Czyściec w życiu ziemskim

Jako chrześcijanie nie powinniśmy pytać się jedynie: jak mogę zbawił siebie samego? Powinniśmy również pytał siebie: co mogę zrobić, aby inni zostali zbawieni i aby również dla innych wzeszła gwiazda nadziei? Wówczas zrobię najwięcej także dla mojego własnego zbawienia. – Benedykt XVI Jeśli ktoś poświęca swoje życie, by bezpośrednio czy po-średnio pracować nad zbawieniem dusz i dochodzi do takiego oderwania od siebie, że – nie zaniedbując pracy nad swym uświęceniem – zapomina o sobie do tego stopnia, że innym oddaje zasługi swoich prac, modlitw i cierpień, taka bezinteresowna dusza ściąga na świat obfite łaski. Sama zaś dochodzi do wysokiego stopnia świętości, wyższego aniżeli mogłaby osiągnąć, myśląc tylko o swym własnym postępie....

„Ukrzyżowany Jezus jest wielkim »odpustem« ofiarowanym przez Ojca ludzkości jako przebaczenie win i zaproszenie do synowskiego życia w Duchu Świętym”. Jan Paweł II Odpusty są skarbem, bo są Bożym darem wspomagającym wierzących w Chrystusa na drodze do świętości... Każdego dnia możemy dążyć do tego upragnionego celu, czerpiąc z duchowego skarbca Kościoła i przyjmując łaskę odpustu zupełnego lub częściowego. Możemy również podzielić się tym skarbem ze zmarłymi cierpiącymi w czyśćcu, aby doświadczali pełnej szczęśliwości w niebie.

W naszym myśleniu o rzeczach ostatecznych jest jeszcze dużo przesądów i uprzedzeń, co wcale nie pomaga w budowaniu prawdziwie przyjacielskiej relacji z Panem Bogiem. O rzeczach ostatecznych naucza jeden z działów teologii katolickiej zwany eschatologią. Nazwa pochodzi od słowa eschatos, które oznacza „ostateczny”. Niniejsze opracowanie oparte na Piśmie Świętym i Katechizmie Kościoła Katolickiego oraz pismach i doświadczeniach świętych mistyków chrześcijańskich, zostało przygotowane przede wszystkim w celu przybliżenia Czytelnikom w sposób jak najbardziej przystępny zagadnień dotyczących śmierci, sądu Bożego, nieba, piekła oraz czyśćca.

Kościół katolicki przez swoich pasterzy nieustannie zachęcał i zachęca wiernych do modlitwy za zmarłych. W ciągu wszystkich wieków chrześcijaństwo żywiło fundamentalne przekonanie, że miłość może dotrzeć aż na tamten świat, że jest możliwe wzajemne obdarowanie, w którym jesteśmy połączeni więzami uczucia poza granice śmierci. Każdy wierny ma możliwość spieszenia z pomocą zmarłym cierpiącym w czyśćcu. Swoimi modlitwami i uczynkami miłosierdzia może skrócić im bolesne oczekiwanie na wieczne spełnienie w miłości Boga Ojca. Autorzy niniejszego opracowania przypominają formy pomocy zmarłym oraz podają zbiór modlitw służących temu celowi.

Kościół katolicki przez swoich pasterzy nieustannie zachęcał i zachęca wiernych do modlitwy za zmarłych. W ciągu wszystkich wieków chrześcijaństwo żywiło fundamentalne przekonanie, że miłość może dotrzeć aż na tamten świat, że jest możliwe wzajemne obdarowanie, w którym jesteśmy połączeni więzami uczucia poza granice śmierci. Każdy wierny ma możliwość spieszenia z pomocą zmarłym cierpiącym w czyśćcu. Swoimi modlitwami i uczynkami miłosierdzia może skrócić im bolesne oczekiwanie na wieczne spełnienie w miłości Boga Ojca. Autorzy niniejszego opracowania przypominają formy pomocy zmarłym oraz podają zbiór modlitw służących temu celowi.

Siostry Wspomożycielki, zgodnie z charyzmatem Założyciela, bł. Honorata Koźmińskiego, mają nie tylko same modlić się za zmarłych cierpiących w czyśćcu, ale także poprzez apostolstwo zachęcać innych, zwłaszcza świeckich, by włączyli się do dzieła pomocy cierpiącym w czyśćcu. Temu celowi ma służyć nowenna, opracowana w oparciu o pisma bł. Honorata Koźmińskiego. W Katechizmie Kościoła Katolickiego czytamy, że nasza modlitwa za zmarłych nie tylko może im pomóc, lecz także sprawia, że staje się skuteczne ich wstawiennictwo za nami (KKK 958). Możemy więc, modląc się nowenną za zmarłych z bł. Honoratem Koźmińskim w intencji dusz czyśćcowych, prosić Boga za ich przyczyną o jakąś łaskę dla nas czy dla innych osób żyjących.

Modlitewnik powstał jako odpowiedź na wzrastające od wielu lat zapotrzebowanie na różne teksty modlitw za zmarłych. Jego myślą przewodnią jest, jak sam tytuł wskazuje, odwoływanie się do Boga „bogatego w miłosierdzie”, z prośbą za tymi, którzy uprzedzili nas w drodze do wieczności, ale jeszcze przez „ogień” czyśćca dopełniają swego oczyszczenia. Modlitewnik składa się z trzech części i dodatku. Część pierwsza zawiera brewiarzowe modlitwy za zmarłych, które jako publiczna modlitwa Kościoła powinny być coraz bardziej upowszechniane i odmawiane, zwłaszcza przy zmarłym, w dniu pogrzebu, w rocznicę śmierci, a także w innym czasie. W części drugiej zamieszczono nabożeństwa, a ściślej mówiąc teksty rozważań nowenny, septenny, różańca, dr...

Najnowszy zbiór pomocy homiletycznych ks. Zwolińskiego poświęcony jest tym szczególnym okazjom w życiu każdej rodziny, które gromadzą jej członków w świątyni bez względu na ich stopień przylgnięcia do Chrystusa i Jego Kościoła. Chrzest, ślub, pogrzeb są bowiem wyjątkowymi momentami, kiedy można zwrócić się z ewangelicznym przesłaniem także do tych, którzy na ogół pozostają od niego oddaleni. Dlatego przeznaczone na te okazje homilie powinny się odznaczać szczególną mocą przekonywania, że od początku do końca, w życiu i śmierci należymy wszyscy do Chrystusa, który nas zbawił i z miłością oczekuje w swoim królestwie

To opracowanie jest tylko podpowiedzią skierowaną do tych, których dotknęło cierpienie rozstania z kimś bliskim. Jest jedynie „podpowiedzią”, bo nie ma uniwersalnych przepisów na przeżywanie cierpienia, śmierci i żałoby. Odchodzenie bliskich jest dla każdego człowieka doświadczeniem bardzo osobistym i indywidualnym – nie można go zamknąć w jakichś określonych ramach. Mamy jednak nadzieję, że treści zawarte w tej książce, choćby w niewielkim stopniu, złagodzą boleść serca i pomogą w świetle wiary odzyskać wewnętrzny pokój.

Zbiór przypowieści o cienkiej granicy życia i śmierci. Zaproszenie do przeciskania się przez wąskie przejście, by szukać ukrytego sensu, zadawać trudne pytania, w końcu pokonywać strach, popatrzeć w oczy śmierci i odkryć, że budzi do życia. Niniejsza książka to spotkania z bohaterami przypowieści pod drzewem figowym, w poszukiwaniu owoców, znaków czasu, a ostatecznie przygotowanie do najważniejszego spotkania…

Franciszek z Asyżu słuchał Boga ze skupieniem. Słuchał Go mądrze i z miłością, starając się, by żadne Jego słowo nie zostało przeoczone. Napełniony słowami Pana, przygotował dla braci dwadzieścia osiem Napomnień – pouczeń i zachęt, w swojej literackiej formie zbliżonych do Jezusowych błogosławieństw. Wiedział, że tylko ten, kto słucha Boga i trzyma się Jego wskazań spogląda ufnie w przyszłość. Naucz się od św. Franciszka, jak zapraszać Boga w świat codziennych zdarzeń, jak korzystać z drobnych okazji, które pomogą ci na drodze do dojrzałości i duchowego wzrostu. Nie czekaj! Daj się zaprosić już dziś! Pielgrzymowanie raz rozpoczęte skaje się niekończącą się przygodą, dzięki której nauczysz się przebaczać, kochać i budować lep...

Każdy, kto choć raz modlił się za dusze w czyśćcu cierpiące wie, jak niezwykłe jest to doświadczenie i jak gorąco te dusze kochają nas, Kościół pielgrzymujący, oraz jak bardzo, same cierpiące, chcą nam pomagać. Ta wspaniała wymiana miłości jest wielkim darem Bożym, podobnie jak jest nim obcowanie świętych . Korzystajmy zatem, dbajmy o siebie nawzajem, myślmy o tych, dla których nasza pomoc jest bezcenna i być może jedyna.

Kościół katolicki przez swoich pasterzy nieustannie zachęcał i zachęca wiernych do modlitwy za zmarłych. W ciągu wszystkich wieków chrześcijaństwo żywiło fundamentalne przekonanie, że miłość może dotrzeć aż na tamten świat, że jest możliwe wzajemne obdarowanie, w którym jesteśmy połączeni więzami uczucia poza granice śmierci. Każdy wierny ma możliwość spieszenia z pomocą zmarłym cierpiącym w czyśćcu. Swoimi modlitwami i uczynkami miłosierdzia może skrócić im bolesne oczekiwanie na wieczne spełnienie w miłości Boga Ojca. Autorzy niniejszego opracowania przypominają formy pomocy zmarłym oraz podają zbiór modlitw służących temu celowi.

Jako chrześcijanie nie powinniśmy pytać się jedynie: jak mogę zbawił siebie samego? Powinniśmy również pytał siebie: co mogę zrobić, aby inni zostali zbawieni i aby również dla innych wzeszła gwiazda nadziei? Wówczas zrobię najwięcej także dla mojego własnego zbawienia. – Benedykt XVI Jeśli ktoś poświęca swoje życie, by bezpośrednio czy po-średnio pracować nad zbawieniem dusz i dochodzi do takiego oderwania od siebie, że – nie zaniedbując pracy nad swym uświęceniem – zapomina o sobie do tego stopnia, że innym oddaje zasługi swoich prac, modlitw i cierpień, taka bezinteresowna dusza ściąga na świat obfite łaski. Sama zaś dochodzi do wysokiego stopnia świętości, wyższego aniżeli mogłaby osiągnąć, myśląc tylko o swym własnym postępie....

„Ukrzyżowany Jezus jest wielkim »odpustem« ofiarowanym przez Ojca ludzkości jako przebaczenie win i zaproszenie do synowskiego życia w Duchu Świętym”. Jan Paweł II Odpusty są skarbem, bo są Bożym darem wspomagającym wierzących w Chrystusa na drodze do świętości... Każdego dnia możemy dążyć do tego upragnionego celu, czerpiąc z duchowego skarbca Kościoła i przyjmując łaskę odpustu zupełnego lub częściowego. Możemy również podzielić się tym skarbem ze zmarłymi cierpiącymi w czyśćcu, aby doświadczali pełnej szczęśliwości w niebie.

Każdy, kto choć raz modlił się za dusze w czyśćcu cierpiące wie, jak niezwykłe jest to doświadczenie i jak gorąco te dusze kochają nas, Kościół pielgrzymujący, oraz jak bardzo, same cierpiące, chcą nam pomagać. Ta wspaniała wymiana miłości jest wielkim darem Bożym, podobnie jak jest nim obcowanie świętych . Korzystajmy zatem, dbajmy o siebie nawzajem, myślmy o tych, dla których nasza pomoc jest bezcenna i być może jedyna.

Książeczka składa się z dziewięciu krótkich części, odpowiadających dziewięciu kolejnym dniom. Na ich treść składają się rozważania duchowe dotyczące miłosierdzia Bożego, ofiary Chrystusa, przebaczenia grzechów, potrzeby oczyszczenia, doświadczenia świętych itp. oraz propozycje tekstów modlitw za zmarłych, które uwzględniają ich szczególną sytuację. Całość poprzedzona jest rodzajem mini-katechezy na temat chrześcijańskiego znaczenia modlitwy za zmarłych.

W naszym myśleniu o rzeczach ostatecznych jest jeszcze dużo przesądów i uprzedzeń, co wcale nie pomaga w budowaniu prawdziwie przyjacielskiej relacji z Panem Bogiem. O rzeczach ostatecznych naucza jeden z działów teologii katolickiej zwany eschatologią. Nazwa pochodzi od słowa eschatos, które oznacza „ostateczny”. Niniejsze opracowanie oparte na Piśmie Świętym i Katechizmie Kościoła Katolickiego oraz pismach i doświadczeniach świętych mistyków chrześcijańskich, zostało przygotowane przede wszystkim w celu przybliżenia Czytelnikom w sposób jak najbardziej przystępny zagadnień dotyczących śmierci, sądu Bożego, nieba, piekła oraz czyśćca.

To opracowanie jest tylko podpowiedzią skierowaną do tych, których dotknęło cierpienie rozstania z kimś bliskim. Jest jedynie „podpowiedzią”, bo nie ma uniwersalnych przepisów na przeżywanie cierpienia, śmierci i żałoby. Odchodzenie bliskich jest dla każdego człowieka doświadczeniem bardzo osobistym i indywidualnym – nie można go zamknąć w jakichś określonych ramach. Mamy jednak nadzieję, że treści zawarte w tej książce, choćby w niewielkim stopniu, złagodzą boleść serca i pomogą w świetle wiary odzyskać wewnętrzny pokój.