Czerwień jarzębin

W drugiej części Leśnej Trylogii spotykamy ponownie Gabrielę, Julię i Majkę a także przystojnych i diabelnie bogatych braci Prado. Dużo się dzieje, dużo się klaruje...Jest czerwono od emocji, tak skrajnych, że czasem od słonych łez wzruszenia przechodzi się momentalnie w wielką złość na to co się dzieje w życiu bohaterów. I tak właśnie popijając herbatkę płakałam i klęłam na sploty losu, które nie dają normalnym ludziom ani chwili wytchnienia. Nie mogłam się oderwać, a kiedy skończyłam...poczułam, że wciąż jest mi mało i powiem szczerze, że bardzo trudno mi będzie czekać kolejny rok na trzecią część "Błękitne Sny".

Trzy przyjaciółki, trzech braci i zło, które nie odpuszcza…

Leśną Polanę spowił mrok. Kiedy już wszystko wskazywało na to, że szczęście odnalazło do niej drogę, Gabriela nagle znika. Zło, które krzywdziło, wciąż nie jest syte bólu.

Czy przyjaciele Gabrieli – i ten, który nie przestał jej kochać – zapobiegną nieszczęściu?

Majka i Julia są gotowe na wszystko, by ocalić przyjaciółkę. Jednak los sprzysiągł się przeciwko nim. Niespodziewane wydarzenia zmuszają do trudnych wyborów i jeszcze trudniejszych decyzji. A kiedy w grę wejdą uczucia – oraz przystojni bliźniacy Marcin i Patryk – można spodziewać się wszystkiego…

*

Czerwień jarzębin – kolejny tom bestsellerowej Leśnej Trylogii – opowiada o sile prawdziwej przyjaźni i miłości, która czasem przychodzi w najmniej spodziewanym momencie. To także ostrzeżenie przed złem, któremu tylko najodważniejsi potrafią się przeciwstawić…

Przeszłość nie daje o sobie zapomnieć nawet jeśli my patrzymy przed siebie i chcemy żyć pełną piersią. Złe bestie zawsze będą knuły, będą rozpościerały swoje ramiona, by nas pochwycić w swoje łapska, brudne od nienawiści i przemocy. Mimo to, my musimy nadal iść przed siebie, nie oglądać się i skupiać na tym, co chcemy od życia. Robić wszystko, by spełnić swoje marzenia i być szczęśliwym. to mądre przesłanie aż wyziera spomiędzy liter tej książki.

Pani Kasia zawarła w "Czerwieni Jarzębin" bardzo istotną myśl, ukrytą głęboko pod wartkimi zdarzeniami i emocjami bohaterów, mianowicie, nie dajmy się! Mimo, że źli ludzie stają na naszej drodze - najlepszą metodą ich pokonania jest miłość. Jeśli damy Złu sygnał, że jesteśmy pełni nienawiści i chęci zemsty, to Zło się tym będzie karmiło, rosło i prowokowało nadal. Ignorujmy je, żyjmy, idźmy do przodu...wtedy jesteśmy zawsze o krok przed złem.

Jestem bardzo ciekawa co będzie dalej? Co się stanie z Majką? Czy to o czym myślę mogło się stać? Czy Gabrysia i Wiktor w końcu zdecydują się na wspólne życie w Leśnej Polanie wraz z Pieszczoszkiem, Kingiem i Dropsem? Czyje dziecko pod sercem nosi Julka? To tylko pierwsze moje pytania, które zaraz po zamknięciu książki zagnieździły się w mojej głowie.

Muszę tylko jeszcze dodać, że pani Kasia - bardzo sprawiedliwie wymierzyła karę. Nie spodziewałam się takiego zabiegu. Sądziłam, że TO stanie się w inny sposób. Ale osobiście wierzę dokładnie w to samo, co pani Kasia - to co dajemy innym od siebie, kiedyś zwielokrotnione do nas powróci. Dlatego moi drodzy - żyjmy dobrze! Bądźmy dobrymi ludźmi, dla siebie, dla innych, dla ludzi i dla zwierząt. Tak mało jest teraz na świecie tego widocznego dobra.

Jeden z moich ulubionych fragmentów z książki:

Ja mam dokładnie tak jak Gabrysia :) o swojego anioła też bym się chyba prędzej potknęła niż go zauważyła. Ale zdarza mi się niespodziewanie, w różnych sytuacjach spotykać takie anioły. Dziękuję za to :)

Serdecznie Wam polecam przeczytanie kolejnego bestselleru Katarzyny Michalak "Czerwieni Jarzębin", nie zapominając wpierw o pierwszej części pt. "Leśna Polana". Konieczne jest zachowanie kolejności cyklu.

Nie zapomnijcie o chusteczkach - będą Wam potrzebne!

Czerwień Jarzębin to drugi tom leśnej trylogii opowiadającej historię trzech przyjaciółek i trzech braci, których losy ciągle się przeplatają. Wartka akcja pełna, emocji i uczuć. Romans i kryminał zarazem. Od książki nie można się oderwać. Po przeczytaniu książki czeka się z niecierpliwością na ostatnią część.

Czerwień jarzębin to 2 książka z serii Leśna Trylogia. Mimo że nie czytałam część pierwszej łatwo odnalazłam się w sytuacji głównych bohaterów, którymi są trzej braci Prado i trzy przyjaciółki tworzące swego rodzaju rodzinę. Książkę czyta się szybko i przyjemnie, bohaterzy walczą z kolejnymi przeciwnościami losu, dążą do życiowej stabilizacji. Niektóre zwroty akcji są aż nieprawdopodobne. Z chęcią wrócę do części pierwszej by nadrobić zaległości i przeczytam także kolejną część losów młodych bohaterów.

Druga część trylogii trzech braci Prado oraz trzech przyjaciółek, które związują z nimi swoje losy.

Zaczynając czytać tę książkę miałam nadzieję, że jest to ciepła, romantyczno – obyczajowa opowieść na letni wieczór. Jednak nie do końca tak jest – głównym motywem jest ciągła ucieczka i strach przed ojczymem braci, który w przeszłości znęcał się nad nimi. W ostatniej części są drastyczne opisy jego zbrodniczej przeszłości, na co czytelnik może nie być gotowy zabierając się za tę książkę.

Mam wrażenie, że autorka chciała wprowadzić trochę pazura do literatury typowo kobiecej – stąd opisy zbrodni, znęcania się, więzienia, pobicia, jednak nie do końca wyszło dobrze – nie usatysfakcjonuje to ani czytelnika, który szuka lekkiej literatury ani wielbiciela sensacji.

„Czerweiń Jarzębin” druga część Leśnej Trylogii Katarzyny Michalak opowiada czytelnikowi dalsze losy trzech przyjaciółek: Gabrielii, Julii i Majki oraz trzech braci Prado: Wiktora, Marcina i Patryka. Na początku wydaje się, że wszystko co złe już za bohaterami, że teraz może być już tylko lepiej i że miłość Gabrielii i Wiktora wreszcie będzie mogła się spełnić i że zwyciężyła już wszystkie trudności. Niestety los rzuca im kłody pod nogi. Nie mogą zaznać spokoju. Demony z przeszłości powracają i nie pozwalają spokojnie żyć. Dodatkowych komplikacji dokładają sami bohaterowie nieprzemyślanymi słowami i zachowaniami. To wszystko ma niespodziewane konsekwencje. Na rozstrzygnięcie wszystkich spraw i wielki happy end niestety czytelnik musi czekać do ostatniej, trzeciej części.

Czerwień Jarzębin

Katarzyna Michalak

„Czerwień Jarzębin” to kontynuacja powieści „Leśna Polana” Katarzyny Michalak, w której mieliśmy okazję poznać trzy przyjaciółki i trzech braci Prado oraz ich historię.

Na początku drugiej części dowiadujemy się, że Gabriela nagle znika i nikt nie wie co się z nią dzieje. Przyjaciele i ojciec nie mają pojęcia gdzie jej szukać, jednak obawiają sie jednego - zemsty okrutnego Kuchty - tyrana braci Prado. Przyjaciele robią wszystko, by dowiedzieć się gdzie jest Gabriela. Dzięki swoim znajomością bracia wraz z pomocą Majki są w stanie wkraść się do miejskiego monitoringu i w ten sposób mogą śledzić Gabriele i kierunek w którym zmierzała. Gdy w końcu w tysiącu migających obrazów udaje są Ją dostrzec są zszokowani tym co widzą na ekranie. Kiedy przestraszeni tracą zmysły co wydarzyło się dalej… rozdzwania się telefon, a po drugiej stronie słyszą głos Gabrieli. Dziewczyna żyje i nic jej nie jest. Jednak strach o nią nie mija, a jej niespodziewany wyjazd do Nowego Yorku staje się nadzieja na oderwanie jej od niebezpieczeństwa. Z dala od mściwego psychopaty Kuchty. Tylko czy ona wytrzyma tam, daleko od chorego ojca, ukochanego i swoich przyjaciółek?

Julia, poobijana i obolała słysząc co się dzieje, wypisuje się na własne żądanie ze szpitala, by polecieć do Gabrieli, być razem z nią i nie pozwolić jej wrócić do kraju, lecz niestety wszystko nie dzieje się tak jak powinno. Na lotnisku w Zurychu był zamach, a Julia właśnie tam miała być. Patryk, który sam polecił jej tą trasę nie może sobie darować, że coś mogło jej się stać. Szuka pomocy u Majki. Jednak to nie był dobry pomysł, ta wizyta zmieni wszystko, a przyjaźń całej szóstki stanie pod znakiem zapytania. Konsekwencje tego spotkania będą powodem trudnych decyzji.

Książkę czyta się lekko i szybko, akcja wciąga, ponieważ dzieje się na prawdę wiele. Czasami miałam wrażenie, że aż za wiele. Jak dla mnie za dużo przypadków i złych wydarzeń, za mało uczuć. Muszę jednak przyznać, że czytelnik na pewno nudzić się nie będzie.

Osobiście bardziej podobała mi się część pierwsza. Było w niej więcej pięknych emocji, bardziej chwytała za serce. Tutaj mam wrażenie, że akcji, złych przeżyć i smutku jest zbyt dużo, a mało szczęścia i radości. Oczywiście to tylko moje odczucia. Dla innych to może być plusem tej powieści. Nie ukrywam jednak, że czekam na kontynuację i jestem ciekawa jak dalej potoczą się losy przyjaciół.

Jak w pierwszej części,druga również jest zaskakująca,trzymająca w napięciu. Gabrysia z Wiktorem już się spotkali,nadal się kochają,ale jak dalej potoczą się ich losy.

W tej części bardziej poznajemy braci Prado,poznajemy ich myśli i ich wnętrze,poznajemy też przyjaciółki Gabrieli.Widzimy jakie błędy popełniają i jak gmatwa im się życie.Jeden błąd,jedna chwila,granie na emocjach,działanie w złości,niezapomniany tego skutek i wyrzuty sumienia. Na początku książki Gabriela znika,w dalszych stronach książki dowiadujemy się co stało się z Gabrysią. Gdy już wszystko już jakoś się ułożyło,coś znowu musiało się wydarzyć. Czy wszyscy odnajdą kiedyś spokój i szczęście? Czemu los jest dla nich taki okrutny?

Książkę czyta się szybko,autorka ma świetny styl pisania i potrafi wzbudzić w czytelniku wiele emocji.

Koniec książki wbija czytelnika w fotel. Jak książka mogła się tak zakończyć? Książka od pierwszej strony wciąga,wydarzenia,które zapierają dech w piersiach i bohaterzy,o których dowiadujemy się coraz więcej. Bohaterowie książki walczą o miłość i o szczęście,jednak na to się nie zanosi.Historia Gabrieli i Wiktora mnie wciągnęła,chcę poznać dalsze ich losy.Książka warta przeczytania.

"Czerwień jarzębin" to druga część Leśnej Trylogii autorstwa Katarzyny Michalak. Po przeczytaniu pierwszej części byłam wręcz zafascynowana, pomysłem, lekkim piórem autorki, historią opowiedzianą przez nią. Zawracałam głowę w Wydawnictwie, kiedy pojawi się drugi tom? Długo dane mi było czekać, ale w końcu przysiadłam w kąciku, by móc oddać się czytaniu.

To historia trzech przyjaciółek Gabrieli, Majki i Juli oraz trzech braci Prado Wiktora, Marcina i Patryka. W pierwszej części "Leśnej polany" poznajemy naszych bohaterów "od kolebki", by w drugiej części wkroczyć w serię wydarzeń, gdzie stwierdzenie, że nieszczęścia chodzą parami, byłoby zdecydowanie zbyt delikatne. Zło wygląda z każdego kąta i aż dziw bierze, że w tym wszystkim udało się autorce dość intensywnie wtopić miłość i przyjaźń.

Niestety druga część nie zrobiła już na mnie tak piorunującego wrażenia, co nie znaczy, że mi się nie podobała. Tym niemniej trochę mnie autorka zmęczyła natłokiem zdarzeń. Mam nieodparte wrażenie, że byłoby lepiej zakończyć tę opowieść w pierwszym tomie. Czegoś mi zabrakło, a przecież wszystkiego było tak wiele. A może własnie w tym problem, zabrakło umiaru.

Mimo, że mój entuzjazm nieco przygasł, nadal będę wyczekiwać kolejnej i ostatniej części Leśnej Trylogii. Czytelnik znajdzie tu sporo sensacji, brutalnych scen, dziwnych zbiegów okoliczności, a wszystko napisane dobrą ręką Katarzyny Michalak, jednej z najpopularniejszych autorek naszych czasów.

Stanowczo za dużo jest w tej serii dramatyzmu: wybuchy, ucieczki, gwałty, próby samobójcze, choroby, pobicie, więzienie, znęcanie... Brakuje tylko seryjnego mordercy i FBI. Tak jakby całe zło świata spłynęło na jedną grupę ludzi, Ja rozumiem, że musi się coś dziać oraz że trzeba zaciekawić czytelnika, ale bez przesady. Pomiędzy tą całą scenicznością rozlane zostały hektolitry czułości, zdrobnień, troski, deklaracji, miłości. Stanowczo zrezygnuję z dzisiejszego deseru.

Zabrakło mi napięcia, zwroty akcji są, ale co z tego, gdy autorka przesadziła właściwie ze wszystkim. Nieszczęście goni nieszczęście. Cała książka jest jednym wielkim dialogiem, zmieniają się tylko miejsca akcji. Nie ma żadnego wprowadzenia, tylko bum! Jest wybuch. Bum! Jest gwałt. Bum! Jest aresztowanie. Do tego ma się wrażenie, że w kółko się czyta to samo. Kiedy jednak wprowadziła w pewnym momencie motyw fantastyczny, było to bezgraniczne przegięcie.

„Czerwień jarzębin” nie jest ani lekką literaturą kobiecą, ani kryminałem, nie jest nawet niczym pomiędzy. To nierealna historia przypominająca niskobudżetowy film sensacyjny. Mam nadzieję, że trzecia część kończąca trylogię wyjdzie lepiej.

„Czerwień jarzębin” to drugi tom Leśnej Trylogii, na który z utęsknieniem czekało mnóstwo fanów twórczości Katarzyny Michalak. Jako, że autorka ta bardzo umiejętnie, tak buduje fabułę, że zakończenie pozostawia czytelników z mnóstwem pytań i dywagacji a co najważniejsze emocji, dlatego też czekanie na ten tytuł, niejednemu ogromnie dłużyło się. Co dzieje się z Gabrysią, czy poszukiwania prowadzone przez przyjaciółki przyniosą zamierzony efekt? Czy ten, który jest zawsze o krok do przodu nie spocznie w swych niecnych i mrocznych zamiarach ? Jest to ogromnie emocjonalna powieść, w której dobro zdecydowanie przykrywa brutalność i elektryzujące zło a miłość napotyka na swej drodze moc przeszkód. Polecam

Kontynuacja, której niecierpliwie wyczekiwałam. Z pełną wrażeń akcją i miłością – niejedną. Książka mająca swoje małe mankamenty, jednak ostatecznie absorbująca i ciekawa. Nie zawiodła autorka swoich wiernych fanów. Pozostało mi zatem wypatrywać zwieńczenia trylogii.

Z twórczością Katarzyny Michalak jest trochę tak, że budzi skrajne emocje i albo się za nią przepada, albo wręcz odwrotnie. Ja od czasu, do czasu, lubię sięgnąć po jej twórczość. Trochę z ciekawości, w którą stronę kieruje się autorka, trochę na zasadzie, by ustalić co piszczy w książkowej blogosferze, jeszcze kiedy indziej z powodu poszukiwania wytchnienia w dość lekkiej opowieści.

"Czerwień Jarzębin" do słodkich lektur jednak nie należy. Historia jest kontynuacją "Leśnej polany" i opowiada o losach trzech przyjaciółek i trzech braci. Cała grupa naznaczona jest piętnami przeszłości, które teraz rzucają na młodych swój długi i okrutny cień. Szóstka znajomych ma za sobą trudne i koszmarne wydarzenia, które ich połączyły i które rzutują na skomplikowane relacje między nimi.. No cóż los ich nie oszczędzał i nie zanosi się też na to podczas czytania tej powieści. Jak to bywa w książkach, najczęściej opisują burze przed szczęśliwym zakończeniem. Czy takie mamy na ostatnich stronach "Czerwieni jarzębin"? Dowiecie się oczywiście sięgając po tę książkę. :). Tak czy inaczej, koniec tej historii bezwarunkowo skłoni Was do sięgnięcia po ostatnią część trylogii. To chyba jeden z sekretów pisarki.

Co najbardziej zaskakuje w tej książce? Piękna, nostalgiczna i sielska okładka a środku brutalne wydarzenia i zło w najbardziej okrutnej postaci. No cóż, ale tak właśnie jest w życiu, na zewnątrz niczym fotki na instagramie, przefiltrowane i podkoloryzowane, a w środku czasem nieopisane brzydactwa. Czytając "Czerwień jarzębin", miałam niekiedy wrażenie takiego odrealnienia, ale może to lepiej. Łatwiej było mi przetrawić trudniejsze momenty.

Z twórczością Katarzyny Michalak mam tak, jak w przypadku opisywanej poprzednio przeze mnie książki. Mianowicie "co za dużo, to nie zdrowo" Czyli z ciekawością, raz na jakiś czas sięgnę po najnowszą książkę, tej jednej z najbardziej rozpisanych i lubianych polskich autorek literatury głównie kobiecej (choć nie tylko). W zbyt dużej ilości jednak powoduję u mnie lekkie przesłodzenie. Nie wiem skąd się to bierze, bo tak naprawdę te książki, wcale słodkie z reguły nie są. A przynajmniej nie te z ostatniej serii "Leśna trylogia"

Książka, nie jest pozbawiona wad. Jednak mam świadomość, że Pani Kasia Michalak jest uwielbianą polską pisarką. Więc nie będę się na temat tych wad rozpisywać. Nie są istotne. Mam tez świadomość, że to co mi "zgrzytało" w niektórych momentach, dla fanów autorki, jest właśnie jej niepowtarzalnym stylem, który uwielbiają. Pozwolę Wam to więc ocenić, każdy na swój sposób. :)

Tak czy inaczej polecam.

"Czerwień jarzębin" trzyma w napięciu do ostatniej chwili, a właściwie to będzie nas w tym napięciu trzymać do wydania kolejnego tomu z serii. Ale to jest właśnie w niej świetne - autorka nie próbuje nam serwować bajki o księżniczce w opałach i przybywającym jej na ratunek księciu na białym rumaku, a pokazuje nam prawdziwe życie - jego wzloty i upadki, a przede wszystkim jak to nigdy nie można być niczego pewnym.

Ja osobiście książki Katarzyny Michalak bardzo lubię i "Czerwień jarzębin" nie będzie tu wyjątkiem. Przyznaję, że nie do końca jest to odprężająca i relaksująca lektura, bo porusza tematy dość trudne, ale drugiej strony daje też poczucie, że każdy może zasłużyć i dostać drugą szansę.

Macki zła

Nareszcie jest ! Powiedzcie mi, jak mam Wam opowiedzieć cokolwiek o książce, po przeczytaniu której serce bije mi jak oszalałe, nie mogę złapać tchu, a w głowie mam gonitwę myśli, których nie sposób okiełznać? Ze względu na ten zagrażający zdrowiu i życiu stan, w jakim się znajduję po lekturze „ Czerwieni jarzębin „Pani Katarzyny Michalak z góry przepraszam, jeśli moja recenzja wyda Wam się chaotyczna i niespójna. Tak wiele chciałabym Wam o niej powiedzieć, ale obawiam się, że nie znajdę odpowiednich słów, które w pełni oddadzą to, co czuję. Jestem pewna, że niezależnie od tego, co napiszę będzie to zbyt mało wyraziste.

Może zacznę od tego, że „ Czerwień jarzębin jest drugim tomem Leśnej trylogii wydanym nakładem wydawnictwa Znak Literanova, który swoją premierę miał 24 maja 2017 roku. Pragnę podziękować zarówno wydawnictwu, jak i samej autorce za egzemplarz książki do recenzji, bo muszę przyznać, że od momentu, kiedy skończyłam czytać tom pierwszy trylogii „Leśną polanę” z niecierpliwością, w ogromnym napięciu czekałam na to, by poznać dalsze losy bohaterów. (Jeśli jeszcze nie czytaliście mojej recenzji „ Leśnej polany” serdecznie zapraszam).

Po tym, jak w pierwszym tomie autorka rozchwiała systemy nerwowe swoich czytelniczek miałam nadzieję, że teraz pozwoli nam odetchnąć i ukoi nasze skołatane nerwy, czy tak się właśnie stało? O nie ! Co to, to nie.

Już od pierwszej strony, a wręcz od pierwszego zdania Pani Kasia funduje nam prawdziwy rollercoaster emocji i wzruszeń. Bohaterowie nadal nie mogą zaznać szczęścia i spokoju. Gabrysia znika, a zło nie odpuszcza Macki, tego, który karmi się bólem i cierpieniem braci Prado i ich najbliższych sięgają wszędzie. Przyjaciółki Gabrysi są gotowe na wszystko, by ta odnalazła się cała i zdrowa, ale czy aby nie jest już za późno…?

Jak powszechnie wiadomo nieszczęścia chodzą parami, ale w przypadku naszej szóstki śmiało można by rzec, że stadami.

Czas nagli, stawką jest przecież życie Gabrieli, a zło atakuje ze zdwojoną siłą, by szczęście i miłość nie mogły zatryumfować.

Na kartach tej niezwykle poruszającej książki mają miejsce wydarzenia, które wstrząsną Wami i zaskoczą Was równie mocno, jak samych ich bohaterów. Uwierzcie mi tego, co dzieje się w tej historii nie mogliście się spodziewać. Autorka przeszła moje najśmielsze oczekiwania i wyobrażenia. Na każdym kroku życie zmusza braci i przyjaciółki do podejmowania trudnych wyborów i decyzji w sytuacjach, w których jak to zazwyczaj i w naszym życiu bywa wybory nigdy nie są jednoznaczne. Wielokrotnie podczas lektury czułam ogromną ulgę wiedząc, że to, o czym czytam, to tylko fikcja literacka, lecz mimo to niemal czułam duchową i emocjonalną łączność z bohaterami wspólnie z nim przeżywając ich cierpienia, smutki i radości.

Wszyscy przez cały czas muszą mieć się na baczności, bo TEN, o którym sama boje się myśleć, ciągle jest o krok przed nimi.

Co zwycięży w walce dobra ze złem?, Miłości z okrucieństwem?. O tym już musicie przekonać się sami sięgając po „ Czerwień jarzębin”, do czego ze swej strony gorąco zachęcam.

Nie myślcie jednak, że zakończenie jest oczywiste. Zapewniam Was, że wręcz przeciwnie. Ten, kto jest wielbicielem twórczości Pani Katarzyny Michalak, ten doskonale wie, że w jej książkach próżno szukać oczywistych i banalnych zakończeń. To, w jakim momencie zostawiamy bohaterów zmuszeni czekać do momentu aż zostanie wydany trzeci i ostatni tom trylogii woła o pomstę do nieba:) Pani Kasiu, dlaczego właśnie w takim momencie:( Chcę więcej jak najszybciej, a najlepiej już :)

Z mojej strony nie pozostaje mi nic innego, jak napisać MUSICIE PRZECZYTAĆ TĘ KSIĄŻKĘ. Jest to tytuł, który na długo zapadnie nie tylko w Waszej pamięci, ale przede wszystkim w Waszych sercach. Daję słowo, że wzruszenia i emocje, które wręcz emanują z tej pozycji przyprawią Was o tachikardię serca, odbiorą oddech i wycisną z Was morze łez. Chciałoby się napisać:

„ Przed lekturą skontaktuj się z lekarzem bądź farmaceutą lub zaparz sobie duży kubek melisy, bo emocje mogą okazać się zbyt silne”.:)

Czytając ostatni rozdział płakałam jak dziecko, ale momentów, kiedy łza zakręciła mi się w oku było o wiele więcej.

Kochana Pani Kasiu, proszę nie kazać czytelniczkom zbyt długo czekać na trzeci tom, bo tego nie zniosę :)

Moja ocena 9 /10

Pozdrawiam,

Agnieszka Kaniuk.

Po przeczytaniu „Leśnej polany” z niecierpliwością czekałam na kolejną część „Leśnej Trylogii”. I tak oto doczekałam się wspaniałej książki, jaką jest „Czerwień jarzębin”! Jest ona opowieścią o miłości, przyjaźni i o życiu. Przedstawia losy trzech przyjaciółek: Gabrieli, Majki i Julii oraz trzech braci: Wikrora, Marcina i Patryka, których losy w pierwszej części przypadkiem się splotły. Najlepszym w tej opowieści jest to, że nie jest to kolejna opowieść o miłości niczym brazylijskie telenowele ale opowieść o prawdziwym życiu i o tym co może spotkać każdego z nas. Serdecznie polecam!

„Czerwień jarzębin” Kasi Michalak to druga część jej Leśnej Trylogii – jeżeli ktoś jeszcze nie przeczytał pierwszej, jak najszybciej musi uzupełnić braki! Książka bardzo dobra, ciekawa historia trzymająca w napięciu, wyciskająca łzy wzruszenia, zmuszająca do refleksji. Czyta się od deski do deski. Bohaterki „Czerwieni jarzębin” to dziewczyny z krwi i kości, zupełnie takie jak my. Z niecierpliwością czekam na zakończenie trylogii :-)