Hulia Nieidealni

Kolejna niesamowita powieść Anett Lievre. Po przeczytaniu kilku pierwszych stron tak mnie wciągnęło, że nie mogłam przestać. Historia, która do tej pory wywołuje u mnie ciarki. Przypadkowe spotkanie odmieni życie dwojga ludzi. Julia (Hulia) to ambitna studentka, oddana przyjaciółka, rewelacyjna siostra i dobra pracowniczka. Przez przypadek poznała Alexandra. Można powiedzieć, że zakochała się w nim od pierwszego wejrzenia. On jest mężczyzną po przejściach, jest znacznie od niej starszy. Nie ufa kobietą. I nie potrafi zaufać Julii. Rani ją. Bardzo mnie denerwował. Jego zachowanie mnie przerażało. Był milusi a za chwilę walił z grubej rury. Nie zasługiwał na Julię. Do tego wszystkiego okazało się, że będzie jej wykładowcą. Mówi się, że świat jest mały. Zobaczcie co tutaj się dzieje. Szok.

Powieść jest tak znakomita, że aż płakałam z główną bohaterką. Czasami życie bywa niesprawiedliwe. Mimo wszystko Hulia jest silną kobietą i potrafi stawić czoło przeciwnością losu.

Wartka akcja, dobrze wymyślona fabuła i niesamowici bohaterowie sprawiają, że nie chce się przestać czytać. Szkoda, że tak szybko się skończyło. Powieść zawiera prawie 500 stron. Każda z nich to cudeńko. Nie ma czasu na nudę. Gratuluję autorce. Jestem pod ogromnym wrażeniem. Obyśmy były tak silne jak Julia.

Chcecie poznać historię Julii i Alexandra – zapraszam do przeczytania tej powieśći.

Z całego serca polecam.

Moja ocena 10/10

"Hulia. Nieidealni" niestety nie jest książką, która zostanie w mojej głowie i sercu na dłużej. Nie wzbudziła ona we mnie żadnych większych emocji. Co prawda czytało się ją całkiem przyjemnie i szybko, ale fabuła nie do końca mnie przekonała. Jest to pozycja po prostu przeciętna, dość ciekawa, ale w moim odczuciu bardzo niedopracowana.

Ogromnie denerwowała mnie abstrakcyjność niektórych sytuacji się tu rozgrywających, oraz zachowań bohaterów, którzy według mnie zostali wykreowani bardzo słabo. Przez większość czasu ich zachowanie mnie najnormalniej w świecie irytowało, było niedorzeczne. Głównego bohatera w ogóle nie dało się lubić, był arogancki i nieznośny. Nie było w nim absolutnie nic seksownego czy pociągającego. Za to Julia okazała się być niezwykle naiwną, niezdecydowaną i wręcz powiedziałabym głupią postacią.

Niewątpliwie plusem tej książki jest jej nieszablonowość, dynamiczna akcja oraz zaskakujące zakończenie. Na kartkach tej powieści dzieje się naprawdę sporo, akcja nie skupia się tylko na historii głównych bohaterów, ale także tych drugoplanowych. Co o dziwo nie przeszkadzało by mi jakoś szczególnie, gdyby nie to, że moim zdaniem wydarzenia te były w większości przypadków strasznie naciągane i pełne absurdów.

Mimo, iż "Hulia. Nieidealni" okazała się być nie do końca książką dla mnie, to muszę przyznać, że polubiłam styl autorki. Pisze w bardzo przyjemny sposób, lekko i szybko się to czyta, więc mimo dość nieudanego pierwszego spotkania z twórczością Pani Anety, jeśli nadarzy się taka okazja, na pewno skuszę się na kolejną jej książkę. Mam nadzieję lepszą.

http://www.angelika-jasiukajc-blog.pl/2021/04/recenzja-hulia-nieidealni-anett-lievre.html#more

„Hulia. Nieidealni” to książka, w którą od początku ciężko było mi się wciągnąć. Niestety fabuła jest niedorzeczna i pełna absurdów, a przebieg zdarzeń jest daleki od realnego życia. I gdy były momenty, że zaczynałam mieć nadzieję, że będzie trochę lepiej, to autorka szybko to niweczyła kolejnym bezsensownym wydarzeniem.

Główna bohaterka była strasznie irytująca. Dorosła kobieta, a momentami zachowywała się gorzej niż rozkapryszona nastolatka. A zmienność jej zachowania była naprawdę wkurzająca. Raz była nieśmiała i niewinna, by za chwilę przysłowiowo „rozstawiać wszystkich po kątach”. Ponadto ze wszystkiego, nawet z najbardziej intymnych spraw, spowiadała się przyszywanej cioci – mamie swojego przyjaciela. Dodatkowo denerwowało mnie jej podejście do Alexandra. Zobaczyła go pierwszy raz na oczy, a zachowywała się jakby już była w nim po uszy zakochana. I jakby miała do niego jakiekolwiek prawa. A ponadto widziała przy nim swoją przyszłość. Po pierwszym spotkaniu... Serio? Z drugiej strony twierdziła, że jej na nim zależy, jak nigdy na nikim, a ciągnęło ją do każdego mężczyzny, który stanął na jej drodze. Z bohaterką ewidentnie było coś nie tak. Zachowanie bohatera również pozostawiało wiele do życzenia. Był nieznośny i władczy, ale w bardzo irytujący sposób. W jego zachowaniu nie było nic zmysłowego i seksownego.

Relacja bohaterów to z kolei ciągła zabawa w „kotka i myszkę”. I o ile przez chwilę było to naprawdę fajne i mogło zainteresować, o tyle z czasem zrobiło się to bardzo męczące i odpychające. Szczytem niedorzeczności było dla mnie zachowanie bohaterki, które skończyło się wizytą u fryzjera... Nie, nie i jeszcze raz nie.

Z pozytywnych aspektów tej historii mogę wymienić postać Greysona, który mnie oczarował i dawał siłę na dokończenie tej książki. No i fakt, że fabuła poszła w bardzo niespodziewanym kierunku. Rzadko spotykanym w romansach.

Na szczęście pióro autorki jest lekkie i przyjemne i książkę dość szybko się czyta. Chociaż tyle dobrego, bo i tak czułam się przez nią mocno wymęczona. Niestety mi nie przypadła do gustu 🤷‍♀️

,,Zanim odpowiedziałam, przez kilka sekund zastanawiałam się, dlaczego to jego numer wybrałam. Przecież nie chciałam się z nim konfrontować. Absolutnie.

Boże, jak ja tęskniłam za jego głosem..."

Kolejna pozycja przy której można się rozmarzyć:-) Uwielbiam takie przypadkowe spotkania w których już czuć tą iskrę, która w połączeniu z bliskością może wywołać spięcie:-) Być może początki znajomości Hulii i Alexa nie należały do udanych, jednak tak samo jak bohaterzy wyczułam wszystko, co aktualnie przeżywali. Każdy moment, kiedy przez ich serce przelatywała fala pożądania i momenty, kiedy lepiej było się zapaść pod ziemię. Fakt, połączyło ich coś ważnego, jednak cios zadany Hulii sprawił, że oboje nie chcieli się więcej spotkać. Gdyby jeszcze tylko życie z nimi współgrało byłoby idealnie, jednak jak zwykle ktoś chciał, aby tych dwoje spotkało się ponownie. Tajemniczy mężczyzna, spełnione marzenia i zbiegi okoliczności, które czasem bardziej robiły im na złość, niż pomagały. Przystojny lekarz, który wniesie w jej serce i rozum zamęt. Hulia będzie musiała dokonać wyboru, który nie będzie dla niej łatwy. Nie tak prosto znaleźć wymarzoną miłość, tym bardziej, kiedy tak bardzo chce się nią posiadać...

Elektryzująca książka na każdy wieczór. Zabierze was w świat miłości, zazdrości i niepewności. Momenty pożądania sprawią, że wasz oddech przyspieszy i sami w tym czasie będziecie potrzebowali bliskości:-)

Bardzo spodobała mi się relacja Hulii ze swoją siostrą Dorotą. Mając trudne dzieciństwo wciąż były razem i się wspierały. Co prawda mając całkiem odmienne charaktery:-) Rodzice bardzo zamieszali w ich życiu, czego im nie zazdrościłam. Mając tylko siebie, tak naprawdę posiadały więcej niż inni. Choć jako rodzeństwo i między nimi dochodziło do spięć;-)

Książka zadziwiająco dobrze się czyta. Mamy tutaj pewną płynność, która porywa nas od pierwszej linijki. Czułam jakbym historię przeżywała razem z nimi, jako niema przyjaciółka.

Zdecydowanie końcówka was zaskoczy. Ja sama do siebie powiedziałam - Ale, że tak?

Anett Lievre jest autorką, która miałam okazję poznać dzięki jej debiutanckiej powieści „Amandine”, która objęłam swoim patronatem medialnym. Książka autorki tka bardzo mi się spodobała, że czekałam na jej najnowsza powieść „Hulia”, kiedy trafi w moje dłonie i będę mogła po raz kolejny cieszyć się lekturą jej autorstwa. Czasami wystarczy jedno spotkanie, jeden gest, jedno zdanie, aby wiedzieć, że kolejna powieść musi zostać przeze mnie przeczytana. O czym opowiada książka? Jacy bohaterowie wyszli mi na spotkanie?

Główną bohaterka książki „Hulia” jest Julia Aremowicz, którą nazywają Hulią. Nie można powiedzieć, żeby miała łatwego życia, wspólnie z siostrą zostały przez nie doświadczone. Jako małe dziewczynki zostały sierotami, musiały, więc trafić do domu dziecka, w którym pozostała do swojej pełnoletniości. Po opuszczeniu jego murów musiała znaleźć pracę, mieszkanie i najważniejsze to zadbać o swoją edukację. Miała czas, aby to zrobić i ułatwić swojej siostrze start, bowiem Dorota po opuszczeniu sierocińca zamieszkała wspólnie z nią. Julia jest ambitna rozpoczęła studia o kierunku architektury, a pracę zaczęła w klubie Exotic Pole Dance. Jako kelnerka i tancerka dawała z siebie wszystko, może i miejsce to nie było szczytem jej marzeń, ale musiała zmierzyć się z twardą rzeczywistością, zwłaszcza, że chciała zająć się siostrą. Hulia miała swoją pasję, marzenia i skrupulatnie odkładała na nią pieniądze. Uwielbiała fotografię, a lustrzanka była czymś, czego bardzo pragnęła. Pewnego wieczoru wracają wspólnie z siostrą do domu udało jej się poznać sympatycznych mężczyzn, którzy zaprosili je na imprezę. Pech chciał, że nie odbywała się ona w domu żadnego z nich, ani ludzi, którzy na imprezie się znajdowali. Właścicielem tego mieszkania był Aleksander Demski, jak się możecie domyślić nie był zachwycony tym, co zastał po powrocie do domu. Julia nie chciała trafić do więzienia, nie wiedziała nawet gdzie podziała się Dorota, jednak obiecała pomóc mężczyźnie w porządkach, jeśli nie odda ją w ręce władz. Aleksander był niezwykle przystojny, czuła do niego pożądanie i fascynację kimś takim. Może i zachowała się nieco lekkomyślnie zwłaszcza, że niewiele o nim wiedziała. Odrzucona, znieważona, upokorzona chciała zapomnieć o tym wieczorze. Niestety życie napisało jej zupełnie inny scenariusz, Aleksander Dembski nie tylko okazał się związany z jej przyjacielem, ale także był jednym z wykładowców na uniwersytecie, na którym studiowała. Chociaż obiecała sobie, że będzie ostrożna, będzie go unikała nie było to łatwe i przyniosło nieciekawe, a wręcz przykre konsekwencje. Julia mocno skomplikowała swoje życie, wystarczyła jedna noc, która przyniosła poza zaspokojeniem gorycz, aby nieco ją orzeźwić i zmienić jej życie na dobre. Co dalej spotka bohaterkę? Czy spotka się jeszcze z Dembskim, a może pisany jest jej ktoś inny?

„Hulia” jest powieścią, która zaskakuje, jest nieoczywista, nieszablonowa i pokazuje, jak łatwo można sobie skomplikować życie chcąc je ułożyć z kimś nieodpowiednim. Naiwne zauroczenie przyniosło inny odzew, inaczej poukładało wszystkie sprawy, chociaż chciałoby się happy endu. Na wszystko jednak trzeba poczekać, nie ważne, z kim, kiedy, za ile, w końcu życie układa się lepiej. Anett Lievre pokazała, że miłość potrafi mieć także toksyczny wydźwięk, a bohaterowie mają tyle samo wad, co i zalet. „Hulia” jest powieścią trudną, niezwykle emocjonalną i realną. Ta historia mogła się przydarzyć każdemu z nas. Wzrusza i porusza. Książkę czytało mi się bardzo szybko i przyjemnie, autorka ma bardzo lekkie pióro, które hipnotyzuje i sprawia, że pomimo objętości chce się czytać dalej i dalej, aż do samiutkiego końca. „Hulia” ma stałe tempo akcji, które nie męczy, nie przyśpiesza, a sprawia, że lepiej wczuwamy się w sytuacje bohaterów. Autorka dała się poznać nie jako ta pisząca romanse, ale książki, w których jest znacznie więcej. Takie, w których można odkryć drugie dno, jakieś przesłanie.