Którędy do raju

Elżbieta jest znaną dziennikarką, marzącą o podróżach. Dla swojego męża wiele poświęciła. Z uwagi na jego aspiracje zawodowe przeprowadzili się do Niemiec. Sama zajmowała się dwójką dzieci i domem. Wszystko było na jej głowie. Gdy na rocznicę ślubu, po wielu namowach mąż obiecuje jej wyjazd do Słowenii, jej radość nie ma granic. Kobieta nie wie, że jej wymarzona podróż już za chwilę zmieni się w największy koszmar.

?Nie ma idealnych małżeństw. A mimo to pragniemy wierzyć, że takowe istnieją. Nie na próżno powstają więc wyidealizowane historie miłosne. Powstają, gdyż istnieje na nie zapotrzebowanie. Każdy z nas, bez wyjątku, pragnie wierzyć, że i jego w końcu coś podobnego spotka.?

Ela i Prosper są małżeństwem od osiemnastu lat. Jednak mimo że bardzo się kochają, coraz częściej się kłócą. Głównie o syna, którego Prosper ledwie toleruje. Rozmowy i tłumaczenia nie pomagają. Gdy na jaw wychodzą kłamstwa męża, Ela nie wie ile jeszcze będzie w stanie znieść.

Którędy do raju to poruszająca historia o miłości ale też o trudnych relacjach rodzinnych. O kłamstwach, zaufaniu oraz wybaczaniu. Czy wszystko można wybaczyć? Ja nie jestem pewna, ale Autorka tą książką daje nadzieję.

Nie sądziłam, że sięgając po tę powieść, będę totalnie zaskoczona i przeżyję tyle emocji. Byłam pewna, że książka pozwoli mi wyciszyć się i odpocząć, a tu niespodziewanie zostałam wciągnięta w dynamiczną historię z wątkiem kryminalnym.

Główna bohaterka jest dziennikarką, która dzieli swe obowiązki między pracą a rodziną, którą bardzo kocha i o nią dba. Niestety do szczęścia brakuje jej tylko jednego. Od zawsze marzy o podróżach i po długich namowach nareszcie udało się jej przekonać męża na krótki wypad do Słowacji.

Jednak nie dane jest się cieszyć pobytem w obcym kraju, gdyż wydarza się coś, co niejednego by przeraziło i sprawiło, że totalnie byśmy się załamali. Od wielu lat zdana na męża kobieta, nagle musi stawić czoło przeciwnościom i znaleźć w sobie siłę, by nie poddać się w swych dążeniach.

Co wydarzyło się podczas podróży? Czy pokłady determinacji i jej wewnętrznej siły wystarczą, by przetrawić tajemnice, które odkrywa oraz wszystkie kłamstwa jakimi była karmiona? Czy wróci z mężem do kraju?

Muszę przyznać, że lektura okazała się ciekawa, zagadkowa, ale niestety i trochę wkurzająca. Czasami Elżbieta irytowała mnie swym zachowaniem, jednak później, gdy wreszcie zaszła w niej wewnętrzna przemiana, to zyskała w moich oczach.

Z przykrością muszę stwierdzić, iż wiele kobiet bezgranicznie ufa swoim mężom i nie próbuje sprawdzać prawdziwości ich słów. Niektórzy mężczyźni potrafią to perfidnie wykorzystać i manipulować żoną i karmić ją nieprawdziwymi informacjami. Autorka przestrzega przed takim zachowaniem i cieszę się bardzo, że poruszyła ten temat.

Książka mi się nie dłużyła, mimo że jest to obyczajówka i nie brakuje w niej opisów. Zapewne to zasługa przyjemnego w odbiorze stylu pani Anny i intrygującej fabuły. Kreacja postaci zachwyca. Mamy tu różne osobowości, które świetnie przypisane są do konkretnej osoby.

Nie polubiłam Prospera i drażniła mnie jego postawa. W moim odczuciu to zakłamany padalec, który nie zasługiwał na tak cudowną rodzinę. Jego stosunek do syna wolał o pomstę do nieba i nic go nie może usprawiedliwiać, a także manipulowanie Elą.

Uważam tę powieść za wartościową i godną polecenia.

Książka o której chce się mówić, ale nie można, bo łatwo zdradzić najważniejsze elementy fabuły. To, co musicie wiedzieć, to to, że to obyczajówka, ale z tych gorzkich i niełatwych.

Relacje międzyludzkie nawet w małżeństwie nie muszą się opierać na prawdzie, choć powinny. To co spotyka bohaterkę, która ufnie wierzy w słowa męża, trochę zasiewa nam ziarno niepewności. Ale to historia o konsekwencjach czynów, popełnianych w dobrej wierze, ale też z premedytacją. Każda akcja tworzy reakcję. To też powieść o stawianiu na siebie, o pewności siebie, jaką bohaterka musi odnaleźć.

Tajemnicza, intrygująca ale i pokazująca te złe strony ludzkiej natury.

Ciekawa, wciągająca i nieprzewidywalna. To historia, którą warto poznać.

Elżbieta Flis ma piękny dom, wspaniałe dzieci, cudownego męża i dobrą pracę. Od trzech lat mieszka z rodziną w Niemczech i niczego jej nie brakuje. Jednak marzy o podróżach, ale jej mąż Prosper ciągle pracuje i nie chce nigdzie wyjeżdżać. Po wielu namowach żony organizuje wyjazd. Elżbieta jest bardzo szczęśliwa, że będą świętować osiemnastą rocznicę zawarcia związku małżeńskiego. Rodzinny wyjazd zaczynają od słoweńskiego urokliwego miasta Bled.

Niestety Elżbieta nie wie, że ich wymarzony urlop stanie się koszmarem. Kobieta ślepo kochała swojego męża i we wszystko mu wierzyła. Wkrótce dowiaduje się, że jej ukochany mąż od wielu lat oszukiwał ją i zatajał przed nią prawdę.

Elżbieta rozpoczyna walkę z czasem i procedurami.

Czy kobieta poradzi sobie w obcym kraju bez znajomości języka?

Jakie tajemnice jej męża wyjdą na wierzch?

I czy wyciągnie męża z tarapatów?

Ja jestem pod ogromnym wrażeniem historii stworzonej przez autorkę.

Genialna i wciągająca fabuła, od której nie mogłam oderwać się ani przez chwilę. Książkę przeczytałam w błyskawicznym tempie. Autorka ma lekki styl i zaczytałam się od pierwszej strony.

Świetnie wykreowani bohaterowie.

To historia o kobiecie, która do szaleństwa kocha swojego męża i jest gotowa zrobić dosłownie wszystko, by ratować swoją rodzinę. To bardzo zdeterminowana kobieta. Jednak jej mężusia nie polubiłam od samego początku. Najpierw przeczytałam jak okropnie traktuje swojego przybranego syna. Niby obiecuje żonie, że zmieni się, a jednak dalej robi swoje. Nie wiadomo jakie naprawdę ma intencje. Na dodatek okazuje się, że okłamywał swoją żonę podczas gdy ta naiwna ślepo mu wierzyła i robiła wszystko, by on był szczęśliwy.

Elżbieta denerwowała mnie swoją naiwnością i postawą. Prosper od początku małżeństwa zagwarantował jej takie ekscesy, że aż podnosi się ciśnienie na samą myśl o jego wyczynach.

Gwarantuję Wam, że ta lektura wywoła w Was mnóstwo emocji, a Elżbietą będziecie mieli ochotę potrząsnąć.

Jeśli liczycie na piękną historię miłosną to niestety taka nie będzie. Bohaterka dostała prawdziwą lekcję życia. Myślę, że tę książkę powinna przeczytać każda kobieta. Ta historia zmusza do refleksji i przemyśleń.

Gwarantuję Wam, że będziecie zadowoleni z czasu spędzonego z tą książką. Książki tej autorki można kupować w ciemno.

Polecam gorąco!

Elżbieta jest felietonistką i chociaż odnosi sukcesy w swojej pracy, ma dosyć codzienności kręcącej się wokół domu i dzieci, pragnie podróżować. W końcu Ela wyrusza na wyczekiwaną wyprawę, na którą zaprosił ją mąż. Wszystko się zmienia kiedy Prosper zostaje zatrzymany przez policję, kobieta będzie zmuszona walczyć z barierą językową, procedurami i zupełnie inną mentalnością ludzką. Przy okazji na jaw zaczną wychodzić długo skrywane tajemnice, które wystawią na próbę małżeństwo Elżbiety.

To już moje kolejne spotkanie z twórczością autorki, a ja bardzo lubię historię, które spisuje na papier. Autorka ma bardzo lekkie i przyjemne pióro, co sprawia, że jej książki czyta się z przyjemnością. Każda z tych, które czytałam była niezwykle poruszająca, emocjonalna i obrazująca wiele istotnych tematów, które mają ogromny wpływ na życie i decyzję bohaterów i często znajdują odzwierciedlenie w życiu nas samych. W przypadku "Którędy do raju" oczywiście jest tak samo. Fabuła książki od samego początku niesamowicie mnie zaintrygowała i byłam ogromnie ciekawa jak potoczą się losy Elżbiety i Prospera. Bohaterowie tej książki zostali bardzo dobrze wykreowani, to niesamowicie realne postaci, z którymi z powodzeniem większość z nas mogłaby się utożsamić.

Życie bohaterów diametralnie się zmienia kiedy Prosper zostaje zatrzymany przez policję, Elżbieta jest załamana i zmuszona do walki z brutalną rzeczywistością. W najmniej spodziewanym momencie na jaw zaczynają wychodzić kłamstwa i sekrety, które burzą całe życie kobiety. Szczerze mówiąc, nie wiem jak ja bym sobie poradziła w sytuacji, w jakiej znalazła się Elżbieta... Ogromnie jej kibicowałam i przeżywałam razem z nią wszystkie trudne chwile oraz chłonęłam targające nią emocje. Autorka opisując historię bohaterów, udowadnia, jak wiele jest w stanie poświęcić i znieść człowiek, który mimo kłamstw tak bardzo kocha. Jestem naprawdę pod wrażeniem tej historii i czekam już na kolejne powieści autorki! Polecam! Moja ocena to 8/10.

Na kartach powieści autorka przedstawia słabości i małostkowość mężczyzny - ojca, męża, oraz energię kobiety- matki, żony.

Nie tak moim zdaniem powinno wyglądać partnerstwo. Razem idziemy, razem jesteśmy, razem trwamy. Ale może to mrzonka, którą sobie wymyśliłam.

Całość opowiada o uczuciach, łączących ludzi w różnych odsłonach, na przestrzeni lat. Jest o destrukcji, powstawaniu z kolan, wsparciu. Nie jest o tolerancji, jest o zrozumieniu drugiego człowieka i akceptowaniu go takim jaki jest, bez patrzenia na niego przez kolorowe okulary.

I chociaż nie popieram ukrywania przeszłości I wątpliwych postępków to mogę przyjąć postępowanie Elżbiety, która wybiera Prospera, pomimo i wbrew wszystkiemu, ale zgodnie z biciem własnego serca. To jest jej móc. Jest jak skała i przystań dla zbłąkanych.

Wysłuchałam audiobooka bardzo uważnie, łowiłam słowa. Po czym jeszcze raz przeczytałam, by móc mocniej/bardziej poznać emocje.

Książka trafiła we mnie idealnie. Wpasowała się w mój nastrój, dała posmak realności.

Bardzo intymna, wrażliwa i szokująco prawdziwa.

Zostały we mnie poruszone struny złości, żalu, trochę zazdrości.

Z pewnością uzupełnię bibliotekę o pozostałe książki autorki.

Muszę się publicznie przyznać, że "Którędy do raju" to było moje pierwsze spotkanie z twórczością Anny H. Niemczynow. Zachęcona wcześniejszymi opiniami na temat wydanych książek autorki postanowiłam przekonać się o fenomenie jej pióra.

Bohaterka, która choć gdzieś w życiu na małą chwilkę się pogubiła, w końcu odnalazła prawdziwe szczęście i sens życia...

Postacie wykreowane przez autorkę są wyraziste i takie prawdziwe. Z ogromną łatwością możemy przyłapać się na tym, że wczuwamy się w ich sytuację, że im kibicujemy czy nawet próbujemy w myślach nakierować ich na właściwą drogę.

Książka wywołała we mnie całą gamę emocji, od złości, smutku, irytacji, aż po współczucie. Jej lektura pozwala odpowiedzieć sobie na pytanie, co tak na prawdę w życiu jest ważne? Jestem pełna wdzięczności za możliwość przeczytania tak mądrej życiowo historii?

Moim zdaniem "Którędy do raju" to książka dla której warto znaleźć trochę czasu. To niezwykle życiowa historia o tym, jak dbać o miłość i jak nie dopuścić do jej utraty.

Czy Wy również chcielibyście wiedzieć, gdzie znajduje się droga do szczęścia? Anna H. Niemczynow napisała bardzo emocjonalną i poruszająca historię kobiety, która będzie musiała zmierzyć się z wieloma przeciwnościami losu, i która zrobi wszystko, aby ocalić swoją rodzinę. „Którędy do raju„ to nie jest zwykła historia.. Jest to opowieść o nadziei i o sile, jaką noszą w sobie kobiety. Trudno jest zrecenzować książkę, która zdołała połączyć się ze mną na tak głębokim poziomie emocjonalnym, nie zdradzając wszystkich powodów, które mogłyby zepsuć Wam jej lekturę. Była to z pewnością prowokująca do myślenia książka o miłości, przyjaźni i związkach. To wzruszająca i absorbująca powieść, która poprowadziła mnie przez niezwykle emocjonalną podróż, o której z pewnością długo nie zapomnę. Była to dla mnie historia o sensie życia, przyjaźni, własnym rozwoju, celach, marzeniach, żalach, a przede wszystkim nadziei. Od pierwszego momentu, w którym otworzyłam tę książkę, wiedziałam, że nie będę mogła jej odłożyć. To jedna z tych historii, które wymagają całej uwagi. Ta powieść przemówiła do mnie na wiele sposobów i sprawiła, że poczułam wszystkie rodzaje emocji.

W książce poznajemy Elżbietę. Odnosząca sukcesy jako felietonistka, czasami chciałaby zmienić coś w swoim życiu. Jej każdy dzień toczy się wokół pracy, męża i dzieci. Wspólna podróż z ukochanym może być idealną okazją, aby chociaż na trochę zapomnieć o życiu codziennym i obowiązkach. Jednak wymarzona podróż w jednej chwili zmienia się w serię nieoczekiwanych zdarzeń, które ujawniają sekrety i skrywane tajemnice.

„Którędy do raju” to ponadczasowa historia, w której każda z nas znajdzie kawałek siebie, bo to niezwykła opowieść o kobiecie i jej determinacji. Jest to opowieść z niezwykłą głębią i masą uczuć, które nieoczekiwanie wylewają się ze stron. Jest to moja pierwsza książka tej autorki, ale wiem, że teraz muszę dużo nadrobić. Podobało mi się tu, jak bieg nieoczekiwanych chwil w życiu i nieprzewidywalna natura przeznaczenia potoczyła się bez względu na to, co bohaterowie próbowali zrobić, aby tego uniknąć.

Jeśli lubicie książki, które przekradają się przez Waszą obronę, skłaniają do myślenia, zaskakują i pozwalają poczuć milion różnych emocji, to właśnie ta książka może być dla Was. Nie miałam pojęcia, w co się wpakowałam, kiedy ją podniosłam, i cieszę się, że zagłębiłam się w nią na ślepo, ponieważ całkowicie mnie zaskoczyła i poniosła za sobą.

To moje pierwsze spotkanie z twórczością pani Hanny, ale muszę przyznać że nader udane. Ponad 500 stron niezwykle przyjemnej powieści obyczajowej, którą czyta się błyskawicznie, ale na tyle optymalnie by wychwycić w niej krzepiące wątki bohaterów i ewentualnie przenieść je na swoje poletko.

Książka opowiada o rodzinie Elżbiety, jej mężu Prosperze i dzieciach- Kajtku i Ali. Kobieta pracuje jako dziennikarka w Polsce, a jej mąż jest ambitnym i zapracowanym inżynierem budowy lotnisk. Są bardzo udanym małżeństwem od 18- stu lat, jednak jeden wyczekiwany wyjazd do słoweńskiego miasta Bled niemal otwiera mitologiczną puszkę Pandory. Cała fabuła ma niezwykłą budowę, ponieważ doskonale się skleja w każdym momencie.

Autorka w bardzo przekonujący sposób opisała idealne, wypełnione miłością, szacunkiem i pożądaniem życie małżeńskie Eli i Prospera. Jednak jak to w życiu bywa, "co chatka to zagadka", czy jak mawiała babcia głównej bohaterki "nie ma domu bez złomu".

Wychodzą na jaw skrzętnie skrywane tajemnice, kolejne szanse na poprawę okazują się być bez pokrycia w czynach, a trauma to coś nad czym zdecydowanie zbyt trudno przejść do porządku dziennego.

Polecam Wam tę książkę na spokojne wieczory. Otuli, wzruszy, wstrząśnie i zaciekawi lepiej niż niejeden film.

Opowieść o kochającej się polskiej rodzinie, mieszkającej w Niemczech, to oś tej książki. Wokół tego nieprawdopodobnie silnego uczucia łączącego współmałżonków i dzieci, autorka utkała niełatwą historię, która jest tak skomplikowana i złożona, że można by nią obdzielić kilka osób.

„Zdawała się zupełnie nie dostrzegać, ze nie chcąc zawieść, zawodziła siebie”

„Którędy do raju” to powieść o tym, by na chwilę w naszej prozie życia zatrzymać się i zastanowić się, co jest dla nas ważne. Czy ustępowanie i realizowanie marzeń tylko drugiej połówki jest dobre dla naszego małżeństwa? Czy nie jest tak, że z czasem będziemy żałować i czuć się coraz gorzej dlatego, że na pierwszym miejscu stawialiśmy szczęście męża lub żony? A co z naszymi marzeniami i ambicjami?

Elżbieta miała kochającą rodzinę i pracę, w której się spełniała. Od zawsze miała też jedno duże marzenie. Chciała podróżować. Jednak nigdy nie mogła go spełnić. Najpierw rodzice, którzy mieli wobec niej inne plany, później mąż, który zawsze miał gotowe wymówki by nie wsiadać do samolotu i zacząć wraz w żoną zwiedzać świat. Pewnego dnia już miała dość wszystkich wykrętów i powiedziała otwarcie, że chce od życia czegoś więcej i zaproponowała wakacje za granicą. Ku jej zaskoczeniu Prosper zgodził się i udali się do Słowenii. Elżbieta liczyła na miło spędzony czas i na wzmocnienie więzi rodzinnych. Jej maż nie zbyt dobrze traktował syna, Kajtka. Dlaczego? Jakie miał ku temu powody?

W malowniczej miejscowości Bled na jaw wychodzą kolejne tajemnice Prospera, a wycieczka marzeń stała się od pierwszych dni koszmarem. Zadała sobie pytanie, czy tak ma wyglądać jej małżeństwo? Czy zawsze musi być silna? Czy jeszcze kiedyś odzywka utraconą tożsamość? Czy będzie w stanie wybaczyć mężowi i razem spróbują odbudować ich małżeństwo?

„Którędy do raju” to moja pierwsza książka Anny Niemczynow, ale już planuję sięgnąć po kolejne. Pomimo, że ma ona ponad 500 stron, czyta się ją bardzo szybko. Autorka świetnie wykreowała dylemat niejednej żony, która na pierwszy miejscu stawia rodzinę i jej szczęście, często zapominając o sobie. Bardzo polubiłam główną bohaterkę za jej siłę, determinację, za walkę o rodzinę, ale również za to, że potrafiła w końcu zatroszczyć się o siebie i swoje pragnienia.

Kiedy już wydaje mi się, że znam twórczość Anny H. Niemczynow, kiedy wydaje mi się, że już bardziej zaskoczyć mnie nie może, ona popełnia "Którędy do raju", swoją najpiękniejszą, najmądrzejszą, najbardziej życiową i NAJLEPSZĄ powieść.

Zachwyciła mnie nie tylko absolutnie wspaniałym warsztatem, ale przede wszystkim ogromną wrażliwością i intymnością, która tworzy otoczkę historii Anny i Prospera. 

Ta powieść odziera z emocji. Czytając ją, momentami czułam się wręcz naga, odkryta. Nie macie pojęcia, jak dobrze stanąć twarzą w twarz ze swoimi obawami, lękami, ale i nadziejami. Posłużę się tu słowami Ani, która napisała o swojej głównej bohaterce: 

„Elżbieta jest mistrzynią nadziei”.

I to właśnie Ela, Elżunia, stała się takim moim lustrem i ogromną inspiracją.

Prawdopodobnie jeszcze długo po lekturze „Którędy do raju”, nie przeczytacie lepszej powieści obyczajowej.

Prawdopodobnie podczas jej lektury zaznaczycie setki cytatów, które czytać będziecie w trudnych momentach.

Prawdopodobnie zakochacie się w niej bez pamięci.

Prawdopodobnie ZMIENI WASZE ŻYCIE. Jak zmieniła moje.

Taka pozycja trafia się raz na milion.

Polecam z całego serca!