Czerwony parasol

Bohaterowie byli w porządku, choć odrobinę przerysowani. Tatiana była wszechstronnie utalentowana i oczywiście umiała posługiwać się bronią, miała nieziemski refleks, skakała ze spadochronem... ah, długo by wymieniać. Często bywało też, jak dla mnie, odrobinę zbyt wulgarnie. Szczególnie na początku książki. Nic do tego nie mam jeśli jest to w jakiś sposób powiązane z fabułą lub charakterem bohatera, no ale Wiktor Mrok momentami przesadzał. No ale jeśli komuś przekleństwa nie przeszkadzają to pewnie nawet nie zwróci na to uwagi. Podobało mi się za to poczucie humoru niektórych bohaterów i ich teksty. Uwielbiam rozluźnianie atmosfery w ten sposób, dlatego była to dla mnie swego rodzaju rekompensata.

Historia oparta jest na faktach, dlatego momentami daje do myślenia. Takie rzeczy dzieją się naprawdę i to potrafi przerazić... Autor ma u mnie duży plus za odwagę, gdyż poruszył dość kontrowersyjny temat o służbach specjalnych i ich działaniach. Warto też wspomnieć, iż Czerwony Parasol jest debiutancką powieścią Wiktora Mroka. Szczerze mówiąc, nawet tego nie dostrzegłam. Owszem, są pewne widoczne niedociągnięcia, jednak muszę przyznać, że jak na pierwszą książkę to stoi na dosyć wysokim poziomie. A może to przez to, że jestem laikiem w tych tematach?

Reasumując, Czerwony Parasol to interesujący i trzymający w napięciu thriller, który po prostu w pewnym momencie na chwilę zgubił swój pierwotny gatunek na rzecz (dość słabego zresztą) romansu. Polecam ten tytuł fanom literatury sensacyjnej i klimatów rodem z filmów o Jamesie Bondzie, na pewno się im spodoba! A ja, kto wie, może jeszcze sięgnę po inny tytuł tego autora?

Ostatnio staram się wychodzić ze strefy komfortu, jaką jest fantastyka oraz romanse. Uważam, że blog to świetna okazja do spróbowania czegoś nowego i zdobycia nowych doświadczeń. Jeżeli chodzi o wszelkie kryminały, thrillery to zawsze mi było z nimi nie po drodze. Zniechęcały mnie opisy, niesamowicie podobne okładki oraz wrażenie, że będzie to wszystko jakoś przewidywalne. Ale no pomyślałam sobie, że "heloł", przecież jest naprawdę duża grupa osób, która czyta takie książki, wiec coś fajnego musi być na rzeczy! Miałam chwilę wolnego czasu i przesyt młodzieżówkami, kiedy natknęłam się na tą książkę. Co mnie skusiło? Nie wiem, chyba młody wiek bohaterki, który wydawał mi się czymś nietypowym jak na taki gatunek książki. Chciałam zobaczyć jak odnajdę się w takiej książce i czy mi się spodoba. Jak wyszło?

Początek był trudny i zawiły. Spodziewałam się, że trafię od razu do "prawidłowej" akcji, czyli momentu, kiedy główna bohaterka znajduje ciała zamordowanych rodziców oraz siostry. Okazało się jednak, że przez kilkadziesiąt stron poznajemy wydarzenia z roku 1959, które pełne są nowych postaci oraz masy wątków. Narracja często zmienia się wraz z lokalizacjami. Są to fragmenty wydarzeń z całego świata. Nie wiem, czy to z powodu tego, że jestem "nowa" w tym typie książek, ale miałam wrażenie, jakbym dostała masę losowych puzzli, które w żaden sposób się nie łączą. Po prostu nie wiedziałam o co chodzi i w jaki sposób te fragmenty mają mieć jakieś wspólne znaczenie.

Później oczywiście nadchodzi ten moment, w którym poznajemy główną bohaterkę, siedemnastoletnią Tatianę. Moment, kiedy odkrywa masakrę w domu jest napisany bardzo realnie. Dziewczyna przeżywa szok i prezentuje nam szeroki wachlarz emocji. Później zaczyna się robić nieco sztucznie, kiedy "bardzo przypadkiem" znajduje zagadkę zostawioną przez ojca, która doprowadza ją do ampułki z tajemniczą substancją oraz pendrive'a. W dziewczynie budzi się jakiś pierwotny instynkt, który podpowiada jej, że powinna chronić te przedmioty przed tymi, którzy skrzywdzili jej rodzinę. Postanawia uciekać ponieważ domyśla się, że skorumpowana rosyjska policja jej nie pomoże, a tylko wystawi ją "na widok". Dziewczyna całkiem naturalnie jest przerażona i nie do końca wie, gdzie powinna się udać. Jednak podejrzanie łatwo udaje jej się uciec przed "tymi złymi" i podejrzanie szybko "przy okazji" zaczyna jej pomagać tajemnicza organizacja "Czerwony parasol".

W opisie książki znajdujemy informacje, że jest to historia oparta na faktach, wyciągnięta z tajnych akt służb specjalnych. Nie wiem tak naprawdę ile z tego jest tutaj prawdą, a ile tylko inspiracją. Całość fabuły jest faktycznie intrygująca i ciekawa, ale zachowanie tak młodej dziewczyny jest nieco momentami mocno nagięte. Jej zachowanie jest trochę wytłumaczone charakterem i środowiskiem, w jakim się wychowywała. Mianowicie dziewczyna jest gimnastyczką akrobatyczną z Moskwy, pochodzi z bogatej rodziny, gdzie kierowano ją na kursy survivalowe, szkolenia przetrwania oraz wiele godzin ćwiczeń na strzelnicy. Mimo wszystko nie wiem, czy taka nastolatka w realnym świecie poradziłaby sobie w taki sposób po śmierci rodziców, uciekając przed mafiozami. Całość napisana jest lekkim i przejrzystym językiem. Znajdziecie tutaj fajne wstawki słownictwa, które pokazują pracę służb specjalnych, ale nie jest to na takim poziomie, żeby utrudniało zrozumienie. Jest tutaj wiele wulgaryzmów, ale też wojskowych dowcipów. Można poznać też organizacje takie jak KGB, CIA, czy Mosad.

Pierwsze momenty są mocno skomplikowane. Dalej, w środku książki tempo akcji nieco zwalnia, ponieważ pojawia się wątek romantyczny. Nie wiem, czy "klasycznie" w takich książkach są romanse, ale tutaj wydawał się on stosunkowo dość pasować. Nie zanudzał i miał lekki wpływ na fabułę oraz okazał się też być istotny przy zakończeniu książki. W tle znajdziecie historyczny wątek walki USA ze Związkiem Radzieckim, co może być ciekawe, ale akurat ja nie jestem zbyt mocno związana z historią i takimi tematami. Dynamiczna narracja, z różnych zakątków świata to tak naprawdę plus i minus. Trudno się połapać, ale nadaje to wszystko tempa i sprawia, że książka uniknęła wrażenia nudy. Zakończenie sprawiło, że wszystkie dziwne i przypadkowe elementy układanki wskoczyły na swoje miejsce i nabrały sensu. W mojej opinii książka była lekko za długa i nie miała tego "czegoś", żeby mnie porwać. Co prawda nie zniechęciłam się do tego gatunku, ale wydaje mi się, że następnym razem spróbuję czegoś od innego autora. Okiem świeżaka ta książka jest OKEJ, ale nie wiem, jak odebraliby ją "stali bywalcy" tego gatunku :)

„Zimowa Moskwa. Siedemnastoletnia Tatiana, wracając z treningu gimnastyki, nie wie jeszcze, że jej życie za chwilę zmieni się nieodwracalnie. Kiedy w swoim domu, w zamożnej dzielnicy miasta, znajduje brutalnie zamordowanych rodziców i siostrę, nie pozwala sobie na rozpacz. Działa instynktownie, wiedziona twardym sportowym charakterem. Zabezpieczona przez ojca,

odkrywa w domowej skrytce tajemnicze ampułki i pendrive’a. Los nie dał jej wyboru − musi dorosnąć, musi podejmować decyzje, od których zależy jej życie i dużo, dużo więcej. Czy wykaże się bezwzględnością? Czy będzie potrafiła zabić z zimną krwią? Liczy się wykonanie zadania.”

Jak już wiecie, uwielbiam czytać debiuty i naprawdę bardzo często biorę do recenzji książki debiutujących autorów. Przeważnie trafiam na same perełki, a jak było tym razem? Poza tym lubię kryminały i thrillery, które są dla mnie ogromną odskocznią od książek, które przeważnie mają za zadanie tylko i wyłącznie umilanie mojego czasu. „Czerwony parasol” to powieść, która w połowie spełniła moje wszystkie oczekiwania. Początek miałam dość ciężki i nie mogłam za bardzo odnaleźć się w fabule, wszystko było dla mnie dość chaotyczne i mało zrozumiałe. Na całe szczęście po kilkudziesięciu stronach tak się wkręciłam, że czytałam książkę w każdej wolnej chwili. Zdecydowanie jest to książka dość specyficzna, a do stylu autora trzeba się przyzwyczaić i albo się go polubi, albo znienawidzi. Jak możecie się domyślić, ja należę do tej pierwszej grupy i odpowiadało mi to, jak książka została napisana, choć wiem, że niektórzy z Was mogą nie polubić zbyt dojrzałego stylu autora.

„Czerwony parasol”to powieść oparta na faktach, ale mnie bardzo trudno było rozróżnić, co było prawdą, a co fikcją literacką. Akcja książki rozwija się stopniowo i dopiero po jakimś czasie nabiera tempa, dostarczając wielu emocji, napięcia i nieoczekiwanych zwrotów akcji. Powieść ta odsłania metody tajnych służb specjalnych i przedstawia wątki historyczno - polityczne. Jako ciekawostkę napiszę, że znajdziecie w niej także wątek miłosny, który był dla mnie dużym zaskoczeniem. Czy mi się podobał? Zdecydowanie tak, chociaż, jak dla mnie był on trochę zbyt „rozwleczony” i przez to akcja książki tak jakby stanęła w miejscu.

Jeżeli chodzi o bohaterów, to mam z nimi mały problem, gdyż niepotrzebnie autor ich zbytnio wyidealizował, przez co wydawali się mało realistyczni, sztuczni i nijacy. Strasznie mnie to irytowało.

Mimo tych kilku wad uważam, że książka jest dobra i naprawdę wkręciłam się w fabułę. Ta powieść to fajna sensacja, to trzymający w napięciu thriller, a także opowieść o miłości. Jeżeli lubicie takie książki, to polecam.

Czerwony parasol to złożona, dopracowana w szczegóły, oparta na faktach historia, której akcja toczy się na różnych kontynentach odsłaniając działalność tajnych służb specjalnych.

Przyznam szczerze, że z taką tematyką w książce spotykam się pierwszy raz, jednak sugerowana pozytywnymi opiniami o niej postanowiłam po nią sięgnąć i sprawdzić na własnej skórze co w tej książce takiego jest.

Przyznam, że świadomość tego, że powieść jest oparta na faktach nadaje czytaniu inny wymiar. Z początku (prolog) ciężko było mi wgryźć się w temat i czytanie szło mi nieco opornie, jednak im więcej czytałam tym bardziej wciągałam się w fabułę. W pewnym momencie dosłownie zaczęłam biec adekwatnie do tempa nadawanego przez tajemniczego autora.

W momencie gdy na kartach powieści pojawiają się losy Tatiany, której w brutalny sposób zamordowano rodziców i siostrę dosłownie nie mogłam przestać czytać. To w jaki sposób dziewczyna ze zwykłej siedemnastoletniej uczennicy zamienia się w dojrzałą, zdeterminowaną kobietę, gotową stawić czoła tym, którzy usiłują ją dopaść i przechwycić cenny projekt, który ona posiada robi na czytelniku olbrzymie wrażenie.

Książka zachwyca lekkością przekazu, historia napisana jest w naprawdę prosty i przystępny w odbiorze sposób. W dodatku autorowi nie zabrakło poczucia humoru, który daje powieści dodatkowe atuty. W powieści nie brakuje również wątku miłosnego i nagłych zwrotów akcji.

Potęgowana ciekawością o to w jaki sposób dziewczyna poradzi sobie z powierzonym jej zadaniem czytałam do ostatniej kropki. Czy Tatiana uniknie niebezpieczeństwa ❓ Czy dowie się prawdy o tożsamości mordercy ❓ Czym właściwie jest ten pożądany przez wielkie organizacje projekt ❓

Powieść do ostatniej strony trzyma nas w niesłabnącym napięciu i z pewnością jest to lektura o której szybko nie zapomnę.

Z zimną krwią, przyspieszonym pulsem i gotowa do akcji polecam Wam tą pozycję ❤

Bardzo dobra książka szpiegowska, wciągnie Cię mimo obszernej ilości stron, dobre dialogi i zaskakujące zmiany akcji)

Siedemnastoletnia Tatiana wiodła spokojne życie. Mieszkała z rodzicami i siostrą w bogatej willowej części Moskwy, uczęszczała do prywatnej szkoły, ćwiczyła akrobatykę artystyczną. Pewnego wieczoru, po powrocie ze szkoły zastała w domu martwe ciała swoich najbliższych. Wiedziona instynktem rozszyfrowała wskazówkę, pozostawioną jej przez ojca i uciekła, chowając w plecaku to, po co przyszli zabójcy. Pod skrzydła wzięła ją tajna organizacja. Jej prywatnym ochroniarzem został Igor, były bokser, w którym zadurzyła się bohaterka. Z wzajemnością. W tajemnicy zajęli się przygotowaniem planu, który miał zabezpieczyć niebezpieczną substancję, którą dziewczyna zabrała z rodzinnego domu. Zaginięciem dziewczyny zainteresowała się nie tylko moskiewska policja, ale także Mossad, CIA i ci, którzy stali za śmiercią rodziny Tatiany.

„Czerwony parasol” to książka pełna akcji, gdzie nic nie jest oczywiste. Fabuła wciąga, trudno się oderwać i całość czyta się błyskawicznie (mimo prawie 600 stron). Jak na powieść szpiegowską pisana jest lekkim językiem, dialogi są dobrze przemyślane i niejednokrotnie nie stronią od humoru. Różne punkty widzenia nie dekoncentrują, jedynie uzupełniają fabułę i czytelnik odnosi wrażenie, jakby oglądał film w hollywoodzkim stylu.

Nigdy nie byłam fanką powieści sensacyjnych, wątki szpiegowskie omijałam szerokim łukiem, ale ta powieść mnie urzekła. Czytałam ją z zapartym tchem, ciekawa dalszego rozwoju wydarzeń. Warto spędzić z nią kilka wieczorów, dać się wchłonąć wartkiej akcji. To niewątpliwie książka z pomysłem, która spodoba się zarówno tym, którzy gustują w książkach sensacyjnych, jak i tym, którzy zwykle sięgają po zupełnie inne tytuły.

Czytając ją byłam pod wrażeniem historii w niej zawartej, autor co chwilę czymś zaskakiwał, a główna bohaterka swoją siłą walki i uporem dodawała książce pewnego charakterku. Dzięki Tatianie ta powieść sensacyjna nabrała swojej niepowtarzalności i przełamała stereotypy. W tej książce nie ma miejsca na ceregiele. No może poza wprowadzonym wątkiem romansu. Wtedy na chwilę odbiegamy od całego niebezpiecznego rejonu i zatapiamy się w coś głębszego, uczuciowego. Poznajemy uczucia bohaterki. Jednak jeśli mam być szczera, ten wątek był tu dla mnie zbędny. Mimo to, z całego serca polecam wam tę książkę, ponieważ naprawdę jest nietuzinkowa i warta uwagi

Moim zdaniem, jeżeli wyrzucono by z tej książki wszystkie wątki miłosne i zmienionoby zachowanie Tatiany, ta powieść byłaby rewelacyjny kryminałem. Nie powiem Wam, żebyście nie kupowali tej powieści, bo jeżeli lubicie wątki miłosne w kryminałach to jestem pewna, że spodoba się Wam historia Tatiany. Jeśli jednak wolicie, kiedy kryminał jest tylko kryminałem - raczej nie podoba Wam się ta książka.

Jest to dopiero pierwsza książka Wiktora Mroka. Mam nadzieję, że nie będzie jego ostatnią, a kolejne powieści będą coraz lepsze :)

W moim odczuciu „Czerwony parasol” jest dość udanym debiutem. Oczywiście tej powieści dużo brakuje do miana idealnej, przede wszystkim z względu na nierównomierne tempo akcji oraz sporą ilość niepotrzebnych, niewnoszących nic istotnego do fabuły scen. Warto jednak docenić sam pomysł na historię, którego wykonanie okazało się przyzwoite oraz nastrój tajemnicy i niepokoju towarzyszący czytelnikowi przez cały czas trwania lektury.

Jeśli macie ochotę na powieść z interesującą intrygą, a nie przeszkadzają Wam wymienione przeze mnie wady, sięgnijcie po książkę Wiktora Mroka. Może o przypadnie Wam do gustu o wiele bardziej, niż mnie?

Zimowa Moskwa. Siedemnastoletnia Tatiana, wracając z treningu gimnastyki, nie wie jeszcze, że jej życie za chwilę zmieni się nieodwracalnie. Kiedy w swoim domu, w zamożnej dzielnicy miasta, znajduje brutalnie zamordowanych rodziców i siostrę, nie pozwala sobie na rozpacz. Działa instynktownie, wiedziona twardym sportowym charakterem. Zabezpieczona przez ojca, odkrywa w domowej skrytce tajemnicze ampułki i pendrive’a. Los nie dał jej wyboru − musi dorosnąć, musi podejmować decyzje, od których zależy jej życie i dużo, dużo więcej. Czy wykaże się bezwzględnością? Czy będzie potrafiła zabić z zimną krwią? Liczy się wykonanie zadania.

Zacznijmy od tego, że "Czerwony Parasol" jest oparty na faktach, a cała historia rzekomo wyciągnięta z akt tajnych służb specjalnych. Do tego, że jest na faktach nie przyłożyłem większej wagi. Czytałem ją, jak normalną sensacyjno-szpiegowską książkę i to jest dobre rozwiązanie, moim zdaniem. Dlaczego? Ponieważ historia wydaje sie przekoloryzowana i to wręcz świecowymi kredkami. Podsumowując. Podszedłem do niej z dystansem, a to zostało mi wynagrodzone, bo czyta się ją na jednym wdechu.

Naszą główną bohaterką jest Tatina - nastolatka z dobrego i zamożnego domu. Ćwiczy gimnastykę, jest piękna, błyskotliwa, dobrze radzi sobie ze stresem, nad wiek dojrzała i zdyscyplinowana. To taka damska wersja Jasona Bourn'a. Jej największą wadą, jest brak wad. Wydaje mi się, że jej charakter traci przez to barwę. Po powrocie z treningu do domu, czeka na nią niemiła niespodzianka. Cala jej rodzina została zamordowana z zimną krwią. Mama , Tato i siostra. Nasza bohaterka jest w szoku, ale to jej nie przeszkadza myśleć logicznie. Coś jej podpowiada, żeby nie dzwoniła na policję i nie panikowała. Musi myśleć chłodno. Po wskazówkach jakie przekazał jej ojciec, znajduję skrytkę. W skrytce są, paszporty, pieniądze, broń i to czego szukali zabójcy. Pakuje wszystko do plecaka i bierze nogi za pas.

Akcja toczy sie na kilku płaszczyznach, w różnych miejscach na swiecie. Wszystko zamyka sie spójnie i płynie. Mamy też tutaj wątek miłosny, który mógł być fajnym tłem, ale został za bardzo wyciągnięty na pierwszy plan. Czy mi to przeszkadzało ? Nie. Cały ten wątek jest lekki i często zabawny. Konwersacje między postaciami są ironiczne i sarkastyczne. Czuć tu delikatnie czarny humor, który pasuje do scenerii historii i zrzuca jej ciężar na bok. Dzięki czemu, czyta sie ją jeszcze luźniej i szybciej.

Jak dla mnie, książka jest dobra. Dostarcza rozrywkę, czyta się przyjemnie i szybko. Nie ma tu momentów , przez które chciałem przebrnąć, by dalej poznawać historie. Fajna sensacyjno-szpiegowska książka, którą można przeczytać dla przyjemności. Wiadomo, ma kilka wad. Jedną z nich jest zbyt idealna bohaterka. Mimo to, mi w odbiorze, to jednak nie przeszkadzało. zokladki.blogspot.co.uk

Już od samego początku chciałam przeczytać tą książkę. Było w niej coś co przykuwało moją uwagę. Na samym początku bardzo zaimponowała mnie okładka. Estetyczna, lekko mroczna. Rozlana ampułka z podejrzaną cieczą. Napis „ Z tajnych akt służb specjalnych”. Już samo to zdanie sprawiło, że musiałam koniecznie ją przeczytać. Była to książka w sam raz dla mnie. Muszę się wam przyznać iż ten thriller bardzo przypadł mi do gustu. Napisany w bardzo wciągający sposób. Nie sposób się od niej oderwać.

Historia oparta na faktach a konkretnie z tajnych służb specjalnych, co potęgowało moją chęć przeczytania tej książki. Uwielbiam wręcz właśnie takie historie. Od samego początku książka była utrzymana w napięciu. Przy każdej stronie autor mnie zaskakiwał. Nie potrafiłam nic przewidzieć, co zdarza mi się bardzo często. Czułam jakby Tatiana była kobiecym Bondem…

Wyczuwałam wątki polityczne, które miały swoje korzenie w przeszłości. Bardzo podobało mi się to, że fabuła książki nie toczy się w jednej miejscowości ale także na innych kontynentach czy krajach. Nie brakuję także wątku miłosnego…

Język głównych bohaterów został bardzo realnie ukazany. Przekleństwa, docinki do drugiej osoby… wszystko to pokazywało jak bardzo świat w którym żyła Tatiana jest brutalny.

Długi wstęp sprawił, że omal nie odłożyłam książki. Na szczęście czytałam dalej i zostałam wciągnięta w akcje, która jest bardzo dynamiczna! Książka na pewno wzbudza emocję, ja choć nie polubiłam wyidealizowanej Tatiany z ciekawością przewracałam kartki! Warto się samemu przekonać co to jest ten tytułowy Czerwony Parasol i jak to wyglądało z działaniem służb specjalnych! Tym bardziej, że historia oparta na faktach!

Romans w szpiegowskim klimacie, z konkretnym zakończeniem oraz ciekawe spojrzenie na działalność tajnych służb. Ta książka zaostrzyła mój apetyt! Z pewnością przeczytam kolejne powieści w podobnej odsłonie. "Czerwony Parasol" to historia, którą pochłania się w zastraszającym tempie, co jest ogromną zaletą, bowiem blisko 600 stron może budzić pewne wątpliwości.

Osobiście lubię kryminały , w tej książce to znalazłam.Mamy doczynienia z mafią, ucieczkami, akcent romansu też się znajdzie, dla osób ,które szukają dreszczyku znajdzie się element tortur.

Książka Wiktora Mrok zawiera w sobie innowacyjny pomysł na fabułę, przez co thriller trzyma czytelnika w napięciu i zaciekawia z każdym następnym rozdziałem.

Przeglądając jakiś czas temu zasoby internetu natknęłam się na artykuł zamieszczony przez tygodnik „Polish Express”, pt. "Premier Theresa May domaga się Jamesa Bonda w... spódnicy!". Pomysł nie jest nowy, sugestie, aby w kultowego agenta 007 wcieliła się kobieta pojawiają się często, tym bardziej że kobiece kino szpiegowskie ma się całkiem dobrze. Dość wspomnieć kreację Noomi Rapace w "Tożsamości zdrajcy" z 2017 r. Dlaczego wspominam o tym przystępując do recenzji kolejnej książki? Ano dlatego że znalazłam literacką odpowiedź na pragnienie brytyjskiej premier. Jeśli kiedykolwiek dokonano by adaptacji filmowej powieści "Czerwony Parasol" jej autor, Wiktor Mrok, nie powstydziłby się swoich pomysłów. Opisał historię, po części opartą na faktach, wyjętą z tajnych akt służb specjalnych, tworząc szpiegowsko-sensacyjną opowieść, trzymającą w napięciu i dającą czytelnikowi dużo dobrej rozrywki.

"Czerwony Parasol" to powieść, która przypomniała mi moją licealną przygodę z twórczością Roberta Ludluma, gdy zaczytywałam się w kolejnych tomach serii o przygodach Jamesa Bourne'a. Nie tylko za sprawą bezpośrednich odniesień do słynnego bohatera, zawartych w książce, ale również, a może przede wszystkim, dlatego że Wiktor Mrok napisał swoją opowieść w stylu, który bardzo lubię. Jest w niej wartka akcja, nie ma czasu na nudę (choć bywają momenty nieco spowalniające całość), intryga pobudzająca ciekawość, nawiązanie do prawdziwych wydarzeń, szpiedzy, nowoczesne gadżety i dużo, dużo więcej elementów, które lubię w książkach ukazujących działania tajnych agentów międzynarodowych służb specjalnych.

"Czerwony Parasol" opowiada historię, w której głównym trybikiem jest młoda, zaledwie siedemnastoletnia dziewczyna, mieszkanka Moskwy, uczennica z dobrego domu, trenująca gimnastykę artystyczną. Pewnego dnia, po powrocie do domu, znajduje brutalnie zamordowaną rodzinę. Przerażona, ale działająca pod wpływem wyjątkowego instynktu, jak również kierowana wskazówkami zmarłego ojca, Tatiana odnajduje w domowym sejfie tajemniczą zawartość ampułek, która staje się przedmiotem pożądania międzynarodowych agencji wywiadowczych.

W wyniku tych wydarzeń młoda i niedoświadczona gimnastyczka zmienia diametralnie swoje dotychczasowe życie, stając się adeptką sztuki szpiegowskiej, pod czujnym okiem ludzi skupionych wokół tajnej organizacji Czerwony Parasol. Początkowo dość nieporadna i naiwna, z czasem zmienia się w prawdziwą femme fatale.

W tym miejscu warto dodać, że kreacja bohaterki powieści sensacyjnej udała się autorowi znakomicie. Przyznam, że początkowo miałam pewne obawy. Jak poradzi sobie nastolatka w świecie zarezerwowanym dla dorosłych i męskich bohaterów? Wszak przyzwyczajona jestem do, wspomnianych już wcześniej, Jamesa Bonda i Jasona Bourne'a. Czy to wszystko nie okaże się jedynie ładnie opakowanym kiczem? Tak się nie stało. Wiktor Mrok umiejętnie pokazał, że niemożliwe może być całkiem wiarygodne. Nastoletnie dziewczę może szybko dorosnąć, zmienić swoje życiowe priorytety, wykazać się predyspozycjami, o jakie nikt by jej nie podejrzewał. Nawet ona sama. Dość powiedzieć, że bohaterka powieści "Czerwony Parasol" jest piękna, bardzo inteligentna, w głębi serca i duszy poszukująca ciepła i zrozumienia. Ponieważ została brutalnie potraktowana przez los, bardzo szybko zakochuje się miłością infantylną, ale to można jej wybaczyć, skoro ma tylko siedemnaście lat. Jej zachowania mogą denerwować, wprowadzony wątek miłosny może wydawać się naciągany, z drugiej jednak strony może właśnie przez to postać Tatiany Siergiejewicz jest bardziej wiarygodna, niż gdyby przez cały czas zachowywała się jak wyszkolony automat. Jak to mówią, dziewczyna ma charakterek, a jej ogromnym atutem w świecie zdominowanym przez twardych zawodników jest młodość. Dla nastolatki z "Czerwonego Parasola" wszystko jest możliwe.

Główną osią powieści jest postać Tatiany, ale równie ważna jest gra, którą toczą pomiędzy sobą międzynarodowe agencje wywiadowcze. Stawką w grze jest dostęp do nowego rodzaju broni, będącej efektem projektu, nad którym w latach pięćdziesiątych i sześćdziesiątych XX wieku pracowali naukowcy w różnych rejonach świata. O jednym z nich, prawdziwym, autor powieści wspomina w jednym z przypisów kończących książkę. Powieść w jakiejś części została oparta na faktach, zaczerpniętych z tajnych akt służb specjalnych. Wiktor Mrok dodał wiele od siebie, ale nie potrafię powiedzieć, w których momentach. Bo czyż mogę stwierdzić autorytatywnie, że nadal nie są prowadzone badania, wokół których toczy się morderczy wyścig międzynarodowych agentów. Gdy kilka lat temu czytałam książkę Jona Ronsona "Człowiek, który gapił się na kozy" opisy postaci i działalność szpiegów o zdolnościach parapsychicznych też wydawała mi się niemożliwa, dopóki nie wprowadzono niekonwencjonalnych metod do walki z terroryzmem. Dzisiaj nie wydaję już tak łatwo opinii, które mogłyby zdeprecjonować fabułę powieści sensacyjnych. Zwłaszcza gdy wiem, że bywa oparta w części lub w całości na faktach.

Wiktor Mrok napisał książkę, którą czyta się z prawdziwą przyjemnością. Powieść ma dobre tempo, wiarygodną fabułę, ciekawych bohaterów. Ponadto na uwagę zasługuje dobry styl autora, który pisze dojrzale, wprowadza soczyście brzmiące dialogi, odpowiednią dozę sarkastycznego humoru, a także odniesienia do współczesnej popkultury.

"Czerwony Parasol" to powieść trzymająca dobry poziom, zarówno w gatunku sensacji, jak i w zakresie powieści szpiegowskiej. Zawiera różnorodne wątki, nawiązania do historii, odsłania działalność i metody działania służb specjalnych w odmiennych kręgach kulturowych.

Przeczytałam, odbyłam podróż do wielu zakątków świata, zwiedziłam siedziby korporacji, wielkich banków, przyjrzałam się metodom pracy prawdziwych agentów, posmakowałam życia w nowoczesnym apartamentowcu w sercu Sztokholmu (swoją drogą muszę w przyszłości poszukać śladów Tatiany w tym mieście), przypomniałam sobie smak różowego szampana i poczułam magię wielkich pieniędzy, które są w stanie otworzyć każde drzwi. Zrozumiałam również, jak wielka moc może drzemać w niepozornej pomadce do ust. Drogie Panie, może i Wy odkryjecie w sobie duszę szpiega. Eleganckiego i pełnego zapału. Jak bohaterka powieści "Czerwony Parasol". Zachęcam do lektury i polecam serdecznie.

Już jutro, Wiktor Mrok zadebiutuje na półkach wszystkich księgarń ze swoją pierwszą książką - "Czerwony Parasol". Debiut autora to historia oparta na faktach, wyciągnięta prosto z tajnych akt służb specjalnych. Już od pierwszych stron zostajemy wrzuceni na głęboką wodę, gdzie mamy okazję obserwować pracę agentów wywiadu i szpiegów, oraz kilku organizacji rozrzuconych po całym świecie. Dopiero po 60 stronach zostajemy wprowadzeni w główny wątek książki. Szczerze mówiąc ten przydługi wstęp był dla mnie odrobinę nużący i dezorientujący, ale później było już zdecydowanie lepiej.

Główną bohaterką książki jest 17-letnia Tatiana, która po powrocie z zajęć pozalekcyjnych, zastaje splądrowany dom, oraz brutalnie zamordowanych, jedynych członków swojej rodziny. Kilka godzin wcześniej, otrzymała od ojca tajemniczego smsa, z kodem uruchamiającym skrytkę, w której umieszczone zostały broń, kilka fałszywych paszportów, mnóstwo gotówki, sześć przezroczystych ampułek, oraz pendrive. Od teraz zaczyna się pościg, a Tatiana musi uciekać, bo wie, że jest kolejna na liście do odstrzału... 

Szybko okazuje się, że Tatiana Siergiejewicz wcale nie jest normalną i rozpuszczoną nastolatką. Dziewczyna jest wręcz wybitnie inteligentna, niesamowicie sprawna i wysportowana, potrafi obsługiwać się bronią, niezliczoną ilość razy uczestniczyła w obozach sprawnościowych, zaliczyła samodzielnie kilka skoków spadochronowych... Nie za dużo jak na 17-latkę?

Tatiana budzi podziw w każdej napotkanej osobie, nawet w gronie swoich największych wrogów, ale niestety ja osobiście nie pałam do niej sympatią. Nie przepadam za tak wyidealizowanymi postaciami, których w tej powieści nie brakowało. Czasami zachowanie dziewczyny jest pełne sprzeczności, a wątek romantyczny, który pojawia się tak nagle, z początku jest naciągany i bardzo podkoloryzowany. Jednak pierwsze skrzypce w tej historii gra coś innego. Nie zdradzę Wam kto zamordował rodzinę dziewczyny, co takiego kryją tajemnicze ampułki, czym tak naprawdę jest Czerwony Parasol, oraz to czy Tatianie uda się uciec przed swoimi prześladowcami. Jeśli chociaż w najmniejszym stopniu zainteresował Was opis fabuły, to koniecznie sięgnijcie po powieść "Czerwony Parasol", aby poznać mnóstwo smaczków, które skrywa.

Pierwsza książka autora może i ma kilka wad, oraz niedociągnięć, ale patrząc na całość historia okazała się być ciekawa i wciągająca. Przybliżenie nam, jak od kuchni wygląda praca służb specjalnych, było dla mnie czymś nowym i koniecznie musiałam poznać zakończenie tej historii. Panu Wiktorowi udało się kilka razy mnie zaskoczyć, co niewątpliwie zasługuje na docenienie.

Jeśli macie ochotę przeczytać coś świeżego, coś oryginalnego, różniącego się od czytanych na co dzień lektur to ja polecam "Czerwony Parasol". Myślę, że powieść sensacyjna w takim wydaniu, gdzie główną bohaterką jest 17 letnia, inteligentna, błyskotliwa Tatiana, która w jednej chwili traci całą swoją rodzinę i nieoczekiwanie zostaje zaplątana w międzynarodową szpiegowską aferę stając się żywym celem może zainteresować nawet przeciwników tego gatunku. Tym bardziej, że powieść łączy w sobie nie tylko oparte na faktach wątki sensacyjne, ale również obyczajowe, romantyczne, kryminalne, a do tego trzyma w napięciu, jak dobry thriller. Mnie się książka bardzo podobała 😉

Bardzo mi się podobała ta książka. Szczególnie towarzyszący jej humor, taki trochę w stylu Jamesa Bonda (mi się akurat tak skojarzył). Tajne organizacje, służby specjalne, kontrwywiad, a jako wisienka - wątek miłosny. Dzieje się dużo, czyta się ekspresowo, z wielką ciekawością i przyjemnością. A do tego historia opisana na faktach. Niełatwo w to uwierzyć. Polecam!

Kryminały i thrillery cieszą się w ostatnim czasie ogromną popularnością. Okazuje się jednak, że nie musimy daleko szukać, aby znaleźć jakiś dobry kryminał, bowiem polscy autorzy udowadniają, iż oni także potrafią budować napięcie, wymyślać świetne intrygi i nieoczekiwane zwroty akcji. Za kilka dni swoją premierę będzie miała powieść "Czerwony parasol" autorstwa Wiktora Mroka, który podobno wcale nie chciał zostawać pisarzem, ale widocznie okazało się to silniejsze od niego. Czy książka jest godna uwagi?

Moskwa, niespełna osiemnastoletnia Tatiana wraca z treningu i jeszcze nie ma świadomości, jaka tragedia rozegrała się w jej domu. Dziewczyna znajduje ciała zamordowanych rodziców oraz siostry. Dziewczyna nie zamierza siedzieć i rozpaczać, chce działać, bowiem ma wystarczające zabezpieczenie. W skrytce znajduje pendrive'a oraz tajemnicze ampułki. Teraz czeka ją przedwczesny sprawdzian z dorosłości i wiele trudnych decyzji. Czy łatwo jest być bezwzględnym? Czy można tak po prostu zabić kogoś z zimną krwią tylko po to, aby wykonać zadanie?

Warto wiedzieć, że "Czerwony Parasol" jest historią opartą na faktach, co zmienia podejście do lektury. Nie traktujemy już jej jak fikcję, tylko mamy świadomość tego, że takie rzeczy dzieją się naprawdę. Powieść porusza między innymi popularny ostatnio temat działalności służb specjalnych. Można dowiedzieć się z niej sporo ciekawych rzeczy i poznać różne tajne metody działania. Nie brakuje pewnych kontrowersyjnych momentów, a to zawsze działa na korzyść książki.

"Czerwony Parasol" zasługuje na uwagę między innymi dlatego, że autor trzyma czytelnika przez cały czas w napięciu. Nie brakuje tu licznych niewiadomych i wręcz chłonie się każdą stronę, żeby tylko poznać ciąg dalszy. Co prawda zdarzyło się kilka bardziej statycznych momentów, ale nie zaburzyły one ogólnego odbioru lektury. Liczne zwroty akcji oraz mroczny klimat całej historii rekompensują jakiekolwiek przestoje. Poza tym ogromne brawa należą się za świetny styl, który cechuje dojrzałość, a zarazem swego rodzaju lekkość i humor "z wyczuciem". Nie brakuje także wątku miłosnego, który w pewnym momencie może nieco za bardzo wysuwa się na pierwszy plan, ale bez wątpienia dodaje książce barw.

Autorowi udało się wykreować intrygujących bohaterów. Na szczególną uwagę zasługuje główna postać, Tatiana, bowiem nie jest ona typowym przykładem bohatera powieści kryminalnej. Dziewczyna jest silna, zdeterminowana, ale zarazem jest nastolatką, którą spotkała wielka tragedia. Inne postacie również sporo wnoszą do całej historii. Zauważyłam tylko, że pewne ich cechy są zbyt wyidealizowane, co nieco zaburza wiarygodność, ale właściwie często zdarza się, iż nie wiemy jak to się stało, że dany bohater był w stanie dokonać tego i tego.

Podsumowując, wszyscy wielbiciele kryminałów powinni być usatysfakcjonowani. Pomimo pewnych niedociągnięć, książkę czyta się sprawnie i z wielkim zainteresowaniem. Myślę, że każda kolejna książka Mroka ma szansę być jeszcze lepsza, toteż z niecierpliwością na nie czekam.

Początek mnie przeraził. Nagle, na zaledwie 60 stronach pojawiło się tyle nazwisk, że trudno było się połapać kto, co, gdzie i jak. Ale im dalej w las tym lepiej.

W połowie zamiast powieści szpiegowskiej, była romantyczna obyczajówka co znacznie zwolniło akcje. Ale ten fragment był na tyle sprawnie napisany, że dla takich jak ja- czyli unikających romansideł- był przyjemny.

Tatiana mnie drażniła. Czemu? Nie wiem czy to był zamysł autora czy rzeczywiście tak było, ale wystylizowana była na super bohaterkę, taką trochę femme fatale - (rodzice mi zginęli, a spoko, uciekam. Muszę się ukrywać, luzik, dam sobie radę). Kwestie atrakcyjności pominę, bo jak atrakcyjna może być 17-latka?

Sam styl autora dobry. Są minimalne niedociągnięcia, ale do wybaczenia.

Czy polecam? Tak. Szczególnie dla fanów Bonda i powieści Le Carré. Jest to dobry kawałek sensacji połączony z thrillerem. No i zgrabnie ujęte zakończenie sugeruje ciąg dalszy.

"Czerwony parasol" zaczyna się dosyć słabo, jak na moje oko. Na samym starcie miałam ochotę wywiesić białą flagę. Leciałam strona za stroną, a najgorsze jest w tym to, że niczego nie rozumiałam! Kompletnie! Nic z tych kilkudziesięciu stron nie trzymało się kupy. Jednak później, kiedy dochodzimy do naszej głównej bohaterki i dostajemy pierwotną fabułę Tatiany, wpadamy jak śliwki w kompot. Lecimy słowo za słowem, zdanie po zdaniu i nie potrafimy się nacieszyć akcją, fabułą oraz bohaterami. Cała powieść napisana jest dorosłym i poważnym językiem, jednak to nie znaczy, że nie jest naszpikowana emocjami. Narracja jest poprowadzona w taki sposób, że czytelnik na własnej skórze może poczuć emocje bohaterki. Książkę nie raz trzymałam w drżących dłoniach i z niecierpliwością czekałam na to, co miało się wydarzyć. Niesłabnące napięcie oraz nagłe zwroty akcji to rzeczy, które chyba najbardziej cechują tę powieść!

Każda książka posiada jednak trochę wad, a ta pozycja nie stanowi żadnego wyjątku. Pierwszą rzeczą, na jaką zwróciłam dosyć prędko uwagę to "upiększanie" bohaterów przez autora. W tej pozycji nie występują ludzie przeciętni, każda z osób, jaka przewija się przez strony powieści jest jak wyciągnięta żywcem z magazynu. Nieważne czy dana osoba jest szefem jakiejś korporacji czy sprzątaczką, każda jest piękna, wspaniała i po prostu nic tylko mdleć na jej widok. Ta wada nie sprawia jednak, że odbieramy gorzej całokształt powieści, wydaje mi się, że niektóre osoby mogą tego nawet nie dostrzec, bo wiadomo każdemu rzuca się w oczy coś innego. Kolejną rzeczą, na którą muszę zwrócić uwagę to wątek romantyczny, który nagle się ukazuje w powieści. Pierwsze dwieście stron to istny rollercoaster, rzuca nami i potrafi nie raz zaskoczyć, jednak później, kiedy dostajemy wątek romantyczny, nagle jak za sprawą czarodziejskiej różdżki cała akcja znika. Trzymający w napięci kryminał zmienia się w obyczajówkę. Wiele osób na to narzeka, jednak mi to nie specjalnie przeszkadzało. Lubię obyczajówki i wątki romantyczne, a dobry kryminał właśnie z takim wątkiem to coś, co uwielbiam!

Cześć!

Czy ktoś z Was lubi thrillery? Ja ostatnio pokochałam je za nutkę strachu który przez siebie niosą. To zdecydowanie lepsze niż film, bo odczuwam dużo większą liczbę bodźców i to dogłębnie! Lubię czytać debiuty z dwóch prostych powodów. Po pierwsze zazwyczaj autorzy się bardzo starają, bo chcą pokazać się publice i zyskać czytelników. Po drugie poznaje nowy styl pisania i jeśli mnie urzeknie zostaje z nim na długo. Ja zawsze daje szanse nowością. Czy historia Wiktora Mroka mnie urzekła? Zapraszam na recenzję "Czerwony parasol".

Mimo małych problemów książka bardzo mnie zaskoczyła. Wszelkie książki w których są służby specjalne mają nieco irracjonalne rozwiązania ale dla mnie zawsze to coś niepodziewanego. Książka jest idealnym wyborem dla fanów thrillerów i sensacji. Historia ciekawa, pełna zwrotów akcji i szybkiego tempa. Wszyscy fani mocnych wrażeń będą zadowoleni!

Czerwony parasol, to historia siedemnastoletniej Tatiany, która wracając z treningu gimnastyki odnajduje brutalnie zamordowanych rodziców i siostrę. Nie wie jeszcze, jak bardzo jej życie się zmieni. Działa instynktownie, jak drapieżnik. Nie wie komu i czy komukolwiek może zaufać. Rozwiązując zagadkę dostarczoną jej przez ojca przed śmiercią, odkrywa skrytkę, pendrive i wielki sekret, który zaważy na całym jej dalszym życiu.

Jest to historia tym bardziej przerażająca, że oparta na faktach. Na historii wyciągniętej żywcem z tajnych akt służb specjalnych. KGB, CIA, kontrwywiad, Mosad - to tylko niektóre ze służb specjalnych pojawiających się w książce. Cała historia przedstawiona jest z perspektywy wydarzeń dziejących się równocześnie w wielu miejscach świata. Mam wrażenie, że z każdym kolejnym rozdziałem, z każdą rozmową przeprowadzoną przez członków poszczególnych służb specjalnych akcja książki się uzupełnia. Świat przedstawiony staje się coraz bardziej zrozumiały, jakby trybiki wskakiwały na odpowiednie miejsca. Zastanawia mnie jedynie, ile z tego jest prawdą, żywcem wyciągniętą z akt. Jeśli większość historii faktycznie miała miejsce - nie zazdroszczę tym ludziom ich życia. Książka sprawdzi się zarówno dla fanów thrillerów, sensacji jak i opowieści o specsłużbach. Ja zdecydowanie polecam!

Jedna z ciekawszych książek tego roku. Porywająca, trzymająca w napięciu, mająca w sobie wszystko to, co powinna posiadać dobra książka sensacyjna. Autor zaprasza nas w podróż wraz ze swoimi bohaterami. Pokazuje nam silną siedemnastolatkę, która musi stawić czoła nie tylko własnym słabościom, ale przede wszystkim tym, którzy bardzo by chcieli, by skończyła na cmentarzu. Dziewczyna jednak nie jest łatwym celem. Wychował ją w końcu mężczyzna, który prowadził podwójne życie. Wiedziała, że ojciec nie jest zwyczajnym naukowcem. I że jej los wcale nie jest tak oczywisty, jak można by się spodziewać. Historia trzyma w napięciu od samego początku aż do końca. A fakt, że jest ona oparta na faktach, dodaje jej rumieńców.

Siedemnastoletnia Tatiana jest typową moskiewską nastolatką, dorasta w zamożnym domu w dobrej dzielnicy. Mimo życia w dostatku dziewczyna wcale nie jest rozkapryszona ani zuchwała. Czuje się szczęśliwa w swojej rodzinie, ma przystojnego przyjaciela i hobby, któremu całkowicie się poświęca i z którego czerpie satysfakcję. Jednak pewnego wieczoru jej życie wywraca się do góry nogami , gdy po wyczerpującym treningu gimnastyki wraca do domu i natrafia tam na brutalnie zbezczeszczone zwłoki rodziców i siostry. Nastolatka już od progu czuła, że coś jest nie tak, ale tego co zobaczyła kompletnie się nie spodziewała. Pomimo tego wstrząsającego odkrycia, jest w stanie zachować zimną krew i zastanowić się nad tym co się stało. W domowej skrytce znajduje dziwne ampułki i pendrive, pozostawione jej przez ojca. Instynktownie postanawia nie zawiadamiać policji o tym zdarzeniu. Tatiana wie, że może być teraz na celowniku mordercy. Zabiera tajemnicze znalezisko i ucieka z domu, żeby znaleźć schronienie u swojego przyjaciela. Dziewczyna musi odbyć przyśpieszoną lekcję dojrzewania i wykonać śmiertelnie niebezpieczną misję.

Wiktor Mrok stworzył absorbującą i pełną sprzeczności opowieść. Nie jest to zła książka, jest po prostu specyficzna. Do stylu autora trzeba się przyczaić i albo go się polubi, albo znienawidzi. Początkowo treść jest ciąży i trochę się dłuży. Akcja powoli, ale stopniowo się rozwija, dopiero gdzieś w 1/3 zauważalnie przyśpiesza. Sporo stron poświęconych jest wprowadzeniu i skomplikowaniu fabuły, dostajemy jedynie strzępki nie do końca zrozumiałych informacji. Jednak wszystkie te niedopowiedzenia składają się później w spójną całość, nie ma zauważalnych luk w rozumowaniu. Niektóre sytuacje wydają się być niekiedy naciągane. Mimo wiedzy o tym, iż książka opiera się na autentycznych wydarzeniach, to ciężko stwierdzić co było prawdą, a co jedynie fikcją literacką. Przeważający jest wątek miłosny, szczególnie widoczny gdzieś od połowy książki, wtedy intryga kryminalna trochę usuwa się na bok i akcja ponownie zwalnia. Tatiana jest typową superbohaterką, niesamowicie opanowana i twarda. Jeżeli chodzi o kreację bohaterów, to wszyscy oni są wyidealizowani, co irytuje. Byli tacy sztuczni i nienaturalni, nie zżyłam się z żadnym z nich. Pomimo tych kilku wad uważam, że jak na debiut autorowi wyszło naprawdę dobrze. W istocie jest to dobra, trzymająca w napięciu pozycja.

Thrillery to zdecydowanie nie moja bajka, ale dobry thriller, czytany od czasu do czasu nie jest zły. Sięgając po Czerwony parasol, pióra nieznanego mi zupełnie autora, nie byłam do końca przekonana, czy czytanie niniejszego dzieła będzie dobrą decyzją. Ale jak to mówi moja znajoma, kto nie ryzykuje, ten nie pije szampana. Cóż, ryzyko się opłaciło, bo Czerwony parasol to naprawdę świetna lektura. I nawet jeśli nie przepadacie za thrillerami, nie powinniście przeżyć wielkiego rozczarowania. Wiktor Mrok sprawnie operuje słowem, podczas czytania nie miałam żadnych problemów ze zrozumieniem zamysłu autora. I chociaż na samym początku troszkę się pogubiłam w gąszczu przeróżnych nazwisk, potem wszystko się rozjaśniło, a lektura mogła mi sprawiać tylko i wyłącznie wewnętrzną przyjemność.

Początek książki trochę mnie zawiódł i już się martwilam, że mi się nie spodoba, ale tak od 60 strony zaczęła się właściwą historia i wszystko wskoczyło na swoje miejsce. Cała ta historia oparta na faktach, ledwie wydaje się możliwa, ale życie potrafi zaskoczyć. Podsumowując po książkę warto sięgnąć, jest klimat, jest napięcie i jest miłość.

Historie związane ze służbami specjalnymi są niesamowicie ciężkie do przerzucenia na papier. Zwłaszcza, jeśli ktoś próbuje zrobić z tego thriller lub powieść sensacyjną, która jedynie w pewnej części opiera się na wydarzeniach autentycznych. Książkę taką bowiem powinna cechować nie tylko w miarę realistyczna wizja, ale również powinna trzymać czytelnika w napięciu od początku do końca. Wiktorowi Mrokowi udała się ta sztuka, choć nie bez pewnych potknięć. "Czerwony parasol" można polecić wszystkim, którzy chcą przeżyć kawał dobrej przygody, od której ciężko będzie się oderwać. Należy jednak pamiętać o tym, że nie jest to historia do końca wiarygodna, choć trudno ocenić które części wydarzyły się naprawdę (choć są absurdalne), a które to wynik puszczenia wodzy fantazji.

Sprytnie uknuta intryga na masową skalę, kilka agencji zataczających coraz ciaśniejsze kręgi wokół poszukiwanej przez wszystkich rzeczy i nastolatka w centrum tych wydarzeń. Mimo niezbyt pozytywnego pierwszego wrażenia, wnętrz książki nie jest tak sztampowe, jakie się wydaje być. Ciągłe napięcie tonowane jest czasem spokojnymi chwilami przedstawiającymi życie Tatiany, co może stanowić zarówno plus, jak i minus. W każdym razie czas spędzony nad tą pozycją absolutnie nie jest dla mnie czasem straconym. Jeśli tylko człowiek nastawi się na konieczność ustąpienia w pewnym aspektach logice, to z pewnością będzie mógł czerpać przyjemność z lektury. W końcu to powieść ze specsłużbami w tle - tutaj nigdy nie można być pewnym co jest prawdziwe, a co nie... http://zpiorem.pl

Tajne akta służb specjalnych są tym, co wielu ludzi chciałoby poznać. Mrożące niekiedy krew w żyłach historie, które wydarzyły się naprawdę intrygują. Książki czy też filmy oparte na faktach moim zdaniem zdecydowanie wzbudzają większą ciekawość niż fikcyjne. Dlatego też z wielkim zainteresowaniem sięgnęłam po powieść "Czerwony parasol".

Zimowa Moskwa. Siedemnastoletnia Tatiana wracając z treningu gimnastyki nie wie, że jej życie za chwilę zmieni się nieodwracalnie. Już po przekroczeniu furtki dziewczyna zauważa, że coś jest nie tak. Gdy wkracza do domu jej obawy się potwierdzają. Znajduje tam brutalnie zamordowanych rodziców i siostrę. Pomimo tego udaje jej się zachować zimną krew. Wiedziona instynktem odkrywa tajemniczą skrytkę i zabiera z niej całą zawartość. Z jakiegoś powodu przeczuwa, by nie dzwonić na policję i ucieka z miejsca zdarzenia. Wkrótce zbiegiem okoliczności odnajduje pomoc, tym samym rozpoczynając misję toczącą się w różnych krajach i na różnych kontynentach.

Początkowo niezbyt rozumiałam co się dzieje w tej książce. Urywki spotkań, z których ciężko coś zrozumieć i padające co chwila nowe nazwiska mnie dezorientowały. Po pewnym czasie jednak wszystko zaczęło się układać w dość spójną całość i w końcu wciągnęłam się w lekturę bez konieczności powrotu do poprzednich stron. Akcja rozgrywa się płynnie i trzyma w napięciu. Sporą część fabuły stanowi wątek miłosny. Momentami miałam wrażenie, że to głównie na nim opiera się powieść. Mimo że nie podchodzi pod typowy romans i spójnie łączy się z całością, oczekiwałam więcej kryminalnego motywu.

W trakcie historii poznajemy siedemnastoletnią Tatianę, którą spotkała prawdziwa tragedia. Dziewczyna straciła całą rodzinę, jednak twardy charakter nie pozwala jej na rozpacz. Nastolatka w większości działa instynktownie, przeczuwając co robić. Muszę przyznać, że byłam zaskoczona jej osobowością i opanowaniem. Jednak według mnie autor stworzył z niej prawie że superbohaterkę, co mi osobiście nie do końca przypadło do gustu. W tego typu powieściach wolę bardziej wiarygodne postacie. Pozostali bohaterowie byli bardzo intrygujący i dosyć zagadkowi, przez co do końca nie byłam pewna co o nich sądzić.

Styl pisania bardzo przypadł mi do gustu i z chęcią sięgnę po kolejne książki pisarza. Bez wątpienia mogę powiedzieć, że powieść "Czerwony parasol" miło mnie zaskoczyła i z czystym sumieniem Wam ją polecam.