Gomorra. Podróż po imperium kamorry

Roberto Saviano po raz kolejny penetruje rzeczywistość, która od zawsze stanowi centrum jego zainteresowania, i umieszcza w niej swoich fikcyjnych bohaterów, oddając czytelnikom do rąk przejmującą opowieść o przemocy i bezsilności, okrucieństwie i niewinności. Słowo „paranza” ma związek z morzem. Zwykło się nim nazywać łodzie, z których łowi się nocą ryby, wabiąc je silnym sztucznym światłem. Chłopcy z Forcelli, niesławnej dzielnicy Neapolu, podobnie jak paranze na morzu, przemierzają miasto, polując na ludzi i znacząc teren. Jednocześnie jednak, omamieni złudnym blaskiem pieniędzy i władzy, sami są jak ryby, które raz złapane w sieć, trzepoczą się w niej, jeszcze pełne życia, ale już bliskie śmierci. Z przejmującą szczerością, która cechuje prawdziwych pisarzy, Saviano opowiada historię o zawziętym i smutnym sercu Neapolu. Elena Ferrante Dziesięciu chłopców pędzi na skuterach pod prąd wąskimi uliczkami Neapolu. Zamierzają podporządkować sobie miasto. Mają po piętnaście lat, normalne rodziny i niewinne ksywy: Maharadża, Śnięta Ryba, Ząbek, Lollipop, Dron. Noszą markowe buty, tatuują sobie na skórze imiona dziewcząt. To nieletni przestępcy świadomi, że nie mają przyszłości. Nie boją się więzienia ani śmierci, bo uznali, że jedyna ich szansa to postawić życie na jedną kartę, i to jak najwcześniej. Wiedzą, że „pieniądze mają ci, którzy je sobie biorą, nie ci, co czekają aż ktoś im je da”, wyruszają więc w miasto na swoich skuterach, by zdobyć pieniądze i, przede wszystkim, władzę. Książka opowiada o tym, jak młodociany gang powiązany z kamorrą, paranza – jak w dialekcie neapolitańskim nazywa się takie grupy ogniowe, pod dowództwem swego nastoletniego Nicolasa Fiorilla, zdobywa sobie pozycję w kryminalnej hierarchii miasta. Strzelać uczą się na dachach domów, celując do anten satelitarnych z kałasznikowów i pistoletów półautomatycznych. Potem schodzą na ulice i sieją strach z wysokości siodełek swoich skuterów. Stopniowo obejmują kontrolę nad całymi dzielnicami, wygrywając rywalizację z innymi gangami i dogadując się ze starymi bossami, którzy najlepsze czasy mają już za sobą.

Wielogatunkowa książka odsłaniająca tajemnice handlu kokainą, ukazująca imponujący wymiar społeczno-ekonomiczny rozprowadzania narkotyku, który opanował cały świat. „Zdaniem autora kokaina to odpowiedź na najbardziej naglącą potrzebę naszej epoki – brak ograniczeń. Liczy się tylko tu i teraz. Z kokainą możesz być taki, jak chcesz, oczywiście do czasu zanim rozsadzi ci serce, zanim rozmiękczy ci mózg na papkę” – „Polityka”. „O narkotykach pisze się wiele i z różnych pozycji. Saviano zajmuje się aspektem społeczno-kulturowo-politycznym tego problemu i podchodzi do niego z demaskatorską pasją” – „Tygodnik Powszechny”. „(…) koka. Roślina, która idealnie łączy Amerykę Południową z Włochami. Która przemierza Atlantyk niczym guma. Guma, którą można rozciągać bez końca, a ona nigdy się nie zerwie. Korzenie tu, liście tam. Koka jest tym składnikiem, bez którego żadne ciasto nie mogłoby istnieć. Tak samo jak mąka, którą we Włoszech i w Ameryce Południowej określa się za pomocą tym większej liczby zer, im wyższy jest stopień jej czystości. Zer, przez które można oglądać świat jak przez rany. Zer niczym otchłanie, w których można się pogrążyć. Zero niczym soczewka lunety, przez którą można oglądać miraż białego złota, najlepszej koki: 000” – Fragment książki.

Dalsza – po Chłopcach z paranzy – opowieść o gangu dzieciaków powiązanym z neapolitańską kamorrą. Historia paranzy Dzieciaków, nastolatków żyjących w drapieżnych czasach na ziemi zabójców i ich ofiar, w świecie, który niczego nie daje za darmo, zwłaszcza takim jak oni. Opowieść o chłopcach silnych swoim nienasyceniem, gniewem i okrucieństwem. Gotowych na drapieżne pocałunki, które pozostawiają smak krwi. Paranza Dzieciaków zdobyła władzę, ma pod kontrolą rynek narkotyków w Forcelli, ale nie potrafi sama utrzymać tego stanu rzeczy. By nie dopuścić do władzy starych klanów kamorystów, musi pozostać zjednoczona. Nie jest to jednak łatwe, każdy z chłopców ma bowiem inne cele. „Ciąg dalszy Chłopców z paranzy, jeszcze bardziej dramatyczny i bolesny. Mowa w nim o mafijnych rozgrywkach, narkotykach i korupcji, o życiu bez przyszłości dzieci, które są zmuszone dorastać zbyt szybko”. – La Stampa Roberto Saviano wraz z Mauriziem Brauccim i Claudiem Giovannesim zostali nagrodzeni Srebrnym Niedźwiedziem za scenariusz do filmu Piranie, adaptacji Chłopców z paranzy.

Wyjątkowe zaproszenie za kulisy własnej twórczości i opowieść o współczesnym świecie – pierwsza książka Olgi Tokarczuk po otrzymaniu Literackiej Nagrody Nobla. Laboratorium powstających tekstów, książek, bohaterów. Proces żmudnych, ale i fascynujących poszukiwań. Eksplozje wyobraźni. Podążanie za logiką rodzącej się fabuły i za wewnętrznym światem bohaterów, odkrywanie ich motywacji, światopoglądów. Odsłanianie pasjonujących historii, ale też opowieść o lekturach i osobistych doświadczeniach. Wytrwałe dążenie do tego, by rozumieć nieskończone zróżnicowanie i skomplikowanie świata. Dwanaście wyselekcjonowanych, najważniejszych esejów i wykładów, dzięki którym możemy zajrzeć za kulisy twórczości Olgi Tokarczuk. Teksty kluczowe i premierowe. W tym szeroko komentowana mowa noblowska. „Wprowadzona przez Olgę Tokarczuk kategoria «czułości» i koncepcja «czułego narratora» to rewolucyjne idee, które mają wszelkie dane, by sporo namieszać nam w głowach, odwracając – ku dobremu – tradycyjne wektory naszych postaw i dyspozycji działaniowych: czyż czułość nie jest sprzyjaniem temu, co dobre dla bycia (w skali jednostkowej, ale i planetarnej)?” – Ryszard Nycz.

Książka znanej psycholożki i felietonistki magazynu „Wysokie obcasy”. Natalia de Barbaro pracuje z kobietami, które poszukują odpowiedzi na pytania: „Kim tak naprawdę jestem? Czego chcę? O czym marzę? Na co sobie pozwalam?”. Jej książka to rzetelna z punktu widzenia psychologii, ale także poetycka, czasem brutalnie szczera i poruszająca opowieść o kobiecej drodze do poznania samej siebie. Dlaczego kobiety grają role, które wcale im nie odpowiadają? Czemu pracują ponad siły i surowo oceniają się za najmniejsze uchybienia? Jak sprawić, by wewnętrzny głos, mówiący kobiecie o jej potrzebach i marzeniach, był słyszany wyraźniej niż nakazy i wymogi kultury? Autorka zaprasza w podróż pod opieką Czułej Przewodniczki – kobiecej intuicji i mądrości. Idealna lektura dla kobiet, które czują, że w ich życiu za dużo jest powinności, a za mało radości. Czuła przewodniczka jest zilustrowana kolażami wybitnej artystki młodego pokolenia Anety Klejnowskiej.

Tupcio Chrupcio jest już dużą myszką, ale... zamiast obiadu woli zabawę i cukierki. Nawet jego kochana mama traci czasem cierpliwość. Czy Tupcio Chrupcio pójdzie po rozum do głowy? Posłuchajcie!

Urocza myszka odkrywa otaczający ją świat, codziennie uczy się nowych rzeczy, przeżywa takie doświadczenia jak każde dorastające dziecko. Przygody Tupcia Chrupcia zostały przedstawione w zrozumiały dla najmłodszych dzieci sposób. Opowieści przekazują pozytywne wzorce zachowań, uczą samodzielności oraz logicznego myślenia w radzeniu sobie z trudnościami.

W każdej z książeczek urocza myszka odkrywa otaczający ją świat, codziennie uczy się nowych rzeczy, przeżywa takie doświadczenia, jak każde dorastające dziecko. Tupcio Chrupcio jest już dużą myszką, ale… nie lubi mycia zębów i zdrowego jedzenia, za to uwielbia czekoladę. Co na to powie pan dentysta? Posłuchajcie!

Książka opisuje 30 gatunków roślin leczniczych. Jest to popularne, nieprofesjonalne opracowanie, informujące o możliwościach ziołolecznictwa na podstawie pojedynczych przypadków skutecznego działania ziół obserwowanych przez autorkę. Znajdziemy tu kilka gatunków roślin mniej znanych w Polsce. Przypisywane niektórym ziołom właściwości lecznicze nie zawsze są zgodne z aktualnym stanem wiedzy.

Zielony żółw Franklin znany jest dzieciom na całym świecie z serii powszechnie lubianych książeczek oraz popularnych filmów animowanych. Każdy tomik to osobna historia o niezwykle ważnych sprawach z życia przeciętnego kilkulatka. Tym razem Franklin zaprasza misia na wspólne biwakowanie i nocowanie. Co z tego wyniknie przekonajcie się sami…

Nowa seria przygód Franklina, opisana łatwym, prostym językiem i wydrukowana dużymi literami – w sam raz dla dzieci, które uczą się czytać.

Królowa szwedzkiej literatury kryminalne powraca z nowym thrillerem psychologicznym pt. Srebrne skrzydła. Kobieca zemsta jest piękna i brutalna. Po zakończeniu toksycznego związku Faye rozpoczęła nowe życie za granicą. Jej były mąż Jack przebywa w więzieniu, a ona wreszcie może skupić się na rozwoju swojej kariery. Prowadzi firmę kosmetyczną Revenge, która coraz lepiej prosperuje – już niedługo jej produkty mają zostać wprowadzone na rynek amerykański. Kobieta już myślała, że najgorsze ma za sobą, tymczasem jej egzystencja ponownie zostaje zagrożona. Ktoś usiłuje przejąć firmę, więc Faye jest zmuszona powrócić do Sztokholmu, by z pomocą kilku innych kobiet walczyć o uratowanie nie tylko majątku, ale także siebie i swoich najbliższych. Camilla Lackberg – szwedzka autorka powieści kryminalnych. Wydała kilkanaście książek, w tym serię kryminalną, której akcję umieściła w swojej rodzinnej miejscowości – Fjällbacce – położonej na zachodnim wybrzeżu Szwecji. Dwie pierwsze powieści z serii: Księżniczka z lodu oraz Kaznodzieja otrzymały entuzjastyczne recenzje od szwedzkiej prasy i szybko stały się bestsellerami. Jednak przełom w jej pisarskiej karierze nastąpił, gdy trzecia część serii – Kamieniarz – została nominowana do nagrody Powieść Kryminalna Roku 2010. Książki Läckberg zyskały jeszcze większą popularność po tym, jak SVT (Szwedzka Telewizja) wyprodukowała serial na ich podstawie. W 2019 roku Camilla otrzymała Diamentową Książkę za Czarownicę, która w Szwecji sprzedała się w ponad 300 000 egzemplarzy. Złota klatka – której kontynuacją są Srebrne skrzydła – była najlepiej sprzedającą się książką w Szwecji w 2019 roku. W Polsce sprzedanych zostało blisko 170 tysięcy egzemplarzy!

Książkę przetłumaczono na 52 języki i sprzedano w ponad 10 milionach egzemplarzy. Film z 2008 roku inspirowany Gomorrą zdobył wiele nagród, w tym Grand Prix festiwalu w Cannes. Serial o tym samym tytule, wyprodukowany przez włoską telewizję, bije rekordy popularności na całym świecie, a teraz także w Polsce! Absolutnie bezprecedensowy włoski bestseller. Roberto Saviano śledzi degradację Neapolu pod rządami kamorry, potężnej, zorganizowanej siatki przestępczej. Kamorra to rozbudowana grupa mafijna działająca na rynku narkotyków, mody haute couture, budownictwa i odpadów, której wpływ całkowicie zmienił życie w Kampanii. Od chwili gdy jako młody chłopiec ujrzał pierwszą ofiarę mafijnych porachunków, Saviano bacznie przyglądał się zmianom zachodzącym w mieście. By napisać Gomorrę, badał mechanizmy działania kamorry i z bliska obserwował, jak korupcja zatacza coraz szersze kręgi, paraliżując miasto. Dzięki zdobytym informacjom autor przedstawił światu zupełnie nowy typ przestępczości zorganizowanej.

Wielogatunkowa książka odsłaniająca tajemnice handlu kokainą, ukazująca imponujący wymiar społeczno-ekonomiczny rozprowadzania narkotyku, który opanował cały świat. „Zdaniem autora kokaina to odpowiedź na najbardziej naglącą potrzebę naszej epoki – brak ograniczeń. Liczy się tylko tu i teraz. Z kokainą możesz być taki, jak chcesz, oczywiście do czasu zanim rozsadzi ci serce, zanim rozmiękczy ci mózg na papkę” – „Polityka”. „O narkotykach pisze się wiele i z różnych pozycji. Saviano zajmuje się aspektem społeczno-kulturowo-politycznym tego problemu i podchodzi do niego z demaskatorską pasją” – „Tygodnik Powszechny”. „(…) koka. Roślina, która idealnie łączy Amerykę Południową z Włochami. Która przemierza Atlantyk niczym guma. Guma, którą można rozciągać bez końca, a ona nigdy się nie zerwie. Korzenie tu, liście tam. Koka jest tym składnikiem, bez którego żadne ciasto nie mogłoby istnieć. Tak samo jak mąka, którą we Włoszech i w Ameryce Południowej określa się za pomocą tym większej liczby zer, im wyższy jest stopień jej czystości. Zer, przez które można oglądać świat jak przez rany. Zer niczym otchłanie, w których można się pogrążyć. Zero niczym soczewka lunety, przez którą można oglądać miraż białego złota, najlepszej koki: 000” – Fragment książki.

Dalsza – po Chłopcach z paranzy – opowieść o gangu dzieciaków powiązanym z neapolitańską kamorrą… Historia paranzy Dzieciaków, nastolatków żyjących w drapieżnych czasach na ziemi zabójców i ich ofiar, w świecie, który niczego nie daje za darmo, zwłaszcza takim jak oni. Opowieść o chłopcach silnych swoim nienasyceniem, gniewem i okrucieństwem. Gotowych na drapieżne pocałunki, które pozostawiają smak krwi. Paranza Dzieciaków zdobyła władzę, ma pod kontrolą rynek narkotyków w Forcelli, ale nie potrafi sama utrzymać tego stanu rzeczy. By nie dopuścić do władzy starych klanów kamorystów, musi pozostać zjednoczona. Nie jest to jednak łatwe, każdy z chłopców ma bowiem inne cele. „Ciąg dalszy Chłopców z paranzy, jeszcze bardziej dramatyczny i bolesny. Mowa w nim o mafijnych rozgrywkach, narkotykach i korupcji, o życiu bez przyszłości dzieci, które są zmuszone dorastać zbyt szybko”. – La Stampa Roberto Saviano wraz z Mauriziem Brauccim i Claudiem Giovannesim zostali nagrodzeni Srebrnym Niedźwiedziem za scenariusz do filmu Piranie, adaptacji Chłopców z paranzy.

Dalsza – po Chłopcach z paranzy – opowieść o gangu dzieciaków powiązanym z neapolitańską kamorrą. Historia paranzy Dzieciaków, nastolatków żyjących w drapieżnych czasach na ziemi zabójców i ich ofiar, w świecie, który niczego nie daje za darmo, zwłaszcza takim jak oni. Opowieść o chłopcach silnych swoim nienasyceniem, gniewem i okrucieństwem. Gotowych na drapieżne pocałunki, które pozostawiają smak krwi. Paranza Dzieciaków zdobyła władzę, ma pod kontrolą rynek narkotyków w Forcelli, ale nie potrafi sama utrzymać tego stanu rzeczy. By nie dopuścić do władzy starych klanów kamorystów, musi pozostać zjednoczona. Nie jest to jednak łatwe, każdy z chłopców ma bowiem inne cele. „Ciąg dalszy Chłopców z paranzy, jeszcze bardziej dramatyczny i bolesny. Mowa w nim o mafijnych rozgrywkach, narkotykach i korupcji, o życiu bez przyszłości dzieci, które są zmuszone dorastać zbyt szybko”. – La Stampa Roberto Saviano wraz z Mauriziem Brauccim i Claudiem Giovannesim zostali nagrodzeni Srebrnym Niedźwiedziem za scenariusz do filmu Piranie, adaptacji Chłopców z paranzy.

Roberto Saviano po raz kolejny penetruje rzeczywistość, która od zawsze stanowi centrum jego zainteresowania, i umieszcza w niej swoich fikcyjnych bohaterów, oddając czytelnikom do rąk przejmującą opowieść o przemocy i bezsilności, okrucieństwie i niewinności. Słowo paranza ma związek z morzem. Zwykło się nim nazywać łodzie, z których łowi się nocą ryby, wabiąc je silnym sztucznym światłem. Chłopcy z Forcelli, niesławnej dzielnicy Neapolu, podobnie jak paranze na morzu, przemierzają miasto, polując na ludzi i znacząc teren. Jednocześnie jednak, omamieni złudnym blaskiem pieniędzy i władzy, sami są jak ryby, które raz złapane w sieć, trzepoczą się w niej, jeszcze pełne życia, ale już bliskie śmierci. „Z przejmującą szczerością, która cechuje prawdziwych pisarzy, Saviano opowiada historię o zawziętym i smutnym sercu Neapolu”. – Elena Ferrante Dziesięciu chłopców pędzi na skuterach pod prąd wąskimi uliczkami Neapolu. Zamierzają podporządkować sobie miasto. Mają po piętnaście lat, normalne rodziny i niewinne ksywy: Maharadża, Śnięta Ryba, Ząbek, Lollipop, Dron. Noszą markowe buty, tatuują sobie na skórze imiona dziewcząt. To nieletni przestępcy świadomi, że nie mają przyszłości. Nie boją się więzienia ani śmierci, bo uznali, że jedyna ich szansa to postawić życie na jedną kartę, i to jak najwcześniej. Wiedzą, że „pieniądze mają ci, którzy je sobie biorą, nie ci, co czekają aż ktoś im je da”, wyruszają więc w miasto na swoich skuterach, by zdobyć pieniądze i, przede wszystkim, władzę. Książka opowiada o tym, jak młodociany gang powiązany z kamorrą paranza – jak w dialekcie neapolitańskim nazywa się takie grupy ogniowe, pod dowództwem swego nastoletniego Nicolasa Fiorilla, zdobywa sobie pozycję w kryminalnej hierarchii miasta. Strzelać uczą się na dachach domów, celując do anten satelitarnych z kałasznikowów i pistoletów półautomatycznych. Potem schodzą na ulice i sieją strach z wysokości siodełek swoich skuterów. Stopniowo obejmują kontrolę nad całymi dzielnicami, wygrywając rywalizację z innymi gangami i dogadując się ze starymi bossami, którzy najlepsze czasy mają już za sobą.

Roberto Saviano po raz kolejny penetruje rzeczywistość, która od zawsze stanowi centrum jego zainteresowania, i umieszcza w niej swoich fikcyjnych bohaterów, oddając czytelnikom do rąk przejmującą opowieść o przemocy i bezsilności, okrucieństwie i niewinności. Słowo „paranza” ma związek z morzem. Zwykło się nim nazywać łodzie, z których łowi się nocą ryby, wabiąc je silnym sztucznym światłem. Chłopcy z Forcelli, niesławnej dzielnicy Neapolu, podobnie jak paranze na morzu, przemierzają miasto, polując na ludzi i znacząc teren. Jednocześnie jednak, omamieni złudnym blaskiem pieniędzy i władzy, sami są jak ryby, które raz złapane w sieć, trzepoczą się w niej, jeszcze pełne życia, ale już bliskie śmierci. Z przejmującą szczerością, która cechuje prawdziwych pisarzy, Saviano opowiada historię o zawziętym i smutnym sercu Neapolu. Elena Ferrante Dziesięciu chłopców pędzi na skuterach pod prąd wąskimi uliczkami Neapolu. Zamierzają podporządkować sobie miasto. Mają po piętnaście lat, normalne rodziny i niewinne ksywy: Maharadża, Śnięta Ryba, Ząbek, Lollipop, Dron. Noszą markowe buty, tatuują sobie na skórze imiona dziewcząt. To nieletni przestępcy świadomi, że nie mają przyszłości. Nie boją się więzienia ani śmierci, bo uznali, że jedyna ich szansa to postawić życie na jedną kartę, i to jak najwcześniej. Wiedzą, że „pieniądze mają ci, którzy je sobie biorą, nie ci, co czekają aż ktoś im je da”, wyruszają więc w miasto na swoich skuterach, by zdobyć pieniądze i, przede wszystkim, władzę. Książka opowiada o tym, jak młodociany gang powiązany z kamorrą, paranza – jak w dialekcie neapolitańskim nazywa się takie grupy ogniowe, pod dowództwem swego nastoletniego Nicolasa Fiorilla, zdobywa sobie pozycję w kryminalnej hierarchii miasta. Strzelać uczą się na dachach domów, celując do anten satelitarnych z kałasznikowów i pistoletów półautomatycznych. Potem schodzą na ulice i sieją strach z wysokości siodełek swoich skuterów. Stopniowo obejmują kontrolę nad całymi dzielnicami, wygrywając rywalizację z innymi gangami i dogadując się ze starymi bossami, którzy najlepsze czasy mają już za sobą.