Czołg T-35 SU-14

`Podstawowym sprzętem pancernym armii włoskiej w okresie II wojny światowej były, obok tankietek i czołgów L6, M11/13/14/15, także działa samobieżne (semovente). Działa samobieżne produkowane na podwoziach czołgów M13/14/15 były całkowicie opancerzonymi pojazdami pancernymi uzbrojonymi w haubicę kalibru 75 mm. Konstrukcyjnie włoski pojazd bojowy był bardziej zbliżony do niemieckich dział szturmowych Sturmgeschutz III Sd Kfz 142, niż do ówcześnie konstruowanych w innych krajach, dział samobieżnych, które często miały odkryty przedział bojowy. W ten sposób włoskie semovente były w istocie działami szturmowymi i mimo słabego opancerzenia, pełniły taką rolę na polu bitwy.`

W latach trzydziestych XX wieku armia włoska dysponowała nadal sprzętem pancernym pamiętającym lata I wojny światowej. Podstawowym uzbrojeniem były czołgi FIAT 3000 stanowiące w istocie kopie francuskich czołgów Reanult FT. Pod koniec I wojny światowej wykonano także prototyp ogromnego czołgu FIAT 2000, o masie ponad 40 000 kg, którego produkcji seryjnej nie zdołano już uruchomić. Dlatego pilną potrzebą stało się szybkie uruchomienie produkcji własnych nowoczesnych czołgów. I podobnie, jak w przypadku tankietek CV 33/35, posłużono się gotowym wzorcem, w tym przypadku czołgiem Vickers 6-ton Mark E. Ten udany czołg, posłużył do uruchomienia produkcji własnych pojazdów pancernych nie tylko we Włoszech. Tak stało się w ZSRS (T-26), Polsce (7TP) czy Chechosłowacji (LT vz. 35). Czołgi M 11/13/14 stanowiły podstawowe wyposażenie włoskich jednostek pancernych w okresie II wojny światowej. Natomiast czołgi M 15, produkowane od 1943 roku, trafiły głównie do uzbrojenia armii niemieckiej.

Najpowszechniej używanym, w pierwszej fazie II wojny światowej, brytyjskim czołgiem był Infantry Tank Mark I i Mark II "Matilda". W latach późniejszych "Matildy" zostały zastąpione przez nowsze konstrukcje, dysponujące silniejszym opancerzeniem i uzbrojeniem. "Matilda" była, obok amerykańskiego czołgu M4 "Generał Sherman", jedynym wozem bojowym, który uczestniczył w walkach na wszystkich frontach ostatniej wojny światowej. Na froncie zachodnim w maju 1940 roku, w Afryce w latach 1940-1943 (Libia, Egipt, Etiopia, Malta). W maju 1941 roku niewielka ilość "Matild" broniła lotnisk na Krecie. Czołgi wysyłane w ramach Lend-Lease trafiły do sowieckich jednostek pancernych, m.in. walczących pod Moskwą i Charkowem w latach 1941-1942. Nie zabrakło czołgów "Matilda" także w walkach na Dalekim Wschodzie.

Włoskie tankietki C.V.33 i C.V.35 stanowią interesujący przykład rozwoju tego rodzaju pojazdów. Początkowo pomyślane jako tani i masowy sprzęt pancerny, mogący łatwo zmotoryzować armię. Potem setki tankietek stały się symbolem "potęgi" sił pancernych faszystowskiej Italii, by wreszcie na polach walki II wojny światowej okazać się nieskuteczne w starciu z nowoczesnymi czołgami Wielkiej Brytanii.

Podstawowym sprzętem pancernym armii włoskiej w okresie II wojny światowej były, obok tankietek i czołgów L6, M11/13/14/15, także działa samobieżne (semovente). Działa samobieżne produkowane na podwoziach czołgów M13/14/15 (późniejsze oznaczenie M 40/M 41/M 42) były całkowicie opancerzonymi wozami bojowymi uzbrojonymi w haubicę kalibru 75 mm. Konstrukcyjnie włoski pojazd był bardziej zbliżony do niemieckich dział szturmowych Sturmgeschutz III Sd Kfz 142 niż do ówcześnie konstruowanych w innych krajach (Niemcy, Wielka Brytania, USA i częściowo ZSRS) dział samobieżnych, które często miały odkryty przedział bojowy. W ten sposób włoskie semovente były w istocie działami szturmowymi i mimo słabego opancerzenia pełniły taką rolę na polu bitwy. Były używane do wsparcia piechoty w obronie i podczas ataku, a nawet służyły do zwalczania nieprzyjacielskich czołgów i innych pojazdów pancernych.

Monografia niemieckiego działa 8,8 cm Flak 18/36/37 L/56. Fotografie czarno-białe i kolorowe, rysunki i schematy, tekst polsko-angielski.

Wojny toczone przez Irak z międzynarodową koalicją doczekały się wielu cennych publikacji. W przeciwieństwie jednak do innych prac, autor niniejszej książki postrzega działania zbrojne jakie miały miejsce w latach 1990-2003 jako ciąg zdarzeń przyczynowo-skutkowych wymierzonych w Irak i rządzącego nim Saddama Husajna. W książce oddanej w Państwa ręce autor szczegółowo analizuje przyczyny irackiej inwazji na Kuwejt, przebieg operacji znanej powszechnie pod nazwą Pustynna Burza i działania przeciwko Irakowi w latach 1992-2003. Czytelnik otrzymuje więc kompleksowy opis konfliktu jaki miał miejsce na przełomie XX i XXI w strategicznym rejonie Zatoki Perskiej.

Curt Jany (1867-1945), pruski generał-major i historyk wojskowości, długoletni członek sekcji historycznej niemieckiego Sztabu Generalnego, wiele lat swojego życia poświęcił badaniu historii armii pruskiej. Efektem jego pracy jest powstałe w pierwszej połowie XX wieku opracowanie, przedstawiające niezwykle skrupulatnie powstanie i rozwój brandenbursko-pruskich sił zbrojnych. W oparciu o liczne źródła i opracowania autor szczegółowo zobrazował poszczególne etaty przeobrażania się słabych, początkowo mało zdyscyplinowanych wojsk niewiele znaczącej w Europie Brandenburgii w silną, stałą armię pierwszego króla Prus Fryderyka Wilhelma I. Chociaż Jany opisuje przebieg poszczególnych wojen i kampanii XVI i XVII wieku, w których uczestniczyły brandenburskie wojska, to jednak zmagania wojenne są dla niego zwykle tylko tłem służącym do zaprezentowania brandenbursko-pruskiej armii. Swoją uwagę autor skupił na rozwoju organizacji oddziałów, ich umundurowaniu, uzbrojeniu i sposobie walki. Dla czytelnika zainteresowanego historią wojskowości książka ta będzie skarbnicą wiadomości o wszystkim, co dotyczy armii brandenbursko-pruskiej z czasów panowania elektorów Brandenburgii i pierwszego króla Prus.

Niniejsze opracowanie przedstawia czołg lekki (Light Tank) M24, który w Wielkiej Brytanii otrzymał nazwę „Chaffee”. Podobnie jak w przypadku „starszego brata” Medium Tank M4 „Sherman”, nazwa się przyjęła i w znacznym stopniu wyparła tę oficjalną. W książce zostanie omówiona tylko podstawowa wersja Light Tank M24, skonstruowana w latach 1943-1944 i wprowadzona do jednostek pancernych US Army na froncie europejskim (ETO, MTO) pod koniec 1944 roku, a ponadto modyfikacje czołgu M24 i wersje specjalne powstałe w okresie II wojny.

Podczas pierwszej wojny światowej Krupp był jednym z najważniejszych producentów broni, zwłaszcza artylerii (głównie ciężkiej, choć warte wymienienia są też doskonałe armaty 7,7 cm FK 96 i FK 16 kalibru 77 mm) i amunicji. Krach Cesarstwa Niemieckiego przerwał okres znakomitej prosperity.