Ścigając zło. Rozmowy o zbrodni, śledztwie i karze

Opis bardzo mnie zachęcił - dostałam obietnicę poznania prawdziwych historii osób, pracujących wokół zbrodni, począwszy od pierwszej linii, czyli od policjantów, przez prokuratora, lekarza sądowego, antropologa, służby więzienne, a kończąc na biegłej psycholog. Jest to książka w formie wywiadów właśnie z tymi osobami. Ciekawe jest to, że są to ludzie, którzy byli niejako konsultantami, ekspertami podczas tworzenia kryminałów przez Autorów. Służyli wtedy dobrą radą i fachowym spojrzeniem. Dla Państwa Kuźmińskich brawo, za tak solidny research.

Czy książka mi się podobała? Cóż. Połowicznie tak. Bardzo przypadły mi do gustu rozdziały z rozmową z lekarzem sądowym, klawiszem więziennym czy Panią psycholog. Trochę mniej z policjantami - były one dla mnie nużące i jakoś mało ciekawe? Niemniej to pewnie kwestia zainteresowań - pracę policjantów wolę śledzić w kryminałach, a nie koniecznie w wywiadach. Natomiast praca lekarza i psychologa zafascynowały mnie!

Same wywiady zostały skonstruowane ciekawie, pytania naprawdę intrygujące, a odpowiedzi bardzo wyczerpujące! Jeżeli interesuje Was tematyka ścigania przestępców widziana oczami ekspertów, czynnie biorących w tym udział, to polecam.

Dałam niższą ocenę z dwóch powodów. Po pierwsze, nie do końca trafia do mnie książka w formie wywiadu. Po drugie, tak jak pisałam wcześniej, były takie fragmenty, które mnie nudziły? Ale pamiętajcie, że jest to moje subiektywne odczucie! Was może ona zachwycić.

Ta pozycja to #mustread dla każdego fana kryminału. Autorzy przeprowadzili rozmowy z ludźmi, którzy na co dzień ścigają zło. Dzięki temu możemy poznać pracę policjantów, prokuratora, strażnika więziennego, medyka sądowego, badacza kości czy biegłego psychologa. Zostały tutaj opisane prawdziwe wydarzenia i przeżycia osób, które opowiadają nam o swojej pracy, dzięki czemu ja osobiście dowiedziałam się wielu ciekawych rzeczy. Niektóre informacje bardzo mnie zaskoczyły. Nie spodziewałam się, że ta książka tak bardzo mi się spodoba! Powiem wam, że nie chciałam jej kończyć czytać. Najbardziej podobały mi się rozdziały, w którym były przeprowadzone rozmowy z medykiem sądowym i z antropologiem sądowym.

Podczas czytania tej książki potrzebowałam ciszy i spokoju, żeby jak najwięcej z tej książki wyciągnąć dla siebie i to się udało. Uwierzcie mi, że warto ją mieć na półce. Ja takie książki uwielbiam. Bardzo Wam ją polecam, to była ogromna przyjemność dla mnie i naprawdę miło spędziłam z nią czas! Warto ją przeczytać. Ja do niej na pewno jeszcze wrócę. Ta książka to ogromna kopalnia wiedzy dla wszystkich wielbicieli kryminałów.

Oto niesamowite rozmowy, które autorzy powieści kryminalnych przeprowadzili z interesującymi ludzmi.

Małgorzata i Michał Kuźmińscy rozmawiali z medykiem sądowym, biegłą psycholog, antropologiem sądowym, prokuratorem, policjantami oraz strażnikiem więziennym. Są to osoby, które pomagały im podczas pisania kryminałów. A teraz, zabrali glos, opowiadając o sobie. Ci ludzie podzielili się z nami szczegółami swojej pracy. W oparciu o przykłady z życia wzięte, powiedzą o dobrych i złych momentach. Czasami nawet zabawnych. O tym, co skłoniło ich do podjęcia akurat takich zawodów. Jak sobie radzą z trudnościami, z emocjami. Bo to nie są łatwe zawody, ale odpowiedzialne i przede wszystkim zawody, które wymagają pracy z różnymi osobami. Od cierpiących ofiar, po naprawdę zepsutych sprawców. Będzie o życiu i różnych jego etapach, ale będzie też o śmieci.

Czego dowiemy się z książki? Naprawdę wiele!

W rozmowie z medykiem sądowym przeczytamy sporo na temat rozkładu ciała po śmierci, o sekcji zwłok. Z kolei strażnik więzienny przybliży nam strukturę więzienia, hierarchię jaka panuje wśród osadzonych. Wyjaśni pojęcia znane tylko więźniom. Z książki dowiemy się też na czym polega np. daktyloskopia, jak wyglądają testy psychiatryczne, przeczytamy policyjne anegdoty.

To była naprawdę fascynujaca lektura! Część wiadomości jakie tu znalazłam, przekazano mi już na studiach (np. te dotyczące daktyloskopii, zabezpieczania dowodów i miejsca zdarzenia, działań prewencyjnych policji). Mogłam uzupełnić swoją wiedzę. Ale dowiedziałam się z tej książki o wielu zupełnie nowych dla mnie zagadnieniach, chociażby jak wygląda sekcja zwłok, czy też, co dzieje się z ludzkimi kośćmi na przestrzeni lat i co pozwala odróżnić, że jedne są starsze od drugich.

Książka jest dość słusznych rozmiarów, ma 491 stron. Przeczytałam ją w dwa dni. Zawiera tyle ciekawych informacji, przede wszystkim faktów, że nie mogłam się jej oprzeć. Cały czas miałam w głowie, że to nie fikcja literacka, a rozmowy z prawdziwymi ludźmi. Prawdziwe zbrodnie, prawdziwi sprawcy. To sprawiało, że czasami ogarniało mnie wielkie przerażenie. Autorzy książki oraz ich rozmówcy obalają mity. Robią to na przykładzie popkultury, stawiając fikcyjnych bohaterów literackich w realnych sytuacjach. Mówią, jak jest naprawdę. Co nie byłoby możliwe w realnym życiu, a jedynie w w książkach i filmach tak to wygląda. Przygotujcie się też na opowieści o drastycznych wydarzeniach.

Ta książka z pewnością znajdzie się na półce z moimi ulubionymi tytułami. I z czystym sumieniem mogę Wam ją polecić!

Znakomita książka, czyta się jednym tchem .Bojąc się przeczytać

jednym tchem ,dawkowałam sobie codziennie 1 rozdział

Szczególnie polecam rozdział ,w którym o pracy policji opowiada dwóch byłych policjantów .Znakomite. Inne rozdziały zawierają nie mniej interesujące sprawy. Brawa dla autorów i ich rozmówców . Polecam wszystkim ,których interesuje tematyka kryminalna.

Genialna. Mogę to Wam zdradzić na samym wstępie. Rozmowy, które autorzy przeprowadzili ze swoimi gośćmi, to ciekawe historie, cenne wiadomości wprowadzające nas w świat odkrywania zbrodni, a do tego opis ludzi, którzy na co dzień widzą zło, jak to wpływa na ich życie poza pracą. Kuźmińscy spotkali się z osobami, które wcześniej pomogły im przy pisaniu powieści kryminalnych: byłymi policjantami, mężczyzną z BSW oraz straży więziennej, psychologiem, antropologiem i prokuratorem.

„Ścigając zło” to książka, w której rozmówcy rozprawiają się z powszechnie znanymi mitami dotyczącymi ich pracy. Na przykład tym, że prokurator będąc na sali rozpraw wstaje i krzyczy „SPRZECIW!” albo uprzykrza życie biednej policji, bo ma większe ego i jego musi być na wierzchu? Nic bardziej mylnego. Zastanawialiście się jak czują się policjanci, w których wymierzana jest krytyka, bo według społeczeństwa mogli nie pójść na jakiś strajk, a w rzeczywistości nie mogli odmówić przyjęcia rozkazu? Spodziewaliście się, że medyk sądowy podaje prawdę i wszyscy traktują ją jako 100% potwierdzenie wydarzeń? Otóż nie zawsze tak się dzieje i właśnie takie mity są rozwiewane w tej książce.

Bardzo podobał mi się rozdział poświęcony więziennictwu. Leszek, który w swojej karierze był policjantem, pracownikiem BSW, kilka lat spędził w służbie więziennej. Historie, które opowiadał, były bardzo życiowe, szczere. Nadawał osadzonym ludzką twarz, pokazywał ich emocje, ale jednocześnie nie bronił ich. Świetnie wskazał plusy oraz minusy polskiego więzienia. Chętnie dowiedziałabym się jeszcze więcej o jego pracy i doświadczeniach ze skazanymi.

Książkę polecam osobom, które chcą się dowiedzieć jak w Polsce funkcjonuje system sprawiedliwości. Dzięki rozmowom przeprowadzonym przez autorów, możemy sobie wszystko ułożyć w spójny ciąg, który pokazuje ile pracy jest włożonej, aby skazać przestępcę. Polecam również osobom lubiącym kryminały, ponieważ „Ścigając zło” pokazuje prawdziwą stronę śledztw, nie tę fabularyzowaną, podkręconą na rzecz dobrej rozrywki. Brawa dla autorów za rzetelną i wciągającą publikację.