Inspiracja

„Kiedy miłość jest inspiracją dla zbrodni”.

Nie potrafię racjonalnie wytłumaczyć, dlaczego ta seria, zanim postanowiłam się za nią zabrać, stała na mojej półce tak długo. Oj długo.. Może to wszystko dlatego, że książki Adriana Bednarka są jak heroina, totalnie uzależnią. Wiec dziś w nocy, z pełną świadomością, że jeśli sięgnę po „Inspirację”, to wpadnę w ciąg czytelniczy, który stanie się jedynym sposobem na relax i remedium na codzienne problemy - w końcu poznałam Oskara Blajera od podstaw.

Na początku naszej znajomości myślałam sobie, że to taki niepozorny gość. 23-letni mężczyzna z niebanalnym hobby, który pewnego dnia w oryginalnych okolicznościach poznaje dziewczynę grającą w zupełnie innej niż on lidze i postanawia spróbować swoich sił w sztuce wyszukanego podrywu.

Luiza Ostrowska.

Długowłosa blondynka o niebieskich oczach.

Delikatne rysy twarzy.

Ponętne usta.

Figura klepsydry.

Pełne biodra.

Wąska talia.

Duży biust.

Nogi do samej podłogi.

Prawie jak lalka Barbie, tyle że żywa..

Ja się tam nie znam, ale Oskar widział w niej najpiękniejszą kobietę na ziemi. No cóż.. wpadł jak śliwka w kompot. Świat dookoła przestał istnieć, przynajmniej na chwilę.

Oskar z cała swoja nieśmiałością i śmiałością stopniowo i metodycznie zaprasza nas na orbitę swoich tajemnic. Opowiada swoją historię, jednocześnie zapisując jej kolejne strony. Dowiadujemy się dlaczego jest jaki jest, i co daje mu pisanie opowiadań kryminalnych. Równocześnie jesteśmy świadkami rodzącego się uczucia. Co prawda poznanie „miłości życia” na cmentarzu, podczas pogrzebu brutalnie zamordowanej nastolatki, nie jest szczytem romantyzmu, ale na pewno innym szczytem jest.

Tymczasem istnieje też świat wokół naszych „zakochanych”. W mieście z prędkością światła rozchodzą się informacje o coraz to nowych ofiarach seryjnego mordercy, którego dziennikarze nazwali Łowcą Nimfetek. A Oskar w końcu zaczyna zauważać to, co dzieje się tuz obok niego i jego dziewczyny.

Czy chłopak z potencjałem odnajdzie swoja życiową inspirację przy okazji odkrywając naćpaną obłędem inspirację innych?

„Inspiracja” – lektura obowiązkowa dla wielbicieli pokręconych, mrocznych historii, serpentynowych bohaterów z ekstrawagancką psychiką i krwi ociekającej nie tylko z okładki.

Polecam.

W naszym języku bardzo często posługujemy się zwrotem „do trzech razy sztuka”. Teraz dociera on do mnie w bardzo pozytywnym kontekście, ponieważ właśnie trzeci raz sięgam po książkę napisaną przez Adriana Bednarka. Jest to kolejny dobrze wybrany tytuł, dlatego po trzecim razie będę mogła wybierać jego powieści w sposób absolutnie spokojny. Wiem, że autor zaserwuje mi wiele emocji, mrocznych opisów, ale upewniłam się też, że czas poświęcony na jego tekst nie będzie czymś nudnym i straconym. Uwielbiam to uczucie, gdy pod koniec danego rozdziału już chcę zapoznać się z kolejnym, a narastająca adrenalina nie pozwala mi odłożyć książki na półkę. Takie właśnie emocje daje mi pisarz, a one są bardzo ważne, jeśli chcemy kogoś ocenić dobrze, wysoko i wiarygodnie.

„Inspiracja” nie jest nowinką wydawniczą, ale to tylko moja wina. Nieco później niż inni czytelnicy zapoznałam się z twórczością Adriana Bednarka i można powiedzieć, że od jakiegoś czasu nadrabiam straty. Pierwsza część trylogii o niejakim Oskarze Blajerze zapowiadała się niezwykle interesująco i taka właśnie była. Młody chłopak, który nie ma za bardzo szczęścia w życiu, nie pochodzi z majętnej rodziny, szuka swojego „ja” i dlatego pisze mroczne opowiadania, by potem zamieszczać je w sieci. Nie jest to jedyny powód tak nietypowego pomysłu na swoje życie- jeszcze inny dotyczy jego przeszłości, ale czytelnicy muszą sami go odszukać i zrozumieć. Tytułowej inspiracji Oskar szuka w bardzo dziwnych miejscach- są to punkty zbrodni, a nawet… cmentarze. Z twarzy żałobników można odczytać bardzo wiele, zwykle nie zdajemy sobie z tego w ogóle sprawy. A co, jeśli na cmentarzu, podczas pogrzebu innej osoby, poznajemy miłość swojego życia? U Oskara tak właśnie się stało- przyszedł on na pogrzeb, by stworzyć nowe opowiadanie, a dodatkowo poznał Luizę i Melanię. Siostry przyszły pożegnać młodą dziewczynę, która została brutalnie zamordowana. Luiza Orłowska jako starsza siostra Meli zauroczyła go niemal natychmiast, dlatego szybko przedstawiła go swojej rodzinie. Państwo Orłowscy też są szalenie specyficzni, a w szczególności ojciec dziewczyny. Co takiego powiedzieli sobie Oskar i Marek Orłowski? Dlaczego młody chłopak ma do niego dystans? Różnica materialna między nim a rodziną Luizy to nie wszystko, dlatego zapraszam do lektury.

Luiza i Oskar zamieniają się niemal w śledczych, gdyż chcą dowiedzieć się czegoś więcej o babci dziewczyny. Matka Marka Orłowskiego mieszka na totalnym odludziu, a w swoim domu nie zmieniła praktycznie niczego. Co takiego się wydarzy, gdy zakochani pojadą na przeszpiegi? Przyznam, że podczas czytania niejednokrotnie czułam dreszcze na ciele, ale o to zapewne chodziło autorowi. Uwierzyłam, że mroczne potrafią być bardzo niepozorne rzeczy, takie jak porcelanowe lalki lub też inny ich rodzaj, a konkretnie Barbie. Inni czytelnicy zapewniali, że Adrian Bednarek zarówno bawi, jak i szokuje. Ja mogę się pod tymi słowami czytelnie podpisać, gdyż jest to prawda. Myślę nawet, że „Inspiracja” zasługuje na ekranizację- byłby to bardzo interesujący thriller, a może horror? Wielogatunkowość to także piękny komplement dla twórcy tekstu. Cieszy mnie, że treść książki nie jest przewidywalna, ma potencjał, a także mocno daje do myślenia. Owszem, powieść jest obszerna, gdyż ma ponad 500 stron, ale to nie odstrasza zapalonych czytelników. Wręcz przeciwnie- taka liczba stron daje wiele możliwości twórczych, za które bardzo dziękuję autorowi. Szanuję też to, że w książkach typu thriller trzeba być niesamowicie skupionym na wymyślonych wątkach i postaciach- nie można pominąć żadnego szczegółu i niczego pomylić, dlatego autor na pewno mnóstwo pracy wkłada w późniejszą redakcję. Adrian Bednarek mówił w wywiadach, że swoją pracę traktuje jak nałóg, a zatem jeszcze bardziej cieszę się, że poznałam jego twórczość. Dodatkowa warstwa psychologiczna książki daje jej kolejny plus- czytelnik może bowiem uwierzyć, że wydarzenia z przeszłości naprawdę wpływają na nasze dalsze losy.

Jak zwykle nie zdradzam wszystkiego, a sama pragnę dowiedzieć się, co wydarzy się w kolejnych częściach historii o Oskarze Blajerze w tle. Autor ma ogromny talent i mam nadzieję, że go nie zmarnuje. Mocne słowa, mroczne historie, dużo krwi i niedomówień- podczas czytania książek Adriana Bednarka czytelnik nie będzie potrzebować mocnej kawy- sama treść podniesie mu adrenalinę.

Adrian Bednarek stworzył historię, która porywa czytelnika w świat zbrodni inspirowanej miłością. Zagadka jaką staramy się rozwikłać nie ma oczywistego rozwiązania. Wielokrotnie jej finał zmienia się w naszym wyobrażeniu, a my co rusz targani jesteśmy dawką emocjonujących doznać. Nie da się ukryć, że Autor potrafi wprowadzić nas w niebywały klimat.

„Inspiracja” to pierwsza część trylogii z pogranicza kryminału i thrillera psychologicznego. Czuć tutaj również powiew romansu, który rozgrzeje Wasze zmysły do czerwoności. Połączenie tych gatunków, to dla czytelnika prawdziwa karuzela emocji, a wątek fabularny zasługuje na uznanie. To, co charakterystyczne w twórczości Bednarka, to umiejętne wyrywanie się definicji klasycznego kryminału. Autor pisze go swoją unikalną metodą, sprawiając, że tworzenie w naszych umysłach wizji dalszych losów w znacznej mierze odbiega od tego, co poznajemy na dalszych kartach. Dzięki temu zmuszeni jesteśmy do analizy wydarzeń, by uzmysłowić sobie dlaczego nasze koncepcje dalszego rozwoju sytuacji rozbiegają się z tym, co pisarz dla nas przygotował. A proszę mi wierzyć przygotował dla nas prawdziwą czytelniczą ucztę.

Poznajemy losy 23-letniego Oskara Blajera. Mężczyzna pisze opowiadania kryminalne oparte na faktach, traktując to jako terapię służącą poradzeniu sobie z traumatycznymi wydarzeniami z przeszłości. Po śmierci matki, która została zamordowana przez seryjnego mordercę, nie potrafi poskładać swojego życia w jedną całość. Dlatego też ucieka w twórczość pisarską. Chcąc znaleźć inspirację, postanawia pójść na pogrzeb brutalnie zamordowanej nastolatki. Decyzja ta ma kluczowy wpływ na dalsze losy mężczyzny, gdyż podczas pogrzebu poznaje Luizę. Znajomość ta przeradza się w głębsze uczucie.

W kolejnych dniach pojawiają się informacje o następnych zbrodniach dokonywanych przez seryjnego mordercę okrzykniętego mianem Łowcy Nimfetek. Po pewnym czasie Oskar na liście podejrzanych umieszcza ojca Luizy. Ciekaw jestem, czy Wy również wpadniecie na to, kto dokonuje krwawych morderstw? A nawet jeśli Wam się uda, to i tak uzmysłowicie sobie, że nic nie jest tak oczywiste ja zdawałoby się być. Jest to zasługą talentu Adriana Bednarka do umiejętnego mieszania historii, dzięki czemu na długo pozostanie ona w Waszej pamięci. I warto zapamiętać, że na rynku pojawiła się już „Obsesja” czyli druga część z Oskarem Blajerem w roli głównej. Warto sięgnąć po nią jak najszybciej, gdyż jeszcze w tym roku pojawi się „Fascynacja”.

http://www.czyt-nik.pl/recenzje/bednarek-potwierdza-swoj-talent/

Oskar po śmierci mamy zaczął interesować się seryjnymi mordercami. Pisze nawet krótkie thrillery. Wszystko jednak zmienia się, gdy ulega pięknej Luizie. Zakochany chłopak próbuje być idealnym partnerem, a jednocześnie odkryć kim jest psychopata, który pojawił się w okolicy i morduje nastolatki.

______________________________________

Autor niemiłosiernie mnie zaskoczył. Początek był intrygujący, ale akcja rozkręciła się już na całego dopiero gdy minęłam 200 stron. Później książka stała się już nieodkładalna, prócz momentów z sadystycznymi opisami. Wtedy musiałam chwilę ochłonąć. Snułam swoje wizje zakończenia, ale sposób w jaki Adrian Bednarek prowadzi czytelnika kompletnie mnie rozniósł włącznie z moimi założeniami. Thriller jest długi i ma sporo tekstu, co może zniechęcać. Uważam jednak, że warto go przeczytać. Przyznam się wam, że minusem okazał się dla mnie sam Oskar. Przyszedł moment, kiedy jego zachowanie zaczęło mnie irytować, ale po skończeniu książki już wiem, dlaczego tak musiało być. W mojej ocenie książka jest bardzo dobra i serdecznie wam polecam.

Nie wiem co zainspirowało autora do wymyślania takich historii, mam jednak nadzieję że nie są to jakieś przeżycia z dzieciństwa tak jak w przypadku jego pomylonych bohaterów.

Autor wie jak wniknąć w chore umysły psycholi przy okazji dostarczając czytelnikowi potężną dawkę masakry.

Za brutalne opisy makabrycznych scen należy mu się czytelniczy Oskar. Sceny ociekające zmysłowym seksem też niczego sobie. Cała książka jest typowo w Bednarkowym stylu - seryjny psychol, porąbane historie, mocne sceny i zagadka, którą tajemniczy główny bohater próbuje rozwikłać.

Trochę zalatywało mi tu historią Bennego z serii Laleczki tylko w takim poważniejszym mroczno thrillerowym stylu co bardzo mi odpowiada.

Książka ma ponad pińcet stron. Kilka scen lekko mi się dłużyło ale da się to przeżyć. Trochę zaskoczyło mnie nawiązanie do jednego antybohatera książkowego, który swego czasu zdominował napalone czytelniczki. Na szczęście było tego nie wiele. Za to makabra towarzyszyła tej książce do ostatnich stron. Tak jak lubię.

Chora, porąbaną historia, której ciągu dalszego z niecierpliwością oczekuję.

Inspiracją dla człowieka może być wszystko: zdjęcie, słowo, kolor, piosenka, ubranie, nawet wyjątkowo udziwniony pluszowy miś. A co jeśli inspiracją zostanie seryjny morderca? Wtedy z pewnością otrzymujemy mieszkankę wybuchową, podczas czytania której nie mamy prawa się nudzić. Z chęcią więc i nieukrywaną ciekawością sięgnęłam po "Inspirację" Adriana Bednarka, pierwszy tom cyklu o Oskarze Blajerze.

Co mogę napisać we wstępie? Pierwsze, co przychodzi mi na myśl to: dużo się działo, a drugie - zaskakujące zwroty akcji. Ponad parusetstronicowa książka opowiada głównie o losach Oskara Blajera, młodego chłopaka, który przeżył więcej niż niejeden doświadczony glina. Przede wszystkim zmaga się ze śmiercią matki - w tragedii towarzyszy mu ojciec, wraz z którym pracuje w sklepie monopolowym. Po tragicznych wydarzeniach postanowił rzucić plany o studiach, a dalsze marzenia wysłać w eter i pomóc ojcu w biznesie, który ledwo przędzie. Oskar hobbistycznie i w ramach terapii pisze kryminalne opowiadania na Wattpadzie, pomagające w bólu po stracie rodzica. Często poszukuje inspiracji do tworzenia kolejnych wypocin. A co inspiruje pisarza najmocniej? Oczywiście, niewyjaśnione zabójstwo nastolatki.

Aneta Borkowska staje się ofiarą brutalnego morderstwa, która wstrząsa miastem. Szczególnie że jej zwłoki znalazł sam dziadek pokrzywdzonej. To właśnie na pogrzebie Anety pojawia się Oskar szukający inspiracji i to właśnie na tym pogrzebie Oscar poznaje przepiękną, dwudziestoletnią Luizę, dziewczynę z wyższych sfer. Luiza, ucieleśnienie marzeń, ku zdziwieniu również okazuje chłopakowi zainteresowanie, co prowadzi do wielu, ale naprawdę wielu, dziwnych i nieco niebezpiecznych sytuacji.

Oskar zdaje się nie widzieć świata poza Luizą, jednak kolejne morderstwa nastolatek psują tę idylliczną wręcz sielankę. W mieście pojawia się seryjny zabójca, który budzi u Oskara demony z przeszłości. Chłopak kluczy między prawdą a kłamstwem, a nowe dowody stawiają jedynie więcej pytań.

Bo w "Inspiracji" nic nie jest takie, jakie się wydaje.

Wielowątkowość, dynamizm narracji i niespodziewane zwroty akcji to trzy największe plusy "Inspiracji", tworzące naprawdę niebanalną historię. Czytelnik zostaje porwany w sidła słów Bednarka, z których - potwierdzona informacja - ciężko się potem wydostać. Inspiracja to kawał dobrej literatury kryminalnej, w której typowe schematy zostały ograniczone do minimum, a momenty pełne zaskoczenia opanowane do perfekcji.

Przyznam szczerze, że rzadko kiedy czytam kryminały, ponieważ często są oklepane i już na początku wiadomo kto zabił. W "Inspiracji" zabieg rozprawienia się z mordercą oraz odkrycia jego tożsamości autor stawia na kompletnie innym piedestale. Tutaj nie jest ważne kto, ale dlaczego i po co. Już na początku otrzymujemy poszlaki, które bohater bardzo zwinnie, bez żadnej naiwności łączy w całość. Pozostaje mu jednak najtrudniejsze, czyli zmierzenie się z osobistymi problemami, odnalezienie w sobie dostatecznej siły, ale głównie wybrnięcie z patowej sytuacji bez ranienia najbliższych, co w ogólnym rozrachunku może okazać się niemal niemożliwe.

Finał tomu pierwszego to sztos. Wybaczcie za kolokwializm, ale innym słowem nie potrafię nazwać tego, co Oscar urządził na koniec.

Co by jednak nie było zbyt kolorowo, przyczepię się do narracji. Wspominałam wcześniej o jej dynamizmie, co gwarantowało wsiąknięcie w fabułę. Przeszkadzało mi za to przeskakiwanie między narracją jednoosobową (oczami Oskara) a trzecioosobową (ofiary, świadkowie, morderca). Nie przepadam za podobnymi zabiegami, które traktuję jako pójście na łatwiznę - jeśli już autor decyduje się na konkretny typ, powinien ostać w tym postanowieniu do końca.

Chciałabym również zaznaczyć, że w książce pojawiają się brutalne momenty pełne krwi, tortur i seksu (niekoniecznie tego za obopólną zgodą), więc to wybór dla raczej starszego czytelnika o wytrzymałych nerwach.

Podsumowując, "Inspiracja" jest książką godną polecenia. Fanom gatunku spodobają się nowe kierunki, które obrała fabuła i nietrącanie stereotypami. Dostajemy tu oryginalną historię pełną rozterek miłosnych, psychologicznych i typowy wybór między złem, mniejszym złem a dobrem. Osobom stroniącym od kryminałów również polecam, bo warto przeczytać interesującą powieść z rozbudowanymi bohaterami oraz nietuzinkową akcją nierzadko wywołującą dreszczyk.

„Inspiracja” Adriana Bednarka to książka, której długo nie wyrzucę z głowy! Jak on tworzy profile psychopatów, klimat, grozę, po prostu mistrzostwo świata. Nie uświadczycie — przynajmniej w „Inspiracji”, bo jak w innych to nie wiem — flaków i wnętrzności na wierzchu, ale od opisów cierpnie skóra. Dialogi, uśmiechy, niby niewinne, ale kiedy uświadomimy sobie, kto jest kim, te uśmiech zmieniają się w grymasy, a wypowiedziane słowa nabierają innego znaczenia. Wprowadzenie na pozór niewinnej zabawki, która w ostateczności ma niebagatelne znaczenie, dodatkowo buduje niepokój. Nie chcę zdradzać, o co chodzi, jednak u mnie ona wywołuje nie zachwyt, a właśnie podskórny lęk. W każdym razie, gdyby to coś stało na półce, na pewno bym nie zasnęła.

Cała powieść trzyma w napięciu, główny bohater to postać o bardzo specyficznych zainteresowaniach, co jest jej dodatkowym atutem. Książka jest gruba, ale na tyle wciągająca, że ciężko ją odłożyć. Rozwiązanie zdaje się blisko, jednak zaskoczenia przy końcówce nie brakuje. „Inspiracja” to pierwszy tom nowego cyklu i z niecierpliwością wypatruję kolejnego.

"Inspiracja" jest pierwszą częścią cyklu książek "Cykl o Oskarze Blajerze"oraz moim pierwszym spotkaniem z twórczością Autora.

Książka ma swój klimat i charakter. Autor bardzo dokładnie opisuje morderstwa, które w bardzo plastyczny sposób oddziałują na wyobraźnię Czytelnika. Z jednej strony, winny zostaje wyraźnie wskazany, jednak ostateczne rozwiązanie sprawy zaskakuje. Bohaterowie są mocno zróżnicowani, mają trudne charaktery, są nieprzewidywani w swoich decyzjach, zaskakują. Książkę czyta się bardzo dobrze, fabuła wciąga i intryguje, mimo iż częściowo, Czytelnik poznaje rozwiązanie. Autor potrafi zainteresować przedstawianym przez siebie tematem, podoba mi się jego styl pisania. Główny bohater nie jest łatwą postacią w odbiorze, a przynajmniej nie we wszystkich momentach. Nie miał czasu na przeżycie własnej żałoby, pozwolił na to tylko ojcu. Jak na tak młodego człowieka, wiele przeszedł. Jego pasja staje się swego rodzaju terapią, a jednocześnie przekleństwem. Ta książka bardzo mocno działa na wyobraźnię, opisy są mocno sugestywne, przez co Czytelnik w łatwy sposób potrafi wyobrazić sobie poszczególne sceny. Nie do końca przekonuje mnie kierunek, w którym Autor zdecydował się na poprowadzenie akcji, jednak czekam z niecierpliwością na kolejny tom. Oskar, główny bohater, na kartach książki przechodzi wewnętrzną przemianę, która jest bardzo widoczna, szczególnie pod koniec książki. Zakończenie jest dosyć rozbudowane i rozłożone w czasie, jednocześnie stanowiąc wstęp do części drugiej. Ta pozycja książkowa jest godna uwagi i polecenia.

Czym inspirował się Adrian Bednarek tworząc tą powieść? Jestem tego niezmiernie ciekawa, bo kolejny raz uwiódł mnie i zszokował jednocześnie historią świeżą i nieoczywistą z serią brutalnych zbrodni i rewelacyjnie wykreowanymi bohaterami.

A wiecie co jest najlepsze? To pierwsza część cyklu. Autor udowodnił wielokrotnie, że znakomitych pomysłów mu nie brakuje, liczę więc na wiele kolejnych pełnych zbrodni i sadystycznych psychopatów tomów z Oskarem Blajerem.

Kim jest główny bohater? To młody mężczyzna, który powrotu do równowagi i w pewnym sensie odkupienia po przebytej traumie, szuka w pisaniu opowiadań inspirując się rzeczywiście popełnionymi zbrodniami. Ma to dla niego znaczenie terapeutyczne, aczkolwiek, co zresztą zrozumiałe, jego wizyta na pogrzebie zamordowanej młodej dziewczyny, nie zostaje dobrze odebrana. Nie każdy rozumie jego dziwną fascynację zbrodnią. Poznaje tu jednak piękną Luizę, w której zakochuje się bez pamięci i z wzajemnością. Od tego momentu jego życie totalnie się zmienia i zaczyna pędzić jak pozbawiony hamulców wagonik zjeżdżający z zawrotną prędkością wprost na betonowy mur. I więcej z fabuły nie zdradzę, bo szkoda byłoby pozbawić Was przyjemności z czytania.

Mogę jednak zapewnić, że czeka Was lektura, od której nie oderwiecie się do ostatnich stron. Wybory bohatera nie zawsze zgodne z prawem, często dyktowane sercem, niejednokrotnie Was zszokują, a zakończenie zwali Was z nóg dając jednocześnie przedsmak tego, czego możemy oczekiwać w kolejnej części.

To kolejna świetna powieść autora, która gwarantuje wiele mocnych wrażeń.

Polecam tę mrożącą krew w żyłach opowieść. Niech Was omota potwornościami i inteligentną fabułą. Majstersztyk!

Każdy z nas czasami szuka inspiracji. Każdy też ma swój sposób na nią, jeden słucha muzyki, drugi ogląda zachód słońca, trzeci czyta książki. Każdy sposób jest dobry, o ile tylko spełnia swoją rolę. A czy domyślasz się w jaki sposób bohater najnowszej powieści Adriana Bednarka się motywował? Nie zgadniesz, jego zachowanie nie było standardowe. Otóż Oskar, aby nabrać weny twórczej, często uczestniczył w pogrzebach różnych osób. Na pogrzebie młodej dziewczyny poznaje przypadkiem Luizę, koleżankę zmarłej, która jak się później okaże, będzie miała ogromny wpływ na jego dalsze życie.

Chłopak zaczyna prowadzić prywatne śledztwo w sprawie zamordowanej brutalnie młodej dziewczyny. Dzięki nowo poznanej dziewczynie wiele dowiaduje się o zmarłej i jej relacjach ze znajomymi. Wkrótce relacje między Oskarem a Luizą się zacieśniają, chłopak zostaje przedstawiony rodzinie dziewczyny i jest szybko zaakceptowany przez jej najbliższych. Całkiem przypadkiem w umyśle Oskara pojawia się szybko podejrzany o dokonanie tej zbrodni. Oczywiście nie ma żadnych dowodów, tylko poszlaki i przypuszczenia. Ale jest przekonany, że intuicja go kieruje ku właściwym osobom. Wkrótce giną w podobny sposób kolejne młode dziewczyny. Sprawa nabiera coraz większych rozmiarów. Nieznany sprawca tych brutalnych morderstw zostaje nazwany Łowcą Nimfetek. Oskar za wszelką cenę chce dojść do prawdy, to jego cel honorowy, tym bardziej, że jego matka również wiele lat wcześniej padła ofiarą morderstwa. Chłopak chce ją pomścić „łapiąc” brutalnego i świetnie się maskującego mordercę. Jak dużo młodych i niewinnych dziewcząt jeszcze zginie, zanim chłopak osiągnie swój cel? Czy bez pomocy policji ma jakiekolwiek szanse na schwytanie sprawcy? A sprawca zawsze jest krok przed nim, ale nie jest nieomylny …

Kto zna wcześniejszą twórczość Adriana Bednarka ten na pewno nie będzie zawiedziony. Autor nie spoczął na laurach, każda jego nowa powieść to dzieło sztuki, którego nie trzeba reklamować ani zachęcać do sięgnięcia po nie. Specyficzny, charakterystyczny dla autora klimat, lekkie pióro, ilość zwrotów akcji przyprawiająca o niesamowity zawrót głowy, i oczywiście w tle krwawa zagadka. Muszę dodać, że autor nie szczędzi nam brutalnych i obfitujących w lejącą się strumieniami krew scen, ostrzegam, to lektura dla odważnych i wytrwałych, dla czytelników nie mających wcześniej styczności z kardiologiem, albo też takich, którzy mają z tym lekarzem dobre układy i relacje.

W tej powieści nie ma typowego dochodzenia prowadzonego przez policję, poszukiwania dowodów i sprawcy. Tutaj bohaterem jest młody twórca opowiadań kryminalnych, które poprzez prowadzone misternie śledztwo, sprawne kojarzenie faktów i ogromną wnikliwość stara się doprowadzić nas do sprawcy zbrodni. Pomysł na fabułę przygotowany z wielkim pietyzmem i zamysłem, zmarginalizowanie roli śledczych i uczynienie bohaterem młodego człowieka nie jest typowe w twórczości dzisiejszych autorów. Ale mnie się ten pomysł bardzo podoba i przemawia do mnie, powoduje, że moja ciekawość wymyka się spod kontroli i brnie do przodu, ręka w rękę z Oskarem. Gdzie skończy swoją wędrówkę, nie zdradzę …

Inspiracja otwiera nowy cykl powieści Adriana Bednarka i już dzisiaj wiem, że autor mnie zauroczył. Zniewolił totalnie. Przy lekturze tego thrillera przepadłam, byłam nieobecna przed ponad 500 stron. On mnie tak wciągnął, że trzeba by użyć niesamowitej siły i mocy, aby mnie od niego oderwać. Przyznam nieśmiało, że ja się delektuję każdym słowem autora, każdym dialogiem i każdą stworzoną sytuacją. Dla mnie Inspiracja to rarytas wśród thrillerów, śmiem stwierdzić, że jeden z najlepszych, jakie miałam okazję przeczytać w tym roku.

Inspiracja to uzależniający thriller psychologiczny, gdzie bohater z jednej strony walczy z bolesną i traumatyczną przeszłością, która odcisnęła piętno na jego życiu, z drugiej pełen sił i mocy, stara się nie dopuścić do powtórzenia sytuacji, która spotkała jego rodzinę w przeszłości. Stara się wziąć na siebie odpowiedzialność za losy innych ludzi, chce uchronić innych od zła drzemiącego w ludziach. Autor skłania nas do refleksji i udzielenia odpowiedzi na pytanie, czy dobrze znam swoich bliskich, czy jestem pewna, że nie grozi mi żadne niebezpieczeństwo z ich strony? Pytanie na pierwszy rzut może wydawać się bezsensowne, ale warte przemyślenia.

Jednym słowem mistrzowska kreacja zła na wyciągnięcie ręki! Uwaga, niebezpiecznie wciąga i przeraża! Dla ludzi o mocnych nerwach i nie bojących się widoku krwi!

Kiedy miłość jest inspiracją dla zbrodni

Pisanie opowiadań kryminalnych jest dla 23-letniego Oskara formą terapii pomagającą zapomnieć mu o dramacie z przeszłości. W poszukiwaniu inspiracji młody mężczyzna udaje się na pogrzeb brutalnie zamordowanej nastolatki. Tam poznaje Luizę, piękną dziewczynę z wyższych sfer, która wkrótce odmieni jego życie.

Tymczasem pojawiają się doniesienia o kolejnych ofiarach seryjnego mordercy, ochrzczonego przez dziennikarzy mianem Łowcy Nimfetek. Oskar, zbliżając się do Luizy odkrywa zaskakujące poszlaki, łączące ludzi z jej otoczenia z serią makabrycznych morderstw. To rozpętuje lawinę zdarzeń, których finału nikt nie jest w stanie przewidzieć.

"Od kilku lat moje serce było zamrożone, a ona w ciągu kilku minut sprawiła, że lód zaczynał topnieć. Za niczym tak w życiu nie tęskniłem jak za pozytywnymi uczuciami."

"Inspiracja" otwiera cykl trylogii o Oskarze Blajerze. Kolejne tomy będą nosiły nazwę: "Obsesja" i "Fascynacja". Zdecydowałam się na tę lekturę, gdyż potrzebowałam oddechu od obyczajówek, romansów, żeby po prostu przeżyć coś naprawdę mocnego. I absolutnie się nie zawiodłam. Mało tego, autor rozbudził mój apetyt na znacznie więcej...

Adrian Bednarek po mistrzowsku buduje klimat grozy i niepokoju oraz wzrastające napięcie. Jestem pewna, że gdy już zaczniecie czytać, nie przestaniecie nie przeczytawszy ostatniego zdania. Autor doskonale potrafi opisać daną sytuację czy wydarzenie, a szczególnie wejść w skórę i głowę psychopaty. Wszystko to działa na wyobraźnię czytelnika, wystawiając jego spokój na próbę. Dla przykładu, miejsca popełnienia zbrodni na nastolatkach sprawiło, iż miałam ciarki na plecach (a to, że czytałam książkę na swojej działce... lepiej abym nie kończyła 😉). Zresztą sama akcja nie została osadzona w jakiejś konkretnej miejscowości, a w nieokreślonym miasteczku. Daje to czytelnikowi szerokie pole do wyobraźni.

Autor stworzył bardzo realistycznych bohaterów. Oskar Blajer to postać o pokręconej osobowości. Z jednej strony nie lubimy go, a z drugiej wręcz przeciwnie. Jak to możliwe, że chłopak brzydzi się zbrodnią, a jednocześnie nią fascynuje? To postać, której tak łatwo nie pozbędziecie się z głowy. Będziecie długo analizować jego zachowanie i przeszłość.

"(...) najbardziej nienawidzę seryjnych morderców. Zabijają z przypadku, zabierają życie nie tylko ofiarom, ale również ich rodzinom. Niszczą nas, bo chcą się zabawić. Tym właśnie dla nich jesteśmy, jednorazowymi zabawkami mającymi sprawić, że poczują się lepiej."

Czegóż tu w tej książce nie ma. Wstrząsające, dosadne (jak dotąd najmocniejsze, z jakimi przyszło mi się spotkać w książkach) opisy przemocy - wątek ze szlifierką... nawet teraz to pisząc się krzywię. Do tego bestialstwo i najgorsze wynaturzenia, zaskakujące zwroty akcji, odważne sceny intymne, powalający finał, a przede wszystkim dobrze skonstruowana intryga kryminalna - tu nie ma miejsca na delikatność. Jestem w totalnym szoku, że można stworzyć coś takiego!

"Mimo cierpień, zgodnie z postanowieniem, gdy tylko złapała oddech, krzyczała. Próbowała nawiązać dialog z mężczyzną lub choćby trochę go zdekoncentrować. Na nic się to nie zdało. Kiedy jej skóra, niczym zalana kartka papieru, całkowicie przesiąkła krwią, podniósł ją na wysięgniku tak, że stopy zawisły w powietrzu. Wtedy wziął nowy bat. Grubszy niż ten, którym obrywała do tej pory. Miał też chyba jakieś kolce. Niemal czuła, jak bat odrywa jej płaty skóry. Mimo to nie podawała się i nadal próbowała się ocalić."

"Inspiracja" to nietuzinkowy, mocny, przeładowany emocjami thriller psychologiczny odsłaniający mroczne strony ludzkiego umysłu. To opowieść o skrzywdzonych ludziach, na których decyzje wpływ wywarła tragiczna przeszłość. Pokręcona historia Oskara Blajera złapała mnie w swoje sidła! Teraz kolej na Was. Czy jesteście gotowi na spotkanie z... Łowcą Nimfetek?