Gdzie diabeł nie może

Świat jest w ciągłym biegu. Wydaje się, że nic nie mogłoby go zatrzymać. A jednak... Skupieni na swoich problemach, gnamy wraz z nim, nie zdając sobie sprawy z istnienia innego świata (nie, to nie będzie powieść SF). Nikt z nas nie zakłada, że pewnego ranka obudzi się zupełnie gdzie indziej. Marysia była zwykłą kobietą, jakich tysiące. Miała swoje plany, marzenia i ciężko na nie pracowała. Tak jak większość wiodła normalne życie. Ale to nudne, oswojone życie nagle wywróciło się do góry nogami. Bohaterka ląduje w dziwnym biurze podróży. I nie byłoby w tym nic nadzwyczajnego, gdyby nie to, że biuro „Ostatnia Podróż” jest w innym wymiarze. Opowieść o zwykłych przygodach staje się nieprzewidywalna. Ale wszystko ma swą przyczynę i skutek. N...

Kamila Ciołko-Borkowska (ur. 1985 r.) to nieuleczalna i niepoprawna optymistka, zakochana w słowach, a także muzyce, która inspiruje i pomaga tworzyć nowe historie. Prowadzi blog z poezją „Moje wersy”. Zadebiutowała literacko w „Antologii Rubieże Rzeczywistości” (2019 r.), gdzie opublikowała trzy opowiadania: Bez koordynacji, Dobry chłopak oraz Targowisko próżności. W tym samym roku wydała tomik wierszy Wszystko już było. W 2020 r. opublikowała opowiadanie Kocie sprawy w antologii „Nie otwieraj na stronie Sigma”. Przezwykłe przygody nieboszczki Marysi to jej debiut powieściowy. Świat nieubłaganie pędzi do przodu. Wydawać by się mogło, iż nic nie jest w stanie go zatrzymać. A jednak… Skupieni na swoich problemach, gnamy wraz z nim, nie zdając sobi...

Kamila Ciołko-Borkowska urodziła się 31 grudnia 1985 roku na Mazurach. Cóż, jeszcze dzień i byłaby rok młodsza. Ale nie wytrzymała. Do dziś dzień jest impulsywną i nieuleczalną optymistką. Jest zakochana w słowach, tych pisanych, ale i tych mówionych. Tworzy dużo, większość do szuflady. To przez jej rozbuchane ego. Jednak niektórymi owocami swej twórczości dzieli się z innymi na swoim blogu, stronie autorskiej i w audycji radiowej Bibliotekarium.pl. Teraz zdecydowała się na ten krok. Przed wami jej pierwszy tomik "Wszystko już było", bo czyż nie?