Kalendarz premier z dnia 2013.12.12

Gra „Activity Junior” została wyróżniona w XII edycji konkursu “Świat przyjazny dziecku”, w kategorii Zabawki dla dzieci 7–12 lat. Dynamiczna gra edukacyjna, 1000 haseł – trzeba je pokazać, narysować lub opowiedzieć swojej drużynie. Doskonale sprawdza się zarówno w małych jak i dużych grupach np. w szkołach. Hasła są podane w języku polskim i angielskim, dzięki czemu gra może służyć jako pomoc do nauki języka angielskiego. Narysuj „kieszeń”, opisz „ciekawość”, pokaż na migi „naleśnik”… nim upłynie czas! Gracze na zmianę losują hasła i próbują je przedstawić pozostałym uczestnikom na jeden z trzech sposobów: rysując, opisując słownie, lub za pomocą pantomimy. Jeśli ktoś odgadnie hasło, pionek drużyny przesuwa się do przodu. „Activity” to zabawna i emocjonująca gra edukacyjna. Gracze mogą ćwiczyć kreatywność, pewność siebie i poszerzać słownictwo, a ich ręce i nogi są w ciągłym ruchu! Można grać już w 3 osoby, ale gra świetnie się sprawdza również w dużej grupie. Ostrzeżenie dla graczy: mięśnie brzucha mogą rozboleć od śmiechu! Hasła są podane w języku polskim i angielskim, dzięki czemu gra może służyć jako pomoc do nauki języka angielskiego. Zawartość: • 330 kart z hasłami, • 4 pionki, • klepsydra, • plansza, • instrukcja. Wymiary opakowania: 35,0 x 22,5 x 4,5 cm

`Na imię mam Mruczuś i jestem kocurkiem, uwielbiam bawić się włóczką i sznurkiem.` Piękna książeczka z kolorowymi ilustracjami, dla najmłodszych czytelników, o przygodach kotka Mruczusia.

„Wstrząsająca lektura. Są w niej szok, łzy i cierpienie. I bardzo istotne pytania. Czy prawda jest ważniejsza niż „święty spokój” najbliższych? Brudne serca to bezkompromisowa wyprawa w przeszłość, również własnej rodziny. Podziwiam autorkę – nie każdego stać na taką odwagę”. – Bogdan Rymanowski Spisana na podstawie zachowanych dokumentów historia dwóch młodych Polaków, którzy w pierwszych latach po II wojnie światowej prowadzą za sobą śmiertelny pościg – jeden jest funkcjonariuszem UB, drugi chłopakiem z lasu. Obraz odmalowany przez poznańską reporterkę, Annę Kłys, jest zaskakujący – ubek jest dowódcą plutonu egzekucyjnego rozstrzeliwującego politycznych wrogów, ale kilkakrotnie składa wnioski o zwolnienie ze służby; z kolei walczący wcześniej o wolną Polskę partyzant w najlepszej wierze wstępuje po wojnie do milicji. Jakby nie dość było tego zapętlenia w bratobójczej walce, w trakcie pisania książki Kłys znajduje w papierach IPN informację, która przewraca do góry nogami jej życie rodzinne – dowiaduje się, że jej ojciec był etatowym pracownikiem SB i prowadził działania w sprawie związanej z chłopakiem z lasu. Losy konkretnych ludzi w pierwszych latach wprowadzania komunizmu w Polsce, ale też dygresje do lat późniejszych, stają się w reportażu Kłys opowieścią o naszej powikłanej, często do dziś niewyjaśnionej historii najnowszej. Historii, o którą zażarcie się spieramy i która wpływa na nasze współczesne wybory.

Ten, kto powiedział, że nie ma głupich pytań, zapewne dobrze pamiętał swoje dzieciństwo i tysiące pytań i wątpliwości, jakie co dzień nasuwają się dziecku i jakimi zasypuje ono swoje otoczenie. Tak jest, od kiedy człowiek nauczył się mówić. I chociaż nie dowiemy się pewnie nigdy, jak to pierwsze pytanie brzmiało, to wielu z rodziców zapewne założyłoby się, że zadało je właśnie dziecko… Są pytania zabawne, są kłopotliwe, są też i takie, na które nie umiemy odpowiedzieć – niby coś wiemy intuicyjnie, znamy nawet jakieś bardzo mądre i skomplikowane definicje, ale jak to przekazać sześcio- czy dziewięciolatkowi? Książka „Puszek, Druciak, Zakładka i inne isty. Liczby Kultury” nie tylko zawiera garść definicji z dziedziny szeroko pojmowanej socjologii, przystosowanych dla 6-10 latków, ale też podsuwa rodzicom sposób, jak tłumaczyć przeróżne pojęcia, żeby były dla dzieci zrozumiałe i żeby cała rodzina dobrze się przy tym bawiła. Autorka – profesor Anna Karwińska – jest bowiem nie tylko znaną i cenioną socjolog, ale od wielu lat tworzy dla dzieci: zarówno książki, jak i spektakle teatralne, oraz pracuje z nimi prowadząc zajęcia na Uniwersytecie Dziecięcym.?

Miecz zagłady to jedna z najgłośniejszych powieści japońskich pierwszej połowy XX wieku. Od momentu powstania zyskała olbrzymią sławę i zdobyła rzeszę czytelników z dworem cesarskim włącznie. Popularności przysporzył jej również cały szereg ekranizacji filmowych, tak że niemal każdy w Japonii przynajmniej słyszał o Tsukue Ryunosuke: mrocznym, nihilistycznym mistrzu szabli, którego interesuje jedynie szermierka i czasami... kobiety. Na kartach książki przewija się szereg postaci i wydarzeń historycznych, ale też legend, zwyczajów i elementów japońskiego folkloru, dzięki czemu Miecz zagłady jest dziś nie tylko skarbnicą wiedzy o sztukach walki, ale i społeczeństwie oraz kulturze Japonii u zarania nowoczesności.

Pierwszy film w dziejach kina przedstawiał robotników wychodzących z fabryki, a kino ze wszystkich dziedzin sztuki w największym chyba stopniu przypomina przemysł. Sam film ma formę towarową – powielany jest w setkach identycznych kopii i dystrybuowany w tej formie na wszystkich dostępnych rynkach. W historii przemysłu filmowego odbija się historia kapitalizmu – o wiele silniej i dynamiczniej niż w historii rynku sztuki czy rynku księgarskiego. To właśnie kino pozostaje też najsilniejszą formą wizualnej świadomości epoki przemysłowej. W najnowszym numerze „Krytyki Politycznej” przyglądamy się wszystkim tym związkom kina i przemysłu: kinu jako przemysłowi, kinu jako wizualnej świadomości świata przemysłowego, kinu jako medium ukazującemu kulturową logikę fordyzmu i nowego reżimu produkcji, który fordyzm zastąpił. Przemianom modelów produkcji samego kina i temu, jak kino odbijało zmieniające się sposoby produkcji w ciągu ostatnich ponad stu lat historii. Teksty teoretyków i artystów zestawiamy z wypowiedziami samych filmowców. Jakub Majmurek i Agnieszka Wiśniewska rozmawiają z wieloma przedstawicielami polskiego przemysłu filmowego, reprezentującymi odmienne pozycje w polu produkcji filmowej – od dyrektor PISF Agnieszki Odorowicz, przez Małgorzatę Szumowską, Joannę Kos-Krauze Macieja Pisuka, po przedstawicieli skupiającego młodych filmowców Stowarzyszenia Film 1,2 i ludzi takich jak Łukasz Ronduda czy Janek Simon próbujących wejść do przemysłu filmowego ze świata sztuki współczesnej. Staramy się naszkicować mapę panujących w polskim filmie stosunków władzy i mechanizmów instytucjonalnych. Tekstom i wywiadom towarzyszy bogaty materiał wizualny. Wśród autorów m.in. Harun Farocki, Georges Didi-Huberman, Jakub Majmurek, Ewa Mazierska, Hito Steyerl. Poza głównym blokiem zastanawiamy się nad znaczeniem rosyjskiej sztuki protestu, Alek D. Epstein pokazuje związki takich artystów-aktywistów jak grupa Wojna czy Pussy Riot z rosyjską tradycją awangardową i jej społecznym odbiorem, a Artur Żmijewski rozmawia z autorem głośnych ostatnio performensów – Piotrem Pawlienskim. Prezentujemy też przemówienie wygłoszone przez Judith Butler z okazji wręczenie jej 11 września 2012 nagrody im. Adorna oraz obszerny esej Seyli Benhabib o najnowszej książce Butler poświęconej związkom judaizmu i syjonizmu. Jak zwykle, polecamy też kolejny odcinek dziennika Cezarego Michalskiego. Miłej lektury!

Zebrane w tomie studia i szkice nekrograficzne są kontynuacja książki Zwłoki Mickiewicza z 1997 roku. Umarli są warunkiem naszego istnienia, ponieważ bez nich, bez ich mniej lub bardziej jawnej i ostentacyjnej obecności w życiu, bez ich cichej asysty nie mogłyby się ustanawiać i odnawiać formy naszego bycia na tym świecie. Bez zwłok Mickiewicza nie byłoby Polaków. A gdyby nawet jakimś cudem przetrwali bez swoich grobów i cmentarzy, nie byliby zapewne tacy, jakimi się stali. Los żywych i umarłych jest wspólny. Umarli dobrze to wiedzą. Mickiewicz już to wie, choć zdaje się, że właśnie on, zanim umarł, jak mało kto był świadom tego związku. Mickiewicz (po śmierci) powinien nas więc uczyć, w jaki sposób żyć z umarłymi.

... jeżeli ponad 20 lat po śmierci ludzie wciąż pamiętają i dobrze wspominają księdza, to jest to dobry znak. A gdy spotykają się, żeby wspólnie się za niego modlić i zdobywają na wysiłek napisania o nim wspomnień, to znaczy, że musiały ich łączyć więzy bardzo silne. W przypadku wspominających śp. ks. Bronisława Bozowskiego przewija się nić szczególna ? ludzie pamiętają go jako osobę świętą. I chociaż świętość jest obowiązkiem każdego księdza, to jednak warto się zastanowić, dlaczego świętość tego właśnie kapłana jest tak podkreślona.(?) Kazimierz Nycz Arcybiskup Metropolita Warszawski

„Wszystko jest baśnią” – uważa Włodzimierz Dulemba i pisze Cztery pory baśni – historie związane z porami roku Przedstawiony w Czterech porach baśni świat – częściowo realny, częściowo fantastyczny – ukazuje najbliższą dziecku rzeczywistość. Mały słuchacz dowiaduje się o zwyczajach zwierząt, znaczeniu niektórych roślin, a także wadach i zaletach ludzi. Baśnią są wspomnienia, marzenia, pragnienia. Baśnią są dni, miesiące, pory roku, lata, stulecia, milenia. Kochajcie baśnie. Słuchajcie ich. Czytajcie je. Niech będą z wami zawsze, nawet kiedy będziecie bardzo, bardzo dorośli.

„Wszystko jest baśnią” – uważa Włodzimierz Dulemba i pisze Cztery pory baśni – historie związane z porami roku Przedstawiony w Czterech porach baśni świat – częściowo realny, częściowo fantastyczny – ukazuje najbliższą dziecku rzeczywistość. Mały słuchacz dowiaduje się o zwyczajach zwierząt, znaczeniu niektórych roślin, a także wadach i zaletach ludzi. Baśnią są wspomnienia, marzenia, pragnienia. Baśnią są dni, miesiące, pory roku, lata, stulecia, milenia. Kochajcie baśnie. Słuchajcie ich. Czytajcie je. Niech będą z wami zawsze, nawet kiedy będziecie bardzo, bardzo dorośli.

„Wszystko jest baśnią” – uważa Włodzimierz Dulemba i pisze Cztery pory baśni – historie związane z porami roku Przedstawiony w Czterech porach baśni świat – częściowo realny, częściowo fantastyczny – ukazuje najbliższą dziecku rzeczywistość. Mały słuchacz dowiaduje się o zwyczajach zwierząt, znaczeniu niektórych roślin, a także wadach i zaletach ludzi. Baśnią są wspomnienia, marzenia, pragnienia. Baśnią są dni, miesiące, pory roku, lata, stulecia, milenia. Kochajcie baśnie. Słuchajcie ich. Czytajcie je. Niech będą z wami zawsze, nawet kiedy będziecie bardzo, bardzo dorośli.

„Wszystko jest baśnią” – uważa Włodzimierz Dulemba i pisze Cztery pory baśni – historie związane z porami roku Przedstawiony w Czterech porach baśni świat – częściowo realny, częściowo fantastyczny – ukazuje najbliższą dziecku rzeczywistość. Mały słuchacz dowiaduje się o zwyczajach zwierząt, znaczeniu niektórych roślin, a także wadach i zaletach ludzi. Baśnią są wspomnienia, marzenia, pragnienia. Baśnią są dni, miesiące, pory roku, lata, stulecia, milenia. Kochajcie baśnie. Słuchajcie ich. Czytajcie je. Niech będą z wami zawsze, nawet kiedy będziecie bardzo, bardzo dorośli.

„Wszystko jest baśnią” – uważa Włodzimierz Dulemba i pisze Cztery pory baśni – historie związane z porami roku Przedstawiony w Czterech porach baśni świat – częściowo realny, częściowo fantastyczny – ukazuje najbliższą dziecku rzeczywistość. Mały słuchacz dowiaduje się o zwyczajach zwierząt, znaczeniu niektórych roślin, a także wadach i zaletach ludzi. Baśnią są wspomnienia, marzenia, pragnienia. Baśnią są dni, miesiące, pory roku, lata, stulecia, milenia. Kochajcie baśnie. Słuchajcie ich. Czytajcie je. Niech będą z wami zawsze, nawet kiedy będziecie bardzo, bardzo dorośli.

Dopiero w oryginalnym opakowaniu prezent - drobny podarunek, biżuteria, pieniądze - staje się czymś szczególnym i osobistym. Ta książka zawiera wybór zachwycających pudełek ozdobionych dziecięcymi motywami, które sprawią obdarowanym wiele radości. 23 ozdobne pudełka o różnych kształtach i wzorach Instrukcja składania krok po kroku plus rysunki poglądowe.

Książka została opracowana jako forma zwięzłego przewodnika i podręcznika. Jest skierowana do ministrantów po to, by ubogaciła ich wiedzę i jeszcze z większym pożytkiem pozwalała pełnić służbę blisko Pańskiego stołu.

Prezentowany tom dotyczy żywej i coraz bardziej aktualnej problematyki związanej z potrzebami edukacyjnymi młodzieży podlegającej różnorakim wpływom przemian cywilizacyjnych i technologicznych. Mimo znaczącej liczby publikacji poruszających te kwestie wydaje się, że wciąż pozostało wiele do powiedzenia.

W tej książce piszę o złożonej, bosko-ludzkiej naturze Kościoła. Jej głębię jest w stanie zrozumieć wyłącznie wiara, a przeżyć jedynie osoba święta. Dlatego utarło się powiedzenie, że święci są światłem Kościoła, czyli jego najlepszą cząstką. Oni wyraźnie pokazują, że od początku Kościołowi zależy wyłącznie na człowieku, że zawsze razem z tym człowiekiem szuka jego najbardziej autentycznego i najtrwalszego dobra. Bóg jest zawsze blisko ludzi. Nie zawsze jednak łatwo jest tego doświadczyć. Trudno jest odczuć Jego obecność, kiedy obok nie ma Jego świętych świadków, czyli ludzi dobrych, o sercu wrażliwym na potrzeby innych i na niesprawiedliwość, której oni doznają. Święci są szczególnymi świadkami obecności Boga i Jego działania w historii. Zabiegają oni o światło Boże w świecie, czyli o obecność Boga, która oświeca, dodaje odwagi, podnosi na duchu, oddala lęki, daje siłę. (fragmenty Wstępu)

Przedstawiamy pożywne potrawy dla zgłodniałych: od pieczeni wieprzowej w ziołowej skorupce przez pieczeń po burgundzku po nadziewaną roladę wieprzową. To wyjątkowe dania na uroczyste okazje: od duszonej jagnięciny przez polędwicę wołową w serowej skorupce po kaczkę z pomarańczami. W książce znajdują się także wykwintne przysmaki dla dbających o linię: od rostbefu w pikantnej skorupce przez pieczonego kurczaka po nadziewaną pierś indyczą.

   `Człowiek przemieniony w wilka` to pierwsza część cyklu `Wieża Babel`. Akcja tej pełnej wątków autobiograficznych powieści rozgrywa się na Wileńszczyźnie w latach 1939-1942. Józef próbuje znaleźć sposób na życie podczas okupacji. Wędruje w kierunku Wilna, a potem działa w samym mieście i w jego okolicach. Często zmienia miejsce zamieszkania, podejmuje się najróżniejszych zajęć, posługując się przy tym dwoma kompletami dokumentów, a jego życie osobiste jest równie skomplikowane jak sprawy, którymi zamierza się zająć wspólnie z tajemniczym Tomaszem. Aby przetrwać w okupowanym Wilnie, musi być czujny, sprytny i szybki, musi kierować się czymś więcej niż rozsądkiem.  

Dla honoru organizacji to druga część cyklu "Wieża Babel". Akcja tej pełnej wątków autobiograficznych powieści rozgrywa się na Wileńszczyźnie w latach 1942-1943. Józef, znany w pewnych kręgach jako Kondor, rozpoczyna współpracę z wileńską AK, a dokładnie z komórką dokonującą zamachów na zbrodniarzy skazanych na śmierć przez "górę". Szybko jednak wychodzi na jaw, że tylko nieliczni członkowie AK są prawdziwymi bojownikami o wolność ojczyzny. Mimo że bohater obejmuje kierownictwo nad niesprawnie działającą placówką, planowane są zamachy i giną kolejni skazani. Honor organizacji zostaje więc ocalony, ale Józef dobrze wie, że to zbyt mało.

„Kto ty jesteś? Polak mały...”. Ten wiersz Władysława Bełzy zna już od stu lat każde polskie dziecko. Książki serii „Kocham Polskę” to propozycja dla rodziców, którzy swoim pociechom chcą przekazać wiedzę o Polsce, jej historii, tradycji, bohaterach, ważnych wydarzeniach i miejscach, którzy chcą zaszczepić w nich zalążki patriotyzmu i miłości do swojego kraju. Będziemy opowiadać o przeszłości naszym dzieciom, aby poznały dzieje swojej ojczyzny, nie tylko poprzez legendy, ale także spotykając się z postaciami prawdziwych rycerzy, księżniczek, królów, uczestnicząc w wielkich bitwach i zwycięstwach. Chcemy, aby były dumne z tego, że są Polakami, i – jak w wierszu – na pytanie: „Czy ją kochasz?”, mogły odpowiedzieć: „Kocham szczerze”.

Człowiek przemieniony w wilka to pierwsza część cyklu „Wieża Babel”. Akcja tej pełnej wątków autobiograficznych powieści rozgrywa się na Wileńszczyźnie w latach 1939–1942. Józef próbuje znaleźć sposób na życie podczas okupacji. Wędruje w kierunku Wilna, a potem działa w samym mieście i w jego okolicach. Często zmienia miejsce zamieszkania, podejmuje się najróżniejszych zajęć, posługując się przy tym dwoma kompletami dokumentów, a jego życie osobiste jest równie skomplikowane jak sprawy, którymi zamierza się zająć wspólnie z tajemniczym Tomaszem. Aby przetrwać w okupowanym Wilnie, musi być czujny, sprytny i szybki, musi kierować się czymś więcej niż rozsądkiem.

Dla honoru organizacji to druga część cyklu „Wieża Babel". Akcja tej pełnej wątków autobiograficznych powieści rozgrywa się na Wileńszczyźnie w latach 1942–1943. Józef, znany w pewnych kręgach jako Kondor, rozpoczyna współpracę z wileńską AK, a dokładnie z komórką dokonującą zamachów na zbrodniarzy skazanych na śmierć przez „górę". Szybko jednak wychodzi na jaw, że tylko nieliczni członkowie AK są prawdziwymi bojownikami o wolność ojczyzny. Mimo że bohater obejmuje kierownictwo nad niesprawnie działającą placówką, planowane są zamachy i giną kolejni skazani. Honor organizacji zostaje więc ocalony, ale Józef dobrze wie, że to zbyt mało.