Co o mnie wiesz?

Jeśli chcesz by lektura oplotła cię w klaustrofobicznym uścisku to koniecznie sięgnij po “Co o mnie wiesz”.

ZARYS FABUŁY

Leah Stevens po traumatycznych przeżyciach w Bostonie przenosi się wraz z przyjaciółką na pensylwańską prowincję. Z dziennikarki przeobraża się w nauczycielkę literatury w miejscowej szkole średniej.

Gdyby nie najlepsza przyjaciółka Emmy, Leah nie zdecydowałaby się na tak duży krok i zmianę swojego życia. Wspólnie decydują się na zamieszkanie z dala od świata, który je przytaczał.

Pewnej jesiennej nocy w okolicy ich domu napadnięto kobietę łudząco podobną do Leah. Po kilku dniach kobieta spostrzega się, że od jakiegoś czasu nie miała kontaktu ze swoją przyjaciółką i zgłasza jej zaginięcie. Wszystko jednak wskazuje na to, że Emmy w ogóle nie istnieje.

Dziennikarska dusza Leah nie pozwala jej siedzieć i bezczynnie czekać. Postanawia na własną rękę dowiedzieć się o co tu chodzi.

NAIWNOŚĆ A ZAUFANIE

Leah i Emmy to przyjaciółki. Leah opowiadając o sobie w dużej mierze przez pryzmat tej znajomości właściwie nie zna kobiety z którą mieszka. Emmy nie ma komórki, Emmy pracuje w motelu – tak tylko na przeczekanie, Emmy ma chłopaka, Emmy pracuje nocą, Emmy to i Emmy tamto. Kiedy Emmy znika Leah próbuje sobie przypomnieć wszystko co dotyczy jej przyjaciółki. W pewnym momencie zdaje sobie sprawę, że nic na jej temat nie wie, nie ma nawet jej zdjęcia, nie wie gdzie pracuje. A to co wie to jakieś strzępki z ich wspólnych rozmów, które nie są potwierdzeniem dla jakichkolwiek faktów. Wydaje się jakby dla świata Emmy Grey nigdy nie istniała.

W tym momencie nasuwa się myśl, jak to możliwe, że można z kimś mieszkać, nazywać swoim przyjacielem i nie mieć o tej osobie zielonego pojęcia. Leah nie ma żadnego dowodu na istnienie Emmy. Kiedy policja poddaje wątpliwość to, że Emmy to ktoś prawdziwy Leah wpada w niemałą konsternację i postanawia sama to wyjaśnić. W końcu jest dziennikarką. W tym miejscu mamy mały zgrzyt. Skoro Leah jest dziennikarką i jej praca polegała na zadawaniu pytań to dlaczego tak lekkomyślnie zaufała Emmy. Brak jakichkolwiek faktów na temat życia jej przyjaciółki kompletnie jej nie przeszkadzał, czy brak informacji nie powodował zapalenia się czerwonej lampki. Bardzo dziwi mnie początkowe zachowanie dziewczyny i to jak ślepo jest zapatrzona w swoją „przyjaciółkę” i jak postrzega rzeczywistość przez pryzmat zachowania i stylu życia Emmy, którego charakter tak bardzo jej imponuje. Nie wiem czy Leah była po prostu naiwna czy tak bardzo potrzebowała kogoś, kto ją zrozumie i pokieruje jej życiem, że bez zastanowienia obdarzyła zaufaniem pierwszą lepszą osobę. Tyle, że Emmy nie była pierwsza lepsza…

MROCZNIE I GĘSTO

By móc bliżej tej historii poznajemy ją z perspektywy Leah. Dzięki temu możemy odczuwać każdy dziwny szmer, stukanie czy poruszenie się zasłony niemal z takimi samymi emocjami jak bohaterka. Co za tym idzie autorka zdecydowała się na maksymalne zmniejszenie dystansu pomiędzy bohaterem a czytelnikiem. Podczas lektury miałam wrażenie, jakbym stała tuż za Leah i próbowała jej podszeptywać co ma zrobić. Atmosfera jest gęsta i wręcz namacalna. Towarzyszący niepokój sprawia, że spodziewamy się niebezpieczeństwa tuż za rogiem, na kolejnej stronie. Skrzętnie utkana sieć kłamstw i niedomówień daje uczucie pułapki i bezradności. „Co o mnie wiesz” może pochwalić się niebanalną intrygą i lepką atmosferą. Choć tempo akcji nie gna na łeb na szyję to nie można się oderwać od lektury, która często wraca do wydarzeń sprzed kilku lat. Autorka skupia całą uwagę na głównej bohaterce częstując czytelnika jej emocjonalnym rozchwianiem i szczątkowym informacjami na temat przeszłości. W pewnym momencie trudno już o zdrowy osąd sytuacji. Trudno rozróżnić prawdę od kłamstwa. Komu zaufać? Czy w ogóle można komuś zaufać?

PODSUMOWANIE

W ostatnim czasie czytałam kilka różnych thrillerów. „Co o mnie wiesz” zalicza się do tych lepkich i trochę strasznych ( w dobrym tego słowa znaczeniu), kiedy to fabuła obłapia swoimi mackami i nie pozwala się wydostać. Kręcąc się w kołowrotku kłamstw i niedomówień akcja dąży do trochę niejednoznacznego finału. Megan Miranda wodzi za nos swoich bohaterów i czytelników i to jest ogromnie satysfakcjonujące. Jeśli szukacie czegoś nieoczywistego i niebezpiecznie tajemniczego to jest to idealna lektura.

Leah Stevens, młoda kobieta, do niedawna dziennikarka, nagle musi zmienić w swoim życiu niemalże wszystko. Jako czytelnicy dopiero później dowiadujemy się co się takiego stało, natomiast na pewno było to dla niej coś tak dramatycznego, że postanowiła wyprowadzić się z miasta wraz ze starą znajomą, kiedyś współlokatorką i zacząć wszystko od nowa jako nauczycielka w prowincjonalnym miasteczku, gdzie przed wszystkimi ukrywa swoje poprzednie życie i powód dla którego tu się przeprowadziła.

Leah odzyskuje względny spokój u boku Emmy, życie zaczyna płynąć monotonnym rytmem, do momentu, kiedy nad brzegiem jeziora zostaje znaleziona kobieta znajdująca się w stanie krytycznym, łudząco do niej podobna. Dziewczyna nieoczekiwanie zwraca swoją uwagę miejscowych, kiedy zatrzymany do wyjaśnienia tego przestępstwa zostaje jeden z nauczycieli, który starał się o względy Leah. Ta sytuacja zbiega się z tym, że kobieta w żaden sposób nie może skontaktować się ze swoją współlokatorką. Dotychczas nie przywiązywała do tego wagi, ale nagle okazuje się, że tak naprawdę nic o niej nie wie, a to, co uznawała za pewnik było tylko jej dopowiedzeniem.

Muszę przyznać, że miałam duże oczekiwania względem tej książki, bo bardzo zaintrygował mnie opis. I na pewno się nie zawiodłam. Chociaż początkowo główna bohaterka trochę mnie irytowała to później dużo się wyjaśniło i jej śledztwo kim jest osoba z którą dzieliła mieszkanie, bardzo mnie wciągnęło. Przyznam także, że do końca podejrzewałam praktycznie wszystkich, nawet policjanta, który został wciągnięty w wątek miłosny, zresztą bardzo subtelny i taki w sam raz.

Polecam tę książkę. Były momenty, że naprawdę się bałam, zwłaszcza domu i jego otoczenia - obok lasu. Przerażało mnie także okno w salonie, gdzie można było wszystkich obserwować. Nie jest to książka wybitna, ale bardzo interesująca.

Leah z dnia na dzień musiała zmienić swoje życie o sto osiemdziesiąt stopni. Po incydencie, jaki miał miejsce w jej pracy, musiała wyprowadzić się z miasta, by zacząć wszystko od nowa, przeszłość zostawiając daleko za sobą. Całe szczęście nie jest sama, ma przyjaciółkę, która wyjeżdża razem z nią. Leah niestety nie zaznaje spokoju w nowym miejscu. Zaczyna się kręcić przy niej nachalny adorator, który wkrótce zostaje oskarżony o napaść na znalezioną nad jeziorem kobietę, która zostaje przywieziona do szpitala w stanie krytycznym, a Emma nie wraca do domu, bohaterka jest przerażona i sama nie wie, w co nieświadomie się wplątała.

Nareszcie wpadł w moje ręce bardzo dobry thriller psychologiczny, który jest tajemniczy, zaskakujący oraz wciągający od pierwszej strony. Książka z dreszczykiem wcale nie musi być krwawa, by zasługiwała na miano mrocznego thrillera. Zaskakującym motywem dla mnie jest fakt, że zarówno główna bohaterka, jak i jej przyjaciółka oraz kobieta napadnięta, są bardzo do siebie podobne. Co je wszystkie ze sobą łączy? Dlaczego Leah musiała zmienić miejsce zamieszkania? Jakie tajemnice zostały zamknięte w tej powieści?

Okazuje się, że Emma wcale nie jest osobą, za którą się podawała, a Leah zupełnie nic o niej nie wie. Kiedy zostaje wszczęte śledztwo, kobiecie ciężko udowodnić jest, że jej współlokatorka istnieje naprawdę. Skrywane sekrety oraz powolne dochodzenie do prawdy, trzymają czytelnika w napięciu, ja sama, gdyby nie obowiązki, to przeczytałabym ją za jednym zamachem.

Nie oczekujcie po tej książce zawrotnego tempa, nieustannej akcji, wybuchów i pościgów, gdyż fabuła toczy się do przodu raczej powoli, ale jednocześnie ma klimat, który nie pozwala się od niej oderwać. Właśnie taki typ powieści lubię najbardziej, kiedy to bohaterowie nie są tymi, za kogo się podają, mają swoje tajemnice, nic nie wydaje się jasne, a osoby w niej występujące, są na skraju załamania nerwowego, nie wiedząc, czy to dzieje się naprawdę, czy wariują.

Początkowo miałam mieszane uczucia, co do Leah, wydawała mi się ona naiwna, nierozsądna, rozchwiana emocjonalnie, ale z czasem spodobał mi się jej upór w dążeniu do odkrycia prawdy, udowodniła, że nie da się tak łatwo zastraszyć i będzie walczyć o swój upragniony spokój. Spodobała mi się również postać policjanta, któremu bohaterka ewidentnie wpadła w oko. Poboczne postacie zostały nakreślone w ciekawy sposób. Poznajemy również uczniów Leah oraz jej kolegów z pracy, okazuje się, że niektórzy z nich, też coś mają na sumieniu…

Polecam Wam serdecznie „Co o mnie wiesz?”. Jeśli lubicie thrillery, zagadkowe historie, mroczne tajemnice i klimatyczną otoczkę, to jest to książka dla Was.

"potrafiłam bezszelestnie zakraść się do czyjegoś świata, do cudzych myśli, przekraczając nieistniejącego granice - umiałam z powodzeniem zatrzeć różnice między tym, co akceptowalne, a tym, co nie"

Przez prawie całą książkę zastanawiałam się co z główną bohaterką jest nie tak?! Paranoja? Rozdwojenie jaźni? Opętanie?

Do tego ten spokojny i tajemniczy klimat, który bez przerwy pobudza wyobraźnię sprawiał, że ciągle chciałam wracać do tej książki.

Uwielbiam takie thrillery. Niby niewiele się dzieje a jednak nasze myśli cały czas maltretują się wymyślając i analizując różne scenariusze.

Mamy tutaj dziwną główną bohaterkę Leah, która ucieka od swojego bostońskiego życia do jakieś małej pipidówy, gdzie nikt jej nie zna i gdzie może być anonimowa. To co zrobiła w przeszłości kwalifikuje ją do darmowego wyjazdu na turnus do psychiatryka. Mamy też zamordowaną młodą kobietę, podejrzanego o morderstwo kolegę Leah i jeszcze dziwniejszą współlokatorkę głównej bohaterki- Emmę, która nagle znika a wraz z nią wszelkie ślady wskazujące na jej istnienie.

"Co o mnie wiesz" to thriller, który zamąci Wam w głowie. Jeżeli lubicie pochłaniające książki z hipnotyzującą fabułą dającą do myślenia to możecie śmiało sięgać po tą lekturę. Warto.

Mimo że thrillery poznałam już dawno, to wciąż jestem w nich świeżakiem. Ale zdążyłam już sobie wyrobić zdanie na temat tego, co lubię w tym gatunku, a czego nie. Zdecydowanie nie lubię, kiedy historia się dłuży, wszystko jest zagmatwane, odpowiedzi mamy podane na tacy, a koniec jest rozczarowujący. I wiecie, co jest świetne? W „Co o mnie wiesz?” nie ma nic z tych rzeczy.

Leah z jakiegoś powodu musi wyjechać z Bostonu, gdzie pracowała jako dziennikarka i przeprowadza się do zachodniej Pensylwanii, gdzie zaczyna pracować jako nauczycielka. Razem z nią mieszka Emmy, przyjaciółka, którą poznała i rozstała się osiem lat temu. Przeznaczenie sprawiło, że Leah spotkała Emmy akurat wtedy, kiedy tego najbardziej potrzebowała. Leah uwielbia Emmy, jej silny i niezłomny charakter, którego tak potrzebowała. Pewnego dnia niedaleko ich domu zostaje zamordowana Bethany, która jest niesamowicie podobna do Leah. W tym samym czasie też Emmy znika, a Leah zgłaszając jej zaginięcie uświadamia sobie, że tak naprawdę nic nie wie o przyjaciółce. Czy za zabójstwem Bethany i zniknięciem Emmy stoi ta sama osoba? Czy Leah na pewno jest bezpieczniejsza tutaj niż w Bostonie?

Z początku, kiedy zaczynamy czytać, wydaje się, jakby milion informacji zostało rzucone na raz i jakbyśmy od razu wiedzieli co, jak i dlaczego. Później jednak okazuje się, że choć faktycznie autorka podaje nam ogólny powód odejścia Leah z dziennikarstwa, to cały czas nie wiemy dlaczego konkretnie. Wiemy, że Leah zaprzyjaźniła się z Emmy osiem lat temu i rozeszły się niedługo później, ale jak i dlaczego? Jak to się stało, że teraz znowu są razem? Podczas czytania towarzyszy nam wiele pytań, a żeby poznać odpowiedzi, trzeba czytać dalej. A pytań jest naprawdę sporo i chęć poznania rozwiązania ogromna.

Zabrałam ją na weekendowy wyjazd z przekonaniem, że jeszcze będę ją czytała w drodze powrotnej, ale wystarczyło dwa razy obudzić się przed chłopakiem i książka się skończyła. Byłam tak ciekawa, co będzie dalej, że nie wiem, czy mój organizm specjalnie nie budził mnie o ósmej w weekend. Styl pisania autorki też na pewno przyczynił się do szybkiego czytania, bo nie ma tu zbędnych zapychaczy i długich przemyśleń, tylko fakty. Najbardziej podobało mi się to, że autorka potrafiła mnie zaskoczyć. Przez to, że z biegiem czasu odkrywała kolejne karty, nie mogłam postawić na nic pewnego. „Co o mnie wiesz?” zdecydowanie zasługuje na uwagę, a ja już poluję na „Miasteczko kłamców”, poprzednią książkę autorki.