Arcydzieła Malarstwa. Pinakoteka Brera w Mediolanie

Galeria Narodowa w Londynie, założona została w 1824 roku. Powstała po to, by szerokiej publiczności dać możliwość studiowania i podziwiania arcydzieł malarstwa. Wśród ponad dwóch tysięcy zgromadzonych tu dzieł znajduje się największa poza Hiszpanią kolekcja obrazów Velazqueza, a także prace reprezentujące wszystkie większe szkoły malarstwa europejskiego.

Watykan, jeden z największych kompleksów muzealnych na świecie, fascynuje ze względu na dzieje swoich zbiorów, jak i postacie, które przyczyniły się do ich gromadzenia i przechowywania. Cykl luksusowych albumów prezentujących kolekcje malarstwa w najsłynniejszych muzeach świata. Staranny dobór reprodukowanych dzieł, rzetelne opracowanie, najwyższa jakość druku.

Tom ten prezentuje najcenniejsze dzieła malarstwa z najstarszych polskich muzeów: Muzeum Narodowego w Krakowie (rok założenia 1879) oraz zapoczątkowanej na przełomie XVIII i XIX wieku w Puławach Kolekcji Książąt Czartoryskich. Zbiory te pozwalają dokładnie prześledzić ewolucję malarstwa polskiego, a także zawierają wiele bardzo cennych dzieł mistrzów europejskich, w tym słynną Damę z łasiczką Leonarda da Vinci. Autorami tekstów są kustosze i pracownicy naukowi obydwu muzeów. Każdy kolejny rozdział to wnikliwy esej o malarstwie danego okresu ilustrowany dziełami pochodzącymi zarówno ze stałych ekspozycji, jaki i z nieudostępnianych zwiedzającym zasobów magazynowych. Powstał w ten sposób najobszerniejszy i najbardziej kompetentny album krakowskich obrazów, eksponowanych we wszystkich oddziałach MNK.

Przedstawienie w jednym tomie zbiorów Galerii Uffizi i Palazzo Pitti znajduje uzasadnienie w rzeczywistej jedności tych kolekcji, połączonych Korytarzem Vasariego (Corridoio Vasariano), przebiegającym ponad rzeką Arno górną częścią Ponte Vecchio. Zbiory Galerii Florenckich to także bardzo liczne, doskonałe obrazy rozlokowane w innych siedzibach; dlatego też prezentujemy tu również dzieła znajdujące się w Akademii Sztuk Pięknych, w Muzeum San Marco, w Bargello i w Cenacolo San Salvi. Stanowią one integralną część florenckich zbiorów muzealnych, ukazując kompletny i unikatowy w świecie zespół malarstwa toskańskiego, prezentując w sposób szeroki i wyczerpujący inne szkoły włoskiego malarstwa (w szczególny sposób wenecką), a także malarstwo zagraniczne. Pomysł Kosmy I Medyceusza, aby w Uffizi zgromadzić swoje pierwsze kolekcje dzieł sztuki, kontynuowali jego następcy: Francesco I, Ferdinando I i Ferdinando II. Lecz dopiero spuścizna rodu Della Rovere wniosła do Florencji tak ogromną liczbę dzieł sztuki najwyższej klasy, że Galeria wysunęła się na pierwsze miejsce pod względem nie tylko liczebności, ale przede wszystkim jakości zasobów. Druga wielka galeria ? Pałacowa (Galleria Palatina) ? założona przez Kosmę II, też została wzbogacona dzięki spuściźnie po rodzie Della Rovere, a następnie dzięki kolekcjom sztuki kardynała Leopolda Medyceusza i dynastii lotaryńskiej. W zbiorach florenckich przechowywane są najlepsze dzieła wszystkich największych artystów, często eksponowane kompleksowo, jak w przypadku Rafaela, Andrei del Sarto, Bronzina, Pontorma, Tycjana, Caravaggia i Rubensa. Niezwykle interesujące są kolekcje malarstwa niderlandzkiego, z obrazami takich mistrzów, jak Hans Memling, Rogier van der Weyden, Barend van Orley i Gerard David. Tu także można podziwiać arcydzieło piętnastowiecznego malarstwa flamandzkiego, jakim jest Ołtarz Portinarich Hugo van der Goesa. Szkoła niemiecka wyróżnia się sześcioma dziełami Dürera; hiszpańską reprezentują El Greco, Velázquez, Murillo i Goya. Można zatem rzec, że oto stoimy przed wejściem do jednej z największych galerii świata, z pewnością pierwszej pod względem jakości i bogactwa bezsprzecznych arcydzieł

Zbiory Habsburgów stały się podstawą Muzeum Historii Sztuki w Wiedniu – jednego z największych na świecie, posiadającego w swych zasobach niezwykle cenne kolekcje malarstwa europejskiego. Oglądamy tu dzieła największych mistrzów: Bruegla, Vermeera, Rubensa, Caravaggia, Dürera, van Eycka, Tintoretta, Tycjana, Veronesego, Boscha, van Dycka, Rembrandta, Cranacha, Velázqueza, Poussina, Halsa...

Przedstawiona publikacja – przez wielu czytelników i niektórych recenzentów uważana za najwybitniejszą w literaturze pięknej analizę (pisano „wiwisekcję”) totalitaryzmu – została przez Łysiaka ukończona w 1978 roku. Nie mogła się jednak szybko ukazać, gdyż właśnie w owym roku gruchnął skandal z „Cesarskim pokerem” – po publicznie sformułowanym żądaniu, by nie marnować papieru drukowaniem książek reakcjonisty – autor dostał zakaz druku książkowego.

Nowa piękna książka Waldemara Łysiaka, mająca tytuł: BAJKI , to rzecz istotnie przeznaczona dla kilkuletnich dzieci, skrząca się kunsztownym językiem kierowanym ku pięciolatkom oraz dziesięciolatkom, ale i czytający te bajki potomstwu tatusiowie będą mieć sporo frajdy dzięki nieabsorbowalnym przez dziatwę aluzjom i metaforom.

Akcja książki rozpoczyna się w Gdańsku, w 1647. Szkutnik – Marcin Seradzki traci pracę a bliska mu osoba – wuj Henryk umiera. Marcin załamuje się. Jego los odmienia się kiedy na drodze spotyka, Kurlandzkiego księcia Jakuba Kettlera, który proponuje mu pracę w Kurlandzkich stoczniach. Zabiera on Marcina w podróż po Rzeczypospolitej. Bohaterowie zaprzyjaźniają się w drodze, a Marcin uczy się wielu nowych rzeczy. Spotyka także wspaniałe osobistości, między innymi króla Władysława IV. Buduje wielki okręt, dla Jakuba Kettlera i tym samym staje się najsławniejszą osobistością w kurlandzkich tawernach. Widząc potencjał i talent Marcina, Jakub Kettler wysyła gdańskiego szkutnika do Anglii u boku kapitana nowego okrętu Alberta Schella i dygnitarza Thomasa Uberta. Wątek miłosny, przygody z piratami, tubylcami to tylko kilka z licznych perypetii, jakie przeżywa główny bohater tej powieści.

Kto najchętniej czyta w toalecie i kto trzyma tam książki swoich ulubionych pisarzy? Dla kogo Pięćdziesiąt twarzy Greya to pozycja obowiązkowa, a kto bierze do ręki powieści Wiesława Myśliwskiego jedynie "z przyzwoitości"? Kto wie dokładnie, co znajduje się w jego księgozbiorze, a w czyim mieszkaniu poruszanie się utrudniają stosy książek? Aleksandra Rybka rozmawia z pisarzami, dziennikarzami, felietonistami, znawcami literatury i języka o najintymniejszej sferze ich życia - o domowych bibliotekach. Pokaż mi swoją bibliotekę to szczera, wielogłosowa opowieść o wyborach, wspólnych rodzinnych przyjemnościach i wspomnieniach związanych z książką. Jerzy Bralczyk, Justyna Sobolewska, Sylwia Chutnik, Michał Rusinek i inni zdradzają swoje guilty pleasures, wspominają o powinnościach literackich i największych czytelniczych grzechach. "Trzeba sobie, Jurku, uczciwie powiedzieć, że nie bylibyśmy razem, gdybyśmy tak nie rozmawiali, jak rozmawiamy. A nie rozmawialibyśmy tak, jak teraz z panią, gdybyśmy nie przeczytali tego wszystkiego, co przeczytaliśmy." - fragment rozmowy z Jerzym Bralczykiem i jego żoną, Lucyną Kirwil Aleksandra Rybka - miłośniczka książek i czytania, nauczycielka języka polskiego, mama dwójki dzieci.

Seria Połącz kropki to idealny odpoczynek dla małych i dużych! Każda część składa się z 23 obrazków z ponad 500 ponumerowanymi kropkami. Twoje dzieło nie kończy się wraz z ich połączeniem – powstałe obrazy możesz również pokolorować. Poćwicz swoją cierpliwość i koncentrację, daj się zaskoczyć swojej własnej kreatywności. Zajrzyj do świata sztuki, naucz się podstaw rysowania i zachwyć się imponującymi obrazami, które sam tworzysz.

W czasach, gdy twierdzenie o tym, że książka umiera, stało się banałem, warto, oprócz poznania wielu spekulacji na temat przyszłego komunikowania się za pomocą pisma, spojrzeć wstecz, by dowiedzieć się dokładniej, czym książka była w przeszłości. Niektórzy dziennikarze i bibliotekarze, podobnie jak entuzjaści kompaktów, uważają, że pojawienie się e-booków oznacza totalną rewolucję. Być może popularność e-booków rzeczywiście rośnie, być może drukowane książki rzeczywiście znikną (tak jak gliniane tabliczki babilońskie i zwoje papirusów starożytnego Egiptu, które dawno temu przestały być używane). Wszelkimi środkami przekonuje się nas, że przyszłe książki będą wyłącznie elektroniczne; pewne jest jednak to, że przez minione ponad 10 000 lat ludzkość rozwinęła sposoby przechowywania i przekazywania informacji, które głęboko zakorzeniły się w naszej podświadomości. W tomie tym autorzy prezentują 100 książek pochodzących z całego świata i poświęconych najróżniejszym tematom, które dobrano tak, by pokazać najważniejsze etapy rozwoju produkcji książki albo przypomnieć pozycje, które miały największe znaczenie w jej historii. Wspaniale ilustrowany tom jest rozkoszą dla oczu i zarazem fascynującym świadectwem liczącego wiele tysięcy lat dążenia ludzkości do przekazywania idei i wiedzy. W wyborze autorzy kierowali się zasadą, by pokazać największą różnorodność książek: w rozmaitych formach i stylach, także w postaci sznurków (kipu) czy też pisane na kościach, korze lub liściach palmowych, a także słynne tabliczki gliniane, zwoje papirusowe i welinowe lub papierowe, lepiej znane w Europie bądź Ameryce Północnej. Prezentują książki charakterystyczne dla poszczególnego rodzaju, choć niekoniecznie te najbardziej oczywiste. Polskie edytorstwo prezentowane jest tu przez wydane konspiracyjnie podczas okupacji niemieckiej Kamienie na Aleksandra Kamińskiego. Na okładce zaś pokazano - faksymile szaniec Złoty Kodeks Gnieźnieński XI-wiecznego ewangeliarza. Natomiast najstarsze zabytki polskiego piśmiennictwa przedstawia w pięknym eseju Bogdan Klukowski.

Pierwsza autobiografia wybitnego historyka. Kiedy się urodził, mama karmiła go za pomocą wiecznego pióra z pompką. Nie wierzono, że przeżyje. Uwielbiał podróże i świeże powietrze. Po studiach na Oksfordzie chciał zostać… przewodnikiem górskim. Sport miał we krwi. Nie znosił wylegiwania się na plaży, za to uwielbiał samodzielnie prać koszule w wannie i prasować je, stojąc na balkonie z widokiem na Pacyfik. Wybitny historyk, autor przełomowego Powstania’44, jeden z najlepszych znawców Europy Wschodniej, wnikliwy obserwator rzeczywistości, po raz pierwszy opowiada tak osobistą historię: o rodzinie, dorastaniu w Bolton, karierze nauczyciela, związkach z Francją i Polską, samochodach, futbolu, trudnych decyzjach, odważnych celach. Wszystko w charakterystycznym, erudycyjnym Daviesowym stylu – pełnym anegdot i z szerokim tłem historycznym, a także z ostrym realizmem – bez grama idealizacji, za to ze szczyptą angielskiego humoru. Norman Davies – naukowiec, podróżnik i pisarz, szczęśliwiec i mistrz we wpadaniu z deszczu pod rynnę, syn i brat, mąż i ojciec oraz – last but not least – świadek historii. Adwokat pokrewieństwa między historią a literaturą. Autor bestsellerów, m.in.: Boże igrzysko. Historia Polski, Powstanie ’44, Europa walczy 1939-1945. Nie takie proste zwycięstwo, Orzeł biały, czerwona gwiazda. Wojna polsko-bolszewicka 1919-1920, Zaginione królestwa, Na krańce świata. Podróż historyka przez historię.

Pinakoteka Brera w Mediolanie gromadzi dzieła malarstwa tworzone od XIII do XX wieku. Powstała obok Akademii Sztuk Pięknych, założonej w 1776 roku, by kolekcjonować prace wielkich mistrzów włoskich. W 1806 roku sekretarz Akademii Giuseppe Bossi opracował pierwszy katalog Brery, zatytułowany Notizia delle Opere di Disegno pubblicamente esposte nella Raeale Accademia di Milano nel maggio dell`anno 1806. 15 sierpnia 1809 roku, w dzień urodzin Napoleona, dokonano uroczystego otwarcia nowych sal Pinakoteki, Gdzie można było podziwiać setki obrazów? W pałacu Brera, oprócz pierwotnego zalążka zbiorów, który pochodził z napoleońskich konfiskat majątku kościelnego, nieustannie gromadzono nowe obrazy. W 1811 roku do zbiorów galerii włączono dzieła z bolońskiej kolekcji Sampieriego oraz z arcybiskupstwa Mediolanu, zapisane przez kardynała Cesare Montiego. W 1813 roku dyrekcja Pinakoteki wymieniła szereg obrazów między innymi na dzieła z Musee Napoleon w Paryżu. W 1855 roku Brera wzbogaciła się o dzieła z legatu Oggioniego, jak też o freski zdjęte ze ścian w klasztorach i kościołach lombardzkich. W 1882 roku Pinakoteka stała się placówką niezależną od Akademii. Oprócz rożnych darowizn i zakupów, do Berry dołączyły obrazy namalowane w XX wieku z kolekcji Emilia i Marii Jesich oraz z legatu Vitalego, prace takich artystów, jak Boccioni, Bonnard, Carra, de Pisis, Morandi. Modigliani, Scipione, Sironi, Braque, Picasso. Książka, którą oddajemy do rąk czytelnika, prezentuje dzieła artystów tworzących na przestrzeni ośmiu wieków. Ukazuje obrazy z kolekcji Jesich i Vitalego, a także nowe nabytki, między innymi portrety ze zbiorów Zavattiniego oraz ostatnie darowizny. Tekst przedstawia wyniki najnowszych studiów nad kolekcjami i malowidłami oraz informacje, których dostarczyły niedawne prace restauratorskie. Podaje nazwiska zleceniodawców, pochodzenie obrazów, jak również okoliczności włączenia ich do zbiorów Brery i dane techniczne. Pogłębia wiedzę o dziejach Pinakoteki oraz o prezentowanych dziełach. Liczne ilustracje zachęcają do porównań, poszukiwań oraz do wizyty w Brerze.