Krajobraz i doświadczenie

Ścierka, piasek, szczur, talerz, pąk, kiełbasa, wiśnia, kurz – egzystencjalny konkret to podstawa rozważań Jolanty Brach-Czainy w książce Szczeliny istnienia. Wydany po raz pierwszy w 1992 roku esej był wielkim wydarzeniem literackim. Zyskał miano książki kultowej, „biblii feminizmu”. Przede wszystkim jednak czytelnicy odbierali te niewielkie objętościowo teksty bardzo osobiście, ponieważ pada w nich pytanie nawet nie o to, jak powinniśmy istnieć, ale o to, jak rzeczywiście istniejemy. Filozofia codzienności Jolanty Brach-Czainy bierze się z zadumy na tym, co blisko, dookoła nas, czego doświadcza każdy człowiek. „Podstawę naszego istnienia stanowi codzienność. A że fakt istnienia przeżywamy jako niezwykle ważny, więc ogarnia nas zdumienie, ilekroć uświadamiamy sobie, że upływa ono na drobiazgach”. Obcinanie paznokci, wynoszenie śmieci, ścielenie łóżka, zmywanie naczyń, obieranie ziemniaków – każda z tych czynności ma w oczach filozofki wymiar egzystencjalny i metafizyczny. Brach-Czaina dopatruje się egzystencjalnego sensu zarówno w rodzeniu się czy umieraniu, jak i w jedzeniu czy codziennym krzątaniu się po domu. Podobnie można go dostrzec w każdej z otaczających nas rzeczy, o ile tylko zechcemy zamilknąć i pozwolić tym przedmiotom codziennego użytku, zdarzeniom potocznym, sytuacjom oczywistym i swojskim drobiazgom przemówić. O ile tylko pozwolimy sobie na myślenie o nich i ich analizę. „Zapytałam kiedyś profesor Brach-Czainę, o co chodzi z tym krzątactwem. Odpowiedziała, że to, co wypełniało jej czas, skłoniło ją do namysłu: „Gdybym się nie krzątała, nie mogłabym napisać takiej książki. Ale gdybym krzątała się za dużo, też nie mogłabym napisać takiej książki. A ona opowiada właśnie o tym, jak istniejemy w codzienności”. I dodała, że ukryty sens można znaleźć nawet przy kuchennym zlewie. Bo na co dzień czytamy dużo więcej rzeczy niż książki” – Monika Tutak-Goll. „Szczeliny istnienia Jolanty Brach-Czainy to jedna z najważniejszych polskich książek filozoficznych lat dziewięćdziesiątych, czy raczej jedna z najważniejszych polskich książek filozoficznych w ogóle” – Tomasz Stawiszyński. „Do dzisiaj mam w domu dwa egzemplarze wcześniejszego wydania Szczelin istnienia na wypadek gdyby ktoś mi ukradł. A teraz jeszcze namówiłem Dowody na Istnienie do kolejnego wznowienia. Bo to jedna z najbardziej niezapomnianych książek, jakie przeczytałem” – Mariusz Szczygieł.

Od angielskich Miast Ogrodów Jutra przez Jednostkę Marsylską, po mikromieszkania w Nowym Jorku, od hoteli robotniczych przez akademiki po Airbnb, od kooperatyw przez spółdzielnie mieszkaniowe do cohousingu sposobów zamieszkania jest znacznie więcej niż dom na przedmieściach i apartament na kredyt. Najciekawsze idee mieszkaniowe od początku związane są z systemami polityki mieszkaniowej. Dostępne budownictwo mieszkaniowe to zagadnienie ważne nie tylko dla polityków i architektów, nie jest skierowane tylko do osób najuboższych, a polityka mieszkaniowa nie polega na rozdawnictwie i dysponuje wieloma pozafinansowymi narzędziami. Najwyższy czas zmienić sposób rozmowy o mieszkalnictwie.

Książka "Green belts. Zielone pierścienie wielkich miast" przedstawia genezę, strukturę i funkcje narzędzi planistycznych służących ograniczeniu rozlewania się miast, a stosowanych od przeszło 100 lat. W pracy przedstawiono przegląd 23 najciekawszych wdrożonych rozwiązań z całego świata służących ochronie terenów otwartych w otoczeniu wielkich miast, zwanych w języku angielskim green belts, a w Polsce zielonymi pierścieniami. Szczegółowo zanalizowano charakterystykę struktury oraz potencjał kształtowania głównych funkcji wybranych zielonych pierścieni Europy, wykorzystując wskaźniki krajobrazowe tak, aby określić możliwości wdrożenia tej koncepcji w Polsce. Praca skierowana jest do ekspertów: urbanistów, planistów przestrzennych, geografów, architektów krajobrazu oraz tych, którzy dopiero zdobywają doświadczenie, m.in. studentów kierunków związanych z kształtowaniem krajobrazu i zagospodarowaniem przestrzennym, a także lokalnych działaczy organizacji pozarządowych ? wszystkich tych, dla których funkcjonowanie strefy okołomiejskiej ma znaczenie.

Opisywaną przez przybyszów wystawę można by uznać za uosobienie specyfiki Zachodu, miejsce, gdzie istniał przymus odgrywania roli widzów tak uporządkowanym świecie, by stale coś przedstawiał. Dzięki wystawie bliskowschodni podróżnik stykał się z dziwacznym sposobem porządkowania świata, który zyskiwał w nowoczesnej Europie coraz większa popularność, mógł on uchwycić specyficzną relację między jednostką a światem sprowadzonym do rangi obiektu - przedmiotu, którą Europejczycy wydawali się brać za doświadczenie rzeczywistości. W efekcie - niech wolno mi będzie sformułować ten tymczasowy wniosek - rzeczywistością stawał się świat poddający się jednostce na tyle, na ile dawał się zmienić w eksponat. Przybysze spoza kontynentu trafili w Europie na sytuację, którą, odwołując się do sformułowania Heideggera, można by nazwać wiekiem wystawy. Wystawa światowa nie oznacza tutaj wystawy, na której ukazany jest świat, ale świat rozumiany i ujmowany tak, jakby był wystawą.

Jürgen Habermas (rocznik 1920), jeden z najwybitniejszych filozofów przełomu stuleci i przedstawicieli teorii krytycznej, nigdy nie uchylał się od roli intelektualisty zabierającego głos w kluczowych kwestiach współczesności. Zamieszczone w tomie teksty często są owocem bieżących sporów dotyczących jakości publicznej debaty, fasadowości demokracji, patologii wolnego rynku. Ale niemiecki myśliciel powraca również do idei wielkich filozofów XX wieku, Martina Bubera, Hanny Arendt, Martina Heideggera, by na nowo przemyśleć ich dziedzictwo i pokazać aktualność ich myśli. Zamiast politycznych roszczeń sięgających w rejony fantazji mamy dziś do czynienia z polityką zgiętą wpół. Uginamy się wobec wymagań rynków finansowych i siedząc cicho, potwierdzamy rzekomą bezsilność polityki, która każe płacić koszty kryzysu masie podatników, nie zaś spekulującym inwestorom. - fragment książki

What happens in the wake of the event? Is the event’s aftermath always characterised by the experience of disorder, fragmentation, and impermanence? Or, alternatively, can aftermath be seen as a new growth, a second crop of grass that can be sown and reaped and which gives rise to a new integrity, a new unity? The volume’s twenty-three essays by scholars from Australia, France, Germany, India, Ireland, Luxembourg, New Zealand, Poland, Spain, and the United States re-visit the notion and representation of aftermath, understood here widely as a consequence/result/after-effect of a seminal event (to an individual, a community, society, regions or nations), and explore its transformative and life-changing characteristics. While acknowledging disastrous or catastrophic consequences of the event, Aftermath argues in favour of recognising some rejuvenating potential of its after-effects. Robert Kusek is an Assistant Professor in the Department of Comparative Studies in Literature and Culture at the Institute of English Studies, Jagiellonian University in Kraków. His research interests include life writing genres, the contemporary novel in English, poetics of memory and loss, as well as a comparative approach to literary studies. He is the author of two monographs, including Through the Looking Glass: Writers’ Memoirs at the Turn of the 21st Century (2017), and several dozen articles published in books, academic journals, and magazines, as well as co-editor of fourteen volumes of articles, most notably Travelling Texts: J.M. Coetzee and Other Writers (2014). He also works at the Research Institute of European Heritage at the International Cultural Centre in Kraków. Beata Piątek is an Assistant Professor in the Department of Comparative Literature and Culture at the Institute of Studies in English, Jagiellonian University in Kraków. Her academic interests include the influence of memory on identity, collective and cultural memory, and literature as an instrument of cultural memory with particular emphasis on the question of trauma and its representation in literature and culture. She is the author of History, Memory, Trauma in Contemporary British and Irish Fiction (2014) and articles on contemporary British and Irish literature and culture. She is also working in the areas of posthumanism and animal studies. Wojciech Szymański is an Assistant Professor at the Department of the History of Modern Art and Culture at the Institute of Art History, University of Warsaw. He is an independent curator and art critic; member of the International Association of Art Critics (AICA), author of the book Argonauci. Postminimalizm i sztuka po nowoczesności: Eva Hesse, Felix Gonzalez-Torres, Roni Horn, Derek Jarman [The Argonauts. Postminimalism and Art after Modernism: Eva Hesse, Felix Gonzalez-Torres, Roni Horn, Derek Jarman] (2015), and numerous academic and critical texts; curator of group and solo shows and art projects. His current research focuses on visual memory of the Great War. He is a member of CRUSEV (Cruising the 1970s: Unearthing Pre-HIV/AIDS Queer Sexual Cultures) research team in the framework of HERA Grants.

Herbert Marshall McLuhan (1911?1980), z wykształcenia literaturoznawca (uhonorowany doktoratem w Cambridge i tytułem profesorskim w University of Toronto), z zamiłowania niestrudzony badacz kultury, występujący przeciwko sztywnym ramom akademickiej nauki. Przedmiotem jego zainteresowania były przede wszystkim role, jakie w społecznym i jednostkowym życiu człowieka pełnią szeroko rozumiane media oraz związane z nimi sposoby komunikacji.Książka Galaktyka Gutenberga. Tworzenie człowieka druku (1962), ukazująca konsekwencje wynalezienia prasy drukarskiej z ruchomymi czcionkami, weszła na stałe do kanonu literatury traktującej o wzajemnych relacjach kultury, społeczeństwa i mediów. Jej pierwsze pełne polskie wydanie oddajemy właśnie w ręce czytelników.Seria: MYŚL O KULTURZEKsiążki, które wpłynęły na sposób myślenia o kulturze, nieznane dotąd w całości w polskim przekładzie. Teksty, które odegrały istotną rolę w formowaniu kulturoznawstwa i kulturologii i okazały się inspirujące do refleksji nad stanem kultury Zachodu. Eseje podkreślające rolę myślenia o kulturze w rozwoju cywilizacji.

Przemiany gospodarcze lat 90. XX wieku zaowocowały dosłowną realizacją tytułowego hasła: wielu Polaków zamieszkało we własnych domach. Po latach mieszkania w blokach dostali szansę zrealizowania marzeń o domu, najczęściej na przedmieściach. Proces ten umożliwiły nowe mechanizmy finansowe, w tym kredyty hipoteczne. Książka Doroty Leśniak-Rychlak pokazuje przemiany własnościowe i społeczne związane z kreacją klasy średniej i powstaniem nowych modeli zamieszkiwania w okresie transformacji: domu na przedmieściu i apartamentowca na osiedlu grodzonym. Książka bazuje na materiale pozyskanym z czasopism, seriali, filmów, podczas wywiadów z ekspertami i mieszkańcami oraz literaturze przedmiotu. Autorkę szczególnie interesuje tożsamość Polaków wyrażana przez sposób zamieszkiwania. Książkę uzupełnia bogaty materiał ilustracyjny: kolaże Dominiki Wilczyńskiej, fotografie Jarosława Matli, Grzegorza Karkoszki i Agaty Wiśniewskiej, infografiki Kacpra Kępińskiego oraz ilustracje Joanny Sowuli. „Byliśmy głupi. Albo nawet mądrzy. To bez znaczenia, bo nikt nas nie pytał o zdanie. Przez dziesięciolecia panowała wiara, że własność oznacza bezpieczeństwo, a wolny rynek gwarantuje wolność. Na tym opierał się system. I tylko wciąż rosła bańka złych kredytów i złych emocji. Lęku, rozczarowania, gniewu. Od „Jesteśmy we własnym domu” przez „Rodzinę na Swoim”, „Zmień pracę, weź kredyt”, aż po „Mieszkanie Plus” – trzydzieści lat polskiej demokracji można opowiedzieć jako historię mieszkań i mieszkalnictwa. Dorota Leśniak-Rychlak pracowała nad tym tematem jako historyczka architektury, redaktorka pisma „Autoportret”, kuratorka wystaw i eseistka. Jesteśmy wreszcie we własnym domu to książka, która dokumentuje wszystkie wymiary mieszkaniowej klęski. Poruszająca w detalach i bolesna w ogólnej wymowie” – Marcin Wicha.

Książka "Al-Kindi i początki filozofii w świecie islamu" jest dziełem w polskiej literaturze przedmiotu oryginalnym i wyjątkowym. Po raz pierwszy omawia - w uprawianej w Polsce historii filozofii - początki filozofii islamskiej, nierozerwalnie związanej z poglądami pierwszego islamskiego (a jednocześnie arabskiego) filozofa Al-Kindiego. Żyjący w IX wieku. Al-Kindi "filozof Arabów", nazywany też w kręgu kultury chrześcijańskiej Alkindusem, stoi u początku filozofii islamskiej. Odegrał on fundamentalną rolę w ruchu tłumaczeniowym, który dał sposobność uczonym muzułmańskim IX w. (i w wiekach kolejnych) zapoznania się z dorobkiem filozofów starożytności: Sokratesa, Platona, Arystotelesa. Dzięki pracom Al-Kindiego świat islamu zainteresował się metafizyką, teorią wiedzy, a także teorią intelektu, co więcej - filozoficzną nauką o duszy, czyli dzisiejszą psychologią. Al-Kindi ma także znaczny wkład w opracowanie podstaw arabskiej terminologii filozoficznej i naukowej. Życie i dzieło Al-Kindiego (w przeciwieństwie do Awicenny, Awerroesa, Al-Gazalego, Ibn Halduna) jest w Polsce nieznane. Owszem, niektórzy polscy filozofowie przywoływali dzieła Al-Kindiego, były to jednak tylko jego łacińskie przekłady. Opracowując myśl filozoficzną Al-Kindiego, autor sam przekładał dzieła tego uczonego. Co więcej, dokonywał weryfikacji przekładów nie tylko terminów, ale i fragmentów Koranu czy treści zaczerpniętych z różnych dzieł napisanych w języku arabskim. W swojej pracy podejmował też zasadną krytykę błędnych interpretacji (upowszechnianych w polskiej literaturze z zakresu historii filozofii), dotyczących myśli filozoficznej islamu oraz kulturowego dziedzictwa Arabów i innych narodów z kręgu kultury tejże religii.

W swojej nowej książce poświęconej owym „pierwszym wiekom ciemnym” Eric H. Cline przedstawia porywającą historię kresu cywilizacji, do którego doprowadził cały szereg czynników – począwszy od inwazji obcych ludów i wewnętrznych rewolt, poprzez trzęsienia ziemi i susze, aż po przecięcie międzynarodowych szlaków handlowych. Przywracając do życia ów barwny międzykulturowy świat potężnych cywilizacji, rysuje szeroką panoramę imperiów i zglobalizowanego świata ludów żyjących w epoce Późnego Brązu oraz dowodzi, że to właśnie ich współzależność przyspieszyła ich dramatyczny upadek i zapoczątkowała okres ciemny, który trwał kilka wieków. W roku 1177 p.n.e. grupy maruderów znanych pod nazwą „Ludy Morza” najechały Egipt. Armia faraona oraz jego flota zdołały ich pokonać, ale owo zwycięstwo do tego stopnia osłabiło Egipt, że pogrążył się on w kryzysie wewnętrznym. Podobnie wyglądała też sytuacja w innych otaczających go państwach. Po wiekach rozkwitu cywilizacja brązu nagle dobiegła swego kresu i zakończyła się prawdziwym kataklizmem. W ciągu zaledwie kilku dziesięcioleci kolejne królestwa upadały jak kostki domina. Zniknęli Minojczycy i Mykeńczycy. Podobnie stało się z mieszkańcami Troi, Hetytami i Babilończykami. Doskonale prosperujące ekonomia i kultura okresu późnego II tys. p.n.e., które łączyły regiony od Grecji na zachodzie po Egipt i Mezopotamię na wschodzie, nagle zniknęły, podobnie jak umiejętność pisania, technologia i monumentalna architektura. Jednak czy tylko „Ludy Morza” odpowiadają za tak powszechny upadek? Jak w ogóle do niego doszło? Niezwykłe połączenie narracji oraz wyników współczesnych badań naukowych powoduje, że „1177” rzuca całkiem nowe światło na skomplikowane więzi, które dały początek, ale też ostatecznie zniszczyły cywilizacje, które przeżywały swój rozkwit w epoce brązu – ale równocześnie stworzyły warunki, dzięki którym mogła zaistnieć klasyczna Grecja.

François-René de Chateaubriand (1768-1848) zapisał się w dziejach kultury europejskiej jako autor cieszących się wielką popularnością dzieł o tematyce religijnej i powieści. Dużą rolę odgrywał też we francuskiej polityce, uczestnicząc w burzliwych przemianach, przez które przechodziła Francja od wybuchu rewolucji 1789 r. Zasłynął też jako znakomity pisarz polityczny. W swych głośnych traktatach, broszurach i artykułach pisał o krwawym terrorze jakobinów, despotycznych rządach Napoleona i wyzwaniu rzuconym przez niego innym mocarstwom Europy, powrocie do władzy Burbonów i związanych z tym nadziejach i zawodach rojalistów, rewolucji lipcowej i jej skutkach. Nie tylko opisywał rzeczywistość, będąc zwykle surowym jej krytykiem, ale również wykładał własne propozycje polityczne ? zwłaszcza koncepcję monarchii konstytucyjnej. W pierwszym w Polsce wyborze pism politycznych Chateaubrianda znalazły się teksty, które wywoływały ferment we francuskiej polityce i odegrały ważną rolę w rozwoju myśli konserwatywnej. Wiele jego opinii wciąż może inspirować. „W polityce, jak w każdej innej dziedzinie życia, pierwszą zasadą jest dążenie do tego, co możliwe” – o monarchii wedle Karty. „Istnieją dwa rodzaje rewolucjonistów. Jedni pragną rewolucji i wolności – jest ich niewielu. Drudzy pragną rewolucji i władzy – i to oni stanowią olbrzymią większość. Żyjemy iluzją, w dobrej wierze wmawiając sobie, iż wolność jest naszym bożyszczem. Błąd. Równość i chwała to dwie żądze kierujące ojczyzną. Nasz geniusz, to geniusz militarny. Francja jest żołnierzem” – „O restauracji i monarchii elekcyjnej”.

Lady Whistledown zdradza wszystkie sekrety! Skrząca się humorem antologia romantycznych opowieści prosto od lady Whistledown, nieuchwytnej autorki kroniki towarzyskiej z bestsellerowego cyklu o rodzinie Bridgertonów. W towarzystwie huczy od plotek, kiedy najbardziej obiecującą debiutantkę sezonu porzuca jej zalotnik. Wkrótce jednak jej serce podbija pewny siebie brat oszusta – a wszystko to w błyskotliwej, uroczej i wzruszającej opowieści samej Julii Quinn. Kiedy lady Whistledown opisuje w swojej „Kronice” skandaliczne wyczyny jego pięknej narzeczonej, zatroskany przyszły pan młody śpieszy do Londynu, by wreszcie i na zawsze zdobyć serce damy – to z kolei uroczy i romantyczny klejnocik autorstwa Suzanne Enoch. Karen Hawkins podbija czytelnika ponadczasową opowieścią o przystojnym hulace, którego wieloletnia przyjaźń - oraz serce - zostają wystawione na próbę, gdy jego urocza przyjaciółka zaczyna interesować się kimś innym. We wciągającej i rozkosznej opowieści Mii Ryan młoda kobieta zostaje wyrzucona z domu przez nieznośnego, lecz uroczego markiza, który zamierza posiąść nie tylko dom… ale także jego byłą mieszkankę.

Music festivals are unique events in the Polish cultural landscape. Organized for fans of various genres of music, they make space for any and all preferences. They perform an integrating function, by helping the participants to collectively experience joy. Are they an echo of already forgotten traditions or a phenomenon that is substantially new? Do they belong to the carnivalization of culture or to the culture of consumption? The answers are worth looking for. And the book Spaces of Diversity? Polish music festivals in a changing society fits into the interdisciplinary research approach, the aim of which is to capture many different aspects and contexts of the discussed cultural phenomena—festivals: their permanent and fleeting elements, their importance for local communities, but also for development of global trends, including those promoting multiculturalism in an authentic, culturally rooted version. From the review by Prof. Urszula Jarecka Music festivals offer a chance to experience musical and cultural diversity, much needed in a country which, for a long time, had been separated from much of global culture. As such, they also serve as an opportunity to appreciate the musical traditions and productions from different groups, both those originating from foreign lands, and those situated locally, often created by ethnic minorities. The relatively easy-going atmosphere of music festivals and their focus on art allow for circumstances where conflict is not very likely, thus fostering mutual appreciation among people of various walks of life. All of the essays in this volume refer to and aim to answer two fundamental questions: can music festivals serve as spaces of diversity, that is places where people can get to know other cultures and groups of people; and if so, how? Can music festivals also be a factor of socio-cultural changes?

Książka, którą trzymają Państwo w ręku, to zbiór tekstów metodologicznych autorstwa polskich naukowców reprezentujących dziedziny zarządzania w kulturze i zarządzania mediami. To pierwsza w Polsce próba zgromadzenia w jednym tomie doświadczeń autorów zajmujących się tą tematyką. Monografia jest poświęcona metodyce badań dotyczących funkcjonowania rynków kultury i medialnych, podmiotów je tworzących, w tym organizacji i publiczności, relacji pomiędzy nimi oraz wielu innych zagadnień z tego zakresu. Przedstawiono w niej różnego rodzaju podejścia badawcze – zarówno ilościowe, jak i jakościowe. Omówiono rozmaite metody i techniki badań, a także zaprezentowano sposoby ich aplikacji w praktyce. Metodologia badań w sektorze kultury i mediów to publikacja dla badaczy oraz praktyków zarządzania – z pewnością będzie dla nich źródłem użytecznej wiedzy. Metodologia badań w sektorze kultury i mediów stanowi ciekawą próbę przybliżenia Czytelnikom różnych metod wykorzystywanych w badaniach branż kultury i mediów. W książce słusznie zastosowano podejście multidyscyplinarne – zamieszczono w niej rozdziały zarówno osadzone w humanistyce, jak i wykorzystujące dorobek nauk ekonomicznych, w tym narzędzia matematyczne. Słuszność owego podejścia wynika z tego, że tak złożone i specyficzne sektory, jakimi są media i kultura, można i należy badać przy wykorzystaniu różnych metod i podejść. Nic dziwnego więc, że w książce znajdziemy opisy metod jakościowych i ilościowych. Nie traktowałbym jednak tej pozycji jako podręcznika lub przeglądu różnych metod, lecz raczej jak wieloautorską monografię naukową. Wynika to z podejścia autorów poszczególnych rozdziałów, ponieważ niemal każdy z nich skupił się na zilustrowaniu opisywanych metod przykładami ze swoich własnych badań. Stanowi to o sile niniejszej publikacji. Z recenzji dra hab. Patryka Gałuszki, prof. UŁ

Super Things Rivals Of Kaboom Kazoom Kids. Z dodatkami

Super Things Rivals Of Kaboom Kazoom Kids Komiksowy. Z dodatkami

Wraz z eksplozją popularności NFT coraz więcej artystów i przedsiębiorców odkrywa unikalny potencjał, jaki mają one na rynku finansów i sztuki cyfrowej. Ale w powodzi mylących rad i sprzecznych pomysłów warto wiedzieć, na co postawić. Giełdy NFT to miejsca, w których spotykają się kolekcjonerzy sztuki, inwestorzy i gracze na rynku kryptowalut. Ostatnio tokeny dynamicznie zyskują na wartości. Wszystko, co musi wiedzieć inwestor, znajdzie się w książce ekspertów, mecenasa Romana Biedy i doktora Zbigniewa Okonia Miliard w tokenie, czyli AI w służbie finansów.

Zapraszamy do zaczarowanego świata Syrenek, które żyją w morskich głębinach… Każda z nich jest inna, ale wszystkie są równie piękne i barwne. Ty możesz spowodować, że będą jeszcze piękniejsze. Za pomocą naklejek, które znajdują się w środku książki, możesz je przebierać na różne okazje. Poznaj pięknie ilustrowane książeczki z naklejkami. Dzieci, przyklejając naklejki, mogą „ubierać” zwierzątka lub postacie w rozmaite stroje i dodatki. Idealny pomysł na zabawę w domu, jak i poza nim, np. u lekarza lub w podróży. Dziecko do zabawy ma aż trzy arkusze z naklejkami.