Isola. Tom 1

Na Królową Maar – Olwyn, zostaje rzucony zły urok, za sprawą którego zmienia się ona w tygrysa. Kraj stojący na skraju wojny, po zniknięciu władczyni zdaje się jeszcze szybciej popadać w chaos. Jedynym ratunkiem jest odnalezienie mitycznej Isoli – krainy umarłych, gdzie jak ma nadzieję towarzysząca przemienionej władczyni Rook, dowódczyni gwardii królewskiej, czar może zostać zdjęty. Niestety wyprawa czekająca obie kobiety nie będzie należała do łatwych, a po drodze czeka je wiele niebezpieczeństw – zarówno tych ze strony skłóconych plemion, jak i te mające swoje bardziej niezwykłe źródło.

,,Isola’’ to klasyczne fantasy i historia drogi w jednym. I trzeba przyznać, że jest to wyprawa zapadająca w pamięć – przede wszystkim ze względów wizualnych, ale także za sprawą niesamowitego, magicznego klimatu. Magia plemienna, siły natury i niesamowite stworzenia – to tylko cześć z tego co czeka czytelników na kartach komiksu.

Jeżeli mam się już do czegoś przyczepić, to muszę przyznać, że komiks z początku sprawia nieco chaotyczne wrażenie. Przeskakujemy między krótkimi fragmentami składającymi się na wstęp do całej historii, po czym bez ostrzeżenia rozpoczyna się nasza wędrówka w towarzystwie Rook i tygrysa-królowej. Sytuacji nie poprawia fakt, iż o samych bohaterach nie wiemy praktycznie nic i tak pozostaje przez dłuższy czas. Towarzyszymy więc dwójce bohaterek w ich wyprawie stawiając czoła coraz to nowszym wyzwaniom i kłopotom, a przy tym powoli dochodzimy do tego co właściwie zmusiło nasze protagonistki do ucieczki i wyruszenia ku tytułowej Isoli – tajemniczej krainie umarłych.

Trzeba jednak przyznać, że wspominana wyprawa jest pełna emocji i zabiera czytelnika do naprawdę fantastycznych miejsc, mimo iż nie wykracza ponad to, do czego zdążyły nas już przyzwyczaić podobne pozycje. Osobiście jednak odebrałam ją jako nie tylko niezwykle urokliwą, ale również magiczną, a sam komiks przywodził mi na myśl pozycje studia Ghibli – jak ,,Księżniczka Mononoke’’ czy ,,Nausicaä z Doliny Wiatru’’. Mamy tu do czynienia bowiem ze światem mocno związanym z naturą, w którym nie tylko żyją niezwykłe stworzenia, ale także sama magia jest ściśle związana z siłami przyrody.

Choć pierwszy tom ,,Isoli’’ nie jest pozbawiony wad, to jednak trzeba przyznać, że ma on w sobie ,,to coś’’ co sprawia, że chce się poznać ciąg dalszy zapoczątkowanej przez Brendena Fletchera i Karla Kerschla historii. A poza tym – co tu dużo mówić, to naprawdę ładny komiks zarówno pod względem rysunków, jak i użytych barw, które tworzą niesamowity klimat podczas lektury.

Recenzja dostępna na stronie Kosz z Książkami.

Pierwsza tegoroczna nowa seria od Non Stop Comics to rzecz dla miłośników fantasy. Reklamowana jako coś dla miłośników Studio Ghibli i twórczości Hayao Miyazakiego, może nie do końca jest propozycją w stylu filmów anime, które wyszły spod ich ręki, ale na pewno satysfakcjonuje miłośników fantastyki wszelkiej maści. I naprawdę ma swój baśniowy urok.

Dla królowej Maar i jej Kapitana Straży istnieje tylko jedna nadzieja – Isola, wyspa uważana za krainę umarłych. Co tam czeka na zmagającą się zrzuconym na nią zaklęciem królowe i pragnącego jej pomóc kapitana? I jak potoczą się ich losy?

Do tego tytuły podchodziłem z pewną niepewnością. Z jednej strony Karl Kerschl to świetny ilustrator, który za swój webcomics „The Abominable Charles Christopher” dostał m.in. nagrodę Eisnera. Z drugiej scenariusze Brendana Fletchera do takich serii, jak „Batgirl” czy „Gotham Academy” (choć bywały zabawne) nigdy jakoś do końca mnie nie kupiły. Do tego dochodziły jeszcze porównania do dzieł studia Ghibli, którego filmy cenię – porównania, jakich odbicia nie znajdowałem w materiałach promocyjnych czy po przekartkowaniu całości – brzmiące bardziej, jak reklamowy chwyt, niż stwierdzenie rzeczywistej jakości „Isoli”. Ale ostatecznie okazało się, że pierwszy tom serii to kawał przyjemnej rozrywki gatunkowej.

Balansująca na granicy baśni i fantasy „Isola” nie jest dla mnie opowieścią w stylu Miyazakiego (a widziałem zdecydowaną większość jego filmów), choć pewnych podobieństw można się dopatrzeć. Inne jest tu prowadzenie akcji, brak też pewnej leniwej swobody, jaką miały jego filmy, dziecięcej fascynacji tym, co nieznane, sentymentów i naprawdę silnych, atakujących zmysły czytelnika aspektów. Jest za to przyjemna opowieść przygodowa, która momentami przypomina gry komputerowe. Jest tu akcja, są nieźle skrojone postacie, fantastyczne plenery, sporo uroku i niezłego klimatu.

Część z tego to zasługa ilustracji. Owszem, kolory może są zbyt intensywne, co jeszcze bardziej intensyfikuje bajkowe doznania (choć rzecz skierowana jest do starszych czytelników), ale kreska Kerschla jest przyjemna dla oka w swym czystym połączeniu cartoonowości i realizmu i dobrze pasuje do opowiadanej na stronach „Isoli” opowieści.

W skrócie: niezła pozycja dla miłośników fantasy. Przyjemna, świetnie wydana (polska edycja ma więcej materiału, niż oryginalna, za co zdecydowanie należy docenić wydawcę) i dająca ciekawe perspektywy na przyszłość. Jeśli lubicie takie klimaty, sięgnijcie bo warto.