Autoanaliza

Karen Horney (1885–1952) – niemiecki psychiatra, psychoterapeuta, od 1932 roku do śmierci pracowała w USA, uznawana za najważniejszego przedstawiciela amerykańskiej szkoły psychoanalitycznej, współzałożycielka Amerykańskiego Instytutu Psychoanalitycznego, blisko współpracowała z Erichem Frommem i podzielała znaczną część jego poglądów. Napisała kilkanaście książek, z których bodaj najważniejszą są Nowe drogi w psychoanalizie. W książce tej przedstawia autorka założenia sposobu myślenia Freuda i poddaje je rewizji. Zajmuje się w nieco inny niż Freud, bardziej humanistyczny sposób typowymi dla psychoanalizy problemami: teorią libido, sprawą kompleksu Edypa, rozważa problemy związane z narcyzmem i masochizmem. Zajmuje się także problematyką insty...

Karen Horney (1885-1952) - niemiecka psychiatra, psychoterapeutka, od 1932 roku do śmierci pracowała w USA, uznawana jest za najważniejszego przedstawiciela amerykańskiej szkoły psychoanalitycznej, współzałożycielka Amerykańskiego Instytutu Psychoanalitycznego, blisko współpracowała z Erichem Frommem i podzielała znaczną część jego poglądów. Wraz z kolejnymi pracami stawała się coraz bardziej krytyczna wobec teorii Freuda. Napisała kilkanaście książek, w tym między innymi Nowe drogi w psychoanalizie, Neurotyczną osobowość naszych czasów i właśnie Nasze wewnętrzne konflikty. Koncentruje się w niej na nerwicach wynikających z dwojakich dążności ludzi - ku ludziom i przeciwko ludziom, a ten konflikt tych dążności prowadzić może do nerwic. Zajmuje si...

Jedna z podstawowych lektur na studiach psychologicznych. Horney przedstawia obraz neurotyka, z jego konfliktami, lękami, cierpieniem I trudnościami, jakie ma on z samym sobą oraz w kontaktach z innymi ludźmi, a także próby ich rozwiązania. Jest to podsumowanie pierwszych doświadczeń zdobytych przez autorkę w pracy klinicznej nad nerwicami, a jednocześnie ilustracja pewnego etapu rozwoju myśli neopsychoanalitycznej. Do dziś jedna z podstawowych lektur na studiach psychologicznych.

Książka ukazuje skomplikowany mechanizm nerwicy, rozmaite jej rodzaje i wskazuje na sposoby jej leczenia. Nerwica, jedna z najpopularniejszych chorób naszego wieku, jest zaburzeniem psychicznym, które charakteryzuje się występowaniem lęków i środków obronnych stosowanych przeciwko nim oraz poszukiwaniem rozwiązań kompromisowych w sytuacjach konfliktowych; jest zaburzeniem stosunku jednostki do siebie samej oraz otoczenia. Horney w swej książce pokazuje cały skomplikowany mechanizm nerwicy, rozmaite jej rodzaje, a poprzez wskazanie sposobów wyleczenia ułatwia czytelnikowi wejrzenie we własną psychikę. Zachęca do analizy swego postępowania i uczy, że człowiek może się naprawdę rozwijać tylko wówczas, gdy przyjmie całkowitą odpowiedzialność za siebie.

KAREN Horney (1885-1952) urodziła się w Niemczech, była jedną z pierwszych kobiet, które ukończyły tam studia medyczne (1911). Niedługo potem zetknęła się z Freudowską psychoanalizą, którą studiowała pod kierunkiem Karla Abrahama. W 1932 roku podobnie jak wielu intelektualistów, wyemigrowała do Stanów Zjednoczonych. Tam też powstały wszystkie jej książki, w których stopniowo coraz bardziej krytycznie odnosiła się do Freuda. Współpracowała i przyjaźniła się z Erichem Frommem, Margaret Mead, Paulem Tillichem i Ruth Benedict. Karen Horney poszukiwała i i odkrywała nowe drogi nie tylko w psychoanalizie. Cała jej biografia o tym świadczy. Była kobietą bardzo odważną, niezależną i dociekliwą. Można powiedzieć, że zarówno swymi poglądami, jak i styl...

Alfred Adler (1870–1937) – austriacki psychiatra i psycholog, twórca kierunku tzw. Psychologii indywidualnej, początkowo pozostawał pod wpływem Freuda, ale dość szybko (ok. 1911 roku) odrzucił teorię libido i wystąpił z ruchu psychoanalitycznego. Jednak co widać również w Wiedzy o życiu, porzucając Freuda i zawsze ostro go krytykując, czasami pozostawał wciąż jakby w kręgu jego myśli. Ale istotną różnicą pozostają wartości, którymi człowiek powinien się kierować – to w Wiedzy o życiu szczególnie istotne i dalekie od teorii popędów twórcy psychoanalizy. Jak pisze w przedmowie sam Adler: „Każdy człowiek musi nieodwołanie rozwiązać trzy zagadnienia, są nimi: postawa wobec bliźnich, profesja i miłość (...) Rozwiązanie ich stanowi o losie l...

Rollo May (1909–1994) – amerykański psycholog, psychoterapeuta i filozof, czołowy przedstawiciel tzw. Psychologii egzystencjalnej, a jego Miłość i wola należy do fundamentalnych dzieł współczesnej humanistyki. Książka dotyczy wzajemnych zależności między wolą, a miłością, a te stanowią wedle autora jedność. Jak pisał K. Obuchowski można z grubsza wyróżnić trzy części ksiązki. Właściwie niezależne. Część pierwsza to właśnie problemy woli, miłości i rozważania o seksie. Część druga - to problemy daimoniona w przekroju historycznym. Część trzecia to analiza zjawiskaintencjonalności zakończona obszerną kazuistyką, zapisem rozmów psychterapeutycznych i próbą podsumowania całości. Rollo May wywodzi się z psychoanalizy, jego rozważania...

Gustave Le Bon (1841–1931) należy do klasyków psychologii społecznej. Jego Psychologia tłumu to dzieło do dziś niezwykle często przypominane w analizach społecznych. Nieco mniej znaną, choć równie ważną pracą francuskiego myśliciela jest właśnie Psychologia rozwoju narodów. Omawia w tej pracy tak doniosłe tematy jak podstawy idei równości oraz jej psychologiczne następstwa oraz wpływ na życie różnych społeczności. bada także jak poszczególne instytucje społeczne wpływają na zakorzenienie się, bądź nie, w danej społeczności. Często porusza – już dziś może nieco nowocześniej formułowany – problem ras ludzkich. I tu niestety wydaje się najbardziej przestarzały, wręcz nawet żenujący. Omawia problem terroryzmu – i tu jego rozważania mim...

Richard Avenarius (1843–1896) – niemiecki (urodzony w Paryżu) filozof, fizyk i psycholog, jeden z czołowych przedstawicieli tzw. emipriokrytcyzmu (swego rodzaju epistemologicznego pozytywizmu) w naukach o człowieku, przeciwnik silnego ówcześnie neokantyzmu. Zwolennik naukowego obrazu świata, rozumianego właśnie przez swój wymiar empiryczny i odrzucenie wszelkiej metafizyki, aprioryczności. Można wręcz nazwać empiriokrytycyzm nauką czystego doświadczenia, przy czym cały zmysłowy dany nam obraz świata to jedyne, co realnie istniejące. Reszta to metafizyczne mrzonki, a wszelki byt ponadczasowy, transcendentny to po prostu absurd, cała zatem wywodząca się wręcz od Kartezjusza „nauki o duszy” to w gruncie rzeczy wczesno-pseudo-naukowe bajania, a to z „duszy” p...

Henri Bergson (1859-1941) jest uważany za jednego z najwybitniejszych francuskich filozofów, jak Kartezjusz czy Comte z dawniejszych, jak Sartre czy Derrida z bardziej współczesnych. Co ciekawe - nie był Francuzem z pochodzenia, choć urodził się w Paryżu. Ojciec Bergsona był bowiem polskim chasydem aż do 1831 roku mieszkającym w Warszawie. Oczywiście polskich tropów w twórczości Bergsona nie znajdziemy, ale to taka interesująca ciekawostka dotycząca autora „Materii i pamięć”. A jakie są poglądy filozoficzne Bergsona: najkrócej ujmując określa się jego metafizykę jako intuicjonizm. Jest zatem Bergson przeciwnikiem empiryzmu i skrajnego racjonalizmu. Ale określa się także jego filozofię – jako filozofię życia przy czym życie rozumie Bergson jako ciąg...

Gustave Le Bon (1841–1931) należy do ojców psychologii społecznej. Jego Psychologia tłumu to dzieło do dziś niezwykle często przypominane w analizach społecznych. Jest bowiem pierwszą w historii nauki próbą psychologicznej analizy zachowań ludzkiego tłumu. Napisana w 1895 roku książka stała się w pewnym sensie prorocza, wkrótce masy doszły do władzy to tłum doprowadził w znacznej mierze do władzy Lenina, Mussolliniego czy Hitlera. Jest oczywiście Le Bon elitarystą, tłum charakteryzuje najczęściej jako impulsywny, zmienny, drażliwy, podatny na sugestie, przesadny w emocjach, nietolerancyjny. Poddaje analizie czynniki mające wpływ na działanie tłumu, ocenia rolę wiecowych przywódców. Dokonuje także klasyfikacji tłumów i np. zgromadzenia parlamentarne...

Autorka Służących do wszystkiego wraca do tematu wiejskich kobiet, ale tym razem to opowieść zza drugiej strony drzwi chłopskiej chałupy. Podczas, gdy Maryśki i Kaśki wyruszają do miast, by usługiwać w pańskich domach, na wsiach zostają ich siostry i matki: harujące od świtu do nocy gospodynie, folwarczne wyrobnice, mamki, dziewki pracujące w bogatszych gospodarstwach. Marzące o własnym łóżku, butach, szkole i o zostaniu panią. Modlące się o posag, byle „nie wyjść za dziada” i nie zostać wydane za morgi. Dzielące na czworo zapałki, by wyżywić rodzinę. Często analfabetki, bo „babom szkoły nie potrzeba”. Nasze babki i prababki. Joanna Kuciel-Frydryszak daje wiejskim kobietom głos, by opowiedziały o swoim życiu: codziennym znoju, lękach i marzeni...

Karen Horney (1885-1952) - niemiecka psychiatra, psychoterapeutka, od 1932 roku do śmierci pracowała w USA, uznawana jest za najważniejszego przedstawiciela amerykańskiej szkoły psychoanalitycznej, współzałożycielka Amerykańskiego Instytutu Psychoanalitycznego, blisko współpracowała z Erichem Frommem i podzielała znaczną część jego poglądów. Wraz z kolejnymi pracami stawała się coraz bardziej krytyczna wobec teorii Freuda. Napisała kilkanaście książek, w tym między innymi Nowe drogi w psychoanalizie, Neurotyczną osobowość naszych czasów i właśnie Nasze wewnętrzne konflikty. Koncentruje się w niej na nerwicach wynikających z dwojakich dążności ludzi - ku ludziom i przeciwko ludziom, a ten konflikt tych dążności prowadzić może do nerwic. Zajmuje si...

Jedna z podstawowych lektur na studiach psychologicznych. Horney przedstawia obraz neurotyka, z jego konfliktami, lękami, cierpieniem I trudnościami, jakie ma on z samym sobą oraz w kontaktach z innymi ludźmi, a także próby ich rozwiązania. Jest to podsumowanie pierwszych doświadczeń zdobytych przez autorkę w pracy klinicznej nad nerwicami, a jednocześnie ilustracja pewnego etapu rozwoju myśli neopsychoanalitycznej. Do dziś jedna z podstawowych lektur na studiach psychologicznych.

Książka ukazuje skomplikowany mechanizm nerwicy, rozmaite jej rodzaje i wskazuje na sposoby jej leczenia. Nerwica, jedna z najpopularniejszych chorób naszego wieku, jest zaburzeniem psychicznym, które charakteryzuje się występowaniem lęków i środków obronnych stosowanych przeciwko nim oraz poszukiwaniem rozwiązań kompromisowych w sytuacjach konfliktowych; jest zaburzeniem stosunku jednostki do siebie samej oraz otoczenia. Horney w swej książce pokazuje cały skomplikowany mechanizm nerwicy, rozmaite jej rodzaje, a poprzez wskazanie sposobów wyleczenia ułatwia czytelnikowi wejrzenie we własną psychikę. Zachęca do analizy swego postępowania i uczy, że człowiek może się naprawdę rozwijać tylko wówczas, gdy przyjmie całkowitą odpowiedzialność za siebie.

Karen Horney (1885–1952) – niemiecki psychiatra, psychoterapeuta, od 1932 roku do śmierci pracowała w USA, uznawana za najważniejszego przedstawiciela amerykańskiej szkoły psychoanalitycznej, współzałożycielka Amerykańskiego Instytutu Psychoanalitycznego, blisko współpracowała z Erichem Frommem i podzielała znaczną część jego poglądów. Napisała kilkanaście książek, z których bodaj najważniejszą są Nowe drogi w psychoanalizie. W książce tej przedstawia autorka założenia sposobu myślenia Freuda i poddaje je rewizji. Zajmuje się w nieco inny niż Freud, bardziej humanistyczny sposób typowymi dla psychoanalizy problemami: teorią libido, sprawą kompleksu Edypa, rozważa problemy związane z narcyzmem i masochizmem. Zajmuje się także problematyką insty...

Jedna z podstawowych lektur na studiach psychologicznych. Horney przedstawia obraz neurotyka, z jego konfliktami, lękami, cierpieniem i trudnościami, jakie ma on z samym sobą oraz w kontaktach z innymi ludźmi, a także próby ich rozwiązania. Jest to podsumowanie pierwszych doświadczeń zdobytych przez autorkę w pracy klinicznej nad nerwicami, a jednocześnie ilustracja pewnego etapu rozwoju myśli neopsychoanalitycznej.