2 CD z 4-rech kultowych winyli (Digipack)

Do perkusji zasiadł namówiony przez ojca, tajniki gry na saksofonie i harmonijce ustnej zgłębił samodzielnie, śpiewać nie uczył się wcale, bo śpiewać umiał od zawsze. Był jedną z barwniejszych postaci polskiej estrady, ale w pamięci zapisał się jako wyśmienity wokalista obdarzony przez los talentami – niezwykłą barwą i skalą głosu, imponującą muzykalnością, wspaniałym poczuciem rytmu, estradowym wdziękiem i umiejętnością szybkiego nawiązywania kontaktu z publicznością. Gdyby od piosenki „Czarny Ali-Baba” przyszło mu zaczynać karierę piosenkarską, szybko stałby się ulubieńcem tłumów. Ale właśnie wtedy obchodził jubileusz dwudziestolecia pracy estradowej. Podczas jubileuszowej fety w teatrze STU przypomniano mu amatorskich Czartów, a także Beatmenów i Telstar, przygrywających rówieśnikom do tańca, krakowskich dixielandowców z Old Metropolitan Band i Beale Street Band, rockmanów z Kwadratu i Grupy Doktora Q, a nawet kabaretowe trio Sam, czyli Sikorowski, Piasecki i Zaucha. Śpiewać zaczął w Dżamblach od standardów bluesowych i rockowych. Ale w ówczesnych realiach drogę do radia i telewizji otwierały banalne piosenki. Z pomocą Strzeleckiego kurka złożył daninę ekranową, by już nieskrępowanie – jak pisali o nim i Dżamblach krytycy – wyprzedzać czas i „zasypywać przepaść dzielącą modne i wciąż mocne uderzenie i trudny jazz”. Tę muzykę ktoś słusznie nazwał wkrótce jazz-rockiem. Kariera Dżambli, choć krótka, wyznaczyła Andrzejowi Zausze stałe miejsce na polskiej scenie muzycznej. Pierwsza płyta prekursorów polskiego jazz-rocka okazała się jednak ostatnią. Andrzej Zaucha trafił do Anawy, opuszczonej przez Marka Grechutę. Współpraca z nią zaowocowała nowymi doświadczeniami, w których bardziej niż jazzowe frazowanie liczyła się interpretacja tekstu, walor słowa wyartykułowanego z wyśmienitą dykcją. Ale i ta przygoda muzyczna Zauchy trwała krótko. Ślad na szczęście pozostał, a Andrzej Zaucha stał się artystą rozpoznawalnym. Zanim jednak znalazł swoje miejsce w muzyce, spędził za granicą sześć lat, grając i śpiewając w zespole rozrywkowym Mini Max. Powrócił na estradę w 1980 roku. I wtedy okazało się, jak bardzo jest potrzebny polskiej piosence. „Trzeba robić to, co się lubi, i wtedy robi się to dobrze”. Mówił tak, gdy trenował kajakarstwo i odnosił sukcesy sportowe. Tej samej zasadzie hołdował, gdy zauroczyła go muzyka. Kolejne doświadczenia systematycznie wyzwalały drzemiące w nim zdolności artystyczne. Wystąpił w spektaklach muzycznych. Pojawił się też w epizodycznych rolach filmowych. „To świetny aktor, który gra piosenkarza” – powiedział kiedyś o nim profesor Bardini. Zaucha jazzman korzystał z każdej okazji, by pokazać, co tak naprawdę jest jego „serca biciem”. „Bo – jak mówił w jednym z wywiadów – jazzowe kawałki to po prostu ładne piosenki. Wszystko zależy tylko od tego, jak się je poda”. Swoboda we frazowaniu, wyczucie swingu, nieco chropawy głęboki głos o „czarnej” barwie były znakiem firmowym jego jazzowej wokalistyki. Jego najlepsze dni miały dopiero nadejść. Dożywał czasów, gdy mogły się spełnić marzenia każdego artysty. Stało się jednak inaczej. Zginął 10 października 1991 roku, zastrzelony wraz z towarzyszącą mu aktorką Zuzanną Leśniak. Zabójcą był jej mąż, francuski reżyser Ives G. Co po nim zostało? Trochę rozwichrzonego dorobku, którego nikt wcześniej nie porządkował. Kilkanaście wywiadów prasowych, recenzje płyt, kilkadziesiąt teledysków i setki artykułów omawiających sensacyjne okoliczności jego śmierci. CD 1 – Nieobecność 1. Nieobecność 2. Masz przewrócone w głowie 3. Naga rzeka 4. Wymyśliłem ciebie 5. Szczęście nosi twoje imię 6. Wołanie o słońce nad światem 7. Wieczór nad rzeką zdarzeń 8. Abyś czuł 9. Tańcząc w powietrzu 10. Blues o rannym wstawaniu 11. Baśka 12. Wszystkie stworzenia duże i małe 13. Sunrise, Sunset 14. Love Shining Through 15. Beware of the Music Man 16. Baby 17. Rozmowa z Jędrkiem CD 2 – C'est la vie 1. Nasz bal 2. Gdzie ta muzyczka 3. Byłaś serca biciem 4. Dzień dobry Mr Blues 5. Jak na lotni 6. Baw się lalkami 7. Bądź moim 8. Julo, czyli Mus męski blues 9. Leniwy diabeł 10. Zielono mi 11. Georgia On My Mind 12. Już taki jestem zimny drań 13. O cudzie w tancbudzie 14. Bezsenność we dwoje 15. Myśmy byli sobie pisani 16. Czarny Ali-Baba 17. Budzi się lęk 18. Siódmy rok 19. C'est la vie – Paryż z pocztówki

Tracklista: 1. Piosenka na przebudzenie 2. Myśmy sobie pisani 3. Mus męski blues 4. Byłaś serca biciem 5. O cudzie w tancbudzie 6. Jak zmienić świat 7. Rocznicowa piosenka dla Elżbiety i Smoka 8. Szczęście nosi Twoje imię 9. Sam pan wie 10. Siódmy rok 11. Piosenka z klawesynem 12. Nas nie rozdzieli 13. Obojętne kim jesteś 14. Spróbuj mnie dogonić 15. Lady Love 16. Just the way you are

Młynarski w osobistych rozmowach Wojciech Młynarski był bardzo wymagającym rozmówcą. Nade wszystko cenił sobie, jak sam zawsze powtarzał, inteligentną wymianę myśli. I puentę! W rozmowach z dziennikarzami i z córką Agatą (w podwójnej roli), zebranych z ostatnich lat, opowiada o miejscach i ludziach, których mijał w życiu. I znowu, jak w jego piosenkach, które są cały czas z nami, będzie o wierze, nadziei i… optymizmie. Młynarski sam o sobie, początkach pisania, rodzinie i grze o wszystko. Z właściwą sobie klasą, dystansem i polotem. Szczerze, bo intymnie; mądrze, bo z bagażem doświadczeń. Miłe panie i panowie bardzo mili, to prawdziwa uczta intelektualna. I szansa na pobycie przez chwilę z Mistrzem. Absolutnie. Tęsknię za tatą, z którym się fantastycznie rozmawiało. Bo to była rozmowa bardzo wymagająca, błyskotliwa i motywującą. I łapie się na tym, czytając tę książkę, że mogłabym mieć tych naszych rozmów więcej. Ale cieszę się, że odważyłam się chociaż na tyle i tyle mi się udało. Agata Młynarska Tata był niesamowicie finezyjny. Grał na bardzo wysokich tonach, rozmawiając ze mną jako małym dzieckiem. Więc te rozmowy, ta umiejętność czytania symboliki, ukrytych znaczeń, to jest to, czego ojciec mnie nauczył. To były moje lekcje. Paulina Młynarska Wojciech Młynarski (1941–2017) – absolwent Wydziału Polonistyki Uniwersytetu Warszawskiego. Filolog, poeta, satyryk, artysta kabaretowy, konferansjer, dramaturg, scenarzysta, librecista, tłumacz, felietonista, kompozytor, reżyser teatralny i wykonawca swoich piosenek. Autor ponad 2000 tekstów piosenek. Debiutował na początku lat sześćdziesiątych w kabarecie i teatrze studenckiego klubu Hybrydy. Współpracował z kabaretami Dudek, Owca i Dreszczowiec. Przez lata związany ze sceną teatru Ateneum, na której stworzył legendarne spektakle „Brel”, „Wysocki”, „Hemar – piosenki i wiersze”, „Młynarski – recital”. Uznawany za twórcę nowej formy artystycznej – felietonów śpiewanych. Jego piosenki, pisane m.in. dla Skaldów, Hanny Banaszak, Kaliny Jędrusik, Haliny Kunickiej, Andrzeja Zauchy, Zbigniewa Wodeckiego, Alicji Majewskiej, Ewy Bem, Maryli Rodowicz, Edyty Geppert, Michała Bajora, Krystyny Prońko czy Ireny Santor, stały się ponadczasowymi przebojami. Odznaczony Złotym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”, Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski, uhonorowany tytułem Mistrza Mowy Polskiej. Został pochowany w Alei Zasłużonych na warszawskich Powązkach.

„Obecny. Tribute to Andrzej Zaucha. Edycja specjalna” to reedycja albumu Kuby Badacha z 2009 roku o tym samym tytule. Lista utworów: 1. Co jest modne 2. Dzień dobry, Mr. Blues 3. Masz przewrócone w głowie 4. Leniwy Diabeł 5. Zakochani staruszkowie 6. C'est la vie 7. Wymyśliłem ciebie 8. Bądź moim natchnieniem 9. Jak na lotni 10. Byłaś serca biciem 11. Bezsenność we dwoje 12. Wieczór nad rzeką zdarzeń 13. Myśmy byli sobie pisani 14. Siódmy rok 15. W złotych kroplach deszczu (Live) 16. Czarny Ali Baba (Live)

Złota kolekcja: Ewa Bem. Bemibek. BemibemSpis utworów:CD 1: 1. Z Tobą, bez Ciebie 2. Miłość jest jak niedziela 3. Każdy as bierze raz 4. Dzień dobry, Mr Blues 5. Dla Ciebie jestem sobą 6. Bądź mężczyzną 7. Krótki metraż 8. Kolega Maj 9. Wyszłam za mąż, zaraz wracam 10. Żyj kolorowo 11. Moje serce to jest muzyk 12. I co z tego dziś masz 13. S.O.S. 14. Pomidory 15. Wchód słońca nad stadniną 16. Miłość to jest wielki skarb 17. Zobacz czyje imieniny 18. Tam mało chcę 19. Gram o wszystko CD 2:1. Panie co Pan 2. Podaruj mi trochę słońca 3. Narwańce polne 4. Sprzedaj mnie wiatrowi 5. Dlaczego nas tam nie ma 6. Kolorowe lato 7. Zawsze mamy siebie 8. Nie bójmy się wiosny 9. Gajor dziuni 10. A Maćka nie 11. Nigdy w życiu nie jest tak 12. Podróż bez dziewczyny 13. Miejska kołysanka 14. Wędrowiec i pegaz 15. Na sercu znów jakoś lżej 16. Powrotna bossa nova 17. Samba spoko 18. Dziennik mej podróży 19. Jeżeli masz szaleństwa choć łut 20. Tam gdzie więcej gwiazd 21. Jajecznic

Pierwsza płyta, „Uno Momento Mortis”, zawiera wybór autorskich piosenek Grzegorza Turnaua, które powstały na przestrzeni jego blisko trzydziestoletniej kariery. Od pierwszych juweniliów, takich jak „Z pamiętnika”, poprzez nostalgiczną „11:11”, do najnowszej „Fabryki klamek”. Tytuł albumu jest identyczny z tytułem piosenki o niekonieczności pisania wierszy i piosenek – napisana i nagrana w 1995 roku – w wersji koncertowej cieszyła się niedawno sporym powodzeniem na liście przebojów radiowej Trójki. Na płycie znajdują się także utwory instrumentalne, w tym temat przewodni z filmu „Zakochany anioł”. Druga płyta, „Dotąd doszliśmy”, to muzyczny rejestr spotkań Grzegorza z poetami – m.in. Ewą Lipską, Leszkiem A. Moczulskim i – najczęściej – Michałem Zabłockim. Retrospektywny album, ukazujący świat inspiracji literackich artysty – od debiutu w Piwnicy pod Baranami („Znów wędrujemy” do słów Baczyńskiego), poprzez przeboje takie jak „Naprawdę nie dzieje się nic”, „Cichosza” i „Bracka”, aż po niedawną „Nowomowę”. Lista utworów: CD 1: 1. Nowa prognoza 2. Gdy poezja 3. Kawałek cienia 4. Kto wie, czyli piosenka o chęci 5. 11:11 6. Powrót 7. Pianista i ja 8. Kino "Bałtyk" 9. Na młodość 10. Fabryka klamek 11. Walc anielski 12. Było kiedyś między nami 13. Uno Momento Mortis 14. Zanim 15. Ultima Thule 16. Do źródła 17. Z pamiętnika 18. Pamięć 19. Nawet CD 2: 1. Bracka 2. Rysunek miast 3. Byłem w Nowym Jorku 4. To tu, to tam 5. Sancho (Dytyramb) 6. Znów wędrujemy 7. Melankolija 8. Co za tym pagórkiem 9. Tutaj jestem 10. Między ciszą a ciszą 11. Leniwa głowa 12. Krótka bajka 13. Wszystko co piękne 14. Liryka, liryka 15. Nowomowa 16. Naprawdę nie dzieje się nic 17. Wiem 18. Cichosza 19. Nie baw się więcej kulą ziemską 20. Dotąd doszliśmy

C'est la vie. Takie jest życie. Trudno chyba znaleźć lepsze słowa niż fragment tej piosenki na opisanie życia Andrzeja Zauchy. Żył pełną piersią, ciesząc się każdym dniem. Muzyczny samouk, z zawodu zecer. W młodości kajakarz, trzykrotny mistrz Polski. Ze sportu zrezygnował dla… muzyki. Podczas swojej kariery współpracował z największymi twórcami jazzowymi, choćby Tomaszem Stańką i Janem „Ptaszynem” Wróblewskim, oraz popularnymi piosenkarzami, m.in. Andrzejem Sikorowskim i Ryszardem Rynkowskim. Kabareciarz i aktor. W roku 1991 jego tragiczna śmierć poruszyła całą Polskę. Kim był Andrzej Zaucha? W czym tkwi jego fenomen? Jak wspominają go najbliżsi przyjaciele? Katarzyna Olkowicz – dziennikarka i reporterka związana z wieloma tytułami prasowymi, w tym „Expressem Wieczornym” i „Vivą!”. Była zastępcą redaktora naczelnego w „Pani”, „Zwierciadle” oraz „Twoim Stylu”. Absolwentka dziennikarstwa Uniwersytetu Warszawskiego oraz psychologii społecznej SWPS. Piotr Baran – dziennikarz, reporter, związany z wieloma tytułami, m.in. ze „Zwierciadłem” oraz „Twoim Stylem”. Debiutował w „Filipince”. Od wielu lat felietonista „Dobrego Wnętrza”.

W jaki sposób kolekcja dzieł sztuki należąca do rodu Potockich trafiła aż pod Andy i jakim cudem odnalazł ją potomek Radziwiłłów? Czy rodziny nazistowskich urzędników i naukowców ciągle mają polskie dzieła sztuki? Czy istnieje międzynarodówka spadkobierców nazistów, trzymająca łapę na zrabowanych Polsce artefaktach? Co łączy Ottona Skorzenego z tajną hitlerowską fabryką i żydowskim diamentowym skarbem? Jakie sekrety skrywają głębiny Morza Bałtyckiego i dlaczego trzeba się spieszyć z ich eksploracją? Czy w Polsce istnieją zaginione miasta? • Polska Atlantyda lub wiślana Wenecja. Wyprawa na Kujawy i Mazowsze • Czy na Dolnym Śląsku zostało jeszcze cokolwiek do odkrycia? Wyprawa w Opolskie, Dolnośląskie, do Wielkiej Brytanii i do Australii • Mroczne morskie sekrety. Wyprawa w głębiny Morza Bałtyckiego • Zaginione miasto, podziemna metropolia i 200 zamków. Wyprawa w Zachodniopomorskie • Wyspa skarbów, archiwum Forstera i słynna torpedownia. Wyprawa do województwa pomorskiego • Kraina tysiąca… tajemnic. Wyprawa na Mazury i w Podlaskie • Zapomniany kolekcjoner, olbrzymi poligon i archeologiczne odkrycia. Wyprawa w Lubuskie i do Wielkopolski • Rembrandty w ogrodzie i tajemnicze źródełko. Wyprawa w Łódzkie i Świętokrzyskie • Tajemnicze pałace, kopalnie i bunkry. Wyprawa w Górnośląskie • Miasta skarbów. Małopolskie, Lubelskie, Podkarpackie Amadeusz Majtka – eksplorator i poszukiwacz tajemnic, z wykształcenia tłumacz języka niemieckiego. Na co dzień pracuje w międzynarodowej firmie branży aparatury pomiarowej. Główne zainteresowania z zakresu historii to sztuka zrabowana Polsce w czasie II wojny światowej oraz polskie zamki i pałace. Publikował artykuły na oficjalnym portalu Polskiej Organizacji Turystycznej Poland.travel, branżowym portalu Zwiadowcahistorii.pl czy w magazynie „Odkrywca”. Współpracuje też z amerykańską firmą Ping Pong Productions przy realizacji Expedition Unknown („Wyprawa w nieznane”) dla telewizji Discovery Channel.

Pierwsza kompletna biografia legendarnego artysty. Miał zostać kajakarzem lub zecerem, ale wybrał muzykę, a raczej muzyka wybrała jego. Andrzej Zaucha to jeden z największych talentów i najwspanialszych głosów w historii polskiej muzyki, wokalista obdarzony niezwykłą barwą i skalą, a także saksofonista i perkusista. Do tego – kochający mąż i ojciec, świetny przyjaciel, facet tryskający humorem, brat łata bez krzty gwiazdorstwa. Jarek Szubrycht, ceniony dziennikarz muzyczny, proponuje kompletną biografię Andrzeja Zauchy – od historii rodzinnej poprzez młodość, początki muzykowania, ogólnopolską karierę i występy zagraniczne, aż po tragiczną śmierć, na którą autor próbuje rzucić nowe światło. „Nie szukałem sensacji, ale prawdy. Nie piszę o tragicznej, głośnej śmierci Zauchy, lecz o jego barwnym życiu, na przekór peerelowskiej szarzyźnie. O tym, skąd wziął się ten muzyczny diament, jakie wydarzenia go szlifowały i dlaczego nigdy nie zaświecił pełnym blaskiem” – mówi Jarek Szubrycht. Opowieść o zwykłym–niezwykłym życiu Zauchy (jak w piosence „C’est la vie” – Paryż z pocztówki i w kultowym teledysku) jest spójna, lecz wielogłosowa. Autor rozmawiał z ponad sześćdziesięcioma osobami z otoczenia artysty – od cioci, która go wychowywała, i ukochanej córki przez kolegów ze szkolnej ławy, przyjaciół i znajomych, muzyków i realizatorów, z którymi nagrywał i koncertował, autorów piosenek, które śpiewał, aż po gwiazdy estrady, z którymi dzielił scenę, współpracował i konkurował. Biografia Andrzeja Zauchy jest jednocześnie opowieścią o wyjątkowej scenie muzycznej Krakowa, balansującej pomiędzy rozrywką a jazzem, o równie barwnym, co siermiężnym PRL-u, wreszcie o życiu w trasie i o tym, co dotąd pozostawało za kulisami.

Tytuł „Kabaret pod Egidą — słynny sezon „80” jest nawiązaniem do niezwykłego roku 1980 — okresu buntu Solidarności. Rozmiękczona władza ludowa pozwoliła zarejestrować w „telewizorni” garść utworów z zakazanego od połowy lat 70. kabaretu. Dla naszego zespołu była to okazja ujawnienia szerokiej publiczności tego, co graliśmy jedynie w małych salkach na granicy legalności. Przedstawiony materiał nie oddaje nastroju "typowego” programu kabaretowego, brakuje wielu tekstów, a także wielu kolegów, którzy w tym czasie z nami występowali. Po „słynnym sezonie „80/81” znowu nadeszły lata, gdy Kabaret pod Egidą zszedł do podziemnych salek. W ciągu 40 lat istnienia jedynie kilka razy zostaliśmy zauważeni przez telewizję, nie ma więc wielkiego wyboru w archiwaliach. Cieszmy się jednak z tego, co przetrwało, bo jak śpiewano w przedwojennym kabarecie: „Jak się nie ma, co się lubi, to się lubi, co się ma" - Jan Pietrzak. Rok produkcji: 2006 Występują: Ewa Błaszczyk, Piotr Fronczewski, E. Kijowska, Bohdan Łazuka, Jan Pietrzak, Wojciech Pszoniak, Joanna Żółkowska

Album kompilacyjny Czesława Niemena wydany w roku 2000. Muzyka zawarta na płycie została cyfrowo poprawiona przez samego Czesława Niemena. Lista utworów: 1. Przyjdź W Taką Noc 2. Sen O Warszawie 3. Wspomnienie 4. Pod Papugami 5. Hej Dziewczyno Hej 6. Czy Mnie Jeszcze Pamiętasz 7. Zabawa W Ciuciubabkę 8. Wiem, Że Nie Wrócisz 9. Stoję W Oknie 10. Klęcząc Przed Tobą 11. Płonąca Stodoła 12. Czas Jak Rzeka 13. Obok Nas 14. Sukces 15. Dziwny Jest Ten Świat 16. Nim Przyjdzie Wiosna 17. Pokój 18. Jołoczki, Sosionoczki 19. Italiam, Italiam 20. Dobranoc 21. Proroctwo Wernyhory

Płyta kompaktowa z nagraniami muzycznymi największych przebojów Michała Bajora. Lista utworów: 1. Ogrzej mnie 2. Walc na tysiąc pas 3. Ja wbity w kąt 4. Błędny rycerz 5. Bar „Pod Zdechłym Psem” 6. Flamandowie 7. Naszych matek maleńkie mieszkanka 8. Chciałbym 9. Popołudnie 10. Do trzech cnót 11. Nasza niebezpieczna miłość 12. Femme Fatale 13. Nie chcę więcej 14. Nie opuszczaj mnie 15. Moja miłość największa 16. Taka miłość w sam raz 17. Są ludzie 18. Moja droga 19. Kings & Queens 20. Bambo

Kolejne winylowe wydawnictwa w serii „Złota Kolekcja”. Tym razem Andrzej Zaucha i Novi Singers. Na czarnym krążku znajdziemy wybór utworów danego artysty z wersji CD. Prawdziwa gratka dla wiernych odbiorców serii „Złota Kolekcja”. Lista utworów: Strona A: 1. Naga rzeka 2. Blues o rannym wstawaniu 3. Wymyśliłem ciebie 4. Byłaś serca biciem 5. Bądź moim natchnieniem 6. Ach te baby Strona B: 1. Masz przewrócone w głowie 2. Wieczór nad rzeką zdarzeń 3. Tańcząc w powietrzu 4. Dzień dobry, Mr Blues 5. O cudzie w tancbudzie 6. C'est la vie – Paryż z pocztówki

Tracklista: 1. Piosenka na przebudzenie 2. Myśmy sobie pisani 3. Mus męski blues 4. Byłaś serca biciem 5. O cudzie w tancbudzie 6. Jak zmienić świat 7. Rocznicowa piosenka dla Elżbiety i Smoka 8. Szczęście nosi Twoje imię 9. Sam pan wie 10. Siódmy rok 11. Piosenka z klawesynem 12. Nas nie rozdzieli 13. Obojętne kim jesteś 14. Spróbuj mnie dogonić 15. Lady Love 16. Just the way you are

Do perkusji zasiadł namówiony przez ojca, tajniki gry na saksofonie i harmonijce ustnej zgłębił samodzielnie, śpiewać nie uczył się wcale, bo śpiewać umiał od zawsze. Był jedną z barwniejszych postaci polskiej estrady, ale w pamięci zapisał się jako wyśmienity wokalista obdarzony przez los talentami – niezwykłą barwą i skalą głosu, imponującą muzykalnością, wspaniałym poczuciem rytmu, estradowym wdziękiem i umiejętnością szybkiego nawiązywania kontaktu z publicznością. Gdyby od piosenki „Czarny Ali-Baba” przyszło mu zaczynać karierę piosenkarską, szybko stałby się ulubieńcem tłumów. Ale właśnie wtedy obchodził jubileusz dwudziestolecia pracy estradowej. Podczas jubileuszowej fety w teatrze STU przypomniano mu amatorskich Czartów, a także Beatmenów i Telstar, przygrywających rówieśnikom do tańca, krakowskich dixielandowców z Old Metropolitan Band i Beale Street Band, rockmanów z Kwadratu i Grupy Doktora Q, a nawet kabaretowe trio Sam, czyli Sikorowski, Piasecki i Zaucha. Śpiewać zaczął w Dżamblach od standardów bluesowych i rockowych. Ale w ówczesnych realiach drogę do radia i telewizji otwierały banalne piosenki. Z pomocą Strzeleckiego kurka złożył daninę ekranową, by już nieskrępowanie – jak pisali o nim i Dżamblach krytycy – wyprzedzać czas i „zasypywać przepaść dzielącą modne i wciąż mocne uderzenie i trudny jazz”. Tę muzykę ktoś słusznie nazwał wkrótce jazz-rockiem. Kariera Dżambli, choć krótka, wyznaczyła Andrzejowi Zausze stałe miejsce na polskiej scenie muzycznej. Pierwsza płyta prekursorów polskiego jazz-rocka okazała się jednak ostatnią. Andrzej Zaucha trafił do Anawy, opuszczonej przez Marka Grechutę. Współpraca z nią zaowocowała nowymi doświadczeniami, w których bardziej niż jazzowe frazowanie liczyła się interpretacja tekstu, walor słowa wyartykułowanego z wyśmienitą dykcją. Ale i ta przygoda muzyczna Zauchy trwała krótko. Ślad na szczęście pozostał, a Andrzej Zaucha stał się artystą rozpoznawalnym. Zanim jednak znalazł swoje miejsce w muzyce, spędził za granicą sześć lat, grając i śpiewając w zespole rozrywkowym Mini Max. Powrócił na estradę w 1980 roku. I wtedy okazało się, jak bardzo jest potrzebny polskiej piosence. „Trzeba robić to, co się lubi, i wtedy robi się to dobrze”. Mówił tak, gdy trenował kajakarstwo i odnosił sukcesy sportowe. Tej samej zasadzie hołdował, gdy zauroczyła go muzyka. Kolejne doświadczenia systematycznie wyzwalały drzemiące w nim zdolności artystyczne. Wystąpił w spektaklach muzycznych. Pojawił się też w epizodycznych rolach filmowych. „To świetny aktor, który gra piosenkarza” – powiedział kiedyś o nim profesor Bardini. Zaucha jazzman korzystał z każdej okazji, by pokazać, co tak naprawdę jest jego „serca biciem”. „Bo – jak mówił w jednym z wywiadów – jazzowe kawałki to po prostu ładne piosenki. Wszystko zależy tylko od tego, jak się je poda”. Swoboda we frazowaniu, wyczucie swingu, nieco chropawy głęboki głos o „czarnej” barwie były znakiem firmowym jego jazzowej wokalistyki. Jego najlepsze dni miały dopiero nadejść. Dożywał czasów, gdy mogły się spełnić marzenia każdego artysty. Stało się jednak inaczej. Zginął 10 października 1991 roku, zastrzelony wraz z towarzyszącą mu aktorką Zuzanną Leśniak. Zabójcą był jej mąż, francuski reżyser Ives G. Co po nim zostało? Trochę rozwichrzonego dorobku, którego nikt wcześniej nie porządkował. Kilkanaście wywiadów prasowych, recenzje płyt, kilkadziesiąt teledysków i setki artykułów omawiających sensacyjne okoliczności jego śmierci. CD 1 – Nieobecność 1. Nieobecność 2. Masz przewrócone w głowie 3. Naga rzeka 4. Wymyśliłem ciebie 5. Szczęście nosi twoje imię 6. Wołanie o słońce nad światem 7. Wieczór nad rzeką zdarzeń 8. Abyś czuł 9. Tańcząc w powietrzu 10. Blues o rannym wstawaniu 11. Baśka 12. Wszystkie stworzenia duże i małe 13. Sunrise, Sunset 14. Love Shining Through 15. Beware of the Music Man 16. Baby 17. Rozmowa z Jędrkiem CD 2 – C'est la vie 1. Nasz bal 2. Gdzie ta muzyczka 3. Byłaś serca biciem 4. Dzień dobry Mr Blues 5. Jak na lotni 6. Baw się lalkami 7. Bądź moim 8. Julo, czyli Mus męski blues 9. Leniwy diabeł 10. Zielono mi 11. Georgia On My Mind 12. Już taki jestem zimny drań 13. O cudzie w tancbudzie 14. Bezsenność we dwoje 15. Myśmy byli sobie pisani 16. Czarny Ali-Baba 17. Budzi się lęk 18. Siódmy rok 19. C'est la vie – Paryż z pocztówki