Armada. Tom 1. Ogień i popiół

Jeden z najwybitniejszych współczesnych filozofów przedstawia nową koncepcję początków świadomego umysłu. Z jakiej przyczyny istnieją umysły? I jak to możliwe, że umysły mogą zadawać to pytanie i na nie odpowiadać? Do zrozumienia naszych świadomych umysłów wiedzie kręta ścieżka, prowadząca przez dżunglę nauki i filozofii, począwszy od początkowego, podstawowego założenia, że ​ludzie są obiektami fizycznymi, posłusznymi prawom fizyki. Ścieżka jest najeżona trudnościami, zarówno empirycznymi, jak i konceptualnymi, a wielu ekspertów spiera się gorąco, jak radzić sobie z tymi problemami. Ponad pięćdziesiąt lat przedzierałem się przez te gąszcze i bagniska. Znalazłem ścieżkę, która prowadzi nas do zadowalającej – i dającej zadowolenie – koncepcji, jak „magia” umysłu urzeczywistnia się bez żadnej magii, ale ścieżka ta nie jest ani prosta, ani łatwa. Nie jest to jedyna proponowana droga, ale chcę pokazać, że jest na razie najlepsza i najbardziej obiecująca – Daniel C. Dennett. „Niesłychanie przyjemna, wciągająca lektura, łącząca 50 lat rozmyślań o pochodzeniu i funkcjonowaniu umysłów… Dennett zasłużył na reputację jednego z najłatwiejszych w lekturze, intelektualnie zręcznych i obytych naukowo filozofów, co pokazuje ta subtelna, mądra książka. Niezmiernie pouczająca i zajmująca” – „Nature”. „Kto jeszcze nie czytał prac Dennetta, ten powinien po nie sięgnąć. Bardzo niewielu współczesnych myślicieli dało nam tak wiele „narzędzi do myślenia”. Książka Dennetta jest zdumiewająco bogata i wprowadza najważniejsze idee w dziedzinie, przez którą odważnie kroczy” – „Standpoint”. „Dennett wniósł znaczący wkład w nasze myślenie o ludzkim zachowaniu – może zarówno bawić, jak i uczyć, objaśniając trudne pojęcia” – „Globe”. „Dan Dennett jest dziś naszym najlepszym filozofem. Jest następnym Bertrandem Russellem. W przeciwieństwie do filozofów tradycyjnych, Dan zna się na neurologii, językoznawstwie, sztucznej inteligencji, informatyce i psychologii. Przedefiniowuje i zmienia rolę filozofa” – Marvin Minsky. „Jeden z najbardziej oryginalnych myślicieli naszych czasów” – „Science”. „Najbystrzejszy, najsprytniejszy i obdarzony najlepszym stylem badacz kwestii, jak ludzka świadomości splata się dziś z teorią ewolucyjną” – „Philadelphia Inquirer”.

Kolejny i – jak twierdzą sami autorzy – ostatni tom legendarnej serii fantasy-science fiction o przygodach Thorgala! W poprzednim albumie syn Thorgala, Jolan, obiecał, że zostanie uczniem, a może nawet niewolnikiem istoty z międzyświata, Manthora. Choć ten nie jest ani bogiem, ani człowiekiem, jego potęga dorównuje mocy mieszkańców niebios. Jolan żegna się z Thorgalem i rusza na służbę do półboga. Jednak rzecz się komplikuje. Aby zasłużyć na przebywanie w pałacu Manthora, Jolan musi przejść szereg prób, a po drodze zmierzyć się również z innymi kandydatami, którzy z własnej woli postanowili zostać sługami Manthora Album kończący cykl poświęcony Thorgalowi, jest jednocześnie pierwszym z nowej serii – z Jolanem w roli głównej. Przygody młodego bohatera zapowiadają się interesująco – autorzy wyznaczyli Jolanowi cel, ukazali jego wrogów i przyjaciół, a nawet poszerzyli mityczno-religijny świat Thorgala, by przygody Jolana nabrały nowego wymiaru.

Czy to możliwe, żeby w muzeum w Valleby obudziła się licząca 3000 lat egipska mumia? Przerażony strażnik twierdzi, że widział to na własne oczy. Tej samej nocy, której z muzeum zginął najcenniejszy obraz… Lasse i Maja natychmiast udają się do muzeum, żeby osobiście zbadać sprawę. Książki z serii „Biuro Detektywistyczne Lassego i Mai” były wielokrotnie wybierane książką roku przez szwedzkie Jury Dziecięce, czyli niemal 50 000 głosujących dzieci. W Polsce również zyskały dużą popularność i od kilku lat nie schodzą z list bestsellerów. Akcja książek rozgrywa się w małym szwedzkim miasteczku Valleby i jego okolicach. Główni bohaterowie, Lasse i Maja, chodzą do tej samej klasy i wspólnie prowadzą małe biuro detektywistyczne. Książki świetnie nadają się dla dzieci, które właśnie zaczynają samodzielnie czytać – duża czcionka, duża ilość charakterystycznych czarno-białych lub kolorowych ilustracji, trzymająca w napięciu akcja, a wszystko w formacie prawdziwej powieści. Co wcale nie znaczy, że po książki o Lassem i Mai nie sięgają także wprawni czytelnicy!

„Po wypisach Wojciecha Nowickiego poczułem się Gargantuą, przeczytałem jedno Dno oka, a połknąłem dwanaście, a może i tysiąc sto dwadzieścia jeden innych książek” - Marek Bieńczyk ze Wstępu. „Wojciech Nowicki patrzy na zdjęcia z czułością i stara się je zrozumieć. Wie dużo o fotografii, ale jeszcze więcej przeżywa. Przeżywa, ale nie ulega pokusie milczenia. Z tego delikatnego napięcia między rozległą erudycją a nagle wyrażaną zmysłowością zrodziła się jedna z najlepszych polskich książek o fotografii” - Michał Paweł Markowski. „Tej książki nie napisał intelektualista, który zaraził się fotografią i za pomocą akademickiej aparatury pojęciowej rozkłada nowe hobby na czynniki pierwsze. Wojciech Nowicki pisze o fotografii, a raczej o konkretnych fotografiach, `od środka`, we właściwy wyłącznie dla nich sposób. Rozumie, jak te zdjęcia działają i z czego są zrobione, i dopiero na tym fundamencie buduje całą intelektualną ekwilibrystykę. Takie podejście nie zdarza się często. Super książka” - Kuba Dąbrowski.

Przygody zwariowanego naukowca – profesora Nerwosolka oraz jego asystentki Entomologii Motylkowskiej. Nasi bohaterowie odkryją zaginiony świat, wyruszą na wyprawę międzyplanetarną, opłyną kulę ziemską, zmierzą się z Lordem Hokus-Pokus i Molem Książkowym, a także spotkają samego autora.

Komiks autorstwa Stephena Kinga. Zawiera pięć przerażających opowieści Opowieści makabryczne to komiks autorstwa Stephena Kinga. Zawiera pięć przerażających opowieści. Ilustracje do niego stworzyli Berni i Michele Wrightsonowie. Po raz pierwszy został wydany w 1982 roku i stał się podstawą do nakręcenia filmu w reżyserii George’a A. Romero. Zbiór zawiera pięć wstrząsających czytelnikiem historii (Dzień ojca, Samotna śmierć Jordy'ego Verrilla, Skrzynia, Jak pozostać na fali, Lubią się podkradać), z których jedna jest straszniejsza od drugiej.

Reedycja pierwszego zeszytu serii, który najpierw ukazał się w wersji cyfrowej, a później drukiem w wersji zbierającej trzy zeszyty, jednak w nietypowym, większym formacie. Pewnego dnia, Paweł Kamiński odkrywa, że posiadł umiejętność stawania się niewidzialnym. Choć przez lata wykorzystuje swój dar do własnych celów, jeden postrzał zmienia jego nastawienie. Odziany w kostium inspirowany klasycznym kinem grozy Paweł postanawia stawić czoła przestępcom terroryzującym jego miasto jako tajemniczy Incognito. Podobnie jak wszystkie dotychczasowe zeszyty Wydawnictwa Sol Invictus, które przejęło serię, komiks liczy 32 strony w formacie zeszytowym. W reedycji numeru 1 znajdziecie odświeżone wizualnie i z poprawionymi dialogami historie A imię jego... oraz Druga strona lustra. Nie zabraknie również materiałów dodatkowych w postaci szkiców i ilustracji Łukasza Ciżmowskiego.

Z przyjemnością przedstawiamy tom wierszy tegorocznej Laureatki Międzynarodowej Nagrody Literackiej im. Zbigniewa Herberta, izraelskiej poetki Agi Mishol. To pierwsza książkowa prezentacja twórczości poetki w Polsce. Agi Mishol swą pierwszą książkę opublikowała w wieku lat 18. Wydany dzięki pomocy finansowej rodziców i podpisany jedynie imieniem Agi tom Kodem Tafasti Rega nie przetrwał jednak próby czasu nawet w oczach autorki. Do prawdziwego debiutu dojrzała w roku 1972, od tego czasu publikując blisko 20 książek poetyckich, nieodmiennie powstających w najbardziej tradycyjny sposób: z pomocą pióra i kartki. Ich autorka wyznaje: „hebrajski jest dla mnie świętym językiem. To właśnie przede wszystkim zawdzięczam moim rodzicom – że przywieźli mnie do kraju, w którym mówi się po hebrajsku. Hebrajski stał się dla mnie ojczyzną”. Wydano z okazji 9. Festiwalu Miłosza. Złożono krojem pisma Milosz. „Jej wiersze potrafią w tym samym czasie opowiadać historie, śpiewać oraz tańczyć” – Amos Oz. „Korzystając z na pozór prostych form językowych, Agi Miszol potrafi zachować powagę i głębię poetyckich sensów, mówić o rzeczach dramatycznych, a nawet tragicznych” – Jurij Andruchowycz.

Po Czytniku linii papilarnych (2015) i Pamięci operacyjnej (2017) Ewa Lipska powraca z Miłością w trybie awaryjnym – kolejnym tomikiem, którego znakiem rozpoznawczym jest zderzenie nowoczesnego cyfrowego świata z tym, co w historii ludzkości odwieczne: językiem i wyobraźnią, niepokojami i pytaniami, które towarzyszą nam od zawsze. Czy jest to kontynuacja większej całości, czy domknięcie tryptyku? Nie wiadomo. Miłość w trybie awaryjnym to zbiór ponad dwudziestu wierszy, w których bliskość i intymność jest oglądana na tle przemijającego i zmiennego świata. W poprzednich dwóch tomach dominowało spojrzenie z szerszej perspektywy, pełne niepokoju o losy człowieka, społeczeństw, świata. Tutaj pierwsza osoba liczby mnogiej oznacza raczej miłosny tandem niż większą zbiorowość, wyraźna jest granica pomiędzy konkretną istotą (lub samym emocjonalnym detalem) na pierwszym planie a rozwibrowanym i niepokojącym tłem.

Książka wydana wspólnie z Muzeum Etnograficznym im. Seweryna Udzieli w Krakowie Do 1939 roku tę wojnę nazywano wielką. Objęła całe kontynenty. Zginęło wówczas tylu ludzi, ilu nie zginęło w żadnym innym konflikcie. Ale dzięki niej dokonał się także wielki postęp – nie tylko w technologii wojskowej, ale również w wielu dziedzinach nauki. Potem przyszła kolejna wojna, tej wielkiej trzeba było nadać numer, a w końcu świat o niej zapomniał, bo zdarzyły się rzeczy jeszcze straszniejsze. Pozostały zdjęcia. Teka Schulza to zbiór fotografii zachowany w krakowskim Muzeum Etnograficznym. Liczy ponad tysiąc dwieście zdjęć powstałych w okresie I wojny światowej na obszarze zajętym przez wojska niemieckie po szybkim ruchu frontu wschodniego. Fotografia wydaje się źródłem łatwym. W końcu wszystko jest widoczne. Ale od tego, co widać na fotografiach sprzed stu lat, dzieli nas nie tylko czas. Patrząc nieuważnie, można popełnić błąd, dać się zwieść pozorom. Tym bardziej że zdjęcia z Teki nie przedstawiają trupów na polach bitew, rozpadu i ruin, zostały zrobione obok wielkich wydarzeń. Wojna schowana jest gdzieś poza kadrem i żeby ją faktycznie zobaczyć, potrzeba cierpliwości i skupienia. Wojciech Nowicki sięga po fotografie sprzed wieku i patrząc na nie, rekonstruuje. Odbudowuje fragment po fragmencie, odkrywając przy okazji, czym była Teka Schulza i jakim celom miała służyć. Próbuje też opowiedzieć i zrozumieć świat, który zniknął. W końcu fotografie to „źródło zachęty do dedukowania, spekulacji i fantazjowania”.

Miłość i pamięć ocalone z Holocaustu Zawsze patrzy przed siebie: „Przeszłość żyje obok mnie, ale ja nie żyję przeszłością”. Jeśli kocha, to całą sobą: „Ja nie wierzyłam, gdy mówili, że Boga trzeba kochać więcej niż wszystkich. Myślałam zawsze: ja moją mamę kocham więcej niż Boga, więcej niż wszystko”. Miała trzynaście lat, gdy straciła ukochaną matkę na Majdanku, gdzie zostały wywiezione z warszawskiego getta. Była też więźniarką Auschwitz-Birkenau, Ravensbrück oraz Neustadt-Glewe. Przywraca pamięć o tych, których nie pamiętałby już nikt. Odważnie mówi o sprawach, o których zazwyczaj się milczy. Jeden z najmocniejszych od lat głosów z głębi Shoah, niezwykle poruszające świadectwo siły życia, kobiecości i pamięci. W głębokiej i osobistej rozmowie z Moniką Tutak-Goll Halina Birenbaum wspomina swoje dzieciństwo w Warszawie, dojrzewanie w getcie, zamordowanie rodziców, pierwszą miłość w Auschwitz, a także odzyskaną wolność, drogę do Izraela oraz budowanie na nowo państwa i rodziny. Ta przejmująca herstoria – książka pisana z perspektywy kobiecej – to opowieść o sprzecznościach i podobieństwach: o Polsce i Izraelu, o łączeniu macierzyństwa z pisaniem, o wpływie Zagłady na relacje z innymi, o zazdrości i miłości, o lęku przed stratą, o wyzwoleniu z poczucia winy wobec dzieci. A nade wszystko to manifest chęci życia i pojednania – nie tylko między krajami, ale także między ludźmi i rodzinami.

Miasto zatrute smogiem i pogardą, drogie auta, tanie relacje, wysokie aspiracje i najniższe pobudki. Z dzikich potoków hiphopowej nawijki wyłania się wizja współczesnej Warszawy najwyższej literackiej próby, zarazem poetycka i wulgarna, zabawna i mroczna. Tak potrafi tylko Dorota Masłowska. Inni ludzie to gatunkowa hybryda, polifoniczny utwór-potwór, którego komiksowo uproszczone postacie, jak to u Masłowskiej, zdają się bohaterami posiłkowymi. Bo prawdziwym, najważniejszym bohaterem jest tu język, którym mówią (albo który mówi nimi): buzujący energią i dowcipem, a jednocześnie brutalny, kaleki, pełen niechęci i uprzedzeń. To w nim rozgrywa się erozja więzi, resztek wyższych uczuć i ludzkiej solidarności. To on, śmieszny i potworny jednocześnie, zadaje bolesne pytania o moment, w którym znaleźliśmy się jako wspólnota. Czy inni ludzie to nie przypadkiem my?

Krążowniki, statki admiralskie, transportowce wojenne, moduły techniczne... Armada to konwój tysięcy pojazdów kosmicznych poszukujących nowych form życia na nieznanych planetach. Statki Armady są zamieszkiwane przez stworzenia pochodzące ze wszystkich stron galaktyki. W gronie kosmicznych podróżników jest nawet jeden człowiek – Navis, młoda agentka wywiadu Armady. Czwarty album zbiorczy zawiera oryginalne tomy: „Poślizg kontrolowany”, „Ostateczna Rozgrywka”, „Polowanie” i „Więzy krwi”.

Krążowniki, statki admiralskie, transportowce wojenne, moduły techniczne... Armada to konwój tysięcy pojazdów kosmicznych, poszukujących nowych form życia na nieznanych planetach. Statki Armady są zamieszkiwane przez stworzenia pochodzące ze wszystkich stron galaktyki. W gronie kosmicznych podróżników jest nawet jeden człowiek – Navis, młoda agentka wywiadu Armady. Trzeci album zbiorczy zawiera oryginalne tomy: „Pułapka”, „Odzyskane wspomnienia”, „Niestały świat” i „Wolna strefa”.

Krążowniki, statki admiralskie, transportowce wojenne, moduły techniczne... Armada to konwój tysięcy pojazdów kosmicznych poszukujących nowych form życia na nieznanych planetach. Statki Armady są zamieszkiwane przez stworzenia pochodzące ze wszystkich stron galaktyki. W gronie kosmicznych podróżników jest nawet jeden człowiek – Navis, młoda agentka wywiadu Armady. Drugi album zbiorczy zawiera cztery oryginalne tomy (5–8).

Krążowniki, statki admiralskie, transportowce wojenne, moduły techniczne... Armada to konwój tysięcy pojazdów kosmicznych, poszukujących nowych form życia na nieznanych planetach. Statki Armady są zamieszkiwane przez stworzenia pochodzące ze wszystkich stron galaktyki. W gronie kosmicznych podróżników jest nawet jeden człowiek – Navis, młoda agentka wywiadu Armady. Album zbiorczy zawiera oryginalne tomy: „Ogień i popiół”, „Kolekcjoner”, „W trybach rewolucji” i „Talizman demonów”.

Dziewiętnasta część bestsellerowej serii science fiction o przygodach Navis, jedynej przedstawicielki ludzkiej rasy w Armadzie - wielkim konwoju statków kosmicznych przemierzających wszechświat. Po rozpadzie kosmicznego konwoju na dwie frakcje Navis współpracuje z rządem demokratycznej Nowej Armady. Wciąż wykonuje misje na zlecenie, ciągle też szuka prawdziwego złodzieja ornosfery. Tymczasem na pewnej planecie trójka młodych poszukiwaczy skarbów dokopuje się do nienaruszonych komór przetrwalnikowych zapomnianej cywilizacji ludu Jeeosigan. Odkrycie to wywołuje wielkie poruszenie w całej Armadzie i powoduje, że Navis oraz jej przyjaciele zostają wciągnięci w bardzo niebezpieczną grę. Stawką jest nie tylko poznanie ogromnej mocy Jeeosigan, ale też odkrycie zbrodniczych machinacji Rady Najwyższej Armady... Armada jest tworzona przez duet francuskich autorów - scenarzystę Jeana Davida Morvana i rysownika Philippe'a Bucheta, którzy współpracują też przy kilku innych seriach: W poszukiwaniu odpowiedzi, Nomad, Spirou i Fantasio, Navis.

Navis, jedyna przedstawicielka rodzaju ludzkiego w Armadzie, powoli przystosowuje się do życia pośród istot zupełnie do niej niepodobnych. Jej odmienność okazuje się bezcennym skarbem dla wszystkich innych ras – co prawda, ani jej nie znają, ani nie rozumieją, ale wiedzą, że posiada „moc”, której nie posiadły żadne inne rodzaje kosmicznych istot. Dlatego może być albo zagrożeniem, albo wspaniałą tajną bronią… Dziewczyna zyskuje dzięki temu zarówno sojuszników, jak i utajonych wrogów. Obydwie strony starają się wykorzystać ją do swoich celów, aby zdobyć jej przychylność w walce o dominację w Armadzie. Kto zdoła przekonać Navis do swoich racji – i kto tak naprawdę reprezentuje dobro w tym konflikcie? A może w walce politycznej nie ma dobrej strony?