Arabska zdrajczyni

Nie będzie tajemnicą, jeśli zdradzę Wam, że „Orientalna saga” Tanyi Valko skradła moje serce. Już od pierwszej części tego cyklu autorka zaintrygowała mnie losami bohaterów. I tak jest z każdą książką. Również sięgając po tę najnowszą byłem ciekaw co u nich słychać. Gdy tylko „Arabska zdrajczyni” wpadła w moje ręce, nie mogłem oderwać się od lektury. Teraz, gdy już poznałem kolejne losy bohaterów, przyznaje, że wspaniale było ponownie się z nimi spotkać. „Arabska zdrajczyni” to już piętnasta część „Orientalnej sagi”.

To, co najbardziej trafia do mnie podczas lektury, to ukazanie mentalności krajów arabskich. Autorka doskonale odwzorowuje kulturę, która znacznie odbiega od tej w krajach europejskich. Tanya Valko kreśli obyczaje panujące w Arabii Saudyjskiej, Jemenie czy w Izraelu.

Na kartach „Arabskiej zdrajczyni” poznajemy historię kobiet, które muszą odnaleźć się w arabskiej rzeczywistości. Rzeczywistości, która nie jest dla nich łatwa. Naznaczona jest nakazami i zakazami. Kluczową kwestią w „Arabskiej zdrajczyni” jest zdrada, która w krajach arabskich jest grzechem, za który można ponieść największą karę. W krajach europejskich zdrada nie jest naznaczona aż takimi konsekwencjami, jak ma to miejsce w krajach Bliskiego Wschodu.

Jak potoczy się życie Marysi Salimi u boku nowego męża Jakuba Goldmana? Jaki los spotka wchodzącą w dorosłe życie Nadię Binladen? Co słychać u Darii Salimi? Czy Dorota poradzi sobie ze śmiertelną chorobą? Możecie być pewni, że w najnowszej części „Orientalnej sagi” wiele się dzieje. A znając pióro Tanyi Valko możecie oczekiwać wyjątkowej lektury. Lektury, która nie tylko zabierze Was do arabskiego świata, lecz ukaże historię silnych kobiet, dla których panujące prawo nie jest łaskawe.

Nie tylko poznawanie historii kobiet sprawi, że nie oderwiemy się od lektury. Również relacje między Izraelem i Palestyną wzbudzą naszą ciekawość. Autorka zabierze nas także do bombardowanej Strefy Gazy oraz do ogarniętego wojną domową i klęską humanitarną Jemenu.

To, co ważne „Arabska zdrajczyni” to historia, która pochłonie Was bez reszty. Nuda Wam nie grozi, wręcz przeciwnie, ta powieść to gratka dla miłośników intryg.

Jeśli pragniecie poznać kulturę i zwyczaje panujące w krajach Bliskiego Wschodu, to twórczość Tanyi Valko jest właśnie dla Was. Autorka skradła serce wielu czytelników. A tą książką ponownie dowiodła, że jest najpopularniejszą polską pisarką, która doskonale oddaje klimat arabskiego życia.

Cała „Orientalna saga” zasługuje na uznanie oraz na umieszczę jej na półce NIK – Najlepszych Interesujących Książek. Po przeczytaniu „Arabskiej zdrajczyni” poczułem nie tylko satysfakcję z lektury, lecz tęsknotę za Marysią, Darią i Nadią, mając równocześnie nadzieję, że spotkamy się ponownie w kolejnej części. Myślę, że w tych marzeniach nie jestem odosobniony.

Jeśli jeszcze nie sięgnęliście po twórczość Tanyi Valko, to zdecydowanie zachęcam Was, by to zrobić. „Arabska zdrajczyni” skradnie Wasze czytelnicze serca. Warto również przeczytać wcześniejsze części tej serii. Co ważne wszystkie pozostałe można czytać niezależnie.

Książka „Arabska zdrajczyni” ukazała się nakładem Wydawnictwa Prószyński i S-ka

„Arabska zdrajczyni” to już trzynasty tom Sagi Orientalnej. Dla mnie jest to pierwsze spotkanie z twórczością pani Valko. Każda z części stanowi odrębną opowieść dlatego nie ma obowiązku czytania po kolei każdego tomu. Muszę przyznać jednak, że ja odczułam pewien dyskomfort z powodu nieznajomości wcześniejszych opowieści. Oczywiście - życiorysy bohaterów są pokrótce zreferowane, by mieć jako taką orientację w temacie, jednak dla mnie to za mało.

Fabuła w „Arabskiej zdrajczyni” nie powaliła mnie na kolana. Nie do końca odpowiada mi prowadzenie akcji w takiej leniwej formie. Dodatkowo za niepotrzebne wydaje mi się opisywanie aż tak szczegółowo każdego kroku w codziennym życiu bohaterów.

Za to pod kątem informacji o kulturze islamskiej ta książka to złoto. O ile jako powieść nie zostałam zauroczona, to opis wszystkich zasad, wymogów, nakazów i obyczajów pobudził wyobraźnię. Do tej pory miałam raczej pobieżne pojęcie o tym, w jak trudnym prawnie i religijnie świecie muszą lawirować kobiety. Bo głównie o kobietach jest ta książka. Opowiada o kilku pokoleniach kobiet, które muszą jakoś sobie radzić w tym orientalnym świecie, gdzie dzień kolejny nigdy nie jest pewny nawet wśród środowiska elit. Do takiej grupy właśnie należy rodzina Doroty.

Autorka skupia się przede wszystkim na roli kobiet w islamskim i judaistycznym świecie. Pokazuje ewolucję praw kobiet i tego, w jaki sposób młode kobiety mogą się rozwijać. Często wszystko rozbija się o umiejętne manewrowanie w prawniczych przepisach i wyszukiwaniu kruczków, które pomogą kobiecie stać się wykształconą i przede wszystkim niezależną jednostką w społeczeństwie.

Objętościowo to potężna lektura. Liczy sobie siedemset stron mocnej treści. Książka została podzielona na części, których poszczególne podrozdziały opowiadają o każdej osobie z rodziny, której nazwisko jest jednocześnie tytułem rozdziału. Kolejne etapy to podzielone na podrozdziały opowieści o losach wszystkich bohaterów i to, jak ich losy się ze sobą splatają.

Czy ta książka mi się podobała? I tak i nie. Nie określę się jednoznacznie, bo ta powieść ma wady, ale też duże zalety. Ze stylem pisarskim autorki raczej się nie polubiłam, choć nie jest on zły. Dla mnie jest poprawny, ale za suchy, momentami ordynarny w opisach, choć to jednocześnie uznaje za zaletę. Pewne mocne, a nawet wulgarne zwroty podkreślały moc sytuacji i nadawały im ładunku emocjonalnego. A emocji niestety w tej książce nie czułam za wiele. Teoretycznie były, ale opisane zostały zbyt płasko.

Powieść podoba mi się głównie z uwagi na fantastycznie przedstawiony świat życia w innej kulturze. Z tego mocno hermetycznego, srogiego i ukrytego za zasłoną hidżabu świecie, wyłania się obraz nierzadko brutalnej rzeczywistości tak bardzo podporządkowanej religii i ideologii, że wszystkie inne sprawy zostają zepchnięte na dalszy plan.

Przyznaję, że pierwsze rozdziały, opowiadające o życiorysie każdego bohatera nieco mnie nużyły. Czułam, ze jednak nieznajomość historii z poprzednich części mocno ogranicza mi odpowiednie zrozumienie lektury. Dopiero później lektura stała się przyjemna, choć tematyka była ciężka. Dużo strachu o bliskich, walka o życie (nie tylko z powodu polityki), namiętności i rozterki uczuciowe to podstawa ?Arabskiej zdrajczyni?.

Oceniam tę książkę na 7/10. Może nie zostałam jej fanką, ale zdecydowanie jest to wartościowa lektura i zachęcam do przeczytania. Sama zamierzam w przyszłości poznać poprzednie tomy i może wówczas należycie docenię tom trzynasty.