Kto zabrał mój ser?

Kto zabrał mój ser to prosta, a zarazem mądra, alegoryczna przypowieść, odkrywająca najgłębsze prawdy o zmianach dokonujących się w naszym życiu.

Co sprawiło, że książka ta gości od wielu tygodni na pierwszych miejscach list bestsellerów tak poczytnych pism jak: „The New York Times”, „Wall Street Journal”, „USA Today”. Odpowiedź zawiera się w jednym zdaniu: jasne, pełne mocy przesłanie zawarte w tej książce – To nieprawda, że zmiany są najważniejsze. Po prostu nic innego ważnym nie jest. Otwórz się na zmiany, nie walcz z nimi.

Bohaterowie tej przypowieści, cztery istoty – myszy Nos i Pędziwiatr, i miniaturowi ludzie – Zastałek i Bojek, są personifikacją prostych, ale i skomplikowanych części naszej osobowości, które kryją się w nas niezależnie od wieku, płci, rasy czy narodowości. Myszy i ludzie – żyjący wewnątrz labiryntu i poszukujący sera, który jest ich pokarmem i źródłem szczęścia. „Ser” to metafora wszystkiego, czego pożądamy w życiu – dobrej pracy, zdrowych związków z innymi ludźmi, majątku, zdrowia czy spokoju duchowego. „Labirynt” to miejsce, w którym szukamy tego, czego pragniemy – może jest to firma, dla której chcielibyśmy pracować, rodzina czy społeczność, w której żyjemy.

Niekiedy zachowujemy się jak Nos, który szybko wyczuwa zmiany, lub jak Pędziwiatr, który szybko rozpoczyna działanie, albo jak Zastałek, który zaprzecza i opiera się zmianom, bo obawia się, że przyniosą coś złego albo jak Bojek, który uczy przystosowania się do zmian, gdy widzi, że mogą przynieść coś lepszego. Którąkolwiek z części naszej osobowości wykorzystujemy, mamy wszyscy wspólną cechę: potrzeby odnalezienia własnej drogi w labiryncie życia i odnalezienia sukcesu w erze ciągłych zmian. Jakże wszystko byłoby proste, gdybyśmy mieli własną mapę labiryntu. Gdyby reguły, do których przywykliśmy niezmiennie obowiązywały. Gdyby nie zabierano nam od czasu do czasu naszego Sera.

Świat jednak zmienia się nieustannie – rzecz w tym, aby potrafić się do tych zmian dostosować.

Kto zabrał mój ser? S. Johnsona stała się książką niemalże kultową.

Publicysta czasopisma „Time” Walter Kirn nazwał ją „literacką podwaliną Nowej Ekonomii”. Opracowanym w oparciu o nią programem szkoleniowym Cheese Experience objęto zarządy i grupy menedżerskie wielu renomowanych firm takich jak Chase Manhattan, Procter and Gamble, General Motors, Kodak, Marriot, Citibank, Hewlett-Packard, Hartford Insurance, IBM, Time-Warner, US Army, Xerox i wiele innych. Sprzedała się, jak dotychczas w niewiarygodnym łącznym nakładzie 2 000 000 egzemplarzy.