Kochankowie Burzy. Tom 1. Panna z Jaśminowa

Autorkę Elżbieta Gizela Erban miałam przyjemność poznać podczas czytania serii „Fatalne zauroczenie” które z całego serca polecam. Jeżeli poznałeś już książki autorki, to ta seria, o której dziś opowiem na pewno wpadnie w twoje gusta. Dziś na tapet bierzemy pierwszy tom serii „Kochankowie burzy. Panna z Jaśminowa” która oczarowała mnie swoją taką dziewczęcą sympatią za miłością, o jakiej czyta się w książkach jako 18-letnie dziewczyny. Polecam zajrzeć na stronę wydawnictwa Videograf i przeczytać opis książki. Uprzedzam to nie jest książka dla pasjonatów szybkiej akcji, czy rollercoastera w pościgach z pistoletami, ale taka bardziej na weekendowe spokojne popołudnie. Jestem zdala o ckliwych obyczajówek, ale ta zdecydowanie dała mi trochę wytchnienia po kryminałach, jakie czytałam.

Miłość, wojna to coś, co kobiety lubią najbardziej, a może dodać jeszcze nieszczęśliwą miłość? Czy trafna? To już sami przekonajcie się, bo ja nie będę zdradzać fabuły. „Panna z Jaśminowa” to wstęp do późniejszych losów jednej z głowach bohaterek, a jest nią Nina, która po stracie rodziców trafia pod skrzydła Borutyńskich, lecz tam to… ci iii nie napisze. Jestem po drugim tomie, więc dla tych, co planują przygodę z serią polecam czytać po kolei, bo nasza główna bohaterka dojrzewa, jak i jej życie „uczuciowe” i rodzinne. Uwielbiam tamte klimaty. Lata 60. ubiegłego wieku. Te całe konwenanse, etykiety, suknie i jedno z moich ulubionych słówek „toaleta” jakże wtedy dbały o swoją toaletę kobiety z dobrych rodzin, a ile trzeba było podchodów, żeby trafić do towarzystwa wpływowych ludzi to głowa mała. Uwielbiam czytać o tamtych czasach, ale przyznam się, że nie chciałabym znaleźć się tam, a to za sprawą postępu w nauce, samochody czy telefony komórkowe. Nina (moja ulubienica) nie jest taką typowo wyemancypowaną panną, która to poza czubkiem nosa nie widzi nic i nikogo.

Waleczna, łamie wszelkie etykiety, lepiej nie denerwować jej, bo wtedy klękajcie narody! Chwilami ciut myślenie małej dziewczynki, ale z czasem wyrasta kobieta, która wie, czego chce.

"Panna z Jaśminowa" to pierwsza część 11-tomowej serii.

Historia rozpoczyna się w grudniu 1860 roku. Poznajemy młodziutką Ninę Nałęczowską, która po śmierci rodziców, mieszka w majątku państwa Borutyńskich w Sarnikach, u ciotki i wuja, którzy nie darzą ją sympatią. Jej przyjaciółką jest jednak ich córka, kuzynka Binia. Wielkie wsparcie ma również u swojej niani. Gdy Binia, po wyjściu za mąż, wyjeżdża do majątku męża, Nina również musi opuścić dom ciotki. Przyjmuje propozycję wuja, hrabiego Klonowieckiego i przenosi się na dwór w Makowie.

Autorka pokazuje obraz XIX-wiecznej Polski pod zaborami, codzienne życie w dworku, bale, przyjęcia, realia tamtejszych czasów.

"Nina z nieśmiałym zadowoleniem przejrzała się w lustrze. Spod falban szerokiej krynoliny z białej gazy wyglądały czubki jedwabnych balowych pantofelków ... Binia w przypływie siostrzanej czułości mrugnęła do niej porozumiewawczo i troskliwie poprawiła zawiniętą koronkową bertę. Trzymając się za ręce, wolno wchodziły po schodach, pośród świateł i kwiatów."

Książka napisana pięknym stylem, od początku wciągnęła mnie historia Niny. Teraz czekam na kolejny tom. A Wam gorąco polecam lekturę!

"Niczyje życie nie jest proste, kochanie, cokolwiek byśmy o tym myśleli. Zawsze jest w nim cierpienie, choroba, strata..."

Macie ochotę na kilka godzin przenieść się na salony, ociekające przepychem bale, wystawne kolację, a jednocześnie w niespokojne czasy walki o niepodległość?

Szczęśliwe dzieciństwo Niny zostaje brutalnie przerwane po śmierci rodziców. Osierocona trafia pod dach państwa Borutyńskich. Wujostwo na każdym kroku przypomina dziewczynie, że jest dla nich ciężarem. Otuchę i bliskość znajduje w ramionach ukochanej niani i kuzynki Bini, którą kocha jak siostrę. Czasy, w których wartość człowieka określa nadany tytuł i pochodzenie, sprawiają, że zbliżający się przyjazd hrabiego Klonowieckiego ekscytuje całą rodzinę. Dziewczyna marzy o wielkiej miłości i to właśnie spotkanie z dawno nie widzianym wujem sprawia, że zakochuje się od pierwszego wejrzenia. Nieświadomy skrywanych uczuć arystokrata, postanawia zostać opiekunem prawnym młodej panienki.

Znakomity styl pisania sprawia, że opisana historia wciąga od pierwszej chwili i oczarowuje klimatem. Autorka niezwykle barwnie opisuje realia życia w XIX wieku. Mogłam poczuć się świadkiem protestów ludności, krwawych zamieszek Polaków walczących o wolność narodu. Nina znajduje się u progu dorosłości, stopniowo z naiwnej dziewczynki z głową pełną marzeń, dojrzewa i przygotowuje się do zarządzania dworem.

To pierwsza odsłona rozbudowanego cyklu "Kochankowie burzy". Końcówka pozostawia niedosyt, więc już czekam z niecierpliwością na kontynuację.

"Jasno zdawała sobie sprawę z przepaści dzielącej ją, ubogą sierotę żyjącą na łaskawym chlebie u bogatych krewnych, od wielkiego pana, arystokraty, właściciela ogromnego majątku."

"Panna z Jaśminowa" to pierwszy tom cyklu "Kochankowie burzy", który liczy aż 11 tomów. Główną bohaterką tejże powieści jest Nina, która po stracie rodziców mieszka u wujostwa Borutyńskich. W jej historii można doszukiwać się delikatnych powiązań do Kopciuszka, co na pewno zauważy niejeden czytelnik.

Nina to młoda kobieta, piętnastolatka, na którą to już przyszedł czas, by wyjść za mąż. Borutyńscy chcą pozbyć się dziewczyny, znajdując jej męża, lecz ona jest zakochana w swoim krewnym, Aleksandrze Klonowieckim. Po cichu jej miłość do mężczyzny rozkwita, z dnia na dzień coraz to bardziej.

Książka skupia się nie tylko na historii młodej dziewczyny, która nieszczęśliwie jest zakochana w swoim krewnym, lecz na czasach, w jakich przystało jej żyć. Jak w Królestwie Polskim obywatele dążą do rewolucji domagając się swobód obywatelskich i reform. Nie brakuje tu krwawych scen, pełnych poruszenia wśród ludzi, którzy pragną dla siebie lepszej przyszłości, wyzwolenia spod władz zaborcy.

Nina, mimo iż nie miała łatwego dzieciństwa, mieszka kątem u wujostwa, to ma ambitne plany na swoje życie. Chciałaby wyjść za mąż z miłości, żyć w dostatku. Jak na czasy dziewiętnastowieczne przystało, kobiety nie miały za wiele do powiedzenia w sprawie zamążpójścia. Po debiucie na salonach, spływają korzystne oferty, lecz czy Nina się ugnie i gorące uczucie zakopie głęboko w sercu?

Całkiem autentycznie została oddana XIX-wieczna etykieta. Zachowania dworskie, tańce, dialogi, rozrywki, potrawy - to wszystko pachnie czasami, których nie mamy możliwości posmakować. Trzeba przyznać, że Elżbieta Gizela Erban nadała taki klimat, jakby sama przeżyła wydarzenia z kart "Panny z Jaśminowa". Jestem pod ogromnym wrażeniem.

Historię Niny poznajemy z pozycji obserwatora, a tu naprawdę dużo się dzieje. Przedstawione są przede wszystkim te brzydkie charaktery, które wprowadzają zamęt do życia innych ludzi. Autorka postarała się, by wciągnąć czytelnika w życie tytułowej "Panny z Jaśminowa" i zagłębiać się w intrygę, którą tak świetnie uknuła. Chciałoby się napisać więcej o tym, co skrywa książka, jednak warto tę przygodę przeżyć samemu.

Jest to powieść historyczna, obyczajowa z subtelnym wątkiem romansu, który dodaje smaku całości. Jak dla mnie jest to świetne połączenie, by powstała całkiem interesująca powieść. Myślę, że znajdzie się spore grono czytelników, które zachwyci się piórem Autorki.

Po przeczytaniu sagi Elżbiety Gizeli Erban pt. "Fatalne zauroczenie" wiedziałam, że sięgnę po każdą kolejną książkę tej niestety już nieżyjącej autorki. Tymczasem okazało się, że Wydawnictwo Videograf wydaje monumentalne dzieło pisarki zatytułowane "Kochankowie Burzy" i liczące notabene 11 tomów!

Lektura pierwszej części już za mną i powiem Wam bez owijania w bawełnę, że po prostu warto!

Bohaterką "Panny z Jaśminowa" jest młodziutka Nina Nałęczowska, pochodząca z bogatej rodziny szlacheckiej, której niestety los nie oszczędzał. Ojciec dziewczyny zginął w powstaniu, majątek rodziny został skonfiskowany przez zaborcę, dlatego też Nina z mamą żyły w biedzie. Po przedwczesnej śmierci matki, Nina trafia do domu jej rodzonej siostry do Jaśminowa. Tutaj jej los nie jest także lekki, na szczęście w strapieniech może liczyć na pomoc i wsparcie ukochanej niani, kuzynki Bini, a od czasu do czasu także na dobre słowo i wsparcie bogatego wuja Aleksa.

"Panna z Jaśminowa" to napisana z rozmachem poruszająca powieść z historią w tle. Pisarka wspaniale odmalowała realia epoki. Akcja przenosi bowiem czytelnika do drugiej połowy XIX wieku. Śledząc losy bohaterów możemy przy okazji pogłębić swoją wiedzę o tamtych trudnych dla naszych rodaków czasach i jest to doskonała lekcja historii. Muszę przyznać, że o wielu faktach nie miałam dotąd pojęcia, chociaż pilnie uważałam na lekcjach tego przedmiotu w szkole. Ta powieść wywoła w Was gamę emocji. Z napięciem będziecie śledzić burzliwe losy młodziutkiej Niny, smucić się jej losem i cieszyć się z jej sukcesów.

Na koniec dodam tylko, że książka została starannie wydana, ma piękną okładkę i co także ważne odpowiednio dużą czcionkę.

Czekam z niecierpliwością na kolejny tom.

Polecam serdecznie.

Nina po stracie rodziców trafia do majątku swych krewnych, państwa Borutyńskich. Jedyne oparcie ma w swojej niani i kuzynce Bini, gdyż wujostwo nie traktuje ją jak zło konieczne. Wielokrotnie wypominane jest jej, iż jako panna bez posagu i balast jak najszybciej powinna znaleźć męża. W wieku 15 lat po raz pierwszy udaje się na bal gdzie zostaje przedstawiona dalekiemu krewnemu hrabiemu Klonowieckiemu. Nina zakochuje się w nim od pierwszego wejrzenia. Nieświadomy uczuć jakimi darzy go Nina hrabia zostaje jej prawnym opiekunem. Tym sposobem Nina przenosi się do jego rodzinnego majątku w Makowie. Ale czy to uczucie ma jakiekolwiek szanse, zważywszy na to, że hrabia jest żonaty?

"Panna z Jaśminowa" to pierwszy tom cyklu "Kochankowie Burzy". Wraz z bohaterami przenosimy się do życia pod zaborami gdy kobiety w ramach żałoby narodowej przywdziewały ciemne lub czarne suknie. Ale wbrew pozorom nie znajdziemy tu wyłącznie opisów nieszczęśliwej miłości. Przeniesiemy się do czasów gdzie honor i obowiązek wobec ojczyzny był najcenniejszy. Autorka w niezwykle obrazowy sposób oddaje niepokoje i emocje tamtych czasów nakreślając wydarzenia czy obawy jakie towarzyszyła obywatelom. Masakra na Placu Zamkowym ukazuje ogrom okrucieństwa władz carskich ale i chęć oraz wiarę w odzyskanie niepodległości. Nie brakuje tu również opisów życia wyższych sfer wypełnionych balami, polowaniami, licznych intryg ale i gry pozorów. Przecież najważniejsze było to jak postrzegają nas inni. Przenosimy się do świata gdzie młode panny ale i kobiety nie miały za dużo do powiedzenia może poza wyborem toalet czy serwowanych dań.

?Panna z dobrego domu nie myśli i nie mówi o rzeczach nieskromnych. Po domu chodzi na paluszkach, nie odzywa się niepytana i nie przerywa starszym.?

Możemy obserwować ogrom hipokryzji części obywateli oraz korzyści jakie z tego czerpali. Jeśli macie ochotę przenieść się choć na chwilę w te niezwykle faszynujące czasy to zdecydowanie polecam. Nie ma co ukrywać to wyjątkowo udane połączenie powieści historycznej z romansem, a ja już z niecierpliwością czekam na kolejny tom.

„Od ukochany miejsc dzieła nas przepaść czasu, nieuchronność śmierci, granice obcych państw i ten zimny szary popiół ze zgliszczy, które dawno już rozwiały wiatry i spłukały jesienne deszcze.”

Wiele jest dzisiaj powieści zarówno polskich jak i zagranicznych autorów, opisujących okrucieństwa i życie podczas II Wojny Światowej. Mało natomiast jest książek ukazujących los ludzi w czasie zaborów. Autorka, Elżbieta Gizela Erban napisała cykl monumentalnej sagi „Kochankowie Burzy”, który w nowym wydaniu ukaże się w postaci aż jedenastu tomów. Jest to saga opisująca dzieje ludzi w drugiej połowie XIX wieku.

Poznajemy młodziutką Ninę, która straciła swoich rodziców i trafia pod opiekę swoich krewnych. Historia dziewczyny bardzo przypomina mi baśń o Kopciuszku. Obie straciły rodziców, obie trafiły do kobiet, które nimi gardziły, poniżały i źle traktowali. Nina podobnie jak baśniowa postać musiała pracować w kuchni. Jej kuzynka Binia, chciała żeby Nina była jej druhną. Co z kolei nie cieszyło ciotkę, no bo jak umorusana dziewczyna mogła stać blisko jej córki w takim dniu? Przecież to zahaczało o skandal! Sierota czeka aż zjawi się ktoś w jej życiu, kto za pomocą magicznej różdżki odmieni jej los. I jej dobrą wróżka okazuje się wuj Aleksy, w którym Nina podkochiwała się. Maria zdaje się, że zauważa rodzące się uczucie dziewczyny do swojego męża i postanawia wydać Ninę za Orlewicza, ale ta odmówiła. Hrabiego Klonowieckiego zabiera biedną sierotę na dwór w Makowie. Czy miłość Niny ma jakiekolwiek szanse? Jak potoczą się dalej losy panny bez posagu? Przekonajcie się sami.

Książka to nie tylko opis nieszczęśliwie zakochanej Niny. To nie tylko opis przeżyć dziewczyny, która chce sama decydować o własnym losie. Jest tutaj również bardzo dokładnie przedstawiony rys historyczny. Przenosimy się bowiem do czasów, gdy honor i obowiązek wobec Ojczyzny był najcenniejszy. Często cenniejszy niż własne życie. Autorka z niezwykła dokładnością opisuje wydarzenia i nastroje poprzedzające wybuch Powstania Styczniowego. Jedni do niego przygotowywali się, inni uważali, że nie potrzebna jest kolejna wojna i zabici. Uważali, że Polska i tak nie odzyska Niepodległości.

Autorka przybliża nam świat dawno już zapomniany. Świat wystawnych bali, salonowych intryg i arystokratycznych zwyczajów. Świat nieznany a tak bardzo urokliwy. Opis przepięknej przyrody i zmieniających się pór roku sprawia, że książki nie można odłożyć nawet na chwile. Powieść czyta się szybko pomimo, ze rozdziały są dość długie. Nina to świetnie wykreowana postać. Emocje jakie przeżywała dziewczyna, udzieliły się również mnie. Wraz z nią wchodziłam na jej pierwszy bal pełen wystrojonych dam i eleganckich panów. Wraz z piętnastolatką przeżywałam jej pierwsza miłość. I jej radość i smutek, gdy wiedziała, że ten dojrzały mężczyzna nie jest dla niej. „Kochankowie burzy” jest bardzo udane połączenie powieści romantycznej z powieścią historyczną. Dzięki czemu każdy znajdzie w tej książce coś dla siebie.

Z niekłamaną przyjemnością i pełną świadomością zdecydowałam się na tę jedenastotomową podróż do drugiej połowy XIX wieku. Do burzliwych czasów pod zaborami, ale też wystawnych bali i pałacowych intryg, arystokratycznych zwyczajów i salonowych romansów. Dlaczego? Autorka pisze tak obrazowo, że już po kilkudziesięciu stronach zakochałam się w tej historii mając wrażenie, że przeniosłam się do innego świata, do czasów szalenie barwnych i fascynujących niemal słysząc szelest bogato zdobionych sukien, stukot kopyt ciągnących powozy koni, czy muzykę Chopina płynącą spod uderzających w klawisze palców pianistki.

Niemal czułam też ekscytację młodziutkiej, zaledwie piętnastoletniej Niny, wywodzącej się ze znakomitego arystokratycznego rodu z uczestnictwa w pierwszym, wykwintnym balu. Czułam jej niewinne motylki w brzuchu na widok dużo starszego wujka, hrabiego Klonowieckiego. I smutek płynący ze świadomości, że ten żonaty mężczyzna jest dla niej nieosiągalny.

Wraz z nią odczuwałam nieprzychylność wujostwa, którzy przygarniając ją po śmierci rodziców, dają jej odczuć na każdym kroku, że jest dla nich ciężarem i ogromną radość i nadzieję, gdy jej los się odmienia pozwalając na zamieszkanie w pałacu w Makowie w pobliżu ukochanego wuja.

Ale to nie tylko czas wytwornych bali, przyjęć i polowań. W tle bowiem rozgrywa się dramatyczna historia kraju, któremu zabór rosyjski coraz bardziej zaczyna doskwierać. Pęd młodych ludzi do wyzwolenia, ich wiara w odzyskanie niepodległości prowadzi do demonstracji okupionych ceną życia. Masakra na Placu Zamkowym ukazuje ogrom okrucieństwa władz carskich.

Autorka z rozmachem i jednocześnie autentyzmem kreśli zarówno tło historyczne, jak i obraz polskiego społeczeństwa. Jego codziennego życia, zwyczajów i zmieniających się poglądów. Hipokryzji części arystokracji sympatyzującej z zaborcą i czerpiącej korzyści ze współpracy z nim i odwagi tych, którym godność i duma narodowa nakazują stawać w obronie swoich przekonań bez względu na okoliczności.

W tych trudnych czasach dorasta Nina, coraz bardziej świadoma sytuacji kraju i własnych poglądów i pragnień, tak jednak nadal słodko niewinna i naiwna. Czy potrafi zachować to wewnętrzne piękno w świecie pełnym hipokryzji, intryg i wyrachowania, których uosobieniem jest żona hrabiego? Z pewnością rąbka tajemnicy uchyli kolejny tom, który zgodnie z zapowiedzią Wydawnictwa ukaże się już za dwa miesiące.

Chcecie się zapomnieć choć na chwilę i przenieść w te fascynujące i burzliwe czasy? Szykujcie w biblioteczce miejsce dla tej serii i czytajcie! Ja już nie mogę się doczekać, by poznać dalsze losy Niny.