Kościół w stanie epiklezy

Oto książka dla romantyków! Słodko gorzka. Pełna smaków i zapachów Italii. Niezwykła. Historia młodego chłopca, który w wyniku tragicznych okoliczności dostaje się w opiekę rodziny Borghese. Ma talent – potrafi tworzyć poezję na zadany temat, w dodatku ma piękny głos. Chce zostać tytułowym improwizatorem. Wrażliwy i czuły usiłuje spełnić oczekiwania swoich protektorów, ale im lepiej jest wykształcony, tym bardziej jego pozycja go uwiera. A wrażliwość kieruje go na ścieżki nieoczywistych miłości. Improwizator pełen jest niezwykle malarskich opisów Włoch XIX wieku. Andersen miał niezwykły talent do opisania kolorów, zapachów, smaków. Jego Rzym, Neapol, Wenecja tętnią życiem. Wraz z bohaterami spacerujemy po placu del Poppo, Colloseum, moście świętego Anioła, wchodzimy na Wezuwiusza, pływamy gondolami. Odwiedzamy galerie oglądając najpiękniejsze obrazy i rzeźby. Czytamy Dantego. Dajemy jałmużnę żebrakom. Podróżujemy po Kampanii, zachwycamy się przyrodą, płyniemy na Capri.

Kontynuacja powieści „Fatalny turnus”. Nieporozumienia rodzinne, działania przestępcze, fałszerstwa i przekupstwa, śmiertelne wypadki. Choć bohaterka powieści Jana Melerskiego jest prokuratorem i na co dzień to ona zajmuje się szukaniem i karaniem przestępców, tym razem sama stała się ofiarą napaści. To wydarzenie stało się dla niej paradoksalnie źródłem obsesyjnych rozważań, czy sama swoim zachowaniem nie sprowokowała sprawców do agresji. Obsesja ta stała się na tyle silna i obecna w jej codziennym życiu, że odszedł od niej mąż, który nie mógł znieść uczestnictwa w codziennych rozmowach na temat tego, co by było, gdyby... Sprawców nie wykryto, a Katarzyna wciąż nie potrafiła przestać myśleć o tym incydencie. Któregoś dnia w pokoju przesłuchań staje młody mężczyzna, w którym kobieta rozpoznaje sprawcę ataku sprzed lat. Jego twarz zapamiętała bardzo dobrze, bo to właśnie on złapał ją za nogę owej feralnej nocy na plaży w Stegnie... Od tej chwili wydarzenia przybierają całkowicie nieoczekiwany obrót.

Krzesło, które staje się obiektem religijnego uwielbienia, anioły z krótkimi, owłosionymi nogami, zawody w łyżwiarstwie bez łyżew na zamarzniętym stawie, ordynator zdominowany seksualnie przez siostrę oddziałową i pacjent, który słyszy głos Boga wydobywający się z jego zęba – to codzienność oddziału psychiatrycznego w prowincjonalnym szpitalu. Codzienność bolesna, rozpaczliwa i zawirowana, żadna postać nie jest do końca określona, bo żadna nie jest do końca tylko sobą; lekarz bywa przekonany o tym, że jest muchą, pacjentka zamienia się w figurkę z kapliczki, lekarka miewa anielskie skrzydła, pacjent uzdrawia, zmarli ożywają, żywi jakby nigdy się nie urodzili, niebo mieści się w zagraconym składziku na zapleczu. A wszędzie są okna, przez które widać roztrzaskane, czasem kuszące, częściej groźne, chaotycznie porozrzucane fragmenty rzeczywistości i złudzeń. W miarę rozwoju wydarzeń czytelnik coraz częściej zadaje sobie pytanie, co jest jawą, a co sennym marzeniem, koszmarem lub wytworem chorej wyobraźni bohaterów. Identyczne pytania zadają sobie postaci z książki, uparcie poszukujące tożsamości, miłości i odrobiny bezpieczeństwa w rozbitym na ostre fragmenty, boleśnie kaleczącym świecie.

W modlitewniku znajdziesz: • łacińskie teksty najpopularniejszych modlitw • piętnaście obietnic Maryi dla czcicieli Różańca Świętego oraz owoc odmawiania każdej z tajemnic • Nowennę Pompejańską • Litanię Loretańską • Nabożeństwo Pięciu Pierwszych Sobót • Nabożeństwo Trzech Zdrowaś Maryjo • Akty strzeliste do Najświętszej Maryi Panny

Niniejszy tom zawiera tłumaczenie 51 listów św. Paulina z Noli (ok. 353–431) – rzymskiego namiestnika Kampanii z lat 381–382, od 409 r. biskupa. Jego korespondencja, „obok listów Ambrożego, Hieronima i Augustyna, przyczynia się do ukazania znaczenia wczesnochrześcijańskiej epistolografii w ewangelizacji Cesarstwa”. Charakteryzuje ją piękna klasyczna forma literacka, pełna chrześcijańskiego ducha uwidaczniającego się m.in. w licznych odniesieniach biblijnych.

Obecna praca dotyczy dziejów liturgii – a szerzej: religijności w średniowiecznej Polsce. W zasadzie tytuł starannie dobrany oraz podtytuł miał adekwatnie odpowiedzieć tematowi, wymaga jednak dodatkowych objaśnień i komentarzy. Ujęcie go ułatwi przykład z dziedziny sztuki. Zauważono, że w wielkich stylach jakiejś epoki uczestniczy zarówno architektura, jak i rzeczy zupełnie drobne. Odręczne pismo potrafi nadążać za rozwojem sztuki tak dalece, że ma udział w jej ewolucji. Toteż inaczej wygląda pismo dojrzałego gotyku, niż gotyku płomienistego. W analogiczny sposób przyczynek już należy do większej całości, włącza się w nią, a także jej służy. Przedmiotem badań historyka jest człowiek lub proces dokonujących się zmian w czasie i przestrzeni. Religia tu wchodzi w rachubę jako jeden ze składników fenomenu ludzkiego i – co za tym idzie – procesu historycznego. Średniowiecze świadczy o tym w sposób najbardziej wyrazisty. Pewne okoliczności zaakcentowały wówczas ten rys, usuwając w cień jakże laickie przejawy życia. Znajomość pisma, a zatem możność tworzenia podstawowych źródeł historycznych stała się w dużej mierze monopolem duchowieństwa. Wywarło to wpływ niezatarty i nadal kształtuje wyobrażenia o religijności całej epoki. Religijność średniowiecza nie jest bynajmniej pojęciem jednoznacznym. Ona także ewoluowała w ciągu tysiącletniej epoki, zanim zgłoszono sprzeciwy pod hasłem devotio moderna. Znamienna antyteza kieruje uwagę w stronę religijności zakwestionowanej, typowej dla doby wcześniejszej. Temat ten polskiego mediewistę obowiązuje bezwzględnie, a przecież nie znalazł dotąd należytego zainteresowania i oświetlenia. Narzuca się więc, ale domaga zarazem oględności w postępowaniu. Trzeba mianowicie ogólniejsze ujęcia oprzeć na szeregu monografii szczegółowych. Obecna praca dotyczy drobnego – zda się – szczegółu, jednakże temat celowo wybrany służy szerszym założeniom. Odnajduje swój sens tylko wówczas, gdy ustawi się ją we właściwej perspektywie. Nie tracąc z oka wielkich zadań historii, uwaga zrazu zatrzymuje się na pewnym momencie – być może – charakterystycznym dla średniowiecza i na regionie znanym zbyt ogólnikowo. Łacińskie chrześcijaństwo, któremu było pisane zakorzenić się w tym terenie, rozpoczynało bardzo konkretnie: budowało kościół i poświęcało go. Ten moment inauguracji kultu w danej miejscowości staje się przedmiotem niniejszego opracowania. Z natury rzeczy należy to do dziejów lokalnych liturgii, która – jak wiadomo – obejmuje „całość kultu kościelnego”. Tym lepiej, ona bowiem spełniała rolę kształtującą względem pobożności średniowiecza.

Wyprawa do początków chrześcijaństwa Zwiedzanie Rzymu to nie tylko podziwianie zabytków, ale także podróżowanie po historii chrześcijaństwa. Obok monumentalnych, zachwycających bazylik w mieście znajdują się obiekty, które były świadkami życia Kościoła w pierwszych wiekach naszej ery. Niektórych miejsc w ogóle zaś już nie ma. Autorzy, znawcy świata starożytnego, opisują, jak mogły one wyglądać i jakie historie się z nimi wiązały. Przeczytaj i dowiedz się ponadto: - Jak rzymianie świętowali rocznice śmierci bliskich zmarłych? - Co tak naprawdę wiemy o pobycie św. Piotra w Wiecznym Mieście? - Z jakiego powodu chrześcijanie unikali ustalonych tekstów modlitw? - Czy rzeczywiście ginęli męczeńsko w Koloseum, jak to opisano w Quo vadis? W przewodniku znajdziesz: - kody QR ułatwiające zlokalizowanie opisanych miejsc, - piękne fotografie pozwalające rozpoznać poszczególne budynki, - mapę kościołów, w których spotykali się pierwsi chrześcijanie.

Mamy nadzieję, że Ukraińsko-polska Biblia dla dzieci będzie pomocą zarówno dla polskich dzieci, uczących się języka ukraińskiego, dla dzieci ukraińskich mieszkających w Polsce, jak i dla dzieci Polonii mieszkającej na Ukrainie, które posługując się bardzo dobrze językiem ukraińskim, chciałyby równocześnie poznawać język swoich rodziców. Naszym pragnieniem jest, aby książka ta mogła jednocześnie służyć nauce języka i przybliżać dzieciom historię zbawienia oraz pogłębiać ich wiarę. Ukraińsko-polska Biblia dla dzieci to: - doskonała pomoc do nauki języka ukraińskiego, - nowatorski sposób na przekazanie dzieciom treści ze Starego i Nowego Testamentu, - przepiękne ilustracje, - skuteczny sposób na zainteresowanie dzieci Biblią.

Książka, którą Czytelnik bierze do ręki, to drugi tom przekładu Dzieł Amalariusza z Metzu. Tom pierwszy, zatytułowany Święte obrzędy Kościoła, ukazał się dokładnie rok temu. Wielkim zobowiązaniem do pracy nad kontynuacją tłumaczenia stał się fakt, że papież senior Benedykt XVI wyraził zgodę na dedykowanie Mu przekładu i zechciał przyjąć specjalnie oprawiony egzemplarz publikacji, a także wyróżnienie książki przez kapitułę Stowarzyszenia Wydawców Katolickich oraz uznanie przez JM Rektora KUL wydania dzieł Amalariusza po polsku za wydarzenie roku akademickiego 2016/2017 na Wydziale Nauk Humanistycznych. W tomie drugim zamieszczono tłumaczenie De ordine antiphonarii, innego - obok Liber officialis - ważnego świadectwa liturgicznych zainteresowań Amalariusza oraz kilku pomniejszych jego pism, traktujących również o kwestiach ściśle liturgicznych: Missae expositionis geminus codex, czyli Wyjaśnienie Mszy w dwóch księgach; Canonis Missae interpretatio, czyli Objaśnienie kanonu mszalnego; Epistula ad Hilduinum abbatem de diebus ordinationis et quattuor temporum, czyli List do opata Hilduina o terminach święceń i o suchych dniach. W nawiązaniu do tytułu pierwszego tomu, ta część tomu drugiego nosi tytuł Inne pisma o świętych obrzędach. Trzecia część woluminu obejmuje przekład dwóch pism, których tematyka nie dotyczy zagadnień liturgicznych, ale zwyczajowo wiązano je z osobą Amalariusza: Institutio canonicorum Aquisgranensis i Institutio sanctimonialium Aquisgranensis (Reguły życia duchownych i mniszek). Stanowią one kompilację fragmentów z różnych autorów wczesnochrześcijańskich oraz z rozmaitych dokumentów Kościoła i odznaczają się wielkim walorem, tak historycznym jak i teologicznym. Wydawca i autorzy przekładu mają nadzieję, że przekład całości dzieł Amalariusza z Metzu otwiera polskiemu Czytelnikowi dostęp do ważnych źródeł należących do dziedzictwa naszej wiary i naszej kultury, której bramą na świat pozostaje język Kościoła rzymskiego

W książce Pontyfikał Rzymski Pawła VI dwa rozdziały dotyczą sakramentów, których szafarzem jest biskup. Natomiast inne zawierają opis obrzędów, którym z zasady przewodniczy biskup, ale za jego zgodą mogą być sprawowane także przez prezbiterów. W każdym rozdziale jest podany zarys rozwoju danych obrzędów do Vaticanum II, następnie opis przebiegu prac redakcyjnych nad księgą i jej ogólna charakterystyka. Znaczną część opracowania stanowi prezentacja odnowionych obrzędów. Załączony wykaz źródeł oraz ogólna i szczegółowa literatura mają pomóc czytelnikowi w poznaniu Pontyfikału jako księgi, którą posługuje się biskup w czasie celebracji liturgii.

Klasyka duchowości, najpopularniejszy - po Biblii - tekst chrześcijański, niezastąpiona pomoc w drodze do świętości, ulubiona lektura wielu spośród tych, którzy osiągnęli szczyty duchowego rozwoju i przyjaźni z Bogiem, m.in. św. Ignacego Loyoli, św. Teresy z Lisieux, św. Josemaríi Escrivy. Tłumaczona z łaciny na dziesiątki języków, również kilkukrotnie na polski. Teraz dostępna w świeżym, nieafektowanym, przystępnym, a zarazem oryginalnym i subtelnym przekładzie autorstwa ks. Jana Ożoga SI, znanego czytelnikom m.in. z tłumaczenia "Ćwiczeń duchownych" św. Ignacego.