Córka generała

Kiedy kilka dni temu, czytałam Córkę generała, nie mogłam się oprzeć wrażeniu, że znowu dzieje się to samo. Wybuchła wojna! Historia się powtarza! Przez jednego człowieka, którego ogarnęła chora ambicja, żądza władzy, niewinni ludzie są zabijani. Porzucają swoje domy, muszą uciekać. To jest przerażające że po ponad 70 latach, ludzie ludziom znowu zgotowali ten los. Ogania mnie taka bezsilność jak Halinę, kiedy nie wiedziała co się dzieje z jej bliskimi.

Fabuła książki osadzona jest w Wolnym Mieście Gdańsku tuż przed wybuchem Drugiej Wojny Światowej. Młody mężczyzna Andrzej, zakochuje się w Elise, córce niemieckiego generała, który aktywnie wspiera działalność Hitlera. Elise wychowana w szklanej bańce, nie rozumie co się dzieje w Gdańsku. Nie rozumie dlaczego przyjaciele Andrzeja nie akceptują tego związku. Związku Polaka z Niemką. Jak potoczą się dalsze losy Andrzeja, Elise, Haliny i Józefa? Tego dowiecie się czytając Córkę generała.

Magdalena Witkiewicz w niesamowicie wyrazisty sposób odmalowała przeżycia przyjaciół w przededniu wybuchu Wojny. Emocje jakich doświadczałam czytając powieść, zbiegły się z obecnymi wydarzeniami na Ukrainie. Córka generała to powieść o miłości w trudnych czasach. O lęku, sile rodziny i nadziei że będzie lepiej.

Na usta ciśnie mi się piosenka Zespołu Tilt:

Widziałem domy o milionach okien,

A w każdym oknie czaił się ból

Widziałem twarze, miliony twarzy

Miliony masek do milionów ról…

Jeszcze będzie przepięknie,

Jeszcze będzie normalnie.

Jeszcze będzie przepięknie,

Jeszcze będzie normalnie…

Kiedy poznajemy Elise i Andrzeja nic nie zapowiada dramatycznych wydarzeń, jakie stoją przed nimi. Młodzi, zakochani, niezważający na dzielące ich różnice- ona z bogatego, niemieckiego domu, on zwyczajny, prosty chłopak, a jedyne co jest dla nich ważne to miłość, która ich połączyła.

Niestety czająca się za progiem wojna bardzo szybko zweryfikuje ich marzenia. Chciałoby się napisać, że los ma dla nich inne plany, ale to bardziej ludzie sprawią, że ich drogi rozejdą się na wiele lat.

Halina i Józef to najbliżsi przyjaciele Elise i Andrzeja, a także bohaterowie, bez których ta książka nie byłaby taka sama. Szczególnie Halinka jest dziewczyną, kobietą, która zdobyła moje serce od pierwszego naszego spotkania na kartach powieści. Młoda, radosna, wyczekująca ślubu z ukochanym, pełna empatii i jak się okaże człowiek o ogromnej odwadze i sercu.

"Córka generała" to książka, której fabuła toczy się w niezwykle trudnych czasach wojny. Z jednej strony walka o Polskę, a z drugiej zwyczajne ludzkie marzenia o miłości, codzienności we dwoje.

Wojna to czas, kiedy ludzie musieli, muszą, stawać przed wyborami, jakie nam, czytelnikom trudno sobie nawet wyobrazić, dlatego też nie pokuszę się o ocenę zachowań bohaterów. Tak więc mamy tutaj fanatyków Hitlera, dla których nawet rodzina nie jest świętością, i ludzi, którzy nawet w najgorszych sytuacjach szukają tych dobrych momentów, by nie tracić wiary i nadziei. Dla tych drugich więzy rodzinne to znów największy skarb.

To, co moim zdaniem wyróżnia tę powieść, na tle innych o podobnej tematyce, to to, że autorka postawiła na pokazanie nie tylko okrucieństwa tamtych czasów, ale na okazanie ile dobra można było uczynić dla drugiego człowieka. Tak też w tej historii mamy bohaterów, którzy po prostu pomagają, bo tak trzeba, bo niezależnie od wiary, narodowości, uprzedzeń, jesteśmy tylko ludźmi, a to co czasem robimy, nie zawsze wynika z naszych przekonań, a obowiązków, które nam narzucono.

"Córka generała" to powieść o trudnych wyborach w jakże prawdziwych czasach, lęku, miłości w wielu jej odcieniach, sile rodziny i dobru.

Każdy nas zna chyba powiedzenie "dobro powraca". Bo ono zawsze wróci, co tak pięknie widać w tej historii. Polecam.