Dietoland

Czasami lubię sięgnąć sobie po coś lekkiego i przyjemnego, co mogę przeczytać w jeden lub dwa dni. Tym razem zdecydowałam się na książkę Sarai Walker o intrygującym tytule Dietoland. Sam tytuł przykuł moją uwagę, a po przeczytaniu opisu wiedziałam, że chcę poznać tę historię. Jesteście ciekawi jak wyszło?

Główną bohaterką, a zarazem narratorką powieści jest Plum. Trzydziestolatka z otyłością, z której naśmiewają się niemal wszyscy. Tutaj zdenerwowałam się po raz pierwszy, bo kurcze blade. Ludzie myślą, że jak ktoś jest albo chudy alb gruby, to zaraz oznacza, że jest gorszy. Zagotowało się we mnie bardzo, bo sama nie należę do osób najszczuplejszych. Ale nie o tym teraz.

Gdzieś tam po drodze, kobieta dołącza do Baptystek, które wspólnie wspierają się w odchudzaniu, choć to nie odchudzanie tylko głodzenie się. Zjadanie jednego posiłku na dzień? Nie, nie, to nie tak ma być.

Później dołącza do Strażników Wagi, gdzie co prawda je więcej niż jeden posiłek, ale każdy z nich jest punktowany. Im mniej kaloryczny, tym więcej gwiazdek można za to zdobyć. Chore, prawda?

Nie zdziwiłam się więc, kiedy już jedynym ratunkiem dla Plum była operacja zmniejszenia żołądka. Choć i tak było to bardzo ryzykowne działanie.

W końcu kobieta natrafia na Verenę, córkę zmarłej już Baptystki i przeprowadza się do Domu Kaliope. Właśnie Verena ma największy wpływ na Plum, ponieważ poprzez zadania, które jej zleca, chce ją nakłonić do głębszego zastanowienia się nad operacją. Oraz do podwyższenia poczucia własnej wartości.

Rozpisałam się o tym wszystkim, a jeszcze zaraz coś niechcący zdradzę.

Sarai Walker w swojej książce zwraca uwagę na ten problem braku akceptacji przez społeczeństwo oraz na to, jak kobiety są postrzegane, a mianowicie: w sposób przedmiotowy. W sumie wychodzi na to, że jest to książka, w której przeważa wątek feministek. Kobiety chcą zdjąć wszystkie pisma, w których występują nagie kobiety, a zastąpić je pismami z nagimi mężczyznami. Przecież my też zasługujemy na fajne widoku, prawda? ;)

Powieść napisana jest prostym językiem, więc czytanie nie sprawia najmniejszej trudności i jest naprawdę przyjemne. Jest to historia opowiedziana w zabawny sposób, który z pewnością jeszcze bardziej uprzyjemni lekturę. Ja połknęłam ją w dwa dni, bo nie mogłam się oderwać. Najlepszy fragment jest, kiedy Plum idzie do kosmetyczki na woskowanie, a ta pyta czy chce być wydepilowana "na hitlerka". Przysięgam, że popłakałam się ze śmiechu!

Książka lekka, zabawna, ale jednak poruszająca dosyć ważny temat. Naprawdę polecam! 💗

PRZEDPREMIEROWO:

"Chciałam się skurczyć, żeby nie mogli mnie zauważyć. Gdybym była mniejsza, nie gapili by się na mnie. Nie byliby tacy okropni".

Dieta. Czy znajdzie się ktoś, kto nie próbował? Założę się, że większość z Was miała z tym tematem bliższe bądź dalsze spotkanie. Jedni wyszli zwycięsko, zaś inni ponieśli porażkę. Plum Kettle zbliża się do dnia, w którym wyzwoli ze swojego otyłego ciała prawdziwą siebie - Alicię. Termin operacji zmniejszenia żołądka coraz bliżej, kiedy to otrzymuje dziwną propozycję… Czy kobieta zyska upragniony wygląd? Czy będzie zadowolona ze zmiany?

Historia zostaje opowiedziana przez główną bohaterkę. Poznajemy jej dotychczasowe życie, odczucia i walkę o lepszą figurę. Alicia Kettle (Plum) z otyłością boryka się od najmłodszych lat. Nie może pogodzić się z brakiem akceptacji. Autorka zahacza o problemy, z którymi borykają się kobiety w XXI wieku. Nawiązuje do przestępstw na tle seksualnym, a także osamotnienia. Książka porusza równie ważny temat, jakim jest odrzucenie osób otyłych i zgryźliwość społeczeństwa. Na każdym kroku bohaterka jest poniżana, upokarzana i wyśmiewana. Stała się obiektem żartów i kpin. Straciła pewność siebie i źle się czuje we własnym ciele. Z utęsknieniem czeka na dzień, kiedy stanie się szczupła i wreszcie będzie mogła być pełnią życia. Czy jednak wraz z utraconymi kilogramami nie straci swojego prawdziwego ja?

Książka jest bardzo dobrą lekcją, zmusza czytelnika do przemyśleń. Być może nawet nie zdajemy sobie sprawy, jak błahe “żarciki” potrafią zranić drugiego człowieka. Autorka przedstawiła świat w sposób bolesny, ale prawdziwy. Stworzyła powieść kobiecą i inteligentną, gdzie nie zabrakło również miejsca na dobry humor. Dała nam obraz życia osób puszystych, ich stan psychiczny oraz postrzegane przez nich otoczenie. To historia pokazująca, jak wiele zależy od naszego nastawienia. Czasami zmiana sposobu myślenia jest ogromnym krokiem do zmiany samej siebie.

Plum Kettle, a właściwie Alicia Kettle to trzydziestoletnia pracownica wielkiej korporacji. Odpisuje w imieniu szefowej na maile czytelniczek czasopisma dla nastolatek.

Jest samotna, wycofana i waży prawie 140 kg.

I to właśnie ta waga determinuje całe jej życie, życie, którego kobieta nienawidzi na równi ze swoimi kilogramami i wyglądem.

Całe życie zmagała się z różnymi dietami, oczywiście bez rezultatów. Wymarzyła sobie szczupłą siebie, która będzie budziła podziw, pożądanie i szacunek, zamiast drwin i śmiechu, jak dzieje się to obecnie.

W związku z tym zdecydowała się na operację zmniejszenia żołądka, która w jej mniemaniu będzie dla niej startem w nowe życie. I to nowe życie będzie cudowne i wspaniałe.

I gdy zabieg zbliża się wielkimi krokami, nagle spotyka tajemniczą Lettę, a to spotkanie wywróci jej życie się do góry nogami.

Podsumowanie na okładce brzmi:

„Cudownie obrazoburcza, niesztampowa i przede wszystkim zabawna”

I wiecie co? Ja się zasadniczo z tym podsumowaniem zgadzam.

Ale od początku.

Autorka zaczyna od przedstawienia czytelnikowi Plum i ukazania jej życia takim jakie jest tu i teraz oraz takim jakie wg bohaterki ma się stać, gdy tylko schudnie. Do tego dochodzi kilka retrospekcji, które pokazują wiele lat zmagań Plum z odchudzaniem, kolejnymi bezsensownymi dietami obiecującymi złote góry, a w rzeczywistości doprowadzającymi kobietę do depresji.

Wraz z Plum odczuwamy pogardę otoczenia z powodu jej otyłości, drwiny i uczucie poniżenia jakiego doświadcza kobieta.

Dzięki retrospekcjom możemy zobaczyć od jak dawna zmaga się ona z odchudzaniem i jak mocno ma zakodowany w głowie obraz: szczupła=atrakcyjna, gruba=godna pogardy.

Plum jako bohaterka wywoływała we mnie sporo różnych emocji, polubiłam ją, współczułam jej, kibicowałam w jej zmaganiach z akceptacją siebie tu i teraz, nie raz śmiałam się z jej celnym i sarkastycznych komentarzy, ale bywały chwile, gdy zwyczajnie mnie wkurzała swoim zachowaniem i oczekiwaniem, że osiągnięcie wymarzonej szczupłej wagi ma się odbyć szybko i bez zmiany sposobu życia.

Rozumiałam ją, ale czasami miałam chęć nią wstrząsnąć i powiedzieć – kobieto, jesteś wartościowa sama w sobie, odchudzanie to długi proces, ale dasz sobie radę, jeśli podejdziesz do niego zdroworozsądkowo.

Drugim wątkiem w powieści jest Jennifer, tajemnicza osoba, która dokonuje zemsty na sprawcach gwałtów. Jennifer jest nieuchwytna, nie wiadomo czy to jedna osoba, czy cała grupa. Każdy, kto dopuścił się takiego przestępstwa, a nie został ukarany, znajduje się na celowniku Jennifer. A ta nie zna litości.

Cały świat zaczyna żyć informacjami o Jennifer, a jej kolejne działania zaczynają wywoływać tzw. efekt Jennifer.

Początkowo można się zastanawiać, co Plum ma wspólnego z gwałtami, morderstwami i krwawą zemstą.

Ja się zastanawiałam i przyznaję, że początkowo nie widziałam związku. Ale czym dłużej czytałam, tym wyraźniejsze stawało się pewne połączenie, które pomiędzy Plum a tymi wydarzeniami istniało.

Dietoland opisywany jest jako swoisty manifest XXI i powieść feministyczna. I niewątpliwie autorka pokazała w swojej książce nierówność płci, obsesję na punkcie idealnego wyglądu i presję świata mody, rynku produktów dietetycznych i kosmetycznych, aby wyglądać idealnie i dążyć do bycia kopią kobiet zdobiących okładki czasopism dla pań. Poruszyła ważne i trudne tematy, jak molestowanie i gwałty kobiet, a następnie obwinianie ofiary i robienie z niej winowajczynię. To ciężki temat i trzeba o nim mówić i pisać. Ale co ważne, nie ma w tej książce przesady i poglądu typu „każdy facet to zło, kobiety powinny rządzić światem”., choć autorka potrafiła w sposób ciut przejaskrawiony pokazać do czego może zmierzać świat jeśli nadal będzie dochodzić do uprzedmiotowienia kobiet i oceniania ich wartości jedynie na podstawie fizycznej atrakcyjności, która zresztą jest częściowo narzucana przez świat mody. Autorka radzi aby nie godzić się na złe i przedmiotowe traktowanie, nie bać się otwarcie mu przeciwstawiać i nie dążyć obsesyjnie do wyglądu doskonałego, kosztem zdrowia fizycznego, psychicznego i radości z życia.

Przyznaję, że Sarai Walker potrafiła bardzo obrazowo przedstawić swoja historię, bez ugrzecznienia, ale i bez zbytniego przejaskrawiania przedstawianych przez siebie wydarzeń.

Autorka ma dobry styl i lekkie pióro. Jej powieść napisana jest zgrabnym językiem, narracja w powieści jest pierwszoosobowa i prowadzona z punktu widzenia głównej bohaterki, co daje czytelnikowi pełen obraz Plum i jej obserwacji otaczającego ją świata.

Oczywiście prócz Plum, w książce poznajemy sporo bohaterów drugoplanowych, którzy z czasem zaczynają odgrywać w fabule coraz większą rolę. Każda z tych postaci ma coś do ukazania czytelnikowi.

„Dietoland” czytało mi się bardzo dobrze i mocno wciągnęłam się w fabułę. Byłam ogromnie ciekawa kim jest nie dająca się złapać Jennifer i jak potoczą się losy Plum i jej dążenie do idealnej wagi, czy kobieta w końcu polubi samą siebie.

To nie jest książka lekka, choć nie pozbawiona humoru. Potrafi zmusić do refleksji i spojrzenia na otaczający nas świat z ciut innej perspektywy.

Cieszę się, że trafiła w moje ręce i mam nadzieję, że autorka napisze kolejne powieści, po które chętnie sięgnę.

Chodźcie chodźcie, opowiem Wam o świetnej książce!

Dziewczyny, kobiety, koleżanki, przyjaciółki, chodźcie. Opowiem Wam, że wcale nie musi być nam tak ciężko i trudno, bo: mamy siebie.

Chodźcie, przeczytajcie i zaraźcie się efektem Jennifer.

Żyć tu i teraz

To jest ta najtrudniejsza część: żyć tu i teraz, w aktualnym momencie swojego życia. Nie roztrząsać przeszłości. Nie wyobrażać sobie przyszłości jako lepszej wersji siebie, bo wtedy na pewno schudnę, nauczę się, skończę, zmienię to co planuję zmienić. Nie! Nawet jeśli osiągnięcie te wszystkie cele, to wymagają one czasu. Dlatego nie można zaniedbać siebie tu i teraz.

A tak właśnie robi Plum. Plum nie dba o siebie aktualną, Plum widzi swoją przyszłość i dla niej dokłada starań. Tyle, że ta przyszłość to ciągle duży znak zapytania, bo oznacza operację, która jak każda operacja może się wiązać z komplikacjami oraz kilkadziesiąt kilogramów mniej. Tak, Plum jest otyła.

Suknia dla Alicii

Alicia Kettle to imię i nazwisko, pod jakim została zarejestrowana Plum. Jednak w domu była zawsze Plum. Jakby otrzymała mimochodem dwie osobowości. Jedna to duża dziewczyna, od dziecka właściwie zmagająca się z nadwagą. Druga to Alicia. Idealna wersja Plum w przyszłości. Szczupła, piękna i może zrobić wszystko to, czego nie może zrobić Plum.

Pytanie tylko, czy na pewno Plum nie może zrobić tego, co wyobraża sobie dla Alicii? Na ile to kwestia ograniczeń, które nałożyła na siebie sama Plum oraz oczywiście społeczeństwo, które wie lepiej jak powinna wyglądać kobieta? Pytanie na ile sami sobie pozwalamy odbierać prawo do siebie przez utarte zwyczaje, konwenanse, przyjęte normy i standardy dla wyglądu, chodziło po mojej głowie podczas czytania bez przerwy.

Efekt Jennifer

Wymaganie od kobiety, by wyglądała zgodnie z jakimiś standardami jest w moim odczuciu pewną formą przemocy. Ile z nas się katowało, bo idealna waga to zawsze było mniej niż to co wskazywał licznik? Ile było lub jest na wiecznej diecie, bo lepiej się pilnować i katować? Ile źle się czuje z samą sobą, bo nie wygląda jak ideał z okładki? Ile się tnie, doprowadziło do bulimii/anoreksji/rozchwianego metabolizmu, bo próbowało sięgnąć wyimaginowanego ideału?

...

Prawdopodobnie więcej niż przypuszczam. Niewątpliwie to jest przemoc psychiczna. Jakby kobiety zaznawały jej mało. Gwałty, bicie, upokorzenia w miejscu w pracy. I z ofiary zawsze się robi winną. Sprowokowała, sama tego chciała, na pewnie myślała tak, przecież nie mówiła serio. W takich sytuacjach chciałoby się spotkać kogoś, kto by dał tym wszystkim facetom porządnego kopa w dupsko. Albo więcej.

O co tu chodzi?

Zastanawiacie się pewnie o co chodzi. Najpierw Plum, a potem gwałty i zemsta. Jaki to ma związek? A widzicie, ma. W "Dietolandzie" znajdziecie całą gamę problematyki z jaką borykają się kobiety na całym świecie. Niezależnie od szerokości geograficznej każdą z nas poddawana jest takiej samej tresurze. Bądź ładna, grzeczna, zachowuj się, wyglądaj, posprzątaj, pozmywaj, usłuż, schudnij, jeszcze bardziej schudnij, wyglądaj!

A figa. Bo na świecie zawsze może być jeszcze Jennifer. A potem efekt jej działań sięgnie dalej i dalej i dotrze.. do każdej Plum. Do Ciebie. I Ciebie. I Ty staniesz się czyjąś Jennifer. Ale najpierw, najpierw stań się Jennifer dla siebie. I bądź tu i teraz. Kup suknię dla Plum, nie dla Alicii. I przeczytaj "Dietoland" natychmiast.