Anatomia kłamstwa

Recenzja pochodzi z mojego bloga: http://myfantasticbooksworld.blogspot.com/2015/12/anatomia-kamstwa-philip-houston-don.html

Anatomia Kłamstwa to książka, którą przygotowali dla nas byli agenci CIA. Nie byłam pewna, czego się po niej spodziewać, więc moje oczekiwania nie były wysokie, jednak również nie spodziewałam się, żeby był to totalny gniot, bo w końcu się zdobyłam by ją przeczytać. Tak więc moje podejście mogłabym określić jako neutralne, a jak się sprawdził mój przypadkowy wybór tej pozycji? Jedno jest pewne - trudno mi jednoznacznie określić swoje stanowisko.

Koncepcja modelu polega na tym, że - w momencie, gdy przesłuchana osoba wychodzi po zakończeniu rozmowy - ty masz to, czego chciałeś, a ona czuje się dobrze, ponieważ nie postrzega cię jako przeciwnika. Po prostu pomogłeś jej zrobić coś dobrego, a ona jednocześnie zachowała swoją godność.

Zacznę od początku, czyli momentu, w którym otrzymałam przesyłkę. Przyszła akurat do mnie przyjaciółka, pod pretekstem oddania linijki, która i tak okazała się nie należeć do mnie. W każdym razie, podczas rozmowy odebrałam telefon, ze Szlachetnej Paczki, więc musiałam przy użyciu drugiego przekazywać informacje między rodziną a darczyńcą. Jakby tego było mało, usłyszałam charakterystyczny pisk czajnika oraz sekundę później dzwonek od drzwi. Nie trudno się domyślić, że widok musiał być komiczny, jeśli dorzucić do tego próbę podpisania odbioru przesyłki, przytrzymywania telefonów głową, rozmową z czterema osobami na raz oraz stania na jednej nodze, bo mój mały pupil uwielbia witać każdego, kto tylko odważy się podejść do naszych drzwi. W końcu udało się wrócić do koleżanki, która zwijała się ze śmiechu na łóżku. Otworzyłam paczkę a tam zobaczyłam dwie książki, po Anatomię sięgnęła Agnieszka, która od razu zaczęła czytać opis, a po krótkiej przerwie się odezwała czytając jedno z zamieszczonych tam zdań: (...)Wyeliminować fałszywych przyjaciół?... Martyna, wyrzuć tą książkę! Chwilę później próbowała ją gdzieś schować, czym i mnie nieźle rozbawiła. Takim oto sposobem jakoś polubiłam tą pozycję, mimo tego, iż nawet nie zaczęłam jej czytać.. Ale przejdźmy teraz do treści właściwej.

Powtórzenie nie przemienia kłamstwa w prawdę.

Po przeczytaniu tej książki mam mieszane uczucia. Nie mogę powiedzieć by przeważała liczba minusów czy plusów. Największym minusem jest jednak fakt, iż niektóre przykłady okazały się niejasne, niezrozumiałe, przez co jedynie się irytowałam. Również zaczynanie danego tematu, by po chwili stwierdzić, że w tym rozdziale nie jest mowa akurat o tym, więc powiemy o nim w piątym, dziesiątym czy piętnastym. Rozumiem również, że autorzy nie mogli zdradzać imion w poszczególnych przykładach, ale mogli od razu zastąpić je innymi, a nie za każdym razem stosować tą samą formułkę: Nazwijmy go przykładowo XYZ. To są trzy główne minusy, które mi się rzuciły w oczy, nie są one odstraszające, ale momentami mogą irytować. Cieszę się jedynie, że nie znalazła się wśród nich nudna treść.

Phil przypomina sobie, że każdą sesję szkoleniową kończył następującym zdaniem: „Jeśli przypadkiem ktoś z was pracuje dla złych gości, niech będzie pewny, że zostanie złapany”. Do dziś Phil zastanawia się, co działo się w głowie Nicholsona, gdy słyszał te słowa.

Książka sama w sobie jest ciekawa i nie mam nic do zarzucenia jeśli chodzi o oprawę graficzną. Okładka cieszy oko, a sam poradnik nie dłuży się. Co prawda większość jest zapełniona tekstem ciągłbym, jednak nie brakuje tu dialogów oraz dodatkowych pomocniczych ramek, podpowiedzi. Na końcu znajduje się około 50 stron dodatków, objaśnień itp., które pozwolą nam lepiej zrozumieć treść oraz wszystkie niezrozumiałe pojęcia. Dodatkowo są tam proponowane pytania dotyczące różnych kwestii (od zatrudnienia opiekunki, poprzez zażywanie narkotyków po niewierność czy kradzież) oraz przykładowa analiza opisowa.

Ludzie nie wierzą w kłamstwa, że muszą, ale dlatego, że chcą w nie wierzyć.

Mogę stwierdzić, że książka w przystępny sposób wyjaśnia nam na czym polega kłamstwo, a czy będę potrafiła zastosować się do wyczytanych rad w życiu codziennym dowiem się z biegiem czasu. Jednak uważam, że książka ta nie należy do tych, które powinno się czytać, chcąc się odprężyć przy czymś lekkostrawnym, a grupą docelową, której polecam są miłośnicy kryminałów lub filmów dotyczących SCI czy CIA. Ja po raz pierwszy sięgnęłam po coś w tym stylu i mimo wszelkich niejasności nie żałuję.

Trzech byłych agentów CIA. Najwybitniejsi na świecie specjaliści od demaskowania kłamstw i oszustw. Unikalne metody amerykańskiego wywiadu używane podczas przesłuchań najgroźniejszych terrorystów świata. Najsłynniejsze kłamstwa wszech czasów.

Chcesz przyłapać partnera na zdradzie? Dowiedzieć się, czy Twój syn lub córka ma kontakt z narkotykami? Przyjąć godną zaufania opiekunkę dla dziecka? Wyeliminować fałszywych przyjaciół? Zdemaskować osobę, która oczernia Cię w pracy?

Wiedza zawarta w tej książce odmieni Twoje życie, okaże się przydatna w każdej sytuacji. Anatomia Kłamstwa to praktyczny poradnik, jak dorwać kłamcę w Twoim najbliższym otoczeniu.

"Anatomia Kłamstwa" jest książką popularnonaukową. Książka, jak każda inna, ma swoje wady i zalety. Może zacznę od tego pierwszego, aby potem zakryć to wszystko dobrymi stronami.

Najbardziej ze wszystkiego denerwowały mnie teksty znajdujące się w wąskich kolumnach. Najpierw musiałam czytać tekst, który był obok kolumn, a potem cofałam się o kilka stron, aby przeanalizować tekst z boku. A przecież raczej mało kto da radę czytać dwa różne teksty na raz i dobrze je zrozumieć.

Po przeczytaniu "Anatomii Kłamstwa" dowiedziałam się, że kłamstwo można rozpoznać nie tylko po słowach i sposobie ich wypowiadania, ale też po gestach, zachowaniu. Jakie gesty, jakie zachowania, jakie odpowiedzi są dowodem kłamstwa. To wszystko jest umieszczone w boku w tabelkach, dzięki czemu łatwiej to zapamiętać.

Ciekawym pomysłem na urozmaicenie tej książki, było podanie przykładów z życia agentów. Ja czytając wywiady, próbowałam wykryć kłamstwo. Dopiero potem czytałam jak przeanalizowali to agenci w książce i mogłam stwierdzić czy myślałam tak samo czy inaczej.

Za dobry pomysł uważam też podanie z tyłu tzw. dodatków, w których znalazły się m.in proponowane pytania, które należy zadań np. kiedy zatrudniamy opiekunkę do dziecka, kiedy pytamy nasze dziecko czy bierze narkotyki.

To teraz trochę o języku jakim napisana jest ta książka. W "Anatomii Kłamstwa" znajduje się słownictwo, które może być dla czytelnika nie zrozumiałe. Nie martwcie się! Z tyłu jest słownik, który wszystko wyjaśnia.

Język książki jest lekki, przejrzysty i szybko się go czyta. Napisany jest też ładną czcionką oraz dużymi literami.

Przed każdym rozdziałem był jakiś cytat. Przytoczę tutaj parę z nich, które najbardziej mi się podobają:

"Ludzie nie dlatego wierzą kłamstwa, że muszą, ale dlatego, że chcą" - Malcolm Muggeridge

"Prawda jak maska kłamstwo ukrywa, nagość najlepszym przebraniem bywa" - William Congreve

"Kiedy ludzie mówią, słuchaj uważnie. Większość ludzi bowiem nigdy nie słucha" - Ernest Hemingway

"Niech kłamstwo logiczniejsze będzie od wydarzeń, aby znużeni wędrówką znaleźli [...] ukojenie" - Czesław Miłosz

"Kto ma oczy do patrzenia i uszy do słuchania, może się przekonać, że żaden śmiertelnik nie jest w stanie utrzymać niczego w tajemnicy. Kiedy milczą jego usta, gada za pomocą koniuszków palców, zdrada sączy się z niego każdym porem ciała" - Zygmunt Freud

"Wszystkie prawdy można łatwo zrozumieć, gdy zostaną odkryte; cała trudność polega na tym, żeby je odkryć" - Galileusz

" Nigdy nie zalecałbym oszustwa czy kłamstwa. Zwłaszcza dla człowieka, który ma kiepską pamięć, kłamstwo jest największym wrogiem. Prawda jest twoim najlepszym przyjacielem, w każdych okolicznościach" - Abraham Lincoln

Trochę dużo wyszło mi tych cytatów, ale aż tyle mi się ich podoba.

Uważam, że każdy powinien przeczytać tą książkę. Zdecydowanie polecam!

Za egzemplarz do recenzji dziękuję wydawnictwu Sine Qua Non.

Z całą pewnością mogę stwierdzić, że kiepski ze mnie wykrywacz kłamstw i o wiele lepiej radzę sobie po drugiej stronie, kiedy z niewinną minką wyjaśniam, że nie mam zadania, bo pies potrzebował celulozy i zjadł mi wypracowanie. Anatomia kłamstwa z nikogo nie uczyni wytrawnego łgarza, ale może nauczyć, jak zorientować się, że druga osoba nie jest z nami szczera.

Zawsze interesował mnie fenomen wariografu. Podpinają Cię do maszyny i nagle na jaw wychodzą wszystkie Twoje grzeszki. Przerażające. Anatomia kłamstwa wyjaśnia - choć dość pobieżnie - co tak właściwie bada to urządzenie i jaki ma w tym udział osoba, która nim operuje.

Nie wszyscy mamy jednak dostęp do wykrywacza kłamstw, warto więc wyrobić go sobie w głowie. Pierwszym krokiem do odkrycia kłamstwa jest pozbycie się przekonania, że nasz rozmówca na pewno kłamie lub na pewno mówi prawdę. Nasze nastawienie jest kluczowym elementem. I jednocześnie najtrudniejszym do zrealizowania - bo jak zachować neutralność i nie naciskać, nie przypierać rozmówcy do muru, kiedy rozmówcą jest Twoje dziecko, a Ty próbujesz dowiedzieć się, czy brało narkotyki?

Trzeba wiedzieć, jakie pytania zadać, kiedy odpuścić, a kiedy drążyć temat. Osoba, z którą rozmawiamy, nie powinna czuć się zagrożona. Jeśli ten element nie zostanie zachowany, nasz wysiłek może pójść na marne.

Kłamca ma psychologiczną trudność z zaprzeczeniem swojej winie. To znacząco ułatwia sprawę, bo istnieje kilka punktów odniesienia, które pokazują nam, że rozmówca nie jest z nami szczery:

Niewłaściwy poziom grzeczności (gdy używa bez potrzeby uprzejmych zwrotów: proszę pana, przepraszam)

Użycie tzw. kwalifikatorów postrzegania (szczerze mówiąc, żeby nie skłamać)

Użycie tzw. kwalifikatorów wykluczających (to wszystko, co mogę powiedzieć)

Przeczenie wcześniejszej wypowiedzi

Odpowiadanie nie wprost

Odsyłanie do swoich wcześniejszych wypowiedzi

Odpowiadanie pytaniem, które w danym kontekście niewiele znaczy

Atakowanie pytającego

W rzeczywistości wykrywanie kłamstwa to złożony proces. Każdy z tych elementów musi wystąpić nie później niż 5 sekund po pytaniu, a żeby być pewnym kłamstwa, należy wyhaczyć przynajmniej kilka z tych punktów. Opieranie się na mimice twarzy jest niemiarodajne, a znacząca różnica istnieje nawet pomiędzy odpowiedzią Jestem niewinny wobec tych zarzutów a Nie zrobiłem tego. Zadziwiające, jak wiele skrywa ludzki umysł.

Początkowo to wszystko wydawało mi się bardzo skomplikowane i byłam przekonana, że po skończeniu tej książki nie będę w stanie wykryć żadnego kłamstwa. Autorzy na szczęście świetnie sobie z taką ewentualnością poradzili. Na koniec zaserwowali analizę wywiadu z kongresmenem, co było świetnym podsumowaniem tej pozycji. Polecam również zaglądać do słowniczka z tyłu - dla mnie było to bardzo pomocne, kiedy nie pamiętałam, co oznacza dane pojęcie. To książka naprawdę warta uwagi. Niemniej jednak, mam nadzieję, że nie zacznę teraz wszystkich dookoła analizować.

Każdy z nas kłamie. Jedni częściej, inni rzadziej, ale jest to po prostu nieodłączna część ludzkiej natury. Mimo to nie lubimy być oszukiwani i za wszelką cenę staramy się dociec, czy druga osoba w rozmowie z nami była szczera. Zatem - czy istnieje jakiś sposób na wykrycie kłamstwa? Okazuje się, że tak i odpowiedzi na to pytanie znajdziemy w recenzowanej dzisiaj książce.

W Anatomii kłamstwa zostały zebrane razem doświadczenia i obserwacje agentów CIA pracujących przy wariografie lub zajmujących się różnego rodzaju przesłuchaniami. To daje bardzo kompetentne źródło informacji i całe mnóstwo ciekawych przykładów wyjętych z życia, a co za tym idzie - naprawdę ciężko się oderwać.

Ale po kolei. Wszystko opiera się na metodologii, którą stworzyli pracownicy CIA po wielu latach obserwacji zachowań przesłuchiwanych. Jest ona w stanie pomóc nawet laikowi w nauczeniu się pewnych schematów działania - zwracania uwagi na szczegóły, zadawania właściwych pytań i zrozumienia procesu kłamania. Oczywiście to nie jest tak, że każdy kto przeczyta tę książkę stanie się chodzącym wariografem. Nie, jak zapewniają autorzy - nikt nie jest w stanie w stu procentach stwierdzić, czy dana osoba oszukuje.

Wspomniałam wcześniej, że w Anatomii kłamstwa znajdziemy wiele przykładów z prawdziwego życia. Wszystkie są jednak podane w określonym celu - mają zobrazować, na czym polega metodologia i pomóc nam ją zrozumieć. Każdy przykład został dogłębnie przeanalizowany, niektóre także rozebrano na czynniki pierwsze: pokazano zachowanie kłamcy, to, na co powinniśmy zwracać uwagę, ale także jak należy zareagować oraz w jaki sposób zadawać pytania, by nie odstraszyć rozmówcy. Muszę też wspomnieć o ciekawym dodatku dołączonym do książki, w którym znajdziemy gotowe wzory do wykorzystania w sytuacjach, z którymi pewnie przyjdzie nam się zmierzyć.

Autorzy zadbali również o to, by czytelnik samodzielnie mógł rozwikłać kilka zagadek i przetestować wiedzę zdobytą w poprzednich rozdziałach. Później oczywiście znajdziemy wszystkie odpowiedzi, których potrzebujemy i możemy sprawdzić, co już dobrze opanowaliśmy, a co jeszcze wymaga powtórzenia.

Jedyną wadą Anatomii kłamstwa jest chyba tekst umieszczony w kolumnach obok głównej treści. Żeby nie tracić wątku, trzeba doczytać rozdział do końca, a później szukać strony, na której owe kolumny się pojawiły. Nie byłoby to wcale irytujące, gdyby poboczny tekst tak bardzo nie rozpraszał - cały czas z ciekawości zerkałam w tamtym kierunku i zapominałam o czym czytam. Ale na pocieszenie dodam, że coś podobnego zdarzyło się zaledwie kilka razy.

Książka na pewno spodoba się osobom lubiącym filmy czy seriale kryminalne i sensacyjne (czyli takim jak ja), bo pomaga zrozumieć, na czym polega praca tych wszystkich policjantów i detektywów, których tak podziwiamy. Z drugiej strony jest bardzo przydatna w codziennym życiu i polecam ją każdemu, kto chce się dowiedzieć, jak zdemaskować kłamstwo.

http://never-without-books.blogspot.com/2015/03/anatomia-kamstwa-philip-houston-don.html

Zainteresowały mnie obrazy osób podczas przesłuchań. Ich zachowania wraz z komentarzem perfekcyjnie ilustrują to czego po tej książce powinniśmy się spodziewać- jasny przekaz i wiele użytecznych informacji. Z przyjemnością polecam.

,,Anatomia kłamstwa" napisana przez czterech autorów, którzy przez lata udzielali się w CIA skłania do przyjrzenia się rodzajom i symptomom kłamstwa. Metodologia wykrywania oszustw jest trudna i czasochłonna, bonie zawsze da się uzyskać efekty,ale warto wiedzieć jak działa

nasz umysł w nieprzychylnych sytuacjach.