Cienie

Przeczytałam bardzo dobre "Cienie" Wojciecha Chmielarza i zastanawiam się, jaki mają związek z kapitalnymi "Wyleczonymi" Alicji Horn. Czy pseudonim Horn ma coś wspólnego z Chmielarzem? Na przykład analogicznie do Remigiusza Mroza i Ove Løgmansbø.

W cyklu gliwickim Wojciecha Chmielarza główny bohater to Dawid Wolski, a w "Wyleczonych" główną bohaterką jest Marta Wolska. Ostatnia dotychczas opublikowana część cyklu, "Wilkołak" wychodzi tuż przed "Wyleczonymi". Wieść gminna niesie, że cykl o Marcie Wolskiej to trylogia, tak jak cykl gliwicki.

Czy w końcówce (s. 473) wydanych w 2018 r. "Cieni” zawarta jest wskazówka dotycząca "Wyleczonych”? - "Nienawidził szpitali. Ilekroć miał do jakiegoś wejść, cierpła mu skóra, a wnętrzności kurczyły się w jamie brzusznej, jakby wszystkie chciały się schować pod osłoną żeber. Wiedział, że to uczucie było irracjonalne. Statystycznie rzecz ujmując, więcej ludzi ze szpitali wychodziło wyleczonych, niż umierało, ale nie potrafił tego przezwyciężyć. Jego dziecięcy umysł zapamiętał szpital jako miejsce, gdzie na pacjentów czeka śmierć.” Jak przeczyta się "Wyleczonych", to staje się jasne, o co z tym umieraniem może chodzić...

Książka autorstwa Wojciecha Chmielarza pt. '' Cienie'' przedstawia kontynuację dalszych losów bohaterów książki ''Osiedle marzeń ''. Prawdziwym wyzwaniem dla autora stanowi opis życia przebiegającego w stolicy, która jest tak naprawdę obca dla wielu młodych osób zaczynających swoją karierę. Mroczne tajemnice, niedomówienia wzbudzają niepokój wśród bohaterów. Komisarz Jakub Mortka na własny sposób próbuje rozwiązać zagadkę morderstw dwóch kobiet, a po części zmienia jego zawodowe poglądy. Aspirantka Anna Suchocka to typ kobiety szukającej rozwiązania zadaje pytania świadkom i nie zmusza do odpowiedzi. Potrafi pomóc, ale pojawia się u niej mimo ambicji strach. W chwilach trudnych musi ulec i poprosić o pomoc. Wszyscy bohaterowie posiadają różne charaktery, ale są chwilami tacy zagubieni, ale pojawia się w nich waleczność.

Autor stworzył kreację pełną wzruszeń, zadbał o kreatywny sposób wypowiedzi każdego bohatera. Nie zabraknie momentów związanych z dreszczykiem emocji. Fabuła jest bardzo dobrze skonstruowana.

Czy wspólne połączenie zawodowe sił, charakterów komisarza Mortki i aspirantki Suchockiej pomogło w rozwiązaniu tej niezwykłej i skomplikowanej zagadki?

O tym warto, się przekonać czytając tę książkę.

Szczerze przyznam, że nie przepadam za książkami o tematyce kryminalnej.. Być może z powodu mojej zbyt bujnej wyobraźni, a może z powodu oklepanych schematów czyli morderstwo -> poszlaki -> ujęcie mordercy, który jednak okazuje się niewinny -> ujęcie prawdziwego mordercy -> kurtyna. Ta książka wydaje się być nieco bardziej rozbudowana, a przez to dużo ciekawsza.

‚Matki tak po prostu mają. Strach o dziecko pojawia się, kiedy po raz pierwszy słyszą krzyk niemowlęcia i towarzyszy im już zawsze. W dobrych chwilach tkwi gdzieś w najciemniejszych zakamarkach mózgu przykryty grubym dywanem pogodnych myśli i tli się ledwo, ledwo. Nigdy jednak nie gaśnie i niewiele potrzeba, by wybuchnął jasnym, gorącym płomieniem.’

Już na początku powinnam zaznaczyć, że ta książka jest autorstwa polskiego pisarza i dziennikarza Wojciecha Chmielarza. Publikował między innymi dla ‚Pulsu Biznesu’, ‚Polityki’ czy ‚Nowej Fantastyki’. W latach 2013-2014 nominowany do Nagrody Wielkiego Kalibru, a jej laureatem został w 2015 roku za powieść ‚Przejęcie’

‚Cienie’ są piątą z kolei częścią serii o komisarzu Jakubie Mortce. Co ważne.. Nie trzeba czytać czterech poprzednich książek aby połapać się o co chodzi w tej ostatniej.

Ciała partnerki i córki znanego gangstera zostają odnalezione w Milanówku. Wychodzi na jaw, że zastrzelono je z broni podkomisarza Kochana, którego nikt nie może odnaleźć. Jakub Mortka musi oczyścić przyjaciela z zarzutów. Z kolei aspirantka Sucha zajmuje się sprawą młodego chłopaka, na którym ktoś dopuścił się gwałtu. Śledztwa głównych bohaterów zaczynają się ze sobą splatać.

‚Pierwsza rzecz, której cię uczą, gdy zaczniesz pracę w hotelu – bądź uważnym obserwatorem. Druga rzecz – szybko zapominaj to, co zobaczyłeś. Logiczne. Gościom zależy na tym, by obsługa była zawsze obok nich, gdy potrzebują pomocy. A nawet jeszcze wcześniej. Żeby to osiągnąć, trzeba patrzeć. Ale jak jeden taki biznesmen przyjeżdża na dwudniową delegację i zamawia sobie panienkę do pokoju dla rozluźnienia, to zależy mu przede wszystkim na dyskrecji. A najlepszym gwarantem dyskrecji jest niepamięć. Dlatego też te dwa słowa – ‚patrz i zapominaj’ – powinny być uznane za maksymę hotelarskiej branży’

Jakub Mortka jest wyjątkowym policjantem. Ze wszystkich bohaterów filmów kryminalnych, które obejrzałam ( jak wspominałam nie przepadam za książkami o tej tematyce) on jest wyjątkowo zwyczajny. Totalnie niczym się nie wyróżnia w przeciwieństwie do swojej partnerki Suchej, która jest twardą i nadzwyczajną kobietą, która w ‚świecie mężczyzn’ musi sobie jakoś radzić. Uważam, że wychodzi jej to świetnie.

Cała akcja książki jest szybka, ale nie na tyle aby się pogubić. Fabuła nie nudzi, a co jakiś czas zaskakuje. Domyślam się, że sam Wojciech Chmielarz tak upodobał sobie Mortkę, że z pewnością będzie kontynuował tę serię czego życzę mu z całego serca 🙂 Teraz wypadałoby zacząć zagłębiać się w tę historię od początku 🙂

W Milanówku zostają zamordowane dwie kobiety - córka i partnerka jednego z największych i gangsterów w Polsce. Kiedy na miejscu zbrodni zjawia się Jakub Mortka odkrywa szokującą sprawę. Ofiary zostały zabite z broni policjanta Kochana, który nagle znika. Po kilku dniach zaginiony mężczyzna kontaktuje się z Mortką i prosi go o pomoc - w końcu są przyjaciółmi i parterami w pracy.

W między czasie aspirantka Sucha próbuje odnaleźć chłopaka, zgwałconego przez wpływowych ludzi. Kobieta chce aby winowajcy zostali ukarani i zrobi wszystko, żeby ta sprawa nie została zamieciona pod dywan.

Mortka i Sucha postanawiają pomóc sobie nawzajem i razem chcą rozgryźć sprawę Kochana i zgwałconego chłopca. Niestety wszystko zaczyna się komplikować, a dwie z pozoru różne sprawy łączą się w jedną wielką zagadkę.

Jestem na siebie strasznie zła, ponieważ kilka dni temu dowiedziałam się, że ta książka jest piątym tomem świetnego cyklu pt."Jakub Mortka". Naprawdę nie wiem kiedy nadrobię poprzednie tomy, ale koniecznie muszę to zrobić, ponieważ strasznie polubiłam głównego bohatera i jestem bardzo ciekawa tego jak rozwinęła się jego postać. Na całe szczęście nie miałam żadnego problemu z wdrożeniem się w fabułę, ponieważ wszystko zostało fajnie objaśnione. Pan Chmielarz postarał się o to, żeby czytelnik, który dopiero rozpoczyna przygodę z jego twórczością nie czuł się zdezorientowany i zagubiony. Dlatego jeśli nie macie ochoty czytać poprzednich części bez żadnych obaw możecie zacząć tę wspaniałą podróż od "Cieni". Aczkolwiek jestem w dziewięćdziesięciu pięciu procentach pewna, że tak jak ja będziecie chcieli poznać wcześniejsze tomy.

Wspominałam już, że uwielbiam głównego bohatera? Pewnie tak! Z całego serca polubiłam Jakuba Mortkę, ponieważ jest to policjant z powołania, który nie boi się wyzwań. Podobało mi się to, że często podchodził do pewnych spraw z dystansem i nie zachowywał się zawsze jak idealny policjant. Kiedy musiał łamać zasady to je łamał, jak nie to nie. Do każdej sprawy podchodził profesjonalnie i z rozsądkiem. Nie bał się stawiać czoła osobom wysoko postawionym i robił wszystko co w jego mocy, żeby winni zostali ukarali. W szczególności pod koniec powieści zostałam mile zaskoczona jego zachowaniem. Musiał wybrać między sprawiedliwością, a lojalnością co moim zdaniem wcale nie było takie łatwe.

Moją sympatię również zdobyła aspirantka Sucha, która była po prostu twardą babką. Podobnie jak Mortka łamała zasady i w moim odczuciu nie bała się prawie niczego. Podziwiałam ją za upór i determinację do rozwiązania sprawy pokrzywdzonego młodego chłopaka. Wielokrotnie zaskoczyła mnie swoją postawą, ponieważ bez żadnego oporu wkładała kij w mrowisko, ryzykując swoje życie.

Ogólnie muszę przyznać, iż bohaterzy powieści zostali naprawdę dobrze wykreowani - prawdziwie, realistycznie i naturalnie. Polubiłam większość postaci (nawet te złe), ponieważ każdy z nich miał swoje zalety jak i wady. Aczkolwiek nie każdy z nich zasłużył na moją sympatię. W szczególności jeden z bohaterów bardzo mocno mnie zawiódł i muszę przyznać, że nie spodziewałam po nim takiej obłudy, chamstwa i zakłamania! Ale co zrobić!

Jestem zachwycona głównym tematem powieści, czyli procesem rozwiązywania dwóch głównych spraw kryminalnych. Nie spodziewałam się takich zawirowań, fałszywych poszlak i komplikacji, które ciągle pojawiały się na drodze bohaterów. Cieszę się, że autor łamał schematy, poruszał tematy tabu i lawirował pomiędzy prawdą, a kłamstwem. A oprócz tego delikatnie z każdą stroną coraz bardziej podkręcał ciśnienie. Oczywiście, nie obędzie się bez dreszczyku emocji, który z pewnością będzie Wam towarzyszył przez większość książki. Działo się Kochani! Naprawdę się działo!

"Matki tak po prostu mają. Strach o dziecko pojawia się, kiedy po raz pierwszy słyszą krzyk niemowlęcia i towarzyszy im już zawsze. W dobrych chwilach tkwi gdzieś w najciemniejszych zakamarkach mózgu przykryty grubym dywanem pogodnych myśli i tli się ledwo, ledwo. Nigdy jednak nie gaśnie i niewiele potrzeba, by wybuchnął jasnym, gorącym płomieniem."

"Cienie" to fenomenalny kryminał wobec którego nie można przejść obojętnie. To kawał świetnej literatury z doskonale wykreowanymi bohaterami, zawiłą zagadką i dreszczykiem emocji. Moim skromnym zdaniem proza Pana Wojciecha Chmielarza przewyższyła poziom niektórych skandynawskich twórców powieści kryminalnych, dlatego jeśli lubicie ten gatunek powinniście sięgnąć po tę powieść. Jestem pewna, że będzie zachwyceni stylem pisania autora. Po prostu polecam.

Kiedy zaczynają wychodzić tajemnice z przeszłości zawsze robi się niebezpiecznie. W "Cieniach" Wojciecha Chmielarza jest jeszcze element zaskoczenia w postaci głównych podejrzeń skierowanych na szanowanego komisarza. Czy można chcieć jeszcze więcej? Można, a nawet trzeba. I choć jest to drugi tom przygód Jakuba Mortki, o czym na początku nie wiedziałam, to można go czytać zupełnie w oderwaniu od poprzednich wydarzeń opisywanych w "Podpalaczu". Ja tak zrobiłam i się nie zawiodłam.

Początkowo wszystko zostaje nam naszkicowane. Mamy morderstwo, podwójne. Ginie córka i konkubina znanego gangstera, a w środku znalezione zostają ślady świadczące o winie komisarza Kochana. Ten znika i dzwoni do Mortki z prośbą o pomoc. Później jest już tylko lepiej, bo dostajemy szereg zwrotów akcji, by dość do końcowej finałowej rozgrywki, czyli ustawki, wystawki. Oj dzieje się wtedy!

Mortka wiedział, że policjantka ma rację. Poczuł ukłucie strachu. Bolesne i cholernie realne. Krążyli teraz po pajęczynie niejasnych zależności, sekretów, wśród cieni rzucanych przez wydarzenia z przeszłości. I była też jedna tajemnica, która łączyła komisarza z gangsterem. Jedno minimalne skinienie. Jedna martwa kobieta. A teraz najwyraźniej nadszedł czas, kiedy takie sekrety wreszcie wychodzą na naw. s. 351

Czytałam tą książkę z ogromną przyjemnością, bo to zupełnie inny styl pisania wśród polskich pisarzy kryminałów. Mamy tutaj świetnie skonstruowaną intrygę, mamy współczesną Warszawę, gangsterów, powiązania z policją, sprawy prywatne i ciekawych bohaterów. Ale żeby nie było aż tak cukierkowo to muszę się przyczepić do jednej małej sprawy. Bardzo przeszkadzało mnie rozbudowywanie scen o takie drobiazgowe opisy sytuacyjne, typu wchodzi gość do sklepu by dowiedzieć się czegoś od sklepowej, kupuje bułkę i wodę, płaci 4,50, daje 5 złotych, kobieta wydaje mu pięćdziesiąt groszy??? Po co to? Bardzo irytujące jak dla mnie, bo napięcie zostaje zbudowane, czytelnik chce się dowiedzieć jak najszybciej nowych informacji, a dostaje opisy grosików. Ale to taki drobny mój przytyk, czepialstwo i fanaberia.

Jeśli chcecie spędzić czas w towarzystwie bohaterów, od których nie będziecie się mogli oderwać, lubicie książki z mocnym zakończeniem, a śledzenie kryminalnej zagadki jest dla was interesujące, to wszystko znajdziecie w "Cieniach" Wojciecha Chmielarza. Ja z pewnością sięgnę po pierwszy tom, a już nie mogę się doczekać premiery trzeciej części przygód Jakuba Mortki, "Żmijowisko", która już 9 maja!

Jakub Mortka ma do rozwikłania ogromnej wagi zadanie. Na jego barkach ciąży sprawa z morderstwem dwóch kobiet, oraz broni Kochana znalezionej w pobliżu ciał. To wystarczy, żeby człowieka przygnieść, a tu nagle pojawia się jeszcze Sucha, z nagraniem w którym mężczyźni gwałcą młodego chłopaka, z siniakami na twarzy i prośbą w oczach. Nie pozostaje nic innego tylko złączyć siły i wspólnie siąść nad problemami.

Ta książka ma prawie 500 stron. I jest to 500 stron dobrze zaplanowanego kryminału. Ten gatunek nie jest moim ulubionym, a jednak od czasu do czasu lubię po niego sięgnąć. Szczególnie gdy wiem, że tej pozycji trzeba dać szansę. Miałam ogromne wymagania co do tego autora… i nie pomyliłam się.

Sposób w jaki Autor posługuje się słowem jest zadziwiający. Wpadłam. Przepadłam. Kompletnie. Książka napisana jest tak, że tak naprawdę dnie da się przewidzieć następnego rozdziału. Różnego rodzaju wątki przeplatają się ze sobą, po to, żeby potem stworzyć spójną całość. Jestem zdumiona jak sprytnie zaplanowana była cała historia i na pewno jeszcze przez długi czas będę ją wspominać.

Co prawda dłużyło mi się jej czytanie, ale nie przez to, że mnie nudziła, lub mi nie przypadła do gustu tylko po prostu sama z siebie robiłam przerwy, żeby mieć czas na zastanowienie się nad nią. Analizowałam wszystko co przeczytałam i czasami wydawało mi się to lekko absurdalne, a potem czytałam dalej i nagle „Faktycznie! Dlaczego o tym nie pomyślałam?!”

Bohaterowie są do bólu prawdziwi. Popełniają błędy, potykają się, upadają, a potem podnoszą. Są posiniaczeni przez życie. Czasami miałam wrażenie jakbym oglądała to wszystko z okna, a cała akcja działa się przede mną.

Te intrygi, zagadki, problemy… na pozór wszystko się różniło, a tak naprawdę każdy wątek mający swoją własną nitkę na końcu splótł się z resztą w potężny sznur. To była jedna wielka całość.

Moje emocje czasami nie wytrzymywały tych sekund niepewności i ciężko było je trzymać w ryzach, ale opłacało się. Uważam, że ta książka to istny majstersztyk. Dlatego polecam każdemu kto ma mocne nerwy i jest gotowy na ostrą przejażdżkę z bohaterami. Pozwól się wciągnąć w świat pełen intryg i akcji!

Już dawno nic mnie tak pozytywnie nie zaskoczyło, jak najnowsza powieść Wojciecha Chmielarza. Autor przywrócił mi wiarę w gatunek. W jego bohaterowie są wiarygodni – ludzie z krwi i kości, ich motywacje nie wydają się naciągane. Fabuła wciągnęła mnie od pierwszych stron – trup ściele się dość gęsto, policyjne układy i układziki wstrząsają, Mortka wzbudza sympatię, nie ma dłużyzn, akcja ma odpowiednie tempo i w końcu zakończenie – z zaskoczeniem, ale bez poczucia absurdu (to ogromny plus). Chociaż w powieści znalazłam wiele elementów typowych dla gatunku (np. główny bohater policjant zawsze musi mieć nieuporządkowane życie prywatne), to nie czułam, że znów zjadam odgrzewany kotlet – wręcz przeciwnie, niechętnie odrywałam się od czytania.

Świetna książka. Jestem zaskoczony, że dopiero teraz odkryłem tego autora. Doskonale uknuta intryga, świetnie prowadzona akcja i rewelacyjne zakończenie. Na szczęście serii nie trzeba czytać po kolei, bo dopiero po przeczytaniu zorientowałem się, że czytam tę ostatnią ;)

Tak szczerze mówiąc, troszkę się zawiodłam. "Cienie" zaczynają się dosyć dynamicznie, po czym troszkę spada "napięcie?" i przy każdym następnym rozdziale utrzymywał się na tym samym poziomie. Jak dla mnie akcja książki była średnia i troszkę przewidywalna. Po tej książce niestety spodziewałam się czegoś innego. Przyznam jednak, że zakończenie mimo reszty fabuły, jednak zrobiło na mnie wrażenie i wbiło mnie w fotel.

Plusem tej książki zdecydowanie są bohaterowie. Komisarz Mortka to bardzo fajnie i dobrze wykreowana postać. I jak na komisarza przystało jest ambitny i opanowany, a na dodatek uparty i zadziorny. Jako gliniarz jest dobry w tym co robi, a co do relacji z kobietami ... no cóż .. (przeczytacie zobaczycie ! :D ). Zwłaszcza, że drugą postacią z głównych bohaterów to właśnie płeć żeńska. Uparta i niezależna Sucha, która powiedziałabym, że ma problemy z emocjami, przez co niektóre dialogi i sceny doprowadzały mnie do refleksji. Bardzo polubiłam ten duet, czego nie mogę powiedzieć o pozostałych postaciach z powieści. Jest ich na prawdę dużo, przez co nie możemy ich do końca poznać. Możliwe, że są one lepiej opisane w wcześniejszych częściach serii, dlatego zastanawiam się czy ich również nie przeczytać.

Klimat tej książki momentami mnie przytłaczał, ale zapewne wynika to z tego, że na co dzień nie czytam książek o takiej tematyce. Książka ma swoje plusy jak i minusy, ale uważam, że warto ją przeczytać.

Komisarza Mortkę poznajemy przy okazji zabójstwa, a raczej przy badaniu miejsca zdarzenia. Zostaje on wezwany do Milanówka, by przyjrzeć się osobiście miejscu zbrodni, którym jest dom gangstera. Wilk o którym mowa, zaginął 6 lat wcześniej wraz z dwoma innymi kolegami po fachu, w bliżej niewyjaśnionych okolicznościach. Ofiarami są dwie kobiety - żona Wilka i jego córka. Może nie byłoby w tym nic zbytnio "śmierdzącego", gdyby nie fakt, że sprawą zaginięcia Wilka po latach zajął się podkomisarz Kochan. Mało tego, to właśnie jego służbową broń znaleziono na miejscu zdarzenia. Dodatkowo sam Kochan rozpływa się w powietrzu i nikt nie wie, gdzie znajduje się oskarżony o zabójstwo podkomisarz. Właśnie, czy aby na pewno nikt?

Mortka jest jedyną osobą, której ufa Kochan i to właśnie jego prosi o pomoc, tłumacząc, że ktoś go zwyczajnie wrabia. Musi zaufać bezgranicznie Mortce, bo to jedyne wsparcie na jakie może liczyć.

Równocześnie aspirantka Anna Suchocka (Sucha) zaczyna prowadzić prywatne śledztwo dotyczące nagrania z ukrytej kamery, na którym kilku mężczyzn gwałci młodego chłopaka. Udało się jej przypisać tożsamość kilku z nich - to wysoko postawieni politycy, którzy z łatwością mogliby zdusić problem w zalążku. Do wzięcia sprawy w swoje ręce przemawia także fakt, że ofiara gwałtu popełniła samobójstwo. Sucha jest zdeterminowana, by osoby widoczne na nagraniu dosięgła kara.

Mortka i Sucha postanawiają stworzyć duet i pomóc sobie wzajemnie. Wiele zła błąka się po mieście bliżej niż myślą. Sami staną oko w oko z ogromnym zagrożeniem. Ponadto nie wiedzą, że ich sprawy się łączą. W jaki sposób? Musicie dowiedzieć się sami!

Czy przyjaźń Mortki i Kochana przetrwa tak wielką próbę? Czy Sucha dowie się całej prawdy? Czy uda się jej ukarać zwyrodnialców? W jaki sposób łączę się obie sprawy? Komu sprzyja wina Kochana? Komu mogą zaufać? Co naprawdę stało się z Wilkiem? Kto zabił jego córkę wraz z żoną i dlaczego? Czy naprawdę znając kogoś kilkanaście lat wiemy o nim wszystko?

Czy przeszłość da się wyłączyć? Czy da się ją wyeliminować z życia udając, że nigdy jej nie było? Czy może właśnie ona nieustannie nam towarzyszy? Ciągnie się za nami jak cień. Znika w te pogodne dni i daje złudzenie, że jest w porządku, że dała nam spokój, by wrócić, kiedy tylko zaczyna zmierzchać...

Czasem obawiam się wielowątkowości w powieściach, bo -bądźmy szczerzy- nie zawsze wszystko przybiera taką formę, jaką powinno. Albo lektura zaczyna ciągnąć się jak flaki z olejem albo widać, że wszystko zaczyna się sztucznie i niesmacznie łączyć i wyjaśniać. Czy tak było i w tym przypadku? NIE! Za co wielkie ukłony w stronę autora. Książka trzyma w napięciu od pierwszych stron i trzyma fason, aż do ostatniej strony (szczególnie do niej!). Postacie, humor, język, wyczucie ,jednym słowem - WSZYSTKO jest na jak najwyższym poziomie. Nigdy nie oceniam książek według skali, ale gdybym musiała to zrobić to zdecydowanie 11/10 :) !

Koniec gadania, biegnijcie czytać!

http://kasiaxczyta.blogspot.com/2018/01/cienie-wojciech-chmielarz.html#more

Chmielarz jak zwykle nie zawodzi. Czytałam kilka jego wcześniejszych książek i nie wszystkie mi się podobały. Cienie za to trzymają w napięciu do samego końca. Trochę zabawnie a trochę strasznie, ale na pewno nie nudno. No i świetna okładka. Zdecydowanie lepsza od poprzednich.

Przede wszystkim to świetna książka. Podobała mi się bardziej niż bardzo! Z tematami dla mnie dość kontrowersyjnym, tabu, przyznaję, że momentami włos jeżył się na głowie. Cała historia poprowadzona tak, że nie mogłam się oderwać, przeczytałam jednym tchem. Mimo, że nie czytałam poprzednich części, nie miałam problemu z wciągnięciem się w akcje 👌🏻 Jestem pod wrażeniem tej książki i wiem, że długo jej nie zapomnę