Architektura użyteczności publicznej II Rzeczypospolitej 1918-1939

Architektura użyteczności publicznej II Rzeczypospolitej 1918–1939. Funkcja to druga część cyklu autorstwa doktora Michała Pszczółkowskiego, poświęconego gmachom publicznym międzywojennej Polski. W pierwszej części autor skoncentrował się na zagadnieniach stylu i formy, proponując uporządkowaną klasyfikację nurtów międzywojennej architektury – od tradycji po awangardę. W drugiej części skupił się natomiast na problemach dotyczących funkcji. Autor dokonał przeglądu różnych typów funkcjonalnych międzywojennej architektury użyteczności publicznej – począwszy od architektury władzy (gmachy ministerstw, sądów, urzędów wojewódzkich i powiatowych), przez architekturę oświaty i nauki (szkoły, uczelnie i instytucje naukowe), kultury i rozrywki (muzea i biblioteki, teatry, kina, domy kultury), obiekty związane ze służbą zdrowia, gmachy bankowe, skończywszy na budynkach służących poczcie, komunikacji i transportowi. Przedmiotem dociekań autora jest specyfika poszczególnych typów, elementy składowe i powiązania funkcjonalne, analogie i zbieżności z architekturą europejską, a także ewolucja zasad projektowania w dwudziestoleciu międzywojennym. Książkę uzupełniają współczesne i archiwalne fotografie, a przede wszystkim liczne plany i trójwymiarowe schematy rozwiązań funkcjonalnych opracowane na podstawie oryginalnych projektów odnalezionych w polskich i zagranicznych archiwach.

Książka jest dokładnie tym, co zapowiada jej tytuł – zakrojoną na 476 stron i 150 zdjęć, szeroką panoramą architektury PRL od powojennej odbudowy, przez socrealizm i modernizm, aż do postmodernizmu. Choć na okładce widać gdański Falowiec, Anna Cymer przedstawia nie tylko osiedla, ale i rekonstruowane zabytki, socrealistyczne pałace dla ludu, tysiąclatki czy postmodernistyczne kościoły.

Walka z analfabetyzmem i powszechny dostęp do edukacji w latach międzywojennych streszczały się w słowach: ?Budowa szkół powszechnych to fundament niepodległości Polski?. To właśnie wówczas została zainicjowana ożywiona działalność inwestycyjna w zakresie budownictwa szkolnego, służąca temu, by po latach zaborów wszystkie dzieci mogły uczyć się w godnych warunkach. Architektura szkolna II Rzeczypospolitej (1918?1939) ukazuje, jak rozwijało się polskie szkolnictwo, jak projektowano i realizowano budynki, będące połączeniem tradycji i nowoczesności. ?Budujmy szkoły!? ? w myśl tego hasła wznoszono nie tylko reprezentacyjne gmachy w dużych miastach, ale także wiele szkół na wsiach i w miasteczkach. Rozwój szkolnictwa powszechnego był priorytetem Ministerstwa Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego, a projekty szkół często powierzano znanym, w tym najwybitniejszym architektom. Celem nowej publikacji Michała Pszczółkowskiego jest popularyzacja wiedzy na temat międzywojennej architektury szkolnej, wiele uwagi poświęcono zagadnieniom opieki i ochrony istniejących budynków. W książce zostały też uwzględnione obiekty z terenu Kresów Wschodnich, znajdujące się obecnie za wschodnią granicą Polski.Architekturę szkolną II Rzeczypospolitej wzbogacają unikalne materiały archiwalne i współczesne zdjęcia, dokumentujące stan międzywojennych budynków szkolnych.

To nie jest zwyczajna książka do matmy! Autorka przebojowego niepodręcznika To nie jest książka do matmy znów zaprasza do zabawy matematyką i sztuką. Oto nowa porcja inspirujących zadań, pomysłów i instrukcji, dzięki którym nauczysz się tworzyć niesamowite mozaiki, rysunki i trójwymiarowe modele. Są tu znikające kwadraty i fraktalne drzewa, smocze krzywe i puzzle z kostek domina, bilardowe wzory i figury tworzone jednym cięciem nożyczek. A wszystko to pomoże ci odkryć, że matematyka i sztuka mają więcej wspólnego, niż myślisz. Sztuka i matematyka to dwa zupełnie różne światy? Tak ci się tylko wydaje! Wystarczy odrobina wyobraźni, by figury i liczby zmieniły się w ozdobne wzory, niesamowite rysunki i trójwymiarowe modele. Licz, rysuj, wycinaj i składaj. Twórz matemagiczne układanki i zwariowane zakrętasy. Buduj gąbczaste fraktale i zaplataj gwiaździste węzły. Nieważne, czy wolisz liczyć, czy rysować – czeka cię świetna zabawa! I pamiętaj: to nie jest kolejna książka do matmy! A może jest?

Modernizm w architekturze Łodzi XX wieku, autorstwa Błażeja Ciarkowskiego z Politechniki Łódzkiej i Krzysztofa Stefańskiego z Uniwersytetu Łódzkiego, jest pierwszym, nowatorskim opracowaniem ważnego dla dziejów miasta zagadnienia. W usystematyzowany, chronologiczny sposób prezentuje pojawienie się i rozwój w architekturze Łodzi modernizmu – nurtu, który odcisnął piętno na sztuce XX wieku, a szczególnie ważny był dla architektury. Modernizm oznaczał zerwanie z formami historycznymi i przy wykorzystaniu nowych technologii: żelbetu, stali i szkła, wprowadzał estetykę prostych, kubicznych form i odejście od ornamentu. Był także swoistą rewolucją w budownictwie mieszkaniowym, mającą poprawić katastrofalną sytuację bytową niższych warstw ludności. Publikacja podzielona jest na trzy części. Pierwsza opisuje początki łódzkiego modernizmu – pojawienie się secesji i nowych konstrukcji żelbetowych przed I wojną światową. Część druga ukazuje triumf modernizmu w latach międzywojennych, kiedy nowe formy zaczęły przekształcać architektoniczny obraz miasta. Część trzecia to modernizm czasów PRL-u, zwany też „socmodernizmem”, który zmienił istotnie obraz miasta, zarówno w centrum, jak i na obrzeżach, w formie wielkich osiedli mieszkaniowych („blokowisk”). Autorzy zwracają też uwagę na architektów związanych z tym nurtem, twórców o dużym i ważnym dorobku. Książka przedstawia znaczenie modernizmu dla architektury Łodzi. Pozwala na zerwanie ze stereotypowym spojrzeniem na miasto przez pryzmat jedynie architektury XIX wieku: kamienic, fabryk i fabrykanckich rezydencji. Ukazuje inne oblicze Łodzi, która konsekwentnie w ciągu XX wieku zmieniała swój wizerunek. Całość ilustrują liczne unikalne plany i zdjęcia.

To książka o tym, jak odnaleźć siłę i piękno, które pomoże pokonać przeszkody, jak wyciągnąć z nich naukę i zyskać poczucie, że jest się w stanie stawić czoła wszystkiemu, co przyniesie los. Tomás Navarro jest doświadczonym psychologiem specjalizującym się w tematyce siły emocjonalnej, którą traktuje jako przeciwieństwo odporności na cierpienie czy życiowe trudności. Kintsugi jest uzewnętrznieniem jego teorii na temat wykorzystywania bólu emocjonalnego jako narzędzia do rozwoju. Wbrew zachodnim nurtom promującym odporność na cierpienie jako słuszną postawę gwarantującą szczęśliwe życie, Navarro twierdzi, że należy pozwolić bólowi wykonać swoją pracę – jest on przecież znakiem tego, że coś w naszym życiu wymaga zmiany i nie należy tego ignorować. Tytułowe kintsugi, japońska sztuka naprawiania potłuczonej porcelany za pomocą złota, dzięki której naczynia, odzyskawszy dawną formę, wręcz lśnią dumą z odniesionych ran, stanowi trafną metaforę jego koncepcji. Autor wykorzystując tę metaforę do przedstawienia współczesnej wiedzy terapeutycznej. To doskonała pozycja nie tylko dla tych czytelników, których spotkała życiowa tragedia, lecz także dla wszystkich osób, które poszukują w życiu czegoś więcej, lecz brak im śmiałości na wykonanie pierwszego kroku.

Tchnij pasję w swoje zdjęcia! Codziennie natrafiamy na ogromne ilości zdjęć – w mediach internetowych, społecznościowych i tradycyjnych. Oglądamy ich setki, a może i tysiące, jednak naszą uwagę przykuwają te bardzo nieliczne. Co sprawia, że akurat to, a nie inne zdjęcie budzi emocje i porusza wyobraźnię? Z pewnością nie jest to zależne wyłącznie od sprzętu i techniki pracy. Nawet najprostszym aparatem można wykonać fotografię, która podbije serca innych ludzi i zostanie zapamiętana. Zależy to wyłącznie od fotografa, jego wyobraźni, wizji i umiejętności. Temu zagadnieniu poświęcono zbiór esejów zawartych w tej książce. Są to teksty bardzo osobiste, poruszające takie sprawy, jak rzemiosło, wizja, proces twórczy, cierpliwość i mistrzostwo. W poszczególnych esejach poza refleksjami autora nad znaczeniem „języka wizualnego”, procesu interpretacji i autentyczności podczas fotografowania znalazły się też praktyczne wskazówki dotyczące tej dziedziny sztuki. Całość została zilustrowana zbiorem przepięknych fotografii. Dzięki tej książce łatwiej osiągniesz cel, jakim jest tworzenie zdjęć, które będą poruszały czułe struny w sercach odbiorców. Najciekawsze zagadnienia: • chwila, czyli decydujący moment, • kreatywność: czym jest, a czym nie jest, • improwizacja, ciekawość, pomysł, • jak zdjęcie opowiada historię, • wyczucie piękna i dążenie do mistrzostwa. David duChemin jest filantropem i fotografikiem pracującym na rzecz misji humanitarnych. Jest również autorem bestsellerów i redaktorem naczelnym kwartalnika „Photograph”. Zwiedził z aparatem wszystkie kontynenty, tworząc przejmujące zdjęcia, ukazujące nadzieję i godność dzieci, ludzi pokrzywdzonych i uciśnionych. Potrafi oddać zadziwiające piękno przyrody w niepowtarzalny sposób. Ma przy tym dar dzielenia się wiedzą i inspirowania do ciągłej nauki: jest lubianym autorem i organizatorem międzynarodowych warsztatów fotograficznych, przesyconych duchem przygody.

Dlaczego Marek Hłasko nie chciał iść do wojska? Dlaczego Edwardowi Linde-Lubaszence chciano złamać karierę? Czy Zbigniew Herbert przechytrzył bezpiekę? Czy polscy artyści odważyli się protestować przeciwko inwazji na Czechosłowację w 1968 r.? Odpowiedzi na te i wiele innych pytań Czytelnik znajdzie w książce Artyści, PRL i bezpieka. Miłosz, Herbert, Hłasko, Kulmowa, Raszka, Kaczmarski… To między innymi biografie pisarzy, aktorów, muzyków naznaczyły czasy PRL, kiedy władza nie tylko nagradzała, ale także skutecznie karała. W książce zostały opisane trudne relacje władze – twórcy, zostały ukazane także postawy artystów wobec przełomowych wydarzeń w Polsce, które znacząco wpłynęły na ich losy. Te fascynujące opowieści w sposób bezpretensjonalny, obiektywny i zgodny z faktami opisują rzeczywistość PRL. Pozycja obowiązkowa dla każdego, kogo interesują losy polskich artystów i tropiących ich „smutnych panów” z Rakowickiej i nie tylko.

Psycholog kliniczny oraz lekarz medycyny łączą siły, by zmierzyć się z jedną z najbardziej niezrozumiałych tendencji, która coraz silniej uwidacznia się wśród młodych pokoleń. Doktor Gordon Neufeld i Gabor Maté szukają odpowiedzi na trudne pytanie: dlaczego dzieci stawiają kolegów wyżej niż rodziców? Książka Więź ułatwia rodzicom zrozumienie tego niepokojącego zjawiska i proponuje rozwiązania mające przywrócić intuicyjnej więzi między dzieckiem a rodzicem należne jej pierwszeństwo, ustalić właściwą hierarchię w domu i odzyskać zaufanie i miłość swoich dzieci. Koncepcje, zasady i praktyczne porady zawarte w książce pomogą rodzicom w zapewnieniu dzieciom tego, co przewidziała natura: prawdziwej bliskości, bezpieczeństwa i ciepła oraz możliwość przekazania wartości często nieobecnych w relacjach z rówieśnikami.

Książka Łukasza Drozdy to przewodnik po polskim nieładzie przestrzennym. Pomaga zrozumieć takie zjawiska jak fenomen grodzonych osiedli, pasteloza czy specustawa mieszkaniowa, określana już żartobliwie mianem „Lex Deweloper”. Nieład przestrzenny, dzika reprywatyzacja, natłok reklam. Kolorystyka zabudowy wynikająca z aktualnych promocji w marketach budowlanych. Pogłębiająca się deregulacja urbanistyki. Ułatwienia dla deweloperów, brak planów miejscowych i ochrony przyrody. Wszystko to znajduje odzwierciedlenie w otaczającej nas przestrzeni. 27 marca 2018 roku przypada 15. rocznica uchwalenia ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Niemal tyle samo czasu mija od przystąpienia Polski do Unii Europejskiej. 20 lat temu w życie weszła też reforma samorządu terytorialnego. XXI wiek stanowił więc dla polskiej urbanistyki nowe otwarcie, które zasługuje na pierwsze podsumowanie. Tym bardziej, że rodzi się już nowy model. Najnowsza propozycja legislacyjna została ochrzczona przez urbanistów i aktywistów mianem „Lex Deweloper”. Specustawa mieszkaniowa stwarza bowiem ryzyko pogłębienia chaosu w naszym otoczeniu, czego beneficjentami mają zostać – jak zwykle – deweloperzy i banki. Z tej okazji nakładem wydawnictwa Bęc Zmiana ukazuje się nietypowy leksykon autorstwa Łukasza Drozdy, pokazujący osobliwości przestrzeni polskich miast. Przedstawia on blisko sto pięćdziesiąt zagadnień urbanistycznych – zarówno mniej, jak i bardziej oczywistych. Od szeroko omawianych grodzonych osiedli i pastelozy, po słabiej rozpoznane fenomeny urbanistyki łanowej, zasady dobrego sąsiedztwa czy „świętej przepustowości”. Dwa tysiące… to przewodnik po meandrach polskiej urbanistyki, zawiłego prawa, wszechobecnej rewitalizacji i kampanii przed wyborami samorządowymi. Tekstowi towarzyszą sugestywne fotokolaże autorstwa Karoliny Wojciechowskiej.

Publikacja ta to jedna z najbardziej wpływowych książek w literaturze psychiatrycznej od czasu Freuda Zaczyna się od długiego, suchego i głęboko poruszającego osobistego eseju o pięcioletnim pobycie Frankla w Auschwitz i innych obozach koncentracyjnych i jego wysiłkach w tym czasie, by znaleźć powody do życia. Druga część książki opisuje metody psychoterapeutyczne, które Frankl opracował jako pierwszy na bazie swoich doświadczeń z obozów. Freud uważał, że życiem człowieka rządzi popęd seksualny i pokusy. Frankl z kolei wierzy, że najgłębszym popędem człowieka jest poszukiwanie sensu i celu. Logoterapia Frankla zatem bardziej przystaje do zachodnich religii niż freudeowskiej psychoterapii.

Ta podręczna książka uczy cenić i rozumieć budowle sakralne świata chrześcijańskiego. Niemalże wszystkie cechy architektoniczne kościołów można analizować w odniesieniu do tego, w jaki sposób powstały i co ich budowniczowie chcieli dzięki nim powiedzieć. Architekci świątyń w najwyższym stopniu wyzyskiwali logikę struktur budowlanych, wznosząc kamienie ku niebu pod postacią strzelistych wież czy kunsztownych kopuł. Ponieważ architektura kościołów zawierała przekaz duchowy, często otrzymywała zdobienia elementami niestrukturalnymi i wspaniałe dekoracje. Jest to przewodnik, który każdemu, kto odnajduje przyjemność w zwiedzaniu kościołów, daje zasób wiadomości pozwalających na świadome podziwianie najbardziej spektakularnych dokonań ludzkości.Jak czytać kościoły rozpoczyna się przeglądem typów budowli, stylów i materiałów. Kolejne rozdziały tłumaczą znaczenie i usytuowanie poszczególnych elementów architektonicznych, wyjaśniają ich funkcjonowanie w różnych epokach i miejscach na świecie. Końcowe rozdziały są poświęcone zagadnieniom z zakresu ornamentyki i symboliki. Niniejsza bogata w informacje publikacja poruszająca mnóstwo faktów dotyczących architektury i religii ukazuje wzniosłe przejawy twórczego kunsztu wpisanego w działalność budowniczych kościołów.

W latach międzywojennych Włocławek był największym miastem powiatowym ówczesnego województwa warszawskiego, i choć daleko mu było do metropolii, to jednak przeżył ważny okres rozwoju, co wyraźnie zaznaczyło się w jego strukturze, przestrzeni i architekturze. Substancja architektoniczna Włocławka lat międzywojennych jest zjawiskiem niemal niedostrzegalnym w ogólnopolskich badaniach tego okresu, choć z pewnością na taką uwagę zasługuje. Nie ulega wątpliwości, że to właśnie lata międzywojenne ostatecznie ukształtowały obraz centralnej części miasta; wówczas powstało sporo interesujących budynków, które w prowincjonalnej mikroskali były odzwierciedleniem zjawisk zachodzących w architekturze polskiej i europejskiej. Zajmują one znaczące miejsce w zabudowie miejskiej nie tylko pod względem liczby obiektów, tworzących niejednokrotnie całe enklawy architektoniczne, ale także jako mocny znak plastyczny, kontrastujący zarówno z dekoracyjnymi formami sprzed I wojny światowej, jak też z powojennymi blokami i niejednoznaczną, trudną jeszcze do ostatecznej oceny architekturą współczesną. Brak należytego rozpoznania architektury międzywojennej pod względem naukowym i artystycznym, a w konsekwencji brak świadomości co do jej znaczenia i wartości powoduje, że z przestrzeni miejskiej od dłuższego już czasu znikają kolejne, wartościowe realizacje.

Walka z analfabetyzmem i powszechny dostęp do edukacji w latach międzywojennych streszczały się w słowach: ?Budowa szkół powszechnych to fundament niepodległości Polski?. To właśnie wówczas została zainicjowana ożywiona działalność inwestycyjna w zakresie budownictwa szkolnego, służąca temu, by po latach zaborów wszystkie dzieci mogły uczyć się w godnych warunkach. Architektura szkolna II Rzeczypospolitej (1918?1939) ukazuje, jak rozwijało się polskie szkolnictwo, jak projektowano i realizowano budynki, będące połączeniem tradycji i nowoczesności. ?Budujmy szkoły!? ? w myśl tego hasła wznoszono nie tylko reprezentacyjne gmachy w dużych miastach, ale także wiele szkół na wsiach i w miasteczkach. Rozwój szkolnictwa powszechnego był priorytetem Ministerstwa Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego, a projekty szkół często powierzano znanym, w tym najwybitniejszym architektom. Celem nowej publikacji Michała Pszczółkowskiego jest popularyzacja wiedzy na temat międzywojennej architektury szkolnej, wiele uwagi poświęcono zagadnieniom opieki i ochrony istniejących budynków. W książce zostały też uwzględnione obiekty z terenu Kresów Wschodnich, znajdujące się obecnie za wschodnią granicą Polski.Architekturę szkolną II Rzeczypospolitej wzbogacają unikalne materiały archiwalne i współczesne zdjęcia, dokumentujące stan międzywojennych budynków szkolnych.

Międzywojenne Kresy to miejsce szczególne. Choć dziś znajdują się poza granicami Polski, współtworzą narodową tożsamość i intrygują skomplikowaną przeszłością. Na przekór stereotypom są także częścią dziedzictwa polskiej architektury nowoczesnej. Michał Pszczółkowski, wybierając jako przykład siedemdziesiąt obiektów, wzniesionych na Kresach w latach międzywojennych, kompleksowo omówił nie tylko historię tych budynków, ale także historię Kresowian. „Książka Michała Pszczółkowskiego jest pierwszym opracowaniem dającym całościowy, zbiorczy obraz architektury polskiej w dwudziestoleciu międzywojennym na obszarze wszystkich województw tworzących Kresy Wschodnie II Rzeczypospolitej. Syntetyczność i kompleksowość ujęcia, prezentacja umiejętnie dobranego i bogatego zestawu reprezentatywnie wybranych obiektów oraz wyczerpujące wykorzystanie literatury przedmiotu i źródeł drukowanych, stanowią o wysokich walorach opracowania”. Z recenzji dr hab. Małgorzaty Dolistowskiej „Nie mam wątpliwości, że książka Michała Pszczółkowskiego zawiera wiele nowych ustaleń i mocno poszerza naszą wiedzę o polskiej architekturze na Kresach w okresie międzywojennym. Uważam tę monografię za ważne i trwałe dokonanie w polskiej historiografii. (…) Autor posługuje się jasnym, komunikatywnym i sugestywnym językiem. Pisze nienaganną polszczyzną, stąd jego monografię czyta się z przyjemnością i z dużym pożytkiem poznawczym”. Z recenzji prof. dr. hab. Stanisława Sławomira Nicieji „Dr Pszczółkowski objął swymi penetracjami rzadko podejmowany temat architektury miejskiej. Zapewne musiał odbyć wiele podróży do prowincjonalnych miast, zazwyczaj pozostających dotąd poza zainteresowaniami badaczy. Wyłonił się z tego nowy, interesujący historycznie obraz polskiej polityki budowlanej, gospodarczej i osadniczej, zmierzającej do integracji państwa (...)”. Z recenzji prof. dr. hab. Jerzego Malinowskiego

Architektura użyteczności publicznej II Rzeczypospolitej 1918–1939. Funkcja to druga część cyklu autorstwa doktora Michała Pszczółkowskiego, poświęconego gmachom publicznym międzywojennej Polski. W pierwszej części autor skoncentrował się na zagadnieniach stylu i formy, proponując uporządkowaną klasyfikację nurtów międzywojennej architektury – od tradycji po awangardę. W drugiej części skupił się natomiast na problemach dotyczących funkcji. Autor dokonał przeglądu różnych typów funkcjonalnych międzywojennej architektury użyteczności publicznej – począwszy od architektury władzy (gmachy ministerstw, sądów, urzędów wojewódzkich i powiatowych), przez architekturę oświaty i nauki (szkoły, uczelnie i instytucje naukowe), kultury i rozrywki (muzea i biblioteki, teatry, kina, domy kultury), obiekty związane ze służbą zdrowia, gmachy bankowe, skończywszy na budynkach służących poczcie, komunikacji i transportowi. Przedmiotem dociekań autora jest specyfika poszczególnych typów, elementy składowe i powiązania funkcjonalne, analogie i zbieżności z architekturą europejską, a także ewolucja zasad projektowania w dwudziestoleciu międzywojennym. Książkę uzupełniają współczesne i archiwalne fotografie, a przede wszystkim liczne plany i trójwymiarowe schematy rozwiązań funkcjonalnych opracowane na podstawie oryginalnych projektów odnalezionych w polskich i zagranicznych archiwach.

Czytelniku, czy wiesz, że w dwudziestoleciu międzywojennym Bydgoszcz była NAJ? NAJwiększym, NAJbardziej zielonym miastem powiatowym II Rzeczypospolitej z NAJwiększą liczbą inwestycji budowlanych, NAJwyższą wieżą spadochronową, NAJokazalszą budowlą sakralną i NAJwiększą bekoniarnią w kraju. Kanał Bydgoski za to uznawano za NAJpiękniejszą drogę wodną w II Rzeczypospolitej. Poznaj historię miasta, które w latach międzywojennych miało zupełnie inne oblicze i było jednym z NAJciekawszych miejsc w Polsce. Poczuj klimat przedwojennej Bydgoszczy, odkryj NAJbardziej zadziwiające fakty z życia mieszkańców, przeczytaj NAJdziwniejsze ciekawostki. W poszczególnych rozdziałach zostały omówione NAJważniejsze aspekty życia miasta, m.in. przestrzeń miejska, architektura, handel, komunikacja, służba zdrowia, sztuka i nauka. Książka zawiera dokumenty, dane statystyczne, informacje adresowe oraz kilkaset NAJpiękniejszych fotografii. Dopełnieniem całości jest atrakcyjna szata graficzna. Do książki dołączone są bezpłatne dodatki: – reprint planu miasta z 1939 roku, – reprint Ilustrowanego Przewodnika po Bydgoszczy Stanisława Łabendzińskiego z 1920 roku.