Zabierz mnie ze sobą

🖤"Świat potrafi być okrutny dla tych, którzy swoje niedoskonałości noszą na zewnątrz".

.

.

Każdy z nas skrywa w sobie przepełnione mrokiem oblicze, które pragniemy ukryć przed innymi. Na świecie nie ma drugiego takiego samego człowieka. Stanowimy jedyną w swoim rodzaju i niepowtarzalną jednostkę niemożliwą do podrobienia. Nie można zaprzeczyć, iż ludzie są różni. Niektórzy stawiają na spontaniczność czy nieprzemyślane decyzje. Żyją chwilą i cieszą się z każdej w pełni wykorzystanej minuty swojej egzystencji. Inni natomiast uwielbiają wszystko dokładnie zaplanować i zawsze działają według własnych zasad. Nigdy nie odchodzą od utartego schematu, jednocześnie nie podejmując zbędnego ryzyka. Aczkolwiek czasami spotykamy na swojej drodze osobę, przy której zasady nie mają jakiegokolwiek znaczenia. Rozmywają się niczym mgła. Sam nie popełniał błędów, ale pewna dziewczyna sprawiła, iż po raz pierwszy postąpił niezgodnie ze swoimi regułami. Odbiegł od utartego schematu, a to wszystko ze względu na to, iż ona była inna, wyjątkowa, jedyna w swoim rodzaju. Miała w sobie coś takiego, że dla niej postanowił zaryzykować i zabrać ją ze sobą...

.

Ponad rok temu, po raz pierwszy miałam okazję zapoznać się z twórczością Niny G. Jones. “Dług” jej autorstwa pozostawił we mnie dość mieszane uczucia. Z jednej strony była to naprawdę dobrze napisana mroczna historia, aczkolwiek wzbudziła we mnie również niesmak i miałam ochotę wymazać niektóre przeczytane tam sceny z pamięci. Przyznam szczerze, że dość długo zwlekałam z sięgnięciem po “Zabierz mnie ze sobą”. Obawiała się tej lektury, ale jednocześnie byłam jej niesamowicie ciekawa. Słyszałam, iż ta powieść przekracza wszelkie granice, ale na pewno nie spodziewałam się, że dostanę tak obrzydliwą, mocną, a zarazem trudną opowieść wychodzącą poza schematy. Mówiąc wprost: przerosła mnie ta lektura i nie miałam pojęcia w jaki sposób ją ocenić. Historii Sama i Vesper nie dało się zamknąć w jakichkolwiek ramach. Ciężko mi się ją czytało. Niewątpliwie ten tytuł poleciłabym tylko osobom wytrzymałym, o mocnych nerwach i lubiącym brudne oraz złe do szpiku kości teksty. Postać Sama wzbudziła we mnie dość mieszane uczucia. Dzieciństwo go nie oszczędzało, dorastał można powiedzieć w dziwnych warunkach. Nie otrzymał od bliskich miłości, wsparcia, zrozumienia. Wychowywał się u boku matki, która we wszystkim węszyła podstęp. Najzwyczajniej w świecie kobieta była chora i zaraziła swoją paranoją syna. Zamknęła go w posiadłości oddalonej wiele kilometrów od świata zewnętrznego, gdyż Sam różnił się od rówieśników. Od maleńkości chłopak pozostawał cichy, skryty, zamknięty w sobie. W nerwowych chwilach jąkał się z powodu czego wielokrotnie stawał się obiektem drwin kolegów. Ojciec natomiast nie zamierzał pozwolić, by jego syn stał się mięczakiem, płaczkiem, zachowującym się niczym kobieta. Nocami zmuszał go do różnorakich aktywności mających na celu zrobienie z niego prawdziwego mężczyzny. Nie mam wątpliwości, iż czasy młodości odcisnęły na Samie piętno. W jakiś sposób przyczyniły się do tego, iż gdy dorosną pragną zaznać choćby odrobiny normalności. Chciał zasmakować idealnego życia innych i na chwilę stać się panem czyjegoś domu. Sam to psychopata, no bo jak mogę nazwać człowieka, który włamuję się do mieszkań obcych ludzi, zastrasza ich i gwałci kobiety? Nie potrafię nawet usprawiedliwić jego zachowania. Trudne dzieciństwo nie stanowi dla mnie wytłumaczenia takich karygodnych czynów. Od wielu lat analizował, obserwował, działał według utartego schematu, ale spotkanie Vesper zaburzyło jego harmonię. Sam w dzień przywdziewał maskę wzorowego obywatela. Pracował, zachowywał się normalnie, by w nocy, gdy zgasną światła zamienić w drapieżnika polującego na swoje ofiary. Panna Rivers w krótkim czasie stała się jego obsesją. Poczuł, że coś ich łączy. Przeszło mu nawet przez myśl, że może ona potrafiłaby zaakceptować jego odmienność. Dlatego też pewnej nocy ze względu na nią odbiegł od schematu, zaryzykował i zabrał ją ze sobą do swojego mrocznego świata...

Vesper wiedzie z pozoru idealne życie. Na co dzień studiuję pielęgniarstwo, pracuję oraz opiekuję się swoim młodszym bratem cierpiącym na porażenie mózgowe. Od wielu lat pozostaję w szczęśliwym związku z Carterem, u którego boku planuję przyszłość. Wszyscy mogą na niej polegać. Dziewczyna zawsze chętnie pomaga innym, a przy tym zapomina o własnych potrzebach. Brakuję jej czasu dla siebie i może właśnie to stało się przyczyną tego, iż poczuła w swoim życiu monotonię. Od pewnego czasu nie opuszczało jej również wrażenie, iż ktoś jej się przygląda. Uważała, że śledzi ją spojrzenie turkusowych oczu. To uczucie powodowało u niej jednocześnie niepokój, ale też coś głębszego. Zaczęła fantazjować o tych oczach. Wyobrażać sobie ich właściciela oraz brudne rzeczy, jakie mogłaby z nim robić. Nie spodziewała się, że pewnej nocy mężczyzna o lodowatym spojrzeniu odwiedzi ją w jej własnym domu i stanie się jej osobistym, przerażającym koszmarem. Czy Vesper uda się przetrwać w piekle, które zgotuję jej oprawca? Czy dziewczyna kiedykolwiek uwolni się z rąk psychopaty? Jak bardzo zmieni ją niewola i czy będzie potrafiła wrócić do swojego dawnego życia z idealnym chłopakiem u boku?

“Zabierz mnie ze sobą” to złożona historia, po której spodziewałam się zgoła czegoś innego. Wywołała ona we mnie dość mieszane uczucia. Niejednokrotnie przyprawiała mnie o mdłości oraz zapewniała ostrą jazdę bez trzymanki. Niektóre sceny zmroziły mi krew w żyłach, przeraziły mnie, a jednocześnie obrzydziły. Przerósł mnie przykładowo moment, gdy Sam próbował za pomocą rury od odkurzacza wyssać z Vesper płód. Obrazy martwego dziecka leżącego we krwi, na brudnej podłodze też nie należały do przyjemnych. Musicie przygotować się również na analne, pełne brutalności gwałty czy ostry seks tuż po poronieniu. Jak widzicie to naprawdę mocna lektura, powalona do granic możliwości. Główny bohater był po prostu chory. To jak traktował Vesper, jak znęcał się nad nią, nieustannie gwałcił, przetrzymywał w małym pomieszczeniu bez okien nie mieściło mi się w głowie. Z drugiej jednak strony panna Rivers fantazjowała o tym. Niby nie chciała, aby Sam ją krzywdził, ale podniecało ją to. Czerpała przyjemność z tych aktów pełnych przemocy oraz brutalności. Z czasem pokochała swojego oprawcę i można rzec, nawet nie wyobrażała sobie bez niego życia. Gdy otrzymała okazję, aby uciec od niego, zacząć od nowa, ona nie potrafiła tego zrobić. Sam zmienił ją bezpowrotnie. Stała się przez niego nową wersją siebie, nie potrafiącą funkcjonować w dawnej rzeczywistości. Kobieta mimo tego, co jej robił pragnęła przyszłości u boku tego porywacza, prześladowcy i gwałciciela. Wierzyła, że on gdzieś w głębi siebie pragnął czułości. Miała wrażenie, że znała go lepiej niż ktokolwiek inny. Momentami ta powieść stawała się dla mnie męcząca. Były takie sceny, które chciałam ominąć, m.in. liczne gwałty, czy dłużące się przemyślenia głównej bohaterki. Autorka posługuje się dosadnym, wulgarnym językiem. Trzeba jej przyznać, iż naprawdę jej styl zasługuję na pochwałę. Historia jest spójna, dobrze napisana i mogłaby być naprawdę świetnym, jedynym w swoim rodzaju mrocznym erotykiem, a jednak nie opuszczało mnie wrażenie, że Nina G. Jones przedobrzyła. “Zabierz mnie ze sobą” to chora książka, a przede wszystkim szkodliwa dla czytelników. Myślę, że została też rozwleczona do granic możliwości, zresztą niepotrzebnie. Czegoś mi zdecydowanie w niej zabrakło, zwłaszcza, że kończąc ją czytać czułam się troszeczkę rozczarowana. Ostatnie rozdziały szczerze mówiąc tylko mnie zdenerwowały. Autorka mówi o miłości między bohaterami, ale ja się pytam, gdzie tam była miłość? Tę dwójkę łączyło coś niezdrowego, wręcz obrzydliwego. A pisarka stworzyła na koniec z bezwzględnego oprawcy, milutkiego chłopaka z sąsiedztwa. Nigdy w życiu nie uwierzę w jego przemianę. Towarzystwo Vesper może i działało na niego kojąco, ale na pewno nie do tego stopnia.

Moim zdaniem ten tekst został pokierowany w kompletnie złą stronę.

.

“Zabierz mnie ze sobą” to ostra, perwersyjna, chora opowieść niemożliwa do zamknięcia w żadnych ramach. Znajdziemy tutaj zarówno mnóstwo psychologicznych rozważań, brutalnych scen erotycznych czy momentów mrożących krew w żyłach. Nie brakuję tu mroku, zepsucia oraz bólu. Ten tytuł wymaga od czytelnika całkowitego skupienia oraz czasu. Nie da się zmierzyć z tą lekturą za jednym razem. Myślę, że spodoba się ona osobom, które lubią sięgać po książki opisujące pokręcone, wręcz niezdrowe relację między bohaterami. W tym tekście nie ma miejsca na uczucia czy miłość rodem z bajek Disneya. To powieść przepełniona krwią, brutalnością oraz złem. Mogę zaliczyć ją bez dwóch zdań do kategorii tych, po które lepiej nie sięgać przed pójściem spać. Nina G. Jones po raz kolejny stworzyła powieść kontrowersyjną, wzbudzającą różnego rodzaju emocje i przyprawiającą o ciarki na całym ciele. A czy Ty odważysz się wejść do tego świata pozbawionego granic? Gwarantuję, że jeśli się na to zdecydujesz już nigdy nie uda Ci się o nim zapomnieć!

Vesper miała na pozór normalne, spokojne życie. Uczyła się w szkole pielęgniarskiej, miała chłopaka, który ją kochał oraz opiekowała się swoim bratem. Jednak nieustannie czuła, że czegoś brakuje jej w życiu. Uważała, że jest monotonne i przewidywalne. Wtem niespodziewanie w jej codzienność wkracza Sam. Pewnej nocy napada na jej dom, a kiedy zaczyna grozić jej bliskim, dziewczyna chcąc ich ocalić, błaga aby zabrał ją ze sobą. Tak fantazja Vesper, zamienia się w rzeczywistość. Jednak przyjdzie zapłacić jej za to wysoką cenę. Kobieta rozpocznie walkę pomiędzy pragnieniami ciała, a rozumem.

“Na tym właśnie polega problem z utrzymywaniem kogoś przy życiu. W takim samym stopniu stajesz się zakładnikiem tej drugiej osoby, w jakim ona jest twoim”.

Sięgając po “Zabierz mnie ze sobą” miałam przeczucia, że ta książka będzie mocna, ale również, że sprawi, że będę czuć masę emocji. I tak też było. Powieści tego typu nie są dla każdego, trzeba być na nie otwartym człowiekiem. I chociaż ja nie stronię od gatunku dark, to również moje morale są w takich historiach wystawiane na próbę, ale ja to uwielbiam.

W powieści Niny G. Jones nie znajdziecie romantyzmu. Zapomnijcie o tym. Jedyne,co możecie otrzymać, to ochłapy czułości i troski. Ta książka ma przerażać i szokować i właśnie to robi.

Chyba pierwszy raz mam tak, że nie znajduję dla głównego bohatera żadnego wytłumaczenia. Sam jest złem, ukrytym w mroku, który atakuje z zaskoczenia. Nie ma w nim żadnego dobra, żadnych przemyśleń o tym, że jego postępowanie jest złe, że może powinien się zmienić. Okrutnymi postępkami, wynagradza sobie to, czego nie otrzymał w dzieciństwie: stabilności, miłości i szczęścia. Wszystkie napady, traktuje jak karę dla tych, którzy są bardziej szczęśliwi niż on. Jednak Vesper, która jest jedną z jego ofiar sprawia, że zaczyna czuć do niej zaborczość. Dlatego łamie dla niej swoje zasady.

Nina G. Jones stworzyła historię o człowieku z zdeprawowaną duszą. To jak sprowadza główną bohaterkę do roli zwierzęcia, grając na jej psychice, upodlając i zmuszając do uległości, momentami było obrzydliwe, okrutne i niezrozumiałe. Autorka pozwala nam zrozumieć, co i kto sprawił, że stał się takim człowiekiem, ale tak jak pisałam powyżej, Sama nie da się usprawiedliwić.

“Zabierz mnie ze sobą” to historia dla czytelników, którzy nie boją się mocnych wrażeń i mrocznego klimatu.

„Zabierz mnie ze sobą” to książka, która wywołała we mnie mieszane uczucia. Miałam co do niej spore oczekiwania, ale co się wydarzyło po drodze, to nie wiem… Z jednej strony byłam ciekawa całej relacji między bohaterami i tego, co się dzieje, ale z drugiej były momenty, które mocno mi się dłużyły…

Lubię książki określane przez niektórych mianem „popieprzonych”. Nie przeszkadzają mi w nich brutalne sceny, znęcanie się czy gwałty. Książka Niny G.Jones właśnie taka jest. A do tego jest tak mroczna, że momentami aż ciężko mi było ją czytać. Najśmieszniejsze jest to, że nie chodziło tu o treść, tylko ogółem trochę mnie znużyła na początku. Pierwsze 130 stron to przeważnie same gwałty, które w pewnym momencie mi się przejadły…jakoś nie wywołały we mnie żadnych emocji - myślę, że spowodowane to było kreacją głównej bohaterki, która do samego końca książki, strasznie mnie denerwowała. W końcu nadszedł fragment z odkurzaczem, który wszystkich tak mocno zaskoczył – i powiem Wam szczerze, że jakby to poszło w tą stronę, którą zmierzało to książka, poszłaby z automatu w odstawkę, bo aż taki dark to już rzeczywiście nie jest dla mnie… tak – zdarza się, że coś mnie mocno obrzydza w książce i w tym przypadku tak było… Po tym wydarzeniu książka zaczęła coraz bardziej mi się podobać – i tutaj już były emocje i działo się! O tak! Wciągnęłam się na maksa… i potem znowu ostatnie strony były takie „nijakie” – bo znowu ta bohaterka i te jej przemyślenia…

W książce poznajemy Sama, który z jednej strony ma wszystko – bogactwo, domy i aparycje, ale z drugiej brakuję mu …. No właśnie… czego mu brakuje? Autorka oprócz wydarzeń obecnych – czyli porwania Vesper, wprowadziła do historii retrospekcje, pokazujące dzieciństwo głównego bohatera. I to one były dla mnie o wiele bardziej ciekawe. Dowiadujemy się z nich, co tak naprawdę go ukształtowało, dlaczego robi to, co robi i od kiedy to tak naprawdę się zaczęło! Postać Sama, nazywana też przez Vesper – Nocą, jest genialnie wykreowana. I według mnie jest najciekawsza w całej książce i tak naprawdę ją ratuje – bo dla mnie rozdziały poświęcone jemu były najciekawsze i najlepiej mi się je czytało.

Jeśli lubicie takie mroczne i brutalne historie, a chore relacje między bohaterami nie są dla Was odpychające, to zdecydowanie sięgnijcie po tę książkę, bo jest warta przeczytania. Ja mam mieszane uczucia, bo dla mnie była momentami świetna i nie dało się oderwać, ale były też momenty takie, że mogłam odłożyć książkę i w ogóle mnie do niej nie ciągnęło.