Coś więcej niż dotyk

Agnieszka Cyrus jest debiutantką w świecie literatury, a powieść pt. "Coś więcej niż dotyk" to jak na razie jej jedyna powieść. Książka została wydana stosunkowo niedawno, bo w maju zeszłego roku. Czy jest to udany debiut? Według mnie nawet bardzo udany. Dlaczego? Po pierwsze, pisarka zajęła się bardzo trudnym, smutnym, a zarazem kontrowersyjnym tematem, jakim jest molestowanie seksualne. Mało tego, omawiany przez Agnieszkę Cyrus problem społeczny ma w jej tekście zupełnie inny wymiar. Nie jest oklepany, nie stanowi zapisów reguł prawnych czy dobrze nam znanych z telewizji schematów. Powieść wciąga, szokuje, by na końcu totalnie zadziwić odbiorcę. Mam zatem nadzieję, że autorka nie spocznie i stworzy jeszcze dla nas coś równie interesującego.

Główną bohaterką powieści jest Monika. Dziewczyna jest nastolatką, ma młodszą siostrę Klaudię, a w dalszej części tekstu zostaje także siostrą malutkiej Jagody. Rodzice dziewczyny są dość zamożni, świetnie odnajdują się w swoich prestiżowych zawodach, lecz wszystko jest tu piękne i cudowne tylko na pokaz. Okazuje się, że rodzina ta skrywa wiele tajemnic, o których nikt nie może się dowiedzieć. Ja oczywiście o nich nie napiszę, bo warto samemu zagłębić się w tym niezwykle wciągającym tekście.

Czytelnicy przeżyją chwile grozy, gdy Monika zacznie spędzać czas ze swoimi dziadkami. Okaże się bowiem, że dziewczyna uważa swego dziadka za istnego potwora i zrobi wszystko, by udowodnić, że zły dotyk boli przez całe życie. Jak będzie wyglądała chora relacja Moniki z dziadkiem? Dlaczego babcia dziewczyny także jest dość dziwna i osobliwie się zachowuje? Czy ktoś pomoże Monice uwolnić się z rąk tyrana? Mogę tylko zapewnić odbiorców, że jest to bardzo, ale to bardzo szokujący wątek książki.

Gdy przeczytałam skrótowy opis fabuły, sądziłam wówczas, że pisarka niczym mnie nie zaskoczy. Owszem, byłam zdania, że może dobrze opisze wątek molestowania seksualnego i za to należeć się jej będzie wysoka nota. Jakie było moje zdziwienie, gdy dotarłam do zakończenia powieści. Dopiero tam wszystko się krystalizuje, a czytelnicy zrozumieją, że Agnieszka Cyrus stworzyła coś absolutnie odmiennego, szokującego i dającego do myślenia. Ważne jest bowiem, by przedwcześnie nie krytykować bohaterów i nie potępiać ich zachowania. Co ważne, pisarka nie zagłębiła się tylko w problematykę złego dotyku. Na tapet wzięła też skrywanie tajemnice rodzinne czy rywalizację siostrzaną. Dzięki temu powieść nabiera rozpędu, nie jest nudna i banalna.

Czy "Coś więcej niż dotyk" jest godny polecenia? Tak, nawet bardzo. Gratuluję pisarce-debiutantce i czekam na jej kolejną propozycję książkową.

Boląca.

Zadziwiająca.

Straszna.

Inna.

Okrutna.

Niepowtarzalna.

Ciężka.

Smutna.

Powieść "Coś więcej niż dotyk" pisarstwa @agnieszka_cyrus_autorka to nie jest banalna, lekka i przyjemna lektura. Jest to książka, która pokazuje okrucieństwo dorosłej, bliskiej osoby do rodziny, na domiar złego do nastolatki. Jednak czy aby na pewno tak było? Czy aby to wszystko jest prawdą? Powiem Wam, że podczas czytania tej powieści, miałam ciarki na całym ciele, serce łupało mi okropnie, bałam się... Nie mogę sobie wyobrazić tego, przez co przechodziła ta dziewczyna, przez co przechodziła ta rodzina. To wszystko było tak realnie przedstawione, że momentami myślałam, że nie wytrzymam. Były to sytuacje, które były dla mnie zbyt osobiste i odkładałam książkę na chwilę, żeby odetchnąć i się ogarnąć. Z główną bohaterką bardzo się zżyłam, przeżywałam z nią te różne wydarzenia, scaliłam się z jej bólem, ale jednak coś gdzieś mi nie pasowało, coś mówiło mi, że to nie tak. Uważam, że kreacja głównych postaci była nader realna i "namacalna". Emocje, które biją od bohaterów, są wyczuwalne i można z nimi przeżywać to wszystko, czego doświadczają. Cała historia jest świetnie przemyślana i poprowadzona. Aspekt psychologiczny, który jest tutaj zawarty, ma ogromne znaczenie w fabule. Zakończenie zwaliło mnie z nóg, bo w pewnym momencie podczas czytania przeszło mi przez myśl to, co zostało pokazane na końcu. Sztos! Mistrzostwo! Jestem kupiona i na pewno sięgnę po kolejną książkę autorki, jak tylko wyjdzie na rynek! A Wam, Kochani, polecam tę lekturę! Wierzę, że spędzicie z nią pełen emocji czas!

Czym się kierujecie wybierając książki, które chcecie przeczytać? Ze mną jest różnie, czasem okładka, rzadziej opis, ale coraz częściej rzucają mi się w oczy zwiastuny i właśnie tak było w przypadku książki „Coś więcej niż dotyk”, tym bardziej że okładka i tytuł też, mnie zaintrygowały.

Czy to był dobry wybór? Jak najbardziej! Książkę przeczytałam jeszcze w marcu, ale szczerze mówiąc, to po przeczytaniu ostatniej strony potrzebowałam trochę czasu, żeby zebrać wszystkie myśli. Dawno nie czytałam książki, która tak bardzo mnie poruszyła i której nie mogłam przeczytać jednym ciągiem, ze względu na ogrom emocji, które towarzyszyły mi podczas czytania.

Jest naprawdę dobrze napisana. Wszystko jest spójne. Od pierwszej do ostatniej strony sporo się dzieje. Gdyby nie trudny temat i szokujące opisy to pewnie książkę przeczytałabym na jeden raz, ale niestety musiałam robić przerwy. Mimo że lubię mocne książki to tym razem naprawdę momentami, musiałam ochłonąć. To nie jest lekka lektura i na pewno nie dla wszystkich, ale na pewno warto ją przeczytać. Czytając, miałam wrażenie, że oglądam film. Czułam jakbym była w centrum tych wszystkich wydarzeń, żeby, było mało to jeden zapach opisany w tej powieści, zostanie ze mną chyba na zawsze! Pomimo iż to fikcja literacka, to jest, to tak opisane jakby to jednak wszystko wydarzyło się naprawdę. Emocji tu nie brakuje, bo już prolog szokuje. Ciężko wyrazić słowami wszystkie te uczucia i emocje, które towarzyszyły mi podczas czytania, bo były momenty, kiedy czułam obrzydzenie i wściekłość, zniesmaczenie i szok. Momentami nie mogłam powstrzymać łez. Bohaterowie zostali świetnie wykreowani, zwłaszcza pod kątem psychologicznym. Wszystko było spójne. Kilka rzeczy przewidziałam, ale to nie zmienia faktu, iż to jest to naprawdę dobra książka. Zakończenie wbiło mnie w fotel. Totalnie nie spodziewałam się, że to się tak zakończy 🤯🤯

Czy czytać? Jeśli lubicie mocne thrillery i jesteście gotowi na to, by zmierzyć się z tematem, który autorka porusza, w książce to nawet się nie zastanawiajcie. Cieszę się, że mogłam ją przeczytać. Autorce gratuluję bardzo dobrego debiutu, bo naprawdę widać, że włożyła mnóstwo pracy w napisanie tej książki. Największym zaskoczeniem dla mnie było to, że to debiut autorki. Czekam na kolejne :)

Sięgając po tę książkę, kompletnie nie wiedziałam, czego mogę się spodziewać. Ja nie czytam opisów, mnie musi przyciągnąć okładka – no tak już mam ;) i w tym przypadku tak było… okładka choć niepozorna, mocno mnie zaintrygowała. A z kolei jej zawartość… mocno mną wstrząsnęła….

Piętnastoletnia Monika przeżywa koszmar. Nawet nie wiem jak mogę to nazwać… cierpieniem? Katuszami? To coś, co nigdy nie powinno jej spotkać. Powinna mieć szczęśliwe dzieciństwo u boku najbliższych! Bawić się, szaleć i być kochaną. Niestety nie było jej to dane… wystarczył jeden dotyk, aby cały jej świat legł w gruzach….

Nic tak nie szokuje, jak prawda przedstawiona na kartach powieści. „Coś więcej niż dotyk” to debiut! Ale jaki! Agnieszka Cyrus ja nie wiem co musiałaś czuć podczas pisania, skoro ja podczas czytania byłam rozbita. Wydarzenia, które się tu dzieją są potworne. To jest coś strasznego i może kiedyś by mnie nie ruszyły, ale teraz odkąd mam dzieci, inaczej patrzę na niektóre rzeczy.

Przez całą książkę, autorka zalewa nas masą negatywnych emocji. Czytając czułam ich multum, szkoda tylko, że wszystkie były złe. Nie było ani grama światła w życiu tej piętnastolatki! Książkę przeczytałam już jakiś czas temu, ale teraz po przemyśleniu paru rzeczy postanowiłam coś o niej napisać. Myślę, że jak na debiut, to autorka dała radę, chociaż zabrała się za dość poważny temat. Ta książka jest dobra, choć ja w pewnym momencie zaczynałam czuć lekki przesyt wydarzeń – tego co się tam dzieje. Za dużo na raz! Pod koniec to już głowa mi parowała, od ilości patologicznych zachowań! Pomimo tego, książkę bardzo szybko się czyta, bo wydarzenia w niej zawarte nie dają nam ani chwili wytchnienia. Tam cały czas coś się dzieje! Nieraz otwierałam buzię z wrażenia, niedowierzając - po prostu niedowierzając… niektóre momenty były strasznie niesmaczne i myślę, że „starczy zapach” będzie mnie prześladował w koszmarach :P nie obyło się bez paru absurdów, ale myślę, że jak na debiut to można przymknąć na nie oko. Jestem bardzo ciekawa kolejnych książek autorki, bo mam nadzieje, że na tej nie poprzestanie :) mnie wystarczy wrażeń z tej książki na najbliższe pół roku! ( nie bez powodu staram się omijać reportaże i takie właśnie tematy ).

Czy polecam? No jasne, że tak! Książka na pewno skłania do myślenia i porusza bardzo trudne tematy. Bardzo szybko się ją czyta, a styl autorki jest niezwykle przyjemny przez co przez książkę się wręcz płynie! I choć zakończenia można się po jakimś czasie domyślić, to dla tych, którym się to nie uda – no cóż, zaskoczy Was ono i to ogromnie ;)

Debiut z przytupem. Z ogromną siłą rażenia. Jak dla mnie petarda. Tematyka trudna i zwalająca z nóg. Ale bardzo potrzebna i oczekiwana. Wielu osobom otworzy oczy na opisywane problemy, jestem pewna, że zmieni nastawienie wielu z nas na problemy molestowania, zmowę milczenia i mocno zatrzaśniętą kotarę obłudy …

Piętnastoletnia Monika często spędza czas u dziadków na wsi. Zapracowani rodzice podrzucają córki dziadkom, co dotychczas spotykało się z zadowoleniem dziewcząt. Jednak sytuacja się zmieniła. Przyczyną była panująca u dziadków atmosfera, mnóstwo tajemnic z przeszłości, które ujrzały światło dzienne. Okazuje się, że zarówno babcia, jak i dziadek mają rodzinne sekrety, które burzą dotychczasowy porządek i spokój. Ukazują ich prawdziwe, nieznane oblicze. Oblicze, które przez lata było skrzętnie ukrywane, a które raczej nie daje powodów do radości. Ponadto dziadek, głowa rodziny, zaczyna zmieniać swój stosunek do wnuczki, chce mieć nad nią pełnię władzy i znacznie ogranicza jej kontakty z rówieśnikami. Staje się zazdrosny o każdego chłopca, który kręci się koło dziewczynki. Przestrzega ją przed chłopcami, uważa, że oni tylko chcą ją wykorzystać. Dzięki swojej przebiegłości dziadek zbliża się do wnuczki na niebezpieczną odległość, odwiedza ją wieczorami w pokoju, dotyka, głaszcze. A co najbardziej obrzydliwe często się przy niej masturbuje. Okropieństwo. Szok. Niedowierzanie. Monika stara się znosić dziadka zachowanie i koi w sobie ból. Czara goryczy i złości się przeleje, gdy dziadek będzie chciał osiągnąć więcej … O krok za daleko …

Coś więcej niż dotyk to wstrząsająca i brutalna relacja o bólu nastolatki, braku zrozumienia przez najbliższych, o samotności, o porzuceniu. O samotnej walce z wszechobecnym złem, które powodują najbliżsi, którzy powinni się dzieckiem opiekować i wspierać je, zwłaszcza w trudnych chwilach. Ta powieść to historia walki nastolatki ze złym dotykiem, brutalnym i nikczemnym obdarciem z godności, z czystości, z dziewictwa. Dziecko zostaje samo, nikt z najbliższych nie widzi albo udaje, że nic nie widzi. Totalna zmowa milczenia. Mur nie do przebicia. Kto ma większą siłę perswazji? Fantazjująca nastolatka czy dziadek starający się o posadę sołtysa? Komu uwierzycie? Zastanówcie się, zanim wydacie wyrok, zanim osądzicie, zanim wskażecie winnego zaistniałej sytuacji. Łatwo jest ferować wyroki nie znając całego kontekstu i okoliczności, nie będąc w środku rodziny, nie znając panujących relacji między najbliższymi, wiedząc, że rodzina aż kipi od nadmiaru kłamstw i tajemnic. Ja bym się nie odważyła oceniać kogokolwiek, nie mam do tego żadnego prawa.

Oczywiście ta lektura to fikcja literacka, ale najsmutniejsze jest to, że jestem przekonana i pewna, że takie sytuacje mają miejsce na świecie. Ludzie dorośli bezbronnym dzieciom sprawiają taki los, akceptują złe zachowania i nie reagują. Są obojętni na dziecięcą krzywdę, głusi na ból i płacz dziecka. Niezrozumiałe. Do kogo takie dziecko ma się udać po pomoc i wsparcie, skoro nawet rodzice nie wierzą relacje dziecka, ignorują je. Stąd już tylko malutki kroczek do zrobienia sobie krzywdy przez dziecko, które jest pozostawione samo sobie, samo musi walczyć ze złem ze strony dorosłych.

Agnieszka Cyrus prowokuje nas do głębokich i intymnych refleksji, powiem więcej, zmusza nas do nich. Nie sposób po odłożeniu tej książki nie poświęcić kilku chwil na przemyślenie tej trudnej tematyki, na oswojenie się z nią. Ale ta mocna i wstrząsająca lektura na długo w nas zostaje, zostawia trwały ślad. Uczula nas też na takie traumatyczne sytuacje i wyraźnie wskazuje, że nie możemy być obojętni na krzywdę, jaka się dzieje drugiej osobie. A gdy chodzi jeszcze o dziecko to musimy być gotowi do walki z taką niesprawiedliwością. Nie zamykajmy się w sobie, bądźmy aktywni i wspomagajmy potrzebujących pomocy. Pamiętajmy, że dobre uczynki wrócą do nas ze zdwojoną siłą. Zawsze, w najmniej oczekiwanym momencie.

Autorka zapewniła mi ogrom różnorodnych emocji, tak bardzo skrajnych i niewyobrażalnych, że aż trudno jest mi je opisywać. Jeszcze się borykam z przeżyciami, dostałam taki rażący i nagły cios, że nie mogę się z nimi oswoić. To nie jest powieść dla każdego, do takiej lektury trzeba dorosnąć, być gotowym na jej przyjęcie. I nie wiem, czy każdy sobie poradzi z tą materią …

Uwaga, z każdej strony tej historii słychać płacz i ból, rozpacz, wołanie o pomoc. Wołanie, którego nikt nie usłyszy …, bo nie chce usłyszeć … bo tak jest wygodniej …

Polecam, sprawdźcie, czy na was zrobiła takie wrażenie, jak na mnie …

"W dzień zakłada maskę statecznego mężczyzny, ceniącego swoją rodzinę, a także osiągnięcia. Wieczorem zaś staje się prawdziwą bestią - dla mnie, dla mojej siostry i dla swojej żony. Jego agresja nie zna granic, a to, co robi mnie, przechodzi ludzkie pojęcie."

Pisząc o tej książce nie mogę Wam zdradzić nic ponad to, co przeczytacie w opisie lub możecie wywnioskować z tytułu. Byłam przygotowana na trudną lekturę, ale mimo to nie spodziewałam się, że ta historia aż w takim stopniu mnie przygniecie ogromem smutku, bólu, goryczy, niesprawiedliwości, momentami obrzydzenia, jakie z niej wyzierają. Aż trudno uwierzyć, iż mamy do czynienia z debiutem i fabułą tak trudnego kalibru.

"- Są w życiu takie chwile, kiedy zaczynasz wątpić w swoją rodzinę, w to, jakie wartości wyznawałaś przez całe życie. Jeden moment, jedna chwila, jeden czyn, zamieniają życie w istne piekło. Piekło, które trwa cały czas, ale nikomu nic nie możesz powiedzieć, bo dosięgnie cię kara jeszcze gorsza niż przechodzone do tej pory tortury".

Główna bohaterka od początku wzbudza w czytelniku współczucie. To, co ją spotkało odbija się szerokim echem w naszych głowach. To przerażające, że Monika zostaje pozostawiona sama ze swoim problemem, nie może na nikogo liczyć, nie posiada nikogo, komu mogłaby zaufać. Tyle niespodziewanych sytuacji i rzeczy się tu dzieje, iż w pewnym momencie sami już nie wiemy, co jest prawdą, a co nie. Dochodzą do tego nad wyraz szczegółowe opisy każdego wydarzenia, sytuacji i zachowania, co jeszcze bardziej podkreśla wydźwięk powieści.

"Nikt nie trzymał mojej strony. Wszyscy jakby zmówili się przeciwko mnie, a ja byłam tylko szarą, zagubioną dziewczyną, krzywdzoną przez najbliższą osobę z rodziny." 

Okrutne czyny, zły dotyk, przemoc, nadużywanie alkoholu, kłamstwa, tajemnice, brak zrozumienia, uwagi, wsparcia i zaufania, samotność, bezsilność - to i wiele więcej znajdziecie na kartach książki. 

Agnieszka Cyrus prowadzi fabułę w taki sposób, byśmy stawiali pytania i szukali na nie odpowiedzi. Jednak po drodze umiejętnie wszystko gmatwa, dokłada zbiegi okoliczności, niedopowiedzenia, intrygi, a finalnie zostawia nas w głębokim szoku i niedowierzaniu.

"Coś więcej niż dotyk" to naszpikowany emocjami thriller psychologiczny odzierający czytelnika ze złudzeń. To kontrowersyjna, brutalna, szczera, pełna smutku i bólu powieść ukazująca jak łatwo jest pozbawić kogoś radości życia i niewinności. Zmusza do refleksji nad życiem i ludzkim postępowaniem. O jaki dotyk chodzi? Gdzie leży prawda? Sprawdźcie!