Krucjata generałów

W książce Tajne sejfy Bieruta i Bermana H. Piecucha zajął się pierwszą dekadą Peerelu, zwaną w historiografii okresem stalinowskim, ale nie tylko tym, bo także powiązał ten okres ze współczesnością pokazując, jakie mechanizmy z 1. dekady Peerelu powtarzają się w „dobrej zmianie”. Pretekstem do rozważań, jakie mechanizmy sprawiały, że lata 1945-1956 to był dramatyczny okres naszej powojennej historii, były protokoły ujawniające, co kryły tajne sejfy B. Bieruta i J. Bermana. Opierając sią na dokumentach z sejfów obu władców PRL w latach 1948-1956, rozmawiał z wieloma politykami, naukowcami i wysokimi funkcjonariuszami resortów siłowych pytając: jaka była prawda i dlaczego zgodzili się służyć złej sprawie? Wiele faktów ujawnionych w Sejfach jest...

„Niektórzy wierzą, że w niebie mieszka staruszek, który może robić, co chce. Inni myślą, że w niebie jest staruszka albo kilku staruszków i staruszek, żeby było im raźniej. Mają takie imiona jak Jahwe, Tor, Izis, Zeus albo Kali i nazywani są bogami. Jeszcze inni uważają, że bóg jest niewidzialną siłą, która widzi i słyszy wszystko. Albo że bóg jest miłością. Można również nie wierzyć w żadnego boga. Ta książka jest o niewierze w boga”. (Fragment książki) Boga przecież nie ma to doskonały punkt wyjścia do rozmowy i odpowiedzi na podstawowe pytania: Czym jest wiara? Czym jest bóg? Czy każdy musi w niego wierzyć? Wiarę narzucają nam inni, bo przecież rodzimy się bez niej. Przychodzimy za to na świat z rozumem i dlatego właśnie każdy moż...

Polska była przez wieki krajem wierzących antyklerykałów. Chłopi przeciwstawiali się księżom z powodu pańszczyzny, zamiast na mszę chodzili do karczmy. Chętnie obśmiewali przywary kleru: chciwość, pijaństwo, rozpustę. Praktyki religijne organizowali po swojemu, często na przekór hierarchii, choć nie wbrew wierze. Dziś ludowy antyklerykalizm powrócił z nową siłą. Karnawałowy żart coraz częściej przeradza się jednak w wyraźny bunt wobec władzy Kościoła. Z ludowych przyśpiewek, robotniczych wystąpień, transparentów na Strajku Kobiet i internetowych memów z papieżem wyłania się nieopowiedziana dotąd historia polskiego stosunku do Kościoła, biskupów i religii. Michał Rauszer - kulturoznawca i antropolog, pracownik Zakładu Interdyscyplinarnych Bada...

Ksiązka jest (opatrzonym komentarzami autora) zapisem rozmów Henryka Piecucha z pułkownikiem Anatolem Fejginem, który w latach 1947-1950 był zastępcą szefa Głównego Zarządu Informacji Wojska Polskiego, a później, do 1954 r., dyrektorem Departamentu X Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego. Autor rozmawiał z płk. Fejginem kilkadziesiąt razy w jego mieszkaniu przy ul. Filtrowej w Warszawie w latach 80. i 90. XX wieku. Jest przekonany, że Fejgin traktował komunizm jak religię. Stąd w tekście książki autor zapisuje jego personalia tak: Anatol pułkownik Fejgin. On po prostu pasjonował się komunizmem. Jego przewodnikiem po ideologii był Lenin wiecznie żywy. PułkownikFejgin, wspominając swoich najwybitniejszych wychowanków generałów: W. Jaruzelskiego, Cz. Kiszcza...

Wciąż pojawiają się nowe teorie, kto jest wrogiem, a kto sojusznikiem. Stale majdruje się nowe listy podejrzanych i wykonuje dokumenty równie prawdziwe jak doniesienia, że Mojżesz zawarł pakt z kosmitami, Hitler kochał Żydów, Stalin wprowadził w Polsce demokrację, a rządzący mówią prawdę dbając o społeczeństwo. Proceder się nigdy nie skończy. I nie ma powodu, by się skończył. Władcy uzupełnili piąte przykazanie. Empusy i metanoje służb specjalnych rozumieją je tak: "Nie zabijaj niepotrzebnie. Jeżeli jednak musisz zabić - nie wahaj się. Zrób to szybko i nie zostawiaj śladu". Wezwanie do palenia węglem brunatnym w gospodarstwach domowych jest wezwaniem do mordowania ludzi...

W książce Tajne sejfy Bieruta i Bermana H. Piecucha zajął się pierwszą dekadą Peerelu, zwaną w historiografii okresem stalinowskim, ale nie tylko tym, bo także powiązał ten okres ze współczesnością pokazując, jakie mechanizmy z 1. dekady Peerelu powtarzają się w „dobrej zmianie”. Pretekstem do rozważań, jakie mechanizmy sprawiały, że lata 1945-1956 to był dramatyczny okres naszej powojennej historii, były protokoły ujawniające, co kryły tajne sejfy B. Bieruta i J. Bermana. Opierając sią na dokumentach z sejfów obu władców PRL w latach 1948-1956, rozmawiał z wieloma politykami, naukowcami i wysokimi funkcjonariuszami resortów siłowych pytając: jaka była prawda i dlaczego zgodzili się służyć złej sprawie? Wiele faktów ujawnionych w Sejfach jest...

Gwałtowna wymiana ognia i… Moja walka. Opowieść o facecie – notorycznym rebeliancie o sercu jak kolczasta opuncja jest 88 książką Henryka Piecucha. Autor, pisząc o Peerelu przedstawia sytuację w erze „dobrej zmiany”. Czerpiąc z wyżyn kultury, nawiązując do mitologii greckiej i rzymskiej; rozległego kontekstu Starego i Nowego Testamentu, Koranu i Tory; na różne sposoby do światowego dorobku literatury, ale i muzyki klasycznej i malarstwa, do dziedzin mniej wzniosłych, potocznych, aż po rozmowy żołnierzy i polityków, ofiar i katów: dowcipne, ale częściej dramatyczne – ukazuje, w jakim kierunku zmierza współczesny świat. W Gwałtownej wymianie ognia i…Piecuch przedstawia skomplikowaną grę wywiadów, ale trzeba podkreślić, iż tak naprawdę nie jest t...

Ksiązka jest (opatrzonym komentarzami autora) zapisem rozmów Henryka Piecucha z pułkownikiem Anatolem Fejginem, który w latach 1947-1950 był zastępcą szefa Głównego Zarządu Informacji Wojska Polskiego, a później, do 1954 r., dyrektorem Departamentu X Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego. Autor rozmawiał z płk. Fejginem kilkadziesiąt razy w jego mieszkaniu przy ul. Filtrowej w Warszawie w latach 80. i 90. XX wieku. Jest przekonany, że Fejgin traktował komunizm jak religię. Stąd w tekście książki autor zapisuje jego personalia tak: Anatol pułkownik Fejgin. On po prostu pasjonował się komunizmem. Jego przewodnikiem po ideologii był Lenin wiecznie żywy. PułkownikFejgin, wspominając swoich najwybitniejszych wychowanków generałów: W. Jaruzelskiego, Cz. Kiszcza...

Jest w tej książce wszystko to, co było przedmiotem rozważań w poprzednich pozycjach Tajnej Historii Polski, a nie zostało dopowiedziane do końca. Są akcje służb specjalnych i jest sporo polityki, związanej z szukaniem odpowiedzi na pytanie: czy Peerel był swoistym "laboratorium" dla pieriestrojki. Są informacje o rozpracowywaniu nie tylko przez przeciwników politycznych; jest także próba szukania odpowiedzi na pytanie: dlaczego w służbach specjalnych obu resortów siłowych tak modny był (jest?) antysemityzm? Autor omawia cudowne przepoczwarczenie się komórki filosemickiej resortu spraw wewnętrznych w jawnie antysemicką. Wraca do zapomnianych czystek we wojski i MSW nie tylko w latach 60., ale i we wcześniejszych. Pokazuje rolę "politycznych eunuchów", czyli swoi...

Rzymianie wiedzieli to, co dobre i robili to, co złe! Z THP (Tajna Historia Polski) dowiecie się, że podobnie postępował gen. Jaruzelski, który - wedle autora Goryla - tak lubił posłuch i uwielbienie, że padł ofiarą propagandowej legendy, uwierzy ł, że jest zbawicielem Polski. Przeczytaj THP! Jeżeli przeczytasz jeden tom, będziesz żałował, że nie przeczytałeś wszystkich! Książka zawiera trzy rozdziały (i wiele innych interesujących materiałów) z wydawnictwa pod podobnym tytułem, jakie ukazało się w 1992 r. i wywołało wiele szumu w światku polityki. Jej główną treść stanowi zapis obszernej rozmowy autora z płk Arturem Gotówko, w latach 1974-1981 szefem istniejącego w ramach Wojskowych Służb Wewnętrznych Wydziału Ochrony Fizycznej i Kontrwywiadowc...

Takim wariatem jest pułkownik Henryk Piecuch. "Desperat 2" przedstawia skomplikowaną grę wywiadów. Trzeba podkreślić, iż tak naprawdę nie jest to sensu stricte sensacyjna powieść szpiegowska, ale swojego rodzaju reportaż. H. Piecuch sięgnął do maszynopisu wydanego przed 40. laty w nakładzie 100 tysięcy egzemplarzy "Desperata". Przywrócił wykreślone przez cenzurę fragmenty (3/4 książki zostało przez GUKPPiW skasowane), przeredagował i uzupełnił książkę o zdobywaną przez dziesięciolecia wiedzę, gromadzone archiwalia oraz życiowe doświadczenie i potraktował jako konspekt całość. Tak powstał "Desperat 2", absolutnie nowa powieść.

Nowa powieść sensacyjno-szpiegowska H. Piecucha zawiera specyficzne informacje o służbach specjalnych, nie zawsze zgodne z tym, co o tych służbach napisano w oficjalnej historiografii. Płk H. Piecuch był oficerem WOP i Straży Granicznej. W tych formacjach styk ze służbami specjalnymi był nieunikniony. Autor zaczynał służbę w WOP bezpośrednio na granicy państwa, a od lat 70. jako dziennikarz „Granicy” i „Straży Granicznej” poznał najważniejsze osoby kierujące tymi służbami (m.in. generałów: W. Jaruzelskiego, Cz. Kiszczaka, F. Szlachcica, S. Kowalczyka, M. Milewskiego, W. Pożogę i ich podwładnych). Twórca liczącej 18 tomów „Tajnej Historii Polski” ujawnia w Bilecie do piekła m.in.: niektóre metody pracy kontrwywiadu i wywiadu PRL, sposoby wykor...

Powieść Nóż. Requiem dla szpiega jest osadzona w drugiej połowie lat 80. XX wieku w szczytowym okresie tzw. zimnej wojny. Ówczesna Polska i jej służby specjalne też były chcąc nie chcąc uczestnikiem tej wojny. Tylko ludziom naiwnym wydaje się, że walka wywiadów ma ściśle określone reguły, a przeciwnicy mogą się łatwo rozpoznać. Nigdy tak nie było i nie będzie. Dobrze to rozumie Henryk Piecuch, który blisko 40 lat służył w Wojskach Ochrony Pogranicza i w Straży Granicznej, przeczytał tysiące poufnych dokumentów i rozmawiał z setkami oficerów, którzy działali na tajnym froncie. Losy tej powieści są tak powikłane, jak afera, którą próbuje opisać autor. Dzieło pierwotnie zatytułowane Requiem dla szpiega miało ukazać się w 1990 roku. Podobno nawe...

Już od 30 lat nie ma Polski Ludowej (w skrócie PRL) i coraz mniej Polaków pamięta system władzy, którego istotą było upodlenie człowieka, pozbawienie go marzeń. A jednak ten PRL o wielu z nas, zwłaszcza o tych aktywnych w życiu publicznym, nie zapomniał. Jego funkcjonariusze, oficerowie służb specjalnych, którzy serca mają z kamienia, a na karku dziś przynajmniej sześć krzyżyków, od czasu do czasu wyciągają ze swoich archiwów i puszczają w obieg teczki. A dokładniej – pewne dokumenty przechowywane w tych teczkach, np. zobowiązania do współpracy ze Służbą Bezpieczeństwa lub pokwitowania odbioru pieniędzy za informacje o kolegach z pracy, znajomych, a nawet o rodzinie. W swojej książce świetny znawca służb specjalnych PRL płk H. Piecuch ukazuje śr...

Henryk Piecuch twierdzi, że Portret z kanalią to jego 77 książka. Nawet jeśli nieco się pomylił, to i tak jego wkład w ujawnianie wydarzeń i ludzi tworzących od przynajmniej 80 lat tajną historię Polski jest ogromny i niezaprzeczalny. Nawet sądom III RP pod koniec lat 90. nie udało się zamknąć mu ust i zniechęcić do podejmowania spraw i tematów niewygodnych dla wielu osób. Bohaterem swojej najnowszej książki uczynił najsłynniejszego oficera Urzędu Bezpieczeństwa w latach 50. XX wieku podpułkownika Józefa Światłę (urodził się jako Izak Fleischfarb). Było to wyjątkowy prostak i cham, nie udało mu się ukończyć nawet szkoły podstawowej, ale w Polsce budującej socjalizm nie było to żadną przeszkodą w robieniu swoistej kariery. Jej ukoronowaniem był...