystkich ludzi dobrej woli. Poświęcona jest braterstwu i przyjaźni społecznej Papież pisze o braterstwie uniwersalnym, które nie ma nic wspólnego ze wspólnotą krwi, za to przekracza granice geograficzne i granice narodów, religii i wszystkich ras. Odnosi się zwłaszcza do człowieka, który jest słaby, chory, potrzebujący. W dokumencie bardzo wyraźnie podkreślone zostało: nie dla wojny, nie dla kary śmierci i nie dla kary dożywocia.

Fratelli Tutti to tytuł, który Papież postanowił nadać swojej nowej encyklice poświęconej, jak czytamy w podtytule, „braterstwu” i „przyjaźni społecznej”. Oryginalny tytuł również w języku polskim pozostanie właśnie taki, a zatem nieprzetłumaczony – tak jak we wszystkich innych językach, w których dokument będzie rozpowszechniony.

„Świat znalazł się w momencie próby. Nie ma powrotu do świata sprzed pandemii” – ogłasza w swojej programowej książce papież Franciszek i kreśli autorski plan ułożenia się społeczeństw po kryzysie związanym z koronawirusem. Nie ogranicza się przy tym do wskazówek mających po doświadczeniach pandemii pobudzić sumienia katolików do ich rozwoju i osobistej zmiany na lepsze. Jego „odważne marzenia” to raczej radykalna, globalna wizja społeczno-polityczna, która ma zmienić świat! Ponownie podejmowane bardzo mocno wątki ekologii, zmian klimatycznych i migracji, koncepcja dostępności „ziemi, mieszkania i pracy” dla wszystkich, poparcie dla idei bezwarunkowego dochodu podstawowego, radykalna krytyka gospodarki liberalnej, wsparcie ruchów ludowych i dezaprobata dla elit, wyjaśnienia i polemika z krytykami jego decyzji, wreszcie zapowiedź zwołania synodu o... synodalności, to tylko niektóre z tematów, które wzbudzą zapewne gorące dyskusje. Nic dziwnego, tak zaskakująca treść połączona ze szczególną szczerością Autora musi wywołać burzę. Jedni podejdą do papieskich propozycji z entuzjazmem, inni będą zbulwersowani. Wśród tych pierwszych inny, lepszy świat, który proponuje Franciszek, wzbudzi nadzieję, ci drudzy uznają „odważne marzenia” za niebezpieczną utopię. Jedno jest pewne, niezależnie od stosunku do społecznych poglądów papieża Franciszka, każdy przeczyta tę książkę z wypiekami na twarzy i zapewne wielkimi emocjami.

Posynodalna adhortacja apostolska Christus vivit skierowana jest do młodych i całego Ludu Bożego. Papież Franciszek podsumowuje prace synodu, który odbył się jesienią 2018 r. pod hasłem „Młodzi, wiara i rozeznawanie powołania”. Porusza kwestie sytuacji, w której znajdują się młodzi ludzie na całym świecie, i zadań duszpasterskich, ale przede wszystkim przypomina o roli młodych w społeczeństwie, pisze do nich o dobrym przeżywaniu młodości oraz powołaniu i przypomina, że „młodość jest niepowtarzalnym i pobudzającym okresem życia, który przeżył sam Jezus, uświęcając go”.

Adhortacja apostolska Evangelii gaudium, najnowszy papieski dokument i zarazem pierwsza adhortacja. Tekst wyjątkowy, o charakterze bardzo osobistym, a jednocześnie natchniony głęboką wiarą. Ojciec Święty zwraca uwagę na najważniejsze wyzwania przed, którymi stoi Kościół. Podkreśla, że Kościół musi być zawsze otwarty, gościnny i miłosierny. Zaprasza każdego chrześcijanina - niezależnie od miejsca i sytuacji, w której się znajduje - do nowego etapu ewangelizacji u podstaw.

Papieska bulla zapowiadająca Nadzwyczajny Rok Jubileuszowy Miłosierdzia ukazuje Boże miłosierdzie jako główne przesłanie Pisma Świętego i nauczania Jezusa. Miłosierdzie nie jest słowem abstrakcyjnym, ale obliczem, które trzeba rozpoznać, kontemplować i służyć. Motto Roku: „Miłosierni jak ojciec” pięknie łączy się z zachętą do otwarcia Drzwi Miłosierdzia. Bulla opisuje Kościół cierpliwy, pocieszający i przebaczający jako wiarygodny znak Bożego miłosierdzia, opierającego się na słowach: „Nie sądźcie, a nie będziecie sądzeni, nie potępiajcie, a nie będziecie potępieni, przebaczajcie, a będzie wam przebaczone”. Konieczności przebaczenia, na co zwracał dużą uwagę św. Jan Paweł II, poświęca papież wiele miejsca, ale też przypomina o uczynkach miłosierdzia co do duszy i co do ciała, apeluje o nawrócenie do ludzi mocno oddalonych od Bożej łaski.

Najnowsza adhortacja Ojca Świętego Franciszka – „Gaudete et exsultate” (Cieszcie się i radujcie) przypomina o powszechnym powołaniu do świętości. Papież pisze: „Pan chce od nas wszystkiego, a to, co oferuje, to życie prawdziwe, szczęście, dla którego zostaliśmy stworzeni. Chce, abyśmy byli świętymi i nie oczekuje, że zadowolimy się życiem przeciętnym, rozwodnionym, pustym”. I mocno podkreśla: „Wszyscy jesteśmy powołani, by być świętymi, żyjąc z miłością i dając swe świadectwo w codziennych zajęciach, tam, gdzie każdy się znajduje”. Franciszek nie utożsamia więc świętości z życiem poświęconym Bogu, wręcz przeciwnie widzi ją w każdym stanie życia, rodzicach z miłością wychowujących dzieci, cierpliwie uczących ich naśladowania Chrystusa, małżonkach troszczących się o siebie wzajemnie, pracownikach, uczciwie i kompetentnie wypełniających swoją pracę w służbie drugiemu człowiekowi etc.Adhortację tę papież podpisał w Watykanie 19 marca, a drukiem opublikowano ją 9 kwietnia 2018 r. Wydanie proponowane przez Edycję Świętego Pawła jest szczególne, ponieważ opatrzono je wprowadzeniem autorstwa Maurizia Gronchiego, profesora zwyczajnego chrystologii na Papieskim Uniwersytecie Urbaniana. Wyróżnia je także to, że zawiera indeksy: tekstów biblijnych, dokumentów Magisterium Kościoła oraz innych tekstów cytowanych, autorów i autorów zbiorowych.

List apostolski Ojca Świętego Franciszka na zakończenie Nadzwyczajnego Jubileuszu Miłosierdzia.

„Jeśli Boże wezwanie wymaga uważnego słuchania krzyku ubogich a jednocześnie krzyku ziemi, to dla nas wołanie, jakie Amazonia wznosi do Stwórcy, jest podobne do wołania Ludu Bożego w Egipcie (por. Wj 3, 7). Jest to krzyk zniewolenia i opuszczenia, przyzywający wolności”. Papież Franciszek „Umiłowana Amazonia ukazuje się przed światem z całym swoim blaskiem, dramatem, swoją tajemnicą” – tak zaczyna się posynodalna adhortacja apostolska Querida Amazonia. Papież Franciszek zwraca uwagę całego Kościoła na ten region z dwóch powodów. Po pierwsze, aby wzbudzić troskę o tę ziemię wobec niesprawiedliwości i cierpienia, jakie je dotykają. Po drugie, widzi w doświadczeniach Amazonii inspiracje dla wspólnot innych regionów globu do odważnego stawienia czoła ich problemom. Papież diagnozuje i wytycza kierunki rozwiązań w formie marzeń o Amazonii: Amazonii, która walczy o prawa najuboższych, broni swojego bogactwa kulturowego, strzeże piękna natury, i w której działają zaangażowane wspólnoty chrześcijańskie. Papież ubolewa nad faktem, że Amazonia jest postrzegana jako ziemia niczyja. Niszczenie środowiska naturalnego sprawia, że rodzimi mieszkańcy są zmuszani do opuszczania swoich siedzib i przenoszą się do miast. Pozbawieni swoich korzeni trafiają na margines życia społecznego i stają się ofiarami handlu ludźmi i prostytucji. Aby temu zapobiec, Ojciec Święty zachęca różne środowiska do solidarnego działania przeciwko „sieci korupcji”. Zdaniem Papieża należy wznieść się ponad konflikty i znaleźć przestrzeń dla dialogu oraz podjąć współpracę na rzecz dobra wspólnego. Jakże byśmy mieli razem nie walczyć – pyta Franciszek. – Jakże byśmy mieli wspólnie się nie modlić i pracować ramię w ramię dla obrony ubogich Amazonii? Franciszek podkreśla, że w Amazonii uwidacznia się ścisły związek między człowiekiem i naturą. Przypomina tym samym, że troska o środowisko i troska o ubogich są nierozdzielne, a równowaga ekologiczna na naszej planecie zależy od stanu tego regionu. Dlatego postuluje ustanowienie systemu normatywnego, który ograniczy samowolę gospodarczą na tym terenie. Papież zachęca też do nawiązania prawdziwego dialogu międzykulturowego, w którym „kultury na pozór bardziej rozwinięte” mogą się uczyć od ludów, które rozwinęły dziedzictwo kulturowe w powiązaniu z naturą. Czego możemy się nauczyć od ludów Amazonii? Przede wszystkim szacunku dla wielowiekowych tradycji, więzi rodzinnych i wspólnotowych oraz szacunku dla otaczającej nas przyrody. Ostatni rozdział papież skierował do pasterzy i katolików świeckich. Nawołuje w nim do wielkiej ewangelizacji Amazonii, która powinna być zintegrowana z jej wymiarem duchowym. Ostrzega, że nie powinna ona polegać na wprowadzaniu Ewangelii w stylu zachodnim, ale przez inkulturację sakramentów, liturgii i posługi. Franciszek zaleca wszystkim biskupom, aby posyłali do Amazonii tych, którzy wykazują się powołaniem misyjnym nie tylko kapłanów, ale też i świeckich. Jest przekonany, że tylko dzięki ich zaangażowaniu i odpowiedniej formacji Kościół w Amazonii będzie mogł się rozwijać. Docenił też rolę kobiet, dzięki którym wiele wspólnot przetrwało pomimo braku kapłanów, i których działania określił jako przedłużenie „siły i czułości Maryi”. Papież zakończył Querida Amazonia modlitwą zawierzenia do Maryi, Matki Amazonii: „Matko o przebitym sercu, Cierpiąca w Twoich znieważonych dzieciach i w zranionej przyrodzie, króluj w Amazonii wraz z Twoim Synem. Króluj, aby nikt inny nie czuł się właścicielem dzieła Bożego. Tobie ufamy, Matko życia, nie zostawiaj nas w tej mrocznej godzinie. Amen”.

List apostolski Desiderio desideravi ukazał się 29 czerwca 2022 r. Tytuł został zaczerpnięty z Ewangelii Łukasza (22, 15): Gorąco pragnąłem spożyć tę Paschę z wami, zanim będę cierpiał. Dokument mówi o duchowości wynikającej ze sprawowanej liturgii. Zachęty zawarte w liście są skierowane nie tylko do osób duchownych, ale także i do wiernych świeckich. Papież Franciszek pragnie, aby wszyscy katolicy rozumieli i byli świadomi, jak wielkie dzieło Boga sprawują i równocześnie w nim uczestniczą.

"Obecnie , po zakończeniu tego jubileuszu, nadszedł czas spojrzenia w przyszłość i zrozumienia, w jaki sposób iść dalej wiernie, z radością i entuzjazmem, aby doświadczyć bogactwa miłosierdzia Bożego. Nasze wspóloty będą nadal mogły być żywe i dynamiczne w dziele nowej ewangelizacji, na tyle, na ile "nawrócenie duszpasterskie", do którego przeżywania jesteśmy wezwani, będzie codzienne kształtowane przez odnawiającą moc miłosierdzia." (nr 5)

Adhortacja Apostolska o powołaniu do świętości w świecie współczesnym.

Posynodalna Adhortacja Apostolska Ojca Świętego Franciszka. "Radość miłości przeżywana w rodzinach jest także radością Kościoła. Jak wskazali Ojcowie synodalni, pomimo licznych oznak kryzysu małżeństwa "pragnienie rodziny jest stale żywe, zwłaszcza wśród ludzi młodych, i motywuje Kościół". Odpowiadając na to pragnienie "Chrześcijańskie przepowiadanie dotyczące rodziny to doprawdy dobra nowina". (nr 1 AL)

Wiele lat przed tym, nim został papieżem, biskup Buenos Aires, Jorge Mario Bergoglio, napisał bardzo prostą modlitwę, która stała się szybko znana w Argentynie.Obecnie, dzięki działalności Ojca Świętego Franciszka, staje się popularna w całym świecie. Jej niezwykła prostota pozwala objąć modlitwą wszystkie osoby i sfery życia, o których powinien pamiętać dobry chrześcijanin.

Papież mówi głośno o tym, o czym sami boimy się nawet pomyśleć. Franciszek nie dzieli ludzi na wierzących i niewierzących. Wyciąga rękę do wszystkich i tłumaczy, że pandemia jest sygnałem alarmowym. „Potrzebujemy planu, by znów się podnieść”. Przekonuje, że wiele zależy od nas samych. „To nasze wybory i zaniechania, a nie los, pociągnęły nas w dół”. Wierzy w kobiety. „W obliczu udręki i zwątpienia, w obliczu nieszczęścia potrafią działać, nie pozwalają się sparaliżować… Kościół wciąż potrzebuje lepszego zrozumienia roli kobiet w swoim wnętrzu… Należy w pełni zaangażować kobiety w procesy decyzyjne”. Nie zapomina o młodych, których prosi, by nie bali się marzyć o rzeczach wielkich. Podnosi na duchu osoby samotne oraz przygnębione wydarzeniami ostatniego czasu. Naszkicowana przez papieża nowa mapa drogowa daje nadzieję, że świat jutra zależy od nas.

Święty Józefie, moc twej modlitwy sprawia, że najtrudniejsze sprawy tobie powierzone stają się łatwymi do rozwiązania. Błagamy cię więc, wejrzyj na nasze obecne potrzeby, przybądź nam z pomocą, pociesz w naszych zmartwieniach, obawach i bólach. Oddal od nas niebezpieczeństwa nam grożące, weź pod swą opiekę nasze życie, nasz dom i wszystko, co twojej przemożnej opiece polecamy. Okaż nam, święty Józefie, jak dobry jesteś dla tych, którzy pragną pozostać na zawsze twoimi wiernymi sługami. Święty Józefie, Ojcze i Opiekunie naszej rodziny, przyczyń się za nami.

„Świat znalazł się w momencie próby. Nie ma powrotu do świata sprzed pandemii” – ogłasza w swojej programowej książce papież Franciszek i kreśli autorski plan ułożenia się społeczeństw po kryzysie związanym z koronawirusem. Nie ogranicza się przy tym do wskazówek mających po doświadczeniach pandemii pobudzić sumienia katolików do ich rozwoju i osobistej zmiany na lepsze. Jego „odważne marzenia” to raczej radykalna, globalna wizja społeczno-polityczna, która ma zmienić świat! Ponownie podejmowane bardzo mocno wątki ekologii, zmian klimatycznych i migracji, koncepcja dostępności „ziemi, mieszkania i pracy” dla wszystkich, poparcie dla idei bezwarunkowego dochodu podstawowego, radykalna krytyka gospodarki liberalnej, wsparcie ruchów ludowych i dezaprobata dla elit, wyjaśnienia i polemika z krytykami jego decyzji, wreszcie zapowiedź zwołania synodu o... synodalności, to tylko niektóre z tematów, które wzbudzą zapewne gorące dyskusje. Nic dziwnego, tak zaskakująca treść połączona ze szczególną szczerością Autora musi wywołać burzę. Jedni podejdą do papieskich propozycji z entuzjazmem, inni będą zbulwersowani. Wśród tych pierwszych inny, lepszy świat, który proponuje Franciszek, wzbudzi nadzieję, ci drudzy uznają „odważne marzenia” za niebezpieczną utopię. Jedno jest pewne, niezależnie od stosunku do społecznych poglądów papieża Franciszka, każdy przeczyta tę książkę z wypiekami na twarzy i zapewne wielkimi emocjami.