54 Pułk piechoty strzelców kresowych

Polityczny zatarg między polskimi i ukraińskimi poddanymi Austrii, trwający przez ostatnie dekady egzystencji monarchii, 1 listopada 1918 r. przekształcił się w wojnę między obu narodami. Jej celami stało się przejęcie Lwowa i zapewnienie sobie dostępu do złóż ropy naftowej z Borysławiem i Drohobyczem. Lwów oba narody otaczały przeświadczeniem, że zajmuje wyjątkowe miejsce w ich dziejach, jest miastem wyposażonym w materialne i duchowe świadectwa ich przeszłości i żywotności. Liderzy obu społeczeństw długo, niemal do końca Wielkiej Wojny ignorowali lub lekceważyli aspiracje i postawy galicyjskich Żydów, choć stanowili oni pod względem wielkości w kraju trzecią, a we Lwowie drugą grupę narodową. Należy w nich dostrzec trzecią stronę konfliktu w Ga...

Pierwsza wojna światowa funkcjonuje w zbiorowej pamięci przede wszystkim jako seria krwawych walk prowadzonych na Froncie Zachodnim i Wschodnim. Jednak konflikt ten swoim zasięgiem objął również inne regiony świata, a w jego orbicie znalazło wiele krajów, nie wyłączając państw położonych na Bałkanach. Wśród nich znalazło się Królestwo Bułgarii, które jesienią 1915 r. przystąpiło do wojny po stronie Państw Centralnych. Niniejsza książka jest pierwszą w historiografii polskiej próbą przedstawienia udziału Armii Bułgarskiej w pierwszej wojnie światowej. Na podstawie źródeł i zgromadzonej literatury przedmiotu autor zaprezentował przebieg walk prowadzonych przez wojska bułgarskie w okresie od 1915 do 1918 r. Charakterystyka zmagań wojennych została p...

Postanowienia kongresu berlińskiego kończącego wojnę rosyjsko-turecką 1877-1878 nie zapewniły trwałego pokoju na Bałkanach. Siedem lat później na południu Europy doszło do krótkiej wojny serbsko-bułgarskiej. Jakie były jej przyczyny? Co pchnęło do bratobójczej walki dwa narody słowiańskie? Dlaczego przeszła ona do historii, jako wojna generałów z kapitanami? Wreszcie, jak zareagowały na nią mocarstwa europejskie oraz jakie były jej skutki dla walczących stron? Na te pytania stara się odpowiedzieć niniejsza książka, która jest pierwszą tak obszerną monografią w historiografii polskiej poświęconą temu nieco już zapomnianemu konfliktowi zbrojnemu.

Kazimierz Bąbiński (1896-1970) należał do pokolenia, które ofiarnym, żołnierskim czynem torowało drogę do Polski Niepodległej. Był żołnierzem I Brygady Legionów, uczestnikiem walk o Lwów i wojny 1920 roku. W II RP kontynuował służbę wojskową, doszedł w niej do stopnia podpułkownika i stanowiska dowódcy 5 pułku piechoty Legionów, którym dowodził podczas kampanii wrześniowej. Należał do tej grupy oficerów, której los powierzył kierowanie siłami zbrojnymi Polskiego Państwa Podziemnego w okupowanym kraju. Członek Komendy Głównej ZWZ-AK, komendant , pod pseudonimem `Luboń` Wołyńskiego Okręgu Armii Krajowej. Jego postać kojarzy się przede wszystkim z 27. Wołyńską Dywizją Piechoty AK, której był organizatorem i pierwszym dowódcą. Uczestnik podzi...

Utrzymywanie dyscypliny należy do najważniejszych aspektów funkcjonowania każdego wojska, stąd też brak syntezy poświęconej temu zagadnieniu może budzić szczególne zdziwienie, a zarazem uzmysławiać konieczność jej napisania. Autorzy podjęli się wypełnienia tej luki, prezentując rozwój europejskich koncepcji dyscyplinarnych od starożytności po wybuch I Wojny Światowej. Dostrzegając utrzymujący się aż do wojen napoleońskich dominujący wpływ fascynacji antykiem, wyszczególnili cztery kluczowe zjawiska determinujące rozwój disciplina militaris: wykształcenie się legionów rzymskich, reformy orańskie, powstanie modelu pruskiego i rewolucję francuską.Autorzy skupili się przede wszystkim na praktyce, w pełni zdając sobie sprawę z okoliczności, że zapewn...