Twist me. Tom 2. Jej porywacz. Zatrzymaj mnie

„Jej porywacz. Zatrzymaj mnie” jest drugim tomem cyklu Twist me i bez dwóch zdań należy książki czytać według kolejności. To seria niezwykle mroczna, destrukcyjna, nie dla każdego. Znajdziecie tutaj przemoc fizyczną, a także różne nadużycia psychiczne. W poprzednim tomie poznaliśmy słodką i bezbronną Norę oraz jej bestię Juliana. Przedmiot dzisiejszej recenzji przedstawia dalsze losy bohaterów. Co takiego się wydarzy? Czy Nora w końcu uwolni się od bestii, czy wręcz przeciwnie?

Julian Esguerra nie jest miłym człowiekiem, porwał dziewczynę, ponieważ jej pragnął, chciał uczynić ją swoją i nie widział w tym niczego złego. Przetrzymywana w niewoli przez 15 miesięcy Nora Leston zakochała się w swoim porywaczu. Sprawy się skomplikowały, wierzy w to, że Julian zginął w eksplozji po tym, jak ją uratował. Jest jej niezwykle ciężko, jednak stara się wrócić do normalności, zacząć żyć bez niego, jednak przeznaczenie potrafi namieszać. Julian stracił Norę raz, teraz nie ma zamiaru ponownie do tego dopuścić. Jego potrzeba posiadania jej, dobrowolnie lub w niewoli, wszystkie skrajności, do jakich doprowadzi, aby ją „zatrzymać”, nie znają granic. Wiele komplikuje to, że dziewczyna jest jego słabością, w jego wrogom nie będzie trudno zorientować się, że to właśnie ona jest jedyną rzeczą, na której Julianowi zależy. Nic nie powstrzyma ich by wykorzystać dziewczynę po to, aby dobrać się do niego. Musi zrobić wszystko, aby zapewnić Norze bezpieczeństwo, nawet, jeśli oznacza to zabranie jej do Kolumbii, jego rodzinnego domu, którego unikał od śmierci rodziców. Czy uda mu się zapewnić dziewczynie bezpieczeństwo? Czy będzie w stanie utrzymać swoja zabaweczkę przy sobie? Z dala od mężczyzny Nora zapomniała już, jak silna, władcza i nieb bezpieczna jest ta mroczna cześć Juliana. Jest domin torem i niczego bardziej nie pragnie niż sprawowania nad nią swojej władzy, wie, że potrafi ją zarówno przerazić, jak i podniecić jak nikt inny. Czy Norze uda się poukładać wszystko na nowo? Czy ten potwór ma serce?

„Jej porywacz. Zatrzymaj mnie” jest książką, która ukazuje Juliana, jako bohatera, który z pewnością ma w sobie ogromne pokłady mroku. W dalszym ciągu jest maniakiem kontroli, nadal ma nieskończoną władzę nad Norą i manipuluje nią bez przerwy, a ona uzależnia się od niego. Czy ta relacja jest zdrowa? Pewnie nie, ale zaczęła jej pasować. Została u jego boku z własnej woli, możemy się zastanawiać, czy to, dlatego, że on doskonale wiedział, jak to ugrać, czy faktycznie otworzyła przed nim swoje serce. Nora się zmienia z ofiary stała się kobietą, która świadomie podporządkowała się mężowi, jest twarda i bezwzględna, jest gotowa na wiele zwłaszcza, gdyby życie jej męża wisiało na włosku. Jest w nim całkowicie zakochana, w jego ciemności i świetle. Myślę, że nie powinno się już wracać do tego, że był jej oprawcą, a ona jego ofiarą. Sama zdecydowała, że mimo tego, co jej robił była gotowa z nim pójść. Julian rozbudził ją, pokazał, jakie ma potrzeby i rozbudził jej własną ciemność. „Jej porywacz. Zatrzymaj mnie” to powieść, która jest kontynuacją losów Nory i Juliana, nie spodoba się każdemu, ale jeśli należysz do grona czytelników lubiących mroczne historie i szaleństwa bohaterów, to powinieneś sięgnąć po ten cykl.

Po ekscytującej lekturze pierwszego tomu musiałam od razu zdecydować się na kontynuację. Musiałam! Oszalałabym w niewiedzy, bo losy bohaterów ogromnie dały mi się we znaki angażując moje myśli i emocje. Nie spodziewałam się, że ta seria aż tak mi się spodoba - a jednak. Cieszę się więc ogromnie, że wszystkie trzy tomy miały swoją premierę w jednym dniu.

Teraz widzę, że pierwszy tom był jedynie wprowadzeniem. Kontynuacja bowiem znacznie rozwija fabułę, chociaż w dalszym ciągu otrzymujemy dość krótką, niespełna trzystustronicową książkę. To trochę mylące, ponieważ na pierwszy rzut oka wydaje się, że czeka na nas mało rozwinięta historia, po której tylko się ślizgamy. Nic bardziej mylnego! Jak się okazuje wystarczy niewiele stron, żeby stworzyć oryginalną, angażującą lekturę.

Drugi tom to ścisła kontynuacja wydarzeń wcześniejszych. Ponownie więc śledzimy losy porwanej Nory, ale tym razem dowiadujemy się więcej faktów na temat Juliana. Zabiera on swoją wybrankę do Kolumbii, do miejsca skąd pochodzi. Jego rodzinne strony otworzą więc nowy rozdział w historii, chociaż wciąż przede wszystkim skupiamy się na jego fascynacji Norą.

Dwie narracje, dwa zupełnie różne punkty widzenia, wciąż ta sama, dobrze napisana historia. Zaskakuje mnie fakt, że wciągnęłam się w mroczny dark romance, który już dawno znudził mnie jako gatunek, a jednak oddaję Zaires rację, że w dobrych rękach każda historia ma własną wartość. Przygotujcie się jednak na historię pełną scen podważających zdrowy rozsądek, romantycznych mniej, erotycznych bardziej, ponieważ scen dla dorosłych ponownie jest cała masa a Julian wydaje się być przewodnikiem w kolejnych ekscesach.

Drugi tom na pewno bije na głowę część pierwszą dopracowaniem. Wszystkiego jest więcej - od emocji, przez akcję, po lepsze dopracowanie bohaterów. Wciąż zanurzamy się w historii oryginalnej i takiej, przy której czasami łapałam się za głowę myśląc: "co tam się dzieje?!", ale jeśli wiecie z czym je się dark romance myślę, że nikomu nie muszę tłumaczyć, że racjonalność nie jest główną cechą gatunku. Liczą się emocje obecne na każdym kroku, więc ponownie zachęcam Was do lektury, która okazała się bardzo miłą odskocznią od tego co ostatnio czytałam.

„Ta miłość jest zła i perwersyjna pod wieloma względami, jednak nie staje się przez to mniej prawdziwa.”

Nora dochodzi do siebie po dramatycznych wydarzeniach. Jest przekonana, że Julian nie żyje. Wie, że to nienormalne, ale nie może przestać myśleć i tęsknić za swoim porywaczem. Jej zdziwienie jest ogromne, gdy pewnego dnia ten zjawia się u niej. Kolejny raz porywa ich szał namiętności i kolejny raz Julian nie daje jej wyboru, pozbawia złudzeń. Ona nie jest w stanie uciec i ukryć się przed nim. Zabiera ją do dalekiej Kolumbii, do miejsca, w którym się wychował. Jest to prawdziwa, dobrze strzeżona forteca zbudowana jeszcze przez jego ojca. Wydaje się, że tu będzie bezpieczna. Julian z uporem i wytrwałością maniaka tropi swoich prześladowców, wie, ze stawką jest życie Nory. W Norze zaszły znaczące zmiany, to czego doświadczyła bardzo ją zmieniło, nie jest już tą samą niepewną siebie dziewczyną. Czy Julian ma serce? Czy oprócz maniakalnej, seksualnej obsesji na punkcie Nory, tlą się w nim jakieś uczucia? Kolejny raz zmusza ją do uległości, Nora zostaje jego żoną.

Czy ta dziewczyna ma szansę uwolnić się od swojego oprawcy? A może ona już tego nie chce… Akcja powieści toczy się swoim rytmem i intryguje. Autorka pisze lekko, przyjemnie, zaskakuje wnikliwym, wyraźnym obrazem psychiki bohaterów. Ukazuje mroczne zakamarki umysłu oprawcy i ofiary. Tym razem narracja prowadzona jest z perspektywy obojga, mamy wgląd w ich serca, znamy ich myśli, zamiary. Do Nory już w pierwszej części poczułam sympatię i to się nie zmieniło. Dokładnie zdaje sobie sprawę w jakiej sytuacji się znalazła, jednak rozum swoje, a serce swoje. Julian z premedytacją krok po kroku uzależniał ją od siebie. Umiejętnie i z wyczuciem wytresował. Bywa delikatny, za chwilę bardzo brutalny, robi z nią co chce i jak chce, ta bezwolnie mu ulega. Jakie ma wyjście? Chwilami traktuje ją coś najcenniejszego. Pobyt w Kolumbii bardzo zbliża ich do siebie. Nora podejmuje dalszą naukę, studiuje, intensywnie ćwiczy samoobronę i uczy się obsługiwać broń. On coraz chętniej i częściej ukazuje jej swój prawdziwy świat, wprowadza ją w ciemne tajniki swojej pracy. Julian… uch brak słów… bezwzględny, zaborczy socjopata chwilami wręcz dziki. Jest sadystyczny, tajemniczy, nie ma żadnych zahamowań. Bardzo próbowałam go zrozumieć, nie byłam wstanie, tak jak nie mogłam w żaden sposób zaakceptować jego poczynań. Przerażał mnie. Z premedytacją doprowadził do tego, że ona nie potrafi już bez niego żyć. Odczuwa ogromny, wręcz obsesyjny strach, że mógłby ją stracić. Jak to ocenić, wyważyć, potraktować? Jedno wiem na pewno, to fikcja literacka. Powieść może szokować i wzbudzać niesmak. Sceny łóżkowe są bardzo odważne, namiętne, chwilami przepełnione brutalnością i perwersją.

Mocno erotyczna, wciągająca, elektryzująca opowieść. Intrygujący pomysł i rewelacyjne wykonanie. Trudno to wszystko ubrać w odpowiednie słowa. Czyta się bardzo szybko, a skrajne emocje buzują. Zakończenie bardzo zaskakuje, ogromnie się cieszę, że mam trzeci, finalny tom. Bardzo polecam, jednak ta seria nie jest dla każdego.

Tom drugi, gdzie już jest troszkę więcej akcji, jednak nie jest ona taka zaskakująca. Nic czego by już nie było. Jest to taka mieszkanka scen z Greya, 365 dni oraz innych tego typu książek, dodatkowo każda rozmowa kończy się seksem. Każda kłótnia kończy się seksem. Każde ich spotkanie, wejście do domu, łazienki i aut kończy się zbliżeniem...

Druga część daje więcej akcji, więcej możliwości dla Autora, aby rozwiną skrzydła i wątki, które wpłyną na zachowania bohaterów. Jednak mam wrażenie, że kiedy już Autorka zaczynała się rozkręcać nagle gasiła akcję w zarodku, zbyt szybko ją zamykając. Były naprawdę fajne akcje z dreszczykiem, które były warte większego rozwinięcia, a niestety nie było to ciągnięte, bo zaraz zaczynało się coś nowego. Trochę misz masz akcyjny przepełniony ponownie seksem.

„Na dobre czy na złe – bez Juliana nie jestem już kompletna i mogę robić sobie wyrzuty, ale nic tego nie zmieni.”

Mam wrażenie, że jest to bardziej seria erotyczna aniżeli mafijna. Bohaterowie – mam na myśli Norę przechodzi przemianę, jednak ona nie jest dla mnie zaskoczeniem. Julian jest tutaj bardziej otwarty na Norę, mówi jej wszystko i zdradza każdy szczegół poszczególnych akcji. Sama nie wiem, czy to jest dobrze, czy źle. Jakoś czułam się tu jako czytelnik sztucznie szprycowana zbędnymi informacjami. Chyba wolę tę nutkę tajemnic, gdzie bohaterka sama się dokopuje do szczegółów i powali odkrywane są karty.

Niestety ta część pomimo licznych akcji była napisana bez polotu. Brakuje mi w niej charakteru Autorki i jakiegoś pazura. Wszystko tutaj jest taką linią prostą z lekkimi, niegwałtownymi skokami do góry. Raczej od takich historii wymaga czytelnik znacznie więcej.

Dla mnie ta część neutralna na 5. Nie wiem już sama, czy trójka zdoła wyprowadzić tą serię na wyższy level.

I wreszcie nadszedł finał ten pokręconej serii. Ale czy wreszcie? Z jednej strony trochę żal, ale z drugiej, gdyby było więcej tomów to mogłaby się zrobić z tego niezła telenowela :P

W tej części zapominamy już o tym, że Nora była porwana. Teraz kobieta żyje z Julianem dobrowolnie, co więcej zaczynają coraz bardziej przypominać normalną parę ( no dobra, może z lekkimi odchyleniami). Wydarzenia z poprzedniej części odbijają się na psychice głównej bohaterki, która to z kolei zaczyna odkrywać coraz bardziej swoją mroczną stronę. Miewa koszmary, którą są ogromnie realistyczne i to doprowadza kobietę do potwornych stanów lękowych, na które lekarstwo zna tylko Julian :D Między parą dalej wybuchają namiętności, a jakikolwiek dotyk wywołuje w nich lawinę podniecenia. Ale żeby nie było za kolorowo, pojawia się między nimi kość niezgody. Obietnica, którą Nora złożyła pewnemu człowiekowi, nie może dojść do skutku, bez zgody Juliana. Ale czy aby na pewno? :D

„Jej porywacz. Nie opuszczaj mnie” to świetnie zwieńczenie całej serii. To właśnie ta część przysparza ogromnej dawki emocji, ale i akcji, której tutaj mamy o wiele więcej niż w poprzednich częściach. Bardzo podobała mi się kreacja głównego bohatera i to, jak przez całą serię, jego zachowanie i postrzeganie niektórych rzeczy, uległo diametralnej zmianie! Ale to samo tyczy się Nory, która z szarej myszki, stała się kobietą, która nie boi się walczyć o to, co jest dla niej najważniejsze.

Zdecydowanie ta część podobała mi się najbardziej. Jest w niej najwięcej emocji, najwięcej dramatów i sytuacji, przyspieszających bicie serca. I nie mówię tu tylko o scenach łóżkowych. W końcu Julian jest handlarzem broni, więc w jego życiu o spokój czasem bardzo trudno ;) Tym bardziej, że na każdym kroku znajdzie się ktoś do zlikwidowania :P Będzie pościg, będzie niewola, zemsta, a nawet i gwałt – emocji tutaj nie zabraknie!

Z wielką chęcią przeczytałabym osobną historię o ochroniarzu Lucasie i jego „znajomości” z tłumaczką, ewentualnie z domieszką znajomości z Rosą ;) myślę, że to też mogłaby być…ekhm… emocjonująca lektura :)

Cała seria „Twist me” jest zdecydowanie czymś, co zapadnie w Waszej pamięci na dłużej. Ja do tej pory nie mogę otrząsnąć się z niektórych rzeczy, które tam przeczytałam :P teraz pora na jakiś thriller :P

„Na początku są tylko ciemność i ból. Ból, który mnie rozrywa. Ból, który niszczy mnie od środka. Ciemność jest lepsza. W niej nie ma bólu, tylko pustka. Ale i tak nienawidzę nicości pochłaniającej mnie w tej czarnej otchłani. Nienawidzę pustki nieistnienia. Z upływem czasu zaczynam więc pragnąć bólu, bo jest przeciwieństwem tej pustki – bo lepiej czuć cokolwiek, niż nie czuć niczego.”

Tym razem nie zapytam Was, czy chcielibyście lecieć na wyspę, bo wyspa „poszła z dymem”, albo może bardziej odpowiednie byłoby powiedzenie, że kryjówka została spalona. Osoby, które czytały jedynkę, będą doskonale wiedzieć o co mi chodzi. Zakończenie poprzedniej części, przyspieszyło nieco akcję i tak jak w jedynce sceny miłosne, pożądanie i „popieprzenie” stanowiły jej główny wątek, tak w tej otrzymujemy już nieco więcej samej akcji! Choć seksów, dalej co niemiara :P

Całość historii poznajemy oczami Nory i oczami Juliana, co ogromnie mnie ucieszyło, bo właśnie jego perspektywy brakowało mi najbardziej. Dzięki temu, trochę lepiej można zrozumieć jego „zapędy” i postrzeganie Nory jako własności. Z kolei Nora, nie jest już tą samą szarą myszką, którą była w momencie porwania. Dziewczyna została skutecznie „wytresowana” przez swojego oprawcę, który tym razem, sprowadza ją do rodzinnego domu w Kolumbii, który będzie jej nowym domem. Co więcej, Nora stanie się żoną Juliana i jeśli chodzi o jej zdanie, co do zawarcia małżeństwa – nikogo ono nie będzie obchodzić…

Bardzo podoba mi się zmiana jaka zachodzi w bohaterach. Każdy „uczy się” czegoś od drugiego. Nora staje się postacią bardziej mroczną, taką z pazurem. I choć jest uległa na każdy możliwy sposób względem Juliana, wie momentami jak swoje ugrać i nie boi się postawić na swoim. A mrok porywacza Juliana dalej jest przerażający, jednakże momentami przejawiają się w nim normalne zachowania :P

Druga część serii „Twist me” jest na pewno bardziej dynamiczna, niż poprzednia. Dochodzą tutaj też porachunki z terrorystami, które nieraz będą szokować, a wydarzenia, które będą miały tu miejsce, zaskoczą niejednego czytelnika. Do tego, wyuzdane sceny seksu, będą przyspieszać bicie serca i zwiększać ciepłotę ciała :P uwierzcie mi, że grzecznie to tutaj nie będzie :P Jeśli miałabym wybierać, która część była lepsza, to dla mnie była to właśnie ta. Dlatego teraz pora na finał.. jak zakończy się ta „dzika relacja”? Już wkrótce w kolejnym poście przedstawię Wam moje wrażenia :)