Ap Bac 1963 – Binh Gia 1964

Wystrzelone kule dosięgnęły celu. Dało słyszeć się charakterystyczny dźwięk pocisków trafiających w metalowe części uzbrojenia i wyposażenia dragonów. Kule zrywały jeźdźcom kapelusze, raniły głowy i twarze, gruchotały kości nóg. Najkrwawsze żniwo saski ogień zebrał w koniach. Kule świstały wszędzie raniąc wierzchowce w piersi, brzuch i głowy. Ranne i oszołomione wierzchowce wypadały z pola bitwy, zawracając w kierunku stanowisk szwedzkich. Niektóre konie wracały z pustym siodłem, inne, otrzymawszy śmiertelne trafienie, padały, przygniatając jeźdźca. Szwedzka linia została "skoszona", dziesiątki wierzchowców wraz z kawalerzystami padło na ziemię. Impet uderzenia załamał się. Jednak w tym całym zamieszaniu, grupce szwedzkich żołnierzy uda�...

Hureau de Sénarmont uznał, że nadeszła stosowna chwila dla niego i włączył się do boju z 36 działami I korpusu. Sformował je w dwie baterie po 15 dział i 6-działową rezerwę pod osłoną 1. batalionu 9. pułku piechoty i dywizji dragonów Lahoussaye`a (4 pułki). Wprowadził całość do bezpośredniej walki, zmuszając najpierw do milczenia rosyjskie działa ustawione na przeciwnym brzegu Łyny. Zajechał następnie na 600 m od pozycji przeciwnika, bijąc w ścieśnione masy i odpłacając za straty VI korpusu. Napoleon, obawiając się, że Hureau de Sénarmont nierozważnie narazi baterię na zniszczenie, posłał do niego gen. Moutona, ale ten otrzymał krótką odpowiedź: Pozwól tylko mi i moim kanonierom działać, odpowiadam za wszystko. Gdy ten wrócił z taką odpow...

Załamanie się ataku pod bramą zamkową, jak również śmierć ich odważnego do szaleństwa dowódcy sprawiły, że żołnierze i oficerowie załamali się i uciekli w popłochu, aby jak najszybciej dostać się do łodzi i odpłynąć do Hainburga: „Widząc to wszystko, jego żołnierzy ogarnął wielki strach i wycofali się, jak podkomendni, którzy stracili swojego dowódcę. Kiedy Węgrzy dostrzegli to, wyszli z Pressburga i zabili stu lub stu dwudziestu tych, którzy niezbyt szybko uciekali, i zabrali martwe ciało owego hrabiego, które jego ludzie porzucili”. Część oddziału usiłowała przedostać się na drugi brzeg przez most pontonowy. Węgrzy, którzy zanieśli ciało hrabiego do zamku: „Rozebrali go z koszuli, a spodnie jego szydersko przymierzali, i wszyscy naś...

Mimo upływu niemal 2500 lat bitwy stoczone przez siły koalicji greckich państw-miast ze zmierzającą na podbój ich ziem ogromną armią Imperium Achemenidów stanowią jedną z najsławniejszych, niemal legendarnych kart nie tylko historii starożytnej Europy, ale głównie dzięki wspaniałemu dziełu Herodota, również dziejów ludzkości. Słyszał o nich (zwłaszcza o bohaterskiej obronie przejścia termopilskiego) każdy, kto przynajmniej trochę interesuje się historią, a zapewne także i wielu nią niezainteresowanych. Choć znaczenie walk na tej „pierwszej linii obrony” nie było dla losów kampanii Kserksesa w Helladzie kluczowe, w przypadku utrzymania przez sprzymierzonych pozycji obronnych i powstania strategicznego pata bezwzględnie mogło się takim stać. Nawet i...

Około tygodnia później doszło do ataku wojsk germańskich i galicyjskich na stacjonujące w pobliżu miasta legiony. Powstańcy zajęli pozycję w pobliżu mostu odcinając obóz od miasta. Przebywający w mieście Cerialis z murów mógł zobaczyć batawskie wojska atakujące jego legion. Nie tracąc czasu stanął na czele żołnierzy, których był w stanie zebrać w mieście i ruszył w kierunku mostu. Fragment książki

13 sierpnia 1719 roku w pobliżu Baggenstäket, prawie na oczach mieszkańców Sztokholmu do szło do bitwy. Rosyjskie wojska, które przez całe lato pustoszyły wybrzeże Szwecji, próbowały zdobyć jej stolicę. Było to jedno z ostatnich starć, do których doszło w czasie wielkiej wojny północnej. Zaczęła się ona w 1700 roku, kiedy Rosja, Dania i Saksonia zaatakowały Szwecję, aby wydrzeć jej niektóre prowincje. Car Piotr I dążył do zakończenia wojny na warunkach korzystnych dla Rosji. Rosyjska ofensywa rozpoczęła się na początku lata 1719 roku. Armia szwedzka nie była w stanie przeszkodzić oddziałom rosyjskim w pustoszeniu wschodniego wybrzeża, ale udało jej się obronić stolicę, chociaż przeciwko ok. 6000 żołnierzy rosyjskich Szwedzi skierowali do walki z...

Czy ocalić honor, czy życie i los miasta? Na takie pytanie musieli odpowiedzieć mieszkańcy hiszpańskiej Saragossy, gdy byli dwukrotnie byli oblegani przez wojska napoleońskie w latach 1808–1809. Wybrali honor, poświęcając swoje życie i całe miasto. Francuzi odnieśli pyrrusowe zwycięstwo, zdobywając w końcu kupę gruzów. Militarna przegrana Hiszpanów zawierała jednak w sobie element zwycięstwa. Ostatecznie wygrała bowiem legenda bohaterskiego miasta, która promieniowała na cały kraj i z tlejących się popiołów oporu roznieciła żar wojny przeciwko francuskiej okupacji. Dziś zresztą mniej pamięta się o Francuzach, którzy oblegali Saragossę, a bardziej o Hiszpanach, którzy jej bronili. W krwawych walkach o miasto w Aragonii wzięli udział także polscy żo...

Mam przyjemność zaprezentować Państwu drugą pozycję z cyklu „Krwawy Nil. Wojny Faraonów”. Tym razem czytelnik zostanie przeniesiony do Doliny Nilu Środkowego, czyli Sudanu, w nurt wydarzeń toczących się w XIX wieku. Rok 1885 wstrząsnął światową opinią publiczną. Na ówczesnych krańcach tak zwanej cywilizacji zginął, wraz z prawie całą swoją armią, słynny brytyjski generał Charles Gordon. Został pokonany, w opinii ówczesnych europejskich elit, przez dzikusa i wieśniaka Muhammada Ahmada, zwanego Mahdim. Ta wojna była relacjonowana przez ówczesną światową prasę w sposób bardzo dynamiczny, nie zawsze zgodny z prawdą. W ten sposób rozpoczął się okres kreowania rzeczywistości i opinii zwykłych ludzi przez garstkę potentatów prasowych i dziennika...

Ostatni bastion w Khe Sanhto sugestywna, tocząca się w szybkim tempie relacja z dramatycznej konfrontacji zbrojnej z 1968 roku. Sześć tysięcy amerykańskich marines, stacjonujących w osamotnionej bazie bojowej Khe Sanh, powstrzymało napór trzydziestu tysięcy oblegających ich żołnierzy Armii Północnego Wietnamu. Gregg Jones, bazując na obszernych badaniach archiwalnych i ponad stu wywiadach z uczestnikami tamtych wydarzeń, zdołał uchwycić odwagę i braterstwo obrońców, przedstawiając jak dotąd najpełniejszy obraz tej niezwykłej bitwy. Książka wyróżniona przez Marine Corps Heritage Center nagrodą Generała Wallace’a M. Greene’a Jr. „Mocne i poruszające przypomnienie o niezrównanej odwadze i ostatecznym heroizmie” – Alex Kershaw, autor The Bedford B...

O godz. 0.15 w odległości ok. 20 kabli dostrzeżono sylwetę okrętu idącego kontrkursem. S 90 przyjął kurs równoległy i po chwili dostrzegł drugą jednostkę. Jak się okazało, były to krążownik Tacachiho oraz kanonierka Saga, pełniące dozór na drugiej linii blokady. Kpt. Brunner zdecydował się na atak. Przeszedł na południe, niknąc na tle ciemnego horyzontu, po czym z odległości 900 m odpalił pierwszą torpedę, z 500 m drugą i z 300 jeszcze jedną. Pierwsza ugodziła krążownik w dziób, dwie następne trafiły w śródokręcie, przy czym ostatnia spowodowała przełamanie okrętu na pół. Krążownik szybko poszedł na dno, pociągając za sobą 28 oficerów i 243 marynarzy (271). Brunner natychmiast wykonał zwrot na południe i rozwinąwszy maksymalną pręd...

Tymczasem Otskay von Ocsko opuścił Desenzano o świcie 3 sierpnia (do tej miejscowości z kolei kierowała się brygada Otta-Bathorkeza) i zmierzając na Ponte di San Marco podszedł pod Lonato, gdzie nadział się na Francuzów gen. Pijona. Ten nierozważnie rzucił się do ataku. Uległ jednak przewadze przeciwnika i dostał się do niewoli wraz z wielu żołnierzami swej 18 półbrygady lekkiej oraz 3 lekkimi działami. Reszcie 18 półbrygady udało się szczęśliwie wycofać za kanał i łańcuch wzniesień, co zniechęciło Austriaków do pościgu. Zaalarmowany o tej porażce Bonaparte przyspieszył marsz dywizji Masseny idącej właśnie na Lonato. 32 półbrygada liniowa i będąca około 800 m za nią 18 liniowa zostały uformowane w kolumny batalionowe i rzucone centralnie do...

Zapraszamy do wędrówki po pięknym terenie Powiatu Żywieckiego – wspaniałe widoki, przyroda, czyste powietrze, a to wszystko można zobaczyć i poczuć wyruszając na krótkie spacery lub dłuższe wycieczki z nieodległych miast. Beskid Żywiecki to najwyższa karpacka grupa górska w Polsce poza Tatrami, warto wyjść nawet na krótką wycieczkę, żeby móc podziwiać szczyty sięgające ponad 1200 m n.p.m. Cenną krajobrazowo, przyrodniczo i kulturowo część pasma obejmują Babiogórski Park Narodowy i Żywiecki Park Krajobrazowy, w którego granicach znajduje się dziewięć rezerwatów przyrody. Dobra infrastruktura turystyczna pozwala na kilkudniowe wędrówki w oparciu o schroniska, zaś wyznakowane trasy zachęcają do różnych form wypoczynku. To doskonałe tereny do...

Książka opowiada o krwawo stłumionych przez komunistów protestach społecznych w stolicy ChRL (na słynnym placu Tiananmen) wybuchłych wiosną 1989 r., jak również wpływie tych wydarzeń na sytuację w PRL, gdzie praktycznie równolegle dokonywała się dekompozycja komunistycznego systemu władzy. Pierwsza tura częściowo wolnych wyborów nad Wisłą zbiegła się z masakrą na ulicach Pekinu, co przyczyniło się do spowolnienia tempa prodemokratycznych zmian w PRL, lecz nie ostatecznie zdołało ich zatrzymać.

W tomie studiów poruszono szereg zagadnień związanych z rozwojem historiografii wojskowej w okresie PRL. Analizie poddano wybrane struktury organizacyjne i kierunki badań, jak też opisano interesujące studia przypadków. Wskazano na istniejące w okresie PRL ograniczenia i znaczenie propagandy dla prowadzenia badan w tytułowym zakresie, jak również postawy uczonych funkcjonujących w ramach systemu społecznopolitycznego, w którym polsko-sowieckie braterstwo broni i sojusz z Moskwą uważano za najwyższą wartość.

Na przełomie lipca i sierpnia 1915 r. pod Jastkowem niedaleko Lublina rozegrała się bitwa, w której udział wzięły m.in. 4. Pułk Piechoty Legionów ppłk. Bolesława Roi i pułki I Brygady Legionów Józefa Piłsudskiego. Wokół krwawego, kilkudniowego starcia (będącego chrztem bojowym 4. Pułku), w którym Polacy próbowali bohatersko, acz bezskutecznie przełamać pozycje rosyjskie, narosło wiele kontrowersji. Co faktycznie wydarzyło się pod Jastkowem i kto odpowiadał za brak sukcesu formacji legionowych oraz duże straty poniesione przez Polaków? Czas poznać odpowiedzi na te pytania. Warto dodać, że wielu uczestników bitwy pod Jastkowem w późniejszych latach brało udział w kształtowaniu polskiego życia kulturalnego i politycznego. Byli to m.in.: Karol Bunsch, W...

Niniejszym oddajemy do rąk czytelników piąty tom Studiów nad wojnami wIndochinach. Składa się on zdwóch esejów, trzech artykułów oraz recenzji. Pierwszy zesejów poświęcono na omówienie przebiegu konfliktu wIndochinach wXX wieku ze szczególnym uwzględnieniem lat sześćdziesiątych isiedemdziesiątych. Wdrugim eseju ukazano współczesną wietnamską politykę historyczną dotyczącą II wojny indochińskiej na podstawie obserwacji poczynionych wtrakcie wizyt wszeregu placówek muzealnych. Dział studiów otworzył artykuł traktujący omorskiej operacji przemieszczenia ludności Passage to Freedom przeprowadzonej wnastępstwie Układów Genewskich. Kolejny tekst dotyczył skomplikowanych relacji wtrójkącie Hanoi-Moskwa-Pekin wprzełomowym okresie II wojny indochińskiej...

Publikacja zawiera opracowanie dokumentów Franciszka Skwierczyńskiego, który ? jako członek prezydium szczecińskiego MKR, a następnie Zarządu Regionu Pomorze Zachodnie i zarazem tajny współpracownik SB ? odgrywał w latach 1980?1982 (a zwłaszcza po 13 grud-nia 1981 r.) niezwykle istotną rolę w rozpracowywaniu regionalnych struktur opozycyjnych.

II wojna światowa na ziemiach polskich była okresem pełnym tragicznych, ale również niezwykłych ludzkich historii. Śmierć najbliższych, konieczność porzucenia domu rodzinnego i często bezsilnej obserwacji przez ofiary wojny ujawniania się najgorszych instynktów człowieczej natury przeplatały się z bohaterstwem, poświęceniem i patriotyzmem tych, którzy nie godzili się na okupacyjny terror i zdegradowanie do roli niewolniczej siły roboczej. Doskonałym tego przykładem są dzieje urodzonego na Wołyniu w 1927 r. Zbigniewa Piaseckiego.

W polskich badaniach naukowych, a co się z tym wiąże, także publikacjach z zakresu historii wojen i wojskowości, nie można znaleźć zbyt wielu opracowań, które zajmują się aspektami militarnych zmagań Brytyjczyków z jednym z najbardziej wojowniczych plemion afrykańskich, jakim byli Zulusi. Wydarzenie to należy do tzw. małych wojen kolonialnych, o których w polskiej literaturze pisze się niewiele lub wcale.