Ayahuasca. Święte pnącze wizji

Legendarny reżyser teatralny i filmowy oraz twórca psychomagii, Alejandro Jodorowsky, przedstawia przewodnik pełen psychomagicznych aktów, które skutecznie pomagają uporać się z różnorodnymi problemami natury psychologicznej, seksualnej, emocjonalnej czy fizycznej. System terapeutyczny Jodorowsky’ego zakłada, że niemożliwym jest dotarcie do nieświadomego umysłu za sprawą racjonalnych rozwiązań, dlatego należy posługiwać się językiem snów, poezji i aktów symbolicznych, które oddziałują na głębszym poziomie. Dzięki temu można pozbyć się stłumionej traumy z dzieciństwa, obudzić głęboko skrywane emocje czy pokonać głęboko zakorzenione lęki. Każdy akt psychomagiczny działa na podobnej zasadzie, czyli przekształceniu negatywnego ładunku emocjonaln...

Czym są liczby – własnościami materii czy przymiotami ducha? Narzędziami służącymi konceptualnemu porządkowaniu świata czy intuicyjnymi kluczami do ukrytego porządku natury? Co skrywają, co objawiają, ile mogą nam pokazać? Jakie jest ich znaczenie w magii i mistyce? I jakim posługują się kodem? William Wynn Westcott – jeden z najbardziej wpływowych przedstawicieli zachodniej tradycji ezoterycznej, twórca Hermetycznego Zakonu Złotego Brzasku, opisuje w tym dziele wartość i znaczenie, jakie poszczególnym liczbom przypisywali starożytni pitagorejczycy, kabaliści, hinduiści i okultyści. Magiczna moc liczb stanowi krótkie i zwięzłe wprowadzenie w świat wiedzy o zależnościach pomiędzy liczbami a ideami. Tak jak to postrzegali antyczni filozofowie, mistycy i...

Tybetańska księga umarłych to starożytny, buddyjski tekst, który traktuje o naturze umysłu i jego przejawach doświadczanych jako obiektywie istniejące światy. Szczegółowo opisuje on wizje, które pojawiają się po śmierci, gdy świadomość nie jest już dłużej związana z ciałem. Tybetańska księga umarłych uczy jak rozpoznawać owe wizje, dzięki czemu możliwe jest nawet osiągnięcie stanu oświecenia. Dlatego też jej tekst czyta się na głos umierającym jako pomoc w rozpoznaniu doświadczanych wówczas wizji i osiągnięciu wyzwolenia. Przekład Tybetańskiej księgi umarłych został dokonany z języka tybetańskiego przez Ireneusza Kanię, wybitnego tłumacza i tybetologa, który jest również autorem „Wprowadzenia” poprzedzającego jej tekst. Ten klasyczn...

Zbiór formuł umieszczanych na staroegipskich papirusach wkładanych wraz ze zmarłymi do grobu zwykło się nazywać Księgą Umarłych. Sami Egipcjanie określali je mianem ?Księga wychodzenia za dnia?, co było wyrazem nadziei, że zapisane zaklęcia umożliwią im po śmierci wyjście z mroków grobowca i krainy umarłych na światło dzienne. Sens tekstów Księgi Umarłych ma fundamentalne znaczenie dla zrozumienia religii starożytnego Egiptu.

Wszyscy jesteśmy odmieńcami, każdy z nas ma w sobie coś z wyrzutka. Nauczyliśmy się jedynie to dobrze przed sobą ukrywać. Tylko tak możemy utrzymać kruchy porządek między nami. Czasami jednak rzeczywistość się załamuje, maski opadają i człowiek musi wreszcie dotknąć ukrytej pod nimi ciemności. Poznać jej lepki dotyk, poczuć cierpki, gorzki smak. Jakie otchłanie trzeba zgłębić, by siebie zrozumieć? I gdzie leży granica obłędu, zza której już nie można wrócić? Wszyscy jesteśmy odmieńcami żyjącymi w dziwnych czasach. A dziwne czasy wymagają dziwnych opowieści. Oto one.

Tom 6 serii „Opowieści niesamowite”, pod redakcją Tomasza Pindla, gromadzi utwory najważniejszych autorów Ameryki hiszpańskojęzycznej z XIX i pierwszej połowy XX stulecia, czyli okresu, kiedy obecność niesamowitości i fantastyki była na owym kontynencie słaba – bądź słabo widoczna. Najwięksi i znani twórcy nie wzięli się jednak znikąd. Już wcześniej odkryto, że „niepoważne” – jak wielu je wówczas postrzegało – opowieści mogą służyć całkiem poważnym celom. Pośród opowiadań fantastycznych autorów z Argentyny, Meksyku, Peru czy Nikaragui, w Polsce słabo obecnych lub nieobecnych w ogóle, kulminacyjnymi punktami zbioru są opowieści argentyńskiej pary Adolfo Bioy Casares i Silvina Ocampo – prywatnie małżeństwa, bliskich przyjaciół i...

Timothy Leary (1920-1996) - amerykański filozof, psycholog, pisarz, profesor Harvardu ale przede wszystkim ikona amerykańskiej kontrkultury, guru ruchu hippisowskiego, głównie dlatego iż propagował i stosował substancje psychoaktywne, w tym LSD. Uważał, iż substancje tego typu uwalniają ludzki mózg a zarazem pozwalają nie tylko go poznać ale także kształtować. Prowadził m.in. badania nad przestępcami, proponując z świetnymi rezultatami terapię resocjalizacyjną przy pomocy substancji psychoaktywnych. Dwaj pozostali autorzy, także profesorowie Harvardu związani z ruchem hippisowskim dodają do tej książki także istotny wątek nawiązujący do Tybetańskiej Księgi Umarłych... Doświadczenie psychodeliczne stało się jedną z najważniejszych książek ruchu hipp...

Teonanácatlem czyli „świętymi grzybami” Aztekowie nazywali grzyby przynoszące wizje podczas starożytnych ceremonii magicznych i szamańskich obrzędów uzdrawiania. Hiszpańscy zakonnicy, którzy w trakcie konkwisty zetknęli się z tymi obyczajami, traktowali je jako diabelskie rytuały. Dopiero w XX wieku zachodni badacze – antropolodzy, religioznawcy i mykolodzy – przyznali godne miejsce tej tradycji jako autentycznej ścieżce poszukiwań duchowych. Niektórzy z nich pozwolili sobie nawet na twierdzenie, że stanowi ona pozostałość po najstarszych praktykach religijnych, dzięki którym doszło do uczłowieczenia istot człekokształtnych. Rozwój wyobraźni i słowotwórstwa pod wpływem grzybów psylocybinowych skłonił wielu badaczy do uważniejszego przyjrzenia si�...