Gra miłości

Lekturę książki Moje życie obok – pierwszego tytułu autorstwa Huntley Fitzpatrick wydanego w Polsce, wspominam bardzo miło. Nie potrzebowałam więc dodatkowej zachęty by sięgnąć po kolejną książkę tej autorki. Z przyjemnością przedstawiam Grę miłości.

Siedemnastoletni Tim ma spory kłopot, a raczej kłopoty: uzależniony od alkoholu, nie stroniąc od narkotyków i przypadkowego seksu, swoim zachowaniem w końcu doprowadził do tego, że został wyrzucony ze szkoły. W dodatku jego ojcu również skończyła się cierpliwość i stawia chłopakowi ultimatum: albo się za siebie zabierze i w ciągu czterech miesięcy doprowadzi swoje życie do jako takiego ładu albo będzie musiał sobie dalej radzić sam. W wyniku tego Tim wprowadza się do mieszkania nad garażem w domu Garrettów (których czytelnik miał okazję poznać podczas lektury Mojego życia obok). Tam poznaje Alice – zaradną i twardo stąpającą po ziemi dziewczynę. Z pozoru tych dwoje nic ze sobą nie łączy, a już w szczególności Alice powinna unikać kontaktów z chłopakami pokroju Tima. Jednak jak to w życiu bywa serce nie idzie w parze z rozumem.

Nie ukrywam, że z przyjemnością zagłębiłam się w dalsze losy rodziny Garrettów, których wyjątkowo polubiłam. Także nowi bohaterowie Huntley Fitzpatrick przypadli mi do gustu, choć do Tima z początku bardzo łatwo przypiąć krzywdzące łatki.

Choć głównym tematem jest uczucie rodzące się między dwójką głównych bohaterów, tak jak i w Moim życiu obok, nie zabrakło miejsca na inne nieco poważniejsze tematy, jak między innymi: alkoholizm, narkotyki, walka z nałogiem czy nieplanowana ciąża. Nie chcę nikomu psuć przyjemności z lektury zdradzając zbyt wiele powiem więc wyłącznie iż fabuła nie raz zaskakuje, a sama książka jest wyjątkowo dojrzała, za co należy się ogromny plus Uwielbiam u Huntley Fitzpatrick to, że potrafi pisać o uczuciach i miłości bez posługiwania się często wulgarnymi scenami seksu, jakimi przesycone są książki zarówno młodzieżowe jak i obyczajowe i romanse skierowane do starszych czytelniczek.

W ogólnym rozrachunku Gra miłości wypada równie dobrze co Moje życie obok i nie żałuję ani minuty spędzonej na lekturze losów Tima i Alice. Jeżeli szukacie historii z dobrze napisanymi bohaterami o miłosnych rozterkach, a przy tym nie pozbawioną humoru, koniecznie zapoznajcie się z twórczością Huntley Fitzpatrick.

Huntley Fitzpatrick - amerykańska autorka wielu książek. Zadebiutowała powieścią „Moje życie obok”, gdzie znajdziemy imiennie tych samych bohaterów co w „Grze miłości”, ale te dwie historie oprócz zbieżności imion nic więcej nie łączy.

Książka ta zdecydowanie należy do tych na zimowe wieczory, kiedy to po całym dniu ciężkiej pracy fizycznej, jak i umysłowej pragniemy chwilowego wytchnienia i zatracenia się w pięknej historii dwojga pozornie różnych młodych ludzi.

Tim Mason – siedemnastoletni chłopak, który mogłoby się wydawać, życie ma przed sobą. Niestety to nie ten typ. Tim jest młodym alkoholikiem i nałogowym palaczem. Kilka miesięcy przed osiągnięciem pełnoletności dostaje ultimatum, bogatego ojca -biznesmena. Ma on zachowywać się jak dorosły, zerwać z nałogiem, najnormalniej w świecie żyć jak zwykły człowiek, który zaraz wejdzie w świat dorosłych, jeżeli nie dotrzyma danego słowa, ojciec odetnie go od pieniędzy i fundusz przeznaczony na jego studia zostanie przeznaczony na jego siostrę bliźniaczkę.

Natomiast Alice Garett to najstarsza z rodzeństwa, przyszła pielęgniarka, dziewczyna, która ma na głowie całe swoje młodsze rodzeństwo, ponieważ jej matka spędza większość czasu w szpitalu u ojca Alice. Ta młoda dziewczyna jest w stałym związku, który niestety nie daje jej tyle szczęścia ile powinien. Myślę, że można ją określić jaką dojrzałą i odpowiedzialną młodą kobietę.

No faktycznie, coś tutaj nie gra, dwoje totalnie różnych osób, o skrajnie różnym zachowaniu i podejściu do życia ma coś łączyć? Owszem, miłość jest nieprzewidywalna. Na początku Alice jest w związku i nie interesuje się przyjacielem swojego młodszego brata. Nie myśli o nim jako o partnerze na życie, tylko jako „intruzie”, który zamieszkał w pokoju nad garażem, gdzie ona chciała urządzić swoją przestrzeń. Pała ona opiekuńczością do Tima i nie jest w stanie zrozumieć, dlaczego jego rodzina go skreśliła. Buty do biegania, plastry nikotynowe, wspólna kolacja czy to będzie początek czegoś nowego?

Ta opowieść pokazuje, że z każdej sytuacji jest wyjście. Czasami w tym najgorszym momencie naszego życia, kiedy już dotykamy dna, pojawia się mała iskierka (jaką tutaj jest Alice), jest to znak, że warto iść do przodu i się nie poddawać. Uczucie jest w stanie wygrać z każdymi przeciwnościami losu. Pomimo popełnianych błędów, chwilowych załamań we dwoje łatwiej przejść przez wichurę, jaką jest życie każdego młodego człowieka.

Ducky, lat 18

„Magnetyczna opowieść o dwojgu pogubionych nastolatkach, których połączy niełatwa miłość”

Od czasu, gdy tata Alice Garrett miał wypadek i wylądował w szpitalu, dziewczyna ma cały dom na swojej głowie, musi także opiekować się młodszym rodzeństwem, które na pewno do aniołów się nie zalicza. Alice jest dziewczyną, która „na pewno” nie umówi się z przyjacielem swojego brata, który wlecze za sobą spory ciężar przeszłości. Tim Mason zdecydowanie nie jest materiałem na chłopaka. Pije, pali, ćpa, a przygodny seks jest dla niego normalnością. Cały czas także pakuje się w kłopoty i gdy kolejny raz zostaje wyrzucony ze szkoły i traci pracę, ojciec stawia mu ultimatum. Chłopak postanawia wyprowadzić się z domu i zatrzymuje się u Jase'a, brata Alice. Oboje znają się już od dawna, jednak dopiero teraz zaczyna się między nimi coś dziać. Wiedzą, że zakochanie się w sobie, nie jest najmądrzejsze, ale czy nie warto czasami pójść za głosem serca? Przekonajcie się sami.

Jestem pod dużym wrażeniem tej powieści, gdy zaczynałam ją czytać, byłam przekonana, że dostanę coś, czego pełno jest na księgarnianych półkach. Jednakże pomyliłam się i to bardzo, bo historia Alice i Tima nie jest cukierkową i przekoloryzowaną opowieścią o miłości, jakich wiele. Autorka naprawdę zaskoczyła mnie na ogromny plus, bo wiemy, że tak naprawdę życie nie jest usłane różami i czasami ma słodko - gorzki smak. Ta historia jest bardzo prawdziwa i mówi o problemach, które dotykają wielu z nas. Autorka uświadamia czytelnikowi, że każdy ma szansę na miłość, na spotkanie swojej drugiej połówki, nawet osoby, takie jak Tim, który boryka się z wieloma nałogami i ma ogromny bagaż z przeszłości. Czytając, niejednokrotnie w moich oczach pojawiały się łzy wzruszenia, ale także wiele razy uśmiech gościł na mojej twarzy. To naprawdę piękna opowieść pokazująca, że droga do prawdziwego uczucia nie zawsze jest łatwa, często okazuje się, że trzeba przebyć wyboisty szlak pełen rozczarowań i błędów, by odnaleźć miłość.

Bardzo spodobał mi się fakt, że autorka nie skupiła się tylko na relacji między bohaterami, więc jest uczucie, jest miłość, ale dużą uwagę poświęcono także rodzinie i więzom, które ją łączą oraz problemom, z którymi zmaga się Tim. Alice i Tim nie mają łatwego życia, a na ich barkach leży wiele obowiązków, zmagają się także z własnymi problemami. W ogóle bardzo polubiłam tę dwójkę bohaterów. Alice to odpowiedzialna, cierpliwa i pewna siebie dziewiętnastolatka, która musi otoczyć opieką swoje rodzeństwo. Tim ma siedemnaście lat, ogromne poczucie humoru i problemy, z którymi nie powinien borykać się nastolatek. Na domiar tego wszystkiego w jego życiu pojawią się kolejne zawirowania i chłopak będzie musiał zmierzyć się z zupełnie dla niego nową sytuacją. Muszę wspomnieć także o dzieciakach Garrettów, bo są oni po prostu niesamowici i dzięki nim czasami wybuchałam śmiechem. Musicie poznać ich koniecznie.

„Gra miłości” to naprawdę piękna historia pełna uczuć, rozczarowań, ale także nadziei. To powieść mówiąca o tym, że nikt nigdy nie powinien być sam, że we dwójkę wszystko staje się łatwiejsze, a przede wszystkim o tym, że razem jest się silniejszym i łatwiej uporać się z przeszłością i ruszyć dalej.

Polecam!

Tim jest chłopakiem pełnym problemów, przez swoje zachowanie został wydalony ze szkoły, a sam zatracił się w alkoholu czy brał nawet narkotyki, które niczego dobrego nie przysporzyły w jego życiu. Ojciec, z którym mieszka traci do niego cierpliwość i daje Timowi kilka miesięcy, na to by się otrząsnął i stanął na nogi. Jednak się tak nie dzieje, a tato Tima odcina go od pieniędzy których brak nie pozwala mu zdobyć, chociażby funduszy na studia. Wprowadza się do przyjaciela, gdzie stara się powrócić do zwykłego życia. Dostaje pokój nad garażem, jednak rodzinie, u której mieszka również nie jest łatwo, głowa ich domu, mąż i ojciec kilkorga dzieci leży w szpitalu. Alice stara się pomóc swojej rodzinie, mając raptem dziewiętnaście lat na jej głowę, spada wiele obowiązków, opieka nad młodszym rodzeństwem, dom, długi czy rachunki. W ten sposób zrezygnowała ze swojej przyszłości na rzecz swojej rodziny. Tak ta młoda dwójka się poznaje, Alice, wie, kim był Tim, ale mimo tego serce ciągnie ją w stronę chłopaka. Jednak czy rodzące się między nimi uczucie przetrwa najważniejszą próbę czasu?

Polecam wam ją wszystkim szczerze! Czyta się ja niesamowicie lekko i przyjemnie, wyróżniając się na tle innych przeze mnie przeczytanych książek. Gdyż w środku oprócz wątku miłosnego znajdziemy dużo rozwiązań i mądrości podczas sytuacji które mogą się przydarzyć każdemu z nas.

„Gra miłości”, zgodnie z pojawiającym się w tytule uczuciem, to powieść o młodych ludziach, których zaczęła łączyć silna więź. Początkowo przewijająca się w myślach i żartobliwych dialogach, wraz z biegiem czasu nabierająca praktyki, ogłady i powagi. Autorka funduje czytelnikowi nieprzesłodzony i niezniszczony wulgarnością zbliżeń obraz namiętności, ale i przyjaźni. Ale uwaga. Fabuła absolutnie nie ogranicza się wyłącznie do wątku uczuciowego. Co więcej, równowartościowym tematem okazuje się dziecko. Jakie? Czyje? Tego zdradzić Wam nie mogę, ale przyznam, że nie liczyłam na taki obrót spraw i taką treść. Powieść jest decydowanie bardziej dojrzała i według mnie bardziej angażująca niż „Moje życie obok” .

Autorka pisze lekko i zabawnie, kreując wiarygodne dialogi potrafiące poprawić humor. Raczej nie skupia się na rozwlekłych opisach otoczenia, co akurat według mnie okazuje się jak najbardziej korzystnym elementem. Natraficie tutaj za to na liczne odniesienia do cytatów i postaci z książek oraz filmów. Ja większości jednak nie znałam, więc korzystałam z przypisów, by umieć wpasować się w konkretne sytuacje.

Myślę, że to ostatecznie dobra książka. Obyło się bez wylewu emocji i górnolotnych wrażeń, ale czytało się szybko i przyjemnie. Bardziej dojrzała od poprzedniej powieści autorki, z nienarzucającym się, a ciekawym wątkiem miłosnym, a co najważniejsze – z tematami pobocznymi, które odgrywają w tej historii wcale nie mniejszą rolę, aniżeli uczucie głównych bohaterów. Całość oceniam na plus.